Chapter 53. เกะกะลูกตา

เสิ่นฉางซีเห็นเขาเหม่อลอยปล่อยมือจากนางแล้ว นางรีบหมุนตัววิ่งไปหาลูกชายทั้งสองกอดพวกเขาไว้อย่างปกป้อง เพียงสายลมพัดผ่าน ร่างที่เปียกปอนถึงกับสั่นสะท้าน อันอันตัวสั่นจนหยางหยางนึกได้ว่าน้องชายไม่ได้สวมเสื้อ เขารีบคว้าเสื้อผ้าที่วางไว้ริมตลิ่งมาสวมให้อันอัน หยางหยางเป็นเด็กแข็งแรงเพียงแค่นี้ไม่รู้สึกหนาว แต่ก็รีบสวมเสื้ออย่างรวดเร็ว

เห็นท่าทางรังเกียจอย่างเปิดเผยของนางแล้ว หัวใจของเขาเจ็บปวดราวถูกมีดกรีด ครั้งนี้เขาไม่ยอมปล่อยนางหลุดมือไปแน่ และไม่สนใจว่านางจะมีผู้ใด

เพราะไอเย็นเข้าร่างกาย หญิงสาวเผลอไอแรงๆ ออกมาหลายครั้ง แต่กระนั้นนางกลัวอันอันจะเหน็บหนาว เดิมทีคิดว่าเด็กๆ เล่นน้ำแล้วจะก่อไฟให้ไออุ่นพร้อมย่างปลาที่จับขึ้นมา กลายเป็นว่าตอนนี้ตัวสั่นงันงกเพราะแรงลมที่พัดผ่านระลอกแล้วระลอกเล่า

เสื้อคลุมตัวหนาถูกปลดออกแล้วคลี่คลุมร่างบอบบาง เสิ่นฉางซีเบิกตากว้าง ครั้นจะปัดออกแต่นางสู้แรงเขาไม่ได้

“ไม่เจอกันแปดปี เจ้าทักทายพี่ชายอย่างนี้รึ” เขาคลี่ยิ้มให้นางแต่รอยยิ้มนั้นไม่ได้ไปถึงดวงตา สายตาที่มองไปยังเด็กชายตัวน้อยมีร่องรอยความรังเกียจแฝงอยู่ อันอันถึงกับผงะ เด็กน้อยไวต่อสัมผัสเช่นนี้เสม