EP.01 พยาบาลเวรดึก (คุณหมอขาขอเข็มใหญ่)

‘พลอยใส’ เป็นพยาบาลของโรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ หล่อนอายุ ๒๔ ปี ยังโสด แต่ไม่สด เพราะหล่อนเคยมีแฟนที่คบกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย จนถึงตอนที่หล่อนเรียนพยาบาล ส่วนเขาเรียนตำรวจ แฟนจะมาหาทุกครั้งหากโอกาสอำนวย และทุกครั้งก็จบลงที่เตียง หรือมีบ้างบางครั้งที่จบในรถ

          ความรักกับเซ็กซ์ของเขากับหล่อนเข้ากันได้ดี แม้เขาและหล่อนจะเป็นครั้งแรกของกันและกัน แต่ก็ไม่ยากที่จะเรียนรู้ เพราะมีสื่อออนไลน์ให้หาดูง่าย ทุกท่วงท่าที่ใครๆ เขาทำกัน หล่อนกับแฟนก็ไม่พลาดจะทดลอง จนแฟนถึงกับออกปากว่า... หล่อนร้อนแรงผิดกับภาพลักษณ์นางฟ้าชุดขาว และหล่อนก็ตอบว่า หล่อนร้อนแรงเพราะหล่อนรักเขา และนี่คือหนทางแห่งความสุขสม

          แต่... ช่วงที่หล่อนต้องไปฝึกงานที่โรงพยาบาลในต่างจังหวัด แน่นอนว่าความห่างไกลคืออุปสรรคชั้นดีของชีวิตรัก แต่แฟนก็ปลอบใจหล่อนว่าไม่มีวันที่เขาจะเปลี่ยนใจไปจากหล่อน และเขาก็รักษาสัญญาเป็นอย่างดี เขาไม่เปลี่ยนใจจากหล่อนสักนิด แต่เขาดันไปทำเด็กสาวข้างบ้านท้องซะนี่

          แม้เขาจะยืนยันนั่งยันว่ายังรักหล่อนคนเดียว แต่หล่อนรับไม่ได้หรอกที่จะยอมเป็นเมียแต่ง จดทะเบียนสมรส และให้เขารับนังเด็กนั่นเป็นเมียอีกคน ที่สำคัญพ่อแม่เขาก็อยากได้หลานอยู่แล้ว หล่อนจึงตัดสินใจเลิกรา เพราะตั้งมั่นว่าจะไม่มีวันแบ่งปันผัวกับใครแน่

          แต่นั่นก็ผ่านมาหลายปีแล้ว หล่อนก็ยังไม่มีใคร คนมาจีบก็มีมาก แต่หล่อนไม่อยากเปิดใจให้ใคร ไม่ใช่ว่าเข็ด แต่หล่อนไม่อยาก อาจเรียกว่าเบื่อก็ได้ หล่อนไม่อยากรับรู้ความช้ำใจอีก ชีวิตหล่อนมีประโยชน์มากกว่านั้น ที่สำคัญหล่อนกำลังสนุกกับการทำงานด้วย  หล่อนรักในอาชีพพยาบาล เต็มใจที่จะดูแลคนป่วย หากหล่อนมีครอบครัวตอนนี้ หล่อนคงทำงานได้ไม่เต็มที่ แต่ก็มีบ้างนะ วันที่หัวใจหล่อนหวั่นไหว

          ล่าสุดเมื่อโรงพยาบาลมีคุณหมอท่านใหม่มาประจำ หล่อนเองก็แอบหวังว่า ‘นายแพทย์เจนจบ’ นายแพทย์หนุ่มหล่อและเพื่อนๆ หล่อนการันตีว่าโสด จะเป็นอีกหนึ่งชายหนุ่มที่มาขายขนมจีบให้หล่อน แต่เขากลับทำเฉยๆ นั่นก็ทำให้หล่อนต้องเฉยตาม ก็หล่อนไม่ใคร่อยากมีแฟนอยู่แล้ว รอบนี้ถ้าไม่ถูกใจโดนใจจริงๆ หล่อนจะไม่ยอมเสียตัวฟรีๆ แน่ แต่ตอนนี้จำต้องพักเรื่องฟุ้งซ่านไว้ก่อน เพราะหล่อนกำลังเข้าเวร 

          คืนนี้หล่อนเข้าเวรดึกแทนเพื่อนพยาบาลที่มีธุระด่วน เลยได้อยู่เวรเดียวกับ ‘รสริน’ เพื่อนสนิทซึ่งเป็นรูมเมท หล่อนดูแลผู้ป่วยห้องพิเศษที่ชั้น ๗ ส่วนรสรินดูแลผู้ป่วยที่ชั้น ๖

          พลอยใสเหลือบมองนาฬิกาแขวนผนัง ใกล้ถึงเวลาที่หล่อนต้องไปดูแลผู้ป่วยแล้ว แต่ก็ยังมีเวลาให้หล่อนแวะทักทายรสรินก่อน เพราะรสรินเล่าให้ฟังว่าผู้ป่วยชายที่รสรินดูแลนั้นตัวใหญ่มาก เวลาที่รสรินเช็ดตัวให้เขาถึงกับเหนื่อย แม้ตอนนี้จะไม่ใช่เวลาเช็ดตัวทำความสะอาด แต่แวะไปดูหน่อยก็คงดี เผื่อรสรินมีอะไรอยากให้หล่อนช่วย

          หน้าห้องพิเศษชั้น ๖ ห้อง ๖๐๔

          พลอยใสมองรายชื่อของผู้ป่วยที่ติดอยู่หน้าห้อง ‘นายคริส... อายุ ๒๘ ปี’ อาการเจ็บป่วยคือ ไหล่หลุด นั่นทำให้หล่อนแปลกใจ แค่ไหล่หลุดทำไมต้องนอนโรงพยาบาลหลายวัน หรือจะมีโรคแทรกซ้อน

          ดวงตาสวยหวานมองผ่านช่องกระจกใสหน้าห้องที่สามารถมองเห็นพื้นที่ด้านในของห้องพิเศษได้ ที่มองเห็นนั้นคือบริเวณปลายเตียงของผู้ป่วยที่ถูกรูดผ้าม่านกั้นเอาไว้ เป็นไปได้ว่ารสรินอาจจะช่วยให้ผู้ป่วยทำธุระที่เตียงนอน ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน และเกรงว่าคนไข้อาจจะอาย พลอยใสจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปอย่างเงียบเชียบที่สุด

          ทว่าเมื่อประตูปิดลง พื้นที่ด้านในที่ควรเงียบสลัดเพราะเป็นเวลาค่อนข้างดึกกลับมีเสียงหนึ่งที่ทำให้พลอยใสชะงัก ริมฝีปากอ้าออกแทบจะอุทาน แต่ก็ตะปบมือปิดปากได้ทัน

          ตับ! ตับ! ตับ!

          “อา... ซี้ด... อา... ซี้ด... อูย... เสียวค่ะ ซี้ด... เสียว... อื้อ...”

          “โอว... อูย... โอวววว... เยี่ยม... อูย...”

          เสียงกิจกามเข้าจังหวะ เสียงซู้ดซี้ดริมฝีปากและเสียงครางกระเส่าโอดโอยของชายหญิง ทำให้พลอยใสแทบไปไม่เป็น เปลือกตากะพริบถี่ๆ พยายามเรียกสติของตัวเองให้กลับมา เพราะไม่คาดคิดว่าจะมาได้ยินอะไรแบบนี้ นั่นมันเสียงคน ‘เอากัน’

          พลอยใสพยายามตั้งสติและคิดหาทางแก้ไข หล่อนควรทำเช่นไร ควรส่งเสียงดังให้คนทั้งคู่แยกจากกัน หรือว่าควรจะค่อยๆ ถอยห่างและจากไป ปล่อยทั้งคู่กระทำกันให้เสร็จ เพราะการขัดขวางคนกำลังเสพสุขคงไม่ดีแน่

          แวบหนึ่งนั้นหล่อนนึกถึงรสรินขึ้นมาจับใจ ป่านนี้เพื่อนของหล่อนจะไม่ไปแอบกรีดร้องที่ไหนแล้วเหรอ เพราะรสรินไร้ประสบการณ์เรื่องเพศ และไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรสุ่มเสี่ยงในเรื่องแบบนี้ มาเจอคนเอากันจังๆ คงสติแตกแน่

          ‘ไอ้รส แกไปอยู่ไหนแล้วเนี่ย แล้วฉันต้องทำไงวะ ห่าเอ๊ย! แม่งเอากันไม่เกรงใจสถานที่เลย เสี้ยนจัดจนรอไปเอากันที่บ้านไม่ได้เหรอไงวะ คนสมัยนี้ แม่งมักง่ายจริงๆ เอากันไม่เลือกที่’

          หล่อนอดไม่ได้ที่จะนึกด่าคนทั้งคู่ คิดแล้วก็ส่ายหน้า ตัดสินใจว่าหล่อนควรจากไป และปล่อยให้คนทั้งคู่เสพสุขต่อ แต่คอยดูเถอะ พรุ่งนี้ก่อนออกเวรหล่อนจะนำเรื่องไปแจ้งให้หัวหน้าทราบ เพื่อหาทางป้องกันการเกิดซ้ำ และจะแจ้งให้คนไข้รับทราบด้วยว่า อย่าให้มีกรณีแบบนี้เกิดขึ้นอีก เพื่อความปลอดภัยของตัวคนไข้เอง เพราะการเสพสุขอาจกระทบกระเทือนอวัยวะที่บาดเจ็บได้