LOGINShare
บทที่ 31 การร่ำลาที่มาพร้อมความเร่าร้อน (2)
Last Updated:
2024-11-20 11:27:32
Related chapters
ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 32 การร่ำลาที่มาพร้อมความเร่าร้อน (3)
“ก็คุณเป็นเมียผม ผมก็ต้องถามสิ”“บ้า! ทะลึ่ง! เลอะเทอะ”“คุณณา คุณอยากให้ความรักของเราเป็นแบบไหน คุณออกแบบได้นะครับ ผมไม่อยากทำให้คุณรู้สึกอึดอัด จนวันหนึ่งมันสายเกินไป เกินที่เราจะแก้ไข และทำให้เราต้องเลิกรากัน” น้ำเสียงของราฮีมจริงจังพอๆ กับความรู้สึก นั่นเพราะเขารักณาณีมมากและไม่อยากสูญเสียเธอไป“โอเคค่ะ งั้นสามเดือนหลังจากนี้ คุณจะได้เห็นตัวตนของฉัน ระยะห่าง มันอาจทำให้เรารักและคิดถึงกันมากขึ้น รวมทั้งมันอาจทำให้เราเลิกกันด้วยก็ได้”“งั้นมาลองดูกัน ว่าสามเดือนนี้เราจะรักหรือเลิก” ราฮีมยักคิ้วให้ เพราะมั่นใจว่าระยะห่างมันไม่มีอิทธิพลสำหรับเขาส่วนณาณีมเองก็อยากลองออกแบบความรักครั้งนี้ตามที่ราฮีมแนะนำอยู่เหมือนกัน แต่จุดสำคัญคือเธอกับเขาต้องไม่กลืนกินชีวิตของกันและกัน ต่างฝ่ายต่างต้องให้อิสระ มีพื้นที่ส่วนตัว ซึ่งหวังว่าความรักครั้งนี้มันจะช่วยเติมเต็มช่องว่างของเธอกับราฮีมให้เต็มราฮีมใช้เวลาอั
Last Updated : 2024-11-21ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 33 สามเดือนแห่งความคิดถึง
สิ่งแรกที่ราฮีมทำหลังจากลงเครื่องที่เมืองไทย นั่นคือการโทรศัพท์หาณาณีม แค่ได้ฟังเสียงเธอ ดัชนีความสุขก็พุ่งสูงเหมือนกราฟในตลาดหุ้นเวลานี้ไม่ว่าจะมองไปทางไหน ราฮีมก็มีความสุข นั่นเพราะมีณาณีมเติมเต็ม ยิ่งห่างกันเขาก็ยิ่งคิดถึงและเฝ้ารอวันที่จะได้พบกัน ราฮีมอยากบินไปหาณาณีมทุกอาทิตย์ แต่เธอขอไว้ เพราะไม่อยากให้เขาบินไปบินมา เดี๋ยวจะเหนื่อยเสียเปล่าๆ ส่วนราฮีมก็ไม่อยากขัดใจเพราะนี่คือความรักที่เขาให้ณาณีมออกแบบ ส่วนเขานั้นพร้อมจะปรับตัว ซึ่งสิ่งที่ต้องปรับก็แทบไม่มีอะไร รักในแบบของณาณีม ก็เป็นรักในแบบที่เขาต้องการเช่นกัน รักที่มาจากหัวใจ รักที่พร้อมจะให้อิสระกันและกันจากกันหนึ่งวัน สองวัน สามวัน สี่วัน จำนวนวันค่อยๆ เพิ่มขึ้น แต่ที่แซงจำนวนวันไปไกลหลายร้อย หลายพันวัน คงหนีไม่พ้นความรักของณาณีมและราฮีม ที่มันสุกงอม หอมหวานไปหมด ระยะทางที่ไกลกันไม่สามารถทำให้หัวใจของทั้งคู่ห่างกันได้ แต่กลับยิ่งรักและคิดถึง“วันนี้เล็กขอตัวกลับบ้านก่อนสักหนึ่งชั่วโมงนะคะบอส พอดีมีเหตุด่วนน่ะค่ะ”
Last Updated : 2024-11-22ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 34 แรงดึงดูดกันและกัน
ทั้งสองคนต่างมีแรงดึงดูดกันและกัน ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งเร่าร้อน ราฮีมไม่อาจยับยั้งความต้องการของเขาได้อีก ชายหนุ่มช้อนปลายคางของณาณีมให้เชิดขึ้นนิดหน่อย จากนั้นก็โน้มตัวลงไปจูบเธออย่างร้อนแรง ซึ่งณาณีมเองก็จูบชายหนุ่มกลับมาเช่นเดียวกันมือหนาของราฮีมลูบไล้แผ่นหลังของคนในอ้อมกอด ดึงชายเสื้อเชิ้ตตัวที่เธอสวมให้หลุดออกมาจากขอบกางเกงยีนส์ จากนั้นก็สอดมือเข้าไปข้างในเพื่อสัมผัสหน้าอกคู่สวย แม้จะถูกปกป้องด้วยบราเซียร์ แต่มันก็ตื่นตัวเมื่อราฮีมบีบคลึง“อืมม์…” ณาณีมครางออกมาเมื่อถูกจู่โจมสองจุดพร้อมกัน ราฮีมจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวที่ณาณีมสวมออกแล้วแยกชายเสื้อให้ห่างออกจากกัน ขณะที่ปากก็ยังคงมอบจูบให้กันและกันอย่างต่อเนื่องเมื่อชายเสื้อเชิ้ตแยกห่างกัน อย่างที่สองที่ราฮีมจัดการนั่นคือรั้งบราเซียร์ลูกไม้สีดำแสนเซ็กซี่ให้ขึ้นสูงไปกองอยู่บนเนินอกของณาณีม จากนั้นเขาก็ปกป้องหน้าอกคู่สวยของเธอด้วยมือ ก่อนจะเปลี่ยนมาใช้ปากร้อนๆ อันช่ำชองทรมานเธอแทนความเสียวซ่านทำให้ณาณีมบิดเกร็งไปทั้งตัว เธอแอ่นไปด้านหลัง ใช้มือ
Last Updated : 2024-11-23ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 35 ไม่อึดอัด
“แล้วชอบไหมครับ”“ไม่” ณาณีมปฏิเสธอย่างอายๆ ใครจะกล้าบอกว่าชอบกัน เดี๋ยวราฮีมได้ใจ สรรหาสถานที่แปลกๆ มาชวนเธอมีเซ็กซ์อีกจะทำไง“ทำไม…มันตื่นเต้นดีออกว่าไหม”“ก็…ยอมรับว่าตื่นเต้น”“งั้นวันต่อๆ ไป จะเป็นที่ไหนดีนะ ระเบียงคอนโดเป็นไง เอ้…หรือว่ากระโปรงรถดี เอ้…หรือจะในลิฟต์ โอ๊ย! เจ็บครับเจ็บ” เสียงโอดโอยของราฮีมดังขึ้น เมื่อถูกณาณีมฟ้อนเล็บไปชุดใหญ่“เจ็บก็หยุดคิดทะลึ่งได้แล้ว กลับบ้านกันเถอะ ณาหิวข้าวไส้จะขาดแล้วนะ”“โอเคครับ โอเค” ราฮีมยิ้มให้ ก่อนจะจัดการเก็บข้าวของกลับบ้าน ชายหนุ่มเดินจูงมือณาณีมออกไป พร้อมกับผิวปากเสียงดัง ปล่อยให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ที่เพิ่งกลับมาจากติดต่อเจ้าหน้าที่ไฟฟ้างง เพราะไม่คิดว่าเจ้านายหนุ่มยังไม่กลับเพราะผ่านกิจกรรมเข้าจังหวะกันมา ทำให้ไม่สะดวกที่จะออกไปนั่งกินข้าวนอกบ้าน ราฮีมจึงจัดการโทร.สั่งอาหารจากโรงแรมที่หลังๆ เขาใช้บริการบ่อย ให้ไปรอส่งที่คอนโดมิเนียมเมื่อมาถึงเ
Last Updated : 2024-11-24ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 36 จุดเปลี่ยน (1)
ราฮีมทำแบบนี้กระทั่งเธอเดินทางกลับเมืองไทย เดี๋ยวก็รัก เดี๋ยวก็เฉยชายังกับคนไม่รู้จัก ผู้ชายนิ่งๆ แต่ลูกบ้านั้นพอตัว และเขาก็ตามใจเธอไปเสียทุกอย่างแบบนี้ ณาณีมไม่รักก็บ้าแล้ว“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่ยังอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน”“ผมรักคุณณาในแบบที่คุณณาเป็นนะ อยู่ไกลกันบ้าง ใกล้กันบ้าง มันทำให้เราคิดถึงกันและโหยหาเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกัน มันทำให้เรายิ่งรักกันและถนอมกันและกัน ผมเองก็ชอบที่ความรักของเราเป็นแบบนี้ รักกัน ไว้ใจกัน ไม่ต้องมีข้อแม้หรือข้อผูกมัดเหมือนคู่อื่นๆ”“เมื่อก่อนคุณราฮีมไปอยู่ส่วนไหนของโลกมา...หืม”“ทำไมครับ”“ก็ถ้าเราเจอกันเร็วกว่านี้คงดี คงได้ใช้เวลาด้วยกันมากกว่านี้” ณาณีมตอบอ้อมๆ แอ้มๆ แต่เธอก็ไม่เคยเสียดายเวลาที่ผ่านมา เพราะอดีตสามีอย่างดาวินก็ถือว่าเป็นหนึ่งในความทรงจำที่มีค่าของเธอเช่นกัน“ขืนอยู่ด้วยกันมากๆ เกิดวันดีคืนดีคุณณาทิ้งผมขึ้นมา จะทำไง”“ใครจะกล้าทิ้ง ไม่หรอก&rd
Last Updated : 2024-11-25ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 37 จุดเปลี่ยน (2)
“ฉันดีใจนะที่แกยิ้มได้แบบนี้น่ะณา” ณิการ์เอ่ยขึ้น นั่นเพราะความรักครั้งนี้พลอยทำให้เพื่อนเธอสดใสเป็นกอง ซึ่งธัญมณเองก็เห็นด้วย“ฉันด้วย สีหน้าแกดูมีความสุขอ่ะ ฉันสัมผัสได้”“มันออกขนาดนั้นเลยเหรอ” ณาณีมจับหน้าตัวเอง เพราะไม่รู้จริงๆ ว่าสีหน้าของเธอจะเป็นแบบที่ทั้งสองคนพูด“มาก...แววตาแกก็วิ้งๆ มีประกายจนฉันอิจฉา ไปหย่าผัวมั่งดีกว่า เผื่อได้ผู้ชายใหม่ ดุ้นใหญ่ๆ บ้าง” ธัญมณยิ้มกริ่ม นั่นทำเอาณิการ์ต้องรีบถาม“เอาจริงเหรอยะยัยมณ”“พูดปากดีไปงั้น เพราะเรื่องอะไรฉันจะหย่าให้ชายโฉดหญิงชั่วมันมีความสุข อยู่เป็นก้างมันอยู่แบบนี้นี่แหละ สะใจดี” ธัญมณนั้นแค้นฝังหุ่นสามีที่มีเมียน้อย เธอจะตายไปพร้อมทะเบียนสมรสนี่ล่ะ สะใจดี“สะใจดี แล้วแกมีความสุขไหม” คำถามของณาณีมทำให้ธัญมณนิ่งไป“มีสิ ถ้าไม่สุข ฉันจะยิ้มได้แบบนี้เหรอ” เอ่ยจบก็ฉีกยิ้มกว้างให้เพื่อนทั้งสองได้เห็น
Last Updated : 2024-11-26ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 38 รู้สึกอบอุ่นจากสัมผัส
“คุณแม่ไม่สบายเหรอฮะ” น้ำเสียงของภูมิแผ่นดินดูสลดลงไป เพราะห่วงผู้เป็นแม่“ค่ะ ตอนนี้น้ามณพาคุณแม่ไปโรงพยาบาลแล้ว ส่วนเราก็กำลังจะตามไป”“ฮะ” เด็กชายเอ่ยรับอย่างว่าง่าย ณาณีมจึงรีบพาภูมิแผ่นดินไปยังโรงพยาบาลทันที ซึ่งระหว่างนั้นธัญมณก็ได้โทรศัพท์มาหา โดยบอกว่าณิการ์ไส้ติ่งแตกกะทันหันต้องผ่าตัดด่วนณาณีมจึงเปลี่ยนแผนยังไม่พาภูมิแผ่นดินไปโรงพยาบาลตอนนี้ เพราะถ้าไปก็คงไปนั่งรอในพื้นที่ของโรงพยาบาลจนกว่าจะผ่าตัดเสร็จ ไม่น่าจะดีสักเท่าไหร่“น้องภูมิหิวไหมครับ”“หิวฮะ”“งั้นเราแวะหาอะไรกินกันก่อนดีไหม”“แต่ภูมิเป็นห่วงคุณแม่ อยากไปโรงพยาบาลเร็วๆ” คำตอบของเด็กชายทำให้ณาณีมยิ้มกว้าง รู้สึกอบอุ่นหัวใจแทนณิการ์ที่มีลูกน่ารักๆ แบบนี้“โธ่…ตัวก็เล็กแค่นี้ยังเป็นห่วงคุณแม่อีก แต่น้าณาว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้องนะ ถ้าหิวน้องภูมิจะเอาแรงที่ไหนไปดูแลคุณแม่ล่ะครับ&r
Last Updated : 2024-11-27ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 39 รักต่างสี (1)
“ไม่จุ๊บหน่อยเหรอ” น้ำเสียงอ้อนๆ ของผู้ชายตัวโตเป็นยักษ์เอ่ยถาม มันช่างขัดกับภาพลักษณ์นักธุรกิจหนุ่มผู้ร้อนแรงของเขานัก“ไม่” น้ำเสียงตึงๆ ของณาณีมเอ่ยตอบ แต่ใบหน้าของเธอนั้นกลับแฝงรอยยิ้มไว้ตลอดเวลา“กอดก็ได้นะ”“ไม่กอด ก็วันนี้ณาโสด เรื่องอะไรจะทำตัวเหมือนคนมีแฟน”“งั้นพรุ่งนี้เจอกัน หึ…อย่าคิดว่าน้องภูมิอยู่ด้วยแล้วจะรอด” ราฮีมเอ่ยคาดโทษ นั่นทำให้ณาณีมรีบไล่ชายหนุ่มกลับห้องทันที“กลับห้องไปนอนได้แล้ว” เธอดุนหลังเขามาถึงประตู ร่ำลากันอยู่สองสามนาที ราฮีมจึงยอมกลับห้องของเขาณาณีมส่ายหน้าให้ชายหนุ่ม ก่อนจะกลับมาจัดการอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยๆ ก้าวขึ้นเตียงนอนอย่างระวัง เพราะกลัว ภูมิแผ่นดินที่กำลังหลับจะตื่น วันนี้ณาณีมเองก็เหนื่อยมาทั้งวัน จึงไม่แปลกที่พอหัวถึงหมอนได้ เธอก็หลับสนิทอย่างง่ายดาย
Last Updated : 2024-11-28
Latest chapter
ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 49 บทส่งท้าย (จบ)
หลังเสร็จสิ้นการมาร่วมงานแต่งงาน ณาณีมและราฮีมก็ใช้เวลาพักผ่อนกันที่ภูเก็ตอีกหลายวัน ชายหนุ่มพาเธอไปล่องเรือยอร์ช และณาณีมก็มีโอกาสได้ใส่บิกินี่อวดหุ่นสวยๆแต่ทว่าเธอก็แค่ได้ใส่ นั่นเพราะยังไม่ทันจะได้กระโดดลงไปเล่นน้ำทะเล ราฮีมก็จัดการถอดมันออกเสียก่อน จากนั้นเขาก็ทำให้เธอเร่าร้อนจนนอนหอบ กว่าจะได้หยิบบิกินี่มาสวมก็เย็นมากแล้วช่วงเวลาสำหรับการมาพักผ่อนมักจะผ่านไปเร็วเสมอ กระทั่งถึงเช้าวันสุดท้าย เพราะช่วงบ่ายๆ ณาณีมกับราฮีมต้องบินกลับกรุงเทพฯ‘เจอกันที่ชายหาดนะคะ’ นี่คือข้อความที่ณาณีมเขียนด้วยลายมือแล้วทิ้งไว้บนหมอนให้ราฮีมที่เพิ่งตื่นนอนได้อ่าน และเขาก็ไม่ลังเลที่จะเดินตามเธอไปยังชายหาดและทันทีที่มาถึง ชายหนุ่มก็ถึงกับยืนตะลึง เพราะถ้าเขาไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองมากจนเกินไป ตรงหน้านี่คือฉากแต่งงานใช่ไหม ริมชายหาดมีซุ้มแต่งงานที่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สดสีสวยและก้อนหิน ริมทางเดินยังโปรยด้วยกลีบกุหลาบแดงตัดกับทรายสีขาวละเอียดก่อนที่ณาณีมจะเดินมาหา ตอนนี้เ
ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 48 ไปร่วมงานแต่ง (2)
ณาณีมกับราฮีมบินไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนชายหนุ่มที่ภูเก็ต บรรยากาศงานแต่งงานริมชายหาดที่ตกแต่งด้วยดอกไม้และเปลือกหอย เน้นโทนขาวฟ้าตามแบบที่เจ้าสาวชอบช่างดูโรแมนติก บวกกับแสงแดดอ่อนๆ ยามอัสดง ที่ทอประกายระยิบระยับสะท้อนกับคลื่นก็ยิ่งสวยงามไหนจะแสงจากเทียนที่ประดับอยู่รอบๆ ก็ส่งให้งานแต่งงานครั้งนี้น่าจดจำ บ่าวสาวนั้นสวยหล่อดูเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก“มองอะไรอยู่ครับ”“มองเจ้าบ่าวเจ้าสาวน่ะค่ะ” ณาณีมเอ่ยยิ้มๆ มีความสุขกับการได้เห็นคนรักกัน แม้ชีวิตเธอจะเคยล้มเหลวเรื่องความรักถึงขั้นหย่าร้าง แต่สุดท้ายก็ได้รับความรักดีๆ จากผู้ชายอย่างราฮีม แม้จะไม่รู้ว่าความรักครั้งนี้จะจบลงแบบไหน แต่ณาณีมก็ไม่เสียใจที่ได้รักใครอีกครั้ง“เปลี่ยนใจแต่งงานกับผมไหม”“ไม่เปลี่ยน”“ใจร้ายจังเลย” ราฮีมตีหน้าเศร้าได้ไม่นานก็ยิ้มร่า ทำเอาณาณีมตามอารมณ์เขาไม่ทัน แบบนี้ล่ะมั้งถึงอยู่ด้วยกันได้“แต่ร้ายยังไงก็รักครับ”“น่ารักแบบนี้ จะไม่ใ
ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 47 ไปร่วมงานแต่งงาน
“เรื่องคืนนั้นที่ญี่ปุ่นน่ะค่ะ พอมาตั้งสติแล้วนั่งคิด พราวถึงได้รู้ว่าตัวเองโง่มากที่ทำแบบนั้นลงไป” พราวตะวันคิดได้แบบนี้ในวันที่ผู้เป็นแม่ป่วยหนัก แม่พรั่งพรูความในใจออกมามากมายว่าเคยทำเรื่องไม่ดีกับใครไว้บ้าง อยากขอโทษก่อนที่จะสายไป แต่บางคนก็จากโลกนี้ไปแล้ว จึงไม่มีโอกาสได้คุย ได้ปรับความเข้าใจกันนั่นทำให้พราวตะวันย้อนคิดถึงตัวเองว่าเธอเคยทำเรื่องไม่เป็นเรื่อง เพียงเพราะต้องการเอาชนะกัน หรืออะไรก็ตาม พอมานั่งคิดเรื่องต่างๆ ก็ย้อนกลับมาและหนึ่งในนั้นคือเรื่องของราฮีม ทำให้เธอมาหาเขาที่นี่“พราวอยากขอโทษณาด้วย แต่วันนี้กลับติดต่อณาไม่ได้”“คุณณามีประชุมครับ” ราฮีมบอกเหตุผล นั่นเพราะณาณีมได้บอกไว้แล้วว่าวันนี้เธออาจต้องประชุมทั้งวัน“ถ้ายังไง พราวฝากคุณราฮีมขอโทษณาด้วยนะคะ”“ได้สิครับ”“ถ้างั้นพราวขอตัวก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะต้องไปรับคุณแม่ที่โรงพยาบาล”“เชิญครับ” เสียงทุ้มเอ่ย
ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 46 ความรักที่ไม่ต้องการยึดติด
“ให้ตายสิ เชื่อไหม ผมไม่อยากกลับห้องเลย ตั้งแต่รักคุณ ผมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเด็กสิบหกสิบเจ็ดที่มีความรักสุมอก” บางครั้งราฮีมก็อยากเจาะประตูให้ห้องเขาและห้องณาณีมเชื่อมติดกันนัก แต่การอยู่กันคนละห้องแบบนี้ก็ดี เพราะต่างฝ่ายก็ต่างมีพื้นที่ของกันและกัน จะได้เว้นช่องว่างและจะได้คิดถึงกัน เฝ้ารอเวลาที่จะได้พบกัน“เชื่อค่ะ เพราะคุณทำให้ณาเชื่อ สำหรับณา รักครั้งนี้มันร้อนแรงจนณา…” ณาณีมกัดริมฝีปากตัวเอง พร้อมกับส่งสายตายั่วยวนมายังราฮีม“จนณาทำไมครับ”“จนณาคิดถึงและอยากกินคุณวันละหลายๆ ครั้ง” น้ำเสียงเบาๆ ของณาณีมทำเอาราฮีมขนลุก ส่วนตานั้นก็ลุกวาวอย่างเจ้าเล่ห์“เอาเลย ผมพร้อมเสมอ”“ไว้วันมะรืนก่อนนะคะ ณาจะกินคุณตั้งแต่หัวถึงปลายเท้าเลย” แค่ได้ฟัง ราฮีมก็อยากร่นวันร่นเวลาให้ถึงมะรืนที่เป็นวันคู่โดยเร็วแล้วสิ ส่วนณาณีมนั้นกลับยิ้มขำ ที่เขาจริงจังจนออกนอกหน้านอกตาแบบนี้“คนหล่อๆ ลุคนิ่งๆ ดูสมาร์ทนี่เขา
ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 45 ไม่ได้นอนด้วยกันทั้งคู่
ชายหนุ่มดึงตัวณาณีมให้ขึ้นมานั่งคร่อม ยกสะโพกของเธอขึ้นสูงแล้วค่อยๆ กดลงมารับแก่นกายของเขาช้าๆ ให้มันค่อยๆ มุดหายเข้าไปอยู่ในตัวเธอ แม้จะมีอะไรกันมาหลายต่อหลายครั้ง แต่แรงตอดรัด ความอุ่นภายในตัวของณาณีมก็ทำให้ราฮีมคลั่งได้เสมอๆ“อ่า...อาห์…” ณาณีมครางออกมาเมื่อเวลานี้เธอรับแก่นกายของราฮีมไว้จนลึกสุด ชายหนุ่มนอนนิ่งๆ ราวกับต้องการซึมซับความเสียวซ่าน แต่ณาณีมกลับทนไม่ไหวและเธอก็เริ่มขยับสะโพกบดเบียดสลับขึ้นลง จากช้าก็เปลี่ยนมาเป็นเร็วและถี่กระชั้น“ใจเย็นๆ ที่รัก ผมยังอยากอยู่ในตัวคุณ” ราฮีมรีบห้าม นั่นเพราะยังอยากอยู่ในตัวณาณีมให้นาน แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือณาณีมกัดริมฝีปากล่าง มองราฮีมด้วยแววตาเซ็กซี่ ทำเอาหัวใจชายหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนจะเผลอปล่อยอารมณ์ให้กระเจิดกระเจิงจนเกือบปลดปล่อยและเมื่อรู้ตัวราฮีมก็ถอดถอนความแข็งขืนออกมาจากตัวเธอก่อน แล้วจัดการเปลี่ยนท่าทางด้วยการจับณาณีมให้กลับมานอนหงายบนเตียง ส่วนเขาลงไปยืนอยู่ริมเตียง รั้งเธอให้ขยับเข้าหาแล้วแทรกตั
ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 44 คนแปลกอยากกินคนแปลก
“ขอบใจแกสองคนมากนะ ที่คอยช่วยเหลือฉันทุกอย่าง” ณิการ์หันไปมองณาณีมกับธัญมณที่ต้องเหนื่อยแทนเธอตั้งหลายเรื่อง โดยเฉพาะณาณีม“เล็กน้อยน่ะ” ธัญมณยิ้มให้“พรุ่งนี้สามีฉันก็บินกลับมาแล้ว โล่งอกไปหน่อย”“สู้ๆ คุณแม่” ณาณีมยิ้มให้คนบนเตียงที่กึ่งนั่งกึ่งนอนด้วยอีกคน“อื้อ…สู้อยู่แล้ว เป็นแม่คนต้องอดทน สิบล้อชนต้องไม่ตาย แต่แค่ผ่าไส้ติ่งทำไมมันเจ็บงี้ก็ไม่รู้” เพิ่งบอกให้อดทนไปหยกๆ แต่อยู่ๆ หน้าณิการ์ก็ยู่ยี่ เพราะยังรู้สึกเจ็บจี๊ดที่แผลผ่าตัด“เอาน่ะ เจ็บแค่นี้เล็กน้อย มันสู้ตอนแกเบ่งคลอดน้องภูมิไม่ได้ด้วยซ้ำ จริงไหม” ณิการ์พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของณาณีม“จริง เพราะงั้นฉันเลยขอมีลูกแค่คนเดียวนี่ไง เข็ดตอนเบ่งคลอด”“แกนี่” ณาณีมส่ายหน้าให้ณิการ์อีกที ก่อนที่ณิการ์จะเอ่ยกับลูกชาย ที่พอทำการบ้านเสร็จก็ตัวติดกับราฮีมทันทีเหมือนกัน“น้องภู
ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 43 เพศพรหมจรรย์
“เชิญค่ะ เพราะการเม้าท์มอยในที่ทำงานถือเป็นงานหลัก เอ้ย! ไม่สิ งานอดิเรกของใครหลายๆ คนอยู่แล้ว แต่ณาว่าพี่ณิอรกับมาตาคงไม่เป็นหรอก ใช่ไหมคะ”“ใช่จ้ะใช่” ณิอรเอ่ยรับก่อน“ใช่ค่ะ มาตากับพี่ณิอรไม่ใช่พวกขาเม้าท์แน่นอน เรื่องเม้าท์ไร้สาระทั้งนั้น” มาตาที่นั่งฟังมานานเอ่ยเสริมขึ้นบ้าง แต่แค่ได้ฟังก็คันปากยิกๆ“กินข้าวกันค่ะ เดี๋ยวเย็นแล้วมันจะไม่อร่อย” ณิอรและมาตาพยักหน้ารับกันหงึกหงักแล้วกินข้าวเที่ยงกันอย่างเงียบๆ ส่วนณาณีมนั้นนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เพราะรู้ว่าสองคนนี้คิดอะไรกันอยู่ ดีไม่ดีกลับเข้าไปทำงานในช่วงบ่าย เธออาจเป็นเซเลบที่มีแต่คนมอง ซึ่งณาณีมก็หาได้แคร์ไม่กระทั่งอิ่ม ณาณีมก็ขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงมื้อกลางวัน ณิอรและมาตาก็ไม่ได้คัดค้าน ดีซะอีก เพราะจะได้ประหยัดเงินค่ามื้อเที่ยงไปอีกหนึ่งมื้อ จากนั้นณาณีมก็ขอตัวกลับออกไปก่อน“ก่อนกินข้าว พี่ณิอรว่าพี่ณาแขวะเราไหมคะ” เมื่ออยู่กันสองคน มาตาก็เอ่ยขึ้น“
ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 42 ความสุขอันแท้จริง
“เร็วไปนะคะ พูดถึงท่านปุ๊บก็จะชวนณาไปปั๊บ ใจร้อนเป็นวัยรุ่นไปได้” ณาณีมส่ายหน้าให้คนตัวโตกว่า ที่ตอนนี้เขาเอาแต่นั่งยิ้ม นั่นเพราะแม้รักครั้งนี้เขาจะให้ณาณีมเป็นคนออกแบบ แต่เส้นทางที่เธอเลือกมันก็ไม่ได้ต่างไปจากตัวตนในแบบที่ราฮีมอยากได้“ก็ผมอยากให้ครอบครัวได้เจอกับผู้หญิงคนที่ผมจะใช้ชีวิตด้วยหลังจากนี้ ผมจะได้บอกพ่อกับแม่ว่าวันนี้พระเจ้าได้ประทานผู้หญิงที่มีค่ามาให้ผมแล้ว”“เดี๋ยวณาก็ตัวลอยหรอก”“ผมพูดเรื่องจริง”“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจณา ขอบคุณ” นอกจากคำๆ นี้แล้ว ณาณีมก็ไม่รู้จะเอ่ยคำไหน ถึงแม้ก่อนหน้านี้เธอไม่คิดจะเปิดใจให้เขา แต่สุดท้ายก็แพ้ใจ“ถ้าไม่ให้ผมเข้าใจคนที่ผมรักแล้วจะให้ผมไปเข้าใจใครครับ…หืม” เพราะรักราฮีมจึงเข้าใจด้วยหัวใจ และไม่ต้องการเปลี่ยนตัวตนของณาณีม เขาต่างหากที่ต้องขอบคุณที่เธอเปิดใจให้ นั่นเพราะรู้ว่าความรักสำหรับคนอย่างณาณีมนั้นต่างจากทุกๆ คน“ดึกแล้ว ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้คุณ
ฉากรักในคืนฝนโปรย บทที่ 41 สังคมที่เต็มไปด้วยอันตราย
“รู้ไหมว่าลูกแกพูดอะไรกับฉันเมื่อวาน น้องภูมิบอกว่ารักแกมาก แกอยากให้เรียนพิเศษอะไร น้องภูมิก็เรียน เรียนเพื่อตามใจแก” ยังฟังไม่ทันจบประโยค ณิการ์ก็ปล่อยโฮออกมาอย่างยากจะกลั้นไว้ได้เธอสะอึกสะอื้นจนตัวโยน ที่ผ่านมาเธอคงเป็นแม่ที่เห็นแก่ตัวจริงๆ คิดเองเออเองในฐานะแม่ ว่าที่ทำอยู่ทุกวันนี้คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับภูมิแผ่นดิน และเมื่อเห็นแม่ร้องไห้ เด็กชายก็เดินเข้ามาหาใกล้ๆ นั่นทำให้ณิการ์คว้าลูกชายมากอดอย่างรู้สึกผิด“แม่ขอโทษนะครับภูมิ แม่ขอโทษ”“คุณแม่ขอโทษน้องภูมิทำไมครับ” เด็กชายเอ่ยถามอย่างงุนงง นั่นเพราะไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้ใหญ่พูดนัก ที่สำคัญเมื่อครู่ยังถูกราฮีมจงใจเบี่ยงเบนความสนใจขณะที่ณาณีมคุยกับณิการ์ไปด้วย“วันหลังเราไปเล่นบ้านบอล ไปกินเฟรนช์ฟรายส์กันนะครับ”“จริงๆ นะฮะ” ภูมิแผ่นดินยิ้มกว้างทันที“จริงสิครับ ส่วนเรียนพิเศษ ต่อไปนี้แม่จะถามก่อนว่าน้องภูมิอยากเรียนไหม ถ้าไม่ชอบก็บอกแม่นะครับ”
