Share

บทที่ 4

Author: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
ฉือหว่านมาแล้ว

หลังจากการช้อปปิ้งที่ห้าง ซูเสี่ยวฝูก็พาฉือหว่านตรงมายังบาร์ 1996 และคืนนี้เธอจะจัดปาร์ตี้ฉลองชีวิตโสดให้กับฉือหว่านที่นี่

ฉือหว่านไม่คิดว่าจะมาพบกับฮั่วซือหานและพวกเขาที่นี่ และเธอก็ได้ยินการเยาะเย้ยจากพวกเขา

ฉือหว่านรู้จักคนในห้องวีไอพีรวมถึงกู้เป่ยเฉิน พวกเขาเล่นในวงเดียวกับฮั่วซือหาน กู้เป่ยเฉินยังเป็นเพื่อนสนิทของฮั่วซือหาน ตอนที่ฮั่วซือหานและฉือเจียวคบกันอย่างร้อนแรง พวกเขาทุกคนชอบฉือเจียว และกู้เป่ยเฉินยังเรียกฉือเจียวว่า “พี่สะใภ้”

สามปีที่ผ่านมา ฉือหว่านไม่สามารถเข้ากลุ่มของพวกเขาได้ และพวกเขาทุกคนไม่เคยให้ความเคารพเธอด้วยซ้ำ

แท็กที่พวกเขาแปะให้เธอมีแค่ว่า “ตัวสำรองแต่งงานแทน” “ลูกเป็ดขี้เหร่” “สาวบ้านนอก”...

ถ้าผู้ชายไม่รักคุณ เพื่อนของเขาก็จะไม่ให้ความเคารพคุณเช่นกัน

ซูเสี่ยวฝูโกรธจนแทบระเบิด เธอจึงยกแขนเสื้อขึ้นและอยากจะเข้าไปทำร้ายพวกเขา “ฉันจะไปฉีกปากพวกนี้ให้แหลก!”

ฉือหว่านจับแขนของซูเสี่ยวฝูไว้ “เสี่ยวฝู พอเถอะ! หย่ากันแล้ว ไม่ต้องไปเสียเวลาใส่ใจกับพวกนี้!”

เห็นท่าทางเย็นชาของฉือหว่าน ซูเสี่ยวฝูจึงฝืนอดกลั้นอารมณ์เอาไว้ และในตอนนั้นสายตาจากคนในบาร์ก็เริ่มจับจ้องไปที่ฉือหว่าน เรียกเธอว่า “นางฟ้า” ซูเสี่ยวฝูอารมณ์ดีขึ้น “หวานหว่าน ไปเถอะ ไปเปิดปาร์ตี้ฉลองชีวิตโสดกันเถอะ”

ซูเสี่ยวฝูพาฉือหว่านไปที่ห้องวีไอพีอีกด้านหนึ่ง ก่อนจะโบกมือสั่ง “เรียกนายแบบทุกคนในบาร์ 1996 มาที่นี่เดี๋ยวนี้!”

ที่ห้องวีไอพีอีกฝั่ง บรรดาเศรษฐีหนุ่มยังคงหัวเราะเยาะฉือหว่าน แต่ในตอนนั้น พวกเขารู้สึกได้ถึงสายตาที่เย็นชาและแหลมคมจับจ้องมาที่พวกเขา

พวกเขาเงยหน้าขึ้น เห็นฮั่วซือหานที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งหลัก ช้อนสายตาขึ้นมองพวกเขาอย่างเกียจคร้าน

สายตานั้นเย็นชา ไม่พอใจ และแฝงไปด้วยคำเตือน

บรรดาเศรษฐีหนุ่มชะงักยิ้มทันที และปิดปากเงียบไม่กล้าพูดเรื่องฉือหว่านอีก

กู้เป่ยเฉินมองฮั่วซือหาน แม้ว่าพี่รองของเขาจะไม่เคยมองฉือหว่านตรงๆ เลยสักครั้ง แต่ฉือหว่านก็ดูแลพี่รองมาอย่างขยันขันแข็งถึงสามปี พี่รองจึงยังคงมีความเห็นใจในระดับหนึ่ง

ในตอนนั้นเสียงวุ่นวายรอบๆ ก็ดังขึ้นเรื่อยๆ “นางฟ้าช่างงดงามเหลือเกิน!”

นางฟ้า?

อยู่ที่ไหนล่ะ?

กู้เป่ยเฉินมองตามสายตาของทุกคนไปข้างหน้า และต้องตกตะลึงทันที “เชี่ย นั่นมันนางฟ้าจริงๆ!”

เศรษฐีหนุ่มที่อยู่ข้างๆ ต่างจ้องมองตาไม่กะพริบ “ไห่เฉิงมีนางฟ้าแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย?”

กู้เป่ยเฉินดึงตัวฮั่วซือหาน “พี่รอง รีบดูนางฟ้าสิ”

ฮั่วซือหานไม่เคยขาดแคลนผู้หญิง เขาเคยเห็นผู้หญิงทุกแบบ ทั้งหุ่นผอมเพรียวและอวบอิ่ม เขาไม่อยากสนใจ แต่ว่าที่นั่งของฉือหว่านอยู่ตรงข้ามพอดี

ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้น และเห็นฉือหว่านทันที

ฉือหว่านถอดแว่นกรอบดำออก ลบภาพลักษณ์ที่น่าเบื่อและเคร่งขรึมในวันปกติ ใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือของเธอขาวเนียนดุจหิมะ โครงหน้าที่โดดเด่นและออร่าที่เย็นชาสง่างามทำให้เธอเหมือนนางฟ้าที่งดงามบริสุทธิ์ ผมยาวดำขลับปล่อยลงบนไหล่อย่างอ่อนโยน

ฮั่วซือหานมองดูเธอแวบหนึ่ง และหยุดสายตาไว้นานสองวินาที

กู้เป่ยเฉินพูดด้วยความตื่นเต้น “พี่รอง นางฟ้าคนนั้นเป็นยังไงบ้าง?”

เศรษฐีหนุ่มคนอื่นพูดขึ้น “ประธานฮั่วคงไม่สนใจหรอก ประธานฮั่วชอบสาวงามแบบอ่อนหวานอย่างฉือเจียว ไม่ใช่นางฟ้าที่ดูเย็นชาคนนี้”

“ดูขาของนางฟ้าสิ ขาเรียวคู่นั้นไม่แพ้ฉือเจียวเลยนะ”

ฉือหว่านสวมกระโปรงสั้นสไตล์ชาแนล เลิกแต่งตัวแบบอนุรักษ์นิยม และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอโชว์เรียวขา

ขาของเธอดูได้สัดส่วน กระดูกและเนื้อสมดุลอย่างลงตัว

นี่คือขาคู่หนึ่งที่ทำให้ผู้ชายต้องคิดฟุ้งซ่าน

ไม่ด้อยไปกว่าฉือเจียวสักนิดเลย

ฮั่วซือหานมอง "นางฟ้า" คนนั้นอยู่สองวินาที รู้สึกแปลกๆ ว่าเธอหน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน

ในตอนนั้น นายแบบกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาเรียงราย แต่ละคนมีผิวขาว หน้าตาหล่อเหลา และขายาว พวกเขายืนเรียงกันตรงหน้าฉือหว่าน

ซูเสี่ยวฝูพูดพร้อมหัวเราะ “หวานหว่าน มาเลือกสักแปดคนสิ”

เพื่อฉลองการหลุดพ้นจากขุมนรกแห่งการแต่งงาน ฉือหว่านตัดสินใจปลดปล่อยตัวเองสักครั้ง “นาย นาย นาย...พวกนายทั้งหมดอยู่ต่อเลย”

กู้เป่ยเฉินนับนิ้ว “หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด นางฟ้าคนนี้เลือกนายแบบแปดคนทีเดียวเลยเหรอ”

เศรษฐีหนุ่มคนอื่นพูดขึ้น “จะเสียเงินไปทำไม ถ้านางฟ้าพูดสักคำ พวกเราก็ยินดีฟรีๆ อยู่แล้ว”

ทุกคนพากันหัวเราะ

ติ๊ง

ในตอนนั้นโทรศัพท์ของฮั่วซือหานก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมข้อความแจ้งการใช้จ่าย

ฮั่วซือหานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ฉือหว่านซื้ออะไรอีกล่ะ?

[เรียนผู้ใช้บริการ VVIP บัตรหมายเลขลงท้าย 0975 ของคุณถูกใช้จ่ายที่บาร์ 1996 กับนายแบบแปดคน รวมเป็นเงิน 2,500,000 บาท]

ฮั่วซือหานหน้าตึงทันที เขาจ้องคำว่า “นายแบบแปดคน” ซ้ำถึงสองรอบ ก่อนจะเงยหน้ามองไปยังนางฟ้าตรงข้าม

นางฟ้าตรงข้ามที่เลือกนายแบบแปดคนทีเดียว จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่ฉือหว่าน?

ฮั่วซือหาน “……”

นายแบบทั้งแปดล้อมรอบฉือหว่าน เริ่มรินเหล้าให้เธอ “พี่สาว พวกเรามาเล่นเกมเป่ายิงฉุบดื่มเหล้ากันเถอะครับ”

ซูเสี่ยวฝูพูดอย่างตื่นเต้น “ดีเลย เล่นกันเถอะ!”

รอบแรกฉือหว่านแพ้ นายแบบคนหนึ่งถือแก้วเหล้ามาและยื่นให้เธอ “พี่สาว มาดื่มเหล้ากันครับ”

ฉือหว่านดื่มเหล้าไปหนึ่งแก้ว แต่นายแบบคนอื่นๆ ไม่พอใจ “ทำไมพี่สาวดื่มเหล้าของเขา ไม่ดื่มของพวกเราบ้าง? พวกเราก็อยากรินเหล้าให้พี่สาวเหมือนกัน!”

ความวุ่นวายที่แสนหวานนี้ทำให้ฉือหว่านรู้สึกว่ารับมือไม่ไหวจริงๆ

ฮั่วซือหานหรี่ตาเรียวยาวลงทันที ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียดจนกลายเป็นเส้นโค้งเย็นชา เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป

กู้เป่ยเฉินตกใจ “พี่รอง? พี่รองจะไปไหน?”

ในขณะที่ฉือหว่านกำลังดื่มเหล้า มือใหญ่ที่มีนิ้วเรียวยาวก็คว้าเข้ามา จับข้อมือเล็กๆ ของเธอและยกตัวเธอขึ้นจากโซฟาราวกับจับลูกเจี๊ยบ

ฉือหว่านเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ และพบว่าใบหน้าหล่อเหลาสง่างามของฮั่วซือหานอยู่ใกล้เธอจนแทบจะชิด

ฉือหว่านตกตะลึง ก่อนจะรีบดิ้นรน พยายามดึงข้อมือออกจากมือเขา “ฮั่วซือหาน ปล่อยฉัน!”

ฮั่วซือหานดึงตัวเธอไปด้วยสีหน้าเย็นชา

ซูเสี่ยวฝูลุกขึ้น “ฮั่วซือหาน นายทำอะไร ปล่อยหวานหว่านเดี๋ยวนี้!”

กู้เป่ยเฉินและเหล่าลูกเศรษฐีที่ตามมาอึ้งกันหมด พวกเขามองหน้ากันด้วยความไม่อยากเชื่อ หูฝาดหรือเปล่า “หวานหว่าน?”

“นางฟ้าคนนั้นคือฉือหว่านเหรอ?”

“นี่ใช่ฉือหว่าน ลูกเป็ดขี้เหร่ที่พวกเราเคยรู้จักจริงๆ เหรอ?”

“ที่แท้ฉือหว่านสวยขนาดนี้!”

กู้เป่ยเฉินมองเงาร่างที่เย็นชาสง่างามของฉือหว่านซึ่งถูกฮั่วซือหานลากตัวไป เขายืนนิ่งอยู่กับที่ “ให้ตายเถอะ! ฉือหว่านที่ไม่ตามติดพี่รองอีกแล้ว กลายเป็นนางฟ้าไปซะงั้น!”

...

ฮั่วซือหานดึงตัวฉือหว่านไว้ในมืออันใหญ่และแข็งแรงของเขา แรงบีบราวกับปลอกเหล็ก แข็งกร้าวและเอาแต่ใจเหมือนนิสัยของเขา ไม่ว่าเธอจะพยายามดิ้นรนแค่ไหนก็ไม่อาจหลุดพ้น

ก้าวเดินของเขาใหญ่และเร็วมาก จนฉือหว่านสะดุดล้มและชนไปชนมาอยู่ข้างหลัง “ฮั่วซือหาน ปล่อยฉัน!”

ในตอนนั้น ฮั่วซือหานสะบัดเธอด้วยมืออย่างแรง จนแผ่นหลังบอบบางของฉือหว่านกระแทกเข้ากับกำแพงเย็นเฉียบ

ทันใดนั้น สายตาของเธอก็มืดลง เมื่อร่างสูงโปร่งของฮั่วซือหานเคลื่อนเข้ามาใกล้จนกักตัวเธอไว้ระหว่างเขาและกำแพง

ในดวงตาของฮั่วซือหานลุกโชนไปด้วยเปลวไฟแห่งความอันตราย “ฉือหว่าน เธอคิดว่าฉันตายไปแล้วเหรอ ถึงได้กล้าทำแบบนี้?”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (18)
goodnovel comment avatar
Took Siri
เนื้อหาน่าติดตาม สนุกมากค่ะ
goodnovel comment avatar
ส้มเช้ง ซ่าอารมณ์
ดีต่ะดีมากเรยต่าาา
goodnovel comment avatar
วิภาพันธ์
สนุกคะสนุกมากจะอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 5

    ฉือหว่านขมวดคิ้ว “ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ?” ฮั่วซือหานกัดฟันพูด “ใครใช้ให้เธอแต่งตัวแรดแบบนี้?” อะไรนะ? แรด? “ฮั่วซือหาน คุณพูดให้ชัดเจนหน่อยสิ!” ฮั่วซือหานก้มตามองกระโปรงสั้นของเธอ “ต้นขาของเธอจะโผล่หมดอยู่แล้ว เธออยากให้คนอื่นมองขาเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” กระโปรงที่ฉือหว่านใส่อยู่นั้นสั้นจริงๆ และเป็นตัวที่ซูเสี่ยวฝูเลือกให้ คำพูดของซูเสี่ยวฝูคือ “หวานหว่านของฉันแค่ไม่โชว์ขา ดูสิว่าฉือเจียวจะกล้าอวดอะไร คืนนี้ให้ทุกคนได้เห็นกันว่าใครคือเจ้าของเรียวขาคู่สวยที่สุดในไห่เฉิง” ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวงามขึ้นเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าประธานฮั่วจะมองขาฉันแล้วนะ” ฮั่วซือหานชะงักไป ฉือหว่านพิงกำแพงด้วยท่าทางที่งดงามและดูเฉื่อยชา เธอยกขาขวาขึ้นช้าๆ ปลายเท้าสวมรองเท้าส้นสูงประดับคริสตัลของเธอไล้ไปที่ข้อเท้าของเขา ผู้ชายในกางเกงสแลคสีดำ โชว์เรียวขายาวทรงพลังของเขา ดูสง่างามและเย็นชาในแบบที่ยากจะหักห้ามใจ ปลายเท้าขาวเนียนของฉือหว่านไล้จากข้อเท้าของเขาขึ้นไปอย่างเชื่องช้า ลูบไล้ที่น่องของเขาอย่างชวนให้หลงใหล นี่คือการยั่วยวน และการท้าทาย ฮั่วซือหานมองเธอด้วยสายตาเย

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 6

    กู้เป่ยเฉินตกใจ “16 ปี?” ที่กลุ่มคนของกู้เป่ยเฉินยอมรับฉือเจียว ไม่ได้เป็นเพียงเพราะความสวยของเธอ แต่เพราะเธอเรียนเก่งตั้งแต่เด็ก มีวุฒิการศึกษาสูง และเป็นนักศึกษาชั้นยอดจากมหาวิทยาลัยชั้นนำ มองไปทั่ววงการไฮโซของไห่เฉิงก็หาคนที่โดดเด่นกว่าเธอไม่ได้ เธอคู่ควรกับฮั่วซือหาน ผู้หญิงที่มีเพียงความสวยอย่างเดียวคือจุดจบ แต่ถ้ามีความสวยและวุฒิการศึกษา นั่นถึงจะเป็นไพ่ตาย สำหรับชนชั้นสูง พวกเขายิ่งให้ความสำคัญกับวุฒิการศึกษาของผู้หญิง ความรู้สึกดีๆ ที่กู้เป่ยเฉินเคยมีกับฉือหว่านหายไปหมด เขาพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก “ฉือหว่าน เธอเลิกเรียนตอนอายุ 16 จริงๆ น่ะเหรอ?” ฉือหว่านมองฉือเจียวที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ก่อนยิ้มบางๆ “ใช่ ฉันเลิกเรียนตอนอายุ 16 จริงๆ” กู้เป่ยเฉินหัวเราะเยาะ “งั้นบังเอิญจังเลย พี่รองของฉันก็เลิกเรียนตอนอายุ 16 เหมือนกัน แต่พี่รองของฉันเป็นคนพิเศษ ตอนอายุ 16 ก็จบปริญญาโทสองใบจากฮาร์วาร์ด สร้างประวัติศาสตร์เลยล่ะ แต่เธอน่ะอายุ 16 เลิกเรียนแล้วยังไม่มีแม้แต่วุฒิมัธยมปลายเลย ฮ่าๆ” กู้เป่ยเฉินหัวเราะเยาะเสียงดัง ฉือเจียวมองด้วยความหยิ่งทะนง ไม่มีใครมองฉือหว่

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 7

    ฉือเจียวยิ้มมุมปาก หัวใจเต็มไปด้วยความหวาน เธอเอนตัวอ่อนนุ่มซบอกฮั่วซือหานก่อนเงยใบหน้าที่งดงามขึ้นมองเขา “ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณไม่ใจร้าย คุณไม่มีทางทิ้งฉัน” ฮั่วซือหานในฐานะมหาเศรษฐีแห่งไห่เฉิง หล่อเหลาสง่างาม ทรงอำนาจจนสามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ตามใจ เขาคือผู้ชายที่เติมเต็มทุกจินตนาการของเธอ แต่เมื่อสามปีก่อน เขาประสบอุบัติเหตุและกลายเป็นเจ้าชายนิทรา หมอทุกคนบอกว่าเขาจะไม่มีวันฟื้นอีกในชาตินี้ แล้วเธอจะปล่อยให้ช่วงวัยอันงดงามของเธอสูญเปล่าอยู่กับเขาได้อย่างไร? ดังนั้น เธอจึงหนีไป ใครจะไปคิดว่าเมื่อฉือหว่านแต่งงานแทนเธอ ผ่านไปเพียงสามปี ฮั่วซือหานกลับฟื้นขึ้นมาได้ จนถึงตอนนี้ เธอก็ยังไม่รู้ว่าฮั่วซือหานฟื้นขึ้นมาได้อย่างไร หรือว่าโชคชะตาของฉือหว่านเหมาะสมที่จะนำโชคลาภมาให้? หมอต่างก็พูดว่านี่คือปาฏิหาริย์ทางการแพทย์ ดังนั้น เธอจึงกลับมา เธอรู้ว่าฮั่วซือหานรักเธอ และไม่มีทางทิ้งเธอ ฮั่วซือหานมองใบหน้างดงามของฉือเจียว “ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องเมื่อก่อน…คุณคิดว่าผมจะตามใจคุณขนาดนี้เหรอ?” เมื่อพูดถึง “เรื่องเมื่อก่อน” ฉือเจียวก็ชะงัก ดวงตาเผยความรู้สึกไม่สบายใจ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 8

    รุ่นน้องสาวอัจฉริยะคนนั้นปฏิเสธคำขอเพิ่มเพื่อนของเขาดื้อๆ! ในขณะนั้น เลขาจ้าวเดินเข้ามาพร้อมกับถ้วยกาแฟ เมื่อเขาเห็นหน้าจอโทรศัพท์ของเจ้านาย ก็ถึงกับตกใจ มีคนปฏิเสธคำขอเพิ่มเพื่อนของท่านประธานงั้นเหรอ??? นี่มันเรื่องไม่น่าเชื่อในชีวิตเลยนะ? เลขาจ้าวพูดอย่างระมัดระวัง “ท่านประธาน รุ่นน้องสาวอัจฉริยะของคุณนี่...พิเศษจริงๆ ครับ” ฮั่วซือหานหัวเราะเยาะเบาๆ “พิเศษจริงๆ” เธอคือคนแรกที่ปฏิเสธเขา ไม่เพิ่มก็ช่างเถอะ ฮั่วซือหานยกกาแฟขึ้นมาดื่มหนึ่งอึก ก่อนจะขมวดคิ้วทันที เลขาจ้าวถามอย่างรีบร้อน “ท่านประธาน กาแฟไม่ถูกใจใช่ไหมครับ เดี๋ยวผมทำใหม่” ฮั่วซือหานจู่ๆ ก็รู้สึกคิดถึงกาแฟที่ฉือหว่านเคยทำ นั่นแหละที่ถูกปากเขามากที่สุด ฮั่วซือหานพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เขียนเช็คที่มีเลขศูนย์แปดตัว นี่คือเงินชดเชยการหย่าที่จะให้ฉือหว่าน” เธอบอกว่าจะออกไปตัวเปล่า เขาไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว ผู้หญิงบ้านนอกที่เลิกเรียนตอนอายุ 16 แบบเธอ จะหาเงินได้จากที่ไหน? เธอแค่ทำเป็นเล่นตัวเพื่อให้ได้เงินมากขึ้นเท่านั้น เช็คที่มีศูนย์แปดตัวนี้ก็เหมือนการจ่ายค่าทดแทนสำหรับสามปีที่ผ่านมา หลั

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 9

    ทุกคนไม่ต้อนรับการมาของเธอ และต่างพยายามไล่เธอออกไป ฉือหว่านคิดว่ามันน่าขัน ดวงตาที่เย็นเยียบของเธอกวาดมองใบหน้าของหลี่หลัน ฉือเจียว และฉือไห่ผิงทีละคน ก่อนดึงแขนเรียวของตัวเองออกจากมือของฮั่วซือหานอย่างแรง พร้อมยิ้มบางๆ และพูดว่า “ได้ ฉันจะไป” จำไว้ด้วยนะ ว่าพวกคุณเป็นคนไล่ฉันไปเอง! ฉือหว่านหมุนตัวและเดินออกไป แต่ไม่นานนัก ฉือหว่านก็หันกลับมาอีกครั้ง เธอยกมือเสยปอยผมข้างแก้มทัดไว้ที่หลังหู “ท่านประธานฮั่ว คุณรู้ไหมว่าฉันมาที่โรงพยาบาลแพทย์แผนจีนวันนี้เพื่ออะไร?” ฮั่วซือหานมองใบหน้าขาวเนียนบางราวปีกจักจั่นของเธอ ขนเล็กๆ บนผิวหน้าเปล่งประกายแวววาวอย่างนุ่มนวล ทำให้เธอดูงดงามยิ่งขึ้น ฮั่วซือหานพูดด้วยใบหน้าเย็นชา แสดงออกชัดว่าเขาไม่สนใจจะรู้ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาช่างเย็นเยียบ “ฉือหว่าน เธอตามรังควานแบบนี้ มันน่ารำคาญจริงๆ” ฉือหว่านก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อย พร้อมรอยยิ้มที่งดงาม “ฉันมาหาหมอจีนให้คุณน่ะ” พูดจบ ฉือหว่านก็หยิบการ์ดใบเล็กออกมายื่นให้ฮั่วซือหาน “นี่ให้คุณ” ฮั่วซือหานก้มลงมอง การ์ดใบเล็กที่เป็นสีเหลืองหม่น ดูเหมือนการ์ดที่ถูกสอดเข้ามาตามรอยประตู บนการ์

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 10

    วิลล่าตระกูลฉือ ในยามค่ำคืน หลี่หลันนั่งรอฉือไห่ผิงอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น โดยสวมชุดนอนผ้าไหมเนื้อดี ในวัยสาว หลี่หลันเคยเป็นสาวงามแห่งเจียงหนานที่ทั้งอ่อนหวานและงดงาม ฉือเจี้ยนกั๋วรักเธอมากจนเอาใจทุกอย่าง ไม่ให้เธอต้องทำงานบ้านเลยแม้แต่น้อย ต่อมาเธอแต่งงานใหม่กับฉือไห่ผิง ซึ่งได้สืบทอดกิจการและทรัพย์สินของฉือเจี้ยนกั๋ว และทำให้ธุรกิจเติบโตยิ่งขึ้น ส่งผลให้หลี่หลันกลายเป็นคุณนายผู้สูงศักดิ์ เธอให้ความสำคัญกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างมาก จนถึงตอนนี้ก็ยังคงมีเสน่ห์ไม่เสื่อมคลาย ในตอนนั้น ประตูวิลล่าถูกเปิดโดยสาวใช้ ฉือไห่ผิงกลับมาถึงบ้าน หลี่หลันรีบยิ้มด้วยความดีใจ เดินเข้าไปต้อนรับและถอดเสื้อสูทชั้นนอกของเขาออก “คุณคะ ทำไมวันนี้กลับดึกจัง?” ต่างจากฉือเจี้ยนกั๋วที่ซื่อสัตย์และเงียบขรึม ฉือไห่ผิงในวัยหนุ่มมีความเจ้าชู้และหน้าตาหล่อเหลา เมื่อเขากลายเป็นผู้บริหารบริษัทในภายหลัง ความน่าเกรงขามและสง่าราศีที่เพิ่มขึ้นก็ทำให้หลี่หลันหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น ฉือไห่ผิงพูดขึ้น “คืนนี้ผมมีงานเลี้ยงน่ะ” หลี่หลันได้กลิ่นน้ำหอมบนเสื้อสูทของฉือไห่ผิง กลิ่นนี้คุ้นเคยมาก เพราะเป็นของเลขาสาวคนใหม่

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 11

    ฮั่วซือหานยื่นมือออกมารับร่างของเธอไว้ เขาก้มหน้ามองเธอด้วยดวงตาหล่อเหลาทว่าราบเรียบ ก่อนจะเม้มปากและพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ฉือหว่าน เธอกลับมาทำไม?” ฉือหว่านเองก็ไม่คิดว่าเขาจะกลับบ้าน วันนี้เขาสวมสูทสีดำที่เข้ารูปพอดีตัว พึ่งกลับมาจากข้างนอก เนื้อผ้าที่ดูหรูหราและมีคุณภาพยังคงมีไอเย็นจากด้านนอกติดอยู่ ร่างกายของฉือหว่านร้อนผ่าว เธอขยับเข้าไปซบอกของเขาโดยสัญชาตญาณ หวังให้ความเย็นและกลิ่นอายสุขุมของเขาดับไฟปรารถนาในร่างกายเธอ ดวงตาของฉือหว่านเป็นประกายระยิบระยับขณะมองเขา “ฮั่วซือหาน ช่วย…” คำพูดยังไม่ทันหลุดจากปาก ฮั่วซือหานก็ผลักเธอออกไปก่อน เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา “เธอเป็นอะไร?” ฉือหว่านชะงักไปเล็กน้อยเมื่อถูกผลักออกมา เมื่อครู่นี้เธอกลับคิดจะขอให้ฮั่วซือหานช่วยเธอ เขาจะช่วยเธอได้ยังไงกัน? “ฉันโดนวางยา” วางยา? ฮั่วซือหานขมวดคิ้วเรียวคมเข้าหากัน ผู้หญิงที่ทำให้เขาโกรธอยู่เรื่อยช่างหาเรื่องจริงๆ! “เธอรออยู่ตรงนี้” ฮั่วซือหานเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ด้วยรูปร่างสูงเพรียว เขาหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงและกดโทรออก เสียงเรียกเข้าจากอีกฝั่งดังขึ้น ฮ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 12

    เมื่อมองชื่อของ 'ฉือเจียว' ฮั่วซือหานรู้สึกเหมือนสติกลับคืนมาตอนนี้เขารู้สึกสับสน เสื้อผ้าของเขาเปียกอยู่ครึ่งตัว ร่างกายเต็มไปด้วยรอยจูบจากผู้หญิง หายใจก็ยังไม่ทันตั้งตัว เมื่อครู่นี้เขาเพิ่งจะ...มีอารมณ์กับเธอเขาเกิดความรู้สึกกับฉือหว่าน!เขาไม่ได้ชอบฉือหว่าน แต่เขาโทษตัวเองว่า เพราะเขาเองก็เป็นผู้ชาย และไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของหญิงสาวที่เย้ายวนได้ฮั่วซือหานกดรับสายโทรศัพท์ เสียงของเขาเมื่อพูดถึงฉือเจียวเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ยิ่งรู้สึกผิดก็ยิ่งรู้สึกเอ็นดู น้ำเสียงจึงอ่อนโยนกว่าปกติเล็กน้อย "ฉือเจียว"จากปลายสายของฉือเจียว เสียงเพลงแนวเฮฟวีเมทัลดังแว่วมาทำให้เธอพูดเสียงหวาน "ซือหาน ตอนนี้ฉันอยู่ที่บาร์นะ"ฮั่วซือหานตอบ "ห้ามดื่มเหล้า ให้ผู้ช่วยสั่งนมให้เธอแทน"ฉือเจียว "รู้แล้วน่า ผู้ช่วยฉันก็ฟังคุณทุกอย่าง ซือหาน คุณมาสนุกด้วยกันสิ ฉันรอคุณอยู่"ฮั่วซือหานหันตัวกลับ ตั้งใจจะออกไปแต่ในตอนนั้น มือเล็กๆ มือหนึ่งยื่นเข้ามาจับที่ปลายแขนเสื้อเชิ้ตของเขาไว้แน่นฮั่วซือหานหันมอง ฉือหว่านเปียกโชกทั้งตัว สายเดี่ยวที่เธอใส่เปียกชุ่มจนแนบไปกับร่างกายเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่งด

Latest chapter

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 354

    หลี่หลันนึกขึ้นได้ “ฉันพอจะจำได้ องค์กรถงเหรินถังน่าจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ต่างประเทศวันที่ 11 เมษายน เลยถูกเรียกกันว่า ‘ตำนาน 411’”ฉือถังพยักหน้า “ใช่เลย”ฉือเจียวมองยาที่อยู่ในมือตัวเอง “ถ้าเป็นแบบนั้น ผู้ก่อตั้งองค์กรนี้ก็ต้องเป็นอัจฉริยะระดับตำนานเลยน่ะสิ ซือหาน คุณรู้จักเขาไหม?”ความจริงตอนนี้ฉือเจียวยังโกรธอยู่เต็มอก แต่เธอไม่กล้าระเบิดใส่ฮั่วซือหานอีกแล้ว ตรงกันข้าม เธอกลับยิ่งพยายามยึดเขาไว้ให้แน่น ทั้งหมดนี้ เธอเลือกจะระบายที่ฉือหว่านแทนฮั่วซือหานคิดอยู่สักพัก “เคยเจอกันครั้งหนึ่ง”ฮั่วซือหานเคยเจอกับผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังจริงๆ ตอนนั้นคือเมื่อหกปีก่อน ที่ลอสแอนเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกาในตอนนั้น เขาเป็นเจ้าพ่อวงการธุรกิจแล้ว และได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานประชุมของแวดวงธุรกิจที่วอลสตรีท คืนนั้น เป็นคืนที่ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังพาแบรนด์เข้าสู่ตลาดหุ้น เขาได้ยินเสียงเคาะระฆังตอนเที่ยงคืนที่เธอเป็นคนตีคนข้างๆ บอกกับเขาว่า ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังคนนั้น อายุเพียงแค่ 16 ปีเท่านั้นเขาเองก็เคยเปิดบริษัทแรกในวัย 16 ปีเหมือนกันเธอเองก็พาองค์กรเข้าตลาดหุ้นตอนอายุ 16 เช่นก

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 353

    "เดี๋ยวก่อน!" ฉือหว่านพูดแทรกขึ้นมากลางคัน ตัดบทคำด่าของฉือเจียวทันที "ฉือเจียว เธอเข้าใจผิดแล้ว เมื่อคืนฉันไม่ได้ยั่วยวนประธานฮั่วเลยนะ ตรงกันข้าม ฉันปฏิเสธเขาสุดชีวิต แต่ประธานฮั่วกลับใช้จังหวะที่ฉันกำลังเป็นไข้ตัวร้อน อ่อนแรงบังคับฉัน!"อะไรนะ?ฮั่วซือหานใช้กำลัง?ฉือเจียวไม่เชื่อสุดหัวใจ ฮั่วซือหานเป็นใคร เขามีสาวสวยอยู่รอบตัว ไม่เคยขาดผู้หญิงเลยสักวันแถมเธอเองก็เคยเสนอตัวให้เขาหลายครั้ง แต่เขากลับปฏิเสธโดยอ้างว่าไม่มีอารมณ์หรือไม่ก็งานยุ่งเขาจะเคร่งขนาดไหนก็เคร่งได้ขนาดนั้นแต่กลับมาใช้กำลังกับฉือหว่านตอนเธอป่วย?ฉือเจียวไม่เชื่อ "ไม่มีทาง! เธอพูดมั่ว!"ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน "ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณก็อยู่ตรงนี้ ช่วยบอกฉือเจียวหน่อย ฉันพูดมั่วจริงรึเปล่า?"ฮั่วซือหานมองฉือหว่านแวบหนึ่ง ก่อนจะเผยอริมฝีปากบางเอ่ยขึ้น "เธอพูดเรื่องจริงทั้งหมด"ฉือเจียว "......" เธอแทบจะพังทลายลงตรงนั้นเห็นสีหน้าของฉือเจียวเหมือนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ฉือหว่านหัวเราะเย็นเยียบ "ฉือเจียว ตอนเธอไปเป็นมือที่สามของคนอื่น เธอเคยคิดบ้างไหมว่าจะมีวันโดนคนอื่นมาเป็นมือที่สามแทน? บอกไว้เลยนะ ประธาน

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 352

    ”เป่ยเฉิน นายมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ทำไม นายกำลังสงสัยฉันเหรอ สงสัยว่าฉันอยากระเบิดตายไปพร้อมกับนาย?”“เป่ยเฉิน ฉันน่ะเป็นซ้อเจียวเจียวของนายนะ นายมาสงสัยฉันแบบนี้ ฉันเสียใจมากเลยนะ ฉันว่า... นายเปลี่ยนไปจริงๆ”“นายบอกมาสิ ทำไมถึงไม่กลับมาให้ทันตามเวลาที่กำหนด แล้วตอนอยู่บนเรือยอชต์ นายไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านใช่ไหม?”ฉือเจียวฉลาดมาก เธอเล่นบทอารมณ์เต็มที่ แถมยังชิงโจมตีกู้เป่ยเฉินก่อนเสียอีกกู้เป่ยเฉินบนเรือยอชต์ไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านจริงๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอ่อนลงเล็กน้อย “ซ้อเจียวเจียว ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น”“เป่ยเฉิน พวกเราต้องเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ห้ามให้ฉือหว่านมาทำลายความสัมพันธ์ของเราเด็ดขาด”…………ฉือหว่านเริ่มเก็บกระเป๋า เตรียมจะบินกลับไห่เฉิงเก็บของเสร็จ เธอเดินออกไปหารุ่นพี่หญิง แต่ในระหว่างเดินผ่านระเบียง เธอก็เห็นฉือเจียวฉือเจียวรอเธออยู่ตลอดฉือหว่านไม่ได้แปลกใจอะไร เดินตรงเข้าไปฉือเจียวยิ้ม “ฉือหว่าน เธอกลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ”ฉือหว่านยกยิ้มนิดๆ “ฉือเจียว คนที่ลงมือคือเธอใช่ไหม?”“ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร ฉือหว่าน

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 351

    ฉือหว่านกับกู้เป่ยเฉินกำลังรอฮั่วซือหานอยู่ คนของฮั่วซือหานมาถึงแล้ว ล้อมหมู่บ้านนี้ไว้หมด ทำให้พวกเขาออกไปได้อย่างปลอดภัยแต่รอแล้วรออีก ฮั่วซือหานก็ยังไม่มา ไม่รู้เขาหายไปทำอะไร“พี่รองฉันทำไมยังไม่มาอีกล่ะ?”ในตอนนั้นเอง ร่างสูงสง่างามของฮั่วซือหานก็ปรากฏขึ้น เขามาแล้ว“พี่รอง หายไปไหนมานานเลย?” กู้เป่ยเฉินถามอย่างสงสัยฮั่วซือหานไม่ตอบ เขาใช้กระดาษทิชชู่เช็ดมือฉือหว่านสังเกตเห็นเลือดที่มือของเขาเลขาจ้าวเดินเข้ามา “ประธานครับ เรากลับกันได้แล้วครับ”ฮั่วซือหานพยักหน้า พวกเขาทั้งหมดขึ้นเรือยอชต์ ออกจากที่นั่น“พี่ซือหาน ฮือๆ~”ฉือหว่านได้ยินเสียงร้องไห้ เธอหันกลับไป เห็นหลิวชุนฮวาหลิวชุนฮวาร้องไห้ วิ่งเข้ามาหา ยืนอยู่ริมฝั่งอย่างอาลัยอาวรณ์“ประธานฮั่ว คุณทำร้ายจิตใจเด็กผู้หญิงเขาหรือเปล่า? ฉันดูแล้ว เด็กคนนั้นน่ะ รู้สึกกับคุณจริงๆ”ฮั่วซือหานปรายตามองฉือหว่านเย็นๆ “งั้นความรู้สึกจริงจังนั่นเอาไปให้เธอแล้วกัน เธออยากได้ไหมล่ะ?”ฉือหว่าน “……”…………ทุกคนกลับมาที่เวยไห่ โจวจิ่นกับรุ่นพี่คนอื่นๆ ก็มากันพร้อมหน้า โจวจิ่นมองฉือหว่าน “รุ่นน้องฉือ เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? อยู่

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 350

    ฮั่วซือหานมองผู้หญิงในอ้อมแขน ดวงตายาวรีหรี่ลงเล็กน้อยอย่างเจ้าเล่ห์ “น้องสาวในใจก็ถือว่าเป็นน้องสาวไม่ได้เหรอ?”หน้าด้านที่สุด!ฉือหว่านยกเท้าถีบเขาทันทีฮั่วซือหานพลิกตัวกลับ กดเธอลงบนเตียงอีกครั้ง “จะลองอีกรอบไหมล่ะ?”ฉือหว่านมองเห็นแววตาที่มีประกายไฟของเขา ไม่ใช่แค่ล้อเล่น เขาเอาจริง!ผู้ชายคนนี้ แข็งแรงเกินมนุษย์!“ฉือหว่าน เราเหมือนจะยังไม่เคยทำกันตอนเช้าเลยนะ”ใบหน้าขาวใสขนาดพอดีฝ่ามือของฉือหว่านแดงก่ำขึ้นทันที โรคจิต!เธอออกแรงผลักเขา แล้วรีบลุกลงจากเตียงฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้น ยิ้มออกมาอย่างพอใจ…ฮั่วซือหานกับฉือหว่านไปดูอาการของกู้เป่ยเฉิน ฉือหว่านตรวจดูแผลที่ขาของเขา อาการดีขึ้นมากแล้วคืนที่ยากที่สุด พวกเขาผ่านมันมาได้“คุณชายกู้ ขาของคุณปลอดภัยแล้ว” ฉือหว่านพูดอย่างมั่นใจกู้เป่ยเฉินมองเธอ “ฉือหว่าน อย่าคิดว่าฉันจะขอบคุณเธอ”“แค่คำขอบคุณจากนาย ฉันคงไม่เป็นอมตะหรอกมั้ง?”“…”กู้เป่ยเฉินถึงกับพูดไม่ออกฮั่วซือหานยืนดูอยู่ด้านข้าง แม้ว่ากู้เป่ยเฉินกับฉือหว่านจะยังปะทะคารมกันอยู่เหมือนเดิม แต่เขาก็สังเกตได้ว่าท่าทีของกู้เป่ยเฉินเริ่มจะเปลี่ยนไปแล้ว“พี่รอง

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 349

    พวกเขาหย่ากันไปแล้วแต่ฮั่วซือหานไม่เคยลืม “เธอเป็นไข้ ฉันก็แค่ช่วยให้ร่างกายเธออบอุ่นขึ้นเท่านั้น”ฉือหว่านกัดฟัน “…แค่ให้ความอบอุ่น ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้ คุณเคยทำแบบนี้ให้ผู้หญิงคนอื่นด้วยไหม?”“ผู้หญิงคนอื่นไม่เหมือนเธอ” ฮั่วซือหานมองเธอตรงๆ “ไม่มีใครกล้าปลดกระดุมเสื้อฉันแล้วล้วงเข้ามาเองแบบเธอหรอก เธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน”ฉือหว่านก้มมองเสื้อของเขา กระดุมหายไปหนึ่งเม็ดจริงๆ ฝีมือเธอแน่นอนเธอยกมือผลักเขา “ถอยไป!”ฮั่วซือหานจับมือเธอไว้ทั้งสองข้าง กดลงบนที่นอน แล้วโน้มตัวจูบลงบนใบหน้าเธออย่างรวดเร็วเขายังไม่อยากหยุดฉือหว่านดิ้นสุดแรง “ฮั่วซือหาน! เราหย่ากันแล้วนะ! ถ้าคุณต้องการแบบนี้ ก็ไปหาฉือเจียวสิ! ผู้ชายที่ยุ่งกับผู้หญิงสองคนขึ้นไปพร้อมกันอย่างคุณ น่าจะตรวจสุขภาพเป็นประจำไว้บ้างนะ! เดี๋ยวจะติดโรค!”ฮั่วซือหานหลุดหัวเราะอย่างไม่เชื่อหู เธอยังคงปากกล้าเหมือนเดิมเขาบีบแก้มเธอเบาๆ แล้วพูดชัดเจน “ฉันไม่เคยแตะต้องฉือเจียว”อะไรนะ?เขาไม่เคยแตะต้องฉือเจียวเลยงั้นเหรอ?ฉือหว่านถึงกับนิ่งไปพวกเขาคบกันมาตั้งนาน ทำไมถึงไม่เคยแตะต้องฉือเจียวเลยก่อนที่เธอจะคิดต่อได้ ฮั่วซือหาน

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 348

    ฮั่วซือหานรู้สึกได้ถึงมือเล็กๆ ของฉือหว่านที่เลื่อนไปบนตัวเขา เธอร้อนรุ่มและใจร้อนเกินไป ขณะที่ดึงกระดุมเสื้อเขาจนกระเด็นหลุดไปเม็ดหนึ่งลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลง เขารีบจับมือเธอไว้เบาๆ “ฉือหว่าน ช้าหน่อย ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าสำรองนะ”ถ้าเสื้อผ้าของเขาขาดขึ้นมา เขาจะไม่มีเปลี่ยนนะแต่ฉือหว่านกลับไม่ฟัง เธอเพียงต้องการความอบอุ่นมากกว่านี้ มือเล็กๆ ถูกดึงออกไปได้ก็รีบซุกหน้าลงตรงซอกคอเขา “ไม่เอา…หนาว…”เสียงของเธอออดอ้อนอ่อนแรง ปนน้ำเสียงเจ็บไข้คล้ายเด็กน้อยกำลังอ้อนขอแน่นอนว่า ฮั่วซือหานรู้ดีว่าต่อให้เธอไม่ป่วย เธอก็ออดอ้อนเก่งอยู่แล้ว โดยเฉพาะเวลาที่พวกเขาอยู่กันสองต่อสองบนเตียงเธอเหมือนปีศาจน้อยตัวหนึ่งแค่หลังหย่ากัน ก็ไม่ได้ลิ้มลองอีกเลยฮั่วซือหานพยายามกลั้นใจ แต่สุดท้ายเขาก็อดไม่ไหว มือของเขาลูบไปที่กระดุมเสื้อของเธอ ราวกับตั้งใจจะช่วยเธอระบายความร้อนในกายทุกอย่างเริ่มวุ่นวายขึ้นมาเล็กน้อย เขาพลิกตัวทาบลงเหนือเธอ ทั้งสองสลับกันถอดผ้าเสื้อเชิ้ตของเขาถูกดึงออกไปครึ่งตัว กล้ามไหล่และแผ่นหลังแน่นตึงเผยออกชัด ฝ่ามือเย็นเฉียบของฉือหว่านสัมผัสกับร่างกายของเขาร่างของฮั่วซื

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 347

    ฮั่วซือหานหันไปมองกู้เป่ยเฉิน “นายพักผ่อนให้ดี เรื่องอื่นไว้ค่อยคุยพรุ่งนี้”คืนนี้ฉือหว่านกับกู้เป่ยเฉินต้องการพักฟื้นก่อน เรื่องการกลับออกจากหมู่บ้านค่อยคิดพรุ่งนี้อีกทีกู้เป่ยเฉินได้พี่รองอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกอุ่นใจทันที เขาพยักหน้า “ได้ครับ”ฮั่วซือหานอุ้มฉือหว่านออกมาจากกระท่อม หลิวชุนฮวาที่ยืนรออยู่ข้างนอกก็รีบเข้ามา “พี่ซือหาน น้องสาวพี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”“เธอเป็นไข้สูงครับ น้องชุนฮวา รบกวนช่วยจัดหาห้องพักให้เราได้ไหม?”พอได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาสมบูรณ์แบบของฮั่วซือหานเข้าเต็มตา สาวบ้าหน้าตาอย่างหลิวชุนฮวาจะปฏิเสธได้อย่างไร? เธอรีบใช้อำนาจลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน จัดหาห้องพักสะอาดเรียบร้อยให้เขาทันทีฮั่วซือหานอุ้มฉือหว่านไปวางลงบนเตียง ร่างกายเธอเย็นเฉียบ หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น เส้นผมปอยหน้าม้าเปียกชื้นแนบอยู่กับหน้าผากขาวเนียนจนดูน่าสงสารจับใจเขาเอื้อมมือไปเกลี่ยผมออกจากหน้าผากของเธอเบาๆ“พี่ซือหาน” ขณะนั้นเอง เสียงหลิวชุนฮวาก็ดังขึ้นฮั่วซือหานถึงเพิ่งนึกได้ว่ายังมีเธออยู่ในห้อง เขาหันไปถามตรงๆ “น้องชุนฮวา มีพี่ชายด้วยใช่ไหม?”หลิวชุนฮวาพยักหน้า “ใช่ค่ะ พี่ชายฉันชื่อหลิว

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 346

    หลิวชุนฮวาหันไปมองเลขาจ้าวกับคนที่ตามมาด้วย “หมู่บ้านเราห้ามคนนอกเข้า พวกเขาเข้าไปไม่ได้ แต่ฉันจะแอบพาคุณเข้าไปได้คนเดียว”เลขาจ้าวรีบเอ่ย “ท่านประธาน เข้าไปคนเดียวมันอันตรายนะครับ”ฮั่วซือหานถามกลับเรียบๆ “อันตรายอะไร?”เลขาจ้าวพูดเบาๆ “ชุนฮวาคนนี้เหมือนจะหลงคุณนะครับ ระวังเธอล็อกตัวคุณไว้เป็นเจ้าบ่าวประจำหมู่บ้านล่ะ”ฮั่วซือหานเหลือบตาเย็นๆ ไปมองเลขาจ้าวแวบหนึ่งเลขาจ้าวรีบหุบปากเงียบแทบทันทีฮั่วซือหานสั่งการ “พวกนายพักอยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวฉันจะติดต่อไปเอง”เลขาจ้าวพยักหน้า “รับทราบครับ”ฮั่วซือหานหันไปทางหลิวชุนฮวา “น้องชุนฮวา รบกวนด้วยนะครับ พาผมเข้าไปที”“ไปกันเถอะ”หลิวชุนฮวาพาฮั่วซือหานเข้าไปในหมู่บ้าน ระหว่างเดินอยู่ข้างเขา หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนกวางน้อยวิ่งในป่า “คุณชื่ออะไรเหรอ?”“ฉันชื่อฮั่วซือหาน”“งั้นฉันเรียกคุณว่าพี่ซือหานได้ไหมคะ?”“…ถ้าคุณชอบแบบนั้นก็เรียกได้”“คุณทำงานอะไรเหรอ?”“เปิดบริษัทน่ะ”“แล้วทำไมยังไม่แต่งงานล่ะ คุณชอบผู้หญิงแบบไหน?”เมื่อหลิวชุนฮวามองเขาด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวัง ฮั่วซือหานก็ยกยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก “ฉันชอบผู้หญิงที่จิตใจดี เชื

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status