MasukShare
บทที่ 135
Bab terkait
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 136
ฮั่วซือหานจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่เขาจูบเธอคือเมื่อไหร่ สิ่งที่เขารู้ในตอนนี้คือ ร่างกายของเขากำลังถูกจูบจนชาไปทั้งตัว ราวกับกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน ขณะเดียวกัน เด็กสาวตรงหน้ากลับยิ่งรุกคืบเข้ามาอย่างกล้าหาญ ปลายนิ้วเล็กๆ ราวกับอุ้งเท้าลูกแมวข่วนไปทั่ว ก่อนจะเกี่ยวเขาไว้แล้วดูดเบาๆ ฮั่วซือหานรู้สึกถึงความชาที่พุ่งขึ้นมาจากแนวกระดูกสันหลังไปจนถึงสมอง วิญญาณของเขาแทบจะถูกเธอดูดออกไปแล้ว เขาหอบหายใจหนัก ร่างกายอันแข็งแกร่งของเขาทับลงบนตัวเธอ ให้ตายเถอะ ร่างกายของเขาจำเธอได้ เขาไม่เคยแตะต้องฉือเจียวมาก่อน สำหรับผู้ชายที่อายุเท่านี้ เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ถือเป็นสิ่งจำเป็น แต่เขากลับเป็นคนเย็นชาโดยธรรมชาติ ไม่เคยรู้สึกอะไรเป็นพิเศษ จนกระทั่งเขาได้พบกับฉือหว่าน โดยเฉพาะในคืนที่มีพายุฝนคืนนั้น เธอช่วยเขาไว้ ทำให้เขาได้ลิ้มรสความรู้สึกบางอย่าง และตอนนี้... แค่แตะต้องเธอ ความรู้สึกนั้นก็กลับมาอีกครั้ง ความรู้สึกแบบนี้มันแย่มาก เขาปล่อยมือออกจากลำคอขาวเนียนของเธอ ทำให้เธอสามารถหายใจเอาอากาศสดชื่นเข้าไปได้อีกครั้ง ร่างกายของเขาหนักมาก ฉือหว่านใช้มือทั้งสองข้างดันหน้าอกแข็ง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 137
เพียงเห็นข้อสอบทั้งห้าชุดถูกทำเสร็จสมบูรณ์ ฮั่วซือหานหยิบข้อสอบขึ้นมากวาดตามองอย่างรวดเร็ว บนกระดาษเต็มไปด้วยลายมือเรียวเล็กของเธอ คำตอบทั้งหมดถูกต้องหมด เป็นไปได้ยังไง? ฮั่วซือหานรู้สึกเหลือเชื่อ เธอใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงทำข้อสอบห้าชุด และยังได้คะแนนเต็มร้อยทั้งหมด เธอทำได้ยังไงกัน? สายตาของฮั่วซือหานจับจ้องไปที่ฉือหว่านที่หลับสนิทเต็มไปด้วยความสงสัย ก่อนจะเรียกเสียงเข้ม "เลขาจ้าว" ไม่นานนัก ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออก เลขาจ้าวเดินเข้ามา "ท่านประธาน มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?" "เลขาจ้าว คิดไม่ถึงเลยว่านายกล้าทำเรื่องแบบนี้ใต้จมูกฉัน!" เลขาจ้าวงงเป็นไก่ตาแตก "ผมทำอะไรครับ?" ฮั่วซือหานปาเอกสารข้อสอบลงบนโต๊ะ "นายกล้าให้ฉือหว่านลอกคำตอบงั้นเหรอ?!" เลขาจ้าว "..." ผมบริสุทธิ์นะครับ ท่านประธาน! แต่ฮั่วซือหานไม่คิดจะฟังคำอธิบายของเขา เพราะสำหรับเขาแล้ว การอธิบายก็เป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น ด้วยความสามารถของฉือหว่าน ไม่มีทางที่เธอจะทำข้อสอบห้าชุดและได้คะแนนเต็มหมดภายในเวลาแค่หนึ่งชั่วโมง เว้นเสียแต่เลขาจ้าวเป็นคนให้เธอลอก "หักเงินเดือนหนึ่งเดือน ครั้งนี้ถือว่าเตือน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 138
แต่เขาจำเป็นต้องลุกจากเตียงจริงๆ ฮั่วซือหานค่อยๆ ดึงแขนตัวเองออกจากอ้อมแขนของเธออย่างเบามือ จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาเปิดน้ำเย็นอาบเพื่อระงับอารมณ์ ก่อนจะสวมเสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงสแล็คสีเดียวกัน แล้วเดินออกจากห้องพักไปยังสำนักงานของตัวเอง เมื่อมาถึงห้องทำงาน เขาก็ต้องชะงักไปเล็กน้อย เพราะภายในห้อง มีร่างของหญิงสาวอีกคนหนึ่งอยู่แล้ว ฉือเจียวมาแล้ว ฉือเจียวหันไปมองเขา ก่อนจะยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม "ซือหาน อย่าบอกนะว่าคุณเพิ่งตื่น?" ตอนนี้มันแปดโมงเช้าแล้ว และฉือเจียวไม่เคยเห็นฮั่วซือหานตื่นสายขนาดนี้มาก่อน ฮั่วซือหานชะงักไปชั่วขณะ ไม่คิดว่าฉือเจียวจะมาหาเขาแต่เช้าแบบนี้ ทันใดนั้น เลขาจ้าวก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา "ท่านประธาน ผมเพิ่งไปที่ฝ่ายการตลาดมา ผมไม่รู้เลยว่าคุณหนูฉือเจียวเข้ามา..." เลขาจ้าวรู้อยู่แก่ใจว่าคืนนี้ท่านประธานของเขานอนอยู่กับคุณนายใหญ่ และตอนนี้เธอน่าจะยังหลับอยู่บนเตียงในห้องพักของท่านประธาน แต่ฉือเจียวเข้ามาแล้ว! ทีนี้ล่ะแย่แล้ว! ผู้หญิงสองคนจะตบแย่งท่านประธานกันหรือเปล่า? เลขาจ้าวไม่กล้าสบตากับเจ้านายตัวเองเลย ด้วยสัญ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 139
ฮั่วซือหานเอื้อมมือไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้า แล้วเขาก็พบกับฉือหว่าน ฉือหว่านกำลังซ่อนตัวอยู่ในมุมตู้ ร่างเล็กจิ๋วของเธอขดตัวเป็นก้อนเล็กๆ ผมดำขลับยาวสลวยสยายลงมา พอเห็นประตูตู้เปิดออก ดวงตากลมใสที่เพิ่งตื่นนอนของเธอก็มองขึ้นมาที่เขาราวกับกวางน้อยตื่นตกใจ ตอนนี้เธอดูน่าสงสารมาก ราวกับเป็นเมียน้อยที่เขาเลี้ยงไว้นอกบ้าน แล้วภรรยาหลวงก็บุกมา เธอจึงต้องลงจากเตียงของเขาแล้ววิ่งมาหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้า ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว "เธอหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้าทำไม?" ฉือหว่านเพิ่งตื่น เพราะเสียงของฉือเจียวข้างนอกปลุกเธอขึ้นมา เธอลืมตาก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องพักของเขา เธอจำไม่ได้เลยว่ามานอนที่นี่ได้ยังไง เธอจำได้แค่ว่าตัวเองหลับไปบนโต๊ะ พอเห็นฉือเจียวกำลังบุกเข้ามาด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว เธอตื่นตกใจจนต้องหลบเข้ามาในตู้เสื้อผ้าโดยสัญชาตญาณ เฉือหว่านเงยหน้ามองเขา แล้วถามว่า "ฉือเจียวไปแล้วเหรอ?" ฮั่วซือหานไม่ได้ตอบ ฉือหว่านยิ้มมุมปาก "พอเห็นว่าฉือเจียวกำลังจะเข้ามา ฉันก็รีบหลบเองเลยล่ะ ประธานฮั่ว แบบนี้ฉันเรียกว่าทำตัวดีขึ้นแล้วใช่ไหม?" ฮั่วซือหาน "..." ตอนที่ควรจะเรียบร้อย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 140
ฉือหว่าน "……" เธอไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่แล้ว เธอรู้ว่าเขาไม่มีทางนอนกับเธอ เพราะฉือเจียวไม่อนุญาต! แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องพูดจาดูถูกกันขนาดนี้ใช่ไหม? "ฮั่วซือหาน คุณเกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? งั้นต่อไปฉันจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก!" ฉือหว่านหมุนตัวแล้วเดินจากไป การสนทนาจบลงอย่างไม่น่าพอใจสำหรับทั้งคู่ ฮั่วซือหานสีหน้ามืดครึ้ม เขาเดินกลับไปที่ห้องทำงาน แล้วเริ่มจัดการเอกสารด่วน ไม่นาน ฉือเจียวก็เดินเข้ามา "ซือหาน เราจะออกไปมหาวิทยาลัย C กันตอนไหน? วันนี้เทพ C จะมาบรรยายที่นั่น เราจะได้เห็นตัวจริงของเธอสักที!" ฉือเจียวป่วยเป็นโรคหัวใจโดยกำเนิด เทพ C เป็นความหวังของเธอ ก่อนหน้านี้มีสองครั้งที่เทพ C มีกำหนดการมา แต่ก็ถูกเลื่อนออกไป ทำให้เธอผิดหวังมาก แต่วันนี้ เทพ C มาจริงๆ เธอจึงตื่นเต้นสุดๆ ฮั่วซือหานเองก็จำเรื่องนี้ได้ เขาเองก็อยากเห็นเหมือนกัน ว่าแพทย์อัจฉริยะลึกลับผู้นี้เป็นใครกันแน่ หลังจากเซ็นเอกสารฉบับสุดท้ายเสร็จ ฮั่วซือหานลุกขึ้นยืน "ไปมหาวิทยาลัย C กัน" … ฉือหว่านเดินทางมาถึงมหาวิทยาลัย C ตอนนี้มหาวิทยาลัยทั้งแห่งกำลังฮือฮาไปหมด แบนเนอร์ขนาดใหญ่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 141
ฉือหว่านมาถึงหลังเวที เมื่อครู่นี้เธอสั่งให้หลินจื้อหย่วนเคลียร์พื้นที่ ทำให้ตอนนี้มีเพียงเธอคนเดียว เธอนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง มัดผมดำขลับเป็นหางม้าต่ำ เผยให้เห็นลำคอระหงราวกับหงส์ จากนั้นก็แต่งหน้าอ่อนๆ อย่างประณีต ทาปากสีแดงสด เธอแทบไม่แต่งหน้าเลย ปกติใบหน้าของเธอก็ขาวใสบริสุทธิ์ราวกับนางฟ้า แต่พอแต่งแต้มลงไปเล็กน้อย ก็ยิ่งเผยให้เห็นถึงความงามที่แท้จริง ขณะนั้นเอง เสียงของท่านหลินก็ดังขึ้นจากด้านนอก "อรุณสวัสดิ์ทุกท่าน" ฉือหว่านลุกขึ้น เธอเอื้อมมือไปเปิดม่านหน้าเวทีออกเล็กน้อย มองไปยังห้องเลคเชอร์ขนาดมหึมา ที่นั่นเต็มไปด้วยผู้คน ไม่มีที่นั่งว่างแม้แต่ที่เดียว “แชะ! แชะ!” ช่างภาพจากหลายสำนักข่าวกำลังจับภาพบรรยากาศ ท่านหลินยืนอยู่ที่โพเดียม เอ่ยขึ้นผ่านไมโครโฟน "ทุกท่าน วันนี้พวกเรามารวมตัวกันเพื่อ..." เสียงตะโกนของผู้เข้าร่วมประชุมดังขึ้นพร้อมกันว่า "เทพ C!" ท่านหลินยิ้ม "ใช่ วันนี้เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่เราได้เชิญเทพ C มาบรรยายที่มหาวิทยาลัย C" ฉือหว่านกวาดสายตาไปทั่วเวทีและก็เห็นฮั่วซือหานนั่งอยู่บนที่นั่งหลักของแถวหน้า เขานั่งด้วยท่าทางสูงส่ง สง่างาม สี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 142
ฮั่วซือหานสีหน้าเย็นชา "โจวเจิ้นอวี่นั่นใช้ทะเบียนรถที่สามารถขับผ่านได้ทุกที่ในไห่เฉิง การปิดถนนคงไม่ทันแล้ว" "ท่านประธาน งั้นเราจะทำยังไงดีครับ?" ฮั่วซือหานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาโจวต๋าพ่อของโจวเจิ้นอวี่ ตระกูลฮั่วและตระกูลโจวมีความสัมพันธ์กันมานาน ตามลำดับญาติแล้ว ฮั่วซือหานต้องเรียกโจวต๋าว่า “อาโจว”สายถูกรับอย่างรวดเร็ว เสียงของโจวต๋าดังขึ้น "ซือหาน โทรหาฉันแต่เช้า มีอะไรเหรอ?" ฮั่วซือหานกำโทรศัพท์แน่น น้ำเสียงเย็นเยียบ "ลูกชายของคุณจับคนของผมไป คุณลองคิดดูดีๆ ว่าเขามีวิลล่าส่วนตัวที่ชานเมืองหรือเปล่า" …… วิลล่าส่วนตัวนอกเมือง ฉือหว่านค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงกว้างที่นุ่มสบาย รอบตัวเต็มไปด้วยการตกแต่งหรูหรา เธออยู่ที่ไหนกัน? ฉือหว่านดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที "ฉือหว่าน เธอฟื้นแล้วเหรอ?" เสียงของผู้ชายดังขึ้น ฉือหว่านหันไปมอง ก็เห็นโจวเจิ้นอวี่ดวงตากลมโตหรี่ลงอย่างตื่นตระหนก "โจวเจิ้นอวี่? คุณต้องการอะไร?" เธอควรจะอยู่บนเวทีในฐานะเทพ C ที่กลับมา แต่ใครจะคิดว่าโจวเจิ้นอวี่กลับลักพาตัวเธอมาที่นี่แทนโจวเจิ้นอวี่ยิ้มแล้ว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 143
ฉือหว่านตกใจกลัวจริงๆ ผู้หญิงทุกคนเมื่อเผชิญกับการล่วงละเมิดทางร่างกาย ย่อมไม่สามารถตั้งสติได้ เธอเองก็เช่นกัน“ปล่อยฉัน! ไปให้พ้น! อ้า!”ฉือหว่านพยายามหาทางช่วยตัวเอง แต่ในขณะนั้นเอง "ปัง!" ประตูห้องก็ถูกถีบเปิดออกอย่างแรงฮั่วซือหานมาถึงแล้วฮั่วซือหานก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขายื่นมือไปคว้าโจวเจิ้นอวี่ และกระชากตัวเขาออกจากฉือหว่านอย่างแรง จากนั้นหมัดหนักๆ ก็ซัดเข้าที่หน้าของโจวเจิ้นอวี่ทันทีโจวเจิ้นอวี่ล้มลงอย่างน่าสังเวช ฮั่วซือหานต่อยเขาซ้ำเป็นหมัดที่สอง หมัดที่สาม…โจวเจิ้นอวี่ถูกชกจนเลือดอาบหน้าฉือหว่านพยุงตัวขึ้นนั่ง “ฮั่วซือหาน...ฮั่วซือหาน...”เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาฮั่วซือหานปล่อยโจวเจิ้นอวี่ทันที แล้วรีบตรงไปหาเธอ ร่างของฉือหว่านสั่นเทาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเขามองเห็นรอยฝ่ามือที่แก้มขวาของเธอ มันบวมแดงจากการถูกตบ กระโปรงของเธอก็ถูกดึงขึ้นสูงจนเผยให้เห็นต้นขาขาวสะอาด ด้านในเต็มไปด้วยรอยช้ำแดงจากการถูกโจวเจิ้นอวี่บีบอย่างแรง สภาพของเธอราวกับถูกย่ำยีอย่างน่าสงสารเมื่อครู่นี้ตอนที่เขาพุ่งเข้ามาในห้อง เขาเห็นโจวเจิ้นอวี่กดเธอลงกับเตียง ขาของเธอถูกแยกออก ภาพนั้นทำให้เ
Bab terbaru
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 268
คำยังไม่ทันออกจากปาก ฮั่วซือหานก็พูดขัดเบาๆ ว่า “ฉันกับหล่อนหย่ากันแล้ว เรื่องของหล่อนไม่ต้องบอกฉัน”เลขาจ้าวชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความเคารพ “ครับ”เลขาจ้าวหมุนตัวจากไปตอนนั้นเองฉือเจียวก็เดินออกมา คำพูดเมื่อครู่ของฮั่วซือหานเธอได้ยินทั้งหมด เธอยิ้มมุมปาก เธอรู้ว่าฮั่วซือหานเป็นคนเด็ดขาดมาตลอด เมื่อเขาหย่ากับฉือหว่านแล้ว เขาก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉือหว่านอีกตอนนี้ในใจและในสายตาของเขามีแค่เธอเท่านั้นเธอคือคนที่เขารักที่สุดฉือเจียวเดินเข้าไปสวมกอดฮั่วซือหานจากด้านหลังฮั่วซือหานไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าเป็นฉือเจียว เขาละสายตาจากนอกหน้าต่าง ก้มตามองมือละมุนสองข้างที่พันรอบเอวเขาอยู่ข้อมือขวาของฉือเจียวดีขึ้นมากแล้ว แต่ยังเหลือรอยแผลเป็นอยู่ ทำให้เสียความงามไปฉือเจียวเป็นนักเต้น รักสวยรักงามที่สุดฮั่วซือหานจับข้อมือขวาของเธอ “ฉันติดต่อหมอที่เก่งที่สุดจากต่างประเทศไว้แล้ว เขาจะช่วยลบรอยแผลนี้ให้เธอแน่นอน”ฉือเจียวยิ้มบางๆ “ไม่เอา ฉันจะเก็บรอยแผลนี้ไว้”ฮั่วซือหานหันตัวมา “ทำไมล่ะ?”“เพราะนี่คือร่องรอยของความรักที่ฉันมีให้เธอ ฉันอยากเก็บแผลนี้ไว้เตือนใจเธอ เตือนให
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 267
หลังจากหย่ากัน ฮั่วซือหานกับฉือหว่านก็ไม่เคยติดต่อกันอีกเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินข่าวของฉือหว่านเธอป่วยหนักครั้งหนึ่งฉือเจียวยิ้มมุมปากทันที แววตาเต็มไปด้วยความได้ใจ สมเพช และเยาะเย้ย “ไม่คิดเลยว่าฉือหว่านจะรักซือหานหมดใจขนาดนี้”ฉือถังก็หัวเราะเยาะฉือหว่านเหมือนกัน “ด้วยเงื่อนไขของฉือหว่านแบบนั้น ต่อไปไม่มีทางหาใครอย่างประธานฮั่วได้อีกแล้ว คิดแล้วก็น่าสงสารจริงๆ”ฉือเจียวเอียงคอมองฮั่วซือหาน พูดแบบออดอ้อน “ซือหาน ฉือหว่านป่วยน่ะ คุณในฐานะอดีตสามีจะไม่โทรไปปลอบหล่อนสักหน่อยเหรอ?”ฮั่วซือหานไม่แสดงสีหน้าอะไร หน้าตาหล่อเหลาและดูมีฐานะ เขาหันไปมองฉือเจียว “ได้ เดี๋ยวฉันโทรตอนนี้เลย”เขาทำท่าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสีหน้าฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที “คุณกล้าเหรอ!”ฮั่วซือหานยิ้มมุมปากบางๆ “งั้นเธอจะพูดทำไมล่ะ”เขาแค่แกล้งฉือเจียว เขาไม่คิดจะโทรหาฉือหว่านจริงๆ เลยด้วยซ้ำในใจฉือเจียวรู้สึกหวานล้ำ เธอเม้มปากแดงแล้วส่งเสียงฮึออกมาเบาๆฉือถังอุทานทันที “ทนพวกเธอสองคนไม่ไหวแล้ว หรือจะให้ฉันในฐานะหลอดไฟเดินออกไปก่อนดี?”ฮั่วซือหานลุกขึ้นยืน “พวกเธอคุยกันไปก่อน”เขาก้าวขาเดินออกไปเลย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 266
การสูญเสียฮั่วซือหาน มันเจ็บปวดขนาดนี้เลยเหรอฉือหว่านก็อธิบายไม่ได้เหมือนกันว่า ผู้ชายคนนี้มีอะไรดี จริงๆ แล้วเขาก็ไม่ได้ดีกับเธอสักเท่าไร แต่ในชีวิตของคนเรา ใครจะไม่เคยรักคนเฮงซวยสักครั้งบ้าง เธอรักฮั่วซือหานมือของเธอกำหยกชิ้นนั้นแน่น หยกที่เขาเคยให้เธอ ฉือหว่านรู้ว่าเธอเสียเขาไปแล้วเธอเสียพี่ชายของเธอไปแล้วบนถนนฝั่งตรงข้าม รถหรูโรลรอยซ์แฟนธอมจอดนิ่งอยู่ข้างทาง ในตำแหน่งคนขับ ฮั่วซือหานนั่งมองเธอผ่านกระจกหน้ารถที่ใสราวกระจก เขามองเห็นเธอกอดเข่าร้องไห้ฟูมฟายอยู่บนถนน สะอื้นจนตัวสั่นในดวงตาสีดำของเขา ค่อยๆ คลืบคลานด้วยสีเลือดจางๆ ปลายนิ้วของเขาบีบพวงมาลัยแน่นหัวใจของเขาเหมือนถูกอะไรบางอย่างต่อยเข้าอย่างจัง ไม่ถึงกับเจ็บรุนแรง แต่เป็นความเจ็บที่ซึมลึก เจ็บแบบที่ถอนหายใจเท่าไหร่ก็ไม่พอในตอนนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นฉือเจียวโทรมาน้ำเสียงของฉือเจียวร่าเริง “ซือหาน คุณหย่ากับฉือหว่านแล้วใช่ไหม?”ฮั่วซือหานยังคงมองฉือหว่านอยู่ เขาตอบด้วยเสียงแหบพร่า “หย่าแล้ว”“ดีจังเลย! งั้นรีบกลับมาที่โรงพยาบาลนะ ฉันอยากเห็นใบหย่าด้วยตาตัวเองเลย”ฉือเจียววางสายด้วยความพอใจฮั่วซือห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 265
ฮั่วซือหาน คุณเคยชอบฉันบ้างไหม?คำถามนี้ทำให้ฮั่วซือหานชะงักไปชั่วครู่ชอบเขาเคยแอบรู้สึกกับฉือหว่านไม่เหมือนใครเขาเคยรู้สึกไม่อยากปล่อยเธอเคยรู้สึกดึงดูดเคยอยากเป็นเจ้าของเธอเขาเคยชอบฉือหว่านแต่ความชอบแค่นั้น เมื่อเทียบกับฉือเจียวแล้ว มันไม่มีความหมายเลยในเมื่อวันนี้จะต้องหย่ากันแล้ว เขาก็อยากจะฟันให้ขาด ไม่เหลือเยื่อใยเขาเปิดปากพูดออกมา “ฉือหว่าน ฉันรักฉือเจียว”เขาบอกว่า เขารักฉือเจียวแสงในดวงตาของฉือหว่านค่อยๆ มอดดับลง เธอไม่ควรถามคำถามนี้เลย มันเป็นคำถามที่ทำให้เธอขายหน้า และแพ้อย่างหมดรูปแต่เธอยอมรับผลของมัน"งั้นเราหย่ากันเถอะ"ฮั่วซือหานเงียบไปชั่วขณะก่อนพูดขึ้น “ไปเอาทะเบียนบ้านมาเถอะ”ฉือหว่านยิ้มบาง แล้วตบกระเป๋าตัวเองเบาๆ “ฉันเอามาแล้ว”ตอนออกจากห้อง เธอหยิบทะเบียนบ้านออกมาจากตู้เสื้อผ้าแล้ว ตั้งแต่เห็นชื่อเขาโทรเข้ามา เธอก็รู้แล้วว่าเขาจะพูดอะไรฮั่วซือหานมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะสตาร์ทรถ มุ่งหน้าไปยังสำนักงานทะเบียน…ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็นั่งอยู่ในสำนักงานเขตเจ้าหน้าที่พยายามเกลี้ยกล่อม “ใช้เวลาเป็นร้อยปีถึงจะได้ร่วมทาง ใช้เวลาเป็นพันปีถ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 264
…ฉือหว่านกลับมาถึงหอพักหญิง ก็ได้รับสายวิดีโอคอลจากเยี่ยฮวนเอ่อร์ใบหน้ายิ้มแย้มของเยี่ยฮวนเอ่อร์ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ “หวานหว่าน เมื่อคืนนี้เธอกับประธานฮั่วเป็นยังไงบ้าง…”เยี่ยฮวนเอ่อร์ทำหน้าทะเล้น ส่งสายตาเจ้าเล่ห์เต็มไปด้วยความแซวฉือหว่านยิ้มบาง “ฮวนเอ่อร์ ทำไมยังไม่กลับมาอีก?”“ฉันไม่อยากรบกวนเธอกับประธานฮั่วไง ฉันไม่อยากเป็น กขค น่ะ”ว่าแล้วเยี่ยฮวนเอ่อร์ก็พูดต่อ “หวานหว่าน ครั้งนี้ประธานฮั่วจัดการเรื่องโหลวซินเยว่อย่างเด็ดขาดมาก ฉันว่าประธานฮั่วต้องชอบเธอแน่ๆ ตอนนี้พวกเธอก็ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ แล้ว ฉันหวังว่าพวกเธอจะมีความสุข อยู่ด้วยกันอย่างราบรื่นนะ”ฉือหว่านไม่รู้จะพูดอะไรดี เธอแกะลูกอมกระต่ายขาวใส่ปาก รสหวานของลูกอมค่อยๆ ละลายในปาก แล้วเธอก็ยิ้มออกมา “ฉันรู้แล้ว ฮวนเอ่อร์ รีบกลับมาเถอะ”“คืนนี้ฉันจะกลับแล้ว”“โอเค”หลังจากวางสายวิดีโอ ฉือหว่านนั่งลงบนเตียง แล้วหยิบหยกชิ้นนั้นออกมาจากใต้หมอนนิ้วเรียวขาวลูบลายแกะสลักบนหยกอย่างเบามือในตอนนั้นเอง เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีกครั้งฉือหว่านหยิบโทรศัพท์ออกมา เห็นเป็นชื่อฮั่วซือหานฮั่วซือหานโทรมาฉือหว่านหลุบตาลงก่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 263
ฉือเจียวเอ่ยปากไล่ฉือหว่านให้ออกไปฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหานฮั่วซือหานที่กำลังจับมือฉือเจียวอยู่ ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองเธอสายตาของทั้งสองสบกันแต่ยังไม่ทันที่ฮั่วซือหานจะพูดอะไร ฉือหว่านก็เบือนหน้าหนีเสียก่อน เธอมองไปที่ฉือเจียวแล้วยิ้มนิดๆ “เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อนนะ”พูดจบ ฉือหว่านก็หันหลังเดินออกไปฉือหว่านไม่ได้จากไปไกล เธอยืนอยู่หลังประตู ฟังบทสนทนาที่เกิดขึ้นภายในห้องเสียงฉือเจียวดังขึ้นด้วยความน้อยใจ “ซือหาน ฉันถามจริงๆ คุณมีอะไรกับฉือหว่านแล้วใช่ไหม?”ฮั่วซือหานมองไปที่ประตูก่อนจะหันกลับมามองหน้าซีดของฉือเจียว “ฉือเจียว... ขอโทษ”เขายอมรับแล้วฉือเจียวกัดริมฝีปาก “ซือหาน ทำไมล่ะ? คุณเคยบอกว่าคุณกับฉือหว่านจบกันแล้วไม่ใช่เหรอ!”ดวงตาของฮั่วซือหานหม่นลง ใช่ เขาเคยพูดว่าทั้งคู่จบกันแล้ว แต่เขากลับควบคุมตัวเองไม่ได้เขายังคงกลับไปหาหล่อนอยู่ดี“ซือหาน คุณลืมคำพูดของฉันแล้วเหรอ ฉันบอกแล้วว่า ห้ามคุณแตะต้องฉือหว่าน ห้ามคุณนอนกับมัน! แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้ว ฉันจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง ฉันยกโทษให้คุณได้ แต่คุณต้องเลือก! ฉันต้องการให้คุณหย่ากับฉือหว่านทันที!
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 262
ฮั่วซือหานมองเธอแวบหนึ่งก่อนจะพยักหน้า “โอเค”…ทั้งสองคนมาถึงโรงพยาบาล เข้าไปในห้องพักฟื้น VIP แล้วก็เห็นฉือเจียวฉือเจียวนอนอยู่บนเตียงสีหน้าซีดขาว สวมหน้ากากออกซิเจน ยังไม่ฟื้น ร่างของเธอข้างหนึ่งพันผ้าก๊อซหนาแน่น เลือดยังคงซึมออกมาจากแผลบนข้อมือขวาเมื่อหลี่หลันเห็นฮั่วซือหานก็มาหาทันที “ประธานฮั่ว คุณมาแล้วเหรอคะ?”แต่เธอก็ชะงักทันที เมื่อเห็นฉือหว่านเดินตามหลังฮั่วซือหานเข้ามาใบหน้าของหลี่หลันเปลี่ยนสีทันที “ประธานฮั่ว คุณพาหล่อนมาที่นี่ทำไมคะ?”ฉือหว่านมองแม่แท้ๆ ของตัวเองด้วยสายตาเย็นชาหลี่หลันเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ตะคอกใส่ฉือหว่านทันที “ฉือหว่าน ยังมีหน้ามาอีกนะ?”“เมื่อคืนเจียวเจียวหัวใจรู้สึกไม่ดี อยากให้ประธานฮั่วอยู่ด้วย แกก็รู้อยู่แก่ใจ แต่แกกลับไม่ปล่อยเขา ยังจะไปล่อลวงเขาอีก จนเจียวเจียวต้องกรีดข้อมือฆ่าตัวตายแบบนี้!”“แกคงพอใจมากสินะ ตอนนี้แกคงดีใจมาก เพราะเป็นแกที่บีบให้เจียวเจียวไปตาย! ออกไปซะ!”พูดจบ หลี่หลันคว้าแก้วน้ำขึ้นมาขว้างใส่ฉือหว่านทันทีเพล้ง!เสียงกระแทกดังสนั่นฉือหว่านไม่ได้รู้สึกเจ็บ เพราะสายตาของเธอมืดไปก่อน มีร่างสูงใหญ่คนหนึ่งยืนข
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 261
ฉือหว่านยื่นมือออกไป อยากสัมผัสใบหน้าหล่อของฮั่วซือหานแต่ปลายนิ้วขาวเรียวของเธอกลับถูกคว้าไว้ ฮั่วซือหานลืมตาที่ยังปรือเพราะเพิ่งตื่นเขาดึงมือเล็กของเธอไปจูบเบาๆ แล้วหันมามองเธอ “ตื่นแล้วเหรอ?”เสียงตอนเพิ่งตื่นของเขาทั้งทุ้ม ทั้งพร่า ทั้งเซ็กซี่เขาก้มตามองเธอด้วยแววตานุ่มนวลอ่อนโยนใบหน้าเล็กขาวใสของฉือหว่านมีสีชมพูระเรื่อ “สายแล้ว ตื่นได้แล้ว”ฮั่วซือหานกอดร่างนุ่มนิ่มของเธอไว้ “อยู่ด้วยกันอีกสักพักนะ”เขาอยากนอนต่ออีกหน่อยแต่ฉือหว่านลุกขึ้นนั่ง “ไม่ได้ ที่นี่มันหอพักหญิง อีกเดี๋ยวทุกคนจะตื่นมาเห็น รีบไปได้แล้ว”ฮั่วซือหานยกหางตาขึ้นเล็กน้อย แววตาหล่อเหลาดูเจ้าชู้ “กินฉันเมื่อคืนแล้ว เช้านี้ก็ไล่ฉันกลับเลยนะ ฉือหว่าน ทำไมเธอถึงเป็นคนใช้แล้วทิ้งแบบนี้?”ฉือหว่าน “…”เธอถลึงตาใส่เขาอย่างแรง ก่อนจะเปิดผ้าห่มแล้วลุกลงจากเตียงแต่พอยืนขึ้น ร่างบางของเธอก็ทรุดลงทันที“อ๊ะ!”เธอร้องเบาๆยังไม่ทันได้ล้มถึงพื้น แขนแข็งแรงของชายหนุ่มก็โอบเอวเธอไว้ทัน แล้วช้อนเธอขึ้นมาในท่าเจ้าสาวฮั่วซือหานกอดเธอไว้แน่น “ไม่เป็นไรใช่ไหม?”จะไม่เป็นได้ไง?ฉือหว่านกำหมัดเล็ก ทุบอกเขาแรงๆ ที
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 260
แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง ฉือเจียวรอแล้วรออีก ฮั่วซือหานก็ไม่มาเธอเริ่มร้อนใจ จึงโทรหาเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกแต่ฝั่งโน้นมีเพียงเสียงของระบบตอบรับอัตโนมัติแสนเย็นชา “ขออภัย หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาโทรใหม่อีกครั้งค่ะ”ฮั่วซือหานไม่รับสายเธอเพล้ง!ฉือเจียวขว้างมือถือใส่กำแพงทันที ใบหน้าสวยแดงจัดบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ“เจียวเจียว อย่าโมโหเลยนะ หัวใจของหนูไม่ดี” หลี่หลันรีบปลอบฉือเจียวแต่ฉือเจียวผลักหลี่หลันออก “จะให้หนูไม่โกรธได้ยังไง โหลวซินเยว่มันโง่เกินไป! ตอนแรกคิดว่าแผนท้องของมันจะได้ผล แล้วเราค่อยจัดฉากให้ลูกของมันตายด้วยน้ำมือฉือหว่าน ทีนี้ฉือหว่านจะไม่มีวันลุกขึ้นมาได้อีก! แต่โหลวซินเยว่มันไร้ประโยชน์!”“ตอนนี้ซือหานรู้แล้วว่าผู้หญิงในคืนนั้นคือฉือหว่าน! เขาต้องไปหาหล่อนแน่นอน และตอนนี้เขาอยู่กับฉือหว่าน!”ฉือเจียวกลัวมาตลอดว่าฮั่วซือหานจะรู้ความจริงเกี่ยวกับคืนนั้น และสิ่งที่เธอกลัว ก็เกิดขึ้นจริง สุดท้ายเขาก็รู้ตลอดหลายปีที่คบกับฮั่วซือหาน พวกเขาไม่เคยมีอะไรกันเลย แต่ฉือหว่านกลับเป็นผู้หญิงคนแรกของเขาใครๆ ก็รู้ ว่าผู้ชายจะไม่มีวันลืมผู้หญิงค
