พรุ่งนี้ก็ครบกำหนดที่ต้องออกเรือน ตอนนี้จวนตระกูลเซียวกำลังยุ่งอยู่กับเตรียมสินเดิมให้กับคุณหนูใหญ่เซียวเหม่ยอิงนั่งมองชุดแต่งงานสีแดงที่วางอยู่บนเตียงนอนด้วยความรู้สึกที่หลากหลายพรุ่งนี้แล้วที่นางจะแต่งงานพรุ่งนี้แล้วที่นางจะต้องได้ออกจากจวนนี้พรุ่งนี้แล้วที่นางจะเป็นฮูหยินเอกเซียวเหม่ยอิงไม่อ
ชาวบ้านต่างมายืนดูขบวนเจ้าสาวที่ยิ่งใหญ่ ผู้คนมายืนดูมากมาย อีกทั้งยังมีคนคอยโปรยของแจกชาวบ้านที่มายืนดูอีกด้วย บุรุษที่นั่งบนอาชาอย่างสง่า แม้ใบหน้าจะปิดบังด้วยหน้ากากก็ไม่อาจลดความสง่างามนั้นลงได้แม้แต่น้อย ประหนึ่งว่าหน้ากากนี้เหมาะสมกับใบหน้าของคนที่ใส่อย่างแท้จริง ยิ่งทำให้ผู้คนอยากเห็นใบหน้
หลังจากที่ลี่จินเตรียมของเสร็จเรียบร้อยแล้ว นางก็รีบตามนายของตนไปทันที แต่ก็ต้องตกใจเมื่อมีใครบางคนมายืนขวางนางไว้เสียก่อน“พ่อบ้านโจว”“จะไปไหน” ชายที่ดูค่อนข้างมีอายุ เอ่ยถามสาวใช้ที่ดูท่าทางรีบร้อน“เอ่อ... ข้าจะไปอาบน้ำให้คุณ... ฮูหยินเจ้าค่ะ" เพราะความเคยชินทำให้ลี่จินเกือบเรียกว่าคุณหนูอย่างเค
ร่างกายของทั้งสองคนแนบชิดติดกัน เซียวเหม่ยอิงเองก็ไม่กล้าสู้หน้าสามีตนเองในตอนนี้เพราะมันน่าอายเกินไป นางทำได้เพียงนั่งนิ่ง ๆ ไม่กล้าขยับร่างกาย เพราะตอนนี้นางรับรู้ได้ว่าบั้นท้ายของนางตอนนี้เหมือนกำลังถูไถกับอะไรบางอย่าง แม้เป็นสตรีในห้องหอ และไม่เคยเห็นภายในร่างกายของบุรุษแต่นางก็ไม่ได้ไร้เดียง
“เป็นเช่นไร สามีของเจ้ารูปงามใช่หรือไม่” คำพูดและแววตาเจ้าเล่ห์จากสามีนางทำเอานางอยากกระอักเลือดรอบแล้วรอบเล่า ที่เซียวเหม่ยอิงตกตะลึงนั้นไม่ใช่เพราะใบหน้าที่ดูดีของสามีนาง แต่ใบหน้าที่แท้จริงและสายตาของเขาต่างหากที่ทำให้นางตกตะลึง เพราะมันเป็นใบหน้าที่นางรู้สึกคุ้นเคยมาก่อน'เคยเห็นที่ใดกัน'
นิ้วยาวที่สอดเข้าไปภายในนั้นมีการกระดิกนิ้วไปมาเพื่อสร้างความคุ้นชิน แต่ตอนนี้เซียวเหม่ยอิงถึงกับต้องถอนริมฝีปากออกมา เพราะนางทนบทรักที่หวงหยางหมิงมอบให้นางไม่ไหวถึงกับเผลอปล่อยเสียงน่าอายออกมา“อะ..ท่าน...ท่านแม่ทัพ” เซียวเหม่ยอิงพยายามกัดริมฝีปากตนเองไว้เพื่อไม่ให้ปล่อยเสียงที่น่าอายออกมาอีก แต่เห
ยามใกล้รุ่งของวันใหม่เซียวเหม่ยอิงค่อย ๆ ลืมตาขึ้นจากการหลับใหล แม้ว่าเมื่อคืนนางนอนเกือบใกล้ฟ้าสางก็ตาม อาจเป็นเพราะความเคยชินตอนอยู่ที่จวนเดิมทำให้ต้องลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างเคยชิน ทันทีที่ลืมตาขึ้นมาก็พบกับใบหน้าของชายผู้หนึ่งที่นอนหันหน้ามาทางนาง ลมหายใจที่สม่ำเสมอหมายถึงกำลังหลับใหลอยู่ แต่ถึงก
“ท่านแม่ทัพอยากให้ฮูหยินพักผ่อนให้เต็มที่ จึงมีคำสั่งไว้ว่าห้ามผู้ใดเข้ามารบกวนฮูหยินยามพักผ่อนเป็นอันขาดเจ้าค่ะ” ท่าทางภูมิใจของสาวใช้คนสนิททำเอาเซียวเหม่ยอิงถึงกับปลงตก นางรับถ้วยยามาดื่มตามที่สามีนางต้องการ จากนั้นก็ให้ลี่จินช่วยนางอาบน้ำแต่งตัว แต่ตอนนี้เซียวเหม่ยอิงอยากจะย้อนเวลากลับไปใหม
“เรื่องราวในตอนนั้นท่านจำมาได้ตลอดเลยหรือเจ้าคะ?”หวงหยางหมิงทำท่าครุ่นคิด “อืมมม คราแรกข้าก็ลืมเลือนไปบ้าง เพราะพวกเรายังเด็กทั้งคู่ มาจำได้ตอนที่เห็นเจ้ากำลังช่วยเด็กคนหนึ่งที่กำลังถูกจับตัวไป และข้าก็ไปช่วยเจ้าได้ทันพอดี” เซียวเหม่ยอิงฟังและนึกตามคำพูดของสามี ดวงตางามเบิกตากว้างด้วยความตกใจ คน
“ฮ่าฮ่าฮ่า สมแล้วที่เป็นบุตรสาวของเรา ช่างพูด และกล้าขอผู้ชายแต่งงานตั้งแต่เด็กเหมือนแม่ของเจ้าไม่มีผิด ฮ่าฮ่าฮ่า” หวงหยางหมิงหัวเราะออกมาอย่างอดกลั้นกับการกระทำของบุตรสาว มันเหมือนว่าเขาย้อนเวลากลับไปตอนที่เซียวเหม่ยอิงทำกับเขาในตอนนั้น สมแล้วที่เป็นแม่ลูกกัน เหมือนกันจริง ๆ“ทะ ท่านพี่ ท่านหมายควา
วันนี้บรรยากาศภายในจวนของหวงหยางหมิงเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น หวงจื่อหานอยู่รับประทานอาหารกับหลาน ๆ ของเขาอย่างมีความสุข หลังจากที่รับประทานอาหารและส่งหลานเข้านอนเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลากลับจวนตนเอง“ท่านพ่อนอนค้างที่จวนข้าก็ได้นะขอรับ”“ไม่เป็นไรหรอก เจ้าก็รู้นิว่าข้ามีเรื่องต้องกลับไปจัดการ”
“แล้วเหตุใดท่านถึงไม่เคยอธิบายให้ข้าฟังบ้างเลย”“ทั้งจวนมีแต่คนของหนิงซู ต่อให้พูดในที่ลับก็มีคนของนางแอบฟังอยู่ดี เฮ้อ ข้ายอมรับผิดที่ข้าเห็นแก่ตัว ที่เห็นอำนาจดีความถูกต้อง” ที่เขามาในวันนี้ไม่ได้มาเพื่อแก้ตัวแต่อย่างใด มันเป็นความรู้สึกผิดที่ติดอยู่ในใจมานานเกือบยี่สิบปี อีกอย่างอดีตผ่านมันมาแ
“ท่านพี่ ท่านปู่คือผู้ใดหรือเจ้าคะ”“เดี๋ยวแม่อธิบายให้ฟังเอง พวกเราเข้าไปในเรือนกันดีกว่า” เซียวเหม่ยอิงหันไปมองสามีอย่างรู้หน้าที่ นางจูงมือบุตรชายและบุตรสาวเข้าไปในเรือน เพื่อให้สามีของนางได้พูดคุยกับบิดาตามลำพัง หลังจากที่เซียวเหม่ยอิงได้พาลูก ๆ เข้าไปในเรือนแล้ว หวงหยางหมิงก็นั่งรอคนที่ก
“เจ้าคิดจะมีลูกกี่คนกัน?” องค์รัชทายาทเหลียงซินเผงอดถามสหายตนเองไม่ได้ เพราะหลังจากที่เซียวเหม่ยอิงคลอดบุตรคนแรกไปไม่ทันไร ตอนนี้สหายตัวดีของเขากำลังมีบุตรคนที่สองแล้ว “กระหม่อมเองก็ไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ เพราะเรื่องนี้กระหม่อมไม่ได้เป็นคนตัดสินใจ กระหม่อมเพียงทำตามความต้องการฮูหยินตนเองเท่านั้น” คำตอ
ดวงตางามค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาหลังจากที่พักผ่อนจนเพียงพอ ทันทีที่ลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามือของนางถูกกุมเอาไว้ด้วยมือของใครอีกคน ภายในใจของนางนั้นเต็มไปด้วยกระแสความอบอุ่นที่แล่นเข้ามา“ท่านพี่”“อิงเอ๋อร์ตื่นแล้วรึ เป็นอย่างไรบ้าง ค่อย ๆ ลุกนะ” หวงหยางหมิงคประคับประคองเซียวเหม่ยอิงให้ลุกขึ้นนั่งในท่าที่สบายท
หลังจากเหตุการณ์ในตอนนั้นเซียวลี่หงได้แต่งเข้าไปในฐานะอนุภรรยาของท่านอ๋องสาม เพราะนางใช้แผนสกปรก อีกทั้งชื่อเสียงของนางไม่มีดีเลยแม้แต่น้อย ชาวบ้านต่างพูดเรื่องนี้ราวกับว่าเป็นนิทานเรื่องหนึ่งเลยก็ว่าได้ พระชายาจึงให้นางเข้ามาในฐานะอนุภรรยาเท่านั้น และหลังจากที่จัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ท่าน
ตอนนี้ผิงอันมีแต่ความกลัวเต็มไปหมด หากปากนางไม่ได้ถูกผ้ามัดเอาไว้นางก็คงพูดออกมาแล้ว ว่าแม่ทัพดูแลนางดีจริง ๆ สิ่งของเครื่องใช้เบี้ยหวัดนางก็ได้รับไม่เคยขาด แต่เพราะ...“เพราะเจ้าไม่ได้มีใจคิดดีกับข้าตั้งแต่แรก จึงได้วางแผนที่ไร้สมองแบบนั้นออกมา ข้าถามเจ้าหน่อยเถิด ทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นในจวน จะไม่