Share

บทที่ 5

Author: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
ฉือหว่านขมวดคิ้ว “ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ?”

ฮั่วซือหานกัดฟันพูด “ใครใช้ให้เธอแต่งตัวแรดแบบนี้?”

อะไรนะ?

แรด?

“ฮั่วซือหาน คุณพูดให้ชัดเจนหน่อยสิ!”

ฮั่วซือหานก้มตามองกระโปรงสั้นของเธอ “ต้นขาของเธอจะโผล่หมดอยู่แล้ว เธออยากให้คนอื่นมองขาเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

กระโปรงที่ฉือหว่านใส่อยู่นั้นสั้นจริงๆ และเป็นตัวที่ซูเสี่ยวฝูเลือกให้

คำพูดของซูเสี่ยวฝูคือ “หวานหว่านของฉันแค่ไม่โชว์ขา ดูสิว่าฉือเจียวจะกล้าอวดอะไร คืนนี้ให้ทุกคนได้เห็นกันว่าใครคือเจ้าของเรียวขาคู่สวยที่สุดในไห่เฉิง”

ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวงามขึ้นเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าประธานฮั่วจะมองขาฉันแล้วนะ”

ฮั่วซือหานชะงักไป

ฉือหว่านพิงกำแพงด้วยท่าทางที่งดงามและดูเฉื่อยชา เธอยกขาขวาขึ้นช้าๆ ปลายเท้าสวมรองเท้าส้นสูงประดับคริสตัลของเธอไล้ไปที่ข้อเท้าของเขา

ผู้ชายในกางเกงสแลคสีดำ โชว์เรียวขายาวทรงพลังของเขา ดูสง่างามและเย็นชาในแบบที่ยากจะหักห้ามใจ

ปลายเท้าขาวเนียนของฉือหว่านไล้จากข้อเท้าของเขาขึ้นไปอย่างเชื่องช้า ลูบไล้ที่น่องของเขาอย่างชวนให้หลงใหล

นี่คือการยั่วยวน

และการท้าทาย

ฮั่วซือหานมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “คิดจะทำอะไร?”

ฉือหว่านยิ้มมุมปากขึ้น “ประธานฮั่ว ขาของฉันกับขาของฉือเจียว คุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน?”

ฮั่วซือหานจ้องมองเธอ หน้าผากที่มีปอยผมสวยงามทำให้ใบหน้าขาวเนียนขนาดเท่าฝ่ามือดูงดงามขึ้นไปอีก เธอที่เหมือนนางฟ้ากลับกล้าเย้ายวนเขาอย่างตรงไปตรงมา ดูบริสุทธิ์แต่ก็สดใส

เมื่อคืนเขาเคยมองเห็นความงามที่ซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกรอบดำของเธอ แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะงดงามขนาดนี้

ใบหน้านี้ เขารู้สึกเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

ฉือหว่านยิ้มด้วยดวงตาที่สดใส “ประธานฮั่ว ขาของฉือเจียวเคยพันรอบเอวคุณหรือเปล่า?”

ฮั่วซือหานหายใจสะดุด ใบหน้าหล่อเหลาขยับเข้าไปใกล้เธอ “ฉือหว่าน เธอถึงกับต้องปล่อยตัวขนาดนี้เลยเหรอ? ทั้งวันเอาแต่คิดถึงผู้ชาย ถึงขนาดต้องจ้างนายแบบแปดคนมาสนองความต้องการตัวเอง!”

เขาไม่ได้ตอบคำถามเรื่องเขากับฉือเจียว นี่อาจเป็นการปกป้องที่ดีที่สุดที่ผู้ชายคนหนึ่งจะให้ผู้หญิงคนหนึ่งได้

ความรักระหว่างเขากับฉือเจียวเคยเร่าร้อนและหวานชื่นในช่วงวัยเยาว์ ขาคู่สวยของฉือเจียวคงจะเคยพันรอบเอวเขาอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นเขาจะลืมเธอไม่ลงขนาดนี้ได้อย่างไร

ฉือเจียวช่างโชคดีเหลือเกิน ที่ทำให้ผู้ชายที่เย็นชาขนาดนี้หลงรักเธอได้ยาวนาน

เขาไม่เคยใช้คำว่า “ปล่อยตัว” กับฉือเจียวเลย

แม้ว่าฉือหว่านจะยิ้มอยู่ แต่ดวงตาที่ใสดุจน้ำของเธอกลับเย็นชา “ใช่สิ ประธานฮั่วร่างกายไม่ไหวแล้ว แถมยังทำให้ฉันพอใจไม่ได้ ฉันก็ต้องออกมาหาผู้ชายใหม่! รีบหย่ากันเถอะ ผู้ชายที่ไม่ไหวก็เปลี่ยนได้ คนต่อไปอาจจะน่ารักกว่านี้!”

เธอถึงกับพูดอีกครั้งว่าเขาไม่ไหว!

เปลี่ยนคนใหม่ที่เชื่อฟังกว่าเดิมอย่างนั้นเหรอ?

ผู้หญิงคนนี้ ช่างน่าหมั่นไส้จริงๆ!

ฮั่วซือหานเอื้อมมือมาจับคางเล็กๆ ของฉือหว่านไว้ “คิดจะยั่วโมโหฉันเหรอ? อยากรู้ขนาดนั้นเลยว่าฉันไหวหรือเปล่า?”

อะไรนะ?

ฉือหว่านชะงักไป

ฮั่วซือหานขยับเข้าใกล้ริมฝีปากแดงของเธอ ทำให้ดูเหมือนสนิทสนม แต่คำพูดที่ออกมานั้นไร้ความอบอุ่นโดยสิ้นเชิง “อย่าฝันไปเลย ฉันไม่มีวันแตะต้องเธอ เพราะคนที่ฉันรักคือฉือเจียว”

คนที่เขารักคือฉือเจียว

ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องพูด เธอก็รู้อยู่แล้ว แต่คำพูดของเขาทำให้ฉือหว่านรู้สึกราวกับถูกผึ้งต่อยในใจ มันไม่ใช่ความเจ็บที่ชัดเจน แต่มันปวดร้าวแทรกซึมไปทั่ว

ในตอนนั้น เสียงที่ไพเราะดังขึ้น “ซือหาน”

ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น ฉือเจียวมาถึงแล้ว

ฉือเจียวคือกุหลาบแดงแห่งไห่เฉิง เป็นหญิงงามที่มีริมฝีปากแดงและฟันขาวสะอาด ด้วยการฝึกเต้นตั้งแต่เด็ก ทำให้ร่างกายเธอยิ่งอ่อนนุ่ม

ฮั่วซือหานปล่อยมือจากฉือหว่านทันที ก่อนจะก้าวยาวๆ ไปหาเธอ เขาก้มสายตาอันหล่อเหลาลงมองฉือเจียว ในนั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่ฉือหว่านไม่เคยเห็นมาก่อน “คุณมาแล้วเหรอ?”

ฉือเจียวพยักหน้า แล้วมองไปที่ฉือหว่าน “คนนี้คือใครคะ?”

ฉือเจียวจำฉือหว่านไม่ได้ในทันที

แต่ฉือหว่านจะไม่มีวันลืมฉือเจียวเด็ดขาด

ความจริงแล้ว ฉือหว่านและฉือเจียวไม่ใช่ลูกพ่อแม่คนเดียวกัน

ฉือไห่ผิงไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของฉือหว่าน แต่เป็นพ่อเลี้ยง

หลายปีก่อน ฉือหว่านเคยมีครอบครัวที่มีความสุขมาก พ่อของเธอ ฉือเจี้ยนกั๋ว และแม่ หลี่หลันมีความรักและเคารพต่อกัน

พ่อรักเธอมาก ทุกวันจะยกเธอขึ้นสูงแล้วพูดว่า “หวานหว่านของพ่อ ต้องมีความสุขนะ”

ต่อมาวันหนึ่ง พ่อของเธอเสียชีวิตอย่างกะทันหัน น้องชายของพ่อ ฉือไห่ผิง อุ้มลูกสาวของตัวเอง ฉือเจียว มาอาศัยในบ้านของพ่อเธอ และแม่ของเธอก็กลายเป็นแม่ของฉือเจียว

แม่แต่งงานใหม่กับอาของเธอ

แม่รักฉือเจียว แต่ไม่รักเธออีกต่อไป

ฉือเจียวสอบได้ 99 คะแนน เธอได้ 100 คะแนน แม่จะใช้ไม้บรรทัดตีมือเธอ “เธอจะยอมให้น้องบ้างไม่ได้เลยเหรอ? ทำไมต้องสอบให้ได้คะแนนดีกว่าน้อง?”

ตอนที่ฉือเจียวป่วยต้องทำคีโมและโกนหัว เธอร้องไห้บอกว่าตัวเองน่าเกลียด แม่จึงโกนหัวของเธอด้วย “เธอต้องน่าเกลียดไปพร้อมกับน้อง จะได้ไม่มีใครร้องไห้”

ทุกคืน แม่ ฉือเจียว และฉือไห่ผิง นอนด้วยกันอย่างอบอุ่น เธอได้แต่กอดตุ๊กตาที่พ่อซื้อให้ ยืนอยู่หน้าประตูบ้านอย่างโดดเดี่ยวและร้องไห้ “แม่ หวานหว่านกลัว”

ต่อมา ฉือเจียวเริ่มเรียกแม่ว่า “แม่” ซึ่งแม่ดีใจมาก แต่ฉือเจียวบอกว่า “แม่ต้องมีลูกสาวได้แค่คนเดียว”

วันนั้น ฝนตกหนัก แม่พาเธอไปที่ชนบทและทิ้งเธอไว้ที่นั่น

ฉือหว่านตัวน้อยวิ่งตามรถด้วยน้ำตาไหลพราก “แม่ อย่าทิ้งหวานหว่านเลย...หวานหว่านจะเป็นเด็กดี หวานหว่านจะยอมน้องทุกอย่าง...แม่กอดหวานหว่านที หวานหว่านกลัว”

ฉือหว่านตัวน้อยกอดตุ๊กตาแน่น ก่อนล้มลงในแอ่งน้ำโคลน และมองดูแม่ที่นั่งรถจากไปจนลับสายตา

ฉือหว่านจะไม่มีวันลืมฉือเจียว

ในตอนนั้น กู้เป่ยเฉินวิ่งเข้ามา “พี่สะใภ้เจียวเจียว คนนี้คือ...พี่สาวของคุณ ฉือหว่าน!”

ฉือเจียวตกใจ “เธอคือฉือหว่าน?”

ฉือหว่านรู้ว่าฉือเจียวไม่เคยมองเห็นค่าในตัวเธอ

ตั้งแต่เด็ก ฉือเจียวก็เป็นคนที่ชนะเธอในทุกเรื่อง และเติบโตขึ้นมาอย่างยอดเยี่ยม แถมยังเคยคบหากับฮั่วซือหาน ทายาทตระกูลฮั่ว เด็กที่เติบโตมาท่ามกลางดอกไม้และความรักจึงหยิ่งยโสและทะนงตัว

กู้เป่ยเฉินรู้สึกตกตะลึงกับความงดงามที่เรียบหรูของฉือหว่านอีกครั้ง เขาพูดเสียงเบา “ไม่คิดเลยว่าฉือหว่านจะสวยขนาดนี้”

ความทรงจำในวัยเด็กของฉือเจียวเลือนราง เพราะเธอไม่เคยมองพี่สาวที่ไม่ได้รับความรักคนนี้ตรงๆ แต่นี่ไม่ใช่ลูกเป็ดขี้เหร่ที่กลับมาจากชนบทเหรอ?

ฉือเจียวเดินเข้ามาใกล้ฉือหว่าน มองเธอด้วยสายตาหยิ่งยโส “ฉือหว่าน ไม่คิดเลยว่าเธอจะเลียนแบบฉันในเรื่องการแต่งตัว”

ฉือหว่าน “……”

เอาเลยจ้า เอาที่สบายใจ

ฉือหว่านยืดหลังตรง ใบหน้าอันงดงามสะท้อนแสงไฟจากทางเดิน ดูราวกับไข่มุกต้องแสงอ่อนๆ

เธอไม่ใช่ฉือหว่านตัวน้อยคนเดิมอีกต่อไปแล้ว

ฉือเจียวพูด “ฉือหว่าน ได้ยินว่าเธอกับซือหานกำลังจะหย่ากัน เธออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผู้ชายหรือไง ถึงต้องมาเรียกนายแบบในบาร์ ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะไปหางานทำ”

พูดจบ ฉือเจียวหันไปมองฮั่วซือหาน ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนทำทาน “ซือหาน ฉือหว่านดูแลคุณมาตั้งนาน อย่างน้อยก็หาอะไรให้เธอทำหน่อยสิ ถึงจะเป็นแค่คนรับใช้ก็เถอะ”

สายตาของฮั่วซือหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของฉือหว่าน

กู้เป่ยเฉินพูดขึ้น “พี่สะใภ้เจียวเจียว ตอนนี้การหางานต้องใช้วุฒิการศึกษานะ วุฒิของฉือหว่านคืออะไร?”

ฉือเจียวเหมือนนึกอะไรสนุกๆ ได้ เธอเชิดคางขึ้นและหัวเราะ “ฉือหว่านเลิกเรียนตั้งแต่อายุ 16 แล้ว”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (11)
goodnovel comment avatar
มาลิสา เครือเนตร
สนุกมากคะ น่าติดตาม
goodnovel comment avatar
Tom Destiny
เกลียดหล่อนได้มั้ย อีน้องคนละแม่
goodnovel comment avatar
Annabelle
สนุกมากๆเลย
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1137

    หลินซีเหยารู้สึกได้ว่าเขาจูบเธอแรงเป็นพิเศษ สมกับที่ว่าผู้ชายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ขับเคลื่อนด้วยสายตาจริง ๆ เมื่อคืนเขายังไม่ยอมกลับเข้าห้องเลยด้วยซ้ำมือของลู่หนานเฉิงวางลงบนต้นขาของเธอ ก่อนจะเอื้อมมือไปถอดเสื้อผ้าของเธอหลินซีเหยาห้ามเขาไว้ทันที “ลู่หนานเฉิง เดี๋ยวก่อน!”ลู่หนานเฉิงเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า “เป็นอะไรเหรอ?”หลินซีเหยาพูดขึ้นว่า “คุณก็พูดเองไม่ใช่เหรอว่านี่มันอยู่ในห้องทำงานของคุณ!”ลู่หนานเฉิงบีบแก้มเล็ก ๆ ของเธอ “ทำมาเป็นแกล้งใสซื่ออะไร เธอไม่ได้กำลังยั่วยวนฉันอยู่ในห้องทำงานของฉันหรอกเหรอ!”หลินซีเหยา “……” เอาเถอะ สุดท้ายก็หลอกเขาไม่ได้จริง ๆลู่หนานเฉิงยังจะถอดเสื้อผ้าของเธอต่อ หลินซีเหยากดมือเขาไว้ “ไม่ได้! คุณจะดึงถุงน่องสีดำของฉันขาดเอา!”ลู่หนานเฉิงพูดว่า “เดี๋ยวฉันซื้อให้ใหม่ก็ได้!”“ไม่เอา!”เมื่อเห็นความเด็ดเดี่ยวในน้ำเสียงของเธอ ลูกกระเดือกของลู่หนานเฉิงขยับขึ้นลง เขาหัวเราะอย่างอัดอั้น “คิดจะยั่วแล้วแขวนฉันไว้แบบนี้ใช่ไหม?”หลินซีเหยากอดคอเขาไว้ “อยากได้ก็ได้นะ แต่คุณต้องไปดูหนัง เดินช้อปปิ้ง แล้วก็กินข้าวกับฉัน!”ลู่หนานเฉิงตอบว่า “ได้สิ เราไปกันตอนนี

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1136

    ลู่หนานเฉิงเซ็นชื่อเสร็จ พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นหลินซีเหยา สายตาของเขาชะงักไปทันทีวันนี้หลินซีเหยามาโดยสวมเสื้อโค้ตสีดำ พอเธอถอดเสื้อโค้ตออกจึงเผยให้เห็นเสื้อผ้าด้านใน ซึ่งเป็นเดรสรัดรูปสีดำ และที่สำคัญที่สุดคือเธอยังสวมถุงน่องสีดำอีกด้วยขาของเธอสวยมาก เรียวยาวและตรง พอสวมถุงน่องสีดำยิ่งสะดุดตา ที่เท้าเป็นรองเท้าส้นสูงส้นเรียว เพียงยืนอ่านหนังสืออยู่ตรงนั้นก็สามารถขับเน้นสัดส่วนโค้งเว้าสวยงามของเธอออกมาได้อย่างชัดเจนลู่หนานเฉิงมีสายตาในการเลือกผู้หญิงที่ดีมาก เขาจำต้องยอมรับว่าภรรยาจากการแต่งงานทางผลประโยชน์ของเขาคนนี้ ไม่ว่าจะด้านไหนก็ถือว่าเป็นระดับท็อปทั้งหมดใบหน้าระดับท็อป รูปร่างระดับท็อป ความสามารถระดับท็อป และรสนิยมในการใช้ชีวิตระดับท็อปตระกูลลู่เป็นตระกูลมหาเศรษฐีระดับท็อปอยู่แล้ว และนี่คือหลานสะใภ้ที่คุณปู่ลู่คัดเลือกอย่างพิถีพิถัน จะไม่มีทางผิดพลาดแน่นอนผู้ช่วยหลี่พูดว่า “ประธานลู่ อีกสักครู่การประชุมก็จะเริ่มแล้ว”ลู่หนานเฉิงพูดว่า “เลื่อนการประชุมออกไป”ผู้ช่วยหลี่ชะงักไปครู่หนึ่ง “ประธานลู่ คุณพูดว่าอะไรนะครับ?”“เลื่อนการประชุมออกไป และจัดตารางงานทั้งหมดของวันน

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1135

    หลินซีเหยา “……” เธอไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ แน่นอน!แต่ตอนนี้ต่อให้จะไม่ตั้งใจ เธอก็พูดไม่ได้แล้ว เธอรู้ดีถึงภารกิจที่ตัวเองมาที่นี่ นั่นก็คือการมาง้อเขาหลินซีเหยามองใบหน้าหล่อคมสันของเขา แล้วพูดว่า “ฉันตั้งใจเอง ไม่ได้หรือไง? คุณเป็นสามีของฉันนะ ตักของคุณ ฉันอยากนั่งเมื่อไรก็นั่งได้!”ลู่หนานเฉิงยกมุมริมฝีปากบางขึ้นเล็กน้อย “เมื่อวานฉันบอกว่ากลางวันเธอไม่ค่อยรุกเท่าไร วันนี้เธอก็เลยรุกเข้ามาหาฉันเหรอ?”“ใช่สิคะ คำติของคุณฉันรับไว้ทั้งหมด แถมยังแก้ไขด้วยนะคะ ฉันคิดว่าชีวิตคู่ระหว่างสามีภรรยาต้องมีการปรับตัวเข้าหากัน ต้องคอยโอบอ้อมอารีและเข้าใจกันและกัน แบบนี้พวกเราถึงจะอยู่ด้วยกันไปได้ตลอดชีวิต”ลู่หนานเฉิงมองท่าทางแสนเรียบร้อยของเธอ แล้วเลิกคิ้วคมขึ้นเล็กน้อย โดยไม่ได้พูดอะไรหลินซีเหยากล่าวว่า “เดี๋ยวซุปก็จะเย็นแล้ว ต้องกินตอนยังร้อน ๆ !”หลินซีเหยาตักซุปไก่ใส่ถ้วยหนึ่ง แล้วถือช้อนป้อนถึงริมปากของเขาด้วยตัวเอง “อ้า~ อ้าปากสิคะที่รัก~”ลู่หนานเฉิงพูดว่า “ในซุปนี่ไม่ได้ใส่ยาพิษมาหรอกใช่ไหม?”หลินซีเหยา “……” เขานี่เอาตัวเองไปเทียบกับอู่ต้าหลาง แล้วเอาเธอไปเทียบกับพานจินเหลียนงั้นเหร

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1134

    พนักงานต้อนรับรู้สึกว่า ในวินาทีนั้นคำว่า “การแต่งงานของตระกูลมหาเศรษฐี” ได้ปรากฏเป็นภาพที่ชัดเจนตรงหน้าแล้ว“คุณนาย ขอโทษด้วยนะคะ ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยพบคุณมาก่อนค่ะ”หลินซีเหยากล่าวว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ฉันสามารถขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปพบประธานลู่ได้เลยไหมคะ?”พนักงานต้อนรับกล่าวว่า “คุณนาย เดี๋ยวฉันพาไปเองค่ะ”หลินซีเหยาปฏิเสธอย่างสุภาพว่า “ไม่เป็นไรค่ะ คุณทำงานของคุณต่อเถอะ เดี๋ยวฉันขึ้นไปหาประธานลู่เองค่ะ”พูดจบ หลินซีเหยาก็ถือกระติกเก็บความร้อนแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ ไม่นานก็ขึ้นมาถึงชั้น 16 ที่นี่คือฝ่ายสำนักงานประธาน และห้องทำงานประธานของลู่หนานเฉิงก็อยู่ที่นี่เช่นกันหลินซีเหยาเดินไปบนพรม และไม่นานก็หยุดอยู่หน้าประตูห้องทำงานของประธานบริษัทเธอจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย จากนั้นก็ประดับรอยยิ้มที่หวานที่สุด ก่อนจะผลักประตูเข้าไป “ที่รัก ดูสิว่าฉันเอาอะไรมาให้คุณ กล่องข้าวแห่งความรักนะ~”หลินซีเหยาตั้งใจพูดด้วยน้ำเสียงหวานแหลมแบบออดอ้อน เพราะเธอรู้ดีว่าผู้ชายล้วนชอบแบบนี้วินาทีถัดมา เธอก็แข็งค้างอยู่กับที่ทันทีเธอเคยคิดไว้แล้วว่าลู่หนานเฉิงจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อเห็

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1133

    เช้าวันรุ่งขึ้นหลินซีเหยาลืมตาขึ้น และพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงเธอลุกขึ้นนั่ง เธอจำได้ว่าเมื่อคืนทำงานดึกเกินไป เผลอหลับคาโต๊ะไป แล้วเธอจะมาลืมตาตื่นอยู่บนมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว คือลู่หนานเฉิงเป็นคนอุ้มเธอขึ้นมานอนบนเตียงข้างเตียงว่างเปล่าแล้ว ลู่หนานเฉิงน่าจะไปบริษัทแล้วหลินซีเหยาหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา ไม่ดูก็ไม่รู้ พอดูเข้าเท่านั้นก็ถึงกับตกใจ ตอนนี้แปดโมงแล้ว!เธอหลับยาวมาจนถึงแปดโมงเช้าเลย!ปกติแล้วเธอจะตื่นตั้งแต่ราว ๆ หกโมงกว่า ๆ ออกไปวิ่งตอนเช้า จากนั้นก็ดื่มกาแฟ กินอาหารเช้า แล้วเริ่มทำงานแต่วันนี้เธอกลับหลับยาวมาจนถึงแปดโมงเช้าเธอเป็นอะไรไปกันนะหรือว่าเธอเริ่มอาการง่วงซึมผิดปกติแล้วกันแน่?ในตอนนั้นโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เป็นสายที่ผู้ช่วยตัวโทรเข้ามาหลินซีเหยากดรับสาย “ฮัลโหล”“พี่ซีเหยา ทำไมยังไม่มาสตูดิโออีกล่ะ แบบนี้ไม่เหมือนพี่เลยนะ บอกมาสิ เมื่อคืนไปสนุกกับประธานลู่จนดึกใช่ไหมล่ะ?” ผู้ช่วยตัวพูดอย่างมีนัยแฝงหลินซีเหยา “……” เมื่อคืนเธอกับลู่หนานเฉิงไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลย แถมลู่หนานเฉิงโกรธอยู่ด้วยเธอจำเป็นต้องซ่อมแซมความสัมพันธ์

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1132

    ทำไมเธอฟุบหลับบนโต๊ะ?ลู่หนานเฉิงเดินเข้าไปใกล้ ก็เห็นว่าในมือของเธอยังถือพู่กันวาดอยู่ บนโต๊ะเต็มไปด้วยแบบร่างงานออกแบบเขาหยิบแบบร่างขึ้นมาหนึ่งแผ่น พรสวรรค์และความสามารถด้านการออกแบบของหลินซีเหยาเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาทุกคน เธอสมชื่อเสียงจริง ๆแต่คนอื่นมองเห็นเพียงออร่าที่ห่อหุ้มตัวเธอ ขณะที่เขากลับมองเห็นความพยายามของเธออย่างชัดเจนเธอทุ่มเทหยาดเหงื่อและความพยายามมากกว่าคนอื่นหลายเท่าลู่หนานเฉิงวางแบบร่างลง มองใบหน้าเล็ก ๆ ที่กำลังหลับสนิทของเธอ คุณหนูจากตระกูลใหญ่เขารู้จักมามากมาย ส่วนใหญ่ล้วนเติบโตมาอย่างสุขสบาย สุดท้ายก็แต่งงานเชื่อมสายสัมพันธ์กับตระกูลผู้ดีที่สมน้ำสมเนื้อ แต่เขาเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก คุณหนูจากตระกูลใหญ่ที่ขยันและพยายามถึงเพียงนี้ ช่างน่าชื่นชมและให้กำลังใจไม่น้อยเลยลู่หนานเฉิงเอื้อมมือไป ก่อนจะอุ้มหลินซีเหยาขึ้นในท่าอุ้มประคองอย่างแผ่วเบาเขาวางหลินซีเหยาลงบนเตียงนุ่ม ๆ จากนั้นก็เปิดผ้าห่มและเอนตัวลงนอนข้าง ๆ เธอหลินซีเหยาพลิกตัวหนึ่งครั้ง ก่อนจะซุกตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขา แขนทั้งสองข้างโอบรัดเอวของเขาไว้แน่นลู่หนานเฉิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย มองคน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status