บทที่5.ความจริงที่น่าตกใจ
อีธานเดินพล่านอยู่ในห้องตัวเอง เขาไม่เข้าใจและกำลังงง ผู้หญิงคนนั้ลื่นกว่าที่เขาคิดไว้ หล่อนยั่วเย้าให้เขาแทบคลั่ง แล้วจู่ๆ ก็สลัดเขาทิ้ง โผกลับไปหาผัวแก่ของหล่อนเหมือนเดิม
เกิดอะไรขึ้น?
อีธานเฝ้าถามตัวเอง เสน่ห์ของเขาใช้ไม่ได้ผลกับหล่อนงั้นเหรอ? ชายหนุ่มแย้งในใจ มันเป็นไปไม่ได้ที่หล่อนจะไม่รู้สึกรู้สา เขาสัมผัสได้ถึงความปรารถนาที่มีให้กัน แต่ทำไมล่ะ?
ทำไมหล่อนถึงเลือกที่จะเดินจากไป แทนการสุขสมกับเขา ในช่วงเวลาที่เขาและเธอต้องการ
“อะไรวะ…ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้!!” อีธานยกมือเสยผมตัวเอง เขาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากว้าง ภายในห้องสวีท สีหน้าเคร่งเครียด ริ้วรอยความงงยังไม่เลือนไปจากวงหน้า ชายหนุ่มเงยหน้ามองโคมไฟระย้า ที่ห้อยอยู่กลางห้อง เขาพยายามคิดหาสาเหตุ เขาพลาดตรงไหน?
“เกิดอะไรขึ้นจันทร์เจ้าทำไมคุณถึงทำแบบนี้&rd
บทที่6.ตามอย่างไม่ย่อท้อ อีธาน มาส์วาเลสเดินเข้ามาในสำนักงาน Thai port มีบอดี้การ์ดตามมาด้านหลังจำนวนหนึ่ง ทีมรักษาความปลอดภัยให้ชายหนุ่ม คัดมาอย่างดี แต่ละคนดีกรีไม่ใช่ย่อยเลยเอียนยิ้มร่า เดินเข้ามาต้อนรับพร้อมกับรีบเดินนำทางอีธาน ตรงไปยังห้องประชุมที่เตรียมไว้รอ ชายหนุ่มทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่งในห้องประชุม เขารับแฟ้มสีดำหนาพอสมควรจากเอียนมาเริ่มต้นอ่านจริงๆ จังๆท่าทางเคร่งเครียดเหมือนกำลังจะตัดสินใจร่วมโครงการหลายพันล้าน เอียนเฝ้ามองเจ้านาย ด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ รายงานฉบับนี้เอียนได้รับมาตั้งแต่เมื่อคืน เขาอ่านผ่านๆ ตาไปบ้างแล้ว รายละเอียดเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาหล่อนจัดว่าสวยพอตัว เขาไม่คุ้นหน้าหล่อนเลย ผู้หญิงคนนั้นคงไม่ใช่คนดัง หรือดารา นางแบบ จนเอียนนึกแปลกใจ ผู้ชายแบบอีธานให้ความสนใจหญิงผู้นั้นเป็นพิเศษ จนถึงกับเรียกประชุมด่วน!!
บทที่7.Thai portที่ทำงานใหม่ “เย้ๆ” เตชิลารับเอกสารด่วนพิเศษจากไปรษณีย์ตอนสายๆ เธอกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ หลังเปิดอ่านรายละเอียดในซองจดหมายนั่น เรื่องเรียกตัวเธอไปสัมภาษณ์งาน “ป๋า…Thai portเรียกจันทร์เจ้าไปสัมภาษณ์ค่ะ Thai portเชียวนะนี่ไงคะ ป๋าดูซิ” เตชิลาวิ่งหน้าตั้งเข้ามาภายในบ้านเธอชูซองจดหมายให้บิดาดู “ต้องฉลองล่วงหน้าไหมนี่ ในที่สุดก็มีคนเห็นความสามารถของลูก” “รอให้ผ่านก่อนค่ะ แค่สัมภาษณ์เอง ถ้าไม่ได้เดี๋ยวป๋าเสียสตางค์ฟรีค่า” เตชิลากล่าวเสียงอุบอิบเธอไม่ค่อยมั่นใจ เพราะ Thai port เป็นหนังสือพิมพ์ชั้นนำ มีคนสนใจยื่นใบสมัครเป็นร้อยช่างภาพกระจอกๆ แบบเธอคงต้องฝ่าด่านหินทีเดียว
“แต่ปุ้ย…เห็นนะท่านประธานโกรธคุณอเล็กมาก เมื่อคุณอเล็กแสดงความสนใจจันทร์เจ้า และที่สำคัญไม่เคยเห็นท่านประธานเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะคะ” “พี่ก็ไม่รู้ซิ ท่านประธานดูยากจะตาย ใครๆ ถึงตั้งสมญานามท่านไง ท่านเป็นเจ้าป่าที่ดุร้าย นิ่งเงียบรอเวลาตะปบเหยื่ออย่างใจเย็น ไปๆ ไปนอน เช้าจะได้เก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน แล้วก็ไปสวดมนต์อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้คุ้มครองจันทร์เจ้าให้ปลอดภัยจากท่านประธานด้วยก็แล้วกัน ยังไงในคืนนี้พวกเราคงทำอะไรไม่ได้”เสนาตัดสินใจไล่ทีมงานทุกคนให้ไปพักผ่อน และเตรียมตัวกลับในวันรุ่งขึ้น เขาแอบส่งใจช่วยให้เตชิลาให้รอดพ้นจากอีธาน เสนาสัญญาว่า ถ้าเธอปลอดภัยรอดพ้นอีธานในคืนนี้ เขาจะแอบกระซิบบอกความจริงเตชิลาด้วยตัวเอง เธอควรมีโอกาสได้ระวังตัว “ขอให้รอดนะจันทร์เจ้า พี่จะบอกความจริงเราถ้าสามารถผ่านคืนนี้ไปได้” เสนารำพึงบอกกับตัวเอง อีธานเดินตามไปส่
บทที่8.ผู้ช่วยเจ้าเสน่ห์ อีธาน มาส์ อีธานนั่งรอสมชายอยู่ในห้องทำงานชั้นบนของตึก Thai port ส่วนนี้ถูกจัดเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา มีไม่กี่คนที่สามารถขึ้นมาได้ และทุกคนที่ขึ้นไป เป็นผู้บริหารระดับสูงทั้งนั้นชายหนุ่มนั่งเหม่อ เขามองท้องฟ้าเบื้องหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ผ่านกระจกใสอย่างหนา สายตาเหม่อลอย คิดถึงแต่วงหน้าหวานๆ ของเตชิลา รอยยิ้มแสดงความดีใจที่ปิดไม่มิด เขาอยากเก็บรอยยิ้มแบบนี้ไว้เพียงคนเดียว อยากเห็นเธอทุกอิริยาบถ จนต้องมานั่งคิดหาวิธี ที่จะเข้าไปใกล้ชิดกับเตชิลาโดยที่เธอไม่ทันไหวตัว แผนการบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว ช่วงนี้เป็นวันหยุดยาวๆ ของเขา ช่วงนี้หากเขาไปปรากฏตัวที่นี่ แต่ในอีกหน้าที่หนึ่งก็ย่อมทำได้ แต่ต้องปิดเป็นความลับ หากเตชิลารู้ เธอคงไม่ยินดีนัก ที่เขาจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆการถ่ายรูปก็เป็นสิ่งหนึ่งที่อีธานชอบ เวลาว่างๆ เขามักจะฝึกปรือฝีมือถ่า
บทที่9.ความรู้สึกแปลกๆ ยามสบตากัน เตชิลามาเริ่มงานวันแรกด้วยความกระฉับกระแฉง เธอสะพายกระเป๋ากล้องคู่ใจไว้บนบ่า และรีบเดินเข้ามาในตัวอาคาร เมื่อใกล้เวลาทำงาน ประตูลิฟท์กำลังจะปิดลง หลังคนสุดท้ายเดินเข้าไป “รอด้วยค่ะ รอจันทร์เจ้าด้วย” เตชิลาส่งเสียงบอก เธอรีบวิ่งกระหืดกระหอบเข้าไปในลิฟท์ และมีคนใจดีกดประตูลิฟท์ค้างเอาไว้เพื่อรอเธอ ผู้ชายตัวสูงหน้าเครารกๆ กับแว่นกันแดดอันโตสีดำสนิท ปิดหน้าไว้เกือบครึ่ง กับสไตล์การแต่งกายแบบเซอร์ๆ ค่อนไปทางสกปรก และเป็นคนเดียวที่อยู่ภายในลิฟท์กับเตชิลา “ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยขอบคุณ กดนิ้วที่ปุ่มบังคับ หมายเลขชั้นที่ตัวเองต้องไป “คุณมาเริ่มงานวันแรกเหรอครับ ผมไม่เคยเห็นหน้าคุณที่นี่มาก่อนเลย” อีธานท
บทที่10.ความใกล้ชิดที่กลายเป็นความผูกพัน วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว สำหรับการเริ่มทำงานที่ใหม่ที่อุ่นจนเกือบร้อน เพราะความใกล้ชิดกับหนุ่มหล่อมาดเซอร์ที่ขยันโปรยเสน่ห์ จนเธอเองก็เริ่มหวั่นไหว ทุกเวลาที่ใกล้ชิดกัน อีธานยังคงความเป็นสุภาพบุรุษไว้ตลอด แม้บางครั้งจะตอดนิด ตอดหน่อยตามประสาหนุ่มเจ้าสำราญ แต่ไม่เคยเกินเลยมาไปกว่าคำพูดที่หยอดคำหวานๆ จนเตชิลาหลงเคลิบเคลิ้ม หญิงสาวค่อนข้างมีภูมิคุ้มกันสำหรับผู้ชายหล่อหน้าตาดี แต่กับอีธาน ทุกครั้งที่แววตาสีฟ้าใสเป็นประกายจ้องมอง เตชิลารู้สึกว่าในอกข้างซ้ายหัวใจมันฟองฟูจนคับอก นับวันเธอยิ่งเก็บอาการอย่างยากลำบาก เพราะเวลาเกือบสิบชั่วโมงที่อยู่ใกล้กัน ไม่เว้นแม้แต่มื้อกลางวัน อีธานมักจะพาเธอไปทานอาหารในร้านที่มีบรรยากาศโรแมนติก ที่สำคัญมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันโตที่เป็นยานพาหนะ มันทำให้เธอมีโอกาสสัมผัสร่างกายเขาแบบแนบสนิท แทบทุกส่วน เมื่ออยู่ใกล้เขาหัวใจเธอเต้นแรงเหมือนวิ่งมาราธอนมาเป็นระยะทางยาวไกล&nbs
บทที่11.ไปทำงานไกลตามแผนของเบื้องบน “เอียนมีโปรเจกต์อะไรที่ต้องออกต่างจังหวัดมั่งหรือเปล่า ขอแถบชายทะเลนะ อยากไป” อีธานโผล่หน้าเข้าไปในห้องทำงานของเอียน บรรณาธิการผู้ดูแลหนังสือพิมพ์ Thai portในประเทศไทย เอียนถอดแว่นตาที่สวมไว้ วางลงข้างตัว เขากำลังเร่งงาน ตรวจข่าวที่จะลงฉบับวันพรุ่งนี้“ลมอะไรหอบคุณมาถึงนี่ได้อีธาน ปกติคุณจะอยู่ในห้องกับดัก ที่กำลังหลอกล่อกวางสาวอยู่ไม่ใช่หรือไง?” “พอเลยเอียน พอเลย ใครมาได้ยินมันไม่ดี ผมมาหาคุณไม่ได้หรือไง คนสนิทกัน แวะมาหากันมั่งไม่ได้เลยหรือหะ” อีธานโบกมือห้าม ไม่ให้เอียนล้อเลียน เขากลัวว่ามันจะเป็นข่าวลือ และลอยไปเข้าหูเตชิลาเข้าซักวัน “คุณกับผมสนิทกันมาก แต่ผมรู้ตัวหรอกน่าว่าตอนนี้ผมตกกระป๋อง ใครจะไปสู้ได้หน้าหวานๆ
บทที่1.อีธาน มาส์วาเลส อีธาน มาส์วาเลสเจ้าพ่อสื่อสิ่งพิมพ์ยักษ์ใหญ่ของสเปน เขาหลบสายตาปาปารัสซีมาพักผ่อนในวันหยุด เพื่อฉลองวันคริสต์มาสอีฟที่เมืองไทย โดยหนีบนางแบบสาวชื่อดังของสเปนมาด้วย หลังจากจบบทรักอันเร่าร้อนยาวนานกว่าสามชั่วโมงในห้องสวีทสุดหรู อีธานจึงเดินออกมานอนชมวิวริมทะเลที่ระเบียงห้อง ปล่อยให้นางแบบสาวทรงโตนอนหมดแรงเพียงลำพังบนเตียงใหญ่ เขานอนตากแดดรับลมเย็นๆ สัมผัสกลิ่นไอทะเลจนกระทั่งเบื่อ พอดีมองเห็นสาวสวยคนหนึ่งหล่อนกำลังลอยคอเล่นน้ำอย่างสนุกสนานในสระว่ายน้ำของโรงแรม เขาจับตามองหญิงผู้นั้นด้วยความสนใจ หุ่นของหล่อนเหมือนนาฬิกาทรายน่าฟัดบนเตียงของเขา แต่แล้วก็มีบางสิ่งทำให้อีธานทนไม่ไหว เขาสังเกตเห็นสายตาหนุ่มๆ หลายคนแถวนั้น แอบมองหล่อนเช่นเดียวกัน ความหวงที่ผุดขึ้นกลางใจ ส่งผลให้อีธานย้ายตัวเองจากการนอนรับลมที่ระเบียงห้อง ลงมานอนเอกขเนกอยู่ที่เก้าอี้ผ้าใบริมสระ เขาแอบมองสาวเจ้าผ่านแว่นกันสีดำแดดอันโต เตชิลาเริงร่ากลางสระน้ำ โดยไม่สนใจสายตาของหนุ่มๆ ที่มองเธอเพราะความสนใจ เธอรู้ตัวดีว่าตนเองสวยไม่แพ้นางแบบชื่อดัง แต่เตชิลาไม่ได้สนใจอาชีพที่ใช้เรือนร่างแล
บทที่11.ไปทำงานไกลตามแผนของเบื้องบน “เอียนมีโปรเจกต์อะไรที่ต้องออกต่างจังหวัดมั่งหรือเปล่า ขอแถบชายทะเลนะ อยากไป” อีธานโผล่หน้าเข้าไปในห้องทำงานของเอียน บรรณาธิการผู้ดูแลหนังสือพิมพ์ Thai portในประเทศไทย เอียนถอดแว่นตาที่สวมไว้ วางลงข้างตัว เขากำลังเร่งงาน ตรวจข่าวที่จะลงฉบับวันพรุ่งนี้“ลมอะไรหอบคุณมาถึงนี่ได้อีธาน ปกติคุณจะอยู่ในห้องกับดัก ที่กำลังหลอกล่อกวางสาวอยู่ไม่ใช่หรือไง?” “พอเลยเอียน พอเลย ใครมาได้ยินมันไม่ดี ผมมาหาคุณไม่ได้หรือไง คนสนิทกัน แวะมาหากันมั่งไม่ได้เลยหรือหะ” อีธานโบกมือห้าม ไม่ให้เอียนล้อเลียน เขากลัวว่ามันจะเป็นข่าวลือ และลอยไปเข้าหูเตชิลาเข้าซักวัน “คุณกับผมสนิทกันมาก แต่ผมรู้ตัวหรอกน่าว่าตอนนี้ผมตกกระป๋อง ใครจะไปสู้ได้หน้าหวานๆ
บทที่10.ความใกล้ชิดที่กลายเป็นความผูกพัน วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว สำหรับการเริ่มทำงานที่ใหม่ที่อุ่นจนเกือบร้อน เพราะความใกล้ชิดกับหนุ่มหล่อมาดเซอร์ที่ขยันโปรยเสน่ห์ จนเธอเองก็เริ่มหวั่นไหว ทุกเวลาที่ใกล้ชิดกัน อีธานยังคงความเป็นสุภาพบุรุษไว้ตลอด แม้บางครั้งจะตอดนิด ตอดหน่อยตามประสาหนุ่มเจ้าสำราญ แต่ไม่เคยเกินเลยมาไปกว่าคำพูดที่หยอดคำหวานๆ จนเตชิลาหลงเคลิบเคลิ้ม หญิงสาวค่อนข้างมีภูมิคุ้มกันสำหรับผู้ชายหล่อหน้าตาดี แต่กับอีธาน ทุกครั้งที่แววตาสีฟ้าใสเป็นประกายจ้องมอง เตชิลารู้สึกว่าในอกข้างซ้ายหัวใจมันฟองฟูจนคับอก นับวันเธอยิ่งเก็บอาการอย่างยากลำบาก เพราะเวลาเกือบสิบชั่วโมงที่อยู่ใกล้กัน ไม่เว้นแม้แต่มื้อกลางวัน อีธานมักจะพาเธอไปทานอาหารในร้านที่มีบรรยากาศโรแมนติก ที่สำคัญมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันโตที่เป็นยานพาหนะ มันทำให้เธอมีโอกาสสัมผัสร่างกายเขาแบบแนบสนิท แทบทุกส่วน เมื่ออยู่ใกล้เขาหัวใจเธอเต้นแรงเหมือนวิ่งมาราธอนมาเป็นระยะทางยาวไกล&nbs
บทที่9.ความรู้สึกแปลกๆ ยามสบตากัน เตชิลามาเริ่มงานวันแรกด้วยความกระฉับกระแฉง เธอสะพายกระเป๋ากล้องคู่ใจไว้บนบ่า และรีบเดินเข้ามาในตัวอาคาร เมื่อใกล้เวลาทำงาน ประตูลิฟท์กำลังจะปิดลง หลังคนสุดท้ายเดินเข้าไป “รอด้วยค่ะ รอจันทร์เจ้าด้วย” เตชิลาส่งเสียงบอก เธอรีบวิ่งกระหืดกระหอบเข้าไปในลิฟท์ และมีคนใจดีกดประตูลิฟท์ค้างเอาไว้เพื่อรอเธอ ผู้ชายตัวสูงหน้าเครารกๆ กับแว่นกันแดดอันโตสีดำสนิท ปิดหน้าไว้เกือบครึ่ง กับสไตล์การแต่งกายแบบเซอร์ๆ ค่อนไปทางสกปรก และเป็นคนเดียวที่อยู่ภายในลิฟท์กับเตชิลา “ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยขอบคุณ กดนิ้วที่ปุ่มบังคับ หมายเลขชั้นที่ตัวเองต้องไป “คุณมาเริ่มงานวันแรกเหรอครับ ผมไม่เคยเห็นหน้าคุณที่นี่มาก่อนเลย” อีธานท
บทที่8.ผู้ช่วยเจ้าเสน่ห์ อีธาน มาส์ อีธานนั่งรอสมชายอยู่ในห้องทำงานชั้นบนของตึก Thai port ส่วนนี้ถูกจัดเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา มีไม่กี่คนที่สามารถขึ้นมาได้ และทุกคนที่ขึ้นไป เป็นผู้บริหารระดับสูงทั้งนั้นชายหนุ่มนั่งเหม่อ เขามองท้องฟ้าเบื้องหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ผ่านกระจกใสอย่างหนา สายตาเหม่อลอย คิดถึงแต่วงหน้าหวานๆ ของเตชิลา รอยยิ้มแสดงความดีใจที่ปิดไม่มิด เขาอยากเก็บรอยยิ้มแบบนี้ไว้เพียงคนเดียว อยากเห็นเธอทุกอิริยาบถ จนต้องมานั่งคิดหาวิธี ที่จะเข้าไปใกล้ชิดกับเตชิลาโดยที่เธอไม่ทันไหวตัว แผนการบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว ช่วงนี้เป็นวันหยุดยาวๆ ของเขา ช่วงนี้หากเขาไปปรากฏตัวที่นี่ แต่ในอีกหน้าที่หนึ่งก็ย่อมทำได้ แต่ต้องปิดเป็นความลับ หากเตชิลารู้ เธอคงไม่ยินดีนัก ที่เขาจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆการถ่ายรูปก็เป็นสิ่งหนึ่งที่อีธานชอบ เวลาว่างๆ เขามักจะฝึกปรือฝีมือถ่า
“แต่ปุ้ย…เห็นนะท่านประธานโกรธคุณอเล็กมาก เมื่อคุณอเล็กแสดงความสนใจจันทร์เจ้า และที่สำคัญไม่เคยเห็นท่านประธานเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะคะ” “พี่ก็ไม่รู้ซิ ท่านประธานดูยากจะตาย ใครๆ ถึงตั้งสมญานามท่านไง ท่านเป็นเจ้าป่าที่ดุร้าย นิ่งเงียบรอเวลาตะปบเหยื่ออย่างใจเย็น ไปๆ ไปนอน เช้าจะได้เก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน แล้วก็ไปสวดมนต์อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้คุ้มครองจันทร์เจ้าให้ปลอดภัยจากท่านประธานด้วยก็แล้วกัน ยังไงในคืนนี้พวกเราคงทำอะไรไม่ได้”เสนาตัดสินใจไล่ทีมงานทุกคนให้ไปพักผ่อน และเตรียมตัวกลับในวันรุ่งขึ้น เขาแอบส่งใจช่วยให้เตชิลาให้รอดพ้นจากอีธาน เสนาสัญญาว่า ถ้าเธอปลอดภัยรอดพ้นอีธานในคืนนี้ เขาจะแอบกระซิบบอกความจริงเตชิลาด้วยตัวเอง เธอควรมีโอกาสได้ระวังตัว “ขอให้รอดนะจันทร์เจ้า พี่จะบอกความจริงเราถ้าสามารถผ่านคืนนี้ไปได้” เสนารำพึงบอกกับตัวเอง อีธานเดินตามไปส่
บทที่7.Thai portที่ทำงานใหม่ “เย้ๆ” เตชิลารับเอกสารด่วนพิเศษจากไปรษณีย์ตอนสายๆ เธอกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ หลังเปิดอ่านรายละเอียดในซองจดหมายนั่น เรื่องเรียกตัวเธอไปสัมภาษณ์งาน “ป๋า…Thai portเรียกจันทร์เจ้าไปสัมภาษณ์ค่ะ Thai portเชียวนะนี่ไงคะ ป๋าดูซิ” เตชิลาวิ่งหน้าตั้งเข้ามาภายในบ้านเธอชูซองจดหมายให้บิดาดู “ต้องฉลองล่วงหน้าไหมนี่ ในที่สุดก็มีคนเห็นความสามารถของลูก” “รอให้ผ่านก่อนค่ะ แค่สัมภาษณ์เอง ถ้าไม่ได้เดี๋ยวป๋าเสียสตางค์ฟรีค่า” เตชิลากล่าวเสียงอุบอิบเธอไม่ค่อยมั่นใจ เพราะ Thai port เป็นหนังสือพิมพ์ชั้นนำ มีคนสนใจยื่นใบสมัครเป็นร้อยช่างภาพกระจอกๆ แบบเธอคงต้องฝ่าด่านหินทีเดียว
บทที่6.ตามอย่างไม่ย่อท้อ อีธาน มาส์วาเลสเดินเข้ามาในสำนักงาน Thai port มีบอดี้การ์ดตามมาด้านหลังจำนวนหนึ่ง ทีมรักษาความปลอดภัยให้ชายหนุ่ม คัดมาอย่างดี แต่ละคนดีกรีไม่ใช่ย่อยเลยเอียนยิ้มร่า เดินเข้ามาต้อนรับพร้อมกับรีบเดินนำทางอีธาน ตรงไปยังห้องประชุมที่เตรียมไว้รอ ชายหนุ่มทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่งในห้องประชุม เขารับแฟ้มสีดำหนาพอสมควรจากเอียนมาเริ่มต้นอ่านจริงๆ จังๆท่าทางเคร่งเครียดเหมือนกำลังจะตัดสินใจร่วมโครงการหลายพันล้าน เอียนเฝ้ามองเจ้านาย ด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ รายงานฉบับนี้เอียนได้รับมาตั้งแต่เมื่อคืน เขาอ่านผ่านๆ ตาไปบ้างแล้ว รายละเอียดเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาหล่อนจัดว่าสวยพอตัว เขาไม่คุ้นหน้าหล่อนเลย ผู้หญิงคนนั้นคงไม่ใช่คนดัง หรือดารา นางแบบ จนเอียนนึกแปลกใจ ผู้ชายแบบอีธานให้ความสนใจหญิงผู้นั้นเป็นพิเศษ จนถึงกับเรียกประชุมด่วน!!
บทที่5.ความจริงที่น่าตกใจ อีธานเดินพล่านอยู่ในห้องตัวเอง เขาไม่เข้าใจและกำลังงง ผู้หญิงคนนั้ลื่นกว่าที่เขาคิดไว้ หล่อนยั่วเย้าให้เขาแทบคลั่ง แล้วจู่ๆ ก็สลัดเขาทิ้ง โผกลับไปหาผัวแก่ของหล่อนเหมือนเดิมเกิดอะไรขึ้น?อีธานเฝ้าถามตัวเอง เสน่ห์ของเขาใช้ไม่ได้ผลกับหล่อนงั้นเหรอ? ชายหนุ่มแย้งในใจ มันเป็นไปไม่ได้ที่หล่อนจะไม่รู้สึกรู้สา เขาสัมผัสได้ถึงความปรารถนาที่มีให้กัน แต่ทำไมล่ะ?ทำไมหล่อนถึงเลือกที่จะเดินจากไป แทนการสุขสมกับเขา ในช่วงเวลาที่เขาและเธอต้องการ“อะไรวะ…ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้!!” อีธานยกมือเสยผมตัวเอง เขาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากว้าง ภายในห้องสวีท สีหน้าเคร่งเครียด ริ้วรอยความงงยังไม่เลือนไปจากวงหน้า ชายหนุ่มเงยหน้ามองโคมไฟระย้า ที่ห้อยอยู่กลางห้อง เขาพยายามคิดหาสาเหตุ เขาพลาดตรงไหน? “เกิดอะไรขึ้นจันทร์เจ้าทำไมคุณถึงทำแบบนี้&rd
แต่แล้ว...เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เธอถูกกระชากอย่างแรง จนแว่นตากระเด็นหลุดมือไป ถลาล้มลงบนพื้นทรายก่อนจะกลิ้งไปอยู่ใต้พุ่มไม้ข้างทาง โดยมีร่างสูงใหญ่ของใครบางคนคร่อมทับ เตชิลาดิ้นแรงๆ ด้วยความตกใจ น้ำตาไหลเอ่อ กรีดร้องสุดเสียง “กรี๊ด ปล่อยนะ ปล่อยจันทร์เจ้า ปล่อย!!” อีธานปิดปากอิ่มที่ร่ำร้องให้คนช่วยด้วยริมฝีปากหนาหนักของตัวเอง เขาขบเม้มเรียวปากอิ่ม หยอกเย้าเรียวปากสีระเรื่อ ดูดซับความหวานอย่างตะกรุมตะกราม กลิ่นแอลกอฮอล์ระเหยออกมาทางลมหายใจของเขา ยามคนตัวใหญ่จุมพิตอย่างดุดัน น้ำตาเตชิลาไหลปรี่ เธอหวาดกลัวจนตัวสั่นเทา เวลาผ่านไปไม่นาน แรงดิ้นรนค่อยๆ ช้าลง เมื่อเผลอตัวหลงวนอยู่ในความวาบหวามที่คนใจร้ายชักนำ ชายหนุ่มผละห่างไปอย่างแสนเสียดาย อีธานเปิดโอกาสให้เตชิลาได้สูดลมหายใจบ้าง ก่อนจะฉกวูบกลับลงมาที่เดิม ดูดซับความหวานฉ่ำที่ยังเหลืออยู่ปลายลิ้นอุ่นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปาก เลาะเล็มหยอกเย้าเรียวลิ้นเล็กๆ และดูดดื่มหความหวานละไมด้วยความชื่นชอบ ฝ่ามือใหญ่รวบสองมือน้อยขึ้นไปชูไว้เหนือศีรษะ จนหน้าอกอวบอัดแอ่นขึ้นชนกับแผ่นหนา“อย่าร้องนะคนสวย ถ้าเธอร้องผ