บทที่ 27

หลังจากทั้งคู่กินเสร็จก็พักเที่ยงที่โรงแรมโกลเด้นลิฟ

แน่นอนว่าหลินตงกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องทำงานของท่านประธาน ในขณะที่ หานชือหยุนเปิดห้องชุด แต่เมื่อมีหลินตงเป็นประธานก็ไม่จำเป็นต้องใช้เงิน

ตอนเรียนช่วงบ่ายทั้งคู่จึงกลับไปเรียนด้วยกัน การออกไปกินข้าวนอก 2-3 ชั่วโมง ก็ยิ่งทำให้จินตนาการ

ช่วงบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลินตงเดินในมหาวิทยาลัย

ตามที่หานชือหยุนวิเคราะห์ วิธีที่ทุกคนมองเขาตอนนี้เปลี่ยนจากการดูถูกเป็นการอิจฉาและความเกลียดชัง

หลินตงเดินกลับไปที่โรงแรมโกลเด้นลิฟ

ทันทีที่เข้าไปในประตู พนักงานต้อนรับตัวสูงทั้งสี่ก็โค้งคำนับและตะโกนเหมือนเดิม "สวัสดีค่ะ ประธานหลิน!"

เมื่อเข้าไปในล็อบบี้ ผู้จัดการล็อบบี้ที่เพิ่งแต่งตั้งใหม่ก็รีบเข้ามาและโค้งคำนับ "สวัสดีค่ะ ประธานหลิน!"

"ต่อไปอย่าเกรงใจขนาดนี้ เป็นคนของตัวเองทั้งหมด คุณยุ่งกับคุณไป ผมขึ้นไปเองก็ได้แล้ว" หลินตงพูดกับผู้จัดการล็อบบี้คนใหม่

"ค่ะ! ประธานหลิน!"

หลินตงเดินเข้าไปในลิฟต์แล้วหายจากล็อบบี้

แต่หลินตงไม่ได้สังเกต

มีหญิงสาวสวยคนหนึ่งนั่งอยู่ในห้องโถงสำหรับแขกที่มาพักโดยเฉพาะ คอยสังเกตการณ์อยู่ตลอดเวลา

ซุนซืออี๊นั่งอยู่