LOGINShare
บทที่ 136
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 137
เพียงเห็นข้อสอบทั้งห้าชุดถูกทำเสร็จสมบูรณ์ ฮั่วซือหานหยิบข้อสอบขึ้นมากวาดตามองอย่างรวดเร็ว บนกระดาษเต็มไปด้วยลายมือเรียวเล็กของเธอ คำตอบทั้งหมดถูกต้องหมด เป็นไปได้ยังไง? ฮั่วซือหานรู้สึกเหลือเชื่อ เธอใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงทำข้อสอบห้าชุด และยังได้คะแนนเต็มร้อยทั้งหมด เธอทำได้ยังไงกัน? สายตาของฮั่วซือหานจับจ้องไปที่ฉือหว่านที่หลับสนิทเต็มไปด้วยความสงสัย ก่อนจะเรียกเสียงเข้ม "เลขาจ้าว" ไม่นานนัก ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออก เลขาจ้าวเดินเข้ามา "ท่านประธาน มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?" "เลขาจ้าว คิดไม่ถึงเลยว่านายกล้าทำเรื่องแบบนี้ใต้จมูกฉัน!" เลขาจ้าวงงเป็นไก่ตาแตก "ผมทำอะไรครับ?" ฮั่วซือหานปาเอกสารข้อสอบลงบนโต๊ะ "นายกล้าให้ฉือหว่านลอกคำตอบงั้นเหรอ?!" เลขาจ้าว "..." ผมบริสุทธิ์นะครับ ท่านประธาน! แต่ฮั่วซือหานไม่คิดจะฟังคำอธิบายของเขา เพราะสำหรับเขาแล้ว การอธิบายก็เป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น ด้วยความสามารถของฉือหว่าน ไม่มีทางที่เธอจะทำข้อสอบห้าชุดและได้คะแนนเต็มหมดภายในเวลาแค่หนึ่งชั่วโมง เว้นเสียแต่เลขาจ้าวเป็นคนให้เธอลอก "หักเงินเดือนหนึ่งเดือน ครั้งนี้ถือว่าเตือน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 138
แต่เขาจำเป็นต้องลุกจากเตียงจริงๆ ฮั่วซือหานค่อยๆ ดึงแขนตัวเองออกจากอ้อมแขนของเธออย่างเบามือ จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาเปิดน้ำเย็นอาบเพื่อระงับอารมณ์ ก่อนจะสวมเสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงสแล็คสีเดียวกัน แล้วเดินออกจากห้องพักไปยังสำนักงานของตัวเอง เมื่อมาถึงห้องทำงาน เขาก็ต้องชะงักไปเล็กน้อย เพราะภายในห้อง มีร่างของหญิงสาวอีกคนหนึ่งอยู่แล้ว ฉือเจียวมาแล้ว ฉือเจียวหันไปมองเขา ก่อนจะยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม "ซือหาน อย่าบอกนะว่าคุณเพิ่งตื่น?" ตอนนี้มันแปดโมงเช้าแล้ว และฉือเจียวไม่เคยเห็นฮั่วซือหานตื่นสายขนาดนี้มาก่อน ฮั่วซือหานชะงักไปชั่วขณะ ไม่คิดว่าฉือเจียวจะมาหาเขาแต่เช้าแบบนี้ ทันใดนั้น เลขาจ้าวก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา "ท่านประธาน ผมเพิ่งไปที่ฝ่ายการตลาดมา ผมไม่รู้เลยว่าคุณหนูฉือเจียวเข้ามา..." เลขาจ้าวรู้อยู่แก่ใจว่าคืนนี้ท่านประธานของเขานอนอยู่กับคุณนายใหญ่ และตอนนี้เธอน่าจะยังหลับอยู่บนเตียงในห้องพักของท่านประธาน แต่ฉือเจียวเข้ามาแล้ว! ทีนี้ล่ะแย่แล้ว! ผู้หญิงสองคนจะตบแย่งท่านประธานกันหรือเปล่า? เลขาจ้าวไม่กล้าสบตากับเจ้านายตัวเองเลย ด้วยสัญ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 139
ฮั่วซือหานเอื้อมมือไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้า แล้วเขาก็พบกับฉือหว่าน ฉือหว่านกำลังซ่อนตัวอยู่ในมุมตู้ ร่างเล็กจิ๋วของเธอขดตัวเป็นก้อนเล็กๆ ผมดำขลับยาวสลวยสยายลงมา พอเห็นประตูตู้เปิดออก ดวงตากลมใสที่เพิ่งตื่นนอนของเธอก็มองขึ้นมาที่เขาราวกับกวางน้อยตื่นตกใจ ตอนนี้เธอดูน่าสงสารมาก ราวกับเป็นเมียน้อยที่เขาเลี้ยงไว้นอกบ้าน แล้วภรรยาหลวงก็บุกมา เธอจึงต้องลงจากเตียงของเขาแล้ววิ่งมาหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้า ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว "เธอหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้าทำไม?" ฉือหว่านเพิ่งตื่น เพราะเสียงของฉือเจียวข้างนอกปลุกเธอขึ้นมา เธอลืมตาก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องพักของเขา เธอจำไม่ได้เลยว่ามานอนที่นี่ได้ยังไง เธอจำได้แค่ว่าตัวเองหลับไปบนโต๊ะ พอเห็นฉือเจียวกำลังบุกเข้ามาด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว เธอตื่นตกใจจนต้องหลบเข้ามาในตู้เสื้อผ้าโดยสัญชาตญาณ เฉือหว่านเงยหน้ามองเขา แล้วถามว่า "ฉือเจียวไปแล้วเหรอ?" ฮั่วซือหานไม่ได้ตอบ ฉือหว่านยิ้มมุมปาก "พอเห็นว่าฉือเจียวกำลังจะเข้ามา ฉันก็รีบหลบเองเลยล่ะ ประธานฮั่ว แบบนี้ฉันเรียกว่าทำตัวดีขึ้นแล้วใช่ไหม?" ฮั่วซือหาน "..." ตอนที่ควรจะเรียบร้อย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 140
ฉือหว่าน "……" เธอไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่แล้ว เธอรู้ว่าเขาไม่มีทางนอนกับเธอ เพราะฉือเจียวไม่อนุญาต! แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องพูดจาดูถูกกันขนาดนี้ใช่ไหม? "ฮั่วซือหาน คุณเกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? งั้นต่อไปฉันจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก!" ฉือหว่านหมุนตัวแล้วเดินจากไป การสนทนาจบลงอย่างไม่น่าพอใจสำหรับทั้งคู่ ฮั่วซือหานสีหน้ามืดครึ้ม เขาเดินกลับไปที่ห้องทำงาน แล้วเริ่มจัดการเอกสารด่วน ไม่นาน ฉือเจียวก็เดินเข้ามา "ซือหาน เราจะออกไปมหาวิทยาลัย C กันตอนไหน? วันนี้เทพ C จะมาบรรยายที่นั่น เราจะได้เห็นตัวจริงของเธอสักที!" ฉือเจียวป่วยเป็นโรคหัวใจโดยกำเนิด เทพ C เป็นความหวังของเธอ ก่อนหน้านี้มีสองครั้งที่เทพ C มีกำหนดการมา แต่ก็ถูกเลื่อนออกไป ทำให้เธอผิดหวังมาก แต่วันนี้ เทพ C มาจริงๆ เธอจึงตื่นเต้นสุดๆ ฮั่วซือหานเองก็จำเรื่องนี้ได้ เขาเองก็อยากเห็นเหมือนกัน ว่าแพทย์อัจฉริยะลึกลับผู้นี้เป็นใครกันแน่ หลังจากเซ็นเอกสารฉบับสุดท้ายเสร็จ ฮั่วซือหานลุกขึ้นยืน "ไปมหาวิทยาลัย C กัน" … ฉือหว่านเดินทางมาถึงมหาวิทยาลัย C ตอนนี้มหาวิทยาลัยทั้งแห่งกำลังฮือฮาไปหมด แบนเนอร์ขนาดใหญ่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 141
ฉือหว่านมาถึงหลังเวที เมื่อครู่นี้เธอสั่งให้หลินจื้อหย่วนเคลียร์พื้นที่ ทำให้ตอนนี้มีเพียงเธอคนเดียว เธอนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง มัดผมดำขลับเป็นหางม้าต่ำ เผยให้เห็นลำคอระหงราวกับหงส์ จากนั้นก็แต่งหน้าอ่อนๆ อย่างประณีต ทาปากสีแดงสด เธอแทบไม่แต่งหน้าเลย ปกติใบหน้าของเธอก็ขาวใสบริสุทธิ์ราวกับนางฟ้า แต่พอแต่งแต้มลงไปเล็กน้อย ก็ยิ่งเผยให้เห็นถึงความงามที่แท้จริง ขณะนั้นเอง เสียงของท่านหลินก็ดังขึ้นจากด้านนอก "อรุณสวัสดิ์ทุกท่าน" ฉือหว่านลุกขึ้น เธอเอื้อมมือไปเปิดม่านหน้าเวทีออกเล็กน้อย มองไปยังห้องเลคเชอร์ขนาดมหึมา ที่นั่นเต็มไปด้วยผู้คน ไม่มีที่นั่งว่างแม้แต่ที่เดียว “แชะ! แชะ!” ช่างภาพจากหลายสำนักข่าวกำลังจับภาพบรรยากาศ ท่านหลินยืนอยู่ที่โพเดียม เอ่ยขึ้นผ่านไมโครโฟน "ทุกท่าน วันนี้พวกเรามารวมตัวกันเพื่อ..." เสียงตะโกนของผู้เข้าร่วมประชุมดังขึ้นพร้อมกันว่า "เทพ C!" ท่านหลินยิ้ม "ใช่ วันนี้เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่เราได้เชิญเทพ C มาบรรยายที่มหาวิทยาลัย C" ฉือหว่านกวาดสายตาไปทั่วเวทีและก็เห็นฮั่วซือหานนั่งอยู่บนที่นั่งหลักของแถวหน้า เขานั่งด้วยท่าทางสูงส่ง สง่างาม สี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 142
ฮั่วซือหานสีหน้าเย็นชา "โจวเจิ้นอวี่นั่นใช้ทะเบียนรถที่สามารถขับผ่านได้ทุกที่ในไห่เฉิง การปิดถนนคงไม่ทันแล้ว" "ท่านประธาน งั้นเราจะทำยังไงดีครับ?" ฮั่วซือหานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาโจวต๋าพ่อของโจวเจิ้นอวี่ ตระกูลฮั่วและตระกูลโจวมีความสัมพันธ์กันมานาน ตามลำดับญาติแล้ว ฮั่วซือหานต้องเรียกโจวต๋าว่า “อาโจว”สายถูกรับอย่างรวดเร็ว เสียงของโจวต๋าดังขึ้น "ซือหาน โทรหาฉันแต่เช้า มีอะไรเหรอ?" ฮั่วซือหานกำโทรศัพท์แน่น น้ำเสียงเย็นเยียบ "ลูกชายของคุณจับคนของผมไป คุณลองคิดดูดีๆ ว่าเขามีวิลล่าส่วนตัวที่ชานเมืองหรือเปล่า" …… วิลล่าส่วนตัวนอกเมือง ฉือหว่านค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงกว้างที่นุ่มสบาย รอบตัวเต็มไปด้วยการตกแต่งหรูหรา เธออยู่ที่ไหนกัน? ฉือหว่านดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที "ฉือหว่าน เธอฟื้นแล้วเหรอ?" เสียงของผู้ชายดังขึ้น ฉือหว่านหันไปมอง ก็เห็นโจวเจิ้นอวี่ดวงตากลมโตหรี่ลงอย่างตื่นตระหนก "โจวเจิ้นอวี่? คุณต้องการอะไร?" เธอควรจะอยู่บนเวทีในฐานะเทพ C ที่กลับมา แต่ใครจะคิดว่าโจวเจิ้นอวี่กลับลักพาตัวเธอมาที่นี่แทนโจวเจิ้นอวี่ยิ้มแล้ว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 143
ฉือหว่านตกใจกลัวจริงๆ ผู้หญิงทุกคนเมื่อเผชิญกับการล่วงละเมิดทางร่างกาย ย่อมไม่สามารถตั้งสติได้ เธอเองก็เช่นกัน“ปล่อยฉัน! ไปให้พ้น! อ้า!”ฉือหว่านพยายามหาทางช่วยตัวเอง แต่ในขณะนั้นเอง "ปัง!" ประตูห้องก็ถูกถีบเปิดออกอย่างแรงฮั่วซือหานมาถึงแล้วฮั่วซือหานก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขายื่นมือไปคว้าโจวเจิ้นอวี่ และกระชากตัวเขาออกจากฉือหว่านอย่างแรง จากนั้นหมัดหนักๆ ก็ซัดเข้าที่หน้าของโจวเจิ้นอวี่ทันทีโจวเจิ้นอวี่ล้มลงอย่างน่าสังเวช ฮั่วซือหานต่อยเขาซ้ำเป็นหมัดที่สอง หมัดที่สาม…โจวเจิ้นอวี่ถูกชกจนเลือดอาบหน้าฉือหว่านพยุงตัวขึ้นนั่ง “ฮั่วซือหาน...ฮั่วซือหาน...”เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาฮั่วซือหานปล่อยโจวเจิ้นอวี่ทันที แล้วรีบตรงไปหาเธอ ร่างของฉือหว่านสั่นเทาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเขามองเห็นรอยฝ่ามือที่แก้มขวาของเธอ มันบวมแดงจากการถูกตบ กระโปรงของเธอก็ถูกดึงขึ้นสูงจนเผยให้เห็นต้นขาขาวสะอาด ด้านในเต็มไปด้วยรอยช้ำแดงจากการถูกโจวเจิ้นอวี่บีบอย่างแรง สภาพของเธอราวกับถูกย่ำยีอย่างน่าสงสารเมื่อครู่นี้ตอนที่เขาพุ่งเข้ามาในห้อง เขาเห็นโจวเจิ้นอวี่กดเธอลงกับเตียง ขาของเธอถูกแยกออก ภาพนั้นทำให้เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 144
"คุณเอาแต่ดุฉันทั้งวันเลย ฮือๆ…ฉันแต่งหน้าแล้วมันทำไมเหรอ ฉันทาลิปสติกแล้วมันทำไม ฉือเจียวแต่งหน้าทาลิปสติกทุกวันคุณก็ไม่เห็นไปดุเธอฮือๆ…ถ้าเป็นเธอที่ถูกจับตัวไป คุณคงรีบเข้าไปกอดปลอบเธอแล้วเรียกเธอว่าที่รักฮือๆ…แต่กับฉัน คุณเกลียดฉัน คุณอาศัยอะไรมาเกลียดฉันขนาดนี้ฮือๆ…"ฉือหว่านร้องไห้อย่างหนัก ไหล่เล็กๆ ของเธอสั่นสะท้าน ดวงตาแดงก่ำ จมูกก็แดงเหมือนกัน ราวกับทำขึ้นจากน้ำ หยดน้ำตาใสร่วงลงมาเป็นสายฮั่วซือหานหน้าถอดสี เขารีบคุกเข่าข้างหนึ่งทันที "ฉือหว่าน อย่าร้องไห้"ในความทรงจำของเขา เธอร้องไห้น้อยครั้งมากเขาเคยเห็นเธอร้องไห้แค่ครั้งเดียว นั่นคือตอนที่เธอฝัน เธอร้องไห้และเรียกหาแม่ไม่ให้จากไป นี่เป็นครั้งที่สอง และเป็นเพราะเขาทำให้เธอร้องไห้ เขาทนเห็นน้ำตาของเธอไม่ได้ ฮั่วซือหานยื่นมือออกไปเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ “ฉือเจียวแต่งหน้า ทาลิปสติก แต่เธอไม่เหมือนกับฉือเจียว…” เธอขาวเนียนราวกับนางฟ้ามาแต่กำเนิด ยิ่งแต่งหน้าก็ยิ่งสวยสะดุดตาดึงดูดผู้ชาย โดยเฉพาะเมื่อเธอทาลิปสติกจนริมฝีปากเล็กๆ ของเธอเป็นสีแดงสด มันก็ราวกับลูกพีชสุกฉ่ำที่ทำให้คนอยากกัด ฉือเจียวแต่งหน้าทาลิปสติ
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 220
ก่อนจะยื่นแก้วให้โหลวซินเยว่ ฉือหว่านได้ลองแตะอุณหภูมิน้ำแล้ว ไม่ร้อนเลยสักนิดดวงตากลมโตสีดำขลับของฉือหว่าน มองตรงไปยังใบหน้าของโหลวซินเยว่ “เธอใส่ร้ายเสี่ยวฝู เพื่อจะเล่นงานฉันใช่ไหม?”โหลวซินเยว่มองเธอแล้วยักไหล่ ยิ้มออกมาแบบไม่แยแส “ใช่”เยี่ยฮวนเอ่อร์โกรธจนตัวสั่น “โหลวซินเยว่ เธอบ้าไปแล้วหรือไง! หวานหว่านเห็นเธอเป็นเพื่อนแท้ ลืมแล้วเหรอว่าใครเป็นคนช่วยเธอไว้ ตอนที่เธอเกือบถูกประธานจางลากตัวไปที่โรงแรมจินหลิงน่ะ? ตอนนี้เธอกลายเป็นดาราดัง ไม่จำเป็นต้องรู้จักใครก็ไม่เป็นไร แต่เธอตอบแทนบุญคุณด้วยการหักหลังแบบนี้ จิตใจเธอถูกหมากินไปแล้วเหรอ?!”โหลวซินเยว่ไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย เธอกลับหัวเราะเย็น “ในที่สุดพวกเธอก็พูดความในใจออกมา จริงๆ พวกเธอก็แค่อิจฉาฉันใช่ไหม? อิจฉาที่ฉันมีแฟนรวย อิจฉาที่ฉันเป็นซุปตาร์!”อิจฉา?เยี่ยฮวนเอ่อร์อึ้งจนพูดไม่ออก “งั้นถ้าแน่จริง บอกชื่อแฟนเธอมาสิ!”ฉือหว่านยื่นมือไปดึงเยี่ยฮวนเอ่อร์มาอยู่ด้านหลัง สายตาเธอใสแจ่มและแฝงแววฉลาดเฉลียว “แฟนของเธอ ฉันรู้จักไหม?”โหลวซินเยว่ชอบพูดเรื่องแฟนต่อหน้าเธอหลายครั้งแล้ว คนคนนั้น เธอน่าจะรู้จักแต่โหลวซินเยว่ไม่ตอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 219
ซูเสี่ยวฝูถูกจับไปที่สถานีตำรวจ?สีหน้าของฉือหว่านเปลี่ยนไป เธอวางสายแล้วบอกกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ ฉันต้องไปสถานีตำรวจแปปนึง”“หวานหว่าน ฉันไปด้วย”…ฉือหว่านและเยี่ยฮวนเอ่อร์อยู่ที่สถานีตำรวจ พวกเธอได้เจอกับซูเสี่ยวฝูที่ถูกควบคุมตัวอยู่ ฉือหว่านจับมือซูเสี่ยวฝูที่เย็นเฉียบไว้ “เสี่ยวฝู เกิดอะไรขึ้นน่ะ ทำไมเธอถึงถูกขังไว้แบบนี้?”ใบหน้าซูเสี่ยวฝูซีดเซียวเต็มไปด้วยความงุนงง “หวานหว่าน เรื่องนี้เกี่ยวกับซุปตาร์โหลวซินเยว่”ซูเสี่ยวฝูเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง “ซุปตาร์โหลวไปถ่ายแบบให้นิตยสารของ ELLA ต้องใช้สลิงช่วยยกตัวขึ้น แต่สายสลิงกลับถูกตัดไว้ก่อน เธอก็เลยร่วงลงมา ตอนนั้นซุปตาร์โหลวกลับชี้มาที่ฉัน บอกว่าเห็นฉันเป็นคนตัดสายสลิงเองกับตา ตำรวจก็เลยจับฉัน”“หวานหว่าน เธอต้องเชื่อฉันนะ ไม่ใช่ฉันจริงๆ ฉันไม่ได้ตัดสายสลิง ฉันกับซุปตาร์โหลวก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกัน ฉันไม่มีเหตุผลที่จะทำร้ายเธอเลย!”ซูเสี่ยวฝูเองก็ยังสับสน โหลวซินเยว่กล่าวหาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ตอนนี้เธอถูกมองว่ามีเจตนาฆ่าคนไปแล้วเยี่ยฮวนเอ่อร์ก็งงไม่ต่างกัน “ตกลงใครเป็นคนตัดสายสลิงกันแน่ เสี่ยวฝูไม่ได้ทำแน่นอน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 218
โหลวซินเยว่หยุดเดินในทันที “หวานหว่าน ฮวนเอ๋อร์ บังเอิญจัง พวกเธอก็มาเหมือนกันเหรอ”ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังจะเดินเข้าไปหาเธอแต่ถูกบอดี้การ์ดชุดดำของโหลวซินเยว่ขวางไว้ “หยุดตรงนั้น!”โหลวซินเยว่โบกมือยิ้ม “ไม่เป็นไร พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นฉันเอง”บอดี้การ์ดจึงถอยออกไป ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปหาเธอ“ซินเยว่… เธอกลายเป็นดาราดังไปแล้วเหรอ?” เยี่ยฮวนเอ่อร์มองเธออย่างประหลาดใจโหลวซินเยว่ยกคิ้ว “ใช่ ฉันมีแฟนแล้ว แฟนของฉันผลักดันให้ฉันเป็นซุปตาร์”“แฟน? ซินเยว่ เธอมีแฟนเหรอ? ทำไมไม่เคยบอกพวกเรามาก่อนเลย?”โหลวซินเยว่ยิ้มหวาน “แฟนฉันทั้งหล่อ ทั้งรวย แล้วก็รักฉันมากๆ เลย”พูดจบ เธอก็เดินเข้าไปคว้ามือเล็กของฉือหว่าน “หวานหว่าน ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก เธอต้องดีใจกับฉันแน่เลย เธอต้องอวยพรให้ฉันกับแฟนใช่ไหม?”ฉือหว่านมองหน้าเธอนิ่งๆ ด้วยดวงตาใสแจ่ม “ซินเยว่ ยินดีด้วยนะ”“หวานหว่าน ขอบใจนะ งั้นฉันไปก่อนล่ะ ไว้มีเวลาค่อยมานั่งคุยกัน”โหลวซินเยว่หมุนตัวกลับ แล้วเดินจากไปพร้อมกลุ่มผู้ติดตามเยี่ยฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “หวานหว่าน แฟนของซินเยว่คือใครกัน? คนที่มีเงินขนาดนี้ในไห่เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 217
ฉือหว่านนอนหันหลังให้เขา ฮั่วซือหานนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ทั้งสองคนดูไม่ต่างจากคู่สามีภรรยาที่กำลังทะเลาะกันฮั่วซือหานกำมือแน่นอยู่นานก่อนจะเอ่ยออกมาคำเดียว “โอเค”จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปเขาไปแล้วน้ำตาในดวงตาของฉือหว่านก็หยุดไว้ไม่อยู่ เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ไม่เป็นไร แค่ถูกผู้ชายคนนึงนอนด้วยแล้วเขาไม่รัก เธอก็แค่โดนหมากัด ไม่มีอะไรต้องเสียใจแต่หัวใจมันเจ็บเหลือเกินฉือหว่านรู้ดี เธอยังรักฮั่วซือหาน รักมาก มากเหลือเกิน...หลังจากวันนั้น ฉือหว่านกับฮั่วซือหาน ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ช่วงนี้ คนที่มาแรงที่สุดไม่ใช่ใครอื่น แต่คือโหลวซินเยว่จู่ๆ โหลวซินเยว่ก็ได้เข้าร่วมรายการวาไรตี้ยอดนิยมระดับประเทศ ด้วยภาพลักษณ์ใสซื่อ น่ารัก ทำให้เธอแจ้งเกิดในชั่วข้ามคืน ได้รับฉายา “นางฟ้าน้อย” มีแฟนคลับตามเป็นล้าน กลายเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงในวงการบันเทิงแถมยังมีข่าวลือว่า โหลวซินเยว่กำลังจะได้เล่นหนังของผู้กำกับจางชื่อดัง ในเรื่อง "เฟิงฮวา" เธอจะรับบทเป็นนางเอกยังไม่พอ โหลวซินเยว่ยังได้ขึ้นปกนิตยสารดังระดับประเทศถึง 5 ฉบับ ได้แบรนด์ดังหลายแบรนด์มาเซ็นส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 216
ขอบตาขาวของฉือหว่านแดงจัดขึ้นมาในทันที เธอรู้มาตลอดว่าฮั่วซือหานเก่งแค่ไหนในเรื่องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีคนอื่นถ้าเขาจะเหยียบใครสักคน เขาจะเหยียบไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเนื้อ จะต้องลอกหนัง ถอนกระดูก ทำให้คนผู้นั้นอับอายที่สุดเธอไม่ได้เป็นคนให้เยี่ยฮวนเอ่อร์โทรหาเขาแต่ต่อให้เธอเป็นคนให้โทรล่ะ? แล้วไง?เขาเป็นฝ่ายที่ไม่ป้องกันเองไม่ใช่เหรอ!“ฉันเข้าใจความหมายของประธานฮั่วแล้วค่ะ วางใจได้เลย ต่อไปฉันจะไม่โทรหาอีก คุณกลับไปได้แล้ว”ฉือหว่านพยายามเงยหน้าขึ้น อดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เธอไม่อยากร้องไห้ให้เขาเห็นฮั่วซือหานมองเห็นดวงตาแดงก่ำของเธอแล้ว ในใจเขากลับรู้สึกพึงพอใจอย่างแปลกประหลาด เหมือนได้ล้างแค้นสำเร็จ เขารู้ว่าเขาเกลียดเธอเกลียดที่คืนนั้นเธอไม่มาเขาจงใจโทรหาผู้ช่วยตัวเอง เพราะรู้อยู่แล้วว่าเลขาจ้าวจะไปตามเธอแต่เธอก็ยังไม่มาเขายิ่งเกลียดที่เธอเป็นลมแล้วให้คนโทรหาเขาแพ้ยาคุมเพราะลู่หนานเฉิง แล้วเรียกเขามาเนี่ยนะ? เขาคืออะไรในสายตาเธอ?ฮั่วซือหานยกริมฝีปากบาง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบจนไร้ความรู้สึก “เราหย่ากันเถอะ เรื่องย่า ฉันจะปิดไว้ก่อน เราไปจดทะเบียนหย่ากันก่อน...
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 215
ฮั่วซือหานชะงักไปทันทีฉือหว่านกินอะไรเข้าไปถึงเป็นลมนะ?ยาคุมฉุกเฉิน?เขาอยากจะถาม แต่เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ก็ดังขึ้น เยี่ยฮวนเอ่อร์ตัดสายไปแล้วฉือเจียวได้ยินทั้งหมด เธอมองเขาด้วยความตกใจ “ซือหาน ฉือหว่านเป็นลมเพราะกินยาคุมเหรอ?”ฮั่วซือหานไม่พูดอะไร เขาผลักฉือเจียวออกจากอกทันที “ฉันจะไปมหาวิทยาลัย C”ฮั่วซือหานรีบออกไปอย่างรวดเร็วฉือเจียวหันไปมองหลี่หลัน “แม่คะ เรื่องนี้มันยังไงกันแน่? ซือหานกับฉือหว่านไม่ได้มีอะไรกันไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมฉือหว่านต้องกินยาคุม?”หลี่หลันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่สีหน้ากลับเคร่งเครียด “เจียวเจียว แม่จะสืบเรื่องนี้ให้เอง”...ฮั่วซือหานขับรถด้วยความเร็วสูงมาถึงมหาวิทยาลัย C และตรงไปที่ห้องพยาบาลทันที“ประธานฮั่ว! ในที่สุดคุณก็มาซะที! รีบดูหวานหว่านเร็ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบลากเขามาหน้าเตียงฮั่วซือหานก้มหน้าลงมองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ฉือหว่านขดตัวอยู่ สีหน้าเจ็บปวดมากชวนให้รู้สึกสงสารขณะนั้น ขนตาของฉือหว่านกระตุกเบาๆ เธอลืมตาขึ้นมา“หวานหว่าน เธอฟื้นแล้ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบช่วยพยุงเธอลุกขึ้นนั่งฉือหว่านมองเห็นฮั่วซือหาน ก็ตกใจเล็กน้อย “คุณมา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 214
เธอทำได้เพียงถามเพื่อนสนิทของตัวเองเท่านั้นติ๊ง!ซูเสี่ยวฝูตอบกลับมา “แสดงว่าเพื่อนเธอเอาไม่อยู่ไงล่ะ สามีนอนกับหล่อนครั้งเดียวก็เบื่อแล้ว”จริงเหรอ?เป็นแบบนั้นจริงๆ เหรอ?ความรักที่ยืนยาวได้ ต้องมีความเข้ากันในทุกด้าน โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงฉือหว่านรู้ดีว่าผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องนั้นสูงมาก เขาต้องการผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขในเรื่องบนเตียงเมื่อคืน เธอไม่สามารถมัดใจเขาไว้ได้เลยเหรอ?ฮั่วซือหานนอนกับเธอครั้งเดียว ก็เบื่อแล้ว?ติ๊ง!ข้อความจากซูเสี่ยวฝูเด้งเข้ามาอีกครั้ง “หวานหว่าน เพื่อนที่เธอพูดถึงคงไม่ใช่ตัวเธอเองหรอกนะ? เธอกับประธานฮั่วมีอะไรกันเหรอ?”ฉือหว่านไม่รู้จะตอบยังไง เธอเลยเลือกที่จะปฏิเสธไปก่อน “ไม่ใช่ฉันหรอก”หลังวางมือถือ เธอก็เข้าสู่ห้วงฝันอันวุ่นวายพอลืมตาตื่นอีกครั้งก็เป็นตอนเช้าแล้ว เธอลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันตามปกติแต่จู่ๆ เธอก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นได้ เมื่อคืนฮั่วซือหานไม่ได้ป้องกัน!เขากดเธอไว้ถึงสามรอบ รุนแรงและควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักครั้ง และทุกครั้งก็จบที่ปล่อยในเมื่อวานเธอลืมกินยาคุมหัวใจฉือหว่านเต้นแรงจนวูบวา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 213
ฮั่วซือหานบอกว่า เขากับฉือหว่านจบกันแล้วฉือเจียวดีใจจนแทบคลั่ง เธอโถมตัวเข้าไปกอดเขาแน่น “ซือหาน ฉันรู้ว่าฉือหว่านเก่งเรื่องอ่อยผู้ชาย คุณเผลอรู้สึกกับเธอบ้างฉันไม่โทษหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันทิ้งฉัน เพราะคนที่คุณรักที่สุดก็คือฉัน”เขาอาจจะรู้สึกกับฉือหว่านอยู่บ้าง แต่คนที่เขารักที่สุด ก็ยังเป็นเด็กสาวในถ้ำคนนั้น เด็กคนนั้นก็คือฉือเจียวฮั่วซือหานยกมือกอดเธอกลับฉือไห่ผิงมองภาพตรงหน้าอย่างโล่งใจ ขอแค่ฉือเจียวมีความสุข เขาในฐานะพ่อก็พอใจแล้วหลี่หลันเองก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอคิดถึงฉือหว่าน แววตาของเธอก็แฝงไปด้วยความเคียดแค้นไม่เคยคิดเลยว่าเด็กบ้านนอกอย่างฉือหว่าน จะทำให้ฮั่วซือหานถึงกับรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างได้นังเด็กบ้านี่!...ฉือหว่านรีบไปที่โรงพยาบาล ลู่หนานเฉิงจัดของเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว“คุณชายลู่ ขอโทษทีนะคะ วันนี้ฉันมีเรื่องเลยมาช้า” ฉือหว่านเอ่ยอย่างรู้สึกผิดลู่หนานเฉิงยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”“ค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยถือของ”ฉือหว่านเดินไปยกกระเป๋า แต่กระเป๋าหนักมาก บวกกับตัวเธอที่ปวดระบมไปหมด พอออกแรงยกเลยเซล้มไป“หวานหว่าน ระวัง!”ลู่หนานเฉิงรี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 212
ขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ฉือหว่านก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือลู่หนานเฉิง“หวานหว่าน วันนี้ฉันจะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะออกเองละนะ”ฉือหว่านตบหน้าผากตัวเองเบาๆ เธอลืมไปเลยว่าวันนี้ลู่หนานเฉิงออกจากโรงพยาบาลเธอรีบมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที...ฮั่วซือหานก็มาถึงโรงพยาบาลเช่นกัน เขาไปที่ห้องพิเศษ VIP และเห็นฉือเจียวฉือเจียวนอนอยู่บนเตียง สวมชุดผู้ป่วยตัวใหญ่ ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ ยังคงไม่ได้สติฮั่วซือหานเดินไปที่ข้างเตียง “ฉือเจียวเป็นอะไร?”“ประธานฮั่ว เมื่อคืนคุณทิ้งเจียวเจียวไว้คนเดียว เธอเสียใจมากจนช็อก ล้มลงไปกับพื้น ต้องถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดด่วนเพื่อช่วยชีวิต”“แม้ตอนนี้เธอจะรอดมาได้แล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฉือไห่ผิงกับหลี่หลันต่างก็เต็มไปด้วยความวิตกและเครียด พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าฮั่วซือหานจะผลักฉือเจียวออกในสถานการณ์แบบนั้น แถมยังทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกฮั่วซือหานรู้สึกผิดและเสียใจอย่างมาก เมื่อคืน ฉือเจียวผลักเขาลงเตียง พยายามจะจูบเขา แต่ในหัวของเขากลับมีแต่ภาพของ…ฉือหว่านเขาเอาแต่คิดถึงฉือหว่าน สุดท้าย เขาก็ผลักฉือเจียวออก แล้วออกจากบ้านตระกูลฉือไปห
