"หยุดนะ!" แม่ชีแห่งโชคชะตาสั่นเทาด้วยความโกรธและอับอายยิ่งนัก เธอสวมใส่เกราะไหมสวรรค์อยู่บนตัวของเธอ แล้วเธอจะปล่อยให้แดร์ริลถอดมันออกไปได้ยังไง! มันเป็นการล่วงละเมิดเธออย่างโจ่งแจ้ง! ถ้าแดร์ริลแตะต้องเธอเพื่อถอดเกราะออก ชื่อเสียงของเธอจะมัวหมองทันทีถ้าหากว่าข่าวนี้แพร่กระจายออกไป แดร์ริลเพิกเฉยต่อเธอและยังคงพยายามที่จะถอดชุดยาวของเธอออก ในขณะที่เขากำลังจะถอดเกราะออกนั้น “ฉันจะฆ่าแก!” แม่ชีแห่งโชคชะตาตะโกนสุดเสียง แดร์ริลเองก็โกรธ เขาเดินไปข้างหลังเธอและกระแทกเธอให้คุกเข่าลงบนพื้น แม่ชีแห่งโชคชะตาทรุดตัวลงกับพื้นทันที “แกไม่สมควรยืนพูดกับฉัน” แดร์ริลมองเธอด้วยสายตาเยือกเย็นจากนั้นเขาก็ทำกับเมแกนเช่นเดียวกัน เมแกนทรุดลงกับพื้นทันที แดร์ริลลากเก้าอี้ออกมานั่งอยู่ข้างหน้าของทั้งสองคน แม่ชีแห่งโชคชะตาโกรธแค้นมาก เธอไม่เคยคุกเข่าต่อหน้าใครเช่นนี้มาก่อน มันน่าละอายแค่ไหนที่เธอจะต้องคุกเข่าลงตรงหน้าแดร์ริลผู้ไร้ประโยชน์ แดร์ริลมองเห็นความโกรธของแม่ชีแห่งโชคชะตา เขาเกือบตายเมื่อตอนที่เธอโจมตีเขา ดังนั้นเขาจึงพอใจที่ได้เห็นเช่นนี้! แดร์ริลยิ้มเยาะและเอื้อมมือไปลูบหัว
มาสเตอร์ลีโอนาร์ดใช้โอกาสนี้เพื่อปล่อยผู้หญิงสองคนที่ถูกสะกดจุดอย่างรวดเร็ว แดร์ริลไม่สามารถหยุดเขาได้ทันเวลา มาสเตอร์ลีโอนาร์ดได้ทำลายแผนการของเขาไปแล้ว มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับแดร์ริลที่จะหาโอกาสเอาชนะแม่ชีแห่งโชคชะตาได้ แดร์ริลหัวเราะเยาะ “ว้าว ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่ามาสเตอร์ลีโอนาร์ดและแม่ชีแห่งโชคชะตาจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งเช่นนี้” ที่หอคอยดาวปรารถนา อีเว็ตต์ปลอมตัวเป็นดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายและจับกุมเหล่าสมาชิกจากทุกสำนัก จากนั้นเธอก็จับแม่ชีแห่งโชคชะตาทำพิธีสมรสกับมาสเตอร์ลีโอนาร์ด แน่นอนว่าทุกคนเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนั้น ไม่มีใครกล้าพูดถึงเรื่องนั้นเพราะอารมณ์อันฉุนเฉียวของแม่ชีแห่งโชคชะตา แดร์ริลหัวเราะเยาะ “ดูเหมือนว่าแกทั้งคู่จะสนิทสนมกันมากนะ สามีมักจะวิ่งเข้ามาเมื่อภรรยาตกอยู่ในอันตรายเสมอ ช่างรักกันมากอะไรเช่นนี้!” “แดร์ริล!” แม่ชีแห่งโชคชะตาตัวสั่น เธอหันไปมองมาสเตอร์ลีโอนาร์ด “นายเข้ามาทำไม ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากนาย!” มาสเตอร์ลีโอนาร์ดไม่รู้ว่าจะตอบโต้เธอเช่นไร 'แม่ชีแห่งโชคชะตาช่างไร้สาระจริง ๆ ฉันมาที่นี่ก็เพื่อช่วยเธอ เธอไม่เพียงแต่ไม่เห็นคุณ
นายหญิงแห่งนิกายจะต้องผิดหวังมากแน่ ๆ แดร์ริลรู้สึกเป็นกังวล เขาไม่รู้ว่านายหญิงแห่งนิกายอยู่ที่ไหนในตอนนั้น 'เมื่อเธอออกจากเกาะสราญรมย์แล้ว เธอจะต้องมาตามหาฉันที่เมืองตงไห่อย่างแน่นอนและฉันก็ยังไม่ได้กลับไปที่เมืองตงไห่หลายวันแล้ว ฉันสงสัยว่าเธอจะทำอะไรอยู่ที่ไหนในตอนที่เธอหาฉันไม่เจอ?' แดร์ริลคิด แดร์ริลเป็นกังวล เขารีบออกจากห้อง เขาผิวปากเรียกอินทรีหิมะและรีบกลับไปยังเมืองตงไห่ทันที แดร์ริลรู้สึกไม่สบายใจตลอดการเดินทาง ภาพของนายหญิงแห่งนิกายวนเวียนอยู่ในจิตใจของเขา เธอกำลังตั้งท้องและเขาหวังว่าเธอจะปลอดภัย … ที่หุบเขาง้อไบ๊ ตัวสำนักตั้งอยู่ตรงกลางหุบเขา เป็นสำนักโบราณและเป็นที่ตั้งของสำนักง้อไบ๊ซึ่งเป็นหนึ่งในหกนิกายหลัก เป็นเวลาหลายพันปี สำนักง้อไบ๊ได้จัดตั้งผู้เจ้าสำนักหญิงแห่งนิกายหลายคน มีคำล่ำลือว่าเจ้าสำนักหญิงแห่งนิกายเพียงผู้เดียวในประวัติศาสตร์ เธอคือ เลดี้ วู นายหญิงแห่งนิกายคนที่ 26 ของสำนักง้อไบ๊ เจ้าสำนักแห่งนิกายคนปัจจุบันของพวกเขาเป็นเทพธิดาผู้ไร้ความปราณี ออโรร่า แฮนเซ่น เธอเป็นผู้นำนิกายหญิงคนที่ 37 ทักษะเฉพาะตัวของเธอคือ หมัดมังกรน้ำแข็ง เธอเป
แดร์ริลไม่เคยถ่ายรูปโมนิก้าเอาไว้เลย วิธีเดียวที่จะตามหาโมนิก้าได้ก็คือ การจ้างจิตรกรมาวาดภาพเหมือนของเธอ ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว! เจดหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและโทรออกทันที เธอเป็นผู้จัดการทั่วไปของวินดันกรุ๊ปและเธอก็มีชื่อเสียงมากในเมืองตงไห่ ภายในเวลาเพียงไม่ถึงชั่วโมงจิตรกรก็มาถึงที่สำนักงานแล้ว จิตรกรเริ่มวาดภาพตามคำอธิบายของแดร์ริลและปรับแต่งภาพให้เสร็จสมบูรณ์ ภาพวาดนั้นดูเหมือนโมนิก้ามาก หลังจากที่เขาได้รับภาพวาดแล้ว แดร์ริลก็ออกจากอสังหาริมทรัพย์เกรทเวสไปทันที เขาถ่ายรูปภาพวาดแล้วส่งไปยังสี่แฝดดิกสัน เพื่อที่พวกเขาจะได้นำเหล่าทัพจากสำนักประตูสุราลัยให้ออกตามหานายหญิงแห่งนิกาย แดร์ริลสั่งไม่ให้พวกเขาเปิดเผยตัวตน พวกเขาจะต้องดำเนินการไปอย่างเงียบ ๆ เพราะโมนิก้าคือนายหญิงแห่งนิกาย พวกเขาไม่ต้องการให้นิกายจ้าวสวรรค์รับรู้ เมื่อเขามอบหมายคำสั่งแล้ว เขาก็นำภาพวาดและมุ่งหน้าไปยังถนนที่พลุกพล่านที่สุดของเมืองตงไห่ เขาต้องการแสดงภาพวาดให้ทุกคนที่เดินผ่านไปมา เผื่อว่าพวกเขาอาจจะเคยพบเธอ แม้ว่าจะฟังดูโง่เขลา แต่มันก็เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด นายหญิงแ
ที่บาร์คาราโอเกะสวนซ่อนเร้นในเมืองตงไห่ บาร์ตั้งอยู่บนถนนที่พลุกพล่านและเพิ่งเปิดตัวได้ไม่นาน นอกจากนี้ บาร์นี้ยังเป็นบาร์ที่ใหญ่ที่สุดของเมืองตงไห่ ที่ห้องดีลักซ์สวีทระดับสามของบาร์ ห้องดีลักซ์สวีทมีความกว้างหลายร้อยตารางฟุต มีเคาน์เตอร์ไวน์ ห้องนอน ระบบเสียงชั้นยอดและที่สำคัญที่สุดคือมีสระน้ำขนาดเล็ก บาร์แห่งนี้มีพื้นที่กว้างขวาง อัตรารายชั่วโมงของพวกเขาอยู่ที่ประมาณ 50,000 เหรียญ นอกจากเหล่าชนชั้นสูงที่ร่ำรวยแล้ว ไม่มีใครสามารถจ่ายมันได้จริง ๆ ในขณะนั้น ห้องสูทถูกล้อมรอบไปด้วยบอดี้การ์ดหลายสิบคนที่สวมชุดสีดำ พวกเขาดูน่าเกรงขาม พวกเขาอยู่ที่นั่นเพื่อคุ้มกัน ดาลตัน เซ็นเดอร์ แห่งดาลตันเอ็นเตอร์เทนเมนท์ หลังจากเหตุการณ์ที่งานเฉลิมฉลองเทศกาลไหว้พระจันทร์ของเมืองตงไห่ เมื่อตอนที่แดร์ริลเทปัสสาวะใส่ดาลตัน เขาก็ตระหนักถึงความสำคัญของบอดี้การ์ดทันที คนของเขาทั้งหมดได้รับค่าตอบแทนราคางามและพวกเขาเหล่านี้ต่างก็เป็นผู้มีประสบการณ์ ดาลตันนั่งอยู่บนโซฟาและถือแก้วไวน์แดงอยู่ในมือ เขาอยู่ที่นี่เพื่อผ่อนคลาย หญิงสาวสองสามคนนั่งอยู่ข้างเขา พวกเธอทั้งหมดมีหน้าตาที่สวยงาม พวกเธอเป็นศ
ดาลตันพยักหน้า เขาไม่ละสายตาจากโมนิก้าเลย ดาลตันยิ้มและถามว่า “ผู้จัดการเจเน็ต ผมได้ยินมาว่าสาวสวยคนนี้จะเสิร์ฟแต่ผลไม้และร้องเพลง จะเป็นอะไรไหมถ้าผมอยากจะให้เธอมาดื่มกับผม?” เจเน็ตชะงัก แต่เธอก็ยิ้มและตอบว่า “แน่นอนท่านประธานดาลตัน คุณเป็นแขกคนพิเศษของเราและเป็นเกียรติของโมนิก้ามากที่จะได้ดื่มกับคุณ” ในขณะที่พูดเธอก็มองไปที่โมนิก้าและบอกให้เธอเสิร์ฟเครื่องดื่มให้กับดาลตัน โมนิก้ากัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “ผู้จัดการเจเน็ต เราตกลงกันแล้วว่าฉันจะไม่ดื่มกับแขก” ในวันแรกของการทำงาน โมนิก้าก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล แขกมักจะมองเธอราวกับว่าเธอกำลังเดินเปลือยเปล่า การจ้องมองของพวกเขาทำให้เธอรู้สึกหนักใจ โมนิก้าอยากจะออกจากที่นี่ แต่เธอจะไปไหนได้? เมืองตงไห่ใหญ่มากและเธอก็ไม่มีเงินติดตัวเลย แล้วเธอจะพบกับแดร์ริลได้ที่ไหน? พี่สะใภ้ของแดร์ริลได้แนะนำสถานที่แห่งนี้แก่เธอ ดังนั้น มันคงจะไม่เลวร้ายเกินไป ในวันแรกของการทำงาน โมนิก้าได้บอกเจเน็ตแล้วว่าเธอจะไม่ดื่มเหล้ากับแขกและเจเน็ตเองก็ได้ตกลงในเรื่องนี้แล้ว เธอกำลังกลับคำพูดอย่างนั้นเหรอ? โมนิก้าอยู่บนแท่นเสมอ แล้วเธอจะด
"กรุณาให้เกียรติฉันด้วย" โมนิก้าโกรธจัด เธอปัดแขนของดาลตันออกไปและรักษาระยะห่างระหว่างเธอกับเขาบนโซฟา “ก็ได้ ก็ได้ ผมจะให้เกียรติ” ดาลตันหัวเราะแล้วยกแก้วไวน์ขึ้น เขาจิบไวน์ในขณะที่เขาจ้องมองโมนิก้า ดาลตันโบกมือเรียกเจเน็ต เจเน็ตต์รีบเดินเข้ามาและถามว่า “ท่านประธานดาลตัน มีอะไรให้ฉันรับใช้คะ?” ดาลตันหัวเราะและพูดว่า "เจเน็ต มันน่าเสียดายนะที่จะให้สาวสวยเช่นนี้เป็นแค่พนักงานสาวเสิร์ฟ ผมต้องการให้เธอเซ็นสัญญากับผม ผมอยากได้เธอมาเป็นศิลปินในค่ายของผม!" เจเน็ตลังเลและยิ้มแห้ง ๆ “ท่านประธานดาลตัน ฉันเกรงว่าจะไม่เหมาะสม” เจเน็ตต้องการให้โมนิก้าดึงดูดลูกค้าให้มาที่บาร์ของเธอมากกว่า ดาลตันส่ายหัวพร้อมหยิบการ์ดเพชรของธนาคารอเมทิสต์ออกมาจากกระเป๋าสตางค์ของเขา “ผมจะให้คุณสิบล้าน ส่วนเธอจะไปกับผม” อะไรนะ?! สิบล้าน! เจเน็ตตกตะลึง เธอยิ้มให้เขาทันที “คุณช่างเป็นคนที่มีเมตตาท่านประธานดาลตัน ฉันตกลงจะยกเธอให้กับคุณ” เจเน็ตตื่นเต้นมากที่เธอได้รับโชคลาภก้อนโต เธออยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ ดาลตันขยับเข้าไปใกล้โมนิก้าและยิ้ม "สาวสวย ด้วยคุณสมบัติของคุณ ผมรับประกันได้เลยว่าคุณจะต้อ
เธอกล้าพูดกับท่านประธานดาลตันแบบนั้นได้อย่างไร?"แกเป็นบ้าอะไรของแก? แกกล้าพูดกับท่านประธานดาลตันแบบนั้นได้ยังไง?" เจเน็ตรู้สึกเสียวสันหลังวาบ "ขอโทษเขาเดี๋ยวนี้"ดาลตันหัวเราะและขอให้เจเน็ตออกไปก่อนเขาเดินเข้าไปหาโมนิก้าและกล่าว "คนสวย เธอเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่ฉันชอบมาก"เขาจับมือโมนิก้าขณะเขากล่าว"ปล่อยฉัน!"โมนิก้าเดือดดาล เธอหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาสาดใส่หน้าของดาลตันเลอะเทอะเต็มไปหมด จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืนและเตรียมพร้อมจะหนีออกจากห้องสูทเปรี้ยง!ดาลตันโมโหมากและเขาก็เก็บอาการไว้ไม่อยู่ เขาเตะโต๊ะรับแขกกระจุยกระจายทำให้แก้วหลายใบหล่นแตกกระจายอยู่บนพื้น"นังสารเลว! แกกล้าดียังไง?" ดาลตันขุ่นเคืองขณะเขาโบกมือเรียกบอดี้การ์ด "มัดตัวเธอ!"บอดี้การ์ดก็เข้าประชิดล้อมตัวเธอในทันทีและผูกมัดเธอด้วยเชือกโมนิก้าเป็นคนอ่อนแอมาโดยตลอด ไม่มีทางที่เธอจะเอาชนะบอดี้การ์ดได้และยิ่งไปกว่านั้นเธออุ้มท้องอยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะขัดขืนแต่พวกเขาก็สามารถมัดเธอไว้ได้อย่างง่ายดายและจับตัวเธอโยนไปที่โซฟาดาลตันจ้องไปที่เธอ "แกกล้ามาก กล้าถึงขนาดสาดไวน์ใส่หน้าฉันได้ยังไง!"ดาลตันหันไปหาศิลปินหญิงและกล่าว
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ