เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 3
ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบางจนกลายเป็นเส้นโค้งเย็นชา “ฉือหว่าน กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้!” ฉือหว่านหัวเราะเบาๆ “คุณสั่งให้ฉันกลับมา ฉันก็ต้องกลับงั้นเหรอ? เราหย่ากันแล้ว ใครจะมาทำตามใจคุณอีกล่ะ!” ฮั่วซือหานกัดฟันแน่น “เรื่องเหตุผลการหย่า ฉันจะให้เธอโอกาสเขียนใหม่อีกครั้ง!” ฉือหว่านยิ้มกว้างขึ้น “ฉันเขียนผิดตรงไหนเหรอ ฮั่วซือหาน? คุณฟื้นมาได้ครึ่งปีแล้วใช่ไหม แต่ครึ่งปีนี้คุณไม่เคยจับมือฉันเลย คุณเป็นเจ้าชายนิทรามาสามปี ถึงแม้ตอนนี้ทุกระบบในร่างกายของคุณจะดูปกติดี แต่ฉันสงสัยอย่างมีเหตุผลว่าคุณมีปัญหาเรื่องสมรรถภาพทางเพศ คุณไม่ไหวแล้ว! รีบไปหาหมอแผนจีนดูสิ สิ่งที่ฉันขออวยพรให้คุณเป็นของขวัญหย่าคือ ขอให้คุณกลับมาฟิตสมชายไวๆ!” ฮั่วซือหาน “……” เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาเต้นตุบๆ ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าหาญเกินไปแล้ว! “ฉือหว่าน สักวันฉันจะทำให้เธอรู้ว่าฉันเก่งแค่ไหน!” “เสียใจด้วย คุณไม่มีโอกาสนั้นแล้ว!” “ฉือหว่าน!” เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ดังขึ้น สายโทรศัพท์ถูกตัดไป ในขณะที่ฮั่วซือหานโกรธจัดจนยังไม่ได้ระบายออก เขาก็ได้ยินเสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ของสายที่ถูกตัดไป เขา “……” ฉือหว่าน!
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 4
ฉือหว่านมาแล้วหลังจากการช้อปปิ้งที่ห้าง ซูเสี่ยวฝูก็พาฉือหว่านตรงมายัง 1996 บาร์ และคืนนี้เธอจะจัดปาร์ตี้ฉลองชีวิตโสดให้กับฉือหว่านที่นี่ฉือหว่านไม่คิดว่าจะมาพบฮั่วซือหานและพวกที่นี่ และเธอก็ได้ยินการเยาะเย้ยจากพวกเขาฉือหว่านรู้จักคนในห้องวีไอพีรวมถึงกู้เป่ยเฉิน พวกเขาเล่นในวงเดียวกับฮั่วซือหาน กู้เป่ยเฉินยังเป็นเพื่อนสนิทของฮั่วซือหาน ตอนที่ฮั่วซือหานและฉือเจียวคบกันอย่างร้อนแรง พวกเขาทุกคนชอบฉือเจียว และกู้เป่ยเฉินยังเรียกฉือเจียวว่า “พี่สะใภ้”สามปีที่ผ่านมา ฉือหว่านไม่สามารถเข้ากลุ่มของพวกเขาได้ พวกเขาทุกคนไม่เคยให้ความเคารพเธอพวกเขาติดป้ายให้เธอว่า “ตัวสำรองแต่งงานแทน” “ลูกเป็ดขี้เหร่” “สาวบ้านนอก”...ถ้าผู้ชายไม่รักคุณ เพื่อนของเขาก็จะไม่ให้ความเคารพคุณเช่นกันซูเสี่ยวฝูโกรธจนแทบระเบิด เธอจึงยกแขนเสื้อขึ้นและอยากจะเข้าไปทำร้ายพวกเขา “ฉันจะไปฉีกปากพวกนี้ให้แหลก!”ฉือหว่านจับแขนของซูเสี่ยวฝูไว้ “เสี่ยวฝู พอเถอะ! หย่ากันแล้ว ไม่ต้องไปเสียเวลาใส่ใจกับพวกนี้!”เห็นท่าทางเย็นชาของฉือหว่าน ซูเสี่ยวฝูจึงฝืนอดกลั้นอารมณ์เอาไว้ และในตอนนั้นสายตาจากคนในบาร์ก็เริ่มจับจ้องไปที่ฉื
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 5
ฉือหว่านขมวดคิ้ว “ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ?” ฮั่วซือหานกัดฟันพูด “ใครใช้ให้เธอแต่งตัวแรดแบบนี้?” อะไรนะ? แรด? “ฮั่วซือหาน คุณพูดให้ชัดเจนหน่อยสิ!” ฮั่วซือหานก้มตามองกระโปรงสั้นของเธอ “ต้นขาของเธอจะโผล่หมดอยู่แล้ว เธออยากให้คนอื่นมองขาเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” กระโปรงที่ฉือหว่านใส่อยู่นั้นสั้นจริงๆ และเป็นตัวที่ซูเสี่ยวฝูเลือกให้ คำพูดของซูเสี่ยวฝูคือ “หวานหว่านของฉันแค่ไม่โชว์ขา ดูสิว่าฉือเจียวจะกล้าอวดอะไร คืนนี้ให้ทุกคนได้เห็นกันว่าใครคือเจ้าของเรียวขาคู่สวยที่สุดในไห่เฉิง” ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวงามขึ้นเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าประธานฮั่วจะมองขาฉันแล้วนะ” ฮั่วซือหานชะงักไป ฉือหว่านพิงกำแพงด้วยท่าทางที่งดงามและดูเฉื่อยชา เธอยกขาขวาขึ้นช้าๆ ปลายเท้าสวมรองเท้าส้นสูงประดับคริสตัลของเธอไล้ไปที่ข้อเท้าของเขา ผู้ชายในกางเกงสแลคสีดำ โชว์เรียวขายาวทรงพลังของเขา ดูสง่างามและเย็นชาในแบบที่ยากจะหักห้ามใจ ปลายเท้าขาวเนียนของฉือหว่านไล้จากข้อเท้าของเขาขึ้นไปอย่างเชื่องช้า ลูบไล้ที่น่องของเขาอย่างชวนให้หลงใหล นี่คือการยั่วยวน และการท้าทาย ฮั่วซือหานมองเธอด้วยสายตาเย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 6
กู้เป่ยเฉินตกใจ “16 ปี?” ที่กลุ่มคนของกู้เป่ยเฉินยอมรับฉือเจียว ไม่ได้เป็นเพียงเพราะความสวยของเธอ แต่เพราะเธอเรียนเก่งตั้งแต่เด็ก มีวุฒิการศึกษาสูง และเป็นนักศึกษาชั้นยอดจากมหาวิทยาลัยชั้นนำ มองไปทั่ววงการไฮโซของไห่เฉิงก็หาคนที่โดดเด่นกว่าเธอไม่ได้ เธอคู่ควรกับฮั่วซือหาน ผู้หญิงที่มีเพียงความสวยอย่างเดียวคือจุดจบ แต่ถ้ามีความสวยและวุฒิการศึกษา นั่นถึงจะเป็นไพ่ตาย สำหรับชนชั้นสูง พวกเขายิ่งให้ความสำคัญกับวุฒิการศึกษาของผู้หญิง ความรู้สึกดีๆ ที่กู้เป่ยเฉินเคยมีกับฉือหว่านหายไปหมด เขาพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก “ฉือหว่าน เธอเลิกเรียนตอนอายุ 16 จริงๆ น่ะเหรอ?” ฉือหว่านมองฉือเจียวที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ก่อนยิ้มบางๆ “ใช่ ฉันเลิกเรียนตอนอายุ 16 จริงๆ” กู้เป่ยเฉินหัวเราะเยาะ “งั้นบังเอิญจังเลย พี่รองของฉันก็เลิกเรียนตอนอายุ 16 เหมือนกัน แต่พี่รองของฉันเป็นคนพิเศษ ตอนอายุ 16 ก็จบปริญญาโทสองใบจากฮาร์วาร์ด สร้างประวัติศาสตร์เลยล่ะ แต่เธอน่ะอายุ 16 เลิกเรียนแล้วยังไม่มีแม้แต่วุฒิมัธยมปลายเลย ฮ่าๆ” กู้เป่ยเฉินหัวเราะเยาะเสียงดัง ฉือเจียวมองด้วยความหยิ่งทะนง ไม่มีใครมองฉือหว่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 7
ฉือเจียวยิ้มมุมปาก หัวใจเต็มไปด้วยความหวาน เธอเอนตัวอ่อนนุ่มซบอกฮั่วซือหานก่อนเงยใบหน้าที่งดงามขึ้นมองเขา “ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณไม่ใจร้าย คุณไม่มีทางทิ้งฉัน” ฮั่วซือหานในฐานะมหาเศรษฐีแห่งไห่เฉิง หล่อเหลาสง่างาม ทรงอำนาจจนสามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ตามใจ เขาคือผู้ชายที่เติมเต็มทุกจินตนาการของเธอ แต่เมื่อสามปีก่อน เขาประสบอุบัติเหตุและกลายเป็นเจ้าชายนิทรา หมอทุกคนบอกว่าเขาจะไม่มีวันฟื้นอีกในชาตินี้ แล้วเธอจะปล่อยให้ช่วงวัยอันงดงามของเธอสูญเปล่าอยู่กับเขาได้อย่างไร? ดังนั้น เธอจึงหนีไป ใครจะไปคิดว่าเมื่อฉือหว่านแต่งงานแทนเธอ ผ่านไปเพียงสามปี ฮั่วซือหานกลับฟื้นขึ้นมาได้ จนถึงตอนนี้ เธอก็ยังไม่รู้ว่าฮั่วซือหานฟื้นขึ้นมาได้อย่างไร หรือว่าโชคชะตาของฉือหว่านเหมาะสมที่จะนำโชคลาภมาให้? หมอต่างก็พูดว่านี่คือปาฏิหาริย์ทางการแพทย์ ดังนั้น เธอจึงกลับมา เธอรู้ว่าฮั่วซือหานรักเธอ และไม่มีทางทิ้งเธอ ฮั่วซือหานมองใบหน้างดงามของฉือเจียว “ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องเมื่อก่อน…คุณคิดว่าผมจะตามใจคุณขนาดนี้เหรอ?” เมื่อพูดถึง “เรื่องเมื่อก่อน” ฉือเจียวก็ชะงัก ดวงตาเผยความรู้สึกไม่สบายใจ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 8
รุ่นน้องสาวอัจฉริยะคนนั้นปฏิเสธคำขอเพิ่มเพื่อนของเขาดื้อๆ! ในขณะนั้น เลขาจ้าวเดินเข้ามาพร้อมกับถ้วยกาแฟ เมื่อเขาเห็นหน้าจอโทรศัพท์ของเจ้านาย ก็ถึงกับตกใจ มีคนปฏิเสธคำขอเพิ่มเพื่อนของท่านประธานงั้นเหรอ??? นี่มันเรื่องไม่น่าเชื่อในชีวิตเลยนะ? เลขาจ้าวพูดอย่างระมัดระวัง “ท่านประธาน รุ่นน้องสาวอัจฉริยะของคุณนี่...พิเศษจริงๆ ครับ” ฮั่วซือหานหัวเราะเยาะเบาๆ “พิเศษจริงๆ” เธอคือคนแรกที่ปฏิเสธเขา ไม่เพิ่มก็ช่างเถอะ ฮั่วซือหานยกกาแฟขึ้นมาดื่มหนึ่งอึก ก่อนจะขมวดคิ้วทันที เลขาจ้าวถามอย่างรีบร้อน “ท่านประธาน กาแฟไม่ถูกใจใช่ไหมครับ เดี๋ยวผมทำใหม่” ฮั่วซือหานจู่ๆ ก็รู้สึกคิดถึงกาแฟที่ฉือหว่านเคยทำ นั่นแหละที่ถูกปากเขามากที่สุด ฮั่วซือหานพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เขียนเช็คที่มีเลขศูนย์แปดตัว นี่คือเงินชดเชยการหย่าที่จะให้ฉือหว่าน” เธอบอกว่าจะออกไปตัวเปล่า เขาไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว ผู้หญิงบ้านนอกที่เลิกเรียนตอนอายุ 16 แบบเธอ จะหาเงินได้จากที่ไหน? เธอแค่ทำเป็นเล่นตัวเพื่อให้ได้เงินมากขึ้นเท่านั้น เช็คที่มีศูนย์แปดตัวนี้ก็เหมือนการจ่ายค่าทดแทนสำหรับสามปีที่ผ่านมา หลั
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 9
ทุกคนไม่ต้อนรับการมาของเธอ และต่างพยายามไล่เธอออกไป ฉือหว่านคิดว่ามันน่าขัน ดวงตาที่เย็นเยียบของเธอกวาดมองใบหน้าของหลี่หลัน ฉือเจียว และฉือไห่ผิงทีละคน ก่อนดึงแขนเรียวของตัวเองออกจากมือของฮั่วซือหานอย่างแรง พร้อมยิ้มบางๆ และพูดว่า “ได้ ฉันจะไป” จำไว้ด้วยนะ ว่าพวกคุณเป็นคนไล่ฉันไปเอง! ฉือหว่านหมุนตัวและเดินออกไป แต่ไม่นานนัก ฉือหว่านก็หันกลับมาอีกครั้ง เธอยกมือเสยปอยผมข้างแก้มทัดไว้ที่หลังหู “ท่านประธานฮั่ว คุณรู้ไหมว่าฉันมาที่โรงพยาบาลแพทย์แผนจีนวันนี้เพื่ออะไร?” ฮั่วซือหานมองใบหน้าขาวเนียนบางราวปีกจักจั่นของเธอ ขนเล็กๆ บนผิวหน้าเปล่งประกายแวววาวอย่างนุ่มนวล ทำให้เธอดูงดงามยิ่งขึ้น ฮั่วซือหานพูดด้วยใบหน้าเย็นชา แสดงออกชัดว่าเขาไม่สนใจจะรู้ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาช่างเย็นเยียบ “ฉือหว่าน เธอตามรังควานแบบนี้ มันน่ารำคาญจริงๆ” ฉือหว่านก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อย พร้อมรอยยิ้มที่งดงาม “ฉันมาหาหมอจีนให้คุณน่ะ” พูดจบ ฉือหว่านก็หยิบการ์ดใบเล็กออกมายื่นให้ฮั่วซือหาน “นี่ให้คุณ” ฮั่วซือหานก้มลงมอง การ์ดใบเล็กที่เป็นสีเหลืองหม่น ดูเหมือนการ์ดที่ถูกสอดเข้ามาตามรอยประตู บนการ์
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 10
วิลล่าตระกูลฉือ ในยามค่ำคืน หลี่หลันนั่งรอฉือไห่ผิงอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น โดยสวมชุดนอนผ้าไหมเนื้อดี ในวัยสาว หลี่หลันเคยเป็นสาวงามแห่งเจียงหนานที่ทั้งอ่อนหวานและงดงาม ฉือเจี้ยนกั๋วรักเธอมากจนเอาใจทุกอย่าง ไม่ให้เธอต้องทำงานบ้านเลยแม้แต่น้อย ต่อมาเธอแต่งงานใหม่กับฉือไห่ผิง ซึ่งได้สืบทอดกิจการและทรัพย์สินของฉือเจี้ยนกั๋ว และทำให้ธุรกิจเติบโตยิ่งขึ้น ส่งผลให้หลี่หลันกลายเป็นคุณนายผู้สูงศักดิ์ เธอให้ความสำคัญกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างมาก จนถึงตอนนี้ก็ยังคงมีเสน่ห์ไม่เสื่อมคลาย ในตอนนั้น ประตูวิลล่าถูกเปิดโดยสาวใช้ ฉือไห่ผิงกลับมาถึงบ้าน หลี่หลันรีบยิ้มด้วยความดีใจ เดินเข้าไปต้อนรับและถอดเสื้อสูทชั้นนอกของเขาออก “คุณคะ ทำไมวันนี้กลับดึกจัง?” ต่างจากฉือเจี้ยนกั๋วที่ซื่อสัตย์และเงียบขรึม ฉือไห่ผิงในวัยหนุ่มมีความเจ้าชู้และหน้าตาหล่อเหลา เมื่อเขากลายเป็นผู้บริหารบริษัทในภายหลัง ความน่าเกรงขามและสง่าราศีที่เพิ่มขึ้นก็ทำให้หลี่หลันหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น ฉือไห่ผิงพูดขึ้น “คืนนี้ผมมีงานเลี้ยงน่ะ” หลี่หลันได้กลิ่นน้ำหอมบนเสื้อสูทของฉือไห่ผิง กลิ่นนี้คุ้นเคยมาก เพราะเป็นของเลขาสา
บทล่าสุด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 210
“หลังจากคุณนายเข้าไปในห้องพักคนไข้ ผมก็ทำตามคำสั่งของท่านประธานทันทีครับ หาผู้หญิงที่ยังบริสุทธิ์มาให้”คนนั้นก็คือโหลวซินเยว่ฮั่วซือหานใบหน้าไร้ความรู้สึก “รู้แล้ว”เขาเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ เปิดน้ำเย็นจัดราดตัวเองสายน้ำเย็นเฉียบไหลจากศีรษะลงมา เขาหลุบตามองต่ำ ล้างตัวเงียบๆบนตัวของเขามีรอยขีดข่วนหลายแห่ง บนไหล่ยังมีรอยฟันลึก เขาเคยคิดว่าเป็นร่องรอยที่ฉือหว่านทิ้งไว้แต่เปล่าเลยเมื่อคืนมันก็แค่ความฝันฝันกลางวันที่เขากับฉือหว่านอยู่ด้วยกันเธอไม่เคยมาเลยแต่เขากลับไปนอนกับเพื่อนของเธอฮั่วซือหานถูตัวแรงๆ อย่างบ้าคลั่ง อยากลบร่องรอยพวกนั้นออกให้หมดปัง! สุดท้ายหมัดของเขาก็พุ่งใส่ผนังอย่างแรง...โหลวซินเยว่แต่งตัวเรียบร้อย ยืนรออยู่ในห้องทำงานไม่นาน ฮั่วซือหานก็เดินเข้ามา เขาอาบน้ำแล้ว เปลี่ยนเป็นเชิ้ตขาวกับกางเกงสแล็คสีดำเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลานั้นไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง กลับมาเป็นชายหนุ่มผู้สูงส่งเย็นชาดังเดิม ความเย็นชาและห่างเหินแผ่ซ่านออกมาทั้งเนื้อทั้งตัวเลขาจ้าวเอ่ยเรียก “ท่านประธาน”ฮั่วซือหานนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน เขาเงยหน้าขึ้นมองโหลวซินเยว่ “นี่เช็คหนึ่งใบ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 209
ฮั่วซือหานยังไม่ตื่น และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะให้คำตอบอะไรเธอในตอนนี้จู่ๆ โทรศัพท์ของฉือหว่านก็สว่างขึ้น มีสายเรียกเข้าเป็นโหลวซินเยว่โทรมาฉือหว่านกดรับสาย เสียงตื่นตระหนกของโหลวซินเยว่ดังมาทันที “หวานหว่าน เธออยู่ไหน รีบกลับหอเถอะ ฮวนเอ๋อร์เกิดเรื่องแล้ว!”อะไรนะ?เยี่ยฮวนเอ่อร์เกิดเรื่อง?ฉือหว่านวางสาย แล้วค่อยๆ ขยับออกจากอ้อมกอดของฮั่วซือหานอย่างเบามือ เธอเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพรมขึ้นมาใส่ แล้วรีบออกไปจากที่นั่นหลังจากฉือหว่านออกไปได้ไม่นาน “แกร๊ก” เสียงประตูสวนหลวงเปิดออก มีใครบางคนเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบคนนั้นก็คือโหลวซินเยว่!โหลวซินเยว่มาแล้ว!เธอเห็นฮั่วซือหานที่กำลังนอนหลับอยู่บนโซฟา รวมถึงเสื้อผ้าที่หล่นอยู่บนพรม ใครมองก็รู้ว่าเมื่อคืนนี้ที่นี่เพิ่งเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนฮั่วซือหานอยู่กับฉือหว่านโหลวซินเยว่ยกมือปลดกระดุมเสื้อ แล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก จากนั้นก็นอนลงข้างๆ ฮั่วซือหานเธอมองใบหน้าหล่อเหลาที่แสนสูงส่งของเขาด้วยสายตาหลงใหล นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้อยู่ใกล้เขาขนาดนี้ฮั่วซือหาน มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของไห่เฉิง เขาช่างสูงค่าเหลือเกินโห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 208
ฉือหว่านชะงัก แล้วรีบดิ้นทันที “ฮั่วซือหาน อย่านะ!”ฮั่วซือหานดึงเธอมากอดไว้ กดเธอลงบนโซฟา แล้วก้มหน้าลงจูบริมฝีปากแดงของเธอเธอดิ้นสุดแรง ฮั่วซือหานทนไม่ไหว เผลอทำแจกันตกแตก หนังสือพิมพ์กับนิตยสารกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น...ไม่นานฉือหว่านก็ไม่ขยับอีก หน้าผากเธอกระแทกกับพนักโซฟา น้ำตาไหลซึมจากหางตาชายหนุ่มที่อยู่บนร่างเธอถึงกับชะงัก ดวงตาสีดำมืดเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ มองเธออย่างตกตะลึง “เธอยัง...ซิงเหรอ?”เขาเคยคิดว่าเธอไม่ใช่ครั้งแรกแล้วเขาไม่กล้านึกเลยว่าเธอจะเป็นครั้งแรกฉือหว่านลุกขึ้นกัดไหล่เขาอย่างแรงเธอกัดแน่น ราวกับจะกัดเอาเนื้อชิ้นหนึ่งจากไหล่เขาไปจริงๆกรามคมของฮั่วซือหานขบแน่นจนตึงไปหมด กล้ามเนื้อทั้งตัวเกร็ง เผลอครางออกมาเบาๆ อย่างเจ็บปวดเธอแทบจะกัดเขาตายอยู่แล้วฮั่วซือหานบีบแก้มเธอให้คลายปากออกเขาใช้มือซ้าย ฉือหว่านเห็นรอยแผลยาวกลางฝ่ามือเขา แผลที่ได้จากตอนช่วยชีวิตเธอแต่แค่นั้น มันไม่พอจะลบล้างเรื่องเลวร้ายที่เขาทำไว้กับเธอน้ำตาเอ่อคลอในดวงตาฉือหว่าน เธอจ้องเขาทั้งน้ำตาหัวใจของฮั่วซือหานเหมือนโดนบางอย่างกระแทกเข้าเต็มแรง เหมือนมีบางส่วนในใจเขาร่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 207
ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้น เขาเห็นเงาร่างหนึ่งเบาบางราวกับไร้ฝุ่น ฉือหว่านมาแล้ว!ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบาง “เธอมาทำไม? ใครให้เธอมา?”ฉือหว่านเดินเข้ามาในห้องรับแขก มาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา“เลขาจ้าว!” ฮั่วซือหานเรียกหา “เลขาจ้าว คนที่ฉันให้คุณเตรียมไว้ล่ะ ทำไมยังไม่มาอีก?”ไม่มีเสียงตอบรับไม่มีใครตอบเขาฉือหว่านก็ไม่พูดอะไรฮั่วซือหานยกมือขึ้นดึงกระดุมเสื้อเชิ้ต แล้วพูดกับฉือหว่านว่า “ออกไป”ฉือหว่านก้มตามองเขาด้วยขนตายาวสวย “งั้นฉันไปจริงๆ นะ”เธอหมุนตัวจะเดินออกไปแต่ในวินาทีถัดมา มือใหญ่แข็งแรงข้างหนึ่งเอื้อมเข้ามา คว้าแขนเรียวของเธอไว้แน่น เสียงทุ้มต่ำกดดันดังขึ้นผ่านการขบฟัน “ฉือ...หว่าน!”เขาเรียกชื่อเธอด้วยความโมโหฉือหว่านหันกลับมา กะพริบตาอย่างซุกซนเจ้าเล่ห์มองเขา “เรียกฉันทำไม?”ฮั่วซือหานเอื้อมมือดึงแรง ร่างบอบบางของเธอล้มลงไปนั่งบนตักแกร่งของเขาโดยตรงตัวเขาร้อนจัด ราวกับลาวาหลอมละลาย ยาปลุกกำหนัดออกฤทธิ์มานานแล้ว เขาฝืนทนไว้ได้ด้วยแรงใจเพียงอย่างเดียวตั้งแต่กลับมาจากสวนหลวง ดวงตาเขาก็แดงก่ำ สติเริ่มเลือนลางตอนนี้พอได้กอดร่างนุ่มนิ่มไว้ ฮั่วซือหานก็ซบใบหน้าลงบนเส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 206
แต่ถึงอย่างนั้น ฉือหว่านก็ยังคงนอนไม่หลับอยู่ดี ไม่นานนัก “ก็อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งใครอีกล่ะ?ฉือหว่านเดินไปเปิดประตูห้องผู้ป่วย และพบว่าเป็นเลขาจ้าวที่รีบร้อนมาหาเธอ “คุณนาย”ฉือหว่านเดินออกไป “เลขาจ้าว คุณมาทำไม?”สีหน้าของเลขาจ้าวเต็มไปด้วยความเร่งรีบ “คุณนายครับ ท่านประธานถูกวางยา ตอนอยู่ที่บ้านตระกูลฉือ คุณช่วยไปดูท่านประธานที่สวนหลวงหน่อยเถอะครับ”“เขาสั่งให้คุณหาเด็กใหม่ที่สะอาดไปให้แล้วไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ไปหรอก” ฉือหว่านพูดพลางจะกลับเข้าไปในห้อง“คุณนายครับ!” เลขาจ้าวเรียกเธอไว้ทันที “ที่ท่านประธานพูดไป...เป็นเพราะโกรธ พูดไปเพราะประชดคุณ คุณฟังไม่ออกจริงๆ เหรอครับ?”มือที่จับลูกบิดของฉือหว่านชะงักเล็กน้อย“คุณนายครับ วันนั้นที่วิลล่าพักร้อน คุณชายลู่บาดเจ็บเพราะปกป้องคุณก็จริง แต่คุณจะเห็นแค่เขาคนเดียวไม่ได้ คุณควรเห็นด้วยว่า มือของท่านประธาน...บาดเจ็บเพราะคุณ!”ฉือหว่านค่อยๆ หันหลังกลับ เธอมองเลขาจ้าว “แล้วมือของเขา...เกี่ยวอะไรกับฉัน?”เลขาจ้าวหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเปิดคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดให้ดู “คุณนายครับ คุณดูเองเถอะ”ฉือหว่านเปิดวิดีโอ ในภาพเธ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 205
ฉือหว่านปฏิเสธทันที “ไม่ได้!”พูดจบ เธอก็พยายามผลักเขาออกไปสุดแรงบังเอิญว่าตอนนั้น เธอไปโดนเข้ากับมือซ้ายของเขา “ซี๊ด…” ฮั่วซือหานร้องอู้อี้ด้วยความเจ็บฉือหว่านชะงักทันที “คุณเป็นอะไร?”ฮั่วซือหานมองเธอ “ฉือหว่าน…ฉันเจ็บมือ”เขายื่นมือซ้ายของเขามาตรงหน้าเธอฉือหว่านรู้ว่าเขาเคยได้รับบาดเจ็บที่มือซ้ายอย่างรุนแรง แต่เธอไม่รู้ว่าเขาเย็บถึงยี่สิบสามเข็ม แม้ตอนนี้จะถอดไหมแล้ว แต่ฝ่ามือของเขาก็ยังมีรอยแผลเป็นลึกคล้ายตัวหนอนในมุมอับของทางเดิน มีเพียงพวกเขาสองคน แสงไฟเหลืองนวลจากด้านบนอาบไล้เบาๆ ใกล้กันขนาดนี้…แม้แต่เสียงหัวใจก็ยังได้ยินชัด ฮั่วซือหานมองเธอซ้ำอีกครั้ง “ฉือหว่าน เธอเห็นไหม…ฉันเจ็บมือ”ฉือหว่านไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงเอาแต่บอกว่าเจ็บมือ ชายอย่างเขา—คนที่ไม่เคยร้องไห้แม้แต่ตอนเลือดออก กลับเอาแต่พูดว่ามือเจ็บ?เธอเงยใบหน้าเรียบเฉยของตัวเองขึ้นมามองเขา “น่าเกลียด”เธอรังเกียจรอยแผลเป็นบนฝ่ามือเขา และพูดออกมาตรงๆ ว่าน่าเกลียดฮั่วซือหานถึงกับหลุดหัวเราะ เขาก้มลงอย่างรวดเร็ว ประทับริมฝีปากแน่นลงบนริมฝีปากแดงของเธออย่างแรงฉือหว่านพยายามขัดขืน แต่ดิ้นไม่หลุด นิ้วยาวของ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 204
ฉือหว่านกำลังจะตอบแชทของเซียวอี้ แต่จู่ๆ โทรศัพท์ของเธอก็สั่นขึ้นมาอย่างแรงเธอมองไปที่ชื่อสายเรียกเข้า ใจพลันสั่นไหวคนที่โทรมาคือ... ฮั่วซือหานฮั่วซือหานโทรหาเธอ?เขาโทรมาทำไม?เขาไม่ได้อยู่กับฉือเจียวเหรอ?ฉือหว่านไม่รู้ว่าเขาโทรมาทำไม หรือมีจุดประสงค์อะไร เธอจึงไม่รับสายเสียงสั่นของโทรศัพท์ดังอยู่นานหลายครั้ง เขาโทรมาหลายสายติดกัน แต่สุดท้าย...ทุกอย่างก็กลับสู่ความเงียบฉือหว่านนอนลงบนเตียง ขณะนี้ก็ล่วงเข้าดึกมากแล้ว เธอปิดเปลือกตาลงแต่กลับไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ระหว่างที่เธอกำลังพลิกตัวไปมาอยู่นั้น ก็อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นมีคนเคาะประตูใครกัน?เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง จังหวะนิ้วเคาะนั้นทั้งหนักแน่นและเฉียบคม บ่งบอกถึงความแข็งแรงและเร่งเร้าฉือหว่านลุกจากเตียงแล้วไปเปิดประตู เมื่อประตูเปิดออก เธอก็เห็นร่างสูงใหญ่สง่างามของ ฮั่วซือหาน ยืนอยู่ตรงหน้าโถงทางเดินในโรงพยาบาลตอนดึกสงบมาก ร่างสูงของเขายืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟสลัวในความมืดสลับแสง เสื้อนอกเปียกชื้นไปด้วยไอน้ำจากอากาศเย็นภายนอกเขายืนอยู่ทวนแสง ดวงตาสีดำลึกและเย็นชาของเขาจ้องมองเธอเขม็งชายคนนี้…
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 203
ฮั่วซือหานหยุดชะงัก เขาหันกลับไปมองฉือเจียวฉือเจียวก็สูดดมกลิ่น ธูปปลุกอารมณ์ เข้าไปเหมือนกัน ตอนนี้เธอรู้สึกว่าร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ใบหน้าสวยใสของเธอแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างมีเสน่ห์ เธอเม้มริมฝีปากแดงอย่างเย้ายวน แล้วมองฮั่วซือหานด้วยสายตาหวานเยิ้มหลี่หลันพูดต่อ “ประธานฮั่ว เวลานี้เจียวเจียวต้องการคุณนะคะ คุณจะทิ้งเธอไปได้ยังไง?”ฮั่วซือหานมองฉือเจียวโดยไม่ตอบอะไรทันใดนั้น ฉือเจียวก็เปิดผ้าห่มแล้วลุกจากเตียง เธอโผเข้ามาในอ้อมกอดของเขาฉือไห่ผิงกับหลี่หลันหันมาสบตากันอย่างพอใจ ก่อนจะปิดประตูห้องลงอย่างเงียบๆสายเดี่ยวของฉือเจียวหลุดจากไหล่ข้างขวา ผิวเนียนขาวกับท่าทางนุ่มนวลชวนหลงใหล เธอมองฮั่วซือหานด้วยแววตาอ่อนหวาน “ซือหาน ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าคนที่คุณรักที่สุดยังไงก็ต้องเป็นฉัน”พูดจบ ฉือเจียวก็ใช้สองมือโอบรอบคอของเขา แล้วเขย่งปลายเท้าจะจูบริมฝีปากของเขาแต่ยังไม่ทันได้จูบ ฮั่วซือหานกลับเบี่ยงตัวหลบฉือเจียวชะงัก แล้วพยายามอีกครั้ง แต่ฮั่วซือหานก็ยังหลบอีกจากนั้น เขายกมือขึ้นผลักเธอออกห่าง “ฉือเจียว ฉันหวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย อย่าใช้วิธีต่ำช้าแบบนี้กับฉันอีก ไม่อย่างนั้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 202
“ธูปหอมนี้จะเอาไปที่ห้องของประธานฮั่วกับคุณหนูฉือเจียวใช่ไหม?”“ใช่ เรื่องที่คุณนายใหญ่กับคุณนายรองสั่งเอาไว้ ธูปหอมนี่คือธูปปลุกอารมณ์เชียวนะ”“ดูท่าคืนนี้คุณหนูฉือเจียวกับประธานฮั่วคงจะได้สมหวังกันสักที”“อีกไม่นานคุณหนูฉือเจียวของพวกเราก็จะได้เป็นคุณนายฮั่วแล้ว”“ไม่ใช่แค่นั้นนะ คืนนี้เทพ C ก็จะค้างอยู่ด้วยเหมือนกัน จะได้สมหวังกับคุณหนูฉือถังอีกคน คืนนี้คุณนายใหญ่ฉือถึงกับยิ้มไม่หุบเลย ลูกเขยสองคนนี้น่ะคือสมบัติล้ำค่าของเธอเลยล่ะ”“รอดูเถอะ วันดีๆ ของตระกูลฉือกำลังจะมาถึงแน่นอน!”สองสาวใช้เดินห่างออกไปฉือหว่านได้ยินบทสนทนาของพวกเธอเข้า คุณนายใหญ่ฉือกับหลี่หลันกำลังจะใช้ ธูปปลุกอารมณ์กับฮั่วซือหาน?ครั้งก่อน ฮั่วซือหานเคยโดนธูปปรารถนาที่บ้านตระกูลฉือมาแล้ว แต่ยานั่นยังไม่แรงมาก เขายังสามารถควบคุมตัวเองไว้ได้แต่ครั้งนี้ ธูปปลุกอารมณ์ เป็นยาที่แรงมาก แทบจะหาซื้อไม่ได้ทั่วไปเลยด้วยซ้ำดูเหมือนคุณนายใหญ่ฉือกับหลี่หลันจะอดใจรอไม่ไหวแล้วจะบอกฮั่วซือหานดีไหม?ช่างเถอะฉือหว่านหลุบตาลงอย่างเหนื่อยใจ เธอรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องของเธอคนที่ฮั่วซือหานรักมาตลอดก็คือฉือเจียวอยู่แ
