EP.06 เสวไม่เผื่อเพื่อน (คุณหมอขาขอเข็มใหญ่)

                ‘ซี้ด... ฉันก็อยาก ยัยรส แกเสียวไม่เผื่อเพื่อนเลยนะ ซี้ด... เสียว...’

                พลอยใสเบียดต้นขาที่ฉ่ำเยิ้มเข้าหากัน หยาดน้ำท่วมท้นผลิตออกมาไม่หยุดหย่อนจนหล่อนต้องถอดบิกินีและเช็ดเข้าไปในร่อง เช็ดเบาๆ กดย้ำๆ ให้ร่องแห้ง แต่กลับกลายเป็นได้ความเสียวซ่านจากเนื้อผ้าลูกไม้เสียดสีที่ติ่ง จนหล่อนต้องหยุดเช็ดและยัดบิกินีตัวจิ๋วใส่กระเป๋าเสื้อด้านหน้า

                เสียงรสรินและคนไข้หนุ่มหล่อครางกระเส่าอีกครั้ง และภาพที่เห็นก็ทำให้พลอยใสตัวแข็งทื่อ แต่ก็พยายามพาตัวเองออกมาให้พ้นจากห้องพิเศษ เพราะภาพที่เห็นนั้นคือ คนไข้หนุ่มนอนราบโชว์ดุ้นยาวใหญ่ มีรสรินคร่อมอยู่บนใบหน้า ส่ายร่อนดอกไม้ใส่ปากใส่ลิ้นเขาตามจังหวะเสียดเสียว

                พลอยใสเลียริมฝีปากหอบกระเส่า เพราะหากหล่อนไม่พาตัวเองออกมาเดี๋ยวนี้ หล่อนคงไปไม่ทันดูแลผู้ป่วยตามตารางเวลาที่ลงไว้แน่

                ร่างเล็กทว่าอวบอิ่มไปทุกสัดส่วนอ่อนระโหย ค่อยๆ ก้าวออกจากห้องพลางปิดประตูแผ่วเบาที่สุด ก่อนจะหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าห้อง

                แสงไฟตามสลัวบริเวณทางเดินทำให้หล่อนซุกซ่อนความร้อนแรงจากสีหน้าได้บ้าง แต่แว่วเสียงรสรินครวญครางด้วยความสุขสุดยอดยังตามหลอกหลอนในความคิด ภาพดุ้นยาวใหญ่ของคนไข้ทำให้หล่อนต้องกลืนน้ำลายลงคอ หล่อนกระหายหยาดน้ำนั้น อยากได้ดุ้นใครก็ได้มาบรรเทาให้หายหิว

                หล่อนอยากมากมายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน อาจเพราะว่างเว้นจากดุ้นจริงมานาน และอาจเป็นเพราะไม่เคยเห็นใครเอากันต่อหน้ามาก่อน อารมณ์ของหล่อนจึงยากจะดับได้

                แค่คิดพลอยใสก็เสี้ยนจนต้องหันหน้าเข้าหาผนังด้านข้าง ทาบหน้าผากกับปูนเย็นเยียบ แต่กลับทาบปลายนิ้วที่จุดนั้น

                “ซี้ด... อยาก...”

                อดไม่ได้จะร่ำร้องออกมา เพราะที่นี่ไม่มีใคร ใกล้จะเที่ยงคืนแบบนี้ไม่มีใครหรอกจะมาเดินเพ่นพ่าน นอกจากพยาบาลตรวจเวรประจำห้อง แต่พลอยใสรู้แล้วว่าหล่อนคิดผิด

                บางอย่างที่เคลื่อนไหวในมุมมืดไม่ไกล ทำให้พลอยใสตื่นตัว เสื้อกาวน์สีขาวนั้นดูราวจะสะท้อนแสงได้เมื่ออยู่ในความมืด พลอยใสสั่นจนขนลุกทั้งตัว เมื่อเจ้าของร่างนั้นกำลังเดินใกล้เข้ามา

                ‘ผู้ชาย – นายแพทย์’

                ในหัวคิดวุ่นวายว่านายแพทย์คนนี้มายืนอยู่นานแค่ไหนแล้ว และเขาเห็นสิ่งที่หล่อนทำหรือไม่ หล่อนควรจะแก้ตัวว่าอย่างไรดี เขาต้องเห็นแน่ๆ เพราะหล่อนไม่ได้ยินเสียงว่าเขาเดินมาจากทางไหน เขาต้องยืนอยู่ตรงนี้ก่อนที่หล่อนจะออกมา และเขาก็ต้องเห็นทั้งหมด

                “คะ... คุณหมอ” พลอยใสติดอ่างไปไม่เป็นเมื่อเห็นเจ้าของเสื้อกาวน์ชัดเจน

                ‘นายแพทย์เจนจบ’ คุณหมอคนใหม่ของโรงพยาบาล ทำไมนะหล่อนต้องมาเจอเขาในคืนนี้ด้วย หล่อนไม่เคยอยู่เวรตรงกับเขานี่นา คิดแล้วพลอยใสก็อยากจะหันหน้าเข้าข้างฝาแล้วเอาหัวตัวเองโขกเข้าไป ก็คืนนี้ไม่ใช่เวรของหล่อน

                “ครับผมเอง”

                เจนจบเดินเข้าหาพยาบาลสุดสวยที่เขาหมายปองหล่อนตั้งแต่วันแรกที่ได้มาประจำที่โรงพยาบาลแห่งนี้ แต่พลอยใสเล่นตัวสุดยอด หล่อนถือว่าสวย เริ่ด เชิด โสด หล่อนไม่สนใจเขาสักนิด แต่คืนนี้เขาจะทำให้หล่อนจำไปจนวันตาย จะเอาหล่อนให้เพลียจนแทบคลานกลับห้องพัก

                โชคดีเหลือเกินที่เขาเห็นหล่อนอยู่ที่หน้าวอร์ด เมื่อถามจากพยาบาลคนอื่นจึงรู้ว่าคืนนี้พลอยใสมาอยู่เวรแทนพยาบาลอีกคน เขารู้ว่าเวลานี้หล่อนจะขึ้นมาตรวจคนไข้ตามตารางเวลา ก็เลยว่าจะมาดักพบ จะอาศัยการตรวจคนไข้พูดคุย อาจดูเป็นการเป็นงาน แต่ก็จะถือว่าเป็นโอกาสแรกที่เขากับหล่อนจะได้พูดคุยใกล้ชิด

                แต่ใครกันจะคิดว่า ไม่เพียงแค่ใกล้ชิด แต่เขาจะได้ทะลวงไปถึงข้างใน

                เขาเห็นพลอยใสกดลิฟต์ขึ้นมาที่ชั้น ๖ จึงรีบตามขึ้นมา เดาว่าหล่อนคงแวะมาหารสรินก่อน และก็เป็นจริงเมื่อเขามองจากช่องกระจกใสแล้วเห็นหล่อนยืนอยู่ใกล้กับประตูห้อง แต่ลักษณะของหล่อนเป็นการลอบมองอะไรบางอย่าง ก่อนที่กิริยาของหล่อนจะเปลี่ยนไป นั่นคือท่าทางของคนมีอารมณ์เต็มที่

                ฝ่ามือกระยุกกระยิกอยู่ด้านหน้า ก่อนจะตามมาด้วยสอดมือเข้าไปบีบเต้านม แต่คงไม่สาแก่ใจ เมื่อพลอยใสกล้าที่จะเลิกกระโปรงขึ้นและสอดนิ้วเข้าไปบี้บด ก่อนจะแหย่...