เกรแฮมยิ้มออกมาเบา ๆ และสั่ง "นำตัวไซออน เฟเธอร์สโตนมาที่นี่"เสียงกระทบของโซ่ตรวนได้ยินมาจากเวทีผู้คนต่างเงียบสงบและทุกคนต่างมองไปที่จุดยืนพิพากษาพวกเขาอยากรู้ว่าหนึ่งในจตุพิทักษ์ราชันย์จากนิกายตำหนักอมตะจะลงเอยเช่นไร!"เดินเร็วกว่านี้!" สาวกของสำนักบู๊ตึ้งสองคนกำกับ ไซออน เฟเธอร์สโตน และเดินมาที่จุดยืนพิพากษาไซออน สูญเสียความสง่างามในฐานะราชสีห์ทองคำไปโดยสิ้นเชิง แขนขาของเขาถูกล็อคด้วยโซ่เหล็กหนักและผมของเขาเสียทรงยุ่งเหยิง ร่างกายของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดและหน้าของเขาซีดขาวเป็นกระดาษ เขาดูไม่มีอะไรเหมือนกับจอมยุทธชั้นเลิศที่แข็งแกร่งด้วยลมหายใจที่บางเบาของเขาอย่างไรก็ตาม ความเกรี้ยวกราดก็ยังคงปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาหลายคนผิดหวังกับสภาพของเขา ผู้คนต่างส่งเสียงโห่ร้องไล่ บางคนถึงกับเป่าปากในลักษณะเหยียดหยาม 'นี่หรือ ราชสีห์ทองคำ''ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษเลยในตัวเขา'ไซออนไม่สนใจสายตาจากฝูงชนและจับจ้องสายตาตัวเองไปที่ เกรแฮมและจอมยุทธชั้นสูงจากทั้งหกสำนักหลัก เขาเย้ยหยัน "กล้าดียังไงที่คนน่ารังเกียจอย่างพวกแกเรียกตัวเองว่าสำนักที่ชอบธรรมอย่างไร้ยางอาย? พวกแกวางกับดัก
ซอว์เยอร์นั้นมั่นใจมากพอที่ปล่อยให้แอรอนโจมตีก่อนฝูงชนต่างประหลาดใจสีหน้าแอรอนนั้นเดือดดาลเป็นสีแดงเขารู้สึกเหมือนถูกเหยียดหยาม เขาเย้ยหยัน "อย่ามาโทษฉันทีหลัง แกขอร้องความตายนี้เอง"เขาตะโกนข่มขวัญและดีดตัวขึ้นไปในอากาศราวกับกระสุนก่อนจะพุ่งเข้าใส่ซอว์เยอร์กับกำปั้นของเขา! เขารวบรวมพลังทั้งหมดไปที่หมัดของเขา! การตัดต้นไม้ที่โตเต็มที่เป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา!ตุ้บหมัดของเขาปะทะเข้าไปเต็ม ๆ อย่างรุนแรงที่ตัวของซอว์เยอร์ แต่เขาก็ยังยืนหยัดไม่สั่นไหว ราวกับก้อนหินศิลา!อะไร?แอรอนแสดงสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมากในวินาทีต่อมาเนื่องจากความเจ็บปวดจากแขนของเขา เขาก้มลงมองและเห็นกระดูกที่ข้อมือของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ !"อ๊าก" เขากรีดร้องในความเจ็บปวด เขามองไปที่ซอว์เยอร์อย่างไม่เชื่อสายตาและมีสีหน้าที่หวาดผวา!"วิถีพิชิตมังกร?"มันคือวิชาขั้นสุดยอดของนิกายวนิพก ซึ่งมันจะเพิ่มพลังการป้องกันอย่างมหาศาล! ผู้ซึ่งจะสำเร็จวิชานี้ได้จะต้องมีพรสวรรค์อย่างสูงในการบ่มเพาะ! ไม่มีใครคาดคิดว่าคนมอมแมมอย่างซอว์เยอร์จะรู้จักทักษะนี้ซอเยอร์ยิ้มอย่างมีเลศนัย "นายได้ใช้โอกาสของนายไปแล้ว ทีนี้ถึงตาของฉันบ
แดร์ริลต้องไม่ขึ้นไปบนเวทีต่อสู้เด็ดขาด หากเขาตายในการประลอง ใครจะสามารถหาโอสถบูรณาการมาให้แคทเธอรีนได้?เมื่อเธอนึกถึงโอสถบูรณาการ แคทเธอรีนกัดริมฝีปากและยื่นขวดน้ำให้กับแดร์ริล "ดื่มน้ำไหม แดร์ริล?""ไม่จำเป็น ผมต้องการคนนวดเท้า" แดร์ริลตอบอย่างเป็นกันเองอะไร?แคทเธอรีนเดือดดาล ลูกศิษย์ของเธออยู่ที่นี่ทั้งหมด เธอจะไปนวดเท้าเขาได้อย่างไร?"เดี๋ยวก่อน ไว้ค่อยทำที่ออฟฟิศ ได้ไหม?""ไม่เป็นไร ไว้ก่อนก็ได้" แดร์ริลพยักหน้าในระหว่างที่เขาจดจ่ออยู่บนเวทีการต่อสู้ในเวลาเดียวกัน คนจากตระกูลไทชิขึ้นไปบนเวทีและกล่าวกับซอว์เยอร์ "ฟาเบียน ทราวิส จากตระกูลไทชิ ฉันมาที่นี่เพื่อขอท้าประลอง"ซอว์เยอร์ยิ้ม "ปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่ห้า? ได้โปรดเถอะ"ฟาเบียนไม่เสียเวลา เขาหันตัวและต่อยซอว์เยอร์อย่างไรก็ตาม หมัดนั้นทั้งอ่อน และปวกเปียกซอว์เยอร์หัวเราะ "แกยังไม่ได้กินข้าวมารึยังไง?""โอ้ ไม่! ฟาเบียนเป็นไอ้ขี้แพ้ หมัดนั้นช่างปวกเปียก""ถูกต้อง..."ทุกคนรอบ ๆ เวทีต่างหยักหน้าปัง!พวกเขาแลกหมัดปะทะใส่กัน และสีหน้าหยิ่งผยองของซอว์เยอร์ก็เปลี่ยนไปในทันทีเขาสัมผัสได้ว่าฟาเบียนดูดกำลังภายในข
หน้าของฟาเบียนมีรอยแดง เขาโกรธเคืองมากที่มีบางคนมาตบเขาต่อหน้าทุกคน จากนั้นเขาก็ต่อยเอเวอลินด้วยวิถีดูดพลังปราณเอเวลินไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย เธอยังยืนมั่นคงขณะที่ฟาเบียนต่อยเข้าที่ไหล่ของเธอว้าว!ในเวลาเดียวกันฟาเบียนปล่อยลมหายใจที่เย็นยะเยือกออกมา! เขาได้ใช้วิถีดูดพลังปราณเพื่อซึมซาบกำลังภายในของเอเวอลินมา อย่างไรก็ตามนั้นมันก็มากพอที่จะทำให้เขาแตกสลาย!"ช่างเป็นพลังภายในที่แข็งแกร่งและเยือกเย็น"ฟาเบียนรู้สึกหนาวเหน็บ ฟันของเขาสั่นกระทบกันอย่างควบคุมไม่ได้ เขาจึงไม่สามารถจะกล่าวอะไรต่ออีก หรือนั่นมันคือ วิถีหญิงพรหมจรรย์? ฟาเบียนรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากนั่นถูกต้อง! เอเวอลินได้บ่มเพาะพลัง วิถีหญิงพรหมจรรย์จากคัมภีร์สาวไร้มลทินมันเกิดอะไรขึ้น? ฟาเบียนไม่สามารถขยับตัวได้?ฝูงชนรอบ ๆ เวทีต่างไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นมันมีชั้นน้ำแข็งปกคลุมไปทั่วตัวฟาเบียน และเขานั้นถูกแช่แข็งแดร์ริลนั้นประทับใจมากกับเอเวอลิน เธอสามารถที่จะใช้พลังภายในที่เยือกเย็นของเธอจัดการวิถีดูดพลังปราณของฟาเบียนได้เกรแฮมก็ถึงกับพยักหน้า มันช่างเป็นสิ่งที่หาชมได้ยาก ที่จะเห็นหญิงสาวกับพลังภายในที่เย็
เซอร์ซีรั้นก็เคยได้ยินชื่อเสียงของไวแอทเช่นกัน ในความเป็นจริงใครบ้างที่จะไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของชายหนุ่มคนนี้?เซอร์ซีเหงื่อไหลเย็นยะเยือก เธอนั้นเป็นกังวลกับเอเวอลินซึ่งเธอไม่แน่ใจว่าเอเวลินจะสามารถต่อกรกับเขาได้ไวแอทมองเอเวอลินอยู่บนเวทีและเขายิ้ม "เธอช่างเป็นหญิงสาวที่สวยงามเหลือเกิน ฉันไม่อยากจะทำร้ายเธอ ไม่ต้องห่วง ฉันจะอ่อนโยนกับเธอในฐานะที่เป็นสาวน้อย""งั้นมาเริ่มกันเลย" เอเวอลินกล่าวเย็นชาไวแอทอาจจะดูฉลาดและแข็งแกร่ง แต่เขานั้นก็ขี้หลี แต่อย่างไรแดร์ริลก็ไม่ได้ดีมากไปกว่าเขาไวแอทยิ้มและโค้งคำนับ "สุภาพสตรีก่อน""นายร้องขอเอง!" เอเวอลินกล่าวเย็นชา และทันใดเธอก็เหวี่ยงหมัดมุ่งไปหาเขา"โอ้ สาวน้อยเธอช้าไป""ไม่สิ เธอต่างหากที่ปวกเปียก"ไวแอทนั้นแข็งแกร่งเกินไปและมีทักษะสูง เขายังเย้าแหย่เอเวอลินได้แม้จะต่อสู้กันอยู่เอเวอลินโกรธเคืองและละอายใจ เธอพยายามหนักขึ้นและหนักขึ้นแต่ก็ไร้ผล ทุกครั้งที่เธอโจมตีไวแอท นั้นสามารถปัดป้องได้ตลอดผู้ชมทุกคนต่างประทับใจกับทักษะของพวกเขาพวกเขาต่อสู้กันถึงสิบ ๆ รอบ แต่เอเวอลินก็ยังไม่สามารถจัดการโจมตีไวแอทได้! เธอนั้นเดือดดาลและอับ
เอเวลินดูย่ำแย่ เธอนั้นขุ่นเคือง อับอายและสิ้นหวังเธอคิดว่าเธอสามารถชนะการประลองและกลายเป็นผู้มีชัยได้ง่าย ๆ เธอไม่คิดว่าจะมีคนอย่างไวแอท ปรากฏขึ้นมา เธอนั้นมาจากตระกูลนิกายตำหนักอมตะในระหว่างที่ไวแอทนั้นมาจากตระกูลสำนักบู๊ตึ้ง เธอจะสามารถไปสังหารคุณปู่ของเธอกับเขาได้อย่างไร?"ปล่อยตัวฉัน!" เอเวอลินขู่ไวแอทปล่อยตัวเธอ พวกเขาอยู่ในพื้นที่สาธารณะ มันคงจะดูไม่เหมาะสมสำหรับเขาที่ยังจับข้อมือของเธอไว้อยู่เอเวอลินกัดริมฝีปากและเดินลงไปจากเวที กลับไปที่นั่งของเธอ ดวงตาของเธอเป็นสีแดง และเธอใกล้จะร้องไห้เซอร์ซีรู้สึกเสียใจ เธอปลอบเอเวอลิน "เอเวอลิน ไม่ต้องห่วง เราจะหาทางอื่นกันต่อไป"เอเวอลินไม่ได้กล่าวคำใดต่ออีก เธอไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้ การต่อสู้ใกล้จะจบลงในไม่ช้า มันจะมีหนทางอื่นได้อย่างไร?ไวแอท ผู้ซึ่งยังอยู่บนเวที ยิ้มอย่างมั่นใจ เขามองไปรอบ ๆ เวทีและกล่าว "มีใครอีกไหมที่จะกล้ามาท้าประลองกับฉัน? สำหรับใครก็ตามที่จะก้าวขึ้นมาฉันขอเตือน สาวสวยนั้นสามารถลงไปจากเวทีได้อย่างปลอดภัยก็เพียงเพราะว่าเธอเป็นสาวสวย สำหรับคนอื่น ๆ ที่เหลือ พวกคุณจะต้องตายหรือไม่ก็บาดเจ็บแสนสาหัส!"คำกล่
เขาคงได้วิ่งแก้ผ้าในสนาม?ทั้งห้องสิบหกต่างหัวเราะลั่นเมื่อได้ยินสิ่งที่เดซี่กล่าวเดคแลนยกนิ้วให้กับเดซี่ ช่างเป็นความคิดที่บรรเจิด!แดร์ริลส่ายหัว พี่สาวลูกพี่ลูกน้องของซาเวียนและแด๊กซ์เป็นคนสวยและมีความสามารถ ทำไมเธอถึงมีความคิดที่เบาปัญญาได้ขนาดนี้?'ได้ หากเธอต้องการจะทำให้ฉันอับอาย ฉะนั้นฉันก็จะปล่อยให้เธอขายขี้หน้าต่อหน้าทุกคน'แดร์ริลยิ้มเมื่อมองไปที่เดซี่ "ไม่เป็นไร แต่ถ้าหากฉันชนะ เธอจะต้องสารภาพรักกับฉันต่อหน้าอาจารย์และนักเรียน จะต้องเป็นการสารภาพรักที่จริงใจด้วย"ว้าว!ทั้งห้องต่างพากันหัวเราะอีกครั้ง ทำไมแดร์ริลนั้นยโสโอหังได้ขนาดนี้!มันจะต้องเป็นเรื่องที่น่าอับอายขายขี้หน้าอย่างมากที่สารภาพรักกับไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่น!เดซี่เป็นสาวสวยที่โด่งดัง เธอมีคนแอบปลื้มเป็นสิบ ๆ ในโรงเรียน พวกเขาต่างดูโกรธเคืองไม่พอใจ"เทพธิดาอย่างเธอจะไปสารภาพรักกับไอ้คนไร้น้ำยาอย่างแกได้ยังไง?""ทำไมแกไม่ยอมฝันเฟื่องต่อไป?"แดร์ริลไม่สนใจคำพูดจากพวกเขาทั้งหมด เขายิ้มไปที่เดซี่ "เธอคิดว่าไงล่ะ? เธอจะพนันกันไหม?""แน่นอน อย่าลืมเรื่องที่เดิมพันกันไว้ ทุกคนเป็นสักขีพยานให้กับเรา" เดซี่ยิ
ไวแอทนั้นอยู่บนเวที หรือว่าเขาจะเสียสติไปแล้ว?แดร์ริลรู้สึกถึงความเป็นห่วงของลิลี่และอีวอนจากสายตา เขารู้สึกอบอุ่นอยู่ภายในใจ เขาพยักหน้าให้กับทั้งสองคนก่อนจะหันหลังเพื่อเดินไปบนเวที"เอเวอลิน ดูสิ!" เซอร์ซีกล่าวกับเอเวอลินขณะเธอชี้ไปที่แดร์ริล "เขากำลังขึ้นไปบนเวที""เขากำลังรนหาที่ตาย" เอเวอลินกล่าวเย็นชาเมื่อเอเวอลินได้ต่อสู้กับไวแอท เธอสามารถสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของเขา เธอเชื่อว่าไม่มีใครในฝูงชนจะสามารถเอาชนะเขาได้แม่ชีแห่งโชคชะตา ผู้ซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของเวที จ้องเขม็งไปที่แดร์ริลไอ้คนไร้ค่าอย่างนี้จะมาร่วมการประลองได้อย่างไร?มันคงจะเป็นความคิดที่ดี หากไวแอทสามารถฆ่าเขาบนสังเวียนได้ มันจะช่วยลดภาระของเธอ"ทำไมเขาขึ้นไปบนนั้น?"เมแกนผู้ยืนอยู่ด้านหลัง เอามือมากุมปากไว้ขณะเธอถอนหายใจ'เขาไม่รู้พละกำลังของตัวได้ยังไง' มีแกนเริ่มจะเป็นห่วงด้วยเช่นกันแม่ชีแห่งโชคชะตาเห็นสีหน้าของมีแกนและถาม "เมก เธอเป็นห่วงเขาเหรอ?"ดูเหมือนว่าการคาดเขาของเธอจะถูกต้อง เมแกนมีใจให้แดร์ริล เธอนั้นสงบเสงี่ยมและไม่เคยกังวลกับผู้ชายคนไหนมาก่อน คนอย่างเธอไปตกหลุมรักคนไร้ค่าอย่างแดร์
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ