บทที่6.ตามอย่างไม่ย่อท้อ
อีธาน มาส์วาเลสเดินเข้ามาในสำนักงาน Thai port มีบอดี้การ์ดตามมาด้านหลังจำนวนหนึ่ง ทีมรักษาความปลอดภัยให้ชายหนุ่ม คัดมาอย่างดี แต่ละคนดีกรีไม่ใช่ย่อยเลย
เอียนยิ้มร่า เดินเข้ามาต้อนรับพร้อมกับรีบเดินนำทางอีธาน ตรงไปยังห้องประชุมที่เตรียมไว้รอ
ชายหนุ่มทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่งในห้องประชุม เขารับแฟ้มสีดำหนาพอสมควรจากเอียนมาเริ่มต้นอ่านจริงๆ จังๆ
ท่าทางเคร่งเครียดเหมือนกำลังจะตัดสินใจร่วมโครงการหลายพันล้าน เอียนเฝ้ามองเจ้านาย ด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ รายงานฉบับนี้เอียนได้รับมาตั้งแต่เมื่อคืน เขาอ่านผ่านๆ ตาไปบ้างแล้ว รายละเอียดเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาหล่อนจัดว่าสวยพอตัว เขาไม่คุ้นหน้าหล่อนเลย ผู้หญิงคนนั้นคงไม่ใช่คนดัง หรือดารา นางแบบ จนเอียนนึกแปลกใจ ผู้ชายแบบอีธานให้ความสนใจหญิงผู้นั้นเป็นพิเศษ จนถึงกับเรียกประชุมด่วน!!
บทที่7.Thai portที่ทำงานใหม่ “เย้ๆ” เตชิลารับเอกสารด่วนพิเศษจากไปรษณีย์ตอนสายๆ เธอกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ หลังเปิดอ่านรายละเอียดในซองจดหมายนั่น เรื่องเรียกตัวเธอไปสัมภาษณ์งาน “ป๋า…Thai portเรียกจันทร์เจ้าไปสัมภาษณ์ค่ะ Thai portเชียวนะนี่ไงคะ ป๋าดูซิ” เตชิลาวิ่งหน้าตั้งเข้ามาภายในบ้านเธอชูซองจดหมายให้บิดาดู “ต้องฉลองล่วงหน้าไหมนี่ ในที่สุดก็มีคนเห็นความสามารถของลูก” “รอให้ผ่านก่อนค่ะ แค่สัมภาษณ์เอง ถ้าไม่ได้เดี๋ยวป๋าเสียสตางค์ฟรีค่า” เตชิลากล่าวเสียงอุบอิบเธอไม่ค่อยมั่นใจ เพราะ Thai port เป็นหนังสือพิมพ์ชั้นนำ มีคนสนใจยื่นใบสมัครเป็นร้อยช่างภาพกระจอกๆ แบบเธอคงต้องฝ่าด่านหินทีเดียว
“แต่ปุ้ย…เห็นนะท่านประธานโกรธคุณอเล็กมาก เมื่อคุณอเล็กแสดงความสนใจจันทร์เจ้า และที่สำคัญไม่เคยเห็นท่านประธานเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะคะ” “พี่ก็ไม่รู้ซิ ท่านประธานดูยากจะตาย ใครๆ ถึงตั้งสมญานามท่านไง ท่านเป็นเจ้าป่าที่ดุร้าย นิ่งเงียบรอเวลาตะปบเหยื่ออย่างใจเย็น ไปๆ ไปนอน เช้าจะได้เก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน แล้วก็ไปสวดมนต์อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้คุ้มครองจันทร์เจ้าให้ปลอดภัยจากท่านประธานด้วยก็แล้วกัน ยังไงในคืนนี้พวกเราคงทำอะไรไม่ได้”เสนาตัดสินใจไล่ทีมงานทุกคนให้ไปพักผ่อน และเตรียมตัวกลับในวันรุ่งขึ้น เขาแอบส่งใจช่วยให้เตชิลาให้รอดพ้นจากอีธาน เสนาสัญญาว่า ถ้าเธอปลอดภัยรอดพ้นอีธานในคืนนี้ เขาจะแอบกระซิบบอกความจริงเตชิลาด้วยตัวเอง เธอควรมีโอกาสได้ระวังตัว “ขอให้รอดนะจันทร์เจ้า พี่จะบอกความจริงเราถ้าสามารถผ่านคืนนี้ไปได้” เสนารำพึงบอกกับตัวเอง อีธานเดินตามไปส่
บทที่8.ผู้ช่วยเจ้าเสน่ห์ อีธาน มาส์ อีธานนั่งรอสมชายอยู่ในห้องทำงานชั้นบนของตึก Thai port ส่วนนี้ถูกจัดเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา มีไม่กี่คนที่สามารถขึ้นมาได้ และทุกคนที่ขึ้นไป เป็นผู้บริหารระดับสูงทั้งนั้นชายหนุ่มนั่งเหม่อ เขามองท้องฟ้าเบื้องหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ผ่านกระจกใสอย่างหนา สายตาเหม่อลอย คิดถึงแต่วงหน้าหวานๆ ของเตชิลา รอยยิ้มแสดงความดีใจที่ปิดไม่มิด เขาอยากเก็บรอยยิ้มแบบนี้ไว้เพียงคนเดียว อยากเห็นเธอทุกอิริยาบถ จนต้องมานั่งคิดหาวิธี ที่จะเข้าไปใกล้ชิดกับเตชิลาโดยที่เธอไม่ทันไหวตัว แผนการบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว ช่วงนี้เป็นวันหยุดยาวๆ ของเขา ช่วงนี้หากเขาไปปรากฏตัวที่นี่ แต่ในอีกหน้าที่หนึ่งก็ย่อมทำได้ แต่ต้องปิดเป็นความลับ หากเตชิลารู้ เธอคงไม่ยินดีนัก ที่เขาจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆการถ่ายรูปก็เป็นสิ่งหนึ่งที่อีธานชอบ เวลาว่างๆ เขามักจะฝึกปรือฝีมือถ่า
บทที่9.ความรู้สึกแปลกๆ ยามสบตากัน เตชิลามาเริ่มงานวันแรกด้วยความกระฉับกระแฉง เธอสะพายกระเป๋ากล้องคู่ใจไว้บนบ่า และรีบเดินเข้ามาในตัวอาคาร เมื่อใกล้เวลาทำงาน ประตูลิฟท์กำลังจะปิดลง หลังคนสุดท้ายเดินเข้าไป “รอด้วยค่ะ รอจันทร์เจ้าด้วย” เตชิลาส่งเสียงบอก เธอรีบวิ่งกระหืดกระหอบเข้าไปในลิฟท์ และมีคนใจดีกดประตูลิฟท์ค้างเอาไว้เพื่อรอเธอ ผู้ชายตัวสูงหน้าเครารกๆ กับแว่นกันแดดอันโตสีดำสนิท ปิดหน้าไว้เกือบครึ่ง กับสไตล์การแต่งกายแบบเซอร์ๆ ค่อนไปทางสกปรก และเป็นคนเดียวที่อยู่ภายในลิฟท์กับเตชิลา “ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยขอบคุณ กดนิ้วที่ปุ่มบังคับ หมายเลขชั้นที่ตัวเองต้องไป “คุณมาเริ่มงานวันแรกเหรอครับ ผมไม่เคยเห็นหน้าคุณที่นี่มาก่อนเลย” อีธานท
บทที่10.ความใกล้ชิดที่กลายเป็นความผูกพัน วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว สำหรับการเริ่มทำงานที่ใหม่ที่อุ่นจนเกือบร้อน เพราะความใกล้ชิดกับหนุ่มหล่อมาดเซอร์ที่ขยันโปรยเสน่ห์ จนเธอเองก็เริ่มหวั่นไหว ทุกเวลาที่ใกล้ชิดกัน อีธานยังคงความเป็นสุภาพบุรุษไว้ตลอด แม้บางครั้งจะตอดนิด ตอดหน่อยตามประสาหนุ่มเจ้าสำราญ แต่ไม่เคยเกินเลยมาไปกว่าคำพูดที่หยอดคำหวานๆ จนเตชิลาหลงเคลิบเคลิ้ม หญิงสาวค่อนข้างมีภูมิคุ้มกันสำหรับผู้ชายหล่อหน้าตาดี แต่กับอีธาน ทุกครั้งที่แววตาสีฟ้าใสเป็นประกายจ้องมอง เตชิลารู้สึกว่าในอกข้างซ้ายหัวใจมันฟองฟูจนคับอก นับวันเธอยิ่งเก็บอาการอย่างยากลำบาก เพราะเวลาเกือบสิบชั่วโมงที่อยู่ใกล้กัน ไม่เว้นแม้แต่มื้อกลางวัน อีธานมักจะพาเธอไปทานอาหารในร้านที่มีบรรยากาศโรแมนติก ที่สำคัญมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันโตที่เป็นยานพาหนะ มันทำให้เธอมีโอกาสสัมผัสร่างกายเขาแบบแนบสนิท แทบทุกส่วน เมื่ออยู่ใกล้เขาหัวใจเธอเต้นแรงเหมือนวิ่งมาราธอนมาเป็นระยะทางยาวไกล&nbs
บทที่11.ไปทำงานไกลตามแผนของเบื้องบน “เอียนมีโปรเจกต์อะไรที่ต้องออกต่างจังหวัดมั่งหรือเปล่า ขอแถบชายทะเลนะ อยากไป” อีธานโผล่หน้าเข้าไปในห้องทำงานของเอียน บรรณาธิการผู้ดูแลหนังสือพิมพ์ Thai portในประเทศไทย เอียนถอดแว่นตาที่สวมไว้ วางลงข้างตัว เขากำลังเร่งงาน ตรวจข่าวที่จะลงฉบับวันพรุ่งนี้“ลมอะไรหอบคุณมาถึงนี่ได้อีธาน ปกติคุณจะอยู่ในห้องกับดัก ที่กำลังหลอกล่อกวางสาวอยู่ไม่ใช่หรือไง?” “พอเลยเอียน พอเลย ใครมาได้ยินมันไม่ดี ผมมาหาคุณไม่ได้หรือไง คนสนิทกัน แวะมาหากันมั่งไม่ได้เลยหรือหะ” อีธานโบกมือห้าม ไม่ให้เอียนล้อเลียน เขากลัวว่ามันจะเป็นข่าวลือ และลอยไปเข้าหูเตชิลาเข้าซักวัน “คุณกับผมสนิทกันมาก แต่ผมรู้ตัวหรอกน่าว่าตอนนี้ผมตกกระป๋อง ใครจะไปสู้ได้หน้าหวานๆ
บทที่12.ใจเริ่มจะไหวหวั่นกับจูบแรกที่คุ้นเคย “จันทร์เจ้าต้องไปภูเก็ตเพื่อทำงาน สามถึงสี่วัน จันทร์เจ้าได้ทำสกู๊ปพิเศษของนักธุรกิจดัง อเล็ก แซม คาโนวาเลย์เลยนะคะป๋า” เตชิลาคุยฟุ้ง ความตื่นเต้นแสดงออกทางแววตา จนบิดา มารดาไม่กล้าค้าน “พ่อไปกับจันทร์เจ้าไม่ได้ด้วยซิ มีงานต้องเข้าไปดูด้วยตัวเอง คุณล่ะว่างหรือเปล่า พอจะลางานไปเป็นเพื่อนลูกได้ไหมล่ะ” ปราโมทหันไปถามคู่ชีวิต ท่านติดงานไม่สามารถปลีกตัวไปได้ “คงไม่ได้หรอกค่ะคุณ ฉันติดคุมสอบนักศึกษา” ศรีไพรหน้ายุ่ง เมื่อไม่มีใครว่างพอจะไปดูแลเตชิลาได้ซักคน “จันทร์เจ้าโตแล้วนะคะ จันทร์ไปคนเดียวได้ มีเพื่อนร่วมทางตั้งหลายคน ทั้งนักข่าวไหนจะเด็กจัดฉาก ทีมงานก็ตั้งเยอะแยะ จันทร์เจ้าไม่ได้ฉายเดี่ยวเสี
ขบวนรถที่ต้องเดินทางไปทำงาน และมีเลศนัยแอบแฝงไปด้วยครั้งนี้ เริ่มออกเดินทางเงียบๆ มีเสียงพูดคุยเบาๆ ของสองสาวด้านหลังที่ดูจะถูกคอกันเป็นพิเศษ อีธานนั่งกอดอกหน้าบึ้งเพราะเตชิลาชิ่งหนีไปนั่งกับเสาวลักษณ์ ปล่อยให้ชายหนุ่มนั่งเพียงลำพังเพราะไม่มีพนักงานคนไหนใจกล้ามานั่งข้างท่านประธานรถตู้แล่นมาจอดด้านหน้าสนามบินดอนเมือง แต่ละคนได้รับหมายเลขตั๋วเครื่องบินไว้แล้ว อีธานก้าวลงจากรถตู้ สีหน้ายังไม่คลายจากความไม่พอใจ เมื่อเตชิลาจงใจเดินหนีไปอยู่กับเสาวลักษณ์เป็นส่วนใหญ่ จนอีธานไม่สามารถแทรกเข้าไปได้เลย “จันทร์เจ้าเราไปรอในเกรทสนามบินกันดีกว่าจ้ะ เวลาที่เขาเรียกจะได้ไม่ต้องรีบ” เสาวลักษณ์ชวนเตชิลา เธอแอบยิ้มเยาะเจ้านายอย่างไม่นึกกลัว เมื่อเตชิลายังอยู่ใกล้ๆ เธอก็ไม่หวั่นว่าโดนเขี้ยวอันแหลมคมของเขาหรอก อีธานมองตามเตชิลาและเสาวลักษณ์ไปด้วยความไม่พอใจ จเขาอยากอาละวาด เพื่อประกาศอำนาจในการควบคุมฝูง แต่ก็หวั่นว่าแผนจะแตก ที่ทำได้ตอนนี้ คือการข่มกลั้นความไม่
(ขวางไว้!... ห้ามจันทร์เจ้าไปไหน จนกว่าผมจะไปถึง ถ้าคุณไม่รู้ว่าจะทำยังไงที่จะรั้งเธอไว้ อุบัติเหตุไง… มันจะรั้งจันทร์เจ้าไว้ได้จนกว่าผมจะไปถึง) อีธานสั่งเสียงเฉียบขาด เมื่อเรื่องที่หวั่นใจมันเป็นเรื่องจริง เตชิลาไม่ได้ไร้ญาติขาดมิตร เธอมีบุพการีที่รักปานดวงใจ ถึงเธอจะไปซ่อนตัว แต่เธอก็ยังมีผู้ปกครอง (ครับ…) หัวหน้าทีมค้นหารับคำ เขาส่งภาษามือให้บรรดาลูกน้องนับสิบ เริ่มกระจายโอบล้อมบ้านเช่านี้ไว้เงียบๆ “ห้ามให้คุณเตชิลาออกเดินทางจนกว่าท่านประธานจะมาถึง ทุกวิธีที่พวกคุณคิดวาทำได้ รั้งเธอไว้ให้ได้ ถ้ายังไม่อยากตกงานทุกคน” หัวหน้าทีมกำชับลูกน้องทุกคนด้วยเสียงเคร่งเครียด ทีมงานทุกคนรับคำสั่งเร่งรีบกระจายโอบล้อมรีสอร์ตโทรมๆ เอาไว้ และเฝ้าดูอย่างไม่ให้คลาดสายตา “ป๋า…” เตชิลาโผเข้าไปกอดบิดา เมื่อรถยนต์จอดสนิท เธอรีบลงมาจากห้องพักทันที ที่ผู้เป็นพอโทร.เข้าโทรศัพท์ส
บทที่20.ตามหาจนเจอกับการจากไปอย่างไม่เหลียวมองของเตชิลาเตชิลาโทรศัพท์หาบิดาอีกครั้ง หลังจากซ่อนตัวอยู่จนครบหนึ่งอาทิตย์ เธอเข้มแข็งขึ้น และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความหลอกลวงโดยไม่เกรงกลัว (ป๋าขาจันทร์เจ้าอยากกลับบ้านแล้ว จันทร์เจ้าอยากกอดป๋ากับแม่ ป๋ามารับจันทร์เจ้าหน่อยได้ไหมคะ จันทร์เจ้าจะรออยู่ที่นี่ ป๋ามาถึงค่อยโทร.หาจันทร์เจ้านะคะ จันทร์เจ้าจะรอ)เสียงที่เคยรื่นเริงแผ่วเครือ ปราโมทใจหายวูบ เขาเร่งเดินทางแข่งกับเวลาเพื่อบุตรสาวทีเดียว (พ่อกับแม่กำลังเป็นห่วงลูกพอดี ถ้าหนูไม่ติดต่อมาในวันนี้ พ่อกับแม่ก็กำลังจะเดินทางไปภูเก็ตเพื่อตามหาหนูอยู่เหมือนกัน พ่อกับแม่ก็อยากกอดจันทร์เจ้านะลูก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหนูก็ยังคงเป็นลูกสาวคนสวยของพ่อเหมือนเดิม เราสามคนเป็นครอบครัวเดียวกัน พ่อจะคอยช่วยเป็นกำลังใจให้หนูนะ)&nb
บทที่19.เมียผมหายใครช่วยตามหาหน่อยเพราะกลัวบิดา มารดาจะเป็นห่วง เตชิลาจึงจำใจติดต่อหาท่าน เพื่อให้บุพการีสบายใจ(ป๋าขา จันทร์เจ้าขอเที่ยวต่อที่ภูเก็ตอีกสองสามวันนะคะ พอเที่ยวทั่วแล้วจันทร์เจ้าถึงจะกลับ ป๋าไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ) เธอฝืนทำเสียงร่าเริง แสร้งทำเป็นเพราะอยากเที่ยวเต็มแก่เลยยังไม่ยอมกลับ(เกิดอะไรขึ้นจันทร์เจ้า? หนูปิดบังอะไรพ่ออยู่ใช่ไหม เสียงหนูเหมือนกำลังร้องไห้ เกิดอะไรขึ้น...ตอนนี้จันทร์เจ้าอยู่ที่ไหน ป๋าจะไปรับ ไม่ต้องกลัวว่าใครทั้งนั้น) ปราโมทถามเสียงเครียด เสียงผิดปกตินิดเดียวเขาก็จับได้ เวลานี้บุตรสาวกำลังไม่สบายใจอย่างแรง(ปะ เปล่า...เปล่าค่ะไม่มีอะไรทั้งนั้นค่ะ จันทร์เจ้ายังอยากจะเล่นน้ำทะเลต่อแค่นั้นเอง) เตชิลารีบแก้ตัว มือเรียวยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาเงียบๆ พยายามบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น(ตอนนี้จันทร์เจ้าคงยังไม่พร้อม พ่อจะรอวันที่ลูกพร้อมกว่านี้ เรื่องบางเรื่องหนูต้องให้พ่อกับแม่ช่วย มันอาจจะร้ายแรงในความรู้สึกของลูก แต่พ่อกับแม่ก็ยังเป็นเหม
บทที่18.สิงโตคำราม อีธานกลับมาตั้งหลักที่Thai port สีหน้าเคร่งเครียด เมื่อเดินทางมาถึงตึกเขาก็เรียกประชุมผู้บริหารทั้งหมดทันที ผู้บริหารระดับสูงพากันแปลกใจ เพราะอีธานอยู่ในช่วงลาพักร้อน แต่วันนี้เขากลับมาปรากฏตัวที่ตึกสำนักงานใหญ่ พร้อมทั้งเรียกประชุมผู้บริหารทุกคนพร้อมกัน เรื่องที่จะประชุมนั้นต้องเป็นเรื่องใหญ่ ถึงขั้นคอขาดบาดตายเลยทีเดียว ไม่เช่นนั้นคนที่ทรงอำนาจแบบอีธานคงไม่ร้อนใจ ถึงขนาดเรียกทุกฝ่ายเข้าประชุมพร้อมกันแบบนี้อุณหภูมิในห้องประชุมเย็นเฉียบ อีธานนั่งหมุนปากกาในมือเล่น เขากำลังคิดอะไรบางอย่าง เอียนเดินเข้ามาทีหลังคนอื่น เพราะติดงานสำคัญ เขาเริ่มทำงานตามสั่งตั้งแต่เมื่อวันก่อน เอกสารหลายแผ่นกับภาพถ่ายหลายใบที่เอียนนำติดเข้ามาด้วย ส่งผลให้ทุกคนมองเอียนด้วยความสนใจ ทุกคนในที่นี้ล้วนรู้ดีว่าเอียนเป็นเหมือนมือขวาของอีธาน ทุกครั้งที่มีเรื่องสำคัญเอียนมักจะเป็นคนแรกที่รู้เรื่องก่อน สมชายกระแซะเข้ามาใกล้ๆ และกร
บทที่17.หนี เตชิลากระโจนขึ้นรถโดยสารคันแรกที่จอดรับเธอ สีหน้าซีดเซียวดวงตาแดงฉาน เธอร้องไห้ให้กับความหลอกลวง หลังจากก้าวออกไปจากที่นี่ เตชิลาสัญญา เธอจะจำสิ่งที่อีธานทำกับเธอ...จนวันตาย รถโดยสารประจำทางเคลื่อนตัวออกไปจากจุดหน้าโรงแรม เมื่อผู้โดยสารขึ้นรถจนเต็ม เตชิลานั่งก้ทมหน้า กำมือแน่น หญิงสาวนั่งเหม่อ เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะไปไหน ครั้งจะกลับบ้าน ก็เกรงว่าความทุกข์ที่แบกไว้ จะทำให้บุพการีพลอยร้อนใจไปด้วย“ค่าโดยสารด้วยครับ ลงไหนล่ะ?” หญิงสาวส่ายหน้า เธอไม่รู้จุดหมายปลายทางเหมือนกัน“เป็นใบ้หรือไงถามก็ไม่พูด เสียดายความสวยชะมัด!!”กระเป๋ารถบ่นเบาๆ“ไม่รู้จะไปไหน ขอไปสุดทางเลยแล้วกัน”“ได้ครับเพ่ สุดทางยี่สิบห้าบาทคร๊าฟ” เตชิลาหยิบสตางค์จ่ายค่าโดยสาร เธอนั่งนิ่งๆ ปล่อยให้สายลมพัดกระทบใบหน้า มองสองข้างทางอย่างเลื่อนลอย จิตใจลอยเคว้งคว้าง“อยากลงต
“อ๊ะ…อ๊า…” เอวสอบขยับสอดใส่ จังหวะเร็วรัวเพิ่มความเร้าอารมณ์ จนสุดท้ายก็จบลงที่ปลายทาง...พร้อมกับโปรยเชื้อพันธุ์อุ่นซ่านสาดใส่แอ่งสวาท เตชิลาเอื้อมมือคว้าสายรุ้งทอดยาวไว้ในกำมือ เธอกรีดร้องสุดเสียง ร่างอ่อนบางทรุดฮวบลงบนเตียง หลังจากเกร็งตัวรับแรงกระแทกของอีธานครั้งสุดท้าย “ไปอาบน้ำกันดีกว่าจันทร์เจ้ายังไม่ได้อาบน้ำเลย ตั้งแต่เมื่อคืน” อีธานอุ้มเตชิลาขึ้นสู่วงแขน โดยที่ยังไม่ถอดถอนตัวตนออกไป“อืมมม อูยยย อ๊า…” เตชิลาครางเสียงอ่อนระโหย เมื่อเขาขยับเดิน ส่วนที่เชื่อมต่อกันก็เสียดสีจนเสียวสยิว อีธานเริ่มขยับสะโพกช้าๆ จนเตชิลาต้องโอบเรียวขากับเอวหนาให้แน่นขึ้น ชายหนุ่มกุมบั้นท้ายงอนงาม ดันลำตัวเตชิลาชิดพนังห้องน้ำ มือใหญ่เอื้อมเปิดน้ำให้ไหลลงมาเพื่อประหยัดเวลาในการอาบน้ำให้สั้นลง สายน้ำที่ไหลไปตามร่างกาย จากลำตัวตกลงบนยอดอกเต่งตึง อีธานขยับกายตอกตรึงไม่ลดละ เขากระแทกบั้นเอวเข้าใส่รัวเร็ว เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องห้องน้ำกว้าง แข่งกับเสียงครางกระเส่าไม่ขาดของทั้ง
บทที่16.ความแตก อีธานบิดกายไล่ความเมื่อยล้าเขาดึงแขนออกมาจากใต้ศีรษะของเตชิลา เธอนอนหนุนแขนของเขาแทนหมอนมาทั้งคืน ชายหนุ่มค่อยๆ เบี่ยงตัวลงจากที่นอน ค่ำคืนที่ผ่านมาเขาสุขจนหาอะไรมาเปรียบไม่ได้ เขายังไม่อยากให้เตชิลาตื่นขึ้นมา เพราะเธอรับศึกหนักมาทั้งคืนจนเกือบรุ่งเช้า กว่าจะได้นอนหลับเตชิลาต้องแบกรับความทรมานแสนหวานที่เขามอบให้ ชายหนุ่มยืนมองเธอด้วยแววตาหวานเชื่อม ไม่น่าเชื่อว่าหญิงสาวผู้นี้จะมอบความสุขให้เขาอย่างล้นเหลือ ความรู้สึกอิ่มเอมหลังครอบครองเรือนกายงดงามบริสุทธิ์ คือความภูมิใจที่ได้เป็นเจ้าของเธอเป็นคนแรก ความหวงแหนเกิดขึ้นภายในใจ เขาโน้มตัวลงมองใกล้ๆ เมื่อสะดุดตากับริ้วรอยบางอย่าง ปลายนิ้วแข็งแรงไล้ไปตามผิวกายที่ที่มีรอยช้ำ อีธานด่าตัวเองในใจ เขาทำรุนแรงกับเธอเช่นนี้ได้ยังไง เผลอตัวขบย้ำจนเป็นริ้วรอยแบบนี้ อีธานรีบชักมือที่ลูบไล้ผิวเนื้อเนียนละเอียดของเตชิลา อารมณ์สงบนิ
อีธานดื่มชิมความหวานล้ำของอกอิ่มจนสมใจ เขาลากปลายลิ้นสากหนาไปตามลำตัวบาง ทิ้งรอยรักไว้เป็นทาง ตามแต่อารมณ์นำพา ก่อนจะหยุดนิ่งเหนือเนินเนื้ออวบอัดที่ยังคงมีซับในปิดบังความงดงามเอาไว้อยู่ ปลายนิ้วแข็งแรงสอดเข้าไปที่ใต้ซับในดึงรั้งลงมาตามเรียวขางามที่ไร้เรี่ยวแรง นับเป็นครั้งที่สามในรอบวันที่อีธานตกตะลึง ใจกลางร่างสาวงดงามเหนือสิ่งใด มีกลุ่มไหมบางเบาสีดำสนิทปกปิดความอวบอัด กับเนินเนื้ออวบอูมที่เบียดชิด ยั่วให้เลือดในกายของชายหนุ่มเต้นพล่าน ความกระสันซ่านเกินควบคุม “อย่า…ได้โปรดจันทร์เจ้ากลัว” เสียงหวานวิงวอนเบาๆ แต่ตอนนี้อีธานหูดับ เขาไม่ได้ยินเสียงอื่นใด ยังคงมองความสวยงามแรกแย้มของเนินเนื้อด้วยสายตาหิวกระหาย และลดตัวลงดอมดมอย่างไม่รั้งรอ ปลายนิ้วแข็งแรงกรีดผ่านรอยแยกของร่างกายสาว จนพบกับน้ำค้างฉ่ำหวานที่ไหลออกมาจนชุ่มชื้น ค่อยขยับปลายนิ้วอย่างช้าๆ เตชิลาครางหนักขึ้น เธอเสียดเสียวเกินจะทน ตุ่มไตกลางร่างเป็นของเล่นชิ้นใหม่ที่อีธานค้นพบ เขาละเลงเล่นอย่างสนุกสนาน จนเตชิลาแอ่นเกร็งไปทั้งเรือนกาย มือเรียวบางขย
บทที่15.ค่ำคืนแสนหวานกับคนรู้ใจ ภาพที่ปรากฏบนกระจกเงาหลังจากเตชิลาบรรจงแต่งหน้าสุดฝีมือ งานเลี้ยงที่อเล็กเสนอ อาหารมื้อค่ำสุดหรูชุดเดรสสั้นเสมอเข่าสีโอรสแกมทอง ขับให้ผิวขาวผ่องของเตชิลานวลผ่องมากขึ้น ตัวผ้าพลิ้วๆ แนบเรือนร่าง เผยให้เห็นสัดส่วนยวนตา เธอปล่อยผมตรงยาวเหยียดลงกลางหลังโดยไม่ได้ทำอะไรเพิ่ม แค่หวีให้ผมเรียบเป็นมันระยับมากขึ้น ดวงหน้าหวานเนียนละเอียด แต่งแต้มเปลือกตาด้วยสีส้มทอง มองดูหวานซึ้ง ยิ่งขึ้นทาลิปสติกสีส้มอมชมพูด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เรียวปากอิ่มเย้ายวนน่ามอง เตชิลาอมยิ้มเอียงคอมองตัวเองผ่านกระจกเงา ด้วยความพอใจ เธอกำลังจะออกไปนอกห้อง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อน ตืดดดดดดดด... (จันทร์เจ้าเสร็จยัง เดี๋ยวพี่ปุ้ยแวะไปรับ บอกตรงๆ เลยนะกำลังตื่นเต้นที่จะได้ดินเนอร์กับคุณอเล็กนะ เลยต้องหาตัวช่วย)(จันทร์