พ่อบุญทุ่ม

ส่วนจางจื่อเหยียนแค่อาศัยความหน้าด้านและฐานะของตาเฒ่านี่เป็นไม้กันหมาให้นาง นางรู้ดีว่าจ้าวเฉิงคิดอย่างไรกับนาง บางครั้งเขาก็ล้ำเส้นเกินไป แต่ว่าเหลาสุราของเขาทำเงินให้นางไม่น้อยนางจึงไม่อยากแตกหัก ไว้วันไหนหมดประโยชน์ค่อยกระทืบสั่งสอนก็ยังไม่สาย จางจื่อเหยียนเอ่ยแนะนำคนข้างกับพี่น้องสกุลจ้าว

"คุณชายใหญ่ คุณชายรองนี่คือบิดาของจื่อห่าวเจ้าค่ะ"

ทั้งสองพี่น้องได้แต่อ้าปากค้าง บิดาของบุตรชายนาง งั้นเขาก็คือสามีของนางน่ะสิ เขาทั้งรูปงามดูดีมีราศี,ราสียิ่งนัก เพียงแค่อาภรณ์ที่เขาสวมใส่พับหนึ่งก็สองพันตำลึงแล้ว หยกพกชิ้นนั้นราคาเกือบสองล้านตำลึง แม้ว่าจ้าวเฉิงรู้สึกสู้ยากนิดๆ แต่เขาไม่ยอมแพ้แน่นอน สามปีที่รู้จักนางๆไม่เคยเอ่ยถึงสามีสักคำ อยู่ๆก็มีสามีโผล่มาแปลว่าสถานการณ์ของทั้งคู่ไม่ได้หวานชื่นนัก ดูแล้วเขายังมีหวัง จ้าวเฉิงจึงเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ

"เอ่อ...เถ้าแก่จางคนผู้นี้คือสามีท่านจริงๆหรือ ข้ารู้จักท่านมาสามปีแล้วเหตุใดมิเคยได้ยินท่านกล่าวถึงสักครั้ง"

จางจื่อเหยียนเริ่มรำคาญจ้าวเฉิงแล้วกับความล้ำเส้นเรื่องส่วนตัวของนางทุกครั้ง นางถอนหายใจกำลังจะเอ่ยแต่เว่ยเซียวหยางเอ่ยขึ้นเสียก่อน