จากนั้นจูปาเจี๋ยก็กล่าวขึ้นว่า “โบราณว่าไว้ คนเราจะมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งต่อกันก็ต่อเมื่อเรากลายเป็นสามีภรรยากัน ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถทนเห็นเธอตายได้ ฉันคิดว่าเธอควรจะเชื่อฟังฉันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป” เมื่อพูดจบ จูปาเจี๋ยก็ยกมือขึ้นสกัดจุดเชนเทล่าอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็อุ้มร่างของเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนและเดินต่อไปโดยไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัว ใบหน้าของเชนเทล่าซีดเซียวลง เธอแทบจะหมดสติเพราะความรู้สึกสิ้นหวังที่ไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ เมื่อพวกเขาจากไปแล้ว คนกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาภายในสวนด้วยความกระวนกระวาย บางคนในพวกเขามีอาการบาดเจ็บสาหัส ขณะที่ร่างของหัวหน้าของพวกเขาเปียกโชกไปด้วยเลือด เขาคือโดน็อก ดิกสัน! หลังจากการต่อสู้อันยาวนาน ในที่สุดพวกเขาก็สามารถเอาชนะสัตว์เทพปี่เซียะได้ จากนั้นพวกเขาก็รีบออกมาตามหาเชนเทล่าทันที โดน็อกเดินเข้ามาในสวนภายในสุสานโบราณ เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านขณะที่เขาตะโกนขึ้นว่า “เท็ด!” ใบหน้าของโดน็อกซีดเซียวลงเมื่อเขาได้เห็นเท็ดและผู้ใต้บังคับบัญชาหลายคนของเขานอนจมกองเลือดอยู่บนพื้นด้วยร่างที่ไร้วิญญาณ! โดน็อกรีบเดิ
แดร์ริลแทบอยากจะร้องไห้เมื่อได้ยินคำพูดของแด๊กซ์ เขาช่างเป็นคนปากไวจริง ๆ แด๊กซ์ไม่เห็นเหรอว่าเดบร้ายืนอยู่ข้าง ๆ เขา! แดร์ริลยกมือขึ้นมาและขึ้นพูดว่า “เลิกคาดเดาไปเองได้แล้ว เรื่องมันยาวน่ะ เอาไว้ฉันจะเล่าให้ฟังทีหลัง” แด๊กซ์พยักหน้าขณะหัวเราะอย่างสนุกสนาน ในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของแด๊กซ์ก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขาเอ่ยถามแดร์ริลว่า “แดร์ริล นายได้รับคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศมาจริง ๆ ใช่ไหม?” ก่อนหน้านี้ แด๊กซ์ เชสเตอร์และเดบร้าได้พบกับผู้คนมากมาย และคนเหล่านั้นก็บอกเขาว่า แดร์ริลได้รับไข่มุกแห่งจิตวิญญาณที่มีคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศอยู่ข้างในไปแล้ว "แน่นอน!" แดร์ริลกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มขณะยกมือขึ้นชี้ไปที่หัวของตัวเองและพูดขึ้นว่า "ฉันเป็นใคร? แน่นอนว่าฉันได้รับเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศมาแล้ว และฉันก็จำสูตรได้อย่างแม่นยำ! เมื่อเราออกจากสุสานโบราณไปแล้ว ฉันจะแบ่งปันสูตรให้กับพวกนายเอง!” “ยอดเยี่ยมไปเลย!” แด๊กซ์ตบไหล่แดร์ริลและหัวเราะด้วยความตื่นเต้น! คัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศคือสุดยอดเคล็ดวิชาที่ลิโป้ที่เขาใช้ในการครอบครองตำแหน่งสูงสุด! เชสเตอร์เองก็รู้สึกตื่นเต้นมากไม่แพ้ก
เมื่อได้เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ฝูงชนต่างก็จับจ้องไปที่จูปาเจี๋ยและเชนเทล่าด้วยความรู้สึกประหลาดใจ 'ทำไมจูปาเจี๋ยถึงอุ้มภรรยาของโดน็อกเอาไว้เช่นนั้น? หรือว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาสองคน?’ “ฮ่า ๆ” ในเวลานั้น จูปาเจี๋ยก็หัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดังขณะที่เขาจ้องมองโดน็อกและพูดหยอกล้อว่า “เจ้าหนุ่ม ไม่มีอะไรให้ต้องสงสัย เพราะว่าตั้งแต่วันนี้ไป คนสวยได้ตัดสินใจที่จะติดตามข้าไปทุกหนแห่งแล้ว นั่นเป็นเพราะว่า พวกเรามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันแล้ว!” ทุกคนอ้าปากค้าง! เมื่อได้ยินคำพูดของจูปาเจี๋ย ความโกลาหลก็เกิดขึ้นทันที! ในเวลานั้น ผู้ชายหลายคนต่างก็จับจ้องไปที่จูปาเจี๋ยด้วยความรู้สึกชื่นชมขณะที่พวกเขาคิดในใจว่า 'สุดยอด! เขากล้ามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับภรรยาขององคมนตรีแห่งทวีปเวสท์ริงตันได้อย่างไม่เกรงกลัว!’ ดังนั้น พวกเขาจึงยกย่องให้จูปาเจี๋ยเป็นไอดอลของพวกเขา! โดน็อกจ้องมองจูปาเจี๋ยด้วยดวงตาที่แดงราวกับสีของเลือด “แก! ฉันจะฆ่าแก!” โดน็อกกัดฟันแน่นขณะที่เขาโบกขวานแยกนภาขึ้นไปในอากาศและตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวว่า "ตายซะ!" วินาทีต่อมา โดน็อกก็กระตุ้นพลังภายในของเขาจนถึงข
ไม่เพียงแต่สาวกสำนักฮัวจะจ้องมองแดร์ริลอย่างดุเดือดเท่านั้น แต่นิกายต่าง ๆ จากจักรวาลโลกต่างก็จ้องมองไปที่เขาอย่างดุเดือดด้วยเช่นกัน เหตุใดแดร์ริลถึงได้ไร้สามัญสำนึกเช่นนี้ เขาฆ่าผู้เฒ่าไวท์ บราวส์ได้อย่างเลือดเย็น แต่เขาก็ยังกล้าออกมาเผชิญหน้ากับผู้คน! “แดร์ริล!” เสียงของนาโอมิดังขึ้นจากฝูงชนขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปที่เขาอย่างดุเดือด “นายยังกล้าออกมาเผชิญหน้ากับฝูงชนอีกเหรอ? ช่างไร้อย่างอายเสียจริง!” 'บัดซบ! นี่มันเรื่องอะไรกัน?' ใบหน้าของแดร์ริลเต็มไปด้วยความสับสน เขาพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ‘เพราะความเก่งกาจของฉันที่ทำให้ฉันได้รับคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศ แล้วทำไมพวกเขาถึงได้อิจฉาฉันขนาดนี้นะ?’ “แดร์ริล!” สาวกสำนักฮัวคนหนึ่งเดินออกมาด้วยใบหน้าที่เศร้าโศกและโกรธแค้น ก่อนจะยกมือขึ้นชี้ไปเขาและพูดว่า “คุณอ้างตัวเองว่าเป็นฮีโร่ของจักรวาลโลกและเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยผู้ผดุงความยุติธรรม แต่คุณกลับฆ่าเจ้าสำนักของพวกเรา เพียงเพื่อคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศได้อย่างเลือดเย็น! คุณสมควรตาย!” สาวกสำนักฮัวคนอื่น ๆ ต่างก็จ้องมองเขาอย่างดุเดือดมากขึ้นด้วยเช่นกัน จากนั้นพวกเขาก็ต่อว่าแดร์ริลอย่
จากนั้นแดร์ริลก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ และพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่จริงจังว่า “ฉันไม่รู้ว่าใครที่เป็นคนหยิบไข่มุกแห่งจิตวิญญาณไป แต่ฉันคิดว่าคนที่หยิบไข่มุกแห่งจิตวิญญาณไปจะต้องเป็นคนที่ฆ่าผู้เฒ่าไวท์ บราวส์ อย่างแน่นอน!” อันที่จริงถ้าเป็นก่อนหน้านี้ แดร์ริลคงจะรู้สึกโกรธเคืองที่เขาถูกใส่ร้าย อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาถูกใส่ร้ายบ่อยครั้ง เขาจึงไม่รู้สึกโกรธเหมือนเมื่อก่อน แต่พยายามอธิบายตัวเองอย่างใจเย็น เมื่อได้ยินคำพูดของแดร์ริล บรรยากาศก็ตกอยู่ในความเงียบทันที สิ่งที่เขาพูดมีก็ความเป็นไปได้ คนที่หยิบไข่มุกแห่งจิตวิญญาณไปจะต้องเป็นคนที่ฆ่าผู้เฒ่าไวท์ บราวส์ และอีกอย่างหนึ่ง ไม่มีใครเห็นว่าแดร์ริลเป็นคนฆ่าผู้เฒ่าไวท์ บราวส์เช่นกัน ปรมาจารย์ลีโอนาร์ด นาโอมิ แกรนด์และเจ้าสำนักคนอื่น ๆ หันมองหน้ากันอย่างไร้คำพูด แด๊กซ์เย้ยหยันขึ้นด้วยความโกรธ “ที่พวกคุณสงสัยแดร์ริลก็เพราะว่าพวกคุณพบไข่มุกแห่งจิตวิญญาณอยู่ข้างศพของผู้เฒ่าไวท์ บราวส์งั้นเหรอ? พวกคุณจำไว้เลยนะว่า ต่อไปอย่าใส่ร้ายคนอื่นโดยไม่มีหลักฐานอีก!” แด๊กซ์เป็นคนอารมณ์ร้อน เขาสามารถต่อว่าทุกคนได้ทันทีโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เมื
“เมแกน!” เชสเตอร์ต่อว่าเธออย่างโกรธเกรี้ยว “ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคนสวย แต่การกระทำของเธอช่างน่ารังเกียจจริง ๆ! เธอบอกว่าฉันไล่ตามเธอไปเพื่อช่วยปกป้องแดร์ริล มันไม่เป็นความจริงเลย! ที่ฉันตามล่าเธอก็เพื่อล้างแค้นให้กับภรรยาที่ตายไปแล้วของฉัน!” แด๊กซ์พูดเสริมว่า “เมแกน เธอเคยรู้สึกผิดบ้างหรือเปล่าที่เธอฆ่าภรรยาของเชสเตอร์แต่กลับกล่าวหาว่าพวกฉันไล่ตามเธอไปเพื่อต้องการฆ่าปิดปากเธอ! บอกฉันทีว่าทำไมเธอถึงได้กล้าใส่ร้ายแดร์ริลเช่นนี้? เธอมีหลักฐานอะไร? หรือว่าเธอต่างหากที่เป็นคนฆ่าผู้เฒ่าคิ้วขาว!” เมแกนจ้องมองแด๊กซ์และเชสเตอร์อย่างเย้ยหยัน "เชสเตอร์ คุณบอกว่าคุณต้องการล้างแค้นให้กับภรรยาที่ล่วงลับไปแล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันขอถามหน่อยว่า ทำไมในช่วง 10 ปีที่ผ่านมาคุณถึงไม่ตามหาฉันและแก้แค้นฉันล่ะ? ทำไมจู่ ๆ คุณถึงได้ตามแก้แค้นฉันที่สุสานโบราณแทนล่ะ?” “ฉัน…” จู่ ๆ เชสเตอร์ก็พูดไม่ออก ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา สำนักง้อไบ๊มีออโรร่าเป็นเจ้าสำนัก ในขณะที่เมแกนก็มักจะอยู่แต่ที่ ภูเขาง้อไบ๊ ดังนั้น ถ้าหากว่าเชสเตอร์ต้องการแก้แค้นเธอ เขาจะต้องสู้รบกับสำนักง้อไบ๊ก่อนที่เขาจะเข้าถึงตัวเธอ และถ้าหากว่าเขาต้
จากนั้นเมแกนก็ตะโกนขึ้นว่า “สำนักง้อไบ๊ฟังทางนี้ ช่วยสำนักฮัวฆ่าแดร์ริล อย่าให้เขาหนีรอดไปได้!” “สำนักบู๊ตึ๊งจงฟัง! ร่วมมือกับสำนักฮัวจัดการแดร์ริล!” “สำนักเทียนชานจงฟัง…” ทันใดนั้น สาวกจากสำนักต่าง ๆ ของทวีปจักรวาลโลกราวสามแสนคนก็เข้ารุมล้อมพวกเขาสามพี่น้องทันที! ประมุขนิรันดร์ เจ้าสำนักเส้าหลินขมวดคิ้วขณะรู้สึกลังเลเล็กน้อย! ประมุขนิรันดร์ประสานมือเข้าด้วยกัน จากนั้นเขาก็พูดกับแดร์ริลว่า “แดร์ริล สถานการณ์ยังพอแก้ไขได้ถ้าหากว่าคุณยอมรับผิด!” ประมุขนิรันดร์เองก็คิดว่าแดร์ริลเป็นคนฆ่าผู้เฒ่าไวท์ บราวส์ แต่ลึก ๆ แล้ว ประมุขนิรันดร์ก็ยังมีความเห็นอกเห็นใจแดร์ริลอยู่ ดังนั้นเขาจึงไม่ปรารถนาที่จะได้เห็นเหตุการณ์นองเลือดเกิดขึ้น “ประมุขนิรันดร์ คุณจะให้ผมยอมรับผิดได้ยังไงในเมื่อผมถูกใส่ร้าย! ผมไม่ได้ฆ่าผู้เฒ่าไวท์ บราวส์!” แดร์ริลหัวเราะอย่างขมขื่นขณะที่เขาพยายามระงับความโกรธ! แดร์ริลกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และพูดขึ้นว่า “ทุกคนได้โปรดเชื่อผม ผมไม่ได้ฆ่าผู้เฒ่าไวท์ บราวส์! ถ้าหากพวกคุณคิดว่าผมเป็นคนฆ่าเขา ทำไมพวกคุณไม่ให้เวลาผมครึ่งเดือนเพื่อพิสูจน์ความจริงล่ะ?” แดร์ริลเหลือบมอ
เชสเตอร์กล่าวขึ้นอย่างเป็นกังวลว่า “ทุกคน ผมขอสาบานด้วยชีวิตว่าแดร์ริลไม่ได้ฆ่าผู้เฒ่าไวท์ บราวส์! โปรดอย่าเชื่อคำพูดของผู้หญิงคนนั้น!” ภายในใจของเชสเตอร์เองก็กำลังเดือดพล่านเช่นเดียวกับแดร์ริล ในทางกลับกัน แด๊กซ์ไม่ต้องการพูดอะไร เขาเพียงแค่พุ่งไปข้างหน้าเพื่อต่อสู้กับเจ้าสำนักคนอื่น ๆ อย่างไม่ลังเล “เชสเตอร์ แดร์ริล ฉันเคยบอกพวกนายแล้วว่าคนพวกนี้งี่เง่าและไม่มีสมอง! รีบนำอาวุธของพวกนายขึ้นมาและต่อสู้กับพวกเขา อย่าเสียเวลาไปอธิบายให้พวกเขาฟังเลย!” จากนั้นแด๊กซ์ก็หันมองไปที่เมแกนด้วยสายตาอาฆาตแค้นและพูดขึ้นว่า “เธอใส่ร้ายพวกเรา ฉันจะฆ่าเธอเป็นคนแรกเลย!” แด๊กซ์ยกขวานขึ้นมาขณะพุ่งเข้าใส่ฝูงชนอย่างโกรธเกรี้ยว แดร์ริลและเชสเตอร์มองหน้ากันอย่างขมขื่น! พวกเขาจะต้องไม่ปล่อยให้สงครามนี้เกิดขึ้น! ถ้าหากพวกเขาสู้รบกันเองเช่นนี้ ทวีปจักรวาลโลกจะต้องตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน! ในเวลานั้น แดร์ริลและเชสเตอร์จึงทำได้เพียงป้องกันการโจมตีจากพวกเขาเท่านั้น! เคร้ง! เคร้ง! แดร์ริลมีเคล็ดวิชาและกระบวนท่าขั้นสุดยอดมากมาย แต่เขากลับป้องกันการโจมตีจากฝูงชนเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีผู้
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ