EP.01 คนสวนคนใหม่

          ‘เมฆ’ หนุ่มบ้านนอกวัย 26 ปี เดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าของรั้วอัลลอยด์ขนาดใหญ่ซึ่งทำหน้าที่กำหนดอาณาเขตของบ้านคนรวย ใบหน้ากร้านไปด้วยแดดลมมีเหงื่อซึมออกมาตามขมับและแนวสันจมูก จนต้องใช้ผ้าขาวม้าที่พาดคอมาด้วยซับออก เพราะกว่า 8 ชั่วโมงที่เดินทางรอนแรมนั่งรถทัวร์มาลงที่หมอชิต ก่อนจะต่อรถเมล์มาลงที่ปากซอยและเดินมาถึงที่นี่ ก็ทำเอาหอบเหมือนกัน

          เมื่อเช็ดเหงื่อจนหมาดและคิดว่าหน้าตาของตัวเองคงพอดูสะอาดสะอ้านมากพอที่จะเข้าไปสู่ด้านใน ดวงตาโชนแสงของเมฆก็มองลอดผ่านช่องว่างระหว่างรั้วเข้าไปด้านใน ที่เห็นนั้นคือบ้านเดี่ยว 2 ชั้นขนาดใหญ่ในรูปทรงยุโรปที่ตั้งอยู่ตรงกลางของพื้นที่ ขนาบข้างไปด้วยสวนกว้างใหญ่ซึ่งโอบรอบโดยรั้วอลังการบ่งบอกถึงฐานะของท่านเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี เพราะจากสายตาคาดคะเน อาณาเขตนี้คงกว้างกว่า 2 ไร่

          เมฆถอยหลังออกมามองดูตำแหน่งของกริ่ง แต่เมื่อคิดอีกทีคงไม่เหมาะสมที่เขาจะทำให้เกิดเสียงในเวลาเช้าตรู่อย่างนี้ สายตาจึงมองลอดเข้าไประหว่างรั้วอีกครั้งเพื่อหวังจะแจ้งใครสักคนที่ผ่านมาว่าเขามาถึงแล้ว และเขาก็พร้อมแล้วสำหรับการเริ่มงานในวันแรก

          เพียงก้าวเข้ามาในบ้าน เขาก็ถูกพาให้มาพบกับเจ้าของบ้านและท่านกำลังส่งคำถามอย่างเมตตามาให้เขา

          “เดินทางลำบากมั้ยล่ะเมฆ”

          “ไม่ลำบากครับคุณนาย นั่งรถแค่สองต่อเท่านั้นครับ”

          เมฆก้มหน้าตอบคำถาม เพราะไม่กล้าที่จะเงยหน้ามองเจ้านายสาวสวยของพ่อ ‘ใช่’ เขามาทำงานที่คฤหาสน์หลังนี้แทนพ่อที่ล่วงลับไปแล้ว

          “ตอนแรกฉันก็อดเป็นห่วงไม่ได้ คิดว่าเมฆจะมาไม่ถูกซะแล้ว และนี่ที่บ้านเรียบร้อยแล้วเหรอ ฉันบอกแล้วไงว่าอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยมาก็ได้”

          “ไม่เป็นไรครับคุณนาย ทางนั้นไม่มีอะไรแล้วครับ”

          “ฉันต้องขอโทษจริงๆ นะที่ไปร่วมงานไม่ได้ คุณท่านก็เสียใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าท่านต้องไปประชุมที่ต่างประเทศ ท่านคงต้องไปส่งพี่ชิตให้ได้”

          ‘พี่ชิต’ ที่คุณนายพูดถึงนั้นคือพ่อของเขา ที่เสียชีวิตเมื่อสัปดาห์ก่อนด้วยโรคมะเร็งลำไส้ ท่านและคุณนายดูแลค่ารักษาพยาบาลทุกอย่าง และช่วงสุดท้ายเมื่อหมอบอกให้พาพ่อกลับไปดูใจที่บ้าน ทั้งท่านและคุณนายก็กรุณาจัดจ้างรถพยาบาลนำพ่อไปส่งจนถึงบ้านที่ต่างจังหวัด และเมื่อพ่อจากไป ท่านก็ยังกรุณาส่งเงินช่วยค่าทำศพไปให้อีก แค่นี้ก็เป็นบุญหัวที่สุดแล้ว

          “แค่นี้ผมก็ต้องขอบพระคุณ ท่านกับคุณนายมากแล้วครับ ที่กรุณารับผมเข้ามาทำงานแทนพ่อ และถ้าไม่ได้เงินช่วยงานจากท่านและคุณนาย ผมและแม่คงจะจัดงานให้พ่อไม่ได้ดีขนาดนั้น”

          เมฆพนมมือไหว้คุณนายเจ้าของบ้านอีกครั้ง ซึ่งเธอก็รับไหว้อย่างอ่อนโยน

          “จะเป็นบุญคุณได้ยังไงกันเมฆ พี่ชิตน่ะดีกับฉันมากนะ ไม่ว่าฉันต้องการอะไรพี่ชิตก็หามาให้ได้ทุกอย่าง อาจเป็นฉันที่ใช้งานพี่ชิตมากไปจนไม่ได้พักผ่อนก็ได้ พี่ชิตจึงมาป่วยแบบนี้”

          “คุณนายอย่าโทษตัวเองเลยครับ พ่อเขาทำบุญมาแค่นั้น และเรื่องเจ็บป่วยก็เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ ไม่ใช่ความผิดของใครหรอกครับ ถ้าพ่อรับรู้ได้ก็คงไม่มีความสุข ถ้ารู้ว่าเป็นสาเหตุให้คุณนายต้องเป็นทุกข์อย่างนี้น่ะครับ”

          หยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มขาวนวลอมชมพูนั้นทำให้เมฆใจหาย ดวงตากร้าวอ่อนแสงลงมองซ้ายขวาและเมื่อเห็นกล่องกระดาษทิชชูที่ถูกตกแต่งด้วยลูกไม้สีชมพูหวานเป็นระบายระย้า เมฆก็ไม่รอช้าที่จะเข้าไปประคองความสวยงามนั้นเพื่อส่งมอบให้กับเจ้านาย แม้จะคิดได้ว่ามือดำๆ นี้ไม่ควรอาจเอื้อมที่จะแตะของสวยงามและบอบบางด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่อาจทนเห็นคุณนายมีน้ำตาไหลอาบแก้มได้

          “กระดาษครับคุณนาย”

          “ขอบใจนะเมฆ ขอบใจเธอจริงๆ ที่อุตส่าห์มีใจตอบรับมาทำงานกับฉัน คงมีสิ่งนี้ที่ฉันจะชดเชยให้พี่ชิตได้ ต่อไปนี้เธอไม่ต้องกลัวนะ ฉันกับท่านจะดูแลเธอกับแม่เอง อยู่ที่นี่ให้สบายใจ ให้ถือซะว่าเป็นบ้านของตัวเอง ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจ หรือต้องการอะไรเพิ่มเติม ก็บอกพิศกับขวัญใจนะ”

          “ครับ ผมขอบคุณคุณนายอีกครั้งครับ”

          “อืม... มาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำอาบท่าเถอะ พิศพาเมฆไปนอนห้องเดิมของพี่ชิตล่ะนะ แล้วแนะนำงานให้เมฆด้วย ถ้าไม่เข้าใจอะไรก็มาถามฉันล่ะกัน”

          เมฆหันไปยิ้มให้กับคุณแม่บ้านที่ชื่อว่า ‘น้าพิศ’ คนที่คอยเป็นธุระนำเงินไปให้เขากับแม่ และยังไปอยู่ช่วยงานศพหลายวัน จึงได้รู้ว่าน้าพิศเป็นหญิงวัยเดียวกันกับแม่ของเขา แต่เพราะอยู่ดีกินดีที่กรุงเทพฯ ไม่ได้ทำงานหนักและทำนาเหมือนแม่ น้าพิศจึงดูเหมือนสาวอายุสัก 30 ปีเศษได้ และเมื่อเช้าก็ได้น้าพิศนี่แหละที่พาเขาเข้ามาในบ้าน

          พิศพาเมฆเดินลัดเลาะมาที่เรือนคนงานด้านหลังของตึกใหญ่ซึ่งเป็นลักษณะเรือนแถวคล้ายห้องเช่า จำนวนห้องนั้นมีด้วยกัน 3 ห้อง โดยพิศแนะนำว่า ห้องที่ 1 นั้นเป็นห้องของแกกับ ‘น้ามิ่ง’ ผัวของแกที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถของท่าน ห้องที่ 2 นั้นเป็นของ ‘ขวัญใจ’ และห้องที่ 3 นั้นก็คือห้องเก่าของพ่อ