ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าแกคิดจะทำอะไร โอวหยางจงเฉิงคิดในใจแต่ไม่กล้าแสดงออกมา ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ โอวหยางจงเฉิงคงจะถ่มน้ำลายใส่หน้าคนถามไปนานแล้ว แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ตอนนี้เขาเป็นเพียงแค่ลูกไก่ในกำมือของหลี่โม่ โอวหยางจงเฉิงจึงจำเป็นต้องเชื่อฟังทุกคำสั่งของเขา “ท่านหลี่เป็นผู้สูงส่ง พวกเราที่เป็นเพียงคนโง่เขลา ไม่มีทางคาดเดาความคิดของท่านได้หรอกครับ ท่านช่วยบอกพวกเราหน่อยเถอะครับ” ใบหน้าที่เปื้อนด้วยคราบเลือดของโอวหยางจงเฉิงแสดงรอยยิ้มที่แปลกประหลาดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ออกมา “คนสติปัญญาระดับแก ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมเช่นนี้ แล้วยังมีชีวิตรอดถึงทุกวันนี้ได้ ถือว่าโชคดีจริง ๆ เลยนะ” หลี่โม่พูดประชดประชัน โอวหยางจงเฉิงยิ้มอย่างเขินอายและไม่รู้จะตอบอย่างไร ประธานเฉียนที่มีไหวพริบดี ก็พูดขึ้นเบา ๆ ว่า “ท่านหลี่จะสั่งสอนพวกเราใช่ไหมครับ? พวกเราเป็นพวกไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ท่านช่วยสั่งสอนพวกเราหน่อยนะครับ ต่อไปเราจะไม่กล้าทำอีกแล้วครับ” “เหอะ ๆ” หลี่โม่ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย “สั่งสอนพวกแกอย่างนั้นหรือ? พวกแกคิดว่าตัวเองเป็นลูกหลานฉันหรือไง ฉ
“ถ้าอย่างนั้นก็ขึ้นอยู่กับการแสดงออกของพวกแก ถ้าแสดงออกมาไม่เป็นที่น่าพอใจของฉัน พวกแกก็เตรียมตัวเป็นคนพิการ นั่งขอทานที่ข้างถนนได้เลย” หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องวีไอพีไป โอวหยางจงเฉิงมองหลี่โม่เดินจากไป จากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็ค่อย ๆ ทรุดตัวลงบนพื้นทีละคน ๆ เหมือนลูกบอลที่ถูกปล่อยลมออกไป “ให้ตายเหอะ ผ่านพ้นไปได้สักที หลี่โม่คนนี้คือใครกันแน่ ทำไมถึงมีอำนาจขนาดนี้ ถ้าเป็นคนธรรมดาคงทำไม่ได้อย่างแน่นอน” โอวหยางจงเฉิงพูดด้วยความสงสัย “เขาต้องเป็นลูกของมหาเศรษฐีอย่างแน่นอน แต่ทำไมคนประเภทนี้ ยังต้องทนอยู่ที่บ้านตระกูลกู้ด้วย มิหนำซ้ำยังถูกคนตระกูลกู้คอยดูถูกเหยียดหยามแบบนี้ ด้วยความสามารถของเขาแล้ว...น่าจะทำให้คนตระกูลกู้เปลี่ยนทัศนคติได้ตั้งนานแล้ว” ประธานหลินกุมหน้าผากที่เปื้อนเลือดและพูดว่า “จะมัวพูดอะไรมากมาย รีบไปหาหมอกันเถอะ หน้าผากฉันแตกหมดแล้ว เรายังไม่ถือว่าสอบผ่านนะ ยังต้องเตรียมเรื่องการขอขมาในวันพรุ่งนี้อีก” “เรื่องขอขมาเป็นเรื่องใหญ่นะ เราต้องทำให้พวกเขาพอใจให้ได้ ไม่รู้ว่าท่านหลี่ตั้งมาตรฐานไว้ขนาดไหน เกรงว่าถ้าทำไม่ถูกใจ ก็คงต้องลำบากอี
เช้าวันรุ่งขึ้น กู้หยุนหลานที่นอนไม่หลับทั้งคืน ลุกจากเตียงด้วยสีหน้าซีดเซียว ในใจของเธอเต็มไปด้วยเรื่องของโอวหยางจงเฉิง กู้หยุนหลานจึงนั่งเหม่อลอยอยู่ข้างเตียงด้วยความไม่สบายใจ หลี่โม่เห็นกู้หยุนหลานนั่งอยู่ข้างเตียง เขาจึงยื่นมือออกไปกอดเธอจากด้านหลัง “คุณกังวลอยู่เหรอ?” หลี่โม่ถามเบา ๆ กู้หยุนหลานพยักหน้าแล้วเอียงศีรษะไปพิงบนไหล่ของหลี่โม่ที่อยู่ด้านหลัง “วันนี้คงผ่านไปยากแล้วล่ะ ต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่นอน” กู้หยุนหลานตอบอย่างเศร้าใจ สิ่งที่หลี่โม่พูดเมื่อคืน กู้หยุนหลานไม่ได้คิดจริงจังเลยแม้แต่น้อย เธอไม่คิดว่าหลี่โม่จะจัดการกับคนอย่างโอวหยางจงเฉิงได้แน่นอน อย่าว่าแต่หลี่โม่เลย แม้แต่คนในเมืองฮั่นก็มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถต่อกรกับโอวหยางจงเฉิงได้ ดังนั้นครั้งนี้กิจการของตระกูลกู้คงต้องเจอกับวิกฤตครั้งใหญ่แน่นอน “อย่ากังวลไปเลยนะ ผมคอยช่วยคุณอยู่” หลี่โม่พูดเบา ๆ กู้หยุนหลานส่ายหัว แล้วขัดขืนเล็กน้อย จากนั้นจึงผละตัวออกจากอ้อมกอดของหลี่โม่ “ฉันจะเตรียมตัวไปบริษัทก่อนนะ วันนี้ต้องประชุมหารือเรื่องแผนประชาสัมพันธ์เร่งด่วนที่บริษัท” “คุณไปอาบน้ำก่อนสิ ผมจะไปเตรี
กู้ซิ่งเหว่ยหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วหันมาพูดกับกู้หยุนหลานด้วยความดูถูก “ถึงขั้นนี้แล้ว เธอยังแกล้งทำตัวน่าสงสารอีก จะรอให้ธุรกิจครอบครัวล้มละลายก่อน เธอถึงจะสำนึกใช่ไหม ทั้งหมดนี่ก็เพราะเธอกับสามีไร้ประโยชน์ของเธอนั่นแหละ ถ้ามันไม่มีปัญญาแก้ปัญหาได้เธอก็ต้องออกมาแก้ปัญหาเอง” “ฉันจะพยายามหาทางเอง แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีที่พวกคุณพูด” กู้หยุนหลานพูดด้วยสีหน้าขมขื่น รสชาติที่คุ้นเคยและวิธีการข่มเหงที่คุ้นเคยค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในความรู้สึกของกู้หยุนหลาน “บ้าเอ๊ย! นี่เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลยใช่ไหม ไฟลนก้นขนาดนี้แล้ว ดีไม่ดีพรุ่งนี้พวกเราทุกคนก็ต้องตกงานกันแล้ว เธอยังจะแสร้งทำตัวเป็นแม่พระอีกหรือ! เธอคิดว่าเธอเป็นพระแม่มารีย์หรือยังไง แม้แต่พระแม่มารีย์เองก็เคยมีความสัมพันธ์กับช่างไม้มาก่อน!” “เธอเองก็ไม่ได้นอนกับผู้ชายเป็นครั้งแรกนี่ หรือว่าเธอไม่ชอบประธานโอวหยางจริง ๆ? ถึงแม้ประธานโอวหยางจะอายุมากไปสักหน่อย แต่เธอก็คิดเสียว่าเป็นความรักแบบพ่อลูกก็ได้นี่ เรียกประธานโอวหยางว่าป๋าสิ ถ้าเขาชอบ เธอก็จะพลอยได้ผลประโยชน์ด้วย” ดูเหมือนกู้ชิงหลินจะแนะนำประสบการณ์ของเธอเองให้กับกู้หยุนหลาน กู้ซิ่งเ
ตอนนี้เมื่อได้ยินคำว่าขบวนรถหรูที่มีป้ายทะเบียนของเมืองฉู่โจว พวกของคุณท่านกู้ก็พอจะนึกถึงโอวหยางจงเฉิงได้เท่านั้น โอวหยางจงเฉิงมาตั้งแต่ช่วงเช้า ทำให้คุณท่านกู้และคนอื่น ๆ ต่างก็คิดว่าเขาต้องมาเอาเรื่องอย่างแน่นอน ไม่มีทางเป็นเรื่องอื่นไปได้ คุณท่านกู้ขมวดคิ้วแล้วมองไปที่กู้หยุนหลานอย่างโกรธเคือง “หยุนหลาน! ตอนนี้ประธานโอวหยางมาถึงที่แล้ว แกต้องทำให้เขายอมรับคำขอโทษของแกให้ได้ รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง?” “พ่อ จะมัวพูดอ้อมค้อมกับเธอทำไม กู้หยุนหลาน แกต้องอยู่เป็นเพื่อนประธานโอวหยางดี ๆ แกต้องทำทุกอย่างตามที่ประธานโอวหยางต้องการ อย่าทำตัวซื่อบื้ออีกล่ะ!” “เลิกคิดว่าตัวเองสูงส่งได้แล้ว คนเราคิดจะใช้ชีวิตอยู่บนโลกก็ต้องเสียสละตัวเองทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่าต้องเสียสละอะไรก็เท่านั้น แค่อยู่กับประธานโอวหยางก็จะได้รับความมั่งคั่ง เรื่องง่าย ๆ แค่นี้ มีคนอีกมากมายที่หวังจะได้รับโอกาสเช่นนี้แต่ไม่มีสิทธิ์” กู้หยุนหลานยิ้มอย่างหดหู่ สองมือของเธอกำแน่นจนซีดเซียวเพราะออกแรง ประตูห้องประชุมถูกเปิดออกอีกครั้ง โอวหยางจงเฉิงพาพวกของประธานเฉียนทั้งสามคน รวมถึงเลขากับเหล่าพนักงานในบริษัท เดิน
ทำไมกู้หยุนหลานทำผิดต่อประธานโอวหยางขนาดนี้ แต่สุดท้ายประธานโอวหยางกลับซื้อของขวัญมากมายมาขอโทษเธอ! เสื้อผ้าแฟชั่น CHANEL กระเป๋า PRADA ผลิตภัณฑ์บำรุงผิว SK-II นาฬิกา Patek Philippe นอกจากนี้ยังมีเครื่องประดับแบรนด์เนมชั้นนำจากต่างประเทศอีกมากมาย ทั้งหมดนี่เป็นเพราะอะไรกัน! กู้ชิงหลินตะโกนด้วยความโกรธอยู่ในใจ โอวหยางจงเฉิงถึงขั้นต้องใช้ของขวัญที่มีมูลค่าหลายล้านเพื่อแสดงถึงการขอโทษจริงใจอย่างสุดซึ้งของเขา “ผมรีบไปหน่อย ก็เลยเตรียมของกำนัลมาได้แค่นี้ แต่ผมสั่งสินค้าชั้นนำของตะวันตกไว้แล้วบางส่วน อาจจะใช้เวลาในการขนส่งสักหน่อยนะครับ ถึงตอนนั้น เราจะรีบนำส่งให้กับคุณหยุนหลานโดยเร็วนะครับ นี่คือรายการสินค้าที่เราสั่งเอาไว้ครับ” โอวหยางจงเฉิงหยิบรายการสินค้าออกมาแล้วมอบให้กับกู้หยุนหลานด้วยมือทั้งสองข้างของเขา กู้หยุนหลานถึงกับตาลายเมื่อเห็นรายการสินค้าเหล่านั้น กู้ซิ่งเหว่ยเหลือบมองไปที่รายการสินค้าก็คิดว่าตัวเองตาฝาด แล้วมองไปที่โอวหยางจงเฉิงด้วยความตกใจ รายการสินค้าอื่น ๆ กู้ซิ่งเหว่ยมองไม่เห็นรายละเอียดชัดเจนนัก แต่เห็นเพียงรายการแรกบนกระดาษ สมองของกู้ซิ่งเหว่ยก็รู้สึกสั
เมื่อได้ยินคำตอบของโอวหยางจงเฉิง คุณท่านกู้และคนอื่น ๆ ก็ขมวดคิ้วและสงสัยว่าคุณหลี่ที่ว่านั้นคือใคร ชื่อแรกที่ทุกคนนึกได้ก็คือหลี่โม่ และชื่อแรกที่ทุกคนคิดว่าไม่มีทางใช่ก็คือหลี่โม่เช่นกัน เพราะทั้งครอบครัวตระกูลต่างก็เห็นว่าหลี่โม่เป็นแค่คนไร้ประโยชน์ แม้ว่าเมื่อวานหลี่โม่จะบอกว่า เขาสามารถจัดการกับเรื่องของโอวหยางจงเฉิงได้ แต่นั่นเป็นแค่เรื่องตลกในสายตาของทุกคนในตระกูลกู้ ถ้าหลี่โม่สามารถทำให้โอวหยางจงเฉิงยอมจำนนได้ คนตระกูลกู้คงไม่มีทางกล้าดูถูกเขาเหมือนที่ผ่านมาอย่างแน่นอน แต่ถ้าไม่ใช่หลี่โม่ แล้วคุณหลี่ที่ว่านั่นเป็นใครกันแน่? คุณท่านกู้และคนอื่น ๆ ต่างก็นึกถึงเพื่อนที่มีนามสกุลหลี่ แต่คนนามสกุลหลี่ที่พวกเขารู้จักนั้นไม่มีใครสามารถจัดการกับโอวหยางจงเฉิงได้อยู่หมัดอย่างแน่นอน เมื่อเห็นท่าทีของโอวหยางจงเฉิงที่เป็นเหมือนสุนัขพันธุ์ปั๊ก พวกเขาก็รู้ว่านั่นไม่ใช่แค่การจัดการโอวหยางจงเฉิงได้อยู่หมัดเท่านั้น แต่เป็นการบดขยี้ความเป็นคนของเขาไปแล้ว ดังนั้นโอวหยางจงเฉิงจึงไม่สนใจศักดิ์ศรีของตนเองอีก ไม่เพียงแต่คนในตระกูลกู้ที่ไม่รู้จักคุณหลี่ แม้แต่ตัวของกู้หยุนหลานเองก็ไม่รู้จ
เมื่อนึกถึงหลี่โม่ที่มีความสามารถขนาดนี้ การที่ใช้เงินสองหมื่นล้านเพื่อสร้างความประทับใจให้กับกู้หยุนหลานนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขาเลย แต่คุณท่านกู้ไม่ได้คิดเช่นนี้ คุณท่านกู้เหมือนได้เห็นโอกาสทองอยู่ตรงหน้า ถ้าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง ขอเพียงกู้หยุนหลานทำให้คุณชายหลี่มีความสุข ตระกูลกู้ของเขาทั้งตระกูลก็จะมีโอกาสได้ดีไปด้วย มีเพียงกู้หยุนหลานเท่านั้นที่ยังสับสนและสงสัยอยู่ว่าคุณชายหลี่คนนี้คือใคร? อะไรคือหยุนจงหลานกรุ๊ป? เธอไม่เคยได้ยินด้วยซ้ำ กู้ซิ่งเหว่ยเหลือบมองไปที่กู้หยุนหลานด้วยสายตารังเกียจแล้วพูดอย่างไม่พอใจ “ที่แท้ก็แลกมาด้วยเรื่องบนเตียงสินะ ถึงได้พูดจาแข็งกร้าวขนาดนี้ คงจะพึ่งพาถูกคนแล้ว ตอนเรียกเขาว่าพ่อคงมีความสุขน่าดูเลยสินะ” “เหอะ ๆ ก็เพราะสามีไม่เอาไหนยังไงล่ะ คงเติมเต็มความสุขให้เธอไม่ได้ เธอถึงได้ออกล่าเหยื่อนอกบ้านแบบนี้ แต่กู้หยุนหลานเธอก็เก่งใช่ย่อยเลยนะ ถึงทำให้คนอย่างคุณชายหลี่ชอบเธอได้ ว่าง ๆ พามาแนะนำให้พวกเราได้รู้จักบ้างสิ” ดวงตาของกู้ชิงหลินเปล่งประกายและมีความคิดแง่ลบมากมายเกิดขึ้นในใจเธอ ถ้าหากเธอสามารถแย่งคุณชายหลี่จากมือของกู้หยุนหลานได้ เธ