บทที่3.ต่างคนต่างคิดถึงแต่คนละความหมาย 2

เตชิลาเช่าเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ริมทะเลให้ปราโมทได้นั่งพัก เธอสั่งของกิน กับเบียร์เย็นๆ แก้วใหญ่ ก่อนจะถลาลงทะเลเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน มีสายตาห่วงใยของปราโมทคอยมองอยู่ตลอดเวลา เธอโผไปตามกระแสคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง หัวเราะคิกคักทุกครั้งยามสายน้ำซัดถูกลำตัว พอเหนื่อยก็หยุดพัก นอนลอยตัวอยู่กลางน้ำ ปราโมทนั่งมองเพลินๆ จนรู้สึกง่วง ท่านเผลอหลับไปปล่อยให้เตชิลาเล่นน้ำทะเลเพียงลำพัง อีธานซุ่มมองเงียบๆ อยู่นาน พอเห็นคู่ขาป๋าแก่ๆ ของสาวที่พึงใจหลับสนิท เขาก็โผลงน้ำทะเล ขยับเขาไปจนเกือบถึงตัวเตชิลา อีธานดำน้ำไปโผล่ใกล้ๆ ร่างอวบอิ่มที่ใส่ชุดว่ายน้ำแบบสปอร์ต เผยผิวเนียนบริเวณหน้าท้องให้หนุ่มๆ นั่งมองจนน้ำลายไหล เตชิลาตกใจ!! เธอผวาหลบ เมื่อจู่ๆ ก็มีคนแปลกหน้าโผล่ไปใกล้ๆ กับเสียงทักทายคุ้นหู

          “คนสวย เล่นน้ำคนเดียวไม่เบื่อหรือครับ”

          เตชิลาเขม้นมองคนแปลกหน้า แต่สิ่งที่เห็นไม่ชัด เธอจึงพยายามหาทางหนี เธอตัวเตรียมขึ้นฝั่ง อีธานโมโหจนหนวดกระตุก ไม่เคยเลยซักครั้งที่สาวๆ จะหันหลังหนีเขา นี่เป็นครั้งแรกกับคนที่กำลังสนใจ เขาจึงเอื้อมมือคว้าปลายเท้าของเตชิลาไว้ ก่อนจึงลากเข้าหาตัวเองแรงๆ เตชิลาพยายามฝืนเธอสะบัดตัวแรงๆ ให้หลุดจากการเกาะกุม ฝ่าเท้าน้อยๆ ยกถีบไปทางด้านหลัง และพยายามดิ้นหนีอย่างสุดกำลัง

          “หึๆ…” อีธานหัวเราะชอบใจ ฝ่ามือใหญ่เกร็งแน่นมากขึ้น เขาออกแรงดึงเรียวขาสุดแรง จนร่างอวบอิ่มก่ายเกยอยู่บนตัวเขาสอดมือกอดร่างอวบอิ่มของหล่อนโดยเร็ว จนเตชิลาตั้งตัวไม่ทัน เธอยกมือดันแผ่นอกหนาเอาไว้ พร้อมทั้งร่ำร้องขอความช่วยเหลือด้วยความตกใจ

          “อุ้ย!…ช่วย…” เสียงร้องขอความช่วยเหลือเงียบหายไป อีธานปิดปากอิ่มด้วยริมฝีปากตัวเอง เขาดูดซับเสียงร้องของหล่อน พร้อมกับดูดซึมความหวานในอุ้งปากของเตชิลา ปลายลิ้นร้อนชื้นสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก เมื่อเตชิลาอ้าปากพยายามเรียกให้คนช่วย ปลายลิ้นแข็งๆ สอดแทรกเข้ามาแทน และเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นเล็กๆ ที่พยายามกระเสือกกระสนหนี หญิงสาวตัวสั่นเทากับสิ่งแปลกปลอมที่แทรกซึมเข้ามา เธอไม่เคยเจอเหตุการณ์น่าตื่นตกใจเช่นนี้ จึงพยายามผลักดันชายหนุ่มออกไปสุดกำลัง แต่กับกลายเป็นไปพัวพันกับปลายลิ้นหนาๆ อย่างหลงลืมตัว มัวเมากับความปรารถนาร้อนแรงที่อีธานยัดเยียดให้

          “อืมม…” อีธานครางเบาๆ ด้วยความพอใจ ความหวานจากอุ้งปากหญิงสาวในอ้อมกอดช่างหวานล้ำซาบซ่าน จนอยากจะเลยเถิดไปให้ไกลสุดกู่

          เตชิลามึนงงกับความหวานซ่านที่สาดซัด และมันรุนแรงหวามไหวจนตั้งตัวไม่ทัน เธอรู้สึกไหววาบปนความอยากรู้ ชายหนุ่มสอดมือกอบกุมบั้นท้ายงอนงาม เขาขยำขยี้ความเต่งตึงอย่างเมามัน เรือนกายสาวอ่อนปวกเปียกเ มื่ออีธานยอมถอนเรียวปากออกไป เตชิลาสูดลมหายใจแรงๆ อากาศในปอดของเธอจวนเจียนจะหมด โชคดีที่เขายอมถอย ไม่อย่างนั้นเธอคงขาดใจตาย...

          ปลายนิ้วแข็งแรงเชยปลายคางเรียวขึ้นมา เขามองริมฝีปากบวมเจ่อของหญิงสาวด้วยแววตาหวานเยิ้ม

          “ปล่อยจันทร์เจ้านะคะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับจันทร์เจ้า!!” เสียงหวานสั่นเครือ ร้องห้ามเสียงสั่นๆ พยายามผลักอีธานออกไปห่างๆ ด้วยเรี่ยวแรงที่ตนเองมี

          “คนที่มีสิทธิ์คือผัวแก่ของเธอเหรอหรือไง?” อีธานกระชากเสียงถาม ความโกรธพุ่งสูงลิบ เมื่อนึกถึงชายแก่ที่ได้ครอบครองผู้หญิงตรงหน้า

          เตชิลาขมวดคิ้วงงๆ แต่ก็ไม่ได้ก็แก้ตัว เธอผลักเขาแรงขึ้น จนอีธานฉุนเฉียวมากกว่าเดิม “เธอยังไม่ตอบผมเลย ถ้าผมไม่มีสิทธิ์ คนอื่นก็หมดสิทธิ์เหมือนกัน” ชายหนุ่มกล่าวเสียงแข็ง ก่อนจะรั้งเตชิลาลงใต้น้ำ เขาฉกเรียวปากครอบครองริมฝีปากอิ่มอย่างรวดเร็ว หญิงสาวพยายามดิ้นหนี ด้วยแรงที่มี แต่ไม่สามารถหลีกหนีอ้อมกอดแข็งแกร่งที่โอบรัดรอบตัวไว้ได้ ริมฝีปากอิ่มถูกรุกรานอย่างย่ามใจ เขาดูดดึงลมหายใจไปจากเตชิลาจนเกือบหมด อีธานดันลมในปากตัวเองให้เธอ ก่อนจะดูดซับความหวานที่เหลืออยู่ จนกระทั่งเตชิลาสิ้นความอดทนที่จะกลั้นใจใต้น้ำ อีธานจึงยอมปล่อย ให้เธอโผล่ขึ้นมาพ้นผิวน้ำ        

          แค๊กๆ หญิงสาวสำลักน้ำ ไอหน้าดำหน้าแดง

“หยุด…พอแล้วจันทร์เจ้าขอร้อง” เสียงสั่นเครือกระซิบบอก เธอหอบจนตัวโยนเมื่อเกือบหมดลมใต้น้ำนั่น

          “ผมหยุดก็ได้ แต่เธอต้องเลือกแล้วล่ะคนสวย ระหว่างผม กับผัวแก่ของเธอ จะเลือกใคร?” อีธานคาดคั้น เหมือนกับว่าตัวเองเป็นต่อเสียเต็มประดา เพราะมั่นใจว่าตัวเองเป็นฝ่ายชนะ

          เตชิลากะพริบเปลือกตาปริบๆ เธอคิดตามคำพูดของชายหนุ่มแปลกหน้าที่ปล้นจูบเธอไป เขาเข้าใจผิด คนๆ นี้คิดว่าบิดาของเธอเป็นสามีแก่ๆ นั่นเอง

          “ถ้าคุณให้จันทร์เจ้าเลือก คุณจะยอมรับการตัดสินใจของจันทร์เจ้าใช่ไหมคะ” เสียงหวานกระซิบถาม เธอถอยหลังหนีช้าๆ พยายามพูดชักจูงความสนใจชายหนุ่มไปที่อื่น

          “ใช่ผมรับได้…” อีธานกอดอก ปรายตามองเตชิลา เขารอคอยคำตอบจากคนตรงหน้า ด้วยหัวใจเต้นระทึก

          “จันทร์เจ้าเลือก…ผัวแก่ของจันทร์เจ้าค่ะ” เตชิลาเชิดหน้าตอบ เธอรับสมอ้างเมื่อชายตรงหน้าเข้าใจผิด เขาคิดว่าบิดาเธอ เป็นสามีแก่ที่ชอบเลี้ยงเด็กสาวไว้

          “ผมมีเงินมากกว่าผัวแก่ๆ ของคุณหลายร้อยเท่า ถ้าเธอรักสบายแบบนั้น ผมจะทูนให้ทุกอย่าง”

          อีธานกรรโชกใส่ หลังฟังคำตอบจากปากของหญิงสาวตรงหน้า

          “จันทร์เจ้าไม่ต้องการเงินค่ะ” เตชิลาตอบเสียงมั่นคง และค่อยๆ ขยับถอยหนีออกไปอีกก้าว

          “อย่าบอกนะว่าเธอรักไอ้แก่นั่น จนไม่สนเงิน” อีธานตะคอกเตชิลาเสียงดัง เขารู้สึกร้อนวาบไปทั้งหน้า เมื่อถูกปฏิเสธครั้งแรก

          “ใช่จันทร์เจ้ารักเขา และเขาก็รักจันทร์เจ้าคนเดียว คงไม่มีใครรักจันทร์เจ้าเท่าเขาอีกแล้ว เราสองคนรักกันแบบไม่มีข้อแม้” เตชิลาตะโกนเสียงดัง เธอหมุนกายวิ่งหนีไป เมื่อพ้นระยะที่อีธานจะเอื้อมถึง เรี่ยวแรงที่มีเตชิลางัดออกมาใช้ เธอรีบวิ่งฝ่าผืนน้ำ จนกระทั่งพ้นรัศมีของอีธาน

          อีธานมองตามเตชิลาไป แววตาเขาเหมือนมีไฟกองใหญ่สุมอยู่ในนั้น ศักดิ์ศรีของเขาถูกหญิงสาวผู้นั้นกระทืบซ้ำ หล่อนไม่เห็นค่าเขายังไม่เท่าไหร่ แต่หล่อนกลับเหยียบความปรารถนาเขาสองสองเท้านนั่นเอง หล่อนอ้างถึง ‘ความรัก’ คำสวยหรูที่ผู้หญิงโง่ๆ ชอบใช้ อีธานไม่เชื่อหรอก ความรักกินไม่ได้ เขาเชื่อว่าเงินที่เขามีสามารถซื้อทุกสิ่งได้ แม้แต่หัวใจแน่วแน่ รอก่อนเถอะ....รอให้เขามีจังหวะ อีธานสัญญา เขาจะเหยีบเตชิลาให้จมดิน หลังจากสูบความหวานของหล่อนจนเหลือแค่ซาก

หล่อนปฏิเสธคนอย่าง อีธาน มาส์วาเลส หล่อนคงต้องตั้งตารอ การเอาคืนที่สาสมจากเขา