เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 142
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 143
ฉือหว่านตกใจกลัวจริงๆ ผู้หญิงทุกคนเมื่อเผชิญกับการล่วงละเมิดทางร่างกาย ย่อมไม่สามารถตั้งสติได้ เธอเองก็เช่นกัน“ปล่อยฉัน! ไปให้พ้น! อ้า!”ฉือหว่านพยายามหาทางช่วยตัวเอง แต่ในขณะนั้นเอง "ปัง!" ประตูห้องก็ถูกถีบเปิดออกอย่างแรงฮั่วซือหานมาถึงแล้วฮั่วซือหานก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขายื่นมือไปคว้าโจวเจิ้นอวี่ และกระชากตัวเขาออกจากฉือหว่านอย่างแรง จากนั้นหมัดหนักๆ ก็ซัดเข้าที่หน้าของโจวเจิ้นอวี่ทันทีโจวเจิ้นอวี่ล้มลงอย่างน่าสังเวช ฮั่วซือหานต่อยเขาซ้ำเป็นหมัดที่สอง หมัดที่สาม…โจวเจิ้นอวี่ถูกชกจนเลือดอาบหน้าฉือหว่านพยุงตัวขึ้นนั่ง “ฮั่วซือหาน...ฮั่วซือหาน...”เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาฮั่วซือหานปล่อยโจวเจิ้นอวี่ทันที แล้วรีบตรงไปหาเธอ ร่างของฉือหว่านสั่นเทาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเขามองเห็นรอยฝ่ามือที่แก้มขวาของเธอ มันบวมแดงจากการถูกตบ กระโปรงของเธอก็ถูกดึงขึ้นสูงจนเผยให้เห็นต้นขาขาวสะอาด ด้านในเต็มไปด้วยรอยช้ำแดงจากการถูกโจวเจิ้นอวี่บีบอย่างแรง สภาพของเธอราวกับถูกย่ำยีอย่างน่าสงสารเมื่อครู่นี้ตอนที่เขาพุ่งเข้ามาในห้อง เขาเห็นโจวเจิ้นอวี่กดเธอลงกับเตียง ขาของเธอถูกแยกออก ภาพนั้นทำให้เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 144
"คุณเอาแต่ดุฉันทั้งวันเลย ฮือๆ…ฉันแต่งหน้าแล้วมันทำไมเหรอ ฉันทาลิปสติกแล้วมันทำไม ฉือเจียวแต่งหน้าทาลิปสติกทุกวันคุณก็ไม่เห็นไปดุเธอฮือๆ…ถ้าเป็นเธอที่ถูกจับตัวไป คุณคงรีบเข้าไปกอดปลอบเธอแล้วเรียกเธอว่าที่รักฮือๆ…แต่กับฉัน คุณเกลียดฉัน คุณอาศัยอะไรมาเกลียดฉันขนาดนี้ฮือๆ…"ฉือหว่านร้องไห้อย่างหนัก ไหล่เล็กๆ ของเธอสั่นสะท้าน ดวงตาแดงก่ำ จมูกก็แดงเหมือนกัน ราวกับทำขึ้นจากน้ำ หยดน้ำตาใสร่วงลงมาเป็นสายฮั่วซือหานหน้าถอดสี เขารีบคุกเข่าข้างหนึ่งทันที "ฉือหว่าน อย่าร้องไห้"ในความทรงจำของเขา เธอร้องไห้น้อยครั้งมากเขาเคยเห็นเธอร้องไห้แค่ครั้งเดียว นั่นคือตอนที่เธอฝัน เธอร้องไห้และเรียกหาแม่ไม่ให้จากไป นี่เป็นครั้งที่สอง และเป็นเพราะเขาทำให้เธอร้องไห้ เขาทนเห็นน้ำตาของเธอไม่ได้ ฮั่วซือหานยื่นมือออกไปเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ “ฉือเจียวแต่งหน้า ทาลิปสติก แต่เธอไม่เหมือนกับฉือเจียว…” เธอขาวเนียนราวกับนางฟ้ามาแต่กำเนิด ยิ่งแต่งหน้าก็ยิ่งสวยสะดุดตาดึงดูดผู้ชาย โดยเฉพาะเมื่อเธอทาลิปสติกจนริมฝีปากเล็กๆ ของเธอเป็นสีแดงสด มันก็ราวกับลูกพีชสุกฉ่ำที่ทำให้คนอยากกัด ฉือเจียวแต่งหน้าทาลิปสติ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 145
ร่างสูงของฮั่วซือหานยืนอยู่ริมหน้าต่างกระจกสูงโปร่ง ดวงตาคู่นั้นเย็นชาราวกับหมึกดำที่สาดกระจาย ทั้งเฉยเมยและอันตราย “เรื่องนี้คิดว่าแค่พูดขอโทษคำเดียวแล้วจะจบได้เหรอ พวกคุณกลับไปเถอะ”จงลี่ฮว๋าร้อนใจจนหยาดน้ำตาไหลอาบแก้ม เธออ้อนวอนว่า “ซือหาน ถือว่าอาสะใภ้โจวขอร้องเธอ ตอนที่เธอยังเด็ก อาโจวและอาสะใภ้โจวก็เคยอุ้มเธอมาก่อน ตระกูลโจวของเรามีลูกชายแค่คนเดียว เธอปล่อยเจิ้นอวี่ไปเถอะนะ ต่อไปเราจะสั่งสอนเขาให้ดีแน่นอน”แต่ฮั่วซือหานยังคงเฉยเมย น้ำเสียงของเขาขณะออกคำสั่งเย็นชามาก “เลขาจ้าว ส่งแขก”เลขาจ้าวรีบทำท่าทาง "เชิญ" ทันที และกล่าวว่า "ประธานโจว คุณนายโจว เชิญทางนี้ครับ"โจวต๋าหน้าถอดสี “ฮั่วซือหาน เธอจะใจดำขนาดนี้จริงๆ เหรอ เพราะนังฉือหว่านคนนั้น? ฉันสืบมาแล้ว ผู้หญิงนั่นก็แค่เด็กบ้านนอกที่เรียนห่วยแตกคนหนึ่ง เธอมีค่าขนาดนั้นเลย? นายจะยอมฉีกหน้าตระกูลฮั่วกับตระกูลโจวของเรา ทำให้สองตระกูลต้องผิดใจกัน เพียงเพราะผู้หญิงคนเดียวจริงๆ?”ฮั่วซือหานไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม เพียงแค่เหลือบตามองเลขาจ้าวเลขาจ้าว "ประธานโจว คุณนายโจว พวกคุณจะเดินออกไปเอง หรือให้ผมสั่งคนมาพาคุณออกไป?"โจวต๋าโก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 146
จงลี่ฮว๋ารีบพูดขึ้นทันที “วันนี้ลูกชายของฉันจับตัวฉือหว่านไป ประธานฮั่วรีบไปช่วยฉือหว่านไว้ แล้วจับลูกชายของฉันไป ตอนนี้ประธานฮั่วตั้งใจจะไม่ปล่อยตัวเขา เพื่อเป็นการแก้แค้นให้ฉือหว่าน”อะไรนะ?สีหน้าของฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที ไม่แปลกใจเลยที่วันนี้ตอนบรรยายที่เทพ C ฮั่วซือหานถึงได้ออกไปกะทันหันที่แท้เขาไปช่วยฉือหว่าน!นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้ว?ครั้งก่อนฉือหว่านถูกหวังกังจับตัวไป เขาก็เป็นคนไปช่วยไว้เขายังจับโจวเจิ้นอวี่เพื่อฉือหว่านอีกหรือ?ตระกูลฮั่วกับตระกูลโจวมีความสัมพันธ์กันอยู่ ฉือหว่านเพียงคนเดียวจะคุ้มค่ากับการทำขนาดนี้หรือ?ฉือเจียวกำหมัดแน่นทันทีโจวต๋ามองฉือเจียว “คุณหนูฉือ ทุกคนรู้ว่าคุณเป็นที่รักของประธานฮั่ว คำพูดของพวกเราเป็นร้อยพันก็สู้คำพูดของคุณเพียงคำเดียวไม่ได้ ขอแค่คุณเอ่ยปากกับประธานฮั่ว ประธานฮั่วต้องยอมปล่อยลูกชายของฉันแน่นอน”พอได้ยินแบบนี้ ฉือเจียว ฉือไห่ผิง และหลี่หลันต่างก็ยิ้มออกมาฉือเจียวแสยะยิ้มที่ริมฝีปากสีแดงสด “ที่แท้ก็เป็นเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง ได้ ฉันจะไปบอกซือหานให้เดี๋ยวนี้”“คุณหนูฉือ ขอบคุณมาก งั้นพวกเราจะรอฟังข่าวดีจากคุณ”ฉือเจ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 147
พูดจบ ฉือเจียวก็ย่างเท้าบนรองเท้าส้นสูงคริสตัลเข้าไปในห้องหนังสือฉือหว่านยืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิมเพียงลำพังฉือหว่าน เธอช่างน่าสงสารที่ไม่มีใครรักประโยคนั้นยังคงก้องสะท้อนอยู่ในโสตประสาทของเธอฉือหว่านรู้ดีว่าฉือเจียวดูถูกเธอ ในสายตาของฉือเจียว เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด ผู้ที่แอบหมายปองแม่ของฉือเจียว แอบหมายปองฮั่วซือหานของฉือเจียว ในขณะที่เธอไม่มีอะไรเลยและไม่มีใครรัก ฉือเจียวคิดว่าเธอน่าสงสารฉือหว่านรู้สึกเหมือนหัวใจถูกเข็มแทง เจ็บปวดลึกจนถึงก้นบึ้งของหัวใจ ความรู้สึกตลกร้ายจู่โจมเธอ... แม่ของฉือเจียว ฮั่วซือหานของฉือเจียว ที่จริงแล้วทั้งหมดนั้นเคยเป็นของเธอ!ฉือหว่านมองไปยังประตูห้องหนังสือที่ปิดสนิท ฉือเจียวเข้าไปขอร้องเขา เขาจะยอมปล่อยโจวเจิ้นอวี่หรือเปล่า?ฉือเจียวบอกให้เธอไปแอบฟังที่หน้าประตู แต่ตอนนี้เธอกลับสูญเสียความกล้าเธอไม่กล้าฟังหัวใจที่เคยอบอุ่นค่อยๆ เย็นลงทีละนิด เธอไม่ควรคาดหวังอะไรจากฮั่วซือหานตั้งแต่แรกเพราะหากไม่มีความหวังก็จะไม่มีความผิดหวัง และจะไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไปสาวใช้ถือถาดน้ำแข็งเดินเข้ามา “คุณผู้หญิง คุณใช้ถุงน้ำแข็งประคบหน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 148
อ่านเอกสารต่อไม่ไหวแล้ว ฮั่วซือหานจึงลุกขึ้นและเดินไปยังห้องนอนหลักภายในห้องนอนว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ ประตูห้องน้ำปิดอยู่ ฮั่วซือหานยืนอยู่หน้าประตูแล้วเอ่ยเสียงต่ำ “ฉือหว่าน ยังอาบน้ำไม่เสร็จอีกเหรอ?” ไม่มีเสียงตอบกลับ ไม่มีใครขานรับ ฮั่วซือหานยกมือขึ้นหมายจะเคาะประตู แต่ประตูห้องน้ำกลับเปิดออกเอง ฮั่วซือหานชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะก้าวเข้าไปด้านใน อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่กลับว่างเปล่าไร้เงาของฉือหว่าน เธอไปไหนแล้ว? ฮั่วซือหานเดินออกมา ขณะนั้นเองสาวใช้ก็เดินเข้ามา “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิงออกไปแล้วค่ะ” เธอไปแล้ว? เธอจากไปเงียบๆ แบบนี้เลย? สายตาของฮั่วซือหานเหลือบไปเห็นถุงน้ำแข็งที่ยังอยู่ครบ “เธอไม่ได้ประคบหน้าเหรอ?” “เปล่าค่ะ คุณผู้หญิงบอกว่าไม่ต้อง” กระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งถูกกดทับไว้บนโต๊ะข้างเตียง ฮั่วซือหานใช้ปลายนิ้วเรียวยาวหยิบขึ้นมา บนกระดาษมีเพียงข้อความสั้นๆ ที่เรียบง่ายจนไม่อาจเรียกว่าง่ายกว่านี้ได้อีก—ขอบคุณเธอจากไปโดยไม่เอ่ยคำใด ทิ้งไว้เพียงคำว่า “ขอบคุณ” สองคำนี้ให้เขา ฮั่วซือหานยืนเท้าเอว ขำออกมาทั้งที่โกรธจัด สาวใช้ถอยออกไปแล้ว บรรยากาศภายในห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 149
หอพักหญิง "ซี๊ด...เจ็บจัง...ฮวนเอ่อร์เบามือหน่อย..." ฉือหว่านกลับมาที่หอพักหญิงจากวิลล่าซีย่วนแล้ว เยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังใช้ถุงน้ำแข็งประคบหน้าของเธอ พอเห็นฉือหว่านร้องด้วยความเจ็บ เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็สบถออกมา "โจวเจิ้นอวี่ไอ้เดรัจฉาน! กล้าทำรุนแรงกับเธอแบบนี้ได้ยังไง! แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหน?! หว่านหว่าน ทำไมเธอกลับมาคนเดียว?" ตอนที่เยี่ยฮวนเอ่อร์เปิดประตู แล้วเห็นฉือหว่านเดินกลับมาพร้อมรอยฝ่ามือแดงบวมบนใบหน้า บนแขนและขาของฉือหว่านก็เต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงจากการบีบเค้น บ่งบอกชัดว่าเธอถูกทำร้ายมา ดึกขนาดนี้ ฉือหว่านที่เต็มไปด้วยบาดแผลกลับมาคนเดียว เยี่ยฮวนเอ่อร์เจ็บปวดแทนเธอเหลือเกิน ตอนนี้โจวเจิ้นอวี่อยู่ที่ไหนน่ะเหรอ? เมื่อสักครู่นี้ฉือเจียวไปหาฮั่วซือหาน ตอนนี้โจวเจิ้นอวี่ก็คงถูกปล่อยตัวแล้ว ฉือหว่านขนตาสั่นระริก ก่อนจะยื่นมือออกไปกอดร่างอบอุ่นของเยี่ยฮวนเอ่อร์ "ฮวนเอ่อร์ ฉันเจ็บหน้า ไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น" "โอเคๆ ฉันไม่ถามแล้ว...มาเถอะ มาดูกันว่ามีตรงไหนที่เจ็บอีก ทายาเยอะๆ พรุ่งนี้หวานหว่านคนสวยก็จะกลับมาเหมือนเดิมแล้ว..." แสงไฟสีเหลืองนวลสาดส่อง หอพักหญิงอบอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 150
ฉือหว่านหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดหารายชื่อหมายเลขของฮั่วซือหาน แต่เธอกลับลังเลอยู่นานและไม่กดโทรออกเขาทำให้เธอประหลาดใจจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉือเจียวเป็นคนโปรดของเขาเหรอ ทำไมเขาถึงปฏิเสธฉือเจียวได้ลง? เมื่อคืนเธอจากมาโดยไม่เอ่ยคำลา แถมยังไม่ได้กล่าวขอบคุณเขาต่อหน้า กระดาษโน้ตที่เธอวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง เขาได้เห็นหรือเปล่านะ? "หวานหว่าน มัวเหม่ออะไรอยู่ รีบโทรหาประธานฮั่วสิ คราวนี้ประธานฮั่วช่วยเธอเอาคืนแล้วนะ!" เยี่ยฮวนเอ่อร์เร่งเร้า ฉือหว่านจึงกดโทรออก เสียงเรียกเข้าดังขึ้นหนึ่งรอบ ก่อนที่ปลายสายจะกดรับอย่างไม่รีบร้อน เขารับสาย แต่กลับไม่พูดอะไร ปลายสายเงียบสนิทฉือหว่านกำโทรศัพท์แน่น ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี ขณะนี้เอง เสียงทุ้มต่ำที่มีเสน่ห์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้น “ถ้าไม่พูด ฉันจะวางสายแล้ว” เขากำลังจะวางสายไป ยังคงนิสัยเอาแต่ใจและแข็งกร้าวเหมือนเดิม "ประธานฮั่ว เดี๋ยวก่อน!" ฉือหว่านรีบพูด “เมื่อกี้ประธานโจวกับคุณนายโจวมาหาฉันที่มหาวิทยาลัย คุณปล่อยตัวเขาเถอะ” "ได้" เขาตอบมาแค่คำเดียว ขนตายาวของฉือหว่านกระพือเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงแผ่ว “ประธานฮั่ว ขอบค
บทล่าสุด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 220
ก่อนจะยื่นแก้วให้โหลวซินเยว่ ฉือหว่านได้ลองแตะอุณหภูมิน้ำแล้ว ไม่ร้อนเลยสักนิดดวงตากลมโตสีดำขลับของฉือหว่าน มองตรงไปยังใบหน้าของโหลวซินเยว่ “เธอใส่ร้ายเสี่ยวฝู เพื่อจะเล่นงานฉันใช่ไหม?”โหลวซินเยว่มองเธอแล้วยักไหล่ ยิ้มออกมาแบบไม่แยแส “ใช่”เยี่ยฮวนเอ่อร์โกรธจนตัวสั่น “โหลวซินเยว่ เธอบ้าไปแล้วหรือไง! หวานหว่านเห็นเธอเป็นเพื่อนแท้ ลืมแล้วเหรอว่าใครเป็นคนช่วยเธอไว้ ตอนที่เธอเกือบถูกประธานจางลากตัวไปที่โรงแรมจินหลิงน่ะ? ตอนนี้เธอกลายเป็นดาราดัง ไม่จำเป็นต้องรู้จักใครก็ไม่เป็นไร แต่เธอตอบแทนบุญคุณด้วยการหักหลังแบบนี้ จิตใจเธอถูกหมากินไปแล้วเหรอ?!”โหลวซินเยว่ไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย เธอกลับหัวเราะเย็น “ในที่สุดพวกเธอก็พูดความในใจออกมา จริงๆ พวกเธอก็แค่อิจฉาฉันใช่ไหม? อิจฉาที่ฉันมีแฟนรวย อิจฉาที่ฉันเป็นซุปตาร์!”อิจฉา?เยี่ยฮวนเอ่อร์อึ้งจนพูดไม่ออก “งั้นถ้าแน่จริง บอกชื่อแฟนเธอมาสิ!”ฉือหว่านยื่นมือไปดึงเยี่ยฮวนเอ่อร์มาอยู่ด้านหลัง สายตาเธอใสแจ่มและแฝงแววฉลาดเฉลียว “แฟนของเธอ ฉันรู้จักไหม?”โหลวซินเยว่ชอบพูดเรื่องแฟนต่อหน้าเธอหลายครั้งแล้ว คนคนนั้น เธอน่าจะรู้จักแต่โหลวซินเยว่ไม่ตอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 219
ซูเสี่ยวฝูถูกจับไปที่สถานีตำรวจ?สีหน้าของฉือหว่านเปลี่ยนไป เธอวางสายแล้วบอกกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ ฉันต้องไปสถานีตำรวจแปปนึง”“หวานหว่าน ฉันไปด้วย”…ฉือหว่านและเยี่ยฮวนเอ่อร์อยู่ที่สถานีตำรวจ พวกเธอได้เจอกับซูเสี่ยวฝูที่ถูกควบคุมตัวอยู่ ฉือหว่านจับมือซูเสี่ยวฝูที่เย็นเฉียบไว้ “เสี่ยวฝู เกิดอะไรขึ้นน่ะ ทำไมเธอถึงถูกขังไว้แบบนี้?”ใบหน้าซูเสี่ยวฝูซีดเซียวเต็มไปด้วยความงุนงง “หวานหว่าน เรื่องนี้เกี่ยวกับซุปตาร์โหลวซินเยว่”ซูเสี่ยวฝูเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง “ซุปตาร์โหลวไปถ่ายแบบให้นิตยสารของ ELLA ต้องใช้สลิงช่วยยกตัวขึ้น แต่สายสลิงกลับถูกตัดไว้ก่อน เธอก็เลยร่วงลงมา ตอนนั้นซุปตาร์โหลวกลับชี้มาที่ฉัน บอกว่าเห็นฉันเป็นคนตัดสายสลิงเองกับตา ตำรวจก็เลยจับฉัน”“หวานหว่าน เธอต้องเชื่อฉันนะ ไม่ใช่ฉันจริงๆ ฉันไม่ได้ตัดสายสลิง ฉันกับซุปตาร์โหลวก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกัน ฉันไม่มีเหตุผลที่จะทำร้ายเธอเลย!”ซูเสี่ยวฝูเองก็ยังสับสน โหลวซินเยว่กล่าวหาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ตอนนี้เธอถูกมองว่ามีเจตนาฆ่าคนไปแล้วเยี่ยฮวนเอ่อร์ก็งงไม่ต่างกัน “ตกลงใครเป็นคนตัดสายสลิงกันแน่ เสี่ยวฝูไม่ได้ทำแน่นอน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 218
โหลวซินเยว่หยุดเดินในทันที “หวานหว่าน ฮวนเอ๋อร์ บังเอิญจัง พวกเธอก็มาเหมือนกันเหรอ”ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังจะเดินเข้าไปหาเธอแต่ถูกบอดี้การ์ดชุดดำของโหลวซินเยว่ขวางไว้ “หยุดตรงนั้น!”โหลวซินเยว่โบกมือยิ้ม “ไม่เป็นไร พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นฉันเอง”บอดี้การ์ดจึงถอยออกไป ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปหาเธอ“ซินเยว่… เธอกลายเป็นดาราดังไปแล้วเหรอ?” เยี่ยฮวนเอ่อร์มองเธออย่างประหลาดใจโหลวซินเยว่ยกคิ้ว “ใช่ ฉันมีแฟนแล้ว แฟนของฉันผลักดันให้ฉันเป็นซุปตาร์”“แฟน? ซินเยว่ เธอมีแฟนเหรอ? ทำไมไม่เคยบอกพวกเรามาก่อนเลย?”โหลวซินเยว่ยิ้มหวาน “แฟนฉันทั้งหล่อ ทั้งรวย แล้วก็รักฉันมากๆ เลย”พูดจบ เธอก็เดินเข้าไปคว้ามือเล็กของฉือหว่าน “หวานหว่าน ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก เธอต้องดีใจกับฉันแน่เลย เธอต้องอวยพรให้ฉันกับแฟนใช่ไหม?”ฉือหว่านมองหน้าเธอนิ่งๆ ด้วยดวงตาใสแจ่ม “ซินเยว่ ยินดีด้วยนะ”“หวานหว่าน ขอบใจนะ งั้นฉันไปก่อนล่ะ ไว้มีเวลาค่อยมานั่งคุยกัน”โหลวซินเยว่หมุนตัวกลับ แล้วเดินจากไปพร้อมกลุ่มผู้ติดตามเยี่ยฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “หวานหว่าน แฟนของซินเยว่คือใครกัน? คนที่มีเงินขนาดนี้ในไห่เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 217
ฉือหว่านนอนหันหลังให้เขา ฮั่วซือหานนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ทั้งสองคนดูไม่ต่างจากคู่สามีภรรยาที่กำลังทะเลาะกันฮั่วซือหานกำมือแน่นอยู่นานก่อนจะเอ่ยออกมาคำเดียว “โอเค”จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปเขาไปแล้วน้ำตาในดวงตาของฉือหว่านก็หยุดไว้ไม่อยู่ เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ไม่เป็นไร แค่ถูกผู้ชายคนนึงนอนด้วยแล้วเขาไม่รัก เธอก็แค่โดนหมากัด ไม่มีอะไรต้องเสียใจแต่หัวใจมันเจ็บเหลือเกินฉือหว่านรู้ดี เธอยังรักฮั่วซือหาน รักมาก มากเหลือเกิน...หลังจากวันนั้น ฉือหว่านกับฮั่วซือหาน ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ช่วงนี้ คนที่มาแรงที่สุดไม่ใช่ใครอื่น แต่คือโหลวซินเยว่จู่ๆ โหลวซินเยว่ก็ได้เข้าร่วมรายการวาไรตี้ยอดนิยมระดับประเทศ ด้วยภาพลักษณ์ใสซื่อ น่ารัก ทำให้เธอแจ้งเกิดในชั่วข้ามคืน ได้รับฉายา “นางฟ้าน้อย” มีแฟนคลับตามเป็นล้าน กลายเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงในวงการบันเทิงแถมยังมีข่าวลือว่า โหลวซินเยว่กำลังจะได้เล่นหนังของผู้กำกับจางชื่อดัง ในเรื่อง "เฟิงฮวา" เธอจะรับบทเป็นนางเอกยังไม่พอ โหลวซินเยว่ยังได้ขึ้นปกนิตยสารดังระดับประเทศถึง 5 ฉบับ ได้แบรนด์ดังหลายแบรนด์มาเซ็นส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 216
ขอบตาขาวของฉือหว่านแดงจัดขึ้นมาในทันที เธอรู้มาตลอดว่าฮั่วซือหานเก่งแค่ไหนในเรื่องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีคนอื่นถ้าเขาจะเหยียบใครสักคน เขาจะเหยียบไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเนื้อ จะต้องลอกหนัง ถอนกระดูก ทำให้คนผู้นั้นอับอายที่สุดเธอไม่ได้เป็นคนให้เยี่ยฮวนเอ่อร์โทรหาเขาแต่ต่อให้เธอเป็นคนให้โทรล่ะ? แล้วไง?เขาเป็นฝ่ายที่ไม่ป้องกันเองไม่ใช่เหรอ!“ฉันเข้าใจความหมายของประธานฮั่วแล้วค่ะ วางใจได้เลย ต่อไปฉันจะไม่โทรหาอีก คุณกลับไปได้แล้ว”ฉือหว่านพยายามเงยหน้าขึ้น อดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เธอไม่อยากร้องไห้ให้เขาเห็นฮั่วซือหานมองเห็นดวงตาแดงก่ำของเธอแล้ว ในใจเขากลับรู้สึกพึงพอใจอย่างแปลกประหลาด เหมือนได้ล้างแค้นสำเร็จ เขารู้ว่าเขาเกลียดเธอเกลียดที่คืนนั้นเธอไม่มาเขาจงใจโทรหาผู้ช่วยตัวเอง เพราะรู้อยู่แล้วว่าเลขาจ้าวจะไปตามเธอแต่เธอก็ยังไม่มาเขายิ่งเกลียดที่เธอเป็นลมแล้วให้คนโทรหาเขาแพ้ยาคุมเพราะลู่หนานเฉิง แล้วเรียกเขามาเนี่ยนะ? เขาคืออะไรในสายตาเธอ?ฮั่วซือหานยกริมฝีปากบาง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบจนไร้ความรู้สึก “เราหย่ากันเถอะ เรื่องย่า ฉันจะปิดไว้ก่อน เราไปจดทะเบียนหย่ากันก่อน...
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 215
ฮั่วซือหานชะงักไปทันทีฉือหว่านกินอะไรเข้าไปถึงเป็นลมนะ?ยาคุมฉุกเฉิน?เขาอยากจะถาม แต่เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ก็ดังขึ้น เยี่ยฮวนเอ่อร์ตัดสายไปแล้วฉือเจียวได้ยินทั้งหมด เธอมองเขาด้วยความตกใจ “ซือหาน ฉือหว่านเป็นลมเพราะกินยาคุมเหรอ?”ฮั่วซือหานไม่พูดอะไร เขาผลักฉือเจียวออกจากอกทันที “ฉันจะไปมหาวิทยาลัย C”ฮั่วซือหานรีบออกไปอย่างรวดเร็วฉือเจียวหันไปมองหลี่หลัน “แม่คะ เรื่องนี้มันยังไงกันแน่? ซือหานกับฉือหว่านไม่ได้มีอะไรกันไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมฉือหว่านต้องกินยาคุม?”หลี่หลันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่สีหน้ากลับเคร่งเครียด “เจียวเจียว แม่จะสืบเรื่องนี้ให้เอง”...ฮั่วซือหานขับรถด้วยความเร็วสูงมาถึงมหาวิทยาลัย C และตรงไปที่ห้องพยาบาลทันที“ประธานฮั่ว! ในที่สุดคุณก็มาซะที! รีบดูหวานหว่านเร็ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบลากเขามาหน้าเตียงฮั่วซือหานก้มหน้าลงมองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ฉือหว่านขดตัวอยู่ สีหน้าเจ็บปวดมากชวนให้รู้สึกสงสารขณะนั้น ขนตาของฉือหว่านกระตุกเบาๆ เธอลืมตาขึ้นมา“หวานหว่าน เธอฟื้นแล้ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบช่วยพยุงเธอลุกขึ้นนั่งฉือหว่านมองเห็นฮั่วซือหาน ก็ตกใจเล็กน้อย “คุณมา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 214
เธอทำได้เพียงถามเพื่อนสนิทของตัวเองเท่านั้นติ๊ง!ซูเสี่ยวฝูตอบกลับมา “แสดงว่าเพื่อนเธอเอาไม่อยู่ไงล่ะ สามีนอนกับหล่อนครั้งเดียวก็เบื่อแล้ว”จริงเหรอ?เป็นแบบนั้นจริงๆ เหรอ?ความรักที่ยืนยาวได้ ต้องมีความเข้ากันในทุกด้าน โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงฉือหว่านรู้ดีว่าผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องนั้นสูงมาก เขาต้องการผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขในเรื่องบนเตียงเมื่อคืน เธอไม่สามารถมัดใจเขาไว้ได้เลยเหรอ?ฮั่วซือหานนอนกับเธอครั้งเดียว ก็เบื่อแล้ว?ติ๊ง!ข้อความจากซูเสี่ยวฝูเด้งเข้ามาอีกครั้ง “หวานหว่าน เพื่อนที่เธอพูดถึงคงไม่ใช่ตัวเธอเองหรอกนะ? เธอกับประธานฮั่วมีอะไรกันเหรอ?”ฉือหว่านไม่รู้จะตอบยังไง เธอเลยเลือกที่จะปฏิเสธไปก่อน “ไม่ใช่ฉันหรอก”หลังวางมือถือ เธอก็เข้าสู่ห้วงฝันอันวุ่นวายพอลืมตาตื่นอีกครั้งก็เป็นตอนเช้าแล้ว เธอลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันตามปกติแต่จู่ๆ เธอก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นได้ เมื่อคืนฮั่วซือหานไม่ได้ป้องกัน!เขากดเธอไว้ถึงสามรอบ รุนแรงและควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักครั้ง และทุกครั้งก็จบที่ปล่อยในเมื่อวานเธอลืมกินยาคุมหัวใจฉือหว่านเต้นแรงจนวูบวา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 213
ฮั่วซือหานบอกว่า เขากับฉือหว่านจบกันแล้วฉือเจียวดีใจจนแทบคลั่ง เธอโถมตัวเข้าไปกอดเขาแน่น “ซือหาน ฉันรู้ว่าฉือหว่านเก่งเรื่องอ่อยผู้ชาย คุณเผลอรู้สึกกับเธอบ้างฉันไม่โทษหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันทิ้งฉัน เพราะคนที่คุณรักที่สุดก็คือฉัน”เขาอาจจะรู้สึกกับฉือหว่านอยู่บ้าง แต่คนที่เขารักที่สุด ก็ยังเป็นเด็กสาวในถ้ำคนนั้น เด็กคนนั้นก็คือฉือเจียวฮั่วซือหานยกมือกอดเธอกลับฉือไห่ผิงมองภาพตรงหน้าอย่างโล่งใจ ขอแค่ฉือเจียวมีความสุข เขาในฐานะพ่อก็พอใจแล้วหลี่หลันเองก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอคิดถึงฉือหว่าน แววตาของเธอก็แฝงไปด้วยความเคียดแค้นไม่เคยคิดเลยว่าเด็กบ้านนอกอย่างฉือหว่าน จะทำให้ฮั่วซือหานถึงกับรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างได้นังเด็กบ้านี่!...ฉือหว่านรีบไปที่โรงพยาบาล ลู่หนานเฉิงจัดของเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว“คุณชายลู่ ขอโทษทีนะคะ วันนี้ฉันมีเรื่องเลยมาช้า” ฉือหว่านเอ่ยอย่างรู้สึกผิดลู่หนานเฉิงยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”“ค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยถือของ”ฉือหว่านเดินไปยกกระเป๋า แต่กระเป๋าหนักมาก บวกกับตัวเธอที่ปวดระบมไปหมด พอออกแรงยกเลยเซล้มไป“หวานหว่าน ระวัง!”ลู่หนานเฉิงรี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 212
ขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ฉือหว่านก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือลู่หนานเฉิง“หวานหว่าน วันนี้ฉันจะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะออกเองละนะ”ฉือหว่านตบหน้าผากตัวเองเบาๆ เธอลืมไปเลยว่าวันนี้ลู่หนานเฉิงออกจากโรงพยาบาลเธอรีบมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที...ฮั่วซือหานก็มาถึงโรงพยาบาลเช่นกัน เขาไปที่ห้องพิเศษ VIP และเห็นฉือเจียวฉือเจียวนอนอยู่บนเตียง สวมชุดผู้ป่วยตัวใหญ่ ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ ยังคงไม่ได้สติฮั่วซือหานเดินไปที่ข้างเตียง “ฉือเจียวเป็นอะไร?”“ประธานฮั่ว เมื่อคืนคุณทิ้งเจียวเจียวไว้คนเดียว เธอเสียใจมากจนช็อก ล้มลงไปกับพื้น ต้องถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดด่วนเพื่อช่วยชีวิต”“แม้ตอนนี้เธอจะรอดมาได้แล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฉือไห่ผิงกับหลี่หลันต่างก็เต็มไปด้วยความวิตกและเครียด พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าฮั่วซือหานจะผลักฉือเจียวออกในสถานการณ์แบบนั้น แถมยังทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกฮั่วซือหานรู้สึกผิดและเสียใจอย่างมาก เมื่อคืน ฉือเจียวผลักเขาลงเตียง พยายามจะจูบเขา แต่ในหัวของเขากลับมีแต่ภาพของ…ฉือหว่านเขาเอาแต่คิดถึงฉือหว่าน สุดท้าย เขาก็ผลักฉือเจียวออก แล้วออกจากบ้านตระกูลฉือไปห
