หวงก้างเพราะหึงเมีย

เหวินชางกล่าวจบก็เดินออกมาจากตรงนั้น พอดีเจอกับเย่วหลีที่ไปเอาหญ้าให้วัวเพราะพรุ่งนี้ต้องอาศัยพวกมันชักลากท่อนไม้ที่จะนำมาเผาถ่าน เหวินชางถอนหายใจก่อนจะทักทายนาง

"อาเย่ว....เจอกันสักทีเจ้าสบายดีหรือไม่"

"อืม"

สีหน้าไม่ยอนดียินร้ายแค่อย่างใด เหวินชางยิ้มหม่นหมองก่อนจะเอ่ยถาม

"เจ้ารังเกียจข้าหรือ...อาเย่วคือว่าข้า..."

"ท่านลุง....ข้าชื่อเย่วหลี ....จางเย่วหลี...อีกอย่างข้าไม่ได้รังเกียจท่านข้าแค่รู้สึกว่าพวกท่านน่ารำคาญนิดหน่อย"

เหวินชางสำลักน้ำลายทันที ท่านลุงเชียวหรือเขาแก่กว่าท่านอ๋องเพียงแค่สามปีเองนะ เด็กน้อยคนนี้ช่างน่าตีนัก

"เจ้าเรียกข้าท่านอาหรือท่านน้าจะดีกว่าไหมเด็กน้อย เจ้าเรียกข้าท่านลุง ฟังดูแล้วเหมือนข้าเป็นตาแก่ผมขาว"

"ท่านอายุสี่สิบสองแล้ว หากบิดาข้ายังอยู่เขาก็อายุเท่าท่านอ๋องเป็นน้องท่านสามปี เรียกท่านว่าท่านลุงไม่มีสิ่งใดเกินไปหรอก ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะเดี๋ยวพี่รองเรียกหา ใกล้ได้เวลามื้อค่ำแล้ว"

จางเย่วหลีเดินไปทางเรือนหลัก เหวินชางหงุดหงิดนัก ให้ตายสิมิใช่ว่าเขาไม่เคยถูกเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับนางเรียกว่าท่านลุงมาก่อน แต่เหตุใดพอออกจากปากนางเขารู้สึกเจ็บจี๊ดไม่น้อย