เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 338
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-06-11 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 339
พลังแข็งแกร่ง ไม่หยิ่งผยอง ยกเว้นเวลาปฏิบัติภารกิจจะเข้มงวดหน่อย ปกติทุกคนสามารถทำงานร่วมกันได้และพวกเขาก็เข้าใจว่าการปฏิบัติภารกิจที่เข้มงวดนั่นคือความรับผิดชอบต่อชีวิตของทุกคนหลังจากหลัวซาพูดโน้มน้าวทุกคนแล้ว ก็พาคนออกไปเขายังต้องไปรวบรวมคนให้มากขึ้นเพื่อโจมตีมุมมืดแม้ว่าจอมทรราชย์จะมีกัปตันจัดการ แต่ก็ยังมียอดฝีมือมากมายในกระหายเลือด ความแข็งแกร่งในปัจจุบันไม่เพียงพอเลยหลินตงบอกเขาตอนเขากำลังจะออกมาว่าสามารถจ้างกองทหารรับจ้างขนาดใหญ่หลายกองมาช่วยได้ในราคาสูง ตราบใดที่จอมทรราชย์มีคนจัดการ เชื่อว่าพวกเขาจะไม่ละทิ้งโอกาสที่ดีนี้ที่สามารถหาเงินและมีชื่อเสียงได้เขาก็รู้สึกว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่ดีมาก เตรียมจะไปติดต่อทหารรับจ้างขนาดใหญ่หลายกองร้อย ดูว่าจะสามารถโน้มน้าวพวกเขาได้หรือไม่หลังจากที่หลัวซาจากไปแล้ว พวกเซียวพ่อจวินสามคนก็เดินเข้ามา"นายน้อยหลิน!""นายน้อยหลิน!""นายน้อยหลิน!"พวกเขาทั้งสามเรียกพร้อมกัน"ช่วงนี้ลำบากพวกคุณแล้ว!" หลินตงกล่าว"ลำบากก็ไม่ลำบากหรอกครับ แต่ถ้าคุณยังไม่มาอีก พวกเราคงรับมือไม่ไหวแล้วจริง ๆ ทหารรับจ้างเหล่านี้เป็นนักเลงเก่า ความแข็งแกร่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-12ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 340
ดินแดนแห่งความวุ่นวายเคยเป็นประเทศที่มีอำนาจมาก แม้ว่าจะไม่ดีเท่ากับสองอาณาจักรต้าเซี่ยและอินทรี แต่ก็ยังแข็งแกร่งกว่าประเทศอื่น ๆ มากเนื่องจากประเทศนี้มีทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์เกินมาก จึงถูกรัฐอินทรีสอดแนมมาเป็นเวลานาน แต่ด้วยข้อจำกัดของต้าเซี่ย ทำให้รัฐอินทรีไม่กล้าที่จะทำอะไรชัดเจนเกินไป ได้แต่เริ่มต้นจากภายในเท่านั้นหลังจากถูกรัฐอินทรีสอดแนมมานานหลายปี ในที่สุดประเทศก็ถูกแบ่งแยกจากภายใน เมื่อรัฐอินทรีต้องการยึดทรัพยากรของประเทศนี้ก็ถูกต้าเซี่ยขัดขวางต้าเซี่ยจะไม่อนุญาตให้รัฐอินทรีเพิ่มความแข็งแกร่งอีกต่อไปแน่นอน จักรวรรดิใหญ่ทั้งสองจำกัดซึ่งกันและกัน ซึ่งทำให้กองทหารรับจ้างมีโอกาสอย่างมากเมื่อเวลาผ่านไป สถานที่แห่งนี้จึงกลายเป็นดินแดนของทหารรับจ้าง และแม้แต่ประเทศเล็ก ๆ โดยรอบก็ยังส่งผู้คนที่ปลอมตัวเป็นทหารรับจ้างไปแย่งชิงทรัพยากรที่นี่จึงกลายเป็นสถานที่ที่วุ่นวายที่สุดในโลกรูปแบบจะคล้ายกับอำนาจของชนเผ่า กลุ่มทหารรับจ้างขนาดใหญ่เทียบเท่ากับชนเผ่าขนาดใหญ่ ครอบครองพื้นที่ที่มีทรัพยากรมากมาย กลุ่มทหารรับจ้างขนาดเล็กเทียบเท่ากับชนเผ่าขนาดเล็ก ครอบครองพื้นที่ที่มีทรัพยากรค่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-12ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 341
หลินตงหาโรงแรมที่ตกแต่งค่อนข้างดีเพื่อพัก ยังมีเวลาอีกหนึ่งสัปดาห์ เขาเตรียมที่จะพักที่นี่ เนื่องจากเขาไม่ใช่ทหารรับจ้างและยังไม่ชินกับวิถีชีวิตของพวกเขาสภาพโรงแรมไม่เลว แต่ราคาแพงไปหน่อย แน่นอนว่าหลินตงไม่สนใจเรื่องนี้ เงินเป็นเพียงตัวเลขสำหรับเขาคนที่สามารถพักโรงแรมแบบนี้ได้มักจะเป็นผู้บริหารระดับสูงของกองทหารรับจ้างขนาดกลาง หรือบุคคลที่มีอำนาจบางคน เพราะพวกเขามีรายได้เยอะ จึงจะสนับสนุนการบริโภคของพวกเขาที่นี่ได้"ตึ้งตึ้งตึ้ง!!!"หลังจากเข้าไปในห้องพักของโรงแรมได้ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูหลินตงเปิดประตู ก็เห็นสาวสวยผมบลอนด์นุ่งน้อยห่มน้อยยืนอยู่หน้าประตู"คุณผู้ชาย! ต้องการบริการไหมคะ?"เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนต้าเซี่ย น่าจะเป็นคนจากประเทศเล็ก ๆ รอบ ๆ แต่พูดภาษาต้าเซี่ยได้อย่างคล่องแคล่วในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ หลินตงรู้ดีว่าบริการที่หมายถึงคืออะไร แต่เขาไม่สนใจแม้แต่สาวสวยอย่างหานชือหยุนเขาก็ยังอดทนได้ นับประสาอะไรกับผู้หญิงสำส่อนแบบนี้เขาไม่อยากครั้งแรกของตัวเองให้กับผู้หญิงแบบนี้"ไม่ต้องการ! ขอบคุณ!" หลินตงตอบพูดจบเขาก็เตรียมปิดประตูแต่ประตูกับถูกอีกฝ่าย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-12ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 342
ในตอนเย็น หลินตงออกจากโรงแรมโรงแรมที่นี่ไม่ได้เตรียมอาหารไว้ผู้เข้าพักต้องจัดการอาหารสามมื้อต่อวันด้วยตนเองหลินตงหาร้านอาหารแห่งหนึ่ง และเตรียมตัวกลับโรงแรมหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ แต่ระหว่างทางกลับเห็นบาร์อยู่ข้าง ๆ - บาร์ลั่วเค่อเขารู้สึกว่าตัวเองกลับไปก็ไม่มีอะไรทำ จึงเดินเข้าไปบาร์ใหญ่มากและมีเสียงดัง!เด็กผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยหลายคนเต้นอยู่บนเวที ในขณะที่ผู้คนนับไม่ถ้วนคำรามและตะโกนอยู่ด้านล่างหลินตงไปที่ชั้นสองเพื่อหาที่นั่งลงและมองดูฝูงชนที่บิดร่างกายอย่างบ้าคลั่งในฟลอร์เต้นรำชั้นล่าง พวกเขาดูเหมือนกำลังปลดปล่อยความกดดันของตัวเองไม่นานก็มีพนักงานเดินเข้ามา"คุณผู้ชาย! ไม่ทราบว่าคุณต้องการสั่งอะไรไหม?""มีเหล้าอะไรขึ้นชื่อให้ผมสองแก้ว!" หลินตงกล่าว"ได้ครับ! คุณผู้ชายกรุณารอสักครู่ครับ!"พนักงานพูดจบก็ออกไปไม่นานหลังจากนั้นเหล้าห้าสีสันสองแก้วก็ถูกเสิร์ฟหลินตงกำลังดื่มในขณะที่มองดูฝูงชนชั้นล่างที่ปลดปล่อยด้วยวิธีนี้เขาเพลิดเพลินกับช่วงเวลาแบบนี้เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆในบาร์มีคนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆชั้นสองที่เมื่อกี้ยังว่างอยู่ ตอนนี้เต็มไปด้วยคนแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-12ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 343
ทันใดนั้นก็มีหลายคนก้าวไปข้างหน้าและเตรียมที่จะอุ้มผู้หญิงคนนั้นออกไปหลินตงก็กะว่าจะไม่สนใจเรื่องไร้สาระนี้ ในดินแดนแห่งความวุ่นวายทุกคนมีแต่หมากัดหมาเท่านั้น ใครจะแน่ใจได้ว่าผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้นเป็นคนดีไม่คิดว่าคนกลุ่มนี้กำลังจะจากไปแล้ว จู่ ๆ แบล็ควอเตอร์ก็หันไปมองหลินตง เห็นหลินตงไม่เพียงแต่นั่งอยู่ชั้นบนของวีไอพีเท่านั้น แต่ยังดื่มเหล้ารสเลิศอีกด้วย สวมเสื้อผ้าก็ไม่เลว จึงพูดว่า "นายเป็นพวกเดียวกับเธอใช่ไหม?"หลินตงขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเขาเมื่อเห็นว่าหลินตงไม่พูดจา เขาจึงกล่าวเสริมว่า "เอาเขาไปด้วย แม่งเอ๊ย กล้าฆ่าฉัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม"แขกคนอื่น ๆ บนชั้นสองมองหลินตงและมีสีหน้าที่โชคร้ายแทนเขาตอนพวกเขาขึ้นมา ก็เห็นหลินตงนั่งอยู่ที่นี่แล้ว ผู้หญิงคนนี้เพิ่งวิ่งมานั่งตรงข้ามเขา หลินตงก็พูดให้อีกฝ่ายออกไปแล้ว อย่างอื่นไม่ได้สื่อสารกันเลยไม่ใช่พวกเดียวกันแน่นอน เห็นได้ชัดว่าหัวหน้ากองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์เห็นว่าหลินตงดูเหมือนเหยื่ออ้วน และต้องการแบล็กเมล์เขา สถานการณ์แบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกในเขตมั่นคง มักจะใช้เงินเล็กน้อยเพื่อจัดการแต่ด้วยชื่อเสียงที่ไม่ดี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-13ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 344
ในห้องอันเงียบสงบในบาร์ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนชั้นสองถูกฉายบนจอขนาดใหญ่ร่างที่เกียจคร้านและยั่วยวนนอนครึ่งหนึ่งบนโซฟา ถือแก้วไวน์แดงในมือแล้วมองกล้องวงจรปิดเธอชื่อทิวลิปเจ้าของบาร์ลั่วเค่อ!ผู้หญิงที่สามารถเปิดบาร์ในดินแดนวุ่นวายได้นั้นไม่ใช่คนธรรมดาตอนที่เห็นว่าแบล็ควอเตอร์กำลังจะพาหลินตงออกไป เธอก็เตรียมที่จะให้คนไปหยุดพวกเขาแล้วแบล็ควอเตอร์ทำเรื่องแบบนี้ในบาร์ของเธอ ต่อไปใครจะกล้ามาใช้จ่ายที่บาร์ของเธอ? นี่ไม่ใช่การตัดเส้นทางการเงินของเธอและทำลายแบรนด์ของเธอเหรอ?อย่ามองว่าเป็นบาร์เล็ก ๆ ที่อื่นอาจมีรายได้ธรรมดา แต่ในดินแดนแห่งความวุ่นวายนี้เป็นต้นเงินต้นทองที่สามารถทําเงินได้มากมายให้เธอทุกวันและบาร์ในสถานที่แบบนี้ ความปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญที่สุด แม้แต่ความปลอดภัยยังรับประกันให้ แขกที่เข้ามาไม่ได้ ต่อไปใครจะกล้ามาจับจ่ายใช้สอย?ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถปล่อยให้แบล็ควอเตอร์ฝ่าฝืนกฎของบาร์เธอได้แม้ว่าแบล็ควอเตอร์จะบอกเธอแล้ว แต่นายแบล็ควอเตอร์จับศัตรูของนายฉันไม่สนใจ ต้องการจะจับแขกของฉัน อย่าแม้แต่จะคิด!!!ส่วนจะใช่พวกเดียวกันมั๊ย?คนที่อยู่ในรายชื่อนักฆ่ามักจะไปโดดเดี่ยว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-13ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 345
ชั้นสองของบาร์เงียบสงบไปหมด เหลือเพียงหลินตงและผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้นหลินตงเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นนักฆ่าอันดับเก้า???บลูเดวิล???ผู้หญิงคนนี้ก็น่าจะอายุไม่เยอะนะ???เก่งขนาดนี้เลย???ดนตรีชั้นล่างยังคงเล่นต่อไปและผู้คนในฟลอร์เต้นรำก็เริ่มโยกอย่างบ้าคลั่งอีกครั้งสถานการณ์นี้พบได้บ่อยในเขตมั่นคงและทุกคนก็ไม่ได้รู้สึกแปลกอะไร สำหรับคนส่วนใหญ่ระดับหัวหน้ากองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์ยังคงห่างไกลจากพวกเขามากพวกเขาไม่รู้จักแบล็ควอเตอร์ และไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นบนชั้นสอง พวกเขาคิดว่ากองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์จับใครบางคนได้และจากไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มสนุกอีกครั้งแต่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบาร์ลั่วเค่อสองคนยืนอยู่ที่บันไดชั้นสองและไม่อนุญาตให้ใครขึ้นไปหลินตงสาดเหล้าห้าสีในแก้วของตัวเองลงบนใบหน้าของบลูเดวิลเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะตื่นขึ้นมาได้เมื่อไหร่และไม่มีเวลารออยู่ที่นี่ เมื่อกี้ก็ลืมขอยาแก้พิษกับคนของกองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์ ดังนั้นจึงใช้วิธีที่ง่ายและหยาบที่สุดโดยตรงแน่นอนว่าวิธีนี้ได้ผลค่อนข้างดี และไม่นานหลังจากนั้น บลูเดวิลก็ค่อย ๆ ตื่นขึ้นมาเธอล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-13ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 346
"พูดแบบนี้ กองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์ก็เป็นคนที่เคยทำลายบ้านของคุณมาก่อน?""ไม่ใช่ทั้งหมด แต่หัวหน้าและรองหัวหน้าอันดับหนึ่งของพวกเขาใช่ แต่ฉันสามารถฆ่าได้เฉพาะรองหัวหน้าอันดับหนึ่งของพวกเขา กลับฆ่าแบล็ควอเตอร์ที่เป็นหัวหน้าไม่ได้ การลอบสังหารครั้งนี้ยังโดนเขาวางกับดักด้วย จึงได้หนีมาที่นี่""เล่าเรื่องสถานการณ์ของคุณให้ผมฟังหน่อย ถ้าสามารถโน้มน้าวผมได้ ผมจะไม่ฆ่าคุณและยังจะให้เซอร์ไพรส์คุณด้วย" หลินตงกล่าวเขาต้องการฟังเรื่องราวของบลูเดวิลถ้าอย่างที่เธอพูดจริง ๆ ไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์สักคน เขาคิดว่าการรับคนนี้ไปอยู่ใต้บังคับบัญชาก็ไม่เลวอย่างไรก็ตามอิทธิพลของตนเองก็ต้องการผู้มีความสามารถมากมาย แน่นอนว่าก่อนอื่นต้องผ่านคุณสมบัติเรื่องนิสัยก่อนบลูเดวิลเริ่มเล่าให้หลินตงเกี่ยวกับอดีตของเธอเธอรู้ว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินตงเลย เธอสามารถสัมผัสได้ว่าหลินตงเหมือนมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ แต่เธอเป็นเพียงเรือใบรำเดียวนี่คือพรสวรรค์ของเธอ ไม่เพียงแต่สามารถซ่อนออร่าของตัวเองได้ แต่ยังสามารถสัมผัสได้ถึงจุดแข็งและจุดอ่อนของผู้อื่นอีกด้วย เธออาศัยสิ่งนี้จึงฆ่ารองหัวหน้าอันดับแรกของกองทหารรั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-13
บทล่าสุด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1195
สามวันต่อมาหลินตงพบปาหรู่และบอกเขาว่าเขากำลังจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ"นายท่านกำลังจะไปที่ไหนเหรอ?" ปาหรู่ถาม"อืม! ดาวเคราะห์ปาเค่อกำลังไปในทิศทางที่ถูกต้อง ฉันควรจะจากไปแล้ว" หลินตงตอบ"นายท่านรออีกวันได้ไหม ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องต่างๆ เสร็จก่อน แล้วฉัันจะไปกับท่าน""ปาหรู่! นายควรอยู่ที่นี่ ประชาชนของดาวเคราะห์ปาเค่อต้องการนาย""นายท่าน! ฉันต้องไปกับท่าน ไม่ใช่แค่เพื่อตอบแทนความเมตตาของท่าน แต่เพื่อสิ่งนี้ด้วย"ปาหรู่ชี้ไปที่ตราทาสบนหน้าผากของเขาและพูดต่อ "ฉันจะปลดข้อจำกัดของตราทาสได้ก็ต่อเมื่อติดตามท่านเท่านั้น และให้เผ่าได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริง"หลินตงมองดูท่าทางจริงใจของปาหรู่เมื่อรู้ว่าเขาได้ตัดสินใจในใจแล้ว"เอาล่ะ! ฉันจะให้เวลานายหนึ่งวันในการเตรียมตัว พรุ่งนี้เราจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ เนื่องจากนายจะติดตามฉัน จากนี้ไป ก็อย่าเรียกข้าว่านายท่านเลย เรียกฉันว่าคุณชายอย่างชิงหวู่ก็แล้วกัน"หลังจากหลินตงพูดจบ เขาก็หันหลังแล้วจากไปปาหรู่คำนับอย่างขอบคุณอยู่ด้านหลังเขาและกล่าวว่า "ขอบคุณคุณชาย!"ตอนกลางคืนหลินตงกำลังเตรียมตัวพักผ่อน"ก๊อกๆ!!"เสียงเคาะประตูดังข
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1194
“นี่มัน...นี่มัน...นี่มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?”"จริงสิ! ลุงอู ถ้าไม่เชื่อฉัน มาดูกับฉันก็ได้""ฮ่าๆ...ในที่สุดสวรรค์ก็ลืมตาแล้ว! ฉันคิดว่าดาวเคราะห์ปาเค่อของเราจะไม่มีวันฟื้นคืนได้ในชีวิตนี้ แม้ว่าฉันจะตาย ฉันก็จะตายตาไม่หลับ ฉันไม่คาดหวังว่าตระกูลหยินจะต้องได้รับการชดใช้กรรมเร็วขนาดนี้ มันน่าพอใจจริงๆ ฮ่าๆ...."หลังจากยืนยันว่าสิ่งที่ปาหรู่พูดเป็นความจริง ชายชราก็หัวเราะออกมาปาหรู่ใช้ชีวิตเหมือนทาสภายใต้ตระกูลหยิน และผู้คนที่ยังคงอยู่บนดาวบัคก็ไม่ได้ดีไปกว่านี้เลยจากประชากรเกือบพันล้านคนในอดีต ประชากรลดลงเหลือเพียงไม่กี่ล้านคนในช่วง 300 ปีที่ผ่านมา ชัดเจนว่าผู้คนในดาวเคราะห์ปาเค่อต้องทนทุกข์ทรมานกับชีวิตแบบไหนพวกเขาใช้ชีวิตทุกวันด้วยความหวาดกลัวการต่อต้านหมายถึงความตาย ส่วนการยอมจำนนหมายถึงการเป็นทาสในเหมืองแร่ ทำงานอย่างไม่รู้จักจบสิ้นทั้งกลางวันและกลางคืนหลังจากหัวเราะ ชายชราก็ลุกขึ้น เข้าหาหลินตง และคุกเข่าลงเพื่อคุกเข่าคำนับสามครั้งหลินตงไม่ได้ห้ามเขาเขายอมรับการคำนับนี้แม้ว่าชายชราจะแก่มากแล้วแต่เมื่อความแข็งแกร่งของหลินตงไปถึงอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้น เขาก็กลา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1193
ชายชราและปาหรู่เดินลึกเข้าไปในป่าหลินตงและเย่ชิงหวู่ก็เดินเข้ามาเช่นกันภายใต้ร่มเงาของต้นไม้สูงตระหง่าน สภาพถนนค่อนข้างมืดมนแต่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อหลินตงเลยในระดับของเขา ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลางวันและกลางคืนและยังมีพลังจิตวิญญาณช่วยเหลือด้วยแม้แต่มดที่อยู่ใต้ใบไม้บนพื้นดินก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจนเย่ชิงหวู่เดินตามหลังหลินตงอย่างใกล้ชิดเมื่อผ่านทางเดินที่มืดมิด ดวงตาของเธอก็เริ่มสว่างขึ้นอย่างช้าๆตลอดทาง ยอดไม้รอบๆ เต็มไปด้วยผู้คนจากดาวเคราะห์ปาเค่อทุกคนต่างมองหลินตงและเย่ชิงหวู่ด้วยความสงสัยพวกเขาอยู่บนดาวแห่งนี้ ยกเว้นคนของดาวเคราะห์ปาเค่อที่มีตราทาสบนหน้าผาก พวกเขาเห็นแต่คนจากตระกูลหยินที่มาจับพวกเขาไปเป็นทาสในเหมือง คนเหล่านี้แต่ละคนล้วนดุร้ายหลินตงและเย่ชิงหวู่ไม่มีตราทาสบนหน้าผากของพวกเขา และพวกเขาไม่ดุร้ายและโหดร้ายเหมือนตระกูลหยินและพวกเขาก็ดูสวยหล่อมากพวกเขาไม่เคยเห็นคนที่สง่ามงามแบบนี้บนดาวเคราะห์ปาเค่อมาก่อนดังนั้นหลินตงและกลุ่มของเขาจึงเกือบจะดึงดูดความสนใจของทุกคนบนดาวเคราะห์ปาเค่อได้พวกเขาเดินต่อไปอีกสักพักชายชราและปาหรู่หยุดอยู่ใต้ต้น
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1192
มีผู้คนอย่างน้อยหลายหมื่นคนพื้นที่ที่ครอบครองก็ค่อนข้างใหญ่"ปาหรู่ มีฐานที่มั่นของผู้คนจากดาวเคราะห์ปาเค่ออยู่ข้างหน้า ในฐานะผู้นำของดาวเคราะห์ปาเค่อ จะเหมาะสมกว่าถ้านายนำหน้า" หลินตงหันกลับมาและกล่าว"ครับ! นายท่าน!"หลังจากปาหรู่พูดจบ เขาก็เดินไปข้างหน้าสองสามก้าวจากนั้นเขาก็พูดเสียงดังไปข้างหน้าว่า "สวัสดีทุกคน! ฉันชื่อปาหรู่ ลูกชายของปาปู ผู้นำของดาวเคราะห์ปาเค่อ สามร้อยปีก่อน บัคประสบภัยพิบัติครั้งใหญ่และครอบครัวของเราถูกพรากจากบัค วันนี้ ฉันกลับมาแล้ว คราวนี้ ฉันจะนำคุณหลบหนีจากทะเลแห่งความทุกข์และกลับไปใช้ชีวิตไร้กังวลเหมือนอย่างที่คุณเคยมี ตระกูลหยินที่นำปัญหาใหญ่มาให้เรา ถูกทำลายไปแล้ว นี่คือความเมตตาของสวรรค์สำหรับพวกเราชาวดาวเคราะห์ปาเค่อ และให้โอกาสพวกเราได้เกิดใหม่"หลังจากป่าวประกาศเสร็จ ปาหรู่ก็คุกเข่าทั้งสองข้าง ไขว้มือบนหน้าอก และแตะหน้าผาก ทำท่าทางพิธีกรรมแบบดั้งเดิมของชาวดาวเคราะห์ปาเค่อปาหรู่คุกเข่าลงบนพื้นอย่างเงียบๆ แบบนี้ไม่นาน เสียงที่เบาบางก็เริ่มปรากฏขึ้นข้างหน้าดวงตาที่สดใสคู่หนึ่งปรากฏขึ้นในความมืดศีรษะทีละหัวเริ่มปรากฏขึ้นบนยอดไม้ขนาดใหญ่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1191
หยวนหลินก็คิดถึงประเด็นสำคัญนี้เช่นกันงานเลี้ยงระดับรัฐของเซี่ยอวิ๋นชวนบนดวงดาวจักรพรรดิในอีกสามเดือนข้างหน้าจะต้องหยุดลงเผ่ามังกรเก้าหัวของพวกเขาชอบกินคน ซึ่งเป็นสัญชาตญาณและสามารถช่วยให้พวกเขาเติบโตอย่างรวดเร็วได้ดังนั้นจึงมีความขัดแย้งที่ไม่อาจปรองดองได้ระหว่างสองเผ่าพันธุ์หากกาแล็กซีทางช้างเผือกทั้งหมดรู้เกี่ยวกับความร่วมมือระหว่างเผ่ามังกรเก้าหัวและอาณาจักรสวรรค์ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทุกฝ่ายจะร่วมมือกันต่อต้านพวกเขาแน่นอนแม้ว่าพวกเขาจะมีพละกำลังมหาศาล แต่ก็ไม่ง่ายที่จะจัดการและหยวนหลินก็กลัวที่จะดึงดูดผู้คุมกฏจักรวาลจริงๆแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าถึงยากเหล่านี้แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความกลัวของเผ่ามังกรเก้าหัวที่มีต่อพวกเขาลดน้อยลง"เมื่อพี่ชายหลี่เทียนพูดเช่นนั้น ฉันจะใช้เทคนิคลับของเผ่าเพื่อกระตุ้นให้พวกเขามาอย่างรวดเร็ว หากผู้คนที่ถูกส่งมาโดยเผ่าไม่สามารถมาถึงได้ภายในสามเดือน ฉันจะไปกับคุณเพื่อเยือนดวงดาวจักรพรรดิและดูว่าตระกูลเซี่ยมีความสามารถอะไรบ้าง" หยวนหลินพูดอย่างจริงจังแน่นอน!!!เมื่อได้ยินชื่อผู้คุมกฏจักรวาลแม้แต่เผ่ามังกรเก้าหัวอันยิ่งใหญ่ก็ยั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1190
แน่นอนว่านี่หมายถึงเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งและมีความทะเยอทะยานหากคุณเป็นเพียงเผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอและต้องการใช้ชีวิตอย่างสงบของตัวเองเท่านั้น ก็ไม่จำเป็นต้องกลัว และพวกเขาก็จะไม่สนใจเผ่าพันธุ์ที่เหมือนมดนี้แต่หากคุณเปิดฉากสงครามกับอารยธรรมที่ต่ำกว่าโดยไม่มีเหตุผล เพื่อความทะเยอทะยาน เพื่อความแข็งแกร่งและการพัฒนาของเผ่าพันธุ์ของคุณ ส่งผลให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต้องสูญพันธุ์และต้องทนทุกข์ทรมานก็จงระวังไว้ควรภาวนาอย่าให้เจอคนพวกนี้จะดีกว่าไม่อย่างนั้นการสูญสิ้นอาจใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีสนธิสัญญาจักรวาลเป็นสิ่งที่สร้างขึ้นโดยผู้คุมกฎจักรวาลจุดประสงค์คือเพื่อจำกัดการเกิดสงครามรุกรานระหว่างกาแล็กซีสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ อารยธรรมระดับสูงไม่ควรพึ่งพาความแข็งแกร่งของตนเองและโจมตีอารยธรรมระดับล่างอย่างไม่สมควรเมื่อถูกผู้คุมกฎจักรวาลจับได้ ก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ อารยธรรมนั้นอาจกลับคืนสู่รูปแบบดั้งเดิมหรือถูกกำจัดโดยตรงก็ได้การต่อต้าน?ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ต้องการต่อต้านแต่พวกเขาไม่มีความสามารถแบบนั้นเลยในฐานะผู้คุมกฎจักรวาล ต้องคอยดูแลระเบียบของจักรวาลทั้งหมด เราจะอยู่ได้อย่างไรหากขา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1189
ดวงดาวรุ่งอรุณยอดหอคอยสูงตระหง่านชายสองคนกำลังนั่งดื่มชาตรงข้ามกันคนหนึ่งขมวดคิ้ว ในขณะที่ชายที่อยู่ตรงข้ามเขาดูผ่อนคลายชายที่ขมวดคิ้วไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลี่เทียน ท่านผู้นำแห่งอาณาจักรสวรรค์ และอีกคนคือหยวนหลิงจากเผ่ามังกรเก้าหัวหลังจากนั้นไม่นาน หลี่เทียนก็อดไม่ได้ที่จะถาม "พี่หยวนหลิน เมื่อไหร่สมาชิกของเผ่ามังกรเก้าหัวจะมาถึง ช่วงนี้เราก็ออกมาเคลื่อนไหวบ่อยๆ และเซี่ยอวิ๋นชวนเองก็ขยับตัวได้แล้ว อาการบาดเจ็บของเขาก็ควรจะดีขึ้น ยิ่งเราลงมือเร็วเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเป็นประโยชน์สำหรับเรามากขึ้นเท่านั้น"หยวนหลินจิบชาอย่างสบายๆ ก่อนจะตอบช้าๆ "ท่านผู้นำหลี่เทียน ไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไป คุณรู้ว่าต้องใช้เวลาพอสมควรในการข้ามช่องว่างระหว่างกาแล็กซี ดังนั้นคุณจึงไม่สามารถทำอะไรอย่างเร่งรีบเกินไปได้ เมื่อถึงเวลา พวกเขาก็จะมาถึงเอง"หยวนหลินเพลิดเพลินกับตำแหน่งของเขาที่อยู่บนลำดับชั้นสูงสุดของกาแล็กซีทางช้างเผือกและเพลิดเพลินกับการใช้ชีวิตที่เชื่องช้ามนุษย์เป็นวิญญาณของทุกสรรพสิ่งอย่างแท้จริง และพวกเขาก็มีคุณสมบัติเฉพาะตัวของตนเอง ไม่น่าแปลกใจเลยที่เผ่าพันธุ์ทั้งหมดในจักรวาลต้องการเล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1188
คุณสามารถบอกได้จากการแสดงออกของหลิวนิ่งเหยียนเมื่อนึกถึงเรื่องนี้เซี่ยมู่ก็ฟังด้วยความปรารถนาในใจเช่นกันเธอยังหวังว่าเธอและหลินตงจะเป็นเหมือนเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของเธอ............กาแล็กซีทางช้างเผือกตั้งอยู่ใกล้กับขอบแห่งความว่างเปล่า ดวงดาวรุ่งอรุณตั้งแต่ถูกเศษซากอาณาจักรสวรรค์ครอบครอง มนุษย์ทุกคนบนโลกก็ถูกต้อนไว้เหมือนสัตว์เลี้ยง ถูกทำให้เหลือเพียงอาหารดวงดาวรุ่งอรุณดวงนี้ปัจจุบันน่ากลัวกว่าดาวเคราะห์ปาเค่อร้อยเท่าผู้คนบนดาวเคราะห์ปาเค่อถูกทารุณ กลายเป็นทาสในเหมือง และตายจากความอ่อนล้าแต่ดวงดาวรุ่งอรุณนั้นแตกต่างออกไปมนุษย์ทุกคนถูกจองจำและใช้เป็นอาหารเพื่อเลี้ยงเศษซากอาณาจักรสวรรค์ที่ผสานยีนของเผ่ามังกรเก้าหัวเข้าด้วยกันลองนึกภาพดูสิว่าผู้คนบนดวงดาวรุ่งอรุณดวงนี้รู้สึกกลัวขนาดไหนความหวาดกลัวที่ชาวเมืองได้พบเจอเป็นสิ่งที่ไม่อาจจินตนาการได้ สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาสูงและมีสติสัมปชัญญะจะรู้สึกอย่างไรหากต้องใช้ชีวิตทุกวันด้วยความหวาดกลัวว่าจะถูกกินเกรงว่ามีเพียงดวงดาวรุ่งอรุณเท่านั้นที่รู้เกือบจะอยู่ในภาวะตื่นตระหนกตลอดเวลาในบรรยากาศเช่นนี้ มันสามารถทำให้ผู้คนบ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1187
ในขณะที่เซี่ยมู่กำลังวิตกกังวลมีคนเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอมีเพียงคนเดียวในกาแล็กซีทางช้างเผือกทั้งหมดที่กล้าเข้าไปในห้องนอนขององค์หญิงสิบเก้าเซี่ยมู่โดยไม่เคาะประตูนั่นคือจักรพรรดินีหลิวนิ่งเหยียน ซึ่งเป็นแม่แท้ๆ ของเซี่ยมู่นั่นเองนอกจากเธอแล้ว องค์จักรพรรดิเซี่ยอวิ๋นชวนยังต้องเคาะประตูก่อนเข้าไปด้วย เนื่องจากลูกสาวของเขาโตมากแล้วไม่ต้องพูดถึงคนอื่น ไม่มีใครกล้าทำเช่นนี้ เว้นแต่พวกเขาไม่อยากรักษาชีวิต"ลูกคิดอะไรอยู่ ลูกสาวที่รักของแม่" หลิวนิ่งเหยียนเดินไปหาเซี่ยมู่และกระซิบที่หูของเธอทันที"อ๊าก!!!"เซี่ยมู่ตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นกะทันหัน"เสด็จแม่! เสด็จแม่ทำให้ลูกกลัวแทบตาย" เซี่ยมู่พูดด้วยแก้มป่อง"ถ้าแม่ไม่พูด ลูกคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการที่ใครสักคนเข้ามาในห้องนั้นเป็นอันตรายแค่ไหน จะเป็นยังไงถ้าคนไม่ดีมา"เซี่ยมู่กลอกตา"เสด็จแม่ นี่คือห้องส่วนตัวของลูก ใครอีกที่กล้าเข้ามาเงียบๆ แบบนี้นอกจากเสด็จแม่""โอเค โอเค มันเป็นความผิดของจักรพรรดินีผู้นี้ บอกสิว่าเมื่อกี้ลูกมัวแต่คิดอะไรอยู่? ถึงมัวนั่งเหม่ออยู่ได้"“ไม่...ลูกไม่ได้คิดอะไรเลย!”"ลูกกำลังคิดถึงหลินตงคนนั้นอ
