로그인공유
บทที่ 339
관련 챕터
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 340
ดินแดนแห่งความวุ่นวายเคยเป็นประเทศที่มีอำนาจมาก แม้ว่าจะไม่ดีเท่ากับสองอาณาจักรต้าเซี่ยและอินทรี แต่ก็ยังแข็งแกร่งกว่าประเทศอื่น ๆ มากเนื่องจากประเทศนี้มีทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์เกินมาก จึงถูกรัฐอินทรีสอดแนมมาเป็นเวลานาน แต่ด้วยข้อจำกัดของต้าเซี่ย ทำให้รัฐอินทรีไม่กล้าที่จะทำอะไรชัดเจนเกินไป ได้แต่เริ่มต้นจากภายในเท่านั้นหลังจากถูกรัฐอินทรีสอดแนมมานานหลายปี ในที่สุดประเทศก็ถูกแบ่งแยกจากภายใน เมื่อรัฐอินทรีต้องการยึดทรัพยากรของประเทศนี้ก็ถูกต้าเซี่ยขัดขวางต้าเซี่ยจะไม่อนุญาตให้รัฐอินทรีเพิ่มความแข็งแกร่งอีกต่อไปแน่นอน จักรวรรดิใหญ่ทั้งสองจำกัดซึ่งกันและกัน ซึ่งทำให้กองทหารรับจ้างมีโอกาสอย่างมากเมื่อเวลาผ่านไป สถานที่แห่งนี้จึงกลายเป็นดินแดนของทหารรับจ้าง และแม้แต่ประเทศเล็ก ๆ โดยรอบก็ยังส่งผู้คนที่ปลอมตัวเป็นทหารรับจ้างไปแย่งชิงทรัพยากรที่นี่จึงกลายเป็นสถานที่ที่วุ่นวายที่สุดในโลกรูปแบบจะคล้ายกับอำนาจของชนเผ่า กลุ่มทหารรับจ้างขนาดใหญ่เทียบเท่ากับชนเผ่าขนาดใหญ่ ครอบครองพื้นที่ที่มีทรัพยากรมากมาย กลุ่มทหารรับจ้างขนาดเล็กเทียบเท่ากับชนเผ่าขนาดเล็ก ครอบครองพื้นที่ที่มีทรัพยากรค่อน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 341
หลินตงหาโรงแรมที่ตกแต่งค่อนข้างดีเพื่อพัก ยังมีเวลาอีกหนึ่งสัปดาห์ เขาเตรียมที่จะพักที่นี่ เนื่องจากเขาไม่ใช่ทหารรับจ้างและยังไม่ชินกับวิถีชีวิตของพวกเขาสภาพโรงแรมไม่เลว แต่ราคาแพงไปหน่อย แน่นอนว่าหลินตงไม่สนใจเรื่องนี้ เงินเป็นเพียงตัวเลขสำหรับเขาคนที่สามารถพักโรงแรมแบบนี้ได้มักจะเป็นผู้บริหารระดับสูงของกองทหารรับจ้างขนาดกลาง หรือบุคคลที่มีอำนาจบางคน เพราะพวกเขามีรายได้เยอะ จึงจะสนับสนุนการบริโภคของพวกเขาที่นี่ได้"ตึ้งตึ้งตึ้ง!!!"หลังจากเข้าไปในห้องพักของโรงแรมได้ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูหลินตงเปิดประตู ก็เห็นสาวสวยผมบลอนด์นุ่งน้อยห่มน้อยยืนอยู่หน้าประตู"คุณผู้ชาย! ต้องการบริการไหมคะ?"เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนต้าเซี่ย น่าจะเป็นคนจากประเทศเล็ก ๆ รอบ ๆ แต่พูดภาษาต้าเซี่ยได้อย่างคล่องแคล่วในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ หลินตงรู้ดีว่าบริการที่หมายถึงคืออะไร แต่เขาไม่สนใจแม้แต่สาวสวยอย่างหานชือหยุนเขาก็ยังอดทนได้ นับประสาอะไรกับผู้หญิงสำส่อนแบบนี้เขาไม่อยากครั้งแรกของตัวเองให้กับผู้หญิงแบบนี้"ไม่ต้องการ! ขอบคุณ!" หลินตงตอบพูดจบเขาก็เตรียมปิดประตูแต่ประตูกับถูกอีกฝ่าย
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 342
ในตอนเย็น หลินตงออกจากโรงแรมโรงแรมที่นี่ไม่ได้เตรียมอาหารไว้ผู้เข้าพักต้องจัดการอาหารสามมื้อต่อวันด้วยตนเองหลินตงหาร้านอาหารแห่งหนึ่ง และเตรียมตัวกลับโรงแรมหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ แต่ระหว่างทางกลับเห็นบาร์อยู่ข้าง ๆ - บาร์ลั่วเค่อเขารู้สึกว่าตัวเองกลับไปก็ไม่มีอะไรทำ จึงเดินเข้าไปบาร์ใหญ่มากและมีเสียงดัง!เด็กผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยหลายคนเต้นอยู่บนเวที ในขณะที่ผู้คนนับไม่ถ้วนคำรามและตะโกนอยู่ด้านล่างหลินตงไปที่ชั้นสองเพื่อหาที่นั่งลงและมองดูฝูงชนที่บิดร่างกายอย่างบ้าคลั่งในฟลอร์เต้นรำชั้นล่าง พวกเขาดูเหมือนกำลังปลดปล่อยความกดดันของตัวเองไม่นานก็มีพนักงานเดินเข้ามา"คุณผู้ชาย! ไม่ทราบว่าคุณต้องการสั่งอะไรไหม?""มีเหล้าอะไรขึ้นชื่อให้ผมสองแก้ว!" หลินตงกล่าว"ได้ครับ! คุณผู้ชายกรุณารอสักครู่ครับ!"พนักงานพูดจบก็ออกไปไม่นานหลังจากนั้นเหล้าห้าสีสันสองแก้วก็ถูกเสิร์ฟหลินตงกำลังดื่มในขณะที่มองดูฝูงชนชั้นล่างที่ปลดปล่อยด้วยวิธีนี้เขาเพลิดเพลินกับช่วงเวลาแบบนี้เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆในบาร์มีคนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆชั้นสองที่เมื่อกี้ยังว่างอยู่ ตอนนี้เต็มไปด้วยคนแล้ว
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 343
ทันใดนั้นก็มีหลายคนก้าวไปข้างหน้าและเตรียมที่จะอุ้มผู้หญิงคนนั้นออกไปหลินตงก็กะว่าจะไม่สนใจเรื่องไร้สาระนี้ ในดินแดนแห่งความวุ่นวายทุกคนมีแต่หมากัดหมาเท่านั้น ใครจะแน่ใจได้ว่าผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้นเป็นคนดีไม่คิดว่าคนกลุ่มนี้กำลังจะจากไปแล้ว จู่ ๆ แบล็ควอเตอร์ก็หันไปมองหลินตง เห็นหลินตงไม่เพียงแต่นั่งอยู่ชั้นบนของวีไอพีเท่านั้น แต่ยังดื่มเหล้ารสเลิศอีกด้วย สวมเสื้อผ้าก็ไม่เลว จึงพูดว่า "นายเป็นพวกเดียวกับเธอใช่ไหม?"หลินตงขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเขาเมื่อเห็นว่าหลินตงไม่พูดจา เขาจึงกล่าวเสริมว่า "เอาเขาไปด้วย แม่งเอ๊ย กล้าฆ่าฉัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม"แขกคนอื่น ๆ บนชั้นสองมองหลินตงและมีสีหน้าที่โชคร้ายแทนเขาตอนพวกเขาขึ้นมา ก็เห็นหลินตงนั่งอยู่ที่นี่แล้ว ผู้หญิงคนนี้เพิ่งวิ่งมานั่งตรงข้ามเขา หลินตงก็พูดให้อีกฝ่ายออกไปแล้ว อย่างอื่นไม่ได้สื่อสารกันเลยไม่ใช่พวกเดียวกันแน่นอน เห็นได้ชัดว่าหัวหน้ากองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์เห็นว่าหลินตงดูเหมือนเหยื่ออ้วน และต้องการแบล็กเมล์เขา สถานการณ์แบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกในเขตมั่นคง มักจะใช้เงินเล็กน้อยเพื่อจัดการแต่ด้วยชื่อเสียงที่ไม่ดี
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 344
ในห้องอันเงียบสงบในบาร์ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนชั้นสองถูกฉายบนจอขนาดใหญ่ร่างที่เกียจคร้านและยั่วยวนนอนครึ่งหนึ่งบนโซฟา ถือแก้วไวน์แดงในมือแล้วมองกล้องวงจรปิดเธอชื่อทิวลิปเจ้าของบาร์ลั่วเค่อ!ผู้หญิงที่สามารถเปิดบาร์ในดินแดนวุ่นวายได้นั้นไม่ใช่คนธรรมดาตอนที่เห็นว่าแบล็ควอเตอร์กำลังจะพาหลินตงออกไป เธอก็เตรียมที่จะให้คนไปหยุดพวกเขาแล้วแบล็ควอเตอร์ทำเรื่องแบบนี้ในบาร์ของเธอ ต่อไปใครจะกล้ามาใช้จ่ายที่บาร์ของเธอ? นี่ไม่ใช่การตัดเส้นทางการเงินของเธอและทำลายแบรนด์ของเธอเหรอ?อย่ามองว่าเป็นบาร์เล็ก ๆ ที่อื่นอาจมีรายได้ธรรมดา แต่ในดินแดนแห่งความวุ่นวายนี้เป็นต้นเงินต้นทองที่สามารถทําเงินได้มากมายให้เธอทุกวันและบาร์ในสถานที่แบบนี้ ความปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญที่สุด แม้แต่ความปลอดภัยยังรับประกันให้ แขกที่เข้ามาไม่ได้ ต่อไปใครจะกล้ามาจับจ่ายใช้สอย?ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถปล่อยให้แบล็ควอเตอร์ฝ่าฝืนกฎของบาร์เธอได้แม้ว่าแบล็ควอเตอร์จะบอกเธอแล้ว แต่นายแบล็ควอเตอร์จับศัตรูของนายฉันไม่สนใจ ต้องการจะจับแขกของฉัน อย่าแม้แต่จะคิด!!!ส่วนจะใช่พวกเดียวกันมั๊ย?คนที่อยู่ในรายชื่อนักฆ่ามักจะไปโดดเดี่ยว
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 345
ชั้นสองของบาร์เงียบสงบไปหมด เหลือเพียงหลินตงและผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้นหลินตงเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นนักฆ่าอันดับเก้า???บลูเดวิล???ผู้หญิงคนนี้ก็น่าจะอายุไม่เยอะนะ???เก่งขนาดนี้เลย???ดนตรีชั้นล่างยังคงเล่นต่อไปและผู้คนในฟลอร์เต้นรำก็เริ่มโยกอย่างบ้าคลั่งอีกครั้งสถานการณ์นี้พบได้บ่อยในเขตมั่นคงและทุกคนก็ไม่ได้รู้สึกแปลกอะไร สำหรับคนส่วนใหญ่ระดับหัวหน้ากองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์ยังคงห่างไกลจากพวกเขามากพวกเขาไม่รู้จักแบล็ควอเตอร์ และไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นบนชั้นสอง พวกเขาคิดว่ากองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์จับใครบางคนได้และจากไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มสนุกอีกครั้งแต่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบาร์ลั่วเค่อสองคนยืนอยู่ที่บันไดชั้นสองและไม่อนุญาตให้ใครขึ้นไปหลินตงสาดเหล้าห้าสีในแก้วของตัวเองลงบนใบหน้าของบลูเดวิลเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะตื่นขึ้นมาได้เมื่อไหร่และไม่มีเวลารออยู่ที่นี่ เมื่อกี้ก็ลืมขอยาแก้พิษกับคนของกองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์ ดังนั้นจึงใช้วิธีที่ง่ายและหยาบที่สุดโดยตรงแน่นอนว่าวิธีนี้ได้ผลค่อนข้างดี และไม่นานหลังจากนั้น บลูเดวิลก็ค่อย ๆ ตื่นขึ้นมาเธอล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 346
"พูดแบบนี้ กองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์ก็เป็นคนที่เคยทำลายบ้านของคุณมาก่อน?""ไม่ใช่ทั้งหมด แต่หัวหน้าและรองหัวหน้าอันดับหนึ่งของพวกเขาใช่ แต่ฉันสามารถฆ่าได้เฉพาะรองหัวหน้าอันดับหนึ่งของพวกเขา กลับฆ่าแบล็ควอเตอร์ที่เป็นหัวหน้าไม่ได้ การลอบสังหารครั้งนี้ยังโดนเขาวางกับดักด้วย จึงได้หนีมาที่นี่""เล่าเรื่องสถานการณ์ของคุณให้ผมฟังหน่อย ถ้าสามารถโน้มน้าวผมได้ ผมจะไม่ฆ่าคุณและยังจะให้เซอร์ไพรส์คุณด้วย" หลินตงกล่าวเขาต้องการฟังเรื่องราวของบลูเดวิลถ้าอย่างที่เธอพูดจริง ๆ ไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์สักคน เขาคิดว่าการรับคนนี้ไปอยู่ใต้บังคับบัญชาก็ไม่เลวอย่างไรก็ตามอิทธิพลของตนเองก็ต้องการผู้มีความสามารถมากมาย แน่นอนว่าก่อนอื่นต้องผ่านคุณสมบัติเรื่องนิสัยก่อนบลูเดวิลเริ่มเล่าให้หลินตงเกี่ยวกับอดีตของเธอเธอรู้ว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินตงเลย เธอสามารถสัมผัสได้ว่าหลินตงเหมือนมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ แต่เธอเป็นเพียงเรือใบรำเดียวนี่คือพรสวรรค์ของเธอ ไม่เพียงแต่สามารถซ่อนออร่าของตัวเองได้ แต่ยังสามารถสัมผัสได้ถึงจุดแข็งและจุดอ่อนของผู้อื่นอีกด้วย เธออาศัยสิ่งนี้จึงฆ่ารองหัวหน้าอันดับแรกของกองทหารรั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 347
หลังจากได้ยินเรื่องราวของบลูเดวิลแล้ว หลินตงก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่าสงสารมากขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้โกหกหรือเปล่า?ตัวเองเพิ่งมาดินแดนแห่งความวุ่นวายนานแค่ไหนเอง? ก็เจอคนสองคนที่มีความแค้น แบกรับความแค้นแสนสาหัสคนแรกคือหลัวซา และคนที่สองคือบลูเดวิลคนนี้จะเรื่องบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง?หลัวซาน่าจะไม่มีปัญหา เนื่องเขาเป็นยอดฝีมือในระดับกลางของรายการมังกร ไม่จำเป็นต้องโกหกตัวเองแต่นั่นบลูเดวิลคนนี้ไม่แน่เขาสงสัยเล็กน้อยว่าผู้หญิงคนนี้สร้างเรื่องแบบนี้ขึ้นมาเพื่อเอาตัวรอดจากเงื้อมมือของเขาหรือเปล่าแต่เนื่องจากไม่สามารถแยกแยะจริงและเท็จได้ เก็บไว้ก่อนดีกว่า! ดูการกระทำของเธอในอนาคต เมื่อพบว่าเป็นเรื่องเท็จ ค่อยลงมือก็ยังไม่สาย เขาไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะกล้ามีความคิดอื่นเมื่อเผชิญกับความแข็งแกร่งที่แท้จริง แผนการและกลอุบายใด ๆ ก็ไร้ประโยชน์ที่จริงแล้วหลินตงไม่รู้ว่าในดินแดนแห่งความวุ่นวายนี้ มีผู้คนมากมายที่ต้องทนทุกข์จากความแค้นนองเลือด แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเติบโตขึ้นมาอย่างทรงพลังและมีโอกาสที่จะแก้แค้นเหมือนพวกเขาสองคน"จากนี้ไปผมจะเรียกคุณว่าเสี่
최신 챕터
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1411
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1410
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1409
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1408
แผนฆ่าคนไม่ให้มือตัวเองเปื้อยนเลือด เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแทบไม่ต้องเปลืองแรงใด ๆ ก็สามารถกำจัดมังกรเก้าหัวได้อย่างไรก็ตาม วิกฤตนั้นได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยหยวนหมิงหลินตงมองดูท่าทางของอสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวที่อยู่รอบตัวเขาเขารู้ว่าคำพูดของหยวนหมิงมีอิทธิพลต่อพวกเขาแล้วศาสตราเทพมายาชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาต่อสู้จนตายได้ไม่ต้องพูดถึงหลายชิ้นหรือแม้แต่สิบชิ้นประเด็นสำคัญคือหลินตงไม่มีทางอธิบายสถานการณ์นี้ได้เดิมทีตั้งใจจะยืมมีดฆ่าศัตรู แต่จู่ ๆ ก็ถูกตลบหลังโดยไม่ทันตั้งตัวตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จนมุม ไม่มีทางให้ถอยแล้วหลินตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แน่นอนว่าหยวนหมิง ผู้ซึ่งสามารถขึ้นสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นผู้นำเผ่ามังกรเก้าหัว ไม่ใช่คนโง่ในขณะเดียวกัน เฉินจิงจื่อหานเฝ้าดูทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งด้วยฐานะของเขา จึงไม่จริงจังกับอารยธรรมระดับกลางเช่นนี้มากนักแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากและทรงพลัง แต่ถ้าเขาต่อสู้อย่างจริงจังและใช้ไพ่เด็ดทั้งหมด เขาก็ไม่กลัวสัตว์ร้ายมากกว่าสิบตัวเหล่านี้ท้ายที่สุดแล้ว อารยธรรมระดับสูงนั้นเกินกว่าที่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1407
ปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรของอสูรกาแล็กซีต่างก็พยักหน้ารับรู้ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมโจมตีและสังหารหยวนหมิงและหยวนเซิงจู่ๆ หยวนหมิงก็คิดวิธีที่ดีในการหาทางออกขึ้นมาเขาตะโกนทันที "ทุกคน ได้โปรดอย่าหลงกลอุบายของหลินตง เป้าหมายของเขา คือการใช้ศาสตราเทพมายาเพื่อล่อพวกเราอสูรกาแล็กซีให้ต่อสู้กันเอง ตราบใดที่เราร่วมมือกันฆ่าเขา ศาสตราเทพมายาก็จะเป็นของทุกคนไม่ใช่เหรอ? มังกรเก้าหัวของฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมการแย่งชิงนี้ พวกคุณได้ไตร่ตรองยัง? มีศาสตราเทพมายาเพียงหนึ่งเดียว แล้วทุกคนจะแบ่งกันอย่างไร? มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้งภายใอสูรกาแล็กซี ซึ่งหลินตงได้วางแผนไว้แล้ว จิตใจของเขาชั่วร้ายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้"หลังจากหยุดชั่วครู่ หยวนหมิงก็พูดต่อ "นอกจากนี้ หลินตงยังเจอศาสตราเทพมายาในซากปรักหักพังโบราณอีกด้วย ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าเขาเจอเพียงชิ้นเดียว? ถ้าเขาเจอเพียงชิ้นเดียวจริง ๆ แล้วศาสตราเทพมายาล้ำค่าขนาดนี้ เขาจะเต็มใจเอาออกมาให้ทุกคนเหรอ? ฉันคิดว่า เขาต้องพบหลายชิ้นแน่ๆ ตอนนี้เอาออกมาเพียงชิ้นหนึ่งเพียง เพื่อกระตุ้นความขัดแย้งภายในอสูรกาแล็กซีของเรา"“สิ่งที่เราควรทำตอนน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1406
พวกมันก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป"หลินตง! ในเมื่อแกรู้แล้ว ก็จงคิดให้ดีและมอบศาสตราเทพมายาในมือของแกมา ด้วยวิธีนี้ แกจะยังสามารถรักษาชีวิตของแกได้ อย่ารอให้พวกเราลงมือ มิฉะนั้นแล้ว แม้ว่าแกจะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร แกก็จะไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีของผู้แข็งแกร่งมากมายเช่นเราได้""ใช่แล้ว! หลินตง ตราบใดที่แกมอบศาสตราเทพมายาในมือของแก เราสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายแกและจะส่งแกออกจากอสูรกาแล็กซีอย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษเราที่หยาบคาย""มอบศาสตราเทพมายามา แล้วจะไว้ชีวิตแก!!!"กลุ่มปรมาจารย์ทรงพลังแห่งอาณาจักรนิรันดรพูดขึ้นบังคับให้หลินตงส่งมอบดาบกำราบมารในมือของเขาหยวนหมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้าหลินตงส่งมอบศาสตราเทพมายาจริงๆ เขาจะได้รับอนุญาตให้ออกจากอสูรกาแล็กซีได้หรืออย่างไรแล้วมังกรเก้าหัวของเขาจะเกิดอะไรขึ้น?ไม่เพียงแต่พวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักเท่านั้น แถมยังปล่อยเสือกลับเข้าป่าอีก เท่ากับว่าทิ้งปัญหาไว้ให้ระเบิดทีหลังไม่แน่นอน!!!ไม่สามารถปล่อยให้หลินตงมอบศาสตราเทพมายาได้!ในขณะนั้น หลินตงก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน "ถ้าพวกแกทุกคนต้องการดาบเล่มนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1405
"พี่หง หลินตงจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า? ได้โปรดช่วยหลินตงด้วยพี่หง" หวงฝู่ซีเยว่พูดเสียงดังคำพูดของเธอทำให้ยุนซีและคนอื่นๆ นึกขึ้นได้คนเดียวที่สามารถช่วยหลินตงได้ในตอนนี้ คงจะเป็นไป๋หลี่เหยียนหงผู้แสนจะลึกลับทุกคนพูดขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอ"พี่หง ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย""ใช่แล้ว! พี่หง! ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย...."เมื่อทุกคนรีบร้อนขอความช่วยเหลือเสียงของไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"ไม่ต้องกังวล ในเมื่อมีจื่อหานอยู่ที่นี่ หลินตงก็จะไม่เป็นไรแน่นอน พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะทำร้ายหลินตง"เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงทุกคนสามารถคลายความกังวลได้ชั่วคราวอย่างไรก็ตาม พวกเธอยังคงจ้องมองร่างของหลินตงข้างหน้าด้วยความกังวลหลินตงมองไปที่อสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวรอบตัวเขาอย่างอธิบายไม่ถูกสถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?เมื่อสักครู่ไม่มีใครสนใจคำพูดของหยวนหมิงทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน?อาจเป็นเพราะการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขามีรัศมีกว้างเกินไปงั้นเหรอ?แต่จากข้อมูลที่หลินตงได้รับมาอาณาจักรนิรันดรอันสูงส่งเหล่านี้ไม่สนใจความเป็นหรือความตายของสิ่งมีชีวิ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1404
คนแบบเดียวกันมักจะดึงดูดกันเองเผ่ามังกรเก้าหัวก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนักไม่ต้องพูดถึงสองคนนี้หากอยู่บนโลก คงทำให้เด็กๆ กลัวจนร้องไห้กลางดึกแน่ๆ แถมอาจใช้เป็นยันต์กันเลยทีเดียวหยวนหมิงมองอสูรยักษ์สีทองทั้งสองตัว ที่เข้าร่วมสนามรบด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองในใจพวกเขาคงมาถึงนานแล้ว แต่เพิ่งจะลงมือตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะหลินตงหยิบศาสตราเทพมายาออกมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะปรากฏตัวหรือไม่!ล้วนเป็นพวกเลวทรามทำได้ทุกอย่างถ้าแลกกับผลประโยชน์แต่หยวนหมิงลืมคิดไปว่ามังกรเก้าหัวก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?ต่างก็ไม่มีใครดีไปกว่าใครสถานการณ์ปัจจุบันกลายเป็นสี่ต่อสามแม้ว่าหยวนเซิงจะได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ก็ยังมีแรงเหลือพอสู้ได้แม้ว่าในใจจะไม่พอใจ แต่หยวนหมิงก็พูดอย่างสุภาพว่า "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! หากวันนี้ฉันฆ่าศัตรูได้ มังกรเก้าหัวของฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม""ฮ่าๆ พี่หยวนหมิงไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ สองเผ่าของเราเป็นเพื่อนเก่ากัน เผ่ามังกรเก้าหัวของคุณกำลังมีปัญหา เราจะยืนดูเฉยๆ ได้อย่างไร!" หมาป่านรกสามหัวหัวเราะและพูด"พี่หมาป่า! มิตรภาพก็ส่วนมิตรภาพ แต่บุญคุณก็ต้องชดใช้ให้ชัด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1403
หลินตงใช้ศาสตราเทพมายาโจมตีเพียงครั้งเดียว จนทำให้มังกรเก้าหัวได้รับความเสียหายอย่างหนัก ซ้ำยังทำให้พวกเขาเสียหน้าหนักมากในอสูรกาแล็กซี“หลินตง! แกดูถูกกันเกินไปแล้ว!!! ที่นี่คืออสูรกาแล็กซี ไม่ใช่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก แกอยากจะจุดชนวนสงครามหรือไง?” หยวนหมิงจ้องเขม็งไปยังหลินตงที่ยืนอยู่ไกล พูดพร้อมกัดฟันด้วยความโกรธหลินตงเหวี่ยงดาบกำราบมารในมือเป็นวง และเก็บเข้าฝักไป เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า "หยวนหมิง! แกเลิกขู่ได้แล้ว! คิดว่าตัวเองเป็นแทนอสูรกาแล็กซีทั้งหมดเหรอ! แล้วที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ส่วนผลที่ตามมา ไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นพวกแกต่างหาก ที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง"“แก…”หยวนหมิงถึงจุกจนพูดไม่ออก เมื่อโดนหลินตงตอกกลับจากนั้นหันไปยังความว่างเปล่า ตะโกนดังเสียงหนักแน่นว่า "ทุกท่าน! หลินตง ไอ้คนนอกผู้นี้ ได้กระทำการอุกอาจในอสูรกาแล็กซีของฉัน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำให้มังกรเก้าหัวของฉันตายเจ็บนับไม่ถ้วน เพื่อชำระแค้นให้แก่พี่น้องของฉัน และเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของอสูรกาแล็กซีแห่งนี้ ฉันหยวนหมิง ขอวิงวอนต่อทุกท่าน ได้โปรดร่วมม
