LOGINShare
บทที่ 9
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 10
วิลล่าตระกูลฉือ ในยามค่ำคืน หลี่หลันนั่งรอฉือไห่ผิงอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น โดยสวมชุดนอนผ้าไหมเนื้อดี ในวัยสาว หลี่หลันเคยเป็นสาวงามแห่งเจียงหนานที่ทั้งอ่อนหวานและงดงาม ฉือเจี้ยนกั๋วรักเธอมากจนเอาใจทุกอย่าง ไม่ให้เธอต้องทำงานบ้านเลยแม้แต่น้อย ต่อมาเธอแต่งงานใหม่กับฉือไห่ผิง ซึ่งได้สืบทอดกิจการและทรัพย์สินของฉือเจี้ยนกั๋ว และทำให้ธุรกิจเติบโตยิ่งขึ้น ส่งผลให้หลี่หลันกลายเป็นคุณนายผู้สูงศักดิ์ เธอให้ความสำคัญกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างมาก จนถึงตอนนี้ก็ยังคงมีเสน่ห์ไม่เสื่อมคลาย ในตอนนั้น ประตูวิลล่าถูกเปิดโดยสาวใช้ ฉือไห่ผิงกลับมาถึงบ้าน หลี่หลันรีบยิ้มด้วยความดีใจ เดินเข้าไปต้อนรับและถอดเสื้อสูทชั้นนอกของเขาออก “คุณคะ ทำไมวันนี้กลับดึกจัง?” ต่างจากฉือเจี้ยนกั๋วที่ซื่อสัตย์และเงียบขรึม ฉือไห่ผิงในวัยหนุ่มมีความเจ้าชู้และหน้าตาหล่อเหลา เมื่อเขากลายเป็นผู้บริหารบริษัทในภายหลัง ความน่าเกรงขามและสง่าราศีที่เพิ่มขึ้นก็ทำให้หลี่หลันหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น ฉือไห่ผิงพูดขึ้น “คืนนี้ผมมีงานเลี้ยงน่ะ” หลี่หลันได้กลิ่นน้ำหอมบนเสื้อสูทของฉือไห่ผิง กลิ่นนี้คุ้นเคยมาก เพราะเป็นของเลขาสาวคนใหม่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 11
ฮั่วซือหานยื่นมือออกมารับร่างของเธอไว้ เขาก้มหน้ามองเธอด้วยดวงตาหล่อเหลาทว่าราบเรียบ ก่อนจะเม้มปากและพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ฉือหว่าน เธอกลับมาทำไม?” ฉือหว่านเองก็ไม่คิดว่าเขาจะกลับบ้าน วันนี้เขาสวมสูทสีดำที่เข้ารูปพอดีตัว พึ่งกลับมาจากข้างนอก เนื้อผ้าที่ดูหรูหราและมีคุณภาพยังคงมีไอเย็นจากด้านนอกติดอยู่ ร่างกายของฉือหว่านร้อนผ่าว เธอขยับเข้าไปซบอกของเขาโดยสัญชาตญาณ หวังให้ความเย็นและกลิ่นอายสุขุมของเขาดับไฟปรารถนาในร่างกายเธอ ดวงตาของฉือหว่านเป็นประกายระยิบระยับขณะมองเขา “ฮั่วซือหาน ช่วย…” คำพูดยังไม่ทันหลุดจากปาก ฮั่วซือหานก็ผลักเธอออกไปก่อน เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา “เธอเป็นอะไร?” ฉือหว่านชะงักไปเล็กน้อยเมื่อถูกผลักออกมา เมื่อครู่นี้เธอกลับคิดจะขอให้ฮั่วซือหานช่วยเธอ เขาจะช่วยเธอได้ยังไงกัน? “ฉันโดนวางยา” วางยา? ฮั่วซือหานขมวดคิ้วเรียวคมเข้าหากัน ผู้หญิงที่ทำให้เขาโกรธอยู่เรื่อยช่างหาเรื่องจริงๆ! “เธอรออยู่ตรงนี้” ฮั่วซือหานเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ด้วยรูปร่างสูงเพรียว เขาหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงและกดโทรออก เสียงเรียกเข้าจากอีกฝั่งดังขึ้น ฮ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 12
เมื่อมองชื่อของ 'ฉือเจียว' ฮั่วซือหานรู้สึกเหมือนสติกลับคืนมาตอนนี้เขารู้สึกสับสน เสื้อผ้าของเขาเปียกอยู่ครึ่งตัว ร่างกายเต็มไปด้วยรอยจูบจากผู้หญิง หายใจก็ยังไม่ทันตั้งตัว เมื่อครู่นี้เขาเพิ่งจะ...มีอารมณ์กับเธอเขาเกิดความรู้สึกกับฉือหว่าน!เขาไม่ได้ชอบฉือหว่าน แต่เขาโทษตัวเองว่า เพราะเขาเองก็เป็นผู้ชาย และไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของหญิงสาวที่เย้ายวนได้ฮั่วซือหานกดรับสายโทรศัพท์ เสียงของเขาเมื่อพูดถึงฉือเจียวเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ยิ่งรู้สึกผิดก็ยิ่งรู้สึกเอ็นดู น้ำเสียงจึงอ่อนโยนกว่าปกติเล็กน้อย "ฉือเจียว"จากปลายสายของฉือเจียว เสียงเพลงแนวเฮฟวีเมทัลดังแว่วมาทำให้เธอพูดเสียงหวาน "ซือหาน ตอนนี้ฉันอยู่ที่บาร์นะ"ฮั่วซือหานตอบ "ห้ามดื่มเหล้า ให้ผู้ช่วยสั่งนมให้เธอแทน"ฉือเจียว "รู้แล้วน่า ผู้ช่วยฉันก็ฟังคุณทุกอย่าง ซือหาน คุณมาสนุกด้วยกันสิ ฉันรอคุณอยู่"ฮั่วซือหานหันตัวกลับ ตั้งใจจะออกไปแต่ในตอนนั้น มือเล็กๆ มือหนึ่งยื่นเข้ามาจับที่ปลายแขนเสื้อเชิ้ตของเขาไว้แน่นฮั่วซือหานหันมอง ฉือหว่านเปียกโชกทั้งตัว สายเดี่ยวที่เธอใส่เปียกชุ่มจนแนบไปกับร่างกายเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่งด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 13
ฉือหว่านรู้สึกหูอื้อเขาถึงกับพูดว่าจะช่วยเธอหาผู้ชายหนึ่งคน หรือสองคนก็ได้อย่างนั้นเหรอ?เขาได้เลือกไปแล้วเขาเลือกฉือเจียวโดยไม่ลังเลราวกับมีคมดาบปักลึกเข้าไปในหัวใจของฉือหว่าน ดาบเล่มนั้นยังคงบิดแทงจนเลือดเนื้อของเธอแตกกระจายริมฝีปากของฉือหว่านสั่นระริก เธอเอ่ยเสียงเบาและยากลำบาก "ฮั่วซือหาน ฉันยัง...เป็นภรรยาของคุณอยู่..."ฮั่วซือหานในตอนนี้สวมชุดเสื้อเชิ้ตสีดำสะอาดและกางเกงสแล็กเรียบเนี้ยบ เขาได้ปัดเป่าความยุ่งเหยิงที่เพิ่งเกิดขึ้นไปหมดสิ้น เขากลับมาเป็นชายผู้เยือกเย็นและสง่างามเช่นเดิมเขาหยิบบางสิ่งออกมาแล้วยื่นให้ฉือหว่าน "นี่คือสิ่งที่ชดเชยให้คุณ"ฉือหว่านก้มมองลงไป มันคือเช็คจำนวนมหาศาลที่มีศูนย์แปดตัวเสียงของฮั่วซือหานเย็นชาและเรียบนิ่งดังขึ้นจากเหนือศีรษะเธอ "ฉือหว่าน นี่คือค่าชดเชยในการหย่าของเรา เราหย่ากันเถอะ"เขาวางเช็คลงบนอ่างล้างหน้าก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปทันทีเขากำลังไปหาฉือเจียวเหมือนกับแม่ในอดีตดวงตาของฉือหว่านที่ขาวกระจ่างแดงก่ำ น้ำตาเอ่อล้นจนแวววาว เธอถูกทอดทิ้งอีกครั้งไม่ว่าจะเป็นแม่ หรือฮั่วซือหาน เธอพยายามยึดพวกเขาไว้สุดชีวิต แต่ทั้งสองกลับ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 14
ในระหว่างเธอกับฉือหว่าน เขาจะเลือกเธอแน่นอนฉือหว่านไม่เคยเป็นคู่แข่งของเธอได้เลยฮั่วซือหานปรายตามองชายหนุ่มคนนั้นด้วยความเย็นชา ก่อนจะพูดคำหนึ่งออกมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด "ไสหัวไป"ชายหนุ่มไม่กล้าหันหลังกลับ เขารีบหลบหนีออกไปอย่างลนลานฮั่วซือหานก้มสายตาที่เย็นชาลงมองฉือเจียว ก่อนจะดึงแขนของตัวเองออกจากมือเธอ "ฉือเจียว คุณยังก่อเรื่องไม่พออีกเหรอ?"ฉือเจียวชะงักไปทันที "คุณดุฉัน? ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ป่านนี้คุณคงได้นอนกับฉือหว่านไปแล้ว!"ฮั่วซือหานไร้ซึ่งความรู้สึกบนใบหน้า "เพราะอย่างนั้นคุณเลยวางยาตัวเอง?"ฉือเจียวที่ถูกฮั่วซือหานตามใจจนเคยตัว เงยคางขึ้นอย่างหยิ่งทะนง "ใช่สิ ฮั่วซือหาน ถ้าคุณกล้าแตะต้องฉือหว่าน ฉันก็จะให้ผู้ชายคนอื่นแตะต้องฉัน!"สีหน้าของฮั่วซือหานมืดมนจนดูเหมือนจะบีบความเย็นออกมาได้ เขาหันหลังเดินออกไปทันทีเขาเดินออกไปเขาไม่ปลอบเธอเลย!ชายที่หล่อเหลาและร่ำรวยอย่างฮั่วซือหาน แม้แต่ตอนเดินในบาร์ก็ยังดึงดูดสายตาของผู้หญิงมากมายที่มองเขาด้วยความหลงใหลฉือเจียวเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เธอรู้ว่าฉือหว่านและผู้หญิงพวกนั้นต่างต้องการฮั่วซือหาน เธอไม่มีวันเปิดโอกาสให้ใคร
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 15
ในหัวของฮั่วซือหานภาพใบหน้าขาวใสเล็กเรียวของฉือหว่านผุดขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อครู่เขาเพิ่งจูบเธอไป ริมฝีปากของเธอนุ่มมาก กลิ่นหอมยังคงติดตรึงในความทรงจำตอนที่ฉือเจียวกำลังจะจูบเขา ฮั่วซือหานหันหน้าหนีหลบอย่างรวดเร็วฉือเจียวจูบไม่ถึง เธอขมวดคิ้วแล้วพูดเสียงงอน "คุณหลบทำไม?"ฮั่วซือหานเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเขาถึงทำแบบนั้น ทั้งที่ฉือเจียวคือคนที่เขาชอบ การจูบกันระหว่างคนรักมันเป็นเรื่องปกติเขาไม่ได้ชอบฉือหว่านเสียหน่อยแต่ความรู้สึกจากจูบของฉือหว่านยังคงติดตรึงในใจเขา ความรู้สึกที่นุ่มนวลและเร่าร้อนนั้นยังอยู่ในความทรงจำลึกๆ ในฐานะคนที่รักความสะอาดมาก ฮั่วซือหานรู้สึกว่ามันยากที่จะเปลี่ยนจากผู้หญิงคนหนึ่งไปหาอีกคนได้ทันทีมันทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ และรู้สึกว่ามันไม่สะอาดทันใดนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น "ก๊อก ก๊อก" พร้อมกับเสียงของ เลขาจ้าว ดังมาจากด้านนอก "ท่านประธาน ยาถอนพิษมาแล้วครับ"ยาถอนพิษ?ฉือเจียวชะงัก เธอโดนยาเข้าไป แล้วเขาถึงกับให้คนไปหายาถอนพิษให้เธอ?ฮั่วซือหานแกะมือของฉือเจียวออกก่อนจะลุกขึ้นยืนฉือเจียวโกรธจัด คว้าหมอนขึ้นมาขว้างใส่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา "ฮั่วซือหา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 16
ฉือหว่านหัวเราะออกมา ซูเสี่ยวฝูระบายความโกรธเกี่ยวกับฮั่วซือหานและฉือเจียวมาตั้งแต่เมื่อคืน ความดุดันของเธอนั้นน่าทึ่งจริงๆในความเป็นจริง ฉือหว่านได้เรียนรู้ที่จะเยียวยาตัวเองในช่วงเวลาที่ทุกอย่างพังทลายเธอแกะลูกอมลูกอมกระต่ายขาวออกมาหนึ่งเม็ดแล้วใส่เข้าปาก ความหวานที่กระจายในปากทำให้ดวงตาและใบหน้าของเธอมีรอยยิ้ม"เสี่ยวฝู พักก่อนเถอะ ตอนนี้เรามีอะไรต้องสะสางก็ค่อยๆ สะสางไป มีแค้นก็เอาคืนตามนั้น"ซูเสี่ยวฝูเข้าใจทันทีว่าฉือหว่านกำลังจะจัดการคนเหล่านี้แล้ว เธอรู้ดีว่าฉือหว่านของเธอเป็นคนที่เก่งกาจมากแต่ในใจของเธอยังรู้สึกปวดใจที่เห็นฉือหว่านต้องผ่านกระบวนการเยียวยาตัวเองทุกครั้ง มันคงเจ็บปวดมากทันใดนั้น เสียง "ฮือๆ" ก็ดังขึ้นมาจากในห้องเก็บของฉือหว่านวางหนังสือลงก่อนจะยิ้มบางๆ "ไปกันเถอะ มาเริ่มจาก หัวหน้าแผนกหวังกันก่อน"เมื่อวานฉือหว่านทำให้หวังสือหมดสติไป จากนั้นก็ให้คนพาตัวเขามาฉือหว่านพาซูเสี่ยวฝูเข้าไปในห้องเก็บของ หวังสือถูกมัดมือมัดเท้า ปากถูกยัดด้วยผ้า พอเห็นฉือหว่านเข้ามา เขาก็เริ่มดิ้นอย่างแรงซูเสี่ยวฝูเดินไปดึงผ้าออกจากปากของหวังสือทันทีที่หวังสือเห็นฉือหว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 17
วิลล่าตระกูลฉือในห้องนั่งเล่น ฉือไห่ผิงนั่งอยู่บนโซฟา เขามองไปที่หลี่หลัน "หลันหลัน เทพ C จะยอมรักษาอาการของเจียวเจียวจริงๆ ใช่ไหม?"หลี่หลันยิ้มบาง เมื่อวานนี้ฉือหว่านที่โดนยาและหวังสือก็หายตัวไปพร้อมกัน เธอคิดว่าทั้งสองคงเกิดเรื่อง "ไฟใกล้ฟาง" ใช้ช่วงเวลาสั้นๆ อย่างร้อนแรงหากหวังสือสำเร็จตามแผน เขาจะเป็นคนแนะนำให้เทพ C มารักษาฉือเจียวหลี่หลันกล่าวด้วยรอยยิ้ม "วางใจเถอะ เดี๋ยวหัวหน้าแผนกหวังก็จะมาพร้อมข่าวดี"พูดจบ หลี่หลันก็นั่งลงบนตักของฉือไห่ผิง ฉือไห่ผิงซึ่งเป็นประธานบริษัทมีความสง่างามและน่าเกรงขามของชายวัยกลางคน เธอคล้องคอเขา "ที่รัก เทพ C เป็นคนที่ฉันเชิญมา คุณจะให้รางวัลฉันยังไงดีคะ?"ฉือไห่ผิงเอื้อมมือไปบีบจมูกเธอเบาๆ "เมื่อคืนฉันให้รางวัลเธอไม่พออีกเหรอ?"หลี่หลันถลึงตาใส่เขาอย่างเขินอาย ก่อนจะหยิบขวดยาคุมกำเนิดออกมา "ที่รัก ฉันไม่อยากกินยาเม็ดนี้อีกแล้ว ฉันอยากมีลูกชาย อยากให้คุณมีทายาทอีกคน"สีหน้าของฉือไห่ผิงเปลี่ยนไปทันทีแต่งงานกันมาหลายปี หลี่หลันไม่เคยตั้งครรภ์ เพราะฉือไห่ผิงไม่อนุญาตให้เธอมีลูกยาคุมกำเนิดนี้ หลี่หลันกินมาตลอดหลายปีหลี่หลันรู้ดีว่าฉือเ
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 354
หลี่หลันนึกขึ้นได้ “ฉันพอจะจำได้ องค์กรถงเหรินถังน่าจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ต่างประเทศวันที่ 11 เมษายน เลยถูกเรียกกันว่า ‘ตำนาน 411’”ฉือถังพยักหน้า “ใช่เลย”ฉือเจียวมองยาที่อยู่ในมือตัวเอง “ถ้าเป็นแบบนั้น ผู้ก่อตั้งองค์กรนี้ก็ต้องเป็นอัจฉริยะระดับตำนานเลยน่ะสิ ซือหาน คุณรู้จักเขาไหม?”ความจริงตอนนี้ฉือเจียวยังโกรธอยู่เต็มอก แต่เธอไม่กล้าระเบิดใส่ฮั่วซือหานอีกแล้ว ตรงกันข้าม เธอกลับยิ่งพยายามยึดเขาไว้ให้แน่น ทั้งหมดนี้ เธอเลือกจะระบายที่ฉือหว่านแทนฮั่วซือหานคิดอยู่สักพัก “เคยเจอกันครั้งหนึ่ง”ฮั่วซือหานเคยเจอกับผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังจริงๆ ตอนนั้นคือเมื่อหกปีก่อน ที่ลอสแอนเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกาในตอนนั้น เขาเป็นเจ้าพ่อวงการธุรกิจแล้ว และได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานประชุมของแวดวงธุรกิจที่วอลสตรีท คืนนั้น เป็นคืนที่ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังพาแบรนด์เข้าสู่ตลาดหุ้น เขาได้ยินเสียงเคาะระฆังตอนเที่ยงคืนที่เธอเป็นคนตีคนข้างๆ บอกกับเขาว่า ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังคนนั้น อายุเพียงแค่ 16 ปีเท่านั้นเขาเองก็เคยเปิดบริษัทแรกในวัย 16 ปีเหมือนกันเธอเองก็พาองค์กรเข้าตลาดหุ้นตอนอายุ 16 เช่นก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 353
"เดี๋ยวก่อน!" ฉือหว่านพูดแทรกขึ้นมากลางคัน ตัดบทคำด่าของฉือเจียวทันที "ฉือเจียว เธอเข้าใจผิดแล้ว เมื่อคืนฉันไม่ได้ยั่วยวนประธานฮั่วเลยนะ ตรงกันข้าม ฉันปฏิเสธเขาสุดชีวิต แต่ประธานฮั่วกลับใช้จังหวะที่ฉันกำลังเป็นไข้ตัวร้อน อ่อนแรงบังคับฉัน!"อะไรนะ?ฮั่วซือหานใช้กำลัง?ฉือเจียวไม่เชื่อสุดหัวใจ ฮั่วซือหานเป็นใคร เขามีสาวสวยอยู่รอบตัว ไม่เคยขาดผู้หญิงเลยสักวันแถมเธอเองก็เคยเสนอตัวให้เขาหลายครั้ง แต่เขากลับปฏิเสธโดยอ้างว่าไม่มีอารมณ์หรือไม่ก็งานยุ่งเขาจะเคร่งขนาดไหนก็เคร่งได้ขนาดนั้นแต่กลับมาใช้กำลังกับฉือหว่านตอนเธอป่วย?ฉือเจียวไม่เชื่อ "ไม่มีทาง! เธอพูดมั่ว!"ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน "ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณก็อยู่ตรงนี้ ช่วยบอกฉือเจียวหน่อย ฉันพูดมั่วจริงรึเปล่า?"ฮั่วซือหานมองฉือหว่านแวบหนึ่ง ก่อนจะเผยอริมฝีปากบางเอ่ยขึ้น "เธอพูดเรื่องจริงทั้งหมด"ฉือเจียว "......" เธอแทบจะพังทลายลงตรงนั้นเห็นสีหน้าของฉือเจียวเหมือนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ฉือหว่านหัวเราะเย็นเยียบ "ฉือเจียว ตอนเธอไปเป็นมือที่สามของคนอื่น เธอเคยคิดบ้างไหมว่าจะมีวันโดนคนอื่นมาเป็นมือที่สามแทน? บอกไว้เลยนะ ประธาน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 352
”เป่ยเฉิน นายมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ทำไม นายกำลังสงสัยฉันเหรอ สงสัยว่าฉันอยากระเบิดตายไปพร้อมกับนาย?”“เป่ยเฉิน ฉันน่ะเป็นซ้อเจียวเจียวของนายนะ นายมาสงสัยฉันแบบนี้ ฉันเสียใจมากเลยนะ ฉันว่า... นายเปลี่ยนไปจริงๆ”“นายบอกมาสิ ทำไมถึงไม่กลับมาให้ทันตามเวลาที่กำหนด แล้วตอนอยู่บนเรือยอชต์ นายไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านใช่ไหม?”ฉือเจียวฉลาดมาก เธอเล่นบทอารมณ์เต็มที่ แถมยังชิงโจมตีกู้เป่ยเฉินก่อนเสียอีกกู้เป่ยเฉินบนเรือยอชต์ไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านจริงๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอ่อนลงเล็กน้อย “ซ้อเจียวเจียว ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น”“เป่ยเฉิน พวกเราต้องเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ห้ามให้ฉือหว่านมาทำลายความสัมพันธ์ของเราเด็ดขาด”…………ฉือหว่านเริ่มเก็บกระเป๋า เตรียมจะบินกลับไห่เฉิงเก็บของเสร็จ เธอเดินออกไปหารุ่นพี่หญิง แต่ในระหว่างเดินผ่านระเบียง เธอก็เห็นฉือเจียวฉือเจียวรอเธออยู่ตลอดฉือหว่านไม่ได้แปลกใจอะไร เดินตรงเข้าไปฉือเจียวยิ้ม “ฉือหว่าน เธอกลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ”ฉือหว่านยกยิ้มนิดๆ “ฉือเจียว คนที่ลงมือคือเธอใช่ไหม?”“ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร ฉือหว่าน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 351
ฉือหว่านกับกู้เป่ยเฉินกำลังรอฮั่วซือหานอยู่ คนของฮั่วซือหานมาถึงแล้ว ล้อมหมู่บ้านนี้ไว้หมด ทำให้พวกเขาออกไปได้อย่างปลอดภัยแต่รอแล้วรออีก ฮั่วซือหานก็ยังไม่มา ไม่รู้เขาหายไปทำอะไร“พี่รองฉันทำไมยังไม่มาอีกล่ะ?”ในตอนนั้นเอง ร่างสูงสง่างามของฮั่วซือหานก็ปรากฏขึ้น เขามาแล้ว“พี่รอง หายไปไหนมานานเลย?” กู้เป่ยเฉินถามอย่างสงสัยฮั่วซือหานไม่ตอบ เขาใช้กระดาษทิชชู่เช็ดมือฉือหว่านสังเกตเห็นเลือดที่มือของเขาเลขาจ้าวเดินเข้ามา “ประธานครับ เรากลับกันได้แล้วครับ”ฮั่วซือหานพยักหน้า พวกเขาทั้งหมดขึ้นเรือยอชต์ ออกจากที่นั่น“พี่ซือหาน ฮือๆ~”ฉือหว่านได้ยินเสียงร้องไห้ เธอหันกลับไป เห็นหลิวชุนฮวาหลิวชุนฮวาร้องไห้ วิ่งเข้ามาหา ยืนอยู่ริมฝั่งอย่างอาลัยอาวรณ์“ประธานฮั่ว คุณทำร้ายจิตใจเด็กผู้หญิงเขาหรือเปล่า? ฉันดูแล้ว เด็กคนนั้นน่ะ รู้สึกกับคุณจริงๆ”ฮั่วซือหานปรายตามองฉือหว่านเย็นๆ “งั้นความรู้สึกจริงจังนั่นเอาไปให้เธอแล้วกัน เธออยากได้ไหมล่ะ?”ฉือหว่าน “……”…………ทุกคนกลับมาที่เวยไห่ โจวจิ่นกับรุ่นพี่คนอื่นๆ ก็มากันพร้อมหน้า โจวจิ่นมองฉือหว่าน “รุ่นน้องฉือ เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? อยู่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 350
ฮั่วซือหานมองผู้หญิงในอ้อมแขน ดวงตายาวรีหรี่ลงเล็กน้อยอย่างเจ้าเล่ห์ “น้องสาวในใจก็ถือว่าเป็นน้องสาวไม่ได้เหรอ?”หน้าด้านที่สุด!ฉือหว่านยกเท้าถีบเขาทันทีฮั่วซือหานพลิกตัวกลับ กดเธอลงบนเตียงอีกครั้ง “จะลองอีกรอบไหมล่ะ?”ฉือหว่านมองเห็นแววตาที่มีประกายไฟของเขา ไม่ใช่แค่ล้อเล่น เขาเอาจริง!ผู้ชายคนนี้ แข็งแรงเกินมนุษย์!“ฉือหว่าน เราเหมือนจะยังไม่เคยทำกันตอนเช้าเลยนะ”ใบหน้าขาวใสขนาดพอดีฝ่ามือของฉือหว่านแดงก่ำขึ้นทันที โรคจิต!เธอออกแรงผลักเขา แล้วรีบลุกลงจากเตียงฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้น ยิ้มออกมาอย่างพอใจ…ฮั่วซือหานกับฉือหว่านไปดูอาการของกู้เป่ยเฉิน ฉือหว่านตรวจดูแผลที่ขาของเขา อาการดีขึ้นมากแล้วคืนที่ยากที่สุด พวกเขาผ่านมันมาได้“คุณชายกู้ ขาของคุณปลอดภัยแล้ว” ฉือหว่านพูดอย่างมั่นใจกู้เป่ยเฉินมองเธอ “ฉือหว่าน อย่าคิดว่าฉันจะขอบคุณเธอ”“แค่คำขอบคุณจากนาย ฉันคงไม่เป็นอมตะหรอกมั้ง?”“…”กู้เป่ยเฉินถึงกับพูดไม่ออกฮั่วซือหานยืนดูอยู่ด้านข้าง แม้ว่ากู้เป่ยเฉินกับฉือหว่านจะยังปะทะคารมกันอยู่เหมือนเดิม แต่เขาก็สังเกตได้ว่าท่าทีของกู้เป่ยเฉินเริ่มจะเปลี่ยนไปแล้ว“พี่รอง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 349
พวกเขาหย่ากันไปแล้วแต่ฮั่วซือหานไม่เคยลืม “เธอเป็นไข้ ฉันก็แค่ช่วยให้ร่างกายเธออบอุ่นขึ้นเท่านั้น”ฉือหว่านกัดฟัน “…แค่ให้ความอบอุ่น ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้ คุณเคยทำแบบนี้ให้ผู้หญิงคนอื่นด้วยไหม?”“ผู้หญิงคนอื่นไม่เหมือนเธอ” ฮั่วซือหานมองเธอตรงๆ “ไม่มีใครกล้าปลดกระดุมเสื้อฉันแล้วล้วงเข้ามาเองแบบเธอหรอก เธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน”ฉือหว่านก้มมองเสื้อของเขา กระดุมหายไปหนึ่งเม็ดจริงๆ ฝีมือเธอแน่นอนเธอยกมือผลักเขา “ถอยไป!”ฮั่วซือหานจับมือเธอไว้ทั้งสองข้าง กดลงบนที่นอน แล้วโน้มตัวจูบลงบนใบหน้าเธออย่างรวดเร็วเขายังไม่อยากหยุดฉือหว่านดิ้นสุดแรง “ฮั่วซือหาน! เราหย่ากันแล้วนะ! ถ้าคุณต้องการแบบนี้ ก็ไปหาฉือเจียวสิ! ผู้ชายที่ยุ่งกับผู้หญิงสองคนขึ้นไปพร้อมกันอย่างคุณ น่าจะตรวจสุขภาพเป็นประจำไว้บ้างนะ! เดี๋ยวจะติดโรค!”ฮั่วซือหานหลุดหัวเราะอย่างไม่เชื่อหู เธอยังคงปากกล้าเหมือนเดิมเขาบีบแก้มเธอเบาๆ แล้วพูดชัดเจน “ฉันไม่เคยแตะต้องฉือเจียว”อะไรนะ?เขาไม่เคยแตะต้องฉือเจียวเลยงั้นเหรอ?ฉือหว่านถึงกับนิ่งไปพวกเขาคบกันมาตั้งนาน ทำไมถึงไม่เคยแตะต้องฉือเจียวเลยก่อนที่เธอจะคิดต่อได้ ฮั่วซือหาน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 348
ฮั่วซือหานรู้สึกได้ถึงมือเล็กๆ ของฉือหว่านที่เลื่อนไปบนตัวเขา เธอร้อนรุ่มและใจร้อนเกินไป ขณะที่ดึงกระดุมเสื้อเขาจนกระเด็นหลุดไปเม็ดหนึ่งลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลง เขารีบจับมือเธอไว้เบาๆ “ฉือหว่าน ช้าหน่อย ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าสำรองนะ”ถ้าเสื้อผ้าของเขาขาดขึ้นมา เขาจะไม่มีเปลี่ยนนะแต่ฉือหว่านกลับไม่ฟัง เธอเพียงต้องการความอบอุ่นมากกว่านี้ มือเล็กๆ ถูกดึงออกไปได้ก็รีบซุกหน้าลงตรงซอกคอเขา “ไม่เอา…หนาว…”เสียงของเธอออดอ้อนอ่อนแรง ปนน้ำเสียงเจ็บไข้คล้ายเด็กน้อยกำลังอ้อนขอแน่นอนว่า ฮั่วซือหานรู้ดีว่าต่อให้เธอไม่ป่วย เธอก็ออดอ้อนเก่งอยู่แล้ว โดยเฉพาะเวลาที่พวกเขาอยู่กันสองต่อสองบนเตียงเธอเหมือนปีศาจน้อยตัวหนึ่งแค่หลังหย่ากัน ก็ไม่ได้ลิ้มลองอีกเลยฮั่วซือหานพยายามกลั้นใจ แต่สุดท้ายเขาก็อดไม่ไหว มือของเขาลูบไปที่กระดุมเสื้อของเธอ ราวกับตั้งใจจะช่วยเธอระบายความร้อนในกายทุกอย่างเริ่มวุ่นวายขึ้นมาเล็กน้อย เขาพลิกตัวทาบลงเหนือเธอ ทั้งสองสลับกันถอดผ้าเสื้อเชิ้ตของเขาถูกดึงออกไปครึ่งตัว กล้ามไหล่และแผ่นหลังแน่นตึงเผยออกชัด ฝ่ามือเย็นเฉียบของฉือหว่านสัมผัสกับร่างกายของเขาร่างของฮั่วซื
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 347
ฮั่วซือหานหันไปมองกู้เป่ยเฉิน “นายพักผ่อนให้ดี เรื่องอื่นไว้ค่อยคุยพรุ่งนี้”คืนนี้ฉือหว่านกับกู้เป่ยเฉินต้องการพักฟื้นก่อน เรื่องการกลับออกจากหมู่บ้านค่อยคิดพรุ่งนี้อีกทีกู้เป่ยเฉินได้พี่รองอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกอุ่นใจทันที เขาพยักหน้า “ได้ครับ”ฮั่วซือหานอุ้มฉือหว่านออกมาจากกระท่อม หลิวชุนฮวาที่ยืนรออยู่ข้างนอกก็รีบเข้ามา “พี่ซือหาน น้องสาวพี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”“เธอเป็นไข้สูงครับ น้องชุนฮวา รบกวนช่วยจัดหาห้องพักให้เราได้ไหม?”พอได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาสมบูรณ์แบบของฮั่วซือหานเข้าเต็มตา สาวบ้าหน้าตาอย่างหลิวชุนฮวาจะปฏิเสธได้อย่างไร? เธอรีบใช้อำนาจลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน จัดหาห้องพักสะอาดเรียบร้อยให้เขาทันทีฮั่วซือหานอุ้มฉือหว่านไปวางลงบนเตียง ร่างกายเธอเย็นเฉียบ หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น เส้นผมปอยหน้าม้าเปียกชื้นแนบอยู่กับหน้าผากขาวเนียนจนดูน่าสงสารจับใจเขาเอื้อมมือไปเกลี่ยผมออกจากหน้าผากของเธอเบาๆ“พี่ซือหาน” ขณะนั้นเอง เสียงหลิวชุนฮวาก็ดังขึ้นฮั่วซือหานถึงเพิ่งนึกได้ว่ายังมีเธออยู่ในห้อง เขาหันไปถามตรงๆ “น้องชุนฮวา มีพี่ชายด้วยใช่ไหม?”หลิวชุนฮวาพยักหน้า “ใช่ค่ะ พี่ชายฉันชื่อหลิว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 346
หลิวชุนฮวาหันไปมองเลขาจ้าวกับคนที่ตามมาด้วย “หมู่บ้านเราห้ามคนนอกเข้า พวกเขาเข้าไปไม่ได้ แต่ฉันจะแอบพาคุณเข้าไปได้คนเดียว”เลขาจ้าวรีบเอ่ย “ท่านประธาน เข้าไปคนเดียวมันอันตรายนะครับ”ฮั่วซือหานถามกลับเรียบๆ “อันตรายอะไร?”เลขาจ้าวพูดเบาๆ “ชุนฮวาคนนี้เหมือนจะหลงคุณนะครับ ระวังเธอล็อกตัวคุณไว้เป็นเจ้าบ่าวประจำหมู่บ้านล่ะ”ฮั่วซือหานเหลือบตาเย็นๆ ไปมองเลขาจ้าวแวบหนึ่งเลขาจ้าวรีบหุบปากเงียบแทบทันทีฮั่วซือหานสั่งการ “พวกนายพักอยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวฉันจะติดต่อไปเอง”เลขาจ้าวพยักหน้า “รับทราบครับ”ฮั่วซือหานหันไปทางหลิวชุนฮวา “น้องชุนฮวา รบกวนด้วยนะครับ พาผมเข้าไปที”“ไปกันเถอะ”หลิวชุนฮวาพาฮั่วซือหานเข้าไปในหมู่บ้าน ระหว่างเดินอยู่ข้างเขา หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนกวางน้อยวิ่งในป่า “คุณชื่ออะไรเหรอ?”“ฉันชื่อฮั่วซือหาน”“งั้นฉันเรียกคุณว่าพี่ซือหานได้ไหมคะ?”“…ถ้าคุณชอบแบบนั้นก็เรียกได้”“คุณทำงานอะไรเหรอ?”“เปิดบริษัทน่ะ”“แล้วทำไมยังไม่แต่งงานล่ะ คุณชอบผู้หญิงแบบไหน?”เมื่อหลิวชุนฮวามองเขาด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวัง ฮั่วซือหานก็ยกยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก “ฉันชอบผู้หญิงที่จิตใจดี เชื
