Mag-log inShare
บทที่ 145
Kaugnay na kabanata
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 146
จงลี่ฮว๋ารีบพูดขึ้นทันที “วันนี้ลูกชายของฉันจับตัวฉือหว่านไป ประธานฮั่วรีบไปช่วยฉือหว่านไว้ แล้วจับลูกชายของฉันไป ตอนนี้ประธานฮั่วตั้งใจจะไม่ปล่อยตัวเขา เพื่อเป็นการแก้แค้นให้ฉือหว่าน”อะไรนะ?สีหน้าของฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที ไม่แปลกใจเลยที่วันนี้ตอนบรรยายที่เทพ C ฮั่วซือหานถึงได้ออกไปกะทันหันที่แท้เขาไปช่วยฉือหว่าน!นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้ว?ครั้งก่อนฉือหว่านถูกหวังกังจับตัวไป เขาก็เป็นคนไปช่วยไว้เขายังจับโจวเจิ้นอวี่เพื่อฉือหว่านอีกหรือ?ตระกูลฮั่วกับตระกูลโจวมีความสัมพันธ์กันอยู่ ฉือหว่านเพียงคนเดียวจะคุ้มค่ากับการทำขนาดนี้หรือ?ฉือเจียวกำหมัดแน่นทันทีโจวต๋ามองฉือเจียว “คุณหนูฉือ ทุกคนรู้ว่าคุณเป็นที่รักของประธานฮั่ว คำพูดของพวกเราเป็นร้อยพันก็สู้คำพูดของคุณเพียงคำเดียวไม่ได้ ขอแค่คุณเอ่ยปากกับประธานฮั่ว ประธานฮั่วต้องยอมปล่อยลูกชายของฉันแน่นอน”พอได้ยินแบบนี้ ฉือเจียว ฉือไห่ผิง และหลี่หลันต่างก็ยิ้มออกมาฉือเจียวแสยะยิ้มที่ริมฝีปากสีแดงสด “ที่แท้ก็เป็นเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง ได้ ฉันจะไปบอกซือหานให้เดี๋ยวนี้”“คุณหนูฉือ ขอบคุณมาก งั้นพวกเราจะรอฟังข่าวดีจากคุณ”ฉือเจ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 147
พูดจบ ฉือเจียวก็ย่างเท้าบนรองเท้าส้นสูงคริสตัลเข้าไปในห้องหนังสือฉือหว่านยืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิมเพียงลำพังฉือหว่าน เธอช่างน่าสงสารที่ไม่มีใครรักประโยคนั้นยังคงก้องสะท้อนอยู่ในโสตประสาทของเธอฉือหว่านรู้ดีว่าฉือเจียวดูถูกเธอ ในสายตาของฉือเจียว เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด ผู้ที่แอบหมายปองแม่ของฉือเจียว แอบหมายปองฮั่วซือหานของฉือเจียว ในขณะที่เธอไม่มีอะไรเลยและไม่มีใครรัก ฉือเจียวคิดว่าเธอน่าสงสารฉือหว่านรู้สึกเหมือนหัวใจถูกเข็มแทง เจ็บปวดลึกจนถึงก้นบึ้งของหัวใจ ความรู้สึกตลกร้ายจู่โจมเธอ... แม่ของฉือเจียว ฮั่วซือหานของฉือเจียว ที่จริงแล้วทั้งหมดนั้นเคยเป็นของเธอ!ฉือหว่านมองไปยังประตูห้องหนังสือที่ปิดสนิท ฉือเจียวเข้าไปขอร้องเขา เขาจะยอมปล่อยโจวเจิ้นอวี่หรือเปล่า?ฉือเจียวบอกให้เธอไปแอบฟังที่หน้าประตู แต่ตอนนี้เธอกลับสูญเสียความกล้าเธอไม่กล้าฟังหัวใจที่เคยอบอุ่นค่อยๆ เย็นลงทีละนิด เธอไม่ควรคาดหวังอะไรจากฮั่วซือหานตั้งแต่แรกเพราะหากไม่มีความหวังก็จะไม่มีความผิดหวัง และจะไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไปสาวใช้ถือถาดน้ำแข็งเดินเข้ามา “คุณผู้หญิง คุณใช้ถุงน้ำแข็งประคบหน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 148
อ่านเอกสารต่อไม่ไหวแล้ว ฮั่วซือหานจึงลุกขึ้นและเดินไปยังห้องนอนหลักภายในห้องนอนว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ ประตูห้องน้ำปิดอยู่ ฮั่วซือหานยืนอยู่หน้าประตูแล้วเอ่ยเสียงต่ำ “ฉือหว่าน ยังอาบน้ำไม่เสร็จอีกเหรอ?” ไม่มีเสียงตอบกลับ ไม่มีใครขานรับ ฮั่วซือหานยกมือขึ้นหมายจะเคาะประตู แต่ประตูห้องน้ำกลับเปิดออกเอง ฮั่วซือหานชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะก้าวเข้าไปด้านใน อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่กลับว่างเปล่าไร้เงาของฉือหว่าน เธอไปไหนแล้ว? ฮั่วซือหานเดินออกมา ขณะนั้นเองสาวใช้ก็เดินเข้ามา “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิงออกไปแล้วค่ะ” เธอไปแล้ว? เธอจากไปเงียบๆ แบบนี้เลย? สายตาของฮั่วซือหานเหลือบไปเห็นถุงน้ำแข็งที่ยังอยู่ครบ “เธอไม่ได้ประคบหน้าเหรอ?” “เปล่าค่ะ คุณผู้หญิงบอกว่าไม่ต้อง” กระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งถูกกดทับไว้บนโต๊ะข้างเตียง ฮั่วซือหานใช้ปลายนิ้วเรียวยาวหยิบขึ้นมา บนกระดาษมีเพียงข้อความสั้นๆ ที่เรียบง่ายจนไม่อาจเรียกว่าง่ายกว่านี้ได้อีก—ขอบคุณเธอจากไปโดยไม่เอ่ยคำใด ทิ้งไว้เพียงคำว่า “ขอบคุณ” สองคำนี้ให้เขา ฮั่วซือหานยืนเท้าเอว ขำออกมาทั้งที่โกรธจัด สาวใช้ถอยออกไปแล้ว บรรยากาศภายในห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 149
หอพักหญิง "ซี๊ด...เจ็บจัง...ฮวนเอ่อร์เบามือหน่อย..." ฉือหว่านกลับมาที่หอพักหญิงจากวิลล่าซีย่วนแล้ว เยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังใช้ถุงน้ำแข็งประคบหน้าของเธอ พอเห็นฉือหว่านร้องด้วยความเจ็บ เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็สบถออกมา "โจวเจิ้นอวี่ไอ้เดรัจฉาน! กล้าทำรุนแรงกับเธอแบบนี้ได้ยังไง! แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหน?! หว่านหว่าน ทำไมเธอกลับมาคนเดียว?" ตอนที่เยี่ยฮวนเอ่อร์เปิดประตู แล้วเห็นฉือหว่านเดินกลับมาพร้อมรอยฝ่ามือแดงบวมบนใบหน้า บนแขนและขาของฉือหว่านก็เต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงจากการบีบเค้น บ่งบอกชัดว่าเธอถูกทำร้ายมา ดึกขนาดนี้ ฉือหว่านที่เต็มไปด้วยบาดแผลกลับมาคนเดียว เยี่ยฮวนเอ่อร์เจ็บปวดแทนเธอเหลือเกิน ตอนนี้โจวเจิ้นอวี่อยู่ที่ไหนน่ะเหรอ? เมื่อสักครู่นี้ฉือเจียวไปหาฮั่วซือหาน ตอนนี้โจวเจิ้นอวี่ก็คงถูกปล่อยตัวแล้ว ฉือหว่านขนตาสั่นระริก ก่อนจะยื่นมือออกไปกอดร่างอบอุ่นของเยี่ยฮวนเอ่อร์ "ฮวนเอ่อร์ ฉันเจ็บหน้า ไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น" "โอเคๆ ฉันไม่ถามแล้ว...มาเถอะ มาดูกันว่ามีตรงไหนที่เจ็บอีก ทายาเยอะๆ พรุ่งนี้หวานหว่านคนสวยก็จะกลับมาเหมือนเดิมแล้ว..." แสงไฟสีเหลืองนวลสาดส่อง หอพักหญิงอบอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 150
ฉือหว่านหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดหารายชื่อหมายเลขของฮั่วซือหาน แต่เธอกลับลังเลอยู่นานและไม่กดโทรออกเขาทำให้เธอประหลาดใจจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉือเจียวเป็นคนโปรดของเขาเหรอ ทำไมเขาถึงปฏิเสธฉือเจียวได้ลง? เมื่อคืนเธอจากมาโดยไม่เอ่ยคำลา แถมยังไม่ได้กล่าวขอบคุณเขาต่อหน้า กระดาษโน้ตที่เธอวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง เขาได้เห็นหรือเปล่านะ? "หวานหว่าน มัวเหม่ออะไรอยู่ รีบโทรหาประธานฮั่วสิ คราวนี้ประธานฮั่วช่วยเธอเอาคืนแล้วนะ!" เยี่ยฮวนเอ่อร์เร่งเร้า ฉือหว่านจึงกดโทรออก เสียงเรียกเข้าดังขึ้นหนึ่งรอบ ก่อนที่ปลายสายจะกดรับอย่างไม่รีบร้อน เขารับสาย แต่กลับไม่พูดอะไร ปลายสายเงียบสนิทฉือหว่านกำโทรศัพท์แน่น ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี ขณะนี้เอง เสียงทุ้มต่ำที่มีเสน่ห์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้น “ถ้าไม่พูด ฉันจะวางสายแล้ว” เขากำลังจะวางสายไป ยังคงนิสัยเอาแต่ใจและแข็งกร้าวเหมือนเดิม "ประธานฮั่ว เดี๋ยวก่อน!" ฉือหว่านรีบพูด “เมื่อกี้ประธานโจวกับคุณนายโจวมาหาฉันที่มหาวิทยาลัย คุณปล่อยตัวเขาเถอะ” "ได้" เขาตอบมาแค่คำเดียว ขนตายาวของฉือหว่านกระพือเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงแผ่ว “ประธานฮั่ว ขอบค
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 151
ฉือหว่านไม่อยู่ กลับกลายเป็นว่าทำให้ฉือถังโดดเด่นขึ้นมา ฉือถังเซ็นชื่อให้กลุ่มนักศึกษา ก่อนจะเดินเข้ามาหาฉือหว่านอย่างอารมณ์ดี “ฉือหว่าน ได้ยินว่าเธอถูกคุณชายโจวจับตัวไป ทำไมเธอถึงชอบหาเรื่องเดือดร้อนตลอด ทำให้ตระกูลฉืออับอายจริงๆ!” เกิดเรื่องขึ้นกับเธอ แต่ทั้งตระกูลฉือกลับมีแต่คำตำหนิและกล่าวโทษ ไม่มีใครเป็นห่วงเธอเลย ฉือหว่านไม่ได้โกรธสักนิด แต่กลับรู้สึกชิน เธอกะพริบตาพลางยิ้มขี้เล่น “ฉันทำให้ตระกูลฉืออับอายไม่เป็นไรหรอก ยังไงตระกูลฉือก็มีเธออยู่แล้ว” คำพูดนี้แทงใจฉือถังเข้าเต็มๆ เธอยกริมฝีปากแดงสดขึ้นอย่างภาคภูมิ “เธอก็รู้แล้วสินะว่าผลงานวิชาการของฉันถูกพิพิธภัณฑ์แพทยศาสตร์เลือกให้จัดแสดง พรุ่งนี้จะถูกนำไปโชว์ที่ตู้กระจกของพิพิธภัณฑ์! ตระกูลฉือของเราฮือฮากันไปหมด พรุ่งนี้คุณย่ากับพ่อแม่ของฉันจะไปพิพิธภัณฑ์ด้วย เพื่อเป็นสักขีพยานในช่วงเวลาสุดรุ่งโรจน์ของฉัน” คุณนายใหญ่ฉือถึงกับออกหน้าด้วยตัวเอง ฉือถังคือหลานสาวที่เธอภาคภูมิใจที่สุด ไม่เพียงแต่เป็นแสงแห่งมหาวิทยาลัย C แต่ยังเป็นแสงแห่งตระกูลฉือด้วย พรุ่งนี้เธอจะนำครอบครัวทั้งสามสายไปเป็นสักขีพยานในเกียรติยศของฉือถัง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 152
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น กู้เป่ยเฉินกระเด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟาทันที “บ้าเอ๊ย!” เขาถือคทาหยกเพิ่งจะก้าวออกไป ฉือหว่านก็หมุนตัวกลางอากาศ ใช้ขวานในมือฟันเขาลงไปกองกับพื้น เขาตายแล้ว! เขาตายแล้ว! ท่าทีคึกคะนองของกู้เป่ยเฉินดึงดูดความสนใจของฮั่วซือหาน ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร เหลือบมองเขานิ่งๆ กู้เป่ยเฉินไม่ยอมแพ้ “ฉือหว่าน มา อีกตา” ฉือหว่านตอบตกลง รอบที่สองเริ่ม สองวินาทีต่อมา เสียงกู้เป่ยเฉินระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง “บ้าเอ๊ย! บัดซบๆๆ!” GAME OVER! กู้เป่ยเฉินแพ้อีกแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ “ฉือหว่าน มา อีกตา!” ฉือหว่านตอบกลับ “คุณชายกู้ คิดให้ดีนะ ถ้าคุณแพ้อีกตา แรงค์คุณจะตกเป็นบรอนซ์แล้ว” แรงค์ของเขาอยู่ระดับราชามาตลอด แต่พอเจอฉือหว่านก็โดน KO ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าแพ้อีกตา เขาจะตกจากระดับราชาเป็นบรอนซ์จริงๆ แล้วขณะนั้นเอง เสียงทุ้มต่ำที่แฝงด้วยเสน่ห์ของฮั่วซือหานก็ดังขึ้น “กู้เป่ยเฉิน นายเป็นบ้าอะไร?” คิดออกแล้ว!กู้เป่ยเฉินเหมือนเห็นแสงสว่าง เขาพุ่งไปหาฮั่วซือหานทันที “พี่รอง! พี่ช่วยเล่นกับฉือหว่านแทนผมที!” ฮั่วซือหานก้มลงมองหน้าจอ แท้จริงแ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 153
เขารู้ว่าเธอเร็ว แต่ไม่คิดว่าเธอจะเร็วถึงขนาดนี้ ฮั่วซือหานเล่นเกม ไม่เคยเจอคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อ แต่ครั้งนี้เขาเจอแล้ว ซึ่งคนนั้นคือ ฉือหว่าน! ฉือหว่านสูสีกันกับเขานี่เป็นสิ่งที่เขาไม่คาดคิดเลย กู้เป่ยเฉินเริ่มรู้สึกแปลกๆ “บ้าชะมัด! พี่รอง! ฉือหว่านดันเป็นคู่แข่งของพี่ได้จริงๆ! พี่ต้องมีสมาธินะ ถ้าพี่แพ้ ผมจะตกจากระดับราชาเป็นบรอนซ์แน่ๆ!” ทันใดนั้นเอง เลขาจ้าวก็เดินเข้ามา “ท่านประธาน บ้านใหญ่เพิ่งโทรมา…” บ้านใหญ่มีเรื่องอะไร? ฮั่วซือหานเสียสมาธิไปเพียงเสี้ยววินาที วินาทีต่อมา GAME OVER! ปลายนิ้วเรียวยาวของฮั่วซือหานหยุดชะงัก เขาแพ้แล้ว ฉือหว่านฉวยโอกาสตอนที่เขาเผลอ ฟันขวานลงมาทันที ส่งเขาลงไปกองกับพื้น เขาแพ้ให้กับฉือหว่าน! ตอนแรก เขาอยากสั่งสอนเธอเล็กน้อย แกล้งให้เธอร้องไห้สักหน่อยเท่านั้น "ฮือ!" เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น กู้เป่ยเฉินมองหน้าจอเกมของตัวเองอย่างสิ้นหวัง “พี่รอง! พี่แพ้เหรอ? พระเจ้า! ผมกลายเป็นบรอนซ์แล้ว! ฮืออออ…” เขาใช้เวลาสามปีเพื่อไต่ขึ้นมาถึงระดับราชา แต่การตกจากราชาไปเป็น บรอนซ์ กลับใช้เวลาแค่การเจอฉือหว่านคนเดียว ทำไมกัน!?
Pinakabagong kabanata
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 372
…………ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เย่ฮวนเอ่อร์หยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาเธอหันหลัง กำลังสวมชุดชั้นในอยู่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะดังขึ้นที่ประตูมีคนมาเคาะประตูหวานหว่านมาเร็วจัง?เย่ฮวนเอ่อร์ “เข้ามาได้เลย”ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าถูกเปิดออกมีคนเดินเข้ามาไม่ใช่ฉือหว่าน แต่คือเฉินจิ้นเฉินจิ้นมาถึงแล้วพอเขาเดินเข้ามาก็เห็นเย่ฮวนเอ่อร์กำลังเปลี่ยนเสื้อข้างล่างยังสวมกระโปรงยูนิฟอร์มส่วนด้านบนเธอสวมบราใหม่สองมือเรียวขาวกำลังไขว้หลังพยายามติดตะขอบราเฉินจิ้นชะงักไป เขาเคาะประตูแล้วนะ แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพแบบนี้ผิวของเด็กผู้หญิงขาวเนียนจนแสบตาโครงร่างบอบบาง ผมยาวสีดำขลับไหลลงมาสลวยพันอยู่กับต้นแขนของเธอแผ่นหลังของเธอสวยมากเนื้อเนียนละเอียดกับเอวคอดบางเส้นโค้งรูปตัว S เด่นชัดเตะตาเฉินจิ้นชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็เบือนสายตาหนีเขาหันหลัง เตรียมจะเดินออกไปแต่เสียงนุ่มนวลของเด็กสาวก็ดังขึ้น “ตะขอบราด้านหลังฉันติดไม่ได้ ช่วยฉันหน่อยสิ”เด็กสาวถอยหลังไม่กี่ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “ตรงนี้ ติดไม่เข้าเลย”เฉินจิ้นยังคงยืนนิ่งเด็กสาวเริ่มร้อนรน “ช่วยหน่อยเถอะ มือฉันเจ็บแถมตัวก็ปวดไปหมด ซี้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 371
ไม่นานก็มีนักศึกษาคนอื่นแห่กันเข้ามาดู “แย่แล้ว ตรงนี้มีคนตีกัน!”หวังจื่อเหยาได้ยินเข้าก็เริ่มกลัวขึ้นมา เพราะการตีกันในโรงเรียนถือเป็นเรื่องร้ายแรงอาจถูกบันทึกความผิดทางวินัยได้ ที่สำคัญคือ เธอโดนต่อยจนเจ็บแทบขาดใจ ฮือๆทั้งเหตุการณ์หวังจื่อเหยาโดนเย่ฮวนเอ่อร์กดอยู่กับพื้นและซัดไม่ยั้ง แม้เพื่อนๆ จะรุมเย่ฮวนเอ่อร์แต่มันก็ไม่อาจหยุดยั้งเธอได้เลย หวังจื่อเหยารู้สึกเหมือนตัวเองโดนไฟเผาไปทั้งตัวหวังจื่อเหยาดันเย่ฮวนเอ่อร์ออก “เย่ฮวนเอ่อร์ รอดูเถอะฉันจะไปเรียกคนมา!”พูดจบหวังจื่อเหยาก็พาเพื่อนสาววิ่งหนีไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ก็มีแผลอยู่เหมือนกันเสื้อผ้าของเธอก็ถูกดึงจนขาด เธอเก็บกระเป๋าขึ้นจากพื้นแล้วเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จำเป็นต้องเปลี่ยนชุด ไม่งั้นออกไปข้างนอกไม่ได้แน่เธอไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตบกับหวังจื่อเหยา กับคนปากเสีย เธอไม่มีวันยอมให้อภัยหวังจื่อเหยาไปเรียกคน เธอก็รออยู่ตรงนี้แหละเย่ฮวนเอ่อร์ถอดเสื้อออกแต่พอขยับตัวก็เจ็บจนต้องร้อง “ซี้ด” รอยข่วนแดงๆ เต็มแผ่นหลังตอนชกต่อยกันไม่รู้สึกตอนนี้เจ็บเหมือนโดนมีดกรีดในขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเย่ฮวนเอ่อร์
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 370
นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูด “พ่อของเฉินจิ้นเป็นพ่อค้ายาใช่ไหม?”หวังจื่อเหยาพยักหน้า “ใช่ เฉินจิ้นเป็นลูกของพ่อค้ายาแถมแม่ของเขาก็ตาบอด น้องสาวกำลังเรียนมัธยมต้น ฐานะครอบครัวแย่มาก แต่บ้านพ่อค้ายา แม่ตาบอด น้องสาวยังเรียนหนังสือและเขาที่แหลกสลายมันกลับทำให้ฉันอยากท้าทายเขายิ่งขึ้น ฮ่าๆ!”หวังจื่อเหยากับกลุ่มเพื่อนหญิงหัวเราะเสียงดังหัวเราะจนตัวสั่น พวกเธอหัวเราะเยาะครอบครัวของเฉินจิ้นเย่ฮวนเอ่อร์เริ่มไม่พอใจเธอเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำดวงตากลมโตสวยสดใสจ้องมองไปยังกลุ่มของหวังจื่อเหยา “พวกเธอหัวเราะพอหรือยัง?”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ ทำให้หวังจื่อเหยากับพวกถึงกับชะงักหวังจื่อเหยาหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ และจำได้ทันที “นี่ไม่ใช่เย่ฮวนเอ่อร์ที่กำลังดังอยู่ตอนนี้เหรอ เรื่องที่เราพูดมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ!”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “พวกเธอไม่ควรเอาความทุกข์ของคนอื่นมาล้อเล่น ความลำบากของคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่ควรถูกเอามาขำ!”เธอเคยไปที่บ้านของเฉินจิ้น เป็นบ้านที่อบอุ่น แม่กับน้องสาวของเฉินจิ้นเป็นคนใจดีและอ่อนโยนแม้สภาพแวดล้อมจะมืดทึบและชื้นแฉะ เฉินจิ้นเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ คืนวันนั้นชายเมามายคนหนึ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 369
ฮั่วซือหานพูดว่า ฉือหว่าน ตอบมา!ฉือหว่านถึงกับหัวเราะออกมาเขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน? เจ้านายของเธอหรือไง? เธอจะต้องฟังเขาด้วยเหรอ?ฉือหว่านเมินเขาอีกครั้งเซียวอี้ที่นั่งขับอยู่หัวเราะ “หวานหว่าน แม้ว่าเธอกับประธานฮั่วจะหย่ากันแล้ว แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าพวกเธอยังไม่ได้ตัดกันจริงๆ เลย ประธานฮั่วเขายังคิดอะไรกับเธออยู่ใช่ไหม?”ฉือหว่าน “ไม่รู้สิ”เซียวอี้ “ตอนอยู่ที่เคาน์เตอร์ฉันโอบเธอไว้ สายตาของประธานฮั่วแทบจะอยากหั่นแขนฉันทิ้ง ยัยหนู การสวมบทแฟนเธอนี่มันงานเสี่ยงสูงจริงๆ นะ”ฉือหว่านหันไปมองเซียวอี้ “งั้นพี่จะไม่เล่นบทนี้แล้วใช่ไหม ถ้าไม่ ฉันจะไปขอรุ่นพี่ใหญ่หรือรุ่นพี่รองแทน”“อย่าเลย! เพื่อเธอน่ะ พี่ยอม แม้จะลุยไฟก็ไม่หวั่น!”ทั้งสองคนพูดเล่นกันอย่างอารมณ์ดี ในที่สุดก็ถึงมหาวิทยาลัย C ฉือหว่านไปถึงหอพัก เย่ฮวนเอ่อร์ยังไม่กลับมาฉือหว่านก็เลยนั่งรอเธออยู่ที่นั่นที่จริงแล้ว สิ่งที่ฉือหว่านเดาก็ถูก ตอนนี้เย่ฮวนเอ่อร์กำลังไปหาเฉินจิ้นเธอมาถึงห้องเรียนของเฉินจิ้น ยังไม่ทันเรียกก็มีนักศึกษาชายสองคนรีบวิ่งเข้ามาทัก “คุณเย่คนสวย สวัสดีครับ!”เย่ฮวนเอ่อร์แปลกใจ “พวกคุณรู้จักฉันด้วย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 368
ฉือเหว่ยเย่และหนีหงต่างก็พอใจมากกับเทพ C ว่าที่ลูกเขยคนนี้แต่สีหน้าของฉือถังกลับไม่สู้ดีเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเทพ C ทันทีปลายสายรับสายแล้วฉือถังก็ตื่นเต้นพูดออกไป “ฮัลโหล เทพ C!”แต่เสียงที่ได้ยินกลับเป็นเสียงผู้หญิงแบบหุ่นยนต์เย็นชา “ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”หมายเลขใช้ไม่ได้!?หัวใจของฉือถังสะดุดวูบ เธอกดโทรอีกครั้งแต่ก็ยังเป็นเสียงเดิม “ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”ฉือถังรีบเปิดวีแชท พิมพ์ข้อความส่งไปหาเทพ Cแต่ข้อความไม่สามารถส่งได้ขึ้นเป็นเครื่องหมายตกใจสีแดงเทพ C บล็อกเธอแล้วเบอร์กลายเป็นเบอร์ว่าง วีแชทโดนบล็อก ผู้ชายที่เมื่อวานยังพูดจาหวานหูกับเธอ วันนี้กลับหายตัวไปเหมือนไม่เคยมีตัวตนมาก่อนไม่สามารถติดต่อได้เลยเพล้งโทรศัพท์ในมือของฉือถังตกกระแทกพรมตัวเธอเองเหมือนลูกบอลที่ถูกปล่อยลมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นทันที“ถังถัง เป็นอะไรไปลูก?”“ถังถัง ทำไมมานั่งบนพื้นล่ะ ลุกขึ้นเร็ว”ฉือเหว่ยเย่กับหนีหงรีบเข้ามาดึงเธอ ถึงได้พบว่าตัวของฉือถังเย็นเฉียบแขนขาก็ยังสั่นไม่หยุดฉือถังกำลังตัวสั่น…………ฉือหว่านกับเซียวอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 367
เทพ C เป็นผู้หญิง?คุณนายใหญ่ฉือกับฉือถังถึงกับชะงัก สีหน้าทั้งคู่เปลี่ยนทันที “คุณชายสามเซียว คุณพูดอะไรน่ะ? เทพ C จะเป็นผู้หญิงได้ยังไงเขากำลังคบกับฉันอยู่ เขาเป็นผู้ชายนะ!”เซียวอี้ยกคิ้วเล็กน้อย “ผมรู้จักกับเทพ C แถมยังสนิทกันด้วย ผมบอกว่าเธอเป็นผู้หญิง ก็แปลว่าเธอเป็นผู้หญิง”ฉือถังถึงกับยืนตัวแข็งไปเธอส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา “เป็นไปไม่ได้! คุณชายสามเซียว คุณต้องล้อฉันเล่นแน่ๆ!”คุณนายใหญ่ฉือก็ไม่ยอมเชื่อเช่นกัน “คุณชายสามเซียว แม้ว่าตอนนี้คุณจะเป็นแฟนของฉือหว่าน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องล้อเล่นกันแบบนี้นี่?”สองคนนี้ไม่ยอมเชื่อเซียวอี้จึงได้แต่ยักไหล่ “เทพ C เป็นผู้หญิงจริงๆ คุณจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ หวานหว่าน เราไปกันเถอะ”“อืม”เซียวอี้พาฉือหว่านจากไปคุณนายใหญ่ฉือกับฉือถังยืนแข็งอยู่กับที่คุณนายใหญ่ฉือรีบจับแขนฉือถัง “ถังถัง ทำไมคุณชายสามเซียวถึงพูดว่าเทพ C เป็นผู้หญิงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”ตอนนั้นฉือเจียวเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือเจียวรีบเข้ามาร่วมวง สีหน้าของทุกคนตึงเครียด “ฉือถังคนที่เธอกำลังคบอยู่คือเทพ C จริงๆ เหรอ แน่ใจใช่ไหมว่าไม่ผิดคน?” “ถัง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 366
ฉือเจียวก็เรียกความมั่นใจกลับคืนมาได้อีกครั้ง เธอหันไปมองฉือหว่านด้วยแววตาท้าทาย จากนั้นก็เข้าไปในห้องลองเสื้อไม่นานฉือเจียวก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือถังต่างก็ชมเปาะ “เจียวเจียว สวยมากเลย”ฉือเจียวใส่เดรสลูกไม้ ก็ดูสวยไม่เบา แต่สีหน้าเธอกลับดูแปลกๆ เพราะรู้สึกว่าเอวรัดแน่นเกินไปตอนอยู่ในห้องลองเสื้อ เธอต้องกลั้นหายใจสุดตัว ถึงจะรูดซิปตรงเอวขึ้นมาได้ฉือเจียวหมุนตัวหนึ่งรอบตรงหน้าฮั่วซือหาน “ซือหาน ฉันสวยไหม?”ฮั่วซือหานมองฉือเจียว แต่ไม่ได้พูดอะไรหลี่หลันรีบชม “เจียวเจียวของเราสวยแน่อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นจะได้เป็นนักเต้นบัลเลต์ตำแหน่งลีดเดอร์เหรอ สวยชนะพวกแม่บ้านไปหลายช่วงตัวเลย”คำพูดของหลี่หลันยังไม่ทันจบก็มีเสียง “ฉีก” ดังขึ้นเป็นเสียงผ้าขาดเท่านั้นแหละเดรสลูกไม้ของฉือเจียวขาดตรงช่วงเอวเลยทีเดียวหลี่หลัน “……”ฉือเจียว “อ๊าย!” ร้องเสียงหลงรีบยกมือขึ้นปิดตรงเอวทันทีชุดของเธอขาด!ทำไมเรื่องน่าอายแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับเธอด้วย?แถมยังอยู่ต่อหน้าฮั่วซือหานกับฉือหว่านอีกพนักงานขายพูดอย่างลำบากใจ “เดรสตัวนี้ไม่ใช่ไซส์ของคุณลูกค้านะคะ คุณลูกค้าควรใส่ไซส์ใหญ่กว่านี้”ที่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 365
ฉือเจียวขอเดรสที่ฉือหว่านใส่อยู่จากฮั่วซือหานความทะเยอทะยานในการเอาชนะของผู้หญิงคนนี้มันร้ายกาจ เธอไม่ยอมแพ้ให้ฉือหว่าน ได้แต่มองเห็นฉือหว่านโดดเด่นกว่าไม่ได้เพราะแบบนั้น เธอถึงต้องได้เดรสตัวนี้ที่จริงก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว ตอนที่พวกเธอไปแช่น้ำพุร้อนกัน ฉือเจียวก็เคยแย่งเสื้อผ้ากับฉือหว่านมาแล้วฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่านในตอนนั้นเองเซียวอี้เอื้อมแขนมาโอบเอวบางของฉือหว่านไว้ เขายิ้มที่มุมปาก “ประธานฮั่ว ทุกอย่างต้องมีลำดับก่อนหลัง นี่คือกฎไม่ใช่เหรอครับ?”สายตาของฮั่วซือหานจ้องไปที่มือของเซียวอี้ เมื่อกี้แค่เห็นเซียวอี้โอบไหล่ฉือหว่านเขายังรู้สึกขัดตาตอนนี้ถึงขั้นโอบเอว ในดวงตาเย็นเฉียบของเขามีประกายเย็นชาปรากฏขึ้นฉือเจียวออดอ้อน “ซือหาน ตอนนี้คุณชายสามเซียวกลายเป็นแฟนของฉือหว่านแล้ว ฉือหว่านเลยได้ใจไปใหญ่ แต่คุณคือแฟนของฉันนะ คุณจะปล่อยให้ฉันแพ้ฉือหว่านไม่ได้หรอกใช่ไหม?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปาก จากนั้นก็หันไปมองเซียวอี้ “คุณชายสามเซียว กฎของโลกนี้ล้วนถูกมนุษย์เขียนขึ้น ใครมีอำนาจมากกว่าก็มีสิทธิ์เขียนกฎ”เซียวอี้ “งั้นประธานฮั่วหมายความว่า?”ฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่าน “ฉือ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 364
ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันก็รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าด้วยเช่นกันฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณเชื่อฉันแล้วใช่ไหม?”ในดวงตาใสกระจ่างของเธอเปล่งประกายแววเฉลียวฉลาดตอนนี้เธอยังถูกเซียวอี้โอบอยู่ในอ้อมแขนสีหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานมืดดำเหมือนจะมีน้ำหยดออกมาผู้หญิงคนนี้มันนางมารชัดๆถึงขนาดทำให้คุณชายสามเซียวหลงจนหัวปักหัวปำ เธอมันร้ายจริงๆ!“หวานหว่าน ฉันพาเธอมาเลือกเสื้อผ้านะ ดูสิ มีชุดไหนที่เธอชอบบ้าง?”พนักงานขายรีบยื่นเดรสลูกไม้ตัวนั้นให้ “ชุดนี้เหมาะกับคุณลูกค้ามากเลยค่ะ”ฉือหว่านพยักหน้า “ฉันอยากลองดู”“ไปลองสิ”ฉือหว่านถือเดรสลูกไม้เดินเข้าไปในห้องลองชุดฉือเจียวรู้สึกว่าความอารมณ์ดีของวันนี้พังพินาศหมด เธอยื่นมือไปดึงแขนฮั่วซือหาน “ซือหาน คุณดูสิฉันบอกแล้วว่าฉือหว่านไม่น่าไว้ใจ เธอกล้าถึงขนาดไปคบกับคุณชายสามเซียว แถมคุณชายสามยังดูเหมือนจะหลงเธอมากด้วย คงโดนเธอทำให้เคลิ้มไปแล้วแน่ๆ!”ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไรในตอนนั้นเอง เซียวอี้เดินเข้ามา “ประธานฮั่ว ยังไงคุณก็เป็นอดีตสามีของหวานหว่าน ช่วงที่ผ่านมา ขอบคุณที่ดูแลเธอนะครับ แต่นับจากนี้ไปไม่ต้องลำ
