MasukShare
บทที่ 149
Bab terkait
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 150
ฉือหว่านหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดหารายชื่อหมายเลขของฮั่วซือหาน แต่เธอกลับลังเลอยู่นานและไม่กดโทรออกเขาทำให้เธอประหลาดใจจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉือเจียวเป็นคนโปรดของเขาเหรอ ทำไมเขาถึงปฏิเสธฉือเจียวได้ลง? เมื่อคืนเธอจากมาโดยไม่เอ่ยคำลา แถมยังไม่ได้กล่าวขอบคุณเขาต่อหน้า กระดาษโน้ตที่เธอวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง เขาได้เห็นหรือเปล่านะ? "หวานหว่าน มัวเหม่ออะไรอยู่ รีบโทรหาประธานฮั่วสิ คราวนี้ประธานฮั่วช่วยเธอเอาคืนแล้วนะ!" เยี่ยฮวนเอ่อร์เร่งเร้า ฉือหว่านจึงกดโทรออก เสียงเรียกเข้าดังขึ้นหนึ่งรอบ ก่อนที่ปลายสายจะกดรับอย่างไม่รีบร้อน เขารับสาย แต่กลับไม่พูดอะไร ปลายสายเงียบสนิทฉือหว่านกำโทรศัพท์แน่น ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี ขณะนี้เอง เสียงทุ้มต่ำที่มีเสน่ห์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้น “ถ้าไม่พูด ฉันจะวางสายแล้ว” เขากำลังจะวางสายไป ยังคงนิสัยเอาแต่ใจและแข็งกร้าวเหมือนเดิม "ประธานฮั่ว เดี๋ยวก่อน!" ฉือหว่านรีบพูด “เมื่อกี้ประธานโจวกับคุณนายโจวมาหาฉันที่มหาวิทยาลัย คุณปล่อยตัวเขาเถอะ” "ได้" เขาตอบมาแค่คำเดียว ขนตายาวของฉือหว่านกระพือเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงแผ่ว “ประธานฮั่ว ขอบค
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 151
ฉือหว่านไม่อยู่ กลับกลายเป็นว่าทำให้ฉือถังโดดเด่นขึ้นมา ฉือถังเซ็นชื่อให้กลุ่มนักศึกษา ก่อนจะเดินเข้ามาหาฉือหว่านอย่างอารมณ์ดี “ฉือหว่าน ได้ยินว่าเธอถูกคุณชายโจวจับตัวไป ทำไมเธอถึงชอบหาเรื่องเดือดร้อนตลอด ทำให้ตระกูลฉืออับอายจริงๆ!” เกิดเรื่องขึ้นกับเธอ แต่ทั้งตระกูลฉือกลับมีแต่คำตำหนิและกล่าวโทษ ไม่มีใครเป็นห่วงเธอเลย ฉือหว่านไม่ได้โกรธสักนิด แต่กลับรู้สึกชิน เธอกะพริบตาพลางยิ้มขี้เล่น “ฉันทำให้ตระกูลฉืออับอายไม่เป็นไรหรอก ยังไงตระกูลฉือก็มีเธออยู่แล้ว” คำพูดนี้แทงใจฉือถังเข้าเต็มๆ เธอยกริมฝีปากแดงสดขึ้นอย่างภาคภูมิ “เธอก็รู้แล้วสินะว่าผลงานวิชาการของฉันถูกพิพิธภัณฑ์แพทยศาสตร์เลือกให้จัดแสดง พรุ่งนี้จะถูกนำไปโชว์ที่ตู้กระจกของพิพิธภัณฑ์! ตระกูลฉือของเราฮือฮากันไปหมด พรุ่งนี้คุณย่ากับพ่อแม่ของฉันจะไปพิพิธภัณฑ์ด้วย เพื่อเป็นสักขีพยานในช่วงเวลาสุดรุ่งโรจน์ของฉัน” คุณนายใหญ่ฉือถึงกับออกหน้าด้วยตัวเอง ฉือถังคือหลานสาวที่เธอภาคภูมิใจที่สุด ไม่เพียงแต่เป็นแสงแห่งมหาวิทยาลัย C แต่ยังเป็นแสงแห่งตระกูลฉือด้วย พรุ่งนี้เธอจะนำครอบครัวทั้งสามสายไปเป็นสักขีพยานในเกียรติยศของฉือถัง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 152
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น กู้เป่ยเฉินกระเด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟาทันที “บ้าเอ๊ย!” เขาถือคทาหยกเพิ่งจะก้าวออกไป ฉือหว่านก็หมุนตัวกลางอากาศ ใช้ขวานในมือฟันเขาลงไปกองกับพื้น เขาตายแล้ว! เขาตายแล้ว! ท่าทีคึกคะนองของกู้เป่ยเฉินดึงดูดความสนใจของฮั่วซือหาน ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร เหลือบมองเขานิ่งๆ กู้เป่ยเฉินไม่ยอมแพ้ “ฉือหว่าน มา อีกตา” ฉือหว่านตอบตกลง รอบที่สองเริ่ม สองวินาทีต่อมา เสียงกู้เป่ยเฉินระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง “บ้าเอ๊ย! บัดซบๆๆ!” GAME OVER! กู้เป่ยเฉินแพ้อีกแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ “ฉือหว่าน มา อีกตา!” ฉือหว่านตอบกลับ “คุณชายกู้ คิดให้ดีนะ ถ้าคุณแพ้อีกตา แรงค์คุณจะตกเป็นบรอนซ์แล้ว” แรงค์ของเขาอยู่ระดับราชามาตลอด แต่พอเจอฉือหว่านก็โดน KO ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าแพ้อีกตา เขาจะตกจากระดับราชาเป็นบรอนซ์จริงๆ แล้วขณะนั้นเอง เสียงทุ้มต่ำที่แฝงด้วยเสน่ห์ของฮั่วซือหานก็ดังขึ้น “กู้เป่ยเฉิน นายเป็นบ้าอะไร?” คิดออกแล้ว!กู้เป่ยเฉินเหมือนเห็นแสงสว่าง เขาพุ่งไปหาฮั่วซือหานทันที “พี่รอง! พี่ช่วยเล่นกับฉือหว่านแทนผมที!” ฮั่วซือหานก้มลงมองหน้าจอ แท้จริงแ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 153
เขารู้ว่าเธอเร็ว แต่ไม่คิดว่าเธอจะเร็วถึงขนาดนี้ ฮั่วซือหานเล่นเกม ไม่เคยเจอคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อ แต่ครั้งนี้เขาเจอแล้ว ซึ่งคนนั้นคือ ฉือหว่าน! ฉือหว่านสูสีกันกับเขานี่เป็นสิ่งที่เขาไม่คาดคิดเลย กู้เป่ยเฉินเริ่มรู้สึกแปลกๆ “บ้าชะมัด! พี่รอง! ฉือหว่านดันเป็นคู่แข่งของพี่ได้จริงๆ! พี่ต้องมีสมาธินะ ถ้าพี่แพ้ ผมจะตกจากระดับราชาเป็นบรอนซ์แน่ๆ!” ทันใดนั้นเอง เลขาจ้าวก็เดินเข้ามา “ท่านประธาน บ้านใหญ่เพิ่งโทรมา…” บ้านใหญ่มีเรื่องอะไร? ฮั่วซือหานเสียสมาธิไปเพียงเสี้ยววินาที วินาทีต่อมา GAME OVER! ปลายนิ้วเรียวยาวของฮั่วซือหานหยุดชะงัก เขาแพ้แล้ว ฉือหว่านฉวยโอกาสตอนที่เขาเผลอ ฟันขวานลงมาทันที ส่งเขาลงไปกองกับพื้น เขาแพ้ให้กับฉือหว่าน! ตอนแรก เขาอยากสั่งสอนเธอเล็กน้อย แกล้งให้เธอร้องไห้สักหน่อยเท่านั้น "ฮือ!" เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น กู้เป่ยเฉินมองหน้าจอเกมของตัวเองอย่างสิ้นหวัง “พี่รอง! พี่แพ้เหรอ? พระเจ้า! ผมกลายเป็นบรอนซ์แล้ว! ฮืออออ…” เขาใช้เวลาสามปีเพื่อไต่ขึ้นมาถึงระดับราชา แต่การตกจากราชาไปเป็น บรอนซ์ กลับใช้เวลาแค่การเจอฉือหว่านคนเดียว ทำไมกัน!?
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 154
ฮั่วซือหาน “สูตรยาบำรุงที่เธอฝากไว้ให้คุณย่าหายไปน่ะ” ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง ฉือหว่านรีบหยิบปากกาขึ้นมา “ประธานฮั่ว รอสักครู่นะ ฉันจะเขียนให้คุณตอนนี้เลย” เธอก้มหน้าลง เขียนสูตรยาลงบนกระดาษ ขณะที่เธอก้มลง แสงไฟกระทบกับสายเดี่ยวสีขาวเผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าของร่างกาย อกอิ่มตึงนุ่มนวล ลำคอของฮั่วซือหานกระตุกเล็กน้อย เขารู้ว่าเธอมีรูปร่างที่ดี และไม่เพียงแค่นี้เท่านั้น เอวของเธอบางเหมือนกิ่งหลิว ช่วงบนอิ่มเต็มนี่มันเครื่องมือยั่วยวนชัดๆ ของจริงแต่กำเนิดเสียงทุ้มต่ำของฮั่วซือหานดังขึ้นอย่างแหบพร่า “ฉือหว่าน!” ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น มองเขาอย่างงุนงง “อะไรคะประธานฮั่ว?” เธอไม่รู้อะไรเลย ดวงตาใสกระจ่างดูไร้เดียงสา นั่นยิ่งทำให้ เปลวไฟในใจของผู้ชายลุกโชนขึ้น ฮั่วซือหานกลืนน้ำลายลงคอ “เขียนเสร็จแล้วถ่ายส่งมาให้ฉัน” ฉือหว่านลืมไปเลยว่าเขาเป็นประธานบริษัท งานยุ่งจนไม่มีเวลารอเธอเขียนเสร็จ เธอพยักหน้า “โอเค งั้นวางสายเถอะ ประธานฮั่วไปทำงานต่อเถอะ” เธอทำท่าจะกดตัดสาย ปลายสายฝั่งฮั่วซือหานยังคงเงียบอยู่ ในตอนนั้นเอง เยี่ยฮวนเอ่อร์วิ่งพรวดเข้ามาในห้อง “หวานหว่า
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 155
ฉือหว่านไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังพูดอะไรออกไป ฮั่วซือหานมองไอศกรีมในมือของเธอ ก่อนจะเหลือบสายตาไปมองใบหน้าขาวเนียนดั่งเทพธิดาของเธอ เสียงแหบพร่าของเขาไม่ได้ตอบกลับ แต่กลับย้อนถามเธอแทน "กินอะไร?" ฉือหว่านรู้สึกสับสนไปหมด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากำลังถามอะไร ตึกตัก หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น บรรยากาศระหว่างพวกเขาสองคนตึงเครียดราวกับมีประกายไฟแผ่ซ่านไปทั่ว ฉือหว่านตัดสินใจยุติทุกอย่าง "ประธานฮั่ว ฉันจะนอนแล้ว ขอตัววางสายก่อนนะ" ฉือหว่านยื่นมือไปกดตัดสายวิดีโอคอล เยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังเตรียมตัวไปอาบน้ำ แต่ในตอนนั้นเอง เธอก็เหลือบเห็นใบหน้าที่แดงก่ำของฉือหว่านเข้า "หวานหว่าน ทำไมหน้าของเธอแดงขนาดนี้?" ฉือหว่านยกมือขึ้นแตะหน้าตัวเอง "อาจจะร้อนมั้ง ฮวนเอ่อร์ รีบไปอาบน้ำเถอะ" "อืม" เยี่ยฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปในห้องน้ำ ฉือหว่านนั่งอยู่คนเดียว ก้มหน้าก้มตากินไอศกรีมในมือไปเรื่อยๆ สุดท้ายเธอก็ค่อยๆ สงบลง เมื่อกี้เธอตกใจอะไรนักหนา? เช้านี้เธอถามเขาทางโทรศัพท์ว่า ต้องการให้เธอตอบแทนเขาไหม แต่เขากลับตัดสายไปหน้าตาเฉย หยิ่งแค่ไหนวางมาดแค่ไหน แล้วเมื่อกี้ทำไมถึงไม่หยิ่ง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 156
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฮั่วซือหานถูกล้อมรอบไปด้วยเสน่ห์ยั่วยวนของผู้หญิงมากมาย เขาเคยเจอคนที่ร้ายกาจกว่านี้ด้วยซ้ำ ดังนั้นเขารู้ดีว่าฉือหว่านกำลังเล่นเกมอะไรกับเขา เธออยากรู้ว่าเธอจะล่อเขาติดเบ็ดได้หรือไม่ เธออยากรู้ว่าเขาจะหลงกลหรือเปล่า ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้น หัวเราะเบาๆ อย่างมีเลศนัย นางปีศาจตัวน้อย! ในตอนนั้นเอง เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ชื่อที่กระพริบอยู่บนหน้าจอคือ "ฉือเจียว" ชื่อของฉือเจียวทำให้ฮั่วซือหานเย็นลงในทันที ไฟปรารถนาที่ฉือหว่านจุดขึ้นเมื่อครู่ก็ค่อยๆ มอดลง เขากดรับสาย เสียงหวานนุ่มของฉือเจียวดังขึ้นมา "ซือหาน คุณยังโกรธอยู่หรือเปล่า? ขอโทษนะ ฉันไม่น่าทะเลาะกับคุณเลย ไม่น่าปาของใส่ด้วย จริงๆ แล้วฉันแค่หึง... ฉันอิจฉาที่คุณดีกับฉือหว่าน... ซือหาน อย่าโกรธฉันเลยนะ ฉันรักคุณ ฉันรักคุณจริงๆ" หลายปีมานี้ ฉือเจียวถูกเขาทะนุถนอมจนเคยตัว แต่ตอนนี้ เธอกลับยอมลดตัวลงเพื่อขอโทษเขา พูดจาออดอ้อน และบอกรักเขาครั้งแล้วครั้งเล่า จะบอกว่าเขาไม่รู้สึกอะไรเลยก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะยังไงก็คือเด็กของเขาฉือเจียวคือเด็กของเขาฮั่วซือหานมองต่ำลง ก่อนพูดด้วยน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 157
ฉือถังยิ้มอย่างมั่นใจ "คุณย่า นี่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น ต่อไปหนูจะไปได้ไกลกว่านี้อีกค่ะ" คุณนายใหญ่ฉือยิ้มจนปากแทบปิดไม่ลง เธอรู้สึกว่าหลานสาวคนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ จะต้องนำเกียรติยศมาให้ตระกูลฉือแน่นอน ฉือเหว่ยเย่และหนีหงก็ดีใจเช่นกัน ลูกสาวของพวกเขายิ่งเก่งมากเท่าไร อนาคตก็ยิ่งมีโอกาสได้แต่งเข้าตระกูลสูงศักดิ์มากขึ้นเท่านั้น ในตอนนั้นเอง คุณนายใหญ่ฉือก็เหลือบไปเห็นฉือหว่านที่ยืนอยู่ด้านหลัง สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที "ฉือหว่าน ใครให้แกมาที่นี่?" ฉือหว่านก็มาด้วย แต่ครอบครัวนี้มัวแต่ดีใจกัน จึงไม่ทันได้สังเกตเห็นเธอ ฉือถังเหลือบตามองฉือหว่านเล็กน้อย "คุณย่า หนูให้ฉือหว่านมาเองค่ะ เธออยากมาดูงานด้วย ช่างเถอะ ปล่อยให้เธออยู่ตรงนี้ก็แล้วกัน" คุณนายใหญ่ฉือไม่อยากเห็นหน้าฉือหว่านเลยสักนิด ในสายตาของเธอ ฉือถังและฉือเจียวคือคนที่นำเกียรติยศมาสู่ตระกูลฉือ แต่ฉือหว่านเป็นเพียงแค่ตัวขายหน้า เธอไม่เคยคิดว่าฉือหว่านเป็นหลานสาวของตัวเองเลยสักครั้ง แต่เมื่อฉือถังพูดออกมาแล้ว คุณนายใหญ่ฉือจึงได้แต่พูดอย่างไม่พอใจ "ฉือหว่าน ถ้างั้นก็อยู่เงียบๆ อย่าซน อย่าจับอะไรมั่วซั่ว ถ้าแกทำ
Bab terbaru
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 220
ก่อนจะยื่นแก้วให้โหลวซินเยว่ ฉือหว่านได้ลองแตะอุณหภูมิน้ำแล้ว ไม่ร้อนเลยสักนิดดวงตากลมโตสีดำขลับของฉือหว่าน มองตรงไปยังใบหน้าของโหลวซินเยว่ “เธอใส่ร้ายเสี่ยวฝู เพื่อจะเล่นงานฉันใช่ไหม?”โหลวซินเยว่มองเธอแล้วยักไหล่ ยิ้มออกมาแบบไม่แยแส “ใช่”เยี่ยฮวนเอ่อร์โกรธจนตัวสั่น “โหลวซินเยว่ เธอบ้าไปแล้วหรือไง! หวานหว่านเห็นเธอเป็นเพื่อนแท้ ลืมแล้วเหรอว่าใครเป็นคนช่วยเธอไว้ ตอนที่เธอเกือบถูกประธานจางลากตัวไปที่โรงแรมจินหลิงน่ะ? ตอนนี้เธอกลายเป็นดาราดัง ไม่จำเป็นต้องรู้จักใครก็ไม่เป็นไร แต่เธอตอบแทนบุญคุณด้วยการหักหลังแบบนี้ จิตใจเธอถูกหมากินไปแล้วเหรอ?!”โหลวซินเยว่ไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย เธอกลับหัวเราะเย็น “ในที่สุดพวกเธอก็พูดความในใจออกมา จริงๆ พวกเธอก็แค่อิจฉาฉันใช่ไหม? อิจฉาที่ฉันมีแฟนรวย อิจฉาที่ฉันเป็นซุปตาร์!”อิจฉา?เยี่ยฮวนเอ่อร์อึ้งจนพูดไม่ออก “งั้นถ้าแน่จริง บอกชื่อแฟนเธอมาสิ!”ฉือหว่านยื่นมือไปดึงเยี่ยฮวนเอ่อร์มาอยู่ด้านหลัง สายตาเธอใสแจ่มและแฝงแววฉลาดเฉลียว “แฟนของเธอ ฉันรู้จักไหม?”โหลวซินเยว่ชอบพูดเรื่องแฟนต่อหน้าเธอหลายครั้งแล้ว คนคนนั้น เธอน่าจะรู้จักแต่โหลวซินเยว่ไม่ตอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 219
ซูเสี่ยวฝูถูกจับไปที่สถานีตำรวจ?สีหน้าของฉือหว่านเปลี่ยนไป เธอวางสายแล้วบอกกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ ฉันต้องไปสถานีตำรวจแปปนึง”“หวานหว่าน ฉันไปด้วย”…ฉือหว่านและเยี่ยฮวนเอ่อร์อยู่ที่สถานีตำรวจ พวกเธอได้เจอกับซูเสี่ยวฝูที่ถูกควบคุมตัวอยู่ ฉือหว่านจับมือซูเสี่ยวฝูที่เย็นเฉียบไว้ “เสี่ยวฝู เกิดอะไรขึ้นน่ะ ทำไมเธอถึงถูกขังไว้แบบนี้?”ใบหน้าซูเสี่ยวฝูซีดเซียวเต็มไปด้วยความงุนงง “หวานหว่าน เรื่องนี้เกี่ยวกับซุปตาร์โหลวซินเยว่”ซูเสี่ยวฝูเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง “ซุปตาร์โหลวไปถ่ายแบบให้นิตยสารของ ELLA ต้องใช้สลิงช่วยยกตัวขึ้น แต่สายสลิงกลับถูกตัดไว้ก่อน เธอก็เลยร่วงลงมา ตอนนั้นซุปตาร์โหลวกลับชี้มาที่ฉัน บอกว่าเห็นฉันเป็นคนตัดสายสลิงเองกับตา ตำรวจก็เลยจับฉัน”“หวานหว่าน เธอต้องเชื่อฉันนะ ไม่ใช่ฉันจริงๆ ฉันไม่ได้ตัดสายสลิง ฉันกับซุปตาร์โหลวก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกัน ฉันไม่มีเหตุผลที่จะทำร้ายเธอเลย!”ซูเสี่ยวฝูเองก็ยังสับสน โหลวซินเยว่กล่าวหาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ตอนนี้เธอถูกมองว่ามีเจตนาฆ่าคนไปแล้วเยี่ยฮวนเอ่อร์ก็งงไม่ต่างกัน “ตกลงใครเป็นคนตัดสายสลิงกันแน่ เสี่ยวฝูไม่ได้ทำแน่นอน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 218
โหลวซินเยว่หยุดเดินในทันที “หวานหว่าน ฮวนเอ๋อร์ บังเอิญจัง พวกเธอก็มาเหมือนกันเหรอ”ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังจะเดินเข้าไปหาเธอแต่ถูกบอดี้การ์ดชุดดำของโหลวซินเยว่ขวางไว้ “หยุดตรงนั้น!”โหลวซินเยว่โบกมือยิ้ม “ไม่เป็นไร พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นฉันเอง”บอดี้การ์ดจึงถอยออกไป ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปหาเธอ“ซินเยว่… เธอกลายเป็นดาราดังไปแล้วเหรอ?” เยี่ยฮวนเอ่อร์มองเธออย่างประหลาดใจโหลวซินเยว่ยกคิ้ว “ใช่ ฉันมีแฟนแล้ว แฟนของฉันผลักดันให้ฉันเป็นซุปตาร์”“แฟน? ซินเยว่ เธอมีแฟนเหรอ? ทำไมไม่เคยบอกพวกเรามาก่อนเลย?”โหลวซินเยว่ยิ้มหวาน “แฟนฉันทั้งหล่อ ทั้งรวย แล้วก็รักฉันมากๆ เลย”พูดจบ เธอก็เดินเข้าไปคว้ามือเล็กของฉือหว่าน “หวานหว่าน ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก เธอต้องดีใจกับฉันแน่เลย เธอต้องอวยพรให้ฉันกับแฟนใช่ไหม?”ฉือหว่านมองหน้าเธอนิ่งๆ ด้วยดวงตาใสแจ่ม “ซินเยว่ ยินดีด้วยนะ”“หวานหว่าน ขอบใจนะ งั้นฉันไปก่อนล่ะ ไว้มีเวลาค่อยมานั่งคุยกัน”โหลวซินเยว่หมุนตัวกลับ แล้วเดินจากไปพร้อมกลุ่มผู้ติดตามเยี่ยฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “หวานหว่าน แฟนของซินเยว่คือใครกัน? คนที่มีเงินขนาดนี้ในไห่เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 217
ฉือหว่านนอนหันหลังให้เขา ฮั่วซือหานนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ทั้งสองคนดูไม่ต่างจากคู่สามีภรรยาที่กำลังทะเลาะกันฮั่วซือหานกำมือแน่นอยู่นานก่อนจะเอ่ยออกมาคำเดียว “โอเค”จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปเขาไปแล้วน้ำตาในดวงตาของฉือหว่านก็หยุดไว้ไม่อยู่ เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ไม่เป็นไร แค่ถูกผู้ชายคนนึงนอนด้วยแล้วเขาไม่รัก เธอก็แค่โดนหมากัด ไม่มีอะไรต้องเสียใจแต่หัวใจมันเจ็บเหลือเกินฉือหว่านรู้ดี เธอยังรักฮั่วซือหาน รักมาก มากเหลือเกิน...หลังจากวันนั้น ฉือหว่านกับฮั่วซือหาน ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ช่วงนี้ คนที่มาแรงที่สุดไม่ใช่ใครอื่น แต่คือโหลวซินเยว่จู่ๆ โหลวซินเยว่ก็ได้เข้าร่วมรายการวาไรตี้ยอดนิยมระดับประเทศ ด้วยภาพลักษณ์ใสซื่อ น่ารัก ทำให้เธอแจ้งเกิดในชั่วข้ามคืน ได้รับฉายา “นางฟ้าน้อย” มีแฟนคลับตามเป็นล้าน กลายเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงในวงการบันเทิงแถมยังมีข่าวลือว่า โหลวซินเยว่กำลังจะได้เล่นหนังของผู้กำกับจางชื่อดัง ในเรื่อง "เฟิงฮวา" เธอจะรับบทเป็นนางเอกยังไม่พอ โหลวซินเยว่ยังได้ขึ้นปกนิตยสารดังระดับประเทศถึง 5 ฉบับ ได้แบรนด์ดังหลายแบรนด์มาเซ็นส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 216
ขอบตาขาวของฉือหว่านแดงจัดขึ้นมาในทันที เธอรู้มาตลอดว่าฮั่วซือหานเก่งแค่ไหนในเรื่องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีคนอื่นถ้าเขาจะเหยียบใครสักคน เขาจะเหยียบไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเนื้อ จะต้องลอกหนัง ถอนกระดูก ทำให้คนผู้นั้นอับอายที่สุดเธอไม่ได้เป็นคนให้เยี่ยฮวนเอ่อร์โทรหาเขาแต่ต่อให้เธอเป็นคนให้โทรล่ะ? แล้วไง?เขาเป็นฝ่ายที่ไม่ป้องกันเองไม่ใช่เหรอ!“ฉันเข้าใจความหมายของประธานฮั่วแล้วค่ะ วางใจได้เลย ต่อไปฉันจะไม่โทรหาอีก คุณกลับไปได้แล้ว”ฉือหว่านพยายามเงยหน้าขึ้น อดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เธอไม่อยากร้องไห้ให้เขาเห็นฮั่วซือหานมองเห็นดวงตาแดงก่ำของเธอแล้ว ในใจเขากลับรู้สึกพึงพอใจอย่างแปลกประหลาด เหมือนได้ล้างแค้นสำเร็จ เขารู้ว่าเขาเกลียดเธอเกลียดที่คืนนั้นเธอไม่มาเขาจงใจโทรหาผู้ช่วยตัวเอง เพราะรู้อยู่แล้วว่าเลขาจ้าวจะไปตามเธอแต่เธอก็ยังไม่มาเขายิ่งเกลียดที่เธอเป็นลมแล้วให้คนโทรหาเขาแพ้ยาคุมเพราะลู่หนานเฉิง แล้วเรียกเขามาเนี่ยนะ? เขาคืออะไรในสายตาเธอ?ฮั่วซือหานยกริมฝีปากบาง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบจนไร้ความรู้สึก “เราหย่ากันเถอะ เรื่องย่า ฉันจะปิดไว้ก่อน เราไปจดทะเบียนหย่ากันก่อน...
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 215
ฮั่วซือหานชะงักไปทันทีฉือหว่านกินอะไรเข้าไปถึงเป็นลมนะ?ยาคุมฉุกเฉิน?เขาอยากจะถาม แต่เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ก็ดังขึ้น เยี่ยฮวนเอ่อร์ตัดสายไปแล้วฉือเจียวได้ยินทั้งหมด เธอมองเขาด้วยความตกใจ “ซือหาน ฉือหว่านเป็นลมเพราะกินยาคุมเหรอ?”ฮั่วซือหานไม่พูดอะไร เขาผลักฉือเจียวออกจากอกทันที “ฉันจะไปมหาวิทยาลัย C”ฮั่วซือหานรีบออกไปอย่างรวดเร็วฉือเจียวหันไปมองหลี่หลัน “แม่คะ เรื่องนี้มันยังไงกันแน่? ซือหานกับฉือหว่านไม่ได้มีอะไรกันไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมฉือหว่านต้องกินยาคุม?”หลี่หลันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่สีหน้ากลับเคร่งเครียด “เจียวเจียว แม่จะสืบเรื่องนี้ให้เอง”...ฮั่วซือหานขับรถด้วยความเร็วสูงมาถึงมหาวิทยาลัย C และตรงไปที่ห้องพยาบาลทันที“ประธานฮั่ว! ในที่สุดคุณก็มาซะที! รีบดูหวานหว่านเร็ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบลากเขามาหน้าเตียงฮั่วซือหานก้มหน้าลงมองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ฉือหว่านขดตัวอยู่ สีหน้าเจ็บปวดมากชวนให้รู้สึกสงสารขณะนั้น ขนตาของฉือหว่านกระตุกเบาๆ เธอลืมตาขึ้นมา“หวานหว่าน เธอฟื้นแล้ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบช่วยพยุงเธอลุกขึ้นนั่งฉือหว่านมองเห็นฮั่วซือหาน ก็ตกใจเล็กน้อย “คุณมา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 214
เธอทำได้เพียงถามเพื่อนสนิทของตัวเองเท่านั้นติ๊ง!ซูเสี่ยวฝูตอบกลับมา “แสดงว่าเพื่อนเธอเอาไม่อยู่ไงล่ะ สามีนอนกับหล่อนครั้งเดียวก็เบื่อแล้ว”จริงเหรอ?เป็นแบบนั้นจริงๆ เหรอ?ความรักที่ยืนยาวได้ ต้องมีความเข้ากันในทุกด้าน โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงฉือหว่านรู้ดีว่าผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องนั้นสูงมาก เขาต้องการผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขในเรื่องบนเตียงเมื่อคืน เธอไม่สามารถมัดใจเขาไว้ได้เลยเหรอ?ฮั่วซือหานนอนกับเธอครั้งเดียว ก็เบื่อแล้ว?ติ๊ง!ข้อความจากซูเสี่ยวฝูเด้งเข้ามาอีกครั้ง “หวานหว่าน เพื่อนที่เธอพูดถึงคงไม่ใช่ตัวเธอเองหรอกนะ? เธอกับประธานฮั่วมีอะไรกันเหรอ?”ฉือหว่านไม่รู้จะตอบยังไง เธอเลยเลือกที่จะปฏิเสธไปก่อน “ไม่ใช่ฉันหรอก”หลังวางมือถือ เธอก็เข้าสู่ห้วงฝันอันวุ่นวายพอลืมตาตื่นอีกครั้งก็เป็นตอนเช้าแล้ว เธอลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันตามปกติแต่จู่ๆ เธอก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นได้ เมื่อคืนฮั่วซือหานไม่ได้ป้องกัน!เขากดเธอไว้ถึงสามรอบ รุนแรงและควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักครั้ง และทุกครั้งก็จบที่ปล่อยในเมื่อวานเธอลืมกินยาคุมหัวใจฉือหว่านเต้นแรงจนวูบวา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 213
ฮั่วซือหานบอกว่า เขากับฉือหว่านจบกันแล้วฉือเจียวดีใจจนแทบคลั่ง เธอโถมตัวเข้าไปกอดเขาแน่น “ซือหาน ฉันรู้ว่าฉือหว่านเก่งเรื่องอ่อยผู้ชาย คุณเผลอรู้สึกกับเธอบ้างฉันไม่โทษหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันทิ้งฉัน เพราะคนที่คุณรักที่สุดก็คือฉัน”เขาอาจจะรู้สึกกับฉือหว่านอยู่บ้าง แต่คนที่เขารักที่สุด ก็ยังเป็นเด็กสาวในถ้ำคนนั้น เด็กคนนั้นก็คือฉือเจียวฮั่วซือหานยกมือกอดเธอกลับฉือไห่ผิงมองภาพตรงหน้าอย่างโล่งใจ ขอแค่ฉือเจียวมีความสุข เขาในฐานะพ่อก็พอใจแล้วหลี่หลันเองก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอคิดถึงฉือหว่าน แววตาของเธอก็แฝงไปด้วยความเคียดแค้นไม่เคยคิดเลยว่าเด็กบ้านนอกอย่างฉือหว่าน จะทำให้ฮั่วซือหานถึงกับรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างได้นังเด็กบ้านี่!...ฉือหว่านรีบไปที่โรงพยาบาล ลู่หนานเฉิงจัดของเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว“คุณชายลู่ ขอโทษทีนะคะ วันนี้ฉันมีเรื่องเลยมาช้า” ฉือหว่านเอ่ยอย่างรู้สึกผิดลู่หนานเฉิงยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”“ค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยถือของ”ฉือหว่านเดินไปยกกระเป๋า แต่กระเป๋าหนักมาก บวกกับตัวเธอที่ปวดระบมไปหมด พอออกแรงยกเลยเซล้มไป“หวานหว่าน ระวัง!”ลู่หนานเฉิงรี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 212
ขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ฉือหว่านก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือลู่หนานเฉิง“หวานหว่าน วันนี้ฉันจะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะออกเองละนะ”ฉือหว่านตบหน้าผากตัวเองเบาๆ เธอลืมไปเลยว่าวันนี้ลู่หนานเฉิงออกจากโรงพยาบาลเธอรีบมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที...ฮั่วซือหานก็มาถึงโรงพยาบาลเช่นกัน เขาไปที่ห้องพิเศษ VIP และเห็นฉือเจียวฉือเจียวนอนอยู่บนเตียง สวมชุดผู้ป่วยตัวใหญ่ ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ ยังคงไม่ได้สติฮั่วซือหานเดินไปที่ข้างเตียง “ฉือเจียวเป็นอะไร?”“ประธานฮั่ว เมื่อคืนคุณทิ้งเจียวเจียวไว้คนเดียว เธอเสียใจมากจนช็อก ล้มลงไปกับพื้น ต้องถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดด่วนเพื่อช่วยชีวิต”“แม้ตอนนี้เธอจะรอดมาได้แล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฉือไห่ผิงกับหลี่หลันต่างก็เต็มไปด้วยความวิตกและเครียด พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าฮั่วซือหานจะผลักฉือเจียวออกในสถานการณ์แบบนั้น แถมยังทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกฮั่วซือหานรู้สึกผิดและเสียใจอย่างมาก เมื่อคืน ฉือเจียวผลักเขาลงเตียง พยายามจะจูบเขา แต่ในหัวของเขากลับมีแต่ภาพของ…ฉือหว่านเขาเอาแต่คิดถึงฉือหว่าน สุดท้าย เขาก็ผลักฉือเจียวออก แล้วออกจากบ้านตระกูลฉือไปห
