ยังมีใครที่ไม่ยอมอีก ก้าวออกมาได้เลย !น้ำเสียงของฉินเป่ยยังคงราบเรียบดังเคย หากแต่คราวนี้กลับไม่มีใครกล้าส่งเสียงออกมาแม้เพียงนิดเดียวเพราะพวกเขาทุกคนต่างก็รับรู้ได้ถึงความกดดันอันน่ากลัวที่ผิดแผกไปจากปกติของชายหนุ่ม กดพวกเขาเสียจนแทบจะหายใจไม่ออกโจวเทียนเป่ยและหวังเป่ยซานคุกเข่าลงกับพื้น พยายามท
“ไสหัวกันไปให้หมด แล้วจำคำที่พวกคุณพูดในคืนนี้ให้ได้ด้วย”เมื่อไล่พวกโจวเทียนเป่ยไปได้แล้ว ฉินเป่ยเองก็ย้อนกลับไปยังคลินิกเจียงหรงเช่นกันครึ่งชั่วโมงให้หลัง หยางลี่และโจวห้าวพากันมาคุกเข่าอยู่หน้าคลินิกพลางก้มหัวขอขมา จนตู้เหม่ยจวนตกใจ แต่เมื่อเห็นว่าทั้งฉินเป่ยและฉินฮั่นต่างก็ไม่มีใครพูดอะไร เธอเอ
เพียงนึกถึงอวี้เจียวหรง ไฟแค้นในใจของชายหนุ่มก็ลุกโชนจนยากที่จะควบคุมไว้ได้อยู่ โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงท่าทีที่สนิทสนมระหว่างอวี้เจียวหรงและฉินเป่ย เขาก็แค้นเสียจนอยากหั่นฉินเป่ยออกเป็นพันเป็นหมื่นชิ้นเพียงครู่เดียว รถทุกคนก็มุ่งกลับสู่เมืองหยางตูทันทีในเช้าวันรุ่งขึ้น ฉินเป่ยลืมตาขึ้นแล้วพบว่าข้างกาย
“วางใจได้ ตอนที่หรงเอ๋อร์ไปผมจะเป็นเพื่อนเธอมาบอกลากับคุณแน่นอน”เมื่ออันหนิงฟังแล้วก็นึกดีใจ เธอติดตามอวี้เจียวหรงมาหลายปีโดยไม่เคยแยกจากกันมาก่อน ครั้งนี้หากไม่ใช่เพราะสำนักงานผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกรมการทหารมีคำสั่งให้เธออยู่ต่อที่เมืองหยางตู ต่อให้ตบตีเธอจนตายตายเธอก็ไม่ยอมอยู่ห่างกับอวี้เจีย
“เร็วสิ คุณยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่าน่ะ”“ฉันเป็นฝ่ายรุกขนาดนี้แล้ว คุณก็เลิกชักช้าลีลาสักทีได้ไหม!”พอเห็นฉินเป่ยนิ่งอยู่กับที่ หญิงสาวก็โกรธขึ้นมาทันทีฉินเป่ยสงบจิตสงบใจในทันที ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปคว้าเสื้อของเธอคลุมตัวคนรักเอาไว้พลางเอ่ย “หรงเอ่อร์ คุณอย่าทำแบบนี้เลย คุณมีอะไรปิดบังผมอยู่หรือเ
“จริงสิ เมื่อกี้แม่โทรมาเร่งผมแล้วว่าเมื่อไหร่ผมจะพาว่าที่ลูกสะใภ้กลับไปน่ะ”ฉินเป่ยรีบยกมารดามาเป็นข้ออ้าง แล้วอวี่เจียวหรงก็เชื่อจริง ๆ หญิงสาวรีบลุกจากเตียงแล้วดึงตัวฉินเป่ยเดินออกไป อีกหนึ่งชั่วโมงให้หลัง ทั้งสองคนกลับมาที่คลินิกเจียวหรงพร้อมทั้งของขวัญกล่องใหญ่กล่องเล็กพอได้เห็นอวี่เจียวหรง ตู
ฉินเป่ยผงะไปในทันที !เหล่าสมาชิกของกองกำลังหงส์ไฟเองก็มองไปที่อวี่เจียวหรงด้วยสีหน้าท่าทางที่ไม่อยากเชื่อ“ทุกคน กลับหันหลัง วิ่งออกไป!”อวี่เจียวหรงออกคำสั่งโดยตรง กองกำลังหงส์ไฟจึงออกวิ่ง เมื่อเห็นไอสังหารของหญิงสาวมีหรือที่ฉินเป่ยจะกล้าลังเล เขาจุมพิตคนรักในทันที !…หนึ่งนาทีต่อมา อวี่เจียวหรงก
“หรงเอ่อร์ มีเหล่าเว่ยปกป้องคุณอย่างลับ ๆ คุณจะไม่เป็นไร”“ผมจะรอคุณกลับมานะ”ฉินเป่ยมองไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนและพึมพำกับตัวเอง…หนึ่งชั่วโมงต่อมา เขาก็มาถึงประตูบ้านหลักของตระกูลเวิน เวินซูซูมารอชายหนุ่มอยู่มานานแล้ว“พี่ฉิน ในที่สุดพี่ก็มาถึงสักที รีบตามฉันเข้าไปเร็วเข้า คุณยายของฉันและคนอื่น ๆ รอ