ตอนที่ 34
“ไม่ต้องมีใครบอกข้าหรอก เพราะข้ารู้จักนิสัยของตัวเองดี” ฟารีฟลากเสียงตอบพร้อมยักคิ้วยียวนเมียรัก
“ฮึ!” มูนาครางในลำคอแล้วสะบัดหน้าหนีไปเสีย เพราะไม่อยากจะต่อปากต่อคำด้วย
“ท่านพี่” คนเอาแต่ใจวกกลับมาเรื่องเดิม พร้อมทั้งขยับเข้ามาโอบกอดหญิงสาวเอาไว้
“ปล่อยข้านะท่าน! ไหนท่านสัญญากับข้าแล้วว่าจะไม่แตะต้องตัวข้าอีก หากข้าไม่เต็มใจ” มูนายกข้ออ้างในวันที่ตกปากจะแต่งงานด้วยมากล่าวอ้างทันที แต่ไม่รู้ทำไมผิวหน้าถึงได้รู้สึกเห่อร้อนขึ้นมาเสียเฉยๆ ซ้ำใจยังเต้นกระหน่ำจนแทบจะทะลุออกมาอีกด้วย
“เจ้าก็เรียกข้าว่าท่านพี่สิ เมียรักของข้า” น้ำเสียงของฟารีฟแหบพร่าอย่างห้ามไม่อยู่
“ข้าไม่ใช่เมียของท่านเสียหน่อย ท่าน...ท่านบังคับให้ข้าแต่งงานด้วยต่างหาก ข้าเลยต้องยอมเอ่อ...ยอมเป็นภรรยาของท่าน” หญิงสาวเอนหน้าหนีพร้อมเสียงตอบอ้อมแอ้ม
“ไม่จริงหรอ
ตอนที่ 35“ท่านนี่ท่าจะบ้าไปแล้วแน่ๆ แล้วก็ปล่อยข้าได้แล้ว ข้าจะได้เตรียมอาหารเช้าให้ท่าน” เมื่อรู้ตัวว่ายิ่งพูดก็จะยิ่งเข้าตัวมูนาจึงเปลี่ยนเรื่องเสีย พร้อมกันนั้นก็เข้าไปยึดมือใหญ่เอาไว้ไม่ให้ลวนลามร่างกายของเธออีก ทั้งที่เขามีสิทธิ์ในตัวเธอ“ก็ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่อยากกินอาหารที่เจ้าทำ เพราะข้าหิวอย่างอื่น หิวมากๆ ด้วย”ฟารีฟแกล้งกระเซ้าเมียรักให้เขินอาย พร้อมทั้งพยายามข่มความต้องการของตนเอาไว้ด้วยความยากลำบาก ทั้งๆ ที่เขาไม่จำเป็นต้องอดทนเลยสักนิดเพราะแม่สาวน้อยมูนาก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียของเขาแล้วอย่างถูกต้องตามประเพณี แต่มันก็ติดตรงที่เขาดันไปสัญญากับสาวเจ้าเอาไว้ว่าจะไม่แตะต้อง หากสาวเจ้าไม่เต็มใจ“ถ้าเช่นนั้นท่านก็ไปหาอย่างอื่นที่ท่านหิวกินซะสิ แล้วก็ปล่อยข้าได้แล้ว วันนี้ข้ามีนัดกับไอช่า”มูนาบอกเสียงสั่นๆ ก่อนจะเมินหน้าหนีเพราะไม่อาจทนสบตากับเขาได้“เจ้าจะไปทำอะไรกับไอช่าล่ะ” เขาเอ่ยถามเสียงทุ้ม มุมปากหยักยิ้มเอ็นดูเมียรัก
ตอนที่ 36“เจ้าอย่าตวาดใส่ข้าสิอันดา ที่ข้าพูดแบบนี้ ก็เพราะข้าหวังดีต่อเจ้าจริงๆ อีกอย่างข้าก็ไม่อยากให้เห็นเจ้าถูกท่านฟารีฟลงโทษ โทษฐานที่เจ้าไประรานเมียรักของท่าน”“ฮึ! ท่านฟารีฟไม่มีวันลงโทษข้าหรอก เพราะข้าเป็นถึงหลานของพ่อเฒ่าซุกกี ที่ท่านฟารีฟเคารพนับถือ เป็นอย่างไรล่ะทาเรีย พอเจ้าได้ฟังแบบนี้แล้ว เจ้ายังคิดว่าคนอย่างข้ายังจะได้รับโทษอยู่อีกหรือ แต่ข้าว่าถ้าหากเป็นเจ้าเองที่ไประรานนังผู้หญิงต่างถิ่นคนนั้นก็ว่าไปอย่างนะ เจ้าว่าจริงไหมทาเรีย” อันดาเป็นฝ่ายยิ้มเยาะหยันกลับไปบ้าง หลังต้องหัวเสียไปกับคำพูดของอีกฝ่ายหลายครั้ง“เจ้าพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไรอันดา” ทาเรียถามกลับด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว สองมือของนางกำกันแน่นอยู่ข้างลำตัว“นี่เจ้าไม่รู้ตัวจริงๆ หรือทาเรีย” ขาดคำอันดาก็เปล่งเสียงหัวเราะเยาะอีกฝ่าย“เจ้าอย่ามัวมาเล่นลิ้นกับข้านะอันดา แล้วต่อให้เจ้าเป็นถึงหลานของพ่อเฒ่าซุกกี เจ้าก็อย่าคิด
ตอนที่ 37“เจ้าอย่าเศร้านักเลย เอาไว้ให้สามีของเจ้าว่างจากงาน เจ้าก็ขอร้องให้ท่านฟา...เอ่อ...ท่านซาอิด สามีของเจ้าพาเจ้ากลับไปเยี่ยมท่านพ่อของเจ้าก็ได้นี่” ไอช่าเผยยิ้มแห้งๆ ที่เกือบจะพลั้งปากหลุดออกไป แต่นั่นก็ทำให้มูนาเกิดความสงสัยไม่น้อยทีเดียว“ไอช่า เมื่อครู่เจ้าเรียกสามีของข้าว่าท่านฟาใช่ไหม”“ข้าเปล่านะ เจ้าหูฝาดแล้วละมูนา” ไอช่ารีบปฏิเสธพร้อมพยายามหลบสายตาจับผิดของมูนา“ก็ข้าได้ยิน แต่ก็ช่างเถอะ บ้างทีข้าอาจมัวแต่คิดถึงชื่อใครบางคนอยู่ เลยทำให้หูฝาดอย่างที่เจ้าว่าก็เป็นได้”“ข้าก็คิดว่าเจ้าคงหูฝาดจริงๆ นั่นแหละ” ไอช่าลอบถอนใจอย่างโล่งอก“เออนี่ไอช่า บอกตรงๆ เลยนะว่าข้าเกิดความสงสัยมากมายว่าคนในหมู่บ้านบาลายูดากำลังมีเรื่องปิดบังข้าอยู่ แต่ข้าไม่รู้ว่าเรื่องอะไร เจ้ารู้เรื่องหรือไม่ ไอช่า” มูนาโพล่งขึ้น เพราะเธอเริ่มสังเกตมานานแล้ว มิหนำซ้ำเวลาที่เธอเดินไปไหนมาไหนกับเขา...คนที่อ้างว่าตัวเองชื่อซาอิดแ
ตอนที่ 38“แต่อันดายืนไม่ไหวนี่เจ้าคะ ไม่รู้อันดาเป็นอะไรขึ้นมา จู่ๆ ก็ไม่มีแรง ท่านพี่ช่วยพยุงอันดาเข้าบ้านก่อนนะเจ้าคะ” หญิงสาวพยายามงัดมารยาออกมาเพื่อหวังให้ผู้หญิงต่างถิ่นถอดใจแล้วหนีออกไปจากหมู่บ้านเสีย แต่หากไม่ไปดีๆ เธอคงต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเสียที ในเมื่อเธอมาก่อน ก็ต้องได้เป็นผู้หญิงเพียงหนึ่งเดียวของฟารีฟฟารีฟปรายตามองหลานสาวนอกไส้ของพ่อเฒ่าซุกกีเพียงนิด แล้วเบนสายตามองไปยังภรรยาสาวที่กำลังจะเดินผ่านเลยไปด้วยท่าทีนิ่งเฉย และนั่นทำให้เขาเกิดไม่พอใจขึ้นมา เมื่อเมียรักไม่มีท่าทีหึงหวงแม้แต่น้อย“ท่านพี่ อันดาจะยืนไม่ไหวแล้วนะเจ้าคะ” อันดายังคงออดอ้อนไม่หยุด หล่อนเบียดร่างเข้าหาชายหนุ่ม“ก็ได้ พี่จะอุ้มเจ้าเข้าบ้านเอง” ฟารีฟเอ่ยตอบเสียงดัง หวังจะให้ภรรยาสาวได้ยิน ฝ่ายมูนาแม้จะได้ยินแต่เจ้าก็ตัวก็เก็บอาการเอาไว้ แต่สองมือเล็กมันสั่นๆ จนไอช่าต้องหันมากุมมือเพื่อนรักเอาไว้อีกครั้ง“มูนา ถ้าเจ้าหวงสามีของเจ้า เจ้าก็ไปแสดงตัวเถอะ อย่าปล่อยให
ตอนที่ 39“โธ่ไอช่า พี่รักเจ้าคนเดียวเท่านั้นแหละ แต่ที่พี่มาช้าก็เพราะ...”ฮาหมัดอ้ำอึ้งเพราะไม่อยากจะเล่าเรื่องที่แอบไปรู้มาให้มูนาได้ยิน จึงพยักพเยิดให้ไอช่ามองไปยังหญิงสาว ไอช่าจึงเข้าใจความนัยของผู้เป็นสามี“มูนา เดี๋ยวข้ากับพี่ฮาหมัดจะไปช่วยกันทำแปลงดินตรงฝั่งโน้น เจ้าทำอยู่ตรงนี้รอข้าก่อนนะมูนา” ไอช่าร้องบอกเพื่อนรัก เมื่อฝ่ายนั้นหันมายิ้มให้เล็กน้อย ทั้งฮาหมัดและไอช่าจึงจูงมือกันเดินไปยังแปลงดินอีกฝั่ง ซึ่งมีลำธารสายเล็กๆ ขวางกั้น ส่วนมูนาก็เอาแต่ระบายอารมณ์ขุ่นมัวลงกับก้อนดิน จึงไม่ทันสังเกตว่าสองสามีภรรยาทำท่าทำทางมีลับลมคมนัยแฝงอยู่“มีเรื่องคอบาดตายหรือไรพี่ฮาหมัด พี่ถึงได้ลากข้ามามาที่นี่” ไอช่าเอ่ยปากถามด้วยความอยากรู้ทันที“ก็ก่อนที่พี่จะมาหาเจ้ากับมูนา พี่เห็นอันดากับทาเรียยืนถกเถียงกันอยู่น่ะสิ แต่ไปๆ มาๆ พวกนางก็ทำเหมือนจะญาติดีกันน่ะสิ” ฮาหมัดเปิดปากเล่าพร้อมสีหน้าครุ่นคิด“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่
ตอนที่ 40“ข้าเป็นถึงหัวหน้าหมู่บ้านแล้วจะปัดความผิดชอบได้อย่างไรกัน ส่วนเจ้า...การิด เจ้าคงรู้ความในใจของข้าดีใช่หรือไม่ หากว่าข้าเป็นอะไรไป”“ท่านอย่าพูดเช่นนี้ท่านโมฮัม เพราะท่านต้องมีชีวิตอยู่ต่อ เพื่ออยู่ดูแลลูกบ้านของท่าน”“เจ้าก็รู้ว่าข้าแก่มากแล้ว เจ้าคิดว่าข้าจะอยู่ได้อีกสักกี่ปีกันเชียวการิด อีกอย่างตอนนี้ลูกสาวทั้งสองคนของข้าก็ได้เข้าไปอยู่ในวังหลวง ข้าหมดหวงแล้วละ” การิดยิ้มเฝื่อนๆ ออกมาเพราะตอนนี้ข่าวคราวของมูนายังคงเงียบกริบ เหมือนนางไร้ตัวตนยังไงยังงั้น หลังเพิ่งจะทราบข่าวว่ามูนาได้หนีออกจากกองคาราวานของท่านรามินทร์“การิด เจ้ายังมีเรื่องอะไรอีก” เสียงของท่านโมฮัมทำให้คนสนิทพยายามปรับสีหน้าให้ดูดีขึ้น แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาจับผิดของท่านโมฮัมไปได้ และฝ่ายนั้นก็มองอย่างคาดคั้น“รอนีย์ เจ้ามีอะไรทำก็ไปทำเถอะ ข้าขอคุยกับการิดตามลำพัง” เมื่อเห็นสายตาของคนสนิท ท่านโมฮัมก็รู้ความนัย จึงเอ่ยปากบอกให้พี่เล
ตอนที่ 41“มูนา เจ้าเร่งซักเสื้อผ้าเถอะ เราจะได้กลับกันเสียที ดูสิคนอื่นๆ พากันกลับบ้านพักไปหมดแล้ว” ไอช่าเอ่ยเตือน อีกทั้งก็เป็นห่วงว่าอันดาและทาเรียอาจจะกำลังอยู่ที่บ้านของท่านฟารีฟจริงๆ“ข้าขอโทษ แต่ถ้าเจ้าเบื่อแล้วก็กลับไปก่อนก็ได้นะไอช่า” มูนาหันมายิ้มเซียวๆ แล้วเร่งลงมือซักผ้า เพราะเวลานี้อารมณ์ขุ่นมัวในใจเบาบางลงบ้างแล้ว ทั้งที่เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะคอยหลบหน้าหลบตาเขาไปทำไมกัน ในเมื่อเธอไม่ได้รักท่านซาอิด เพราะคนที่เธอรักและรอคอยก็คือท่านเหยี่ยวดำต่างหาก“มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันสิมูนา แล้วถ้าขืนข้าปล่อยทิ้งเจ้าไว้คนเดียว เกิดเจ้านึกบ้าโดดน้ำฆ่าตัวตายขึ้นมา ข้าก็บาปน่ะสิ” ไอช่าบอกทีเล่นทีจริง แต่ก็เรียกรอยยิ้มของมูนาได้“ข้าไม่คิดสั้นขนาดนั้นหรอกน่าไอช่า เจ้านี่ก็พูดเกินไป”“ข้าไม่ได้พูดเกินไปสักนิด เพราะเจ้าน่ะประหลาดคนนัก” ไอช่าเอ่ยเย้า รู้สึกดีขึ้นมากที่ได้เห็นรอยยิ้มของเพื่อนรัก ที่ถึงแม้ว่าเธอและมูนา
ตอนที่ 42“อืม ข้าจะจำไว้ ว่าแต่เราจะพูดกันเรื่องอะไรดีล่ะ เพราะข้ายังไม่อยากกลับบ้านพักตอนนี้” เป็นอีกครั้งที่ไอช่าต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา เพราะถ้าขืนเธอและมูนายังนั่งอยู่ริมแม่น้ำจนดึกดื่นอยู่แบบนี้ มีหวังทั้งพี่ฮาหมัดแล้วก็ท่านฟารีฟต้องออกมาตามแน่“ก็เรื่องที่เจ้ามาถามข้า เรื่องสาวงามที่หนีออกจากกองคาราวานของท่านรามินทร์อย่างไรเล่า นี่ข้ายังสงสัยไม่หายเลยนะ ที่จู่ๆ เจ้าก็มาถามข้าด้วยเรื่องนี้ หรือว่า...” ไอช่าสลัดศีรษะ ไม่อยากคิดต่อว่าคนที่หนีออกจากกองคาราวานคือเพื่อนรักของเธอเสียเอง“หรือว่าอะไรล่ะไอช่า”“เจ้าอย่าไปสนใจเลย ข้าคงคิดฟุ้งซ่านไปเอง ว่าแต่เจ้าเถอะ ทำไมถึงได้เกิดมาสนใจเรื่องนี้เข้าล่ะ”“ก็ข้าสงสัยน่ะสิ เพราะ...เอ่อ...” มูนาหันมองรอบๆ ตัวเมื่อไม่เห็นใครแล้ว หญิงสาวจึงตัดสินใจว่าจะเล่าความจริงว่าเธอเป็นใครมาจากไหนให้ไอช่าฟัง เพราะเธอเชื่อใจว่าไอช่าจะไม่ไปบอกเรื่องนี้กับใคร“เอ่ออะไรของเจ้าอีกล่ะมู
อวสานหนึ่งเดือนต่อมาข่าวการประกาศสละราชบัลลังก์ขององค์ฟาตินก็ดังไปทั่วประเทศอัสคาซาน รวมไปถึงประเทศใกล้เคียงที่ต่างก็ส่งตัวแทนเข้าร่วมพิธีที่ถูกจัดภายในพระราชวังอัสเซโรซานาพร้อมการเฉลิมฉลองที่ยิ่งใหญ่ เหล่าประชาชนทั่วประเทศอัสคาซานก็พากันร่วมเฉลิมฉลองในหมู่บ้านของตน พร้อมกับการได้รับข้าวของบริจาคจากราชวังที่องค์ฟาเดลทรงให้ตัวแทนนำออกมาแจกจ่ายให้กับประชาชนของพระองค์ เพื่อเป็นการตอบแทนที่ประชาชนทุกคนต่างร่วมยินดีที่พระองค์ขึ้นดำรงตำแหน่งประมุขของประเทศอัสคาซาน ในขณะภายในพระราชวังกำลังจัดพิธีเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่อยู่นั้น ที่เนินทรายสูงมีหญิงชายนั่งกอดกันอยู่บนหลังม้าใกล้กับโอเอซิสขนาดเล็ก เพื่อเดินทางกลับหมู่บ้านบาลายูดา หลังจากฟารีฟได้พามูนาเดินทางกลับไปเยี่ยมผู้ให้กำเนิดที่หมู่บ้านคาเบียนเซีย ที่เวลานี้มีแต่ความสงบสุขไม่ต่างจากหมู่บ้านบาลายูดา “ท่านพี่” มูนาขานเรียกเจ้าของอ้อ
ตอนที่ 82จังหวะรักร้อนแรงขึ้นพอๆ กับเสียงครวญครางของสองสามีภรรยา แล้วฟารีฟก็จับร่างเมียรักพลิกนอนคว่ำหน้า ขยับตัวขึ้นทาบทับ เบียดความรุ่มร้อนเข้าหา ปากหยักพรมจูบไปทั่วไหล่ลาดและแผ่นหลังเนียน มือหนาคว้าเอวเล็กไว้แล้วยกขึ้นเล็กน้อยเพื่อผสานความรักต่อกัน มืออีกข้างก็ลากผ่านไปทางด้านหน้าเพื่อเคล้นคลึงอกอิ่มไปพร้อมกัน เหงื่อไหลย้อยเป็นทางเมื่อความกระชั้นโถมขึ้นหนักหน่วง ชั่วอึดใจคนที่รับความแข็งแกร่งก็ครางลั่นยาวเหยียด สมองที่มืดมนสว่างวาบเมื่อความทรมานที่มาพร้อมความซาบซ่านถึงจุดสิ้นสุด มูนาถึงกับอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว จนต้องฟุบหน้าแนบไปกับฟูกนุ่ม ด้านฟารีฟเมื่อเห็นว่าเมียรักเดินทางไปถึงสวรรค์เรียบร้อยแล้ว จึงเร่งทะยานพาตัวเองไปถึงจุดนั้นตามเธอไปติดๆ เพียงไม่นานก็เปล่งเสียงครางลึกอย่างสุขสม เมื่อปลดปล่อยความรักทั้งหมดทั้งมวลให้เมียรักจอมดื้อรั้นไปแล้ว ก่อนทิ้งร่างลงนอนทาบ อ้อมแขนกำยำสอดเข้าไปโอบกอดร่างนุ่มที่ยังสั่นสะท้านเพราะฤทธิ์รักไว้แน่น จูบซับเม็ดเหงื่อให้อย่างอ่อนโยน แต่เหมือนความต้องการของเขาไม่ได้จบเพียงแค่นั้น เมื่อเนื้อสัมผัสเนื้อจึงเกิดกระแสความปรารถนาขึ้น
ตอนที่ 81ฟารีฟขยับตัวเพียงนิดเพื่อจะเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนกายเมียรักออก ปากของเขาลากลงมาที่ลำคอระหง จูบซับอย่างเอาใจคนใต้ร่าง โดยที่มืออีกข้างก็สอดหายเข้าไปใต้ชายผ้าที่รั้งขึ้นมาจนถึงโคนขาเรียว วาดผ่านแผ่วเบาไปบนความนุ่มละมุมของความเป็นหญิง กอบกุมลูบไล้ด้วยความพึงพอใจ ก่อนจับร่างเล็กพลิกให้นอนคว่ำ แล้วเข้าทาบทับทางด้านหลัง ไซ้จมูกและปากไปกับก้านคอขาวผ่อง พร้อมปลดพันธนาการของตัวเองจนเหลือเพียงกายเปลือยเปล่า ผิดกับอาภรณ์บนกายเมียรักเขาค่อยๆ ถอดออกทีละชิ้น พยายามใจเย็นที่สุดในชีวิต ซึ่งเมื่อผิวนวลขาวของเมียรักเผยตรงจุดไหนเขาก็ก้มหน้าพรมจูบไปตรงนั้น แล้วจบลงที่สะโพกงอนงามหลังจากที่ตอนนี้หญิงสาวนอนเปลือยอวดเรือนร่างให้เห็นตลอดทั้งตัว“ยอดรักของพี่” ฟารีฟเคลื่อนตัวขึ้นไปกระซิบคำหวานใส่ใบหูเล็ก แล้วกดปากร้อนลงกับแก้มนุ่ม ทาบเรือนกายส่วนหน้าแนบชิดกับเรือนร่างบอบบางด้านหลัง ทำให้มูนาสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าผู้เป็นสามีจะไร้อาภรณ์เช่นเดียวกัน หนำซ้ำความแข็งขึงที่ถูไถไล้วนเวียนกับสะโพกของเธอ ก็ส่งผลให้ใบหน้าคมสวยร้อนผ่าวและเห่อแดงขึ้นมาทันตา
ตอนที่ 80“เจ้าจะกลับไปหาไอ้ราชิดหรือไงมูนา!” ฟารีฟตะคอกถามเสียงแข็งกระด้าง จากที่โมโหเพราะความดื้อรั้นของเมียรักอยู่นั้น ตอนนี้กลับมีแรงหึงหวงเข้ามาเพิ่ม ยิ่งทำให้ใบหน้าคมที่เต็มไปด้วยหนวดเครายาวเฟื้อยบึ้งตึงมากยิ่งขึ้น “หากใช่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับท่าน” มูนาเชิดใบหน้าขึ้นอย่างท้าทาย ขุ่นเคืองเขาที่ดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวทั้งที่ต้นเหตุของเรื่องคือเขาคนเดียวเท่านั้นที่หลอกลวงเธอมาตลอด “มูนา!” ฟารีฟคำรามลั่น แววตาคมลุกวาวไม่จากกองไฟที่พร้อมจะแผดเผาทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้เป็นจุณ “ออกไป! ไปให้พ้นหน้าข้า” ปากบอกขณะที่มือก็คว้าหมอนที่เกลื่อนพื้นขึ้นมาปาใส่ร่างสูงใหญ่ที่ก้าวเข้ามาหาด้วยใบหน้าที่เหี้ยมจัด ตามด้วยข้าวของที่พอจะฉวยหยิบขึ้นมาได้จนฟารีฟต้องถลันเข้ามาคว้าข้อมือเล็กไว้แน่น พร้อมกับตวาดเสียงแข็งเพื่อปราม&nb
ตอนที่ 79หลายวันผ่านพ้นไปนับตั้งแต่เรื่องราวเศร้าสะเทือนใจชาวบ้านค่อยๆ จางหาย แต่ชาวบ้านทุกคนก็มิเคยลืมเลือนพ่อเฒ่าซุกกี ทุกอย่างในหมู่บ้านบาลายูดากลับสู่ความสงบสุขอีกครั้ง แต่ดูเหมือนจะมีคนหนึ่งดูไม่ค่อยเป็นสุขนัก เมื่อเมียรักยังไม่ยอมพูดจาด้วย หลังฟารีฟเริ่มปฏิบัติการง้อเมียรักอยู่หลายวันแต่ก็ยังไม่เป็นผลสำเร็จ และในค่ำคืนนี้ก็เช่นกันที่ฟารีฟยังคงเดินหน้าง้อเมียรักเช่นเดิมผิดกับมูนาที่นับวันก็ยิ่งโกรธเคืองผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีมากขึ้นทุกวัน หลังเขาสั่งกักขังเธอไว้แต่ในบ้านราวกับสัตว์เลี้ยงเมื่อเธอยืนยันว่าจะไปจากเขา ‘คนใจร้าย อย่าให้ข้าหนีไปได้นะ ชาตินี้ทั้งชาติ ข้าจะไม่มีวันให้อภัยท่านแน่ คนหลอกลวง!’มูนาเค้นเสียงลอดไรฟันอย่างโกรธจัด หากแต่ตนก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านั่งระบายความเคียดแค้นกับผ้าห่มที่ถูกกระชากทิ้งลงพื้นไปไม่รู้กี่ครั้ง ทว่าก็ถูกดึงกลับขึ้นมาแล้วจับขมวดเป็นก้อนกลมแล้วปาทิ้งอยู่อย่างนั้น
ตอนที่ 78“นัจมีย์ไม่ทราบหรอกเจ้าค่ะ พอเห็นนัจมีย์ก็รีบมาบอกคุณหนูนี่แหละเจ้าค่ะ หรือว่า! พวกชาวบ้านจะรู้กันแล้วว่าคนที่วางยาท่านพ่อเฒ่าคือคุณหนู แล้วจะทำอย่างไรกันดีล่ะเจ้าคะคุณหนู” นัจมีย์โผเข้าไปเกาะแข้งเกาะขาอันดาด้วยเนื้อตัวสั่นงันงก น้ำตาก็ไหลพรากด้วยความหวาดกลัว“หุบปากของเจ้าเดี๋ยวนี้นัจมีย์ แล้วก็จำไว้ว่าข้าไม่ได้เป็นคนวางยาท่านลุง แต่เป็นเจ้าต่างหากที่เป็นคนใส่ยาพิษลงไปในอาหารของท่านลุง แล้วก็เป็นเจ้าอีกเช่นกันที่ใส่ยาพิษลงไปในขนมของนังมูนา” อันดาสะบัดขาของตนออกจากเกาะกุมของสาวใช้“คุณหนู! เหตุใดถึงได้พูดเช่นนั้นล่ะเจ้าคะ” นัจมีย์หน้าไร้เลือดมาหล่อเลี้ยงพร้อมส่ายหน้าที่เจิ่งนองด้วยน้ำตาไปมา“ก็มันเป็นเจ้าจริงๆ ที่เป็นคนวางยาท่านลุงของข้า” อันดายังคงโบ้ยความผิดให้สาวใช้“แต่นัจมีย์ทำไปเพราะคำสั่งของคุณหนูนะเจ้าคะ”“หุบปากของเจ้าเดี๋ยวนี้นัจมีย์!” อันดาโผเข้าไปตบหน้าของสาวใช้ฉาดใหญ่ แล้วบังคับให้นัจมีย์ยอมรับผิดเพียงคนเดียว แต่นัจมีย์ยังไม่ได้
ตอนที่ 77“โธ่มูนา เจ้าอย่าบีบบังคับข้าอีกเลย” ไอช่าบอกเสียงสั่นเครือ พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ร้องไห้ตามมูนา ใจก็ภาวนาขอให้ท่านฟารีฟรีบกลับมาที่หมู่บ้านเสีย มูนาจะได้เลิกบีบบังคับตนเสียที เพราะเวลานี้ใจเธอเองก็อยากจะช่วยเพื่อนรักไปครึ่งค่อนใจแล้ว แต่ก็ยังกลัวโทษทัณฑ์จากท่านฟารีฟ“ข้าไม่ได้บังคับเจ้านะไอช่า เพียงแต่ข้าขอร้องให้เจ้าช่วยเห็นใจข้าบ้าง เพราะข้าไม่อยากอยู่ที่นี่จริงๆ เจ้าช่วยข้าสักครั้งเถอะนะไอช่า แล้วข้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ้าต้องเดือดร้อน” มูนายังคงรบเร้าไม่หยุด“โธ่มูนา ต่อให้เจ้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้ข้าเดือดร้อน แล้วเจ้าคิดหรือว่าคนของท่านฟารีฟจะไม่รู้ว่าข้าเป็นคนบอกทางให้เจ้าหนีไป” ไอช่าครวญด้วยหน้าสีหน้าอยากจะไปกินยาพิษฆ่าตัวตายเสียให้จบๆ ไป จะได้ไม่ต้องมานั่งฟังคำรบเร้าของเพื่อนรักที่ทำเอาเธอหนักใจมากที่สุดในชีวิต“มันก็จริงของเจ้า แต่ข้ารับรองว่าเจ้าจะไม่เดือดร้อน เพราะข้าแน่ เจ้าเชื่อข้าสิไอช่า”“มูนา เจ้านี่ช่างดื้อรั้นเสียจริง” ไอช่าบ่นอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
ตอนที่ 76 ที่ห้องรับรองภายในตำหนักขององค์รัชทายาท ที่เวลานี้พระองค์ทรงประทับอยู่เพียงลำพัง และรอคอยการมาของฟารีฟด้วยพระทัยกระวนกระวาย แม้ว่าเรื่องการแต่งตั้งพระชายาจะจบลงไปได้ด้วยดี แต่ก็มาเรื่องการโยกย้ายโอซามาทำให้พระองค์ทรงคิดหนักว่าอาจจะมีอะไรที่มากกว่านั้น ในเมื่อโอซามาเป็นถึงคนสนิทของท่านอูเซน“ท่านพี่” ฟารีฟขานเรียกพร้อมเผยยิ้มมุมปากที่แทบจะมองไม่เห็น เพราะหนวดเคราที่แม้จะถูกองค์รัชทายาทหรือแม้แต่องค์ฟาตินบอกให้โกนออกเสียบ้าง แต่ฟารีฟก็ยืนยันที่จะไม่โกน“เจ้ามาแล้วหรือน้องพี่” องค์รัชทายาทฟาเดลแย้มพระโอษฐ์เล็กน้อย แล้วยื่นพระหัตถ์เชิญให้ผู้เป็นน้องชายนั่งจิบน้ำชาด้วยกัน ก่อนจะเริ่มพูดคุยถึงเรื่องที่อูเซนสั่งโยกย้ายนายทหารคนสนิทของตน“เจ้าคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างน้องพี่” องค์รัชทายาทตรัสถามด้วยพระพักตร์ครุ่นคิด“ข้าว่าท่านอย่ากังวลใจไปเลย ในเมื่อท่านก็รู้แล้วว่าโอซามาเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องที่ซากีรอฟฟ์ส่งลูกส
ตอนที่ 75ที่บ้านพักของท่านอูเซน เจ้าของบ้านกำลังนั่งทำหน้าเรียบนิ่ง เสียจนคนที่มาขอร้องเริ่มจะนั่งไม่ติดเมื่อท่านอูเซนดูไม่เป็นทุกข์เป็นร้อนกับเรื่องที่ตนมาขอร้องในครั้งนี้ “ท่านอูเซน ท่านโปรดพูดกับข้าบ้างเถิดท่าน ตอนนี้ข้าร้อนใจเต็มทนแล้ว” โอซามา นายทหารวัยกลางคนพูดขึ้นอีกครั้ง หลังได้เข้าร่วมประชุมหารือเรื่องการแต่งพระชายา แต่กลับกลายเป็นว่านูรีน หลานสาวนอกไส้ของตนไม่ได้รับการคัดเลือกแต่อย่างใด“แล้วเจ้าจะให้ข้าช่วยอะไรเจ้าได้อีก ในเมื่อตอนนี้องค์รัชทายาทได้ตัดสินพระทัยแล้วว่า จะให้หลานสาวของท่านอัฟฟานขึ้นเป็นพระชายาแทน มีนาหญิงสาวชาวบ้านธรรมดา ซึ่งข้าก็เห็นด้วยกับสิ่งที่พระองค์ได้ตัดสินพระทัย เพราะจัสมินเป็นหญิงสาวที่เพียบพร้อมด้วยยศถาบรรดาศักดิ์ตามธรรมเนียมที่เคยปฏิบัติกันมา”ท่านอูเซนกล่าวเสียงเรียบไม่แพ้หน้าตาตนในเวลานี้ แต่กลับยิ่งทำให้โอซามาไม่พอใจมากยิ่งขึ้น ในเมื่อก่อนหน้าท่านอูเซนก็รับปากแล้วว่าจะช่วย“แต่นูรีน หลานสาวของข้าก็เ