…ฉือหว่านกลับมาถึงหอพักหญิง ก็ได้รับสายวิดีโอคอลจากเยี่ยฮวนเอ่อร์ใบหน้ายิ้มแย้มของเยี่ยฮวนเอ่อร์ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ “หวานหว่าน เมื่อคืนนี้เธอกับประธานฮั่วเป็นยังไงบ้าง…”เยี่ยฮวนเอ่อร์ทำหน้าทะเล้น ส่งสายตาเจ้าเล่ห์เต็มไปด้วยความแซวฉือหว่านยิ้มบาง “ฮวนเอ่อร์ ทำไมยังไม่กลับมาอีก?”“ฉันไม่อยากรบกวนเธอกับประธานฮั่วไง ฉันไม่อยากเป็น กขค น่ะ”ว่าแล้วเยี่ยฮวนเอ่อร์ก็พูดต่อ “หวานหว่าน ครั้งนี้ประธานฮั่วจัดการเรื่องโหลวซินเยว่อย่างเด็ดขาดมาก ฉันว่าประธานฮั่วต้องชอบเธอแน่ๆ ตอนนี้พวกเธอก็ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ แล้ว ฉันหวังว่าพวกเธอจะมีความสุข อยู่ด้วยกันอย่างราบรื่นนะ”ฉือหว่านไม่รู้จะพูดอะไรดี เธอแกะลูกอมกระต่ายขาวใส่ปาก รสหวานของลูกอมค่อยๆ ละลายในปาก แล้วเธอก็ยิ้มออกมา “ฉันรู้แล้ว ฮวนเอ่อร์ รีบกลับมาเถอะ”“คืนนี้ฉันจะกลับแล้ว”“โอเค”หลังจากวางสายวิดีโอ ฉือหว่านนั่งลงบนเตียง แล้วหยิบหยกชิ้นนั้นออกมาจากใต้หมอนนิ้วเรียวขาวลูบลายแกะสลักบนหยกอย่างเบามือในตอนนั้นเอง เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีกครั้งฉือหว่านหยิบโทรศัพท์ออกมา เห็นเป็นชื่อฮั่วซือหานฮั่วซือหานโทรมาฉือหว่านหลุบตาลงก่
ฮั่วซือหาน คุณเคยชอบฉันบ้างไหม?คำถามนี้ทำให้ฮั่วซือหานชะงักไปชั่วครู่ชอบเขาเคยแอบรู้สึกกับฉือหว่านไม่เหมือนใครเขาเคยรู้สึกไม่อยากปล่อยเธอเคยรู้สึกดึงดูดเคยอยากเป็นเจ้าของเธอเขาเคยชอบฉือหว่านแต่ความชอบแค่นั้น เมื่อเทียบกับฉือเจียวแล้ว มันไม่มีความหมายเลยในเมื่อวันนี้จะต้องหย่ากันแล้ว เขาก็อยากจะฟันให้ขาด ไม่เหลือเยื่อใยเขาเปิดปากพูดออกมา “ฉือหว่าน ฉันรักฉือเจียว”เขาบอกว่า เขารักฉือเจียวแสงในดวงตาของฉือหว่านค่อยๆ มอดดับลง เธอไม่ควรถามคำถามนี้เลย มันเป็นคำถามที่ทำให้เธอขายหน้า และแพ้อย่างหมดรูปแต่เธอยอมรับผลของมัน"งั้นเราหย่ากันเถอะ"ฮั่วซือหานเงียบไปชั่วขณะก่อนพูดขึ้น “ไปเอาทะเบียนบ้านมาเถอะ”ฉือหว่านยิ้มบาง แล้วตบกระเป๋าตัวเองเบาๆ “ฉันเอามาแล้ว”ตอนออกจากห้อง เธอหยิบทะเบียนบ้านออกมาจากตู้เสื้อผ้าแล้ว ตั้งแต่เห็นชื่อเขาโทรเข้ามา เธอก็รู้แล้วว่าเขาจะพูดอะไรฮั่วซือหานมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะสตาร์ทรถ มุ่งหน้าไปยังสำนักงานทะเบียน…ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็นั่งอยู่ในสำนักงานเขตเจ้าหน้าที่พยายามเกลี้ยกล่อม “ใช้เวลาเป็นร้อยปีถึงจะได้ร่วมทาง ใช้เวลาเป็นพันปีถ
การสูญเสียฮั่วซือหาน มันเจ็บปวดขนาดนี้เลยเหรอฉือหว่านก็อธิบายไม่ได้เหมือนกันว่า ผู้ชายคนนี้มีอะไรดี จริงๆ แล้วเขาก็ไม่ได้ดีกับเธอสักเท่าไร แต่ในชีวิตของคนเรา ใครจะไม่เคยรักคนเฮงซวยสักครั้งบ้าง เธอรักฮั่วซือหานมือของเธอกำหยกชิ้นนั้นแน่น หยกที่เขาเคยให้เธอ ฉือหว่านรู้ว่าเธอเสียเขาไปแล้วเธอเสียพี่ชายของเธอไปแล้วบนถนนฝั่งตรงข้าม รถหรูโรลรอยซ์แฟนธอมจอดนิ่งอยู่ข้างทาง ในตำแหน่งคนขับ ฮั่วซือหานนั่งมองเธอผ่านกระจกหน้ารถที่ใสราวกระจก เขามองเห็นเธอกอดเข่าร้องไห้ฟูมฟายอยู่บนถนน สะอื้นจนตัวสั่นในดวงตาสีดำของเขา ค่อยๆ คลืบคลานด้วยสีเลือดจางๆ ปลายนิ้วของเขาบีบพวงมาลัยแน่นหัวใจของเขาเหมือนถูกอะไรบางอย่างต่อยเข้าอย่างจัง ไม่ถึงกับเจ็บรุนแรง แต่เป็นความเจ็บที่ซึมลึก เจ็บแบบที่ถอนหายใจเท่าไหร่ก็ไม่พอในตอนนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นฉือเจียวโทรมาน้ำเสียงของฉือเจียวร่าเริง “ซือหาน คุณหย่ากับฉือหว่านแล้วใช่ไหม?”ฮั่วซือหานยังคงมองฉือหว่านอยู่ เขาตอบด้วยเสียงแหบพร่า “หย่าแล้ว”“ดีจังเลย! งั้นรีบกลับมาที่โรงพยาบาลนะ ฉันอยากเห็นใบหย่าด้วยตาตัวเองเลย”ฉือเจียววางสายด้วยความพอใจฮั่วซือห
หลังจากหย่ากัน ฮั่วซือหานกับฉือหว่านก็ไม่เคยติดต่อกันอีกเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินข่าวของฉือหว่านเธอป่วยหนักครั้งหนึ่งฉือเจียวยิ้มมุมปากทันที แววตาเต็มไปด้วยความได้ใจ สมเพช และเยาะเย้ย “ไม่คิดเลยว่าฉือหว่านจะรักซือหานหมดใจขนาดนี้”ฉือถังก็หัวเราะเยาะฉือหว่านเหมือนกัน “ด้วยเงื่อนไขของฉือหว่านแบบนั้น ต่อไปไม่มีทางหาใครอย่างประธานฮั่วได้อีกแล้ว คิดแล้วก็น่าสงสารจริงๆ”ฉือเจียวเอียงคอมองฮั่วซือหาน พูดแบบออดอ้อน “ซือหาน ฉือหว่านป่วยน่ะ คุณในฐานะอดีตสามีจะไม่โทรไปปลอบหล่อนสักหน่อยเหรอ?”ฮั่วซือหานไม่แสดงสีหน้าอะไร หน้าตาหล่อเหลาและดูมีฐานะ เขาหันไปมองฉือเจียว “ได้ เดี๋ยวฉันโทรตอนนี้เลย”เขาทำท่าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสีหน้าฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที “คุณกล้าเหรอ!”ฮั่วซือหานยิ้มมุมปากบางๆ “งั้นเธอจะพูดทำไมล่ะ”เขาแค่แกล้งฉือเจียว เขาไม่คิดจะโทรหาฉือหว่านจริงๆ เลยด้วยซ้ำในใจฉือเจียวรู้สึกหวานล้ำ เธอเม้มปากแดงแล้วส่งเสียงฮึออกมาเบาๆฉือถังอุทานทันที “ทนพวกเธอสองคนไม่ไหวแล้ว หรือจะให้ฉันในฐานะหลอดไฟเดินออกไปก่อนดี?”ฮั่วซือหานลุกขึ้นยืน “พวกเธอคุยกันไปก่อน”เขาก้าวขาเดินออกไปเลย
คำยังไม่ทันออกจากปาก ฮั่วซือหานก็พูดขัดเบาๆ ว่า “ฉันกับหล่อนหย่ากันแล้ว เรื่องของหล่อนไม่ต้องบอกฉัน”เลขาจ้าวชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความเคารพ “ครับ”เลขาจ้าวหมุนตัวจากไปตอนนั้นเองฉือเจียวก็เดินออกมา คำพูดเมื่อครู่ของฮั่วซือหานเธอได้ยินทั้งหมด เธอยิ้มมุมปาก เธอรู้ว่าฮั่วซือหานเป็นคนเด็ดขาดมาตลอด เมื่อเขาหย่ากับฉือหว่านแล้ว เขาก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉือหว่านอีกตอนนี้ในใจและในสายตาของเขามีแค่เธอเท่านั้นเธอคือคนที่เขารักที่สุดฉือเจียวเดินเข้าไปสวมกอดฮั่วซือหานจากด้านหลังฮั่วซือหานไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าเป็นฉือเจียว เขาละสายตาจากนอกหน้าต่าง ก้มตามองมือละมุนสองข้างที่พันรอบเอวเขาอยู่ข้อมือขวาของฉือเจียวดีขึ้นมากแล้ว แต่ยังเหลือรอยแผลเป็นอยู่ ทำให้เสียความงามไปฉือเจียวเป็นนักเต้น รักสวยรักงามที่สุดฮั่วซือหานจับข้อมือขวาของเธอ “ฉันติดต่อหมอที่เก่งที่สุดจากต่างประเทศไว้แล้ว เขาจะช่วยลบรอยแผลนี้ให้เธอแน่นอน”ฉือเจียวยิ้มบางๆ “ไม่เอา ฉันจะเก็บรอยแผลนี้ไว้”ฮั่วซือหานหันตัวมา “ทำไมล่ะ?”“เพราะนี่คือร่องรอยของความรักที่ฉันมีให้เธอ ฉันอยากเก็บแผลนี้ไว้เตือนใจเธอ เตือนให
ฮั่วซือหานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “ผอ.อี้ รุ่นน้องอัจฉริยะคนนั้นของผมจะเข้าร่วมงานประชุมสุดยอดทางวิชาการครั้งนี้หรือเปล่า?”อะไรนะ?คำว่า “รุ่นน้องอัจฉริยะ” แทงใจฉือเจียวเข้าอย่างจัง เธอตั้งใจฟังทันทีรุ่นน้องอัจฉริยะลึกลับคนนั้นกำลังจะปรากฏตัว?ผอ.อี้ตอบว่า “ประธานฮั่ว รุ่นน้องอัจฉริยะของคุณอยู่ที่ไห่เฉิงมาตลอด แต่เสียดายที่พวกคุณอยู่ใกล้กันแต่กลับไม่เคยรู้จักกันเลย”“แต่ตอนนี้ดีแล้ว รุ่นน้องอัจฉริยะของคุณจะเข้าร่วมงานประชุมสุดยอดครั้งนี้ ในที่สุดพวกคุณก็จะได้เจอกันแล้ว”“ประธานฮั่ว วันนั้นยังต้องรบกวนคุณสละเวลามาร่วมงานด้วยนะครับ”ฮั่วซือหานพยักหน้า “ได้”ทั้งสองวางสายกัน ฉือเจียวตกใจมาก “ซือหาน รุ่นน้องอัจฉริยะของเธออยู่ที่ไห่เฉิงมาตลอดเลยเหรอ เธอคือใครกันแน่?”แวดวงของไห่เฉิงก็เล็กแค่นี้เอง เธอยังไม่เคยได้ยินเรื่องเด็กสาวอัจฉริยะคนไหนเลยฉือเจียวรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากกับการมีอยู่ของสาวอัจฉริยะคนนี้ฮั่วซือหานเองก็ไม่เคยได้ยิน เขาเองก็ไม่รู้ว่ารุ่นน้องคนนั้นคือใครพอคิดถึงนิสัยลึกลับและเย็นชาของรุ่นน้องอัจฉริยะคนนั้น ฮั่วซือหานเลิกคิ้วเข้มขึ้นนิดหน่อย พูดตรงๆ แล้วเขา
ฉือหว่านพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พวกเราเรียนแพทย์ ต้องระมัดระวังจริงจังที่สุด ผิดแม้แต่นิดเดียว ก็อาจคลาดเคลื่อนเป็นพันลี้”ตอนนั้นท่านหลินยืนอยู่ ส่วนฉือหว่านนั่ง ในเรื่องความสูงท่านหลินสูงกว่าเธอมาก แต่แผ่นหลังของฉือหว่านที่บอบบางกลับตั้งตรงสง่างาม ดวงตาเฉียบคมและฉลาดของเธอกล่าวสอนเขาอย่างใจเย็น ราวกับกำลังสั่งสอนนักเรียนของตัวเองท่านหลิน “…”เธอกล้าสั่งสอนเขา?เธอคิดว่าเธอเป็นครูของเขาหรือไง?ครูของเขามีเพียงเทพ C เท่านั้น!ท่านหลินรู้สึกว่าโลกนี้มันบ้าขึ้นทุกวัน เขาอยากจะดุฉือหว่าน แต่เธอกลับพูดขึ้นมาก่อน “พอแล้ว หลินจื้อหย่วน คุณไปได้แล้ว”ท่านหลิน “…”เธอเรียกชื่อเต็มเขาอีกแล้วถูกเสียง “หลินจื้อหย่วน” นั้นกดข่มไว้จนพูดไม่ออก ท่านหลินจึงหมุนตัวเดินออกไปทันที...ท่านหลินกลับไปที่ห้องผู้อำนวยการโรงเรียน โกรธแทบระเบิด เขาไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะพูดผิดเขารีบหยิบหนังสือ ขึ้นมาอ่าน แล้วเขาก็พบว่าสิ่งที่เขาสอนอยู่จริงๆ ในม้วนที่สิบ หน้า 4008ฉือหว่านจำได้แม่นไม่มีผิดเลยจากนั้นเขาก็หายใจแรงเฮือกหนึ่ง เพราะเขาพบว่า... ฉือหว่านพูดถูกจริงๆ เข
ฮั่วเสวียนรีบเสริมทันทีว่า “คุณชายกู้ ซ้อเจียวเจียวพูดถูกแล้วล่ะ บางทีรุ่นน้องอัจฉริยะคนนั้นอาจจะอ้วนและขี้เหร่ก็ได้ พอนายเห็นตัวจริง ฟิลเตอร์ที่มีคงพังหมดแน่”ฉือเจียวกับฮั่วเสวียนเริ่มพูดกระแนะกระแหนรุ่นน้องอัจฉริยะ พยายามชี้นำบรรยากาศแต่กู้เป่ยเฉินกลับไม่สนใจเลย “พวกผู้หญิงสวยๆ ฉันเจอเยอะแล้ว ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย ต่อให้รุ่นน้องอัจฉริยะคนนี้หน้าตาธรรมดา ฉันก็ยังชอบเธออยู่ดี ถ้าแต่งงานกับเธออาจจะช่วยปรับปรุงพันธุกรรมตระกูลฉันได้ด้วยซ้ำ”ฉือเจียว “……”ฮั่วเสวียน “……”ดูเหมือนว่าจิตใจของกู้เป่ยเฉินจะจดจ่ออยู่แต่กับรุ่นน้องอัจฉริยะคนนั้น ต่อให้ใช้วัวสิบตัวก็ลากเขากลับมาไม่ได้แล้วกลุ่มคุณชายบ้านรวยที่อยู่รอบๆ พากันหัวเราะ “คุณชายกู้ คุณสืบมาหรือยังว่ารุ่นน้องอัจฉริยะคนนั้นโสดหรือเปล่า?”กู้เป่ยเฉินไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอคือใคร ก่อนหน้านี้เขาเคย @ เธอในกลุ่ม ถามว่าเธอมีแฟนหรือยัง เธอตอบกลับมาคำเดียวว่า...ไสหัวไปกู้เป่ยเฉินหยิบมือถือขึ้นมาทันที “งั้นตอนนี้ฉันจะส่งข้อความหาเธอเลย”คุณชายบ้านรวยพากันตื่นเต้น “ส่งเลย ส่งเลย!”กู้เป่ยเฉินเข้าไปในกลุ่ม แล้วพิมพ์ @W “รุ่นน้อง ฉันจะแนะ
พูดจบ ฉือหว่านก็หันไปมองฮั่วซือหาน “แฟนของฉัน ต่อให้เทียบกับประธานฮั่ว ก็ไม่ด้อยไปกว่ากันหรอกค่ะ”ตอนพูดแบบนั้น แววตาของเธอเปล่งประกาย สดใสราวกับว่าเธอมีแฟนหนุ่มที่ทั้งหล่อและสุดยอดจริงๆคิ้วหล่อคมของฮั่วซือหานขมวดเข้าหากันทันทีฮ่าๆๆคนในตระกูลฉือไม่มีใครเชื่อ คุณนายใหญ่ฉือเอ่ยอย่างไม่ไว้หน้า “ฉือหว่าน อย่าพูดจาเพ้อเจ้อหน่อยเลย แม่ไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะมีแฟนแบบนั้นจริงๆ”หลี่หลันพูดตาม “หวานหว่าน อย่ามาทำให้ตัวเองขายหน้าเลย”ฉือหว่านยกคิ้วโค้งงามขึ้นเล็กน้อย แล้วนึกถึงข้อความวีแชทในมือถือ เป็นข้อความจากรุ่นพี่สาม เซียวอี้เซียวอี้ “หวานหว่านน้องสาวตัวน้อย อีกสองวันพี่จะไปถึงไห่เฉิงแล้ว”เซียวอี้ รุ่นพี่สามของเธอกำลังจะมาเพราะฉะนั้น เธอไม่ได้โกหกใครทั้งนั้น“ฉันมีธุระ ขอตัวก่อนนะคะ” ฉือหว่านพูดจบก็หันหลังเดินจากไปทันทีทุกคนถึงกับแตกตื่น “ยัยฉือหว่านนี่มันโกหกจนเคยตัวแล้ว ถึงขั้นแต่งเรื่องว่ามีแฟนหล่อรวยมาหลอกพวกเรา!”“เธอส่องกระจกบ้างไหม? คนรวยไม่ได้โง่นะ จะไปชอบเธอได้ยังไง?”ฉือเจียวดึงแขนฮั่วซือหานไว้ หัวเราะเยาะ “ซือหาน ดูเหมือนว่าเธอจะยังทำใจเรื่องหย่ากับคุณไม่ได้เลยนะ
คุณนายใหญ่ฉือ รวมถึงครอบครัวรองและครอบครัวสาม ต่างก็ได้บัตรเชิญงานสัมมนาวิชาการระดับสูงล่วงหน้ากันหมดแล้ว พวกเธอทุกคนตั้งใจจะไปดูอัจฉริยะสาวคนนี้ให้เห็นกับตาพวกเธอนึกไม่ออกเลยว่าเด็กสาวคนนี้จะเป็นคนแบบไหน ทำไมถึงเก่งขนาดนั้น?ฉือเจียวยังคล้องแขนฮั่วซือหานอยู่ พอพูดถึงอัจฉริยะสาวคนนั้น หัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความอิจฉาแทบบ้าตอนนี้ความสนใจของทั้งไห่เฉิงล้วนจับจ้องมาที่อัจฉริยะสาวคนนี้ ทุกคนต่างตั้งตารอการปรากฏตัวร่วมกันครั้งแรกระหว่างฮั่วซือหานกับเธอ มะรืนนี้เธอก็จะไปดูด้วยตัวเองฉือหว่านยืนอยู่ข้างๆ เธอมองคนรอบตัวด้วยสายตาเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม รู้สึกตลกขึ้นมานิดๆเธออดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปากเล็กน้อยแต่ไม่นานเธอก็สัมผัสได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่ลุ่มลึกจ้องมาทางเธอ พอเธอเงยหน้าขึ้น ก็สบเข้ากับสายตาเย็นชาของฮั่วซือหานทันทีเขามองเธออยู่ตลอดฉือหว่านรีบเบนสายตาหนีหลี่หลันดึงบทสนทนากลับมา “หวานหว่าน ตอนนี้คุณครูหลี่เขาก็แสดงความจริงใจให้เธอเห็นแล้ว อีกสองวันนี้เธอก็ออกไปเดตกับเขาสักหน่อย พัฒนาความสัมพันธ์กัน แล้วเราก็จะได้จัดงานแต่งได้เลย”ฉือหว่านมองหลี่หลัน แม่คนนี้ช่างร้อนรนจ
ฉือหว่านถึงกับเข้าใจทันทีว่าคุณนายใหญ่ฉือตั้งใจอะไร ที่แท้คืนนี้คือการนัดดูตัว วางแผนจะจับเธอแต่งไปอยู่บ้านนอกหลี่เม่ามองฉือหว่าน เขาคงไม่คิดว่าเธอจะสวยขนาดนี้ จึงยิ้มเขินๆ ออกมา “คุณฉือ สวัสดีครับ”ในตอนนั้นเอง เสียงหัวเราะของฉือเจียวก็ดังขึ้น “คุณย่า กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอคะ?”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น เห็นฉือเจียวเดินเข้ามาแต่ฉือเจียวไม่ได้มาคนเดียว เธอคล้องแขนฮั่วซือหานเดินเข้ามาด้วยฮั่วซือหานก็มาด้วยคุณนายใหญ่ฉือรีบยิ้มแย้มทันที “ประธานฮั่ว เจียวเจียว กลับมาได้จังหวะพอดีเลย ฉือหว่านกำลังดูตัวอยู่ คนที่มาดูตัวชื่อหลี่เม่า”คุณนายใหญ่ฉือผลักหลี่เม่าไปยืนข้างฉือหว่าน ทำให้พวกเขาสองคนยืนคู่กันฉือถังดูอารมณ์ดีมากช่วงนี้ เธอยิ้มอย่างหยิ่งๆ “ฉือหว่าน หลี่เม่าเขาเป็นครูมัธยมในต่างจังหวัด มีตำแหน่งข้าราชการ จบปริญญาตรี เป็นคนมีความรู้มีการศึกษา ส่วนเธอล่ะ หยุดเรียนตั้งแต่สิบหก ไม่มีวุฒิ ไม่มีงาน เธอกำลังได้แต่งงานกับคนที่สูงกว่าตัวเองนะ ย่าของเธอเหนื่อยแทบตายกับเรื่องแต่งงานของเธอ!”หลี่หลันก็อยู่ด้วย หลี่หลันหัวเราะ “หวานหว่าน ป้าคิดว่าหลี่เม่าก็ดีนะ รีบตอบตกลงซะเถอะ โอกาสแบบน
หลังหย่ากันแล้ว เธอกลับกลายเป็นแมวน้อยที่ชอบแยกเขี้ยวใส่เขา ยกอุ้งเท้าฟาดเบาๆ ลงบนใจเขาไม่เจ็บ แต่คันยุบยิบไปทั้งหัวใจฉือหว่านพุ่งเข้ามาในอ้อมอกเขา แล้วก็ถูกกลิ่นกายสะอาดเย็นสดชื่นของเขาโอบล้อมไว้ เธอดิ้นพล่าน “ปล่อยฉัน!”ฮั่วซือหานยกมือผลักเธอทันที แล้วโยนเธอลงบนเตียงแผ่นหลังบอบบางของฉือหว่านกระแทกลงบนฟูกนุ่มนิ่ม เธอกำลังจะลุกขึ้น ทว่าเงาร่างสูงใหญ่ก็คร่อมลงมาอีกครั้ง ฮั่วซือหานคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนเตียง มือทั้งสองข้างยันข้างลำตัวเธอไว้ มองเธอด้วยแววตาขบขัน “บอกหน่อยสิ ฉือหว่าน เธอเก่งแค่ไหนกัน?”ท่าทางเขาดูเหมือนกำลังเย้ยเธอ ฉือหว่านใบหน้าแดงระเรื่อเพราะความโกรธ เธอถลึงตาใส่เขา “ความเก่งไม่ต้องพูดให้ใครฟัง เดี๋ยวเธอก็จะได้เห็นเอง!”ฮั่วซือหานรู้สึกคันยุบยิบขึ้นมาในใจมากขึ้น เขายื่นมือมาจับคางเล็กของเธอไว้ “ฉือหว่าน เธอเป็นใครกันแน่?”ตอนนี้เขาเริ่มสงสัยเธออย่างจริงจังแล้ว ผู้หญิงคนนี้เหมือนมีอะไรปกปิดไว้เยอะเหลือเกิน เขาอ่านไม่ออกแรงที่เขาบีบคางเธอทำให้ฉือหว่านเจ็บ เธอพยายามผลักมือเขาออกแล้วพูดด้วยเสียงหงุดหงิด “ฉันคือผู้หญิงที่เธอไม่มีวันได้อีกแล้วไงล่ะ!”แววตาฮั่วซือหา
แต่เธอไม่ใช่!ฉือเจียวกัดฟันแน่นแทบจะขบกรามแตก ฉือหว่าน ช่างร้ายกาจนัก! วันนี้ฉือหว่านเล่นแผนลวง แล้วให้ฮั่วซือหานโผล่มาเป็นหมัดเด็ดเมื่อก่อนเธอยังดูแคลนฉือหว่าน แต่ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่า ฉือหว่านฉลาดเป็นกรด!เธอต้องรีบหาทางจัดการฉือหว่านให้ได้ฉือเจียวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วกดโทรหาคุณนายใหญ่แห่งตระกูลฉือ...…ฉือหว่านกลับมาถึงหอพักหญิง เย่ฮวนเอ่อร์ก็กลับมาเหมือนกันฉือหว่านถาม “ฮวนเอ่อร์ เธอตามเฉินจิ้นทันไหม?”เย่ฮวนเอ่อร์ทำหน้าเซ็ง “ไม่ทันเลย เฉินจิ้นเขาไม่สนใจฉันเลยด้วยซ้ำ”ฉือหว่านยิ้มมุมปาก “ดูเหมือนว่าเฉินจิ้นจะจีบยากใช่เล่น”“หวานหว่าน ใครบอกว่าฉันจะจีบเฉินจิ้นกัน! เธออย่ามาล้อฉันนะ” เย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดงแปร๊ดฉือหว่านหัวเราะเบาๆ ไม่ได้แซวต่อตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์กอดแขนฉือหว่านไว้แน่น “หวานหว่าน ไฝที่หน้าฉันหายไปได้ยังไงกันนะ? ฉันนึกไปนึกมา เมื่อวานเธอให้ฉันกินลูกอมรสขมๆ เม็ดหนึ่ง ใช่ไหม? อย่ามาโกหกนะ ต้องเป็นเพราะลูกอมนั่นแน่ๆ!”ฉือหว่านกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตู “ก็อกๆ”ใครกัน?เย่ฮวนเอ่อร์เดินไปเปิดประตู เห็นร่างสูงสง่าของชา
ฉือเจียวเงยหน้าขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาสง่างามของใครคนหนึ่งก็ปรากฏในสายตา ฮั่วซือหานมาแล้ว!ฉือเจียวชะงักไปทันที ฮั่วซือหานมาได้ยังไง?“ซือ…ซือหาน คุณมาที่นี่ได้ยังไง?”ฮั่วซือหานมองฉือเจียวด้วยสีหน้าเย็นชา ไม่พูดอะไรฉือหว่านยกมุมปาก “ฉือเจียว ฉันโทรเรียกประธานฮั่วมาเอง”อะไรนะ?ฉือเจียวตะลึง เธอไม่คาดคิดว่า ฉือหว่านจะโทรเรียกฮั่วซือหานมาไว้ล่วงหน้าฉือหว่านเดินมาอยู่ตรงหน้าฉือเจียว ดวงตากระจ่างใสราวน้ำสะท้อนประกาย เธอยิ้มอย่างมีเลศนัย “วันนี้เธอกับฮั่วเสวียนร่วมกันจัดฉากใหญ่ขนาดนี้ แน่นอนว่าฉันต้องเรียกท่านประธานฮั่วมาดูของจริงหน่อยสิ!”“เธอรู้อยู่แก่ใจว่าจ้าวอี้เป็นคู่หมั้นของเย่ฮวนเอ่อร์ แต่ยังยุให้ฮั่วเสวียนไปยั่วจ้าวอี้ ทำร้ายจิตใจฮวนเอ่อร์ แล้วยังให้จ้าวอี้สารภาพรักฮั่วเสวียนต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน พวกเธอพากันกลับขาวเป็นดำ บิดเบือนความจริง พยายามทำให้ทุกคนเชื่อว่าเย่ฮวนเอ่อร์ไม่คู่ควรกับจ้าวอี้ แล้วให้คนอื่นด่าเธอว่าเป็นแค่ยัยขี้เหร่ ฉือเจียว เธอกับฮั่วเสวียนจิตใจต่ำช้า เห็นแก่ตัวอย่างที่สุด ถ้าไม่เรียกท่านประธานฮั่วมาดูพฤติกรรมของพวกเธอก็เสียดายแย่แล้ว!”คำพูดของฉือหว่านดัง
พูดจบ เฉินจิ้นก็สาวเท้าเดินจากไปจ้าวอี้ “……” ไอ้เฉินจิ้นนี่มันกล้าทำเมินเขาแบบนี้เหรอเย่ฮวนเอ่อร์โมโห “จ้าวอี้ นายพูดจะแข่งก็จะให้เขาแข่ง นายคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? เฉินจิ้น ขอโทษนะ ฉันเป็นคนทำให้นายซวย นายรอก่อน!”เย่ฮวนเอ่อร์รีบตามเฉินจิ้นไปอีกครั้งจ้าวอี้โกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขาคว้าลูกบาสลูกหนึ่งแล้วปาใส่หลังเฉินจิ้นเต็มแรงเย่ฮวนเอ่อร์ร้องลั่น “เฉินจิ้น ระวัง!”ลูกบาสพุ่งเข้าหาเฉินจิ้นด้วยความเร็วสูง กำลังจะโดนหลังเขาแล้ว แต่เฉินจิ้นกลับยื่นมือออกไปคว้าลูกบอลไว้แน่นในมือเฉินจิ้นหันไปมองจ้าวอี้ที่ยั่วยุ แล้วก็พุ่งไปทางแป้นบาสเฉินจิ้นรับคำท้าแล้ว!เดือนมหาวิทยาลัยทั้งสองของ C จะฟาดกันจริงๆ แล้วคนรอบสนามกลั้นหายใจเงียบกริบจ้าวอี้รีบขยับมาขวางหน้าเฉินจิ้น ตั้งใจจะดักบอลแต่เฉินจิ้นหลอกล่อหนึ่งจังหวะ หลบเขาไปได้อย่างคล่องแคล่วจ้าวอี้พยายามแย่งอีกครั้งเฉินจิ้นกอดลูกบาสแล้วกระโดดขึ้นฟ้า เสื้อยืดสีดำของเขาถูกยกขึ้น เผยให้เห็นช่วงเอวแน่นและกล้ามหน้าท้อง โครม! เขาดังค์ลงแป้นด้วยมือเดียวเด็ดขาดเท่จัดจัดการจ้าวอี้ได้โดยไม่ต้องพูดเยอะว้าวสาวๆ รอบสนามกรี๊ดลั่น“เ
เย่ฮวนเอ่อร์ที่ถูกคว้าแขนไว้ถึงกับงง “อะไรนะ หมายความว่ายังไง?”จ้าวอี้มองเฉินจิ้นหนึ่งที แล้วหันกลับมามองเย่ฮวนเอ่อร์ “เธอกับเขาเป็นอะไรกันแน่?”เย่ฮวนเอ่อร์ถึงกับหัวเราะออกมา เธอสะบัดมือของจ้าวอี้ออกเต็มแรง “จ้าวอี้ เราเลิกหมั้นกันแล้ว คุณมีสิทธิ์อะไรจะมาถามแบบนี้? อย่าลืมนะว่าตอนนี้แฟนคุณคือฮั่วเสวียนต่างหาก!”ฮั่วเสวียนรีบวิ่งเข้ามาทันที เพราะเมื่อครู่ที่เย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเฉินจิ้นไป จ้าวอี้ก็ตามไปด้วยนี่เป็นครั้งแรกที่จ้าวอี้เป็นฝ่ายวิ่งตามเย่ฮวนเอ่อร์เองฮั่วเสวียนถึงกับตกใจเธอมองจ้าวอี้ด้วยสายตาน้อยใจสุดๆแต่จ้าวอี้ไม่แม้แต่จะมองเธอ เขาจ้องเย่ฮวนเอ่อร์อย่างเดือดดาล “เย่ฮวนเอ่อร์ อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง! ฉันถามว่าเธอไปสนิทกับเฉินจิ้นตั้งแต่เมื่อไหร่? หรือว่าเธอแอบนอกใจฉันตั้งแต่ก่อนเลิกกันแล้ว?”นอกใจงั้นเหรอ?เขาเองที่ทั้งเล่นด้วยและแสดงความใกล้ชิดกับฮั่วเสวียน จนทำให้เธอเจ็บช้ำแทบตาย เธอที่ออกไปคนเดียวตอนฝนตก แล้วเกือบถูกคนร้ายฆ่า ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินจิ้น เธอคงไม่มีชีวิตรอดกลับมาแล้วเย่ฮวนเอ่อร์จึงตอบกลับอย่างเย็นชา “จ้าวอี้ ฉันไม่มีหน้าที่ต้องตอบคำถามคุณ และที่สำคัญ ฉั
เย่ฮวนเอ่อร์หน้าตาสวยมาก เป็นความสวยแบบลูกคุณหนูที่เติบโตมากับการเอาใจใส่จากครอบครัวใหญ่ เมื่อปานนั้นถูกเช็ดออก ที่ใต้หางตาข้างขวาของเธอยังมี “ไฝน้ำตา” เม็ดเล็กๆ ทั้งหน้าตาทั้งบรรยากาศรอบตัว กลายเป็นสาวหวานแสนสวยเจียวเจียวโดยแท้ตายแล้ว!เสียงสูดหายใจเฮือกๆ ดังขึ้นไม่หยุดยัยขี้เหร่พลิกเกม กลายเป็นสาวสวยระดับเทพไปแล้ว คนที่ไม่อยากจะเชื่อที่สุดก็คือฉือเจียวกับฮั่วเสวียน ดวงตาทั้งคู่เบิกโพลง ปานของเย่ฮวนเอ่อร์ หายไปจริงๆ งั้นเหรอ?!เป็นไปไม่ได้!ฉือหว่านถอนมือกลับ “เรียบร้อย”เธอหยิบกระจกบานเล็กออกมายื่นให้เย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ ทำความรู้จักตัวเองใหม่อีกครั้งสิ”เย่ฮวนเอ่อร์รับกระจกมา มองเงาสะท้อนของตัวเอง นี่คือเธอจริงๆ เหรอ?เธอค่อยๆ ยกมือแตะเบาๆ ที่แก้มข้างขวาของตัวเอง หลังจากความตกใจและสับสน… น้ำตาก็คลอเบ้าทันทีจริงๆ แล้วในบางคืนที่เธอนอนไม่หลับ เธอก็เคยถามตัวเองเหมือนกัน เธอไปทำผิดอะไรไว้กันแน่?เย่ฮวนเอ่อร์มองฉือหว่านด้วยน้ำตาคลอ ฉือหว่านยิ้มอย่างอ่อนโยน ดวงตาเปล่งประกาย “ตอนนี้ฮวนเอ่อร์ของฉันกลายเป็นสาวสวยไปแล้ว!”เย่ฮวนเอ่อร์อยากจะกระโดดเข้าไปกอดฉือหว่านแน่นๆแต่