EP.05 อาบน้ำกันนะจ๊ะ

          ท่อนเนื้อขนาดมหึมาและแข็งแรงจัดเพราะทำงานมาตั้งแต่เด็กจึงกระหน่ำใส่โพรงชุ่มฉ่ำของขวัญใจอย่างไม่ต้องยั้ง เพราะเด็กสาวคนนี้ก็ร้อนแรงแบบหยุดไม่อยู่จริงๆ เพราะถ้าเธอไม่ร้อนและร่านได้มากขนาดนี้ เขาเองก็คงไม่มีหวังที่จะได้มากระทุ้งแปลงดอกไม้ของเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกันหรอก

          และสาวน้อยขวัญใจก็ตอกย้ำความคิดของเขาเมื่อฝ่ามือที่ยันอ่างปูนไว้นั้นขยับขึ้นมาคล้องรอบลำคอของเขาก่อนจะโหนร่างอวบอิ่มขึ้นมาแนบชิดเป็นสัญญาณให้เขาเปลี่ยนท่วงท่าให้มันยิ่งล้ำลึกและแนบแน่นมากขึ้น แน่นอนว่าแค่เขากระชับร่างอวบขึ้นอุ้มพร้อมกับเขย่าสะโพกของขวัญใจขึ้นลง เธอก็พร้อมที่จะโหนตัวเองโยกขึ้นโยกลงเป็นแตงใบใหญ่ให้ลิงอย่างเขาอุ้มเดิน

          “โอว... ซี้ด... โอว... พี่เมฆจ๋า... ซี้ด... โอย... ดีจังเลย ดีจัง ซี้ด... โอย... ผัวขา... โอย... ผัวเก่ง ซี้ด... อร่อย... โอย... ผัวเก่ง ซี้ด... เยี่ยม... เยี่ยม... โอว... พี่เมฆจ๋า... ซี้ด... เสียว... เมียเสียว... เสียว... ซี้ด... เมียเสียว...”

          “ผัวก็เสียว... โอว... ซี้ด... อร่อยเหลือเกินเมียจ๋า... โอว... ซี้ด... เยี่ยม... โอว...”

          เมฆกัดกรามแน่นเมื่อความมันกำลังไต่ระดับขึ้นสูง เพราะขวัญใจโยกตัวเองขึ้นลงตามจังหวะก้าวเดินของเขา และห้องน้ำที่แคบเพียงเมตรกว่าก็ทำให้เขาเดินวนไปวนมาได้แค่นั้น

          แต่ความเสียวและความมันที่ต้องการมันยังไม่จบ เขาต้องการมากกว่านี้ ขวัญใจเองก็ไม่ต่างกัน เพราะสาวใช้สุดอวบบดเบียดริมฝีปากลงที่ปากหนาๆ ของเขา พร้อมกับแทรกปลายลิ้นเข้ามาดูดดุนลิ้นร้อนๆ ของเขาอย่างหื่นกระหาย จนเขาอดรนทนไม่ไหวอีกแล้ว

          เมฆปล่อยร่างอวบอัดให้ลงยืนที่พื้นก่อนจะชักไอ้ลูกชายออกมาดังพรวดจนขวัญใจร้องอย่างขัดใจ แต่เขาไม่ปล่อยให้เธอค้างนาน มือหยาบใหญ่จึงจับให้ขวัญใจหันหน้าไปทางอ่างน้ำกดแผ่นหลังของเธอให้ค้อมลง ขวัญใจที่รู้งานก็ก้มหน้าเอาฝ่ามือยันอ่าง พร้อมทั้งแอ่นบั้นท้ายปล่อยให้ดอกไม้บานฉ่ำส่ายร่อนร่ำร้องหาไอ้ลูกชายของเขา

          “อูย... พี่เมฆจ๋า... เบาๆ หน่อย... ซี้ด... อูย... มันใหญ่... โอย... พี่เมฆ...”

          “เบาแล้วขวัญจะหายคันเหรอจ๊ะ ต้องแรงๆ แบบนี้แหละ ซี้ด... อูย... พี่จะเร่งแล้วนะ อูย... น้องขวัญจ๋า... อูย... เมียจ๋า...”

          “จ๋า... อูย... ผัวขา... เมียเสียว... อูย... ซี้ด... อูย... ซี้ด...”

          ขวัญใจแหงนหน้าครวญครางร่ำร้องเรียกเมฆว่าผัวไม่หยุด เพราะความอึดอัดคับแน่นที่สอดพรวดเข้ามาในโพรงฉ่ำน้ำของเธอครั้งแล้วครั้งเล่ามันทำให้เธอเกินจะทนได้ไหว บั้นท้ายงอนจึงกระแทกสวนในทุกครั้งที่ความแข็งแกร่งนั้นกระแทกเข้าหา เนิ่นนานรุนแรงตามจังหวะเนื้อกระแทกเนื้อดัง ‘ผับ ผับ ผับ’ 

          “พี่เมฆ... พี่เมฆ... ซี้ด... ซี้ด... ซี้ด... ผัวขา... ซี้ด... ซี้ด... โอว... ซี้ด...”

          และขวัญใจก็ไม่อาจต้านทานความอยากไว้ได้ไหว ใบหน้าแหงนขึ้นสูง ซู้ดริมฝีปากเปล่งเสียงลอดไรฟัน เกร็งฝ่ามือบีบกระชับที่ขอบอ่างจนใจจะขาด ดันบั้นท้ายสวนกลับไปหาความแข็งแกร่ง เร็วสุด แรงสุด จนโพรงฉ่ำน้ำตอดกระตุกรุนแรง อารมณ์พวยพุ่งขึ้นสู่ที่สูงจนเธอต้องกรีดร้องออกมาสุดเสียง

          “พี่เมฆขา... กรี๊ดดดดด...”

          เมฆเองก็มีสภาพไม่ต่างกัน เมื่อมือหยาบใหญ่นั้นคว้าหมับที่เต้าอวบอิ่มของขวัญใจพร้อมออกแรงบีบจนมันแทบจะแหลกคามือ ตามมาด้วยไอ้ตัวโตที่กระตุกวาบฉีดอัดของเหลวอบอุ่นเข้าไปสู่ด้านในของโพรงอย่างแรง จนร่างหนาของเมฆสั่นสะท้านต้องซบใบหน้ากับแผ่นหลังขาวนวลของขวัญใจเพราะหมดแรง และเมื่อได้สติเพราะความอยากได้รับการปลดเปลื้อง เมฆก็รีบชักไอ้ลูกชายที่คอพับคออ่อนแต่ยังเขื่องอยู่มากออกมาจากโพรงฉ่ำน้ำของขวัญใจในทันที

          “อาบน้ำกันนะจ๊ะ เดี๋ยวขวัญอาบให้”

          ขวัญใจพูดเมื่อเมฆเคลื่อนตัวออกจากบั้นท้ายของเธอ เหงื่อที่โทรมกายและคราบไคลทั้งหลายแหล่ ก็คงมีแต่น้ำสะอาดเท่านั้นที่จะชะล้างได้หมด ไม่อย่างนั้นเธอคงจะได้กลิ่นคาวๆ จนอยากไม่หยุดตลอดวันแน่

          “เอ่อ... ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวพี่ไปอาบที่ห้องก็ได้”

          เมฆพูดพลางหันหน้าไปทางอื่น เพราะดวงตาแพรวพราวของขวัญใจทำให้เขาเหมือนจะติดอ่าง จะให้พูดอะไรกัน ในเมื่อเขาและขวัญใจไม่รู้จักกันเลย เจอกันปุ๊บก็กินตับกันปั๊บ แล้วขวัญใจยังเลียปากเหมือนอยากจะกินอีกแล้ว เดี๋ยวเขาก็อดใจไม่ไหวจับไอ้ลูกชายยัดเข้าปากซะหรอก

          “แหม... พี่เมฆจะอายอะไรกันจ๊ะ มากกว่านี้พี่ก็ทำมาแล้ว มา เดี๋ยวขวัญอาบให้นะ พี่จะได้รีบไปหาน้าพิศไวๆ ไง ป่านนี้แกคงชะเง้อแล้วแหละ ที่พี่ไปช้า”

          ขวัญใจตักน้ำราดตัวให้เมฆพร้อมกับถูคราบเหงื่อไคลไม่สนใจว่าเมฆจะอิดออดหรือจะลอบมองเรือนร่างของเธอราวกับกำลังยับยั้งชั่งใจ

          “แล้วแกจะดุพี่มั้ย”

          “ไม่ดุหรอก น้าพิศแกใจดี ถ้าพี่ไม่ขัดใจเท่านั้น”

          หัวคิ้วของเมฆย่นเข้าหากัน ‘ขัดใจ’ อย่างนั้นเหรอ ใครๆ ก็ไม่ชอบถูกขัดใจสินะ

          “แล้วคุณนายท่านล่ะ ดุมั้ย”

          “คริคริ... นี่พี่แกล้งถามขวัญใช่มั้ย”

          “พี่ไม่ได้แกล้ง พี่ถามจริงๆ อะ! ตรงนี้พี่ล้างเอง”