บทที่ 167

เมื่อทุกคนได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ!

เห็นแก่หน้าเขาหมายความว่าอย่างไรกัน?

หน้าของเขามีค่าถึง 22 ล้านเลยเหรอ?

จ้าวไห่ขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นหลี่โม่โผล่มา เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก และพูดอย่างเยาะเย้ย "หลี่โม่ นายโง่เหรอ? นายไม่ได้ยินที่เขาพูดหรือไง สี่ขวด 22 ล้าน หน้าของนายใหญ่พอที่จะมีค่า 22 ล้านหรือไง?"

หลี่โม่มันคงจะโผล่มาแกล้งทำเป็นอวดดีแน่ ๆ !

มันขึ้นอยู่กับวิธีการที่เขาทำมันว่าเป็นอย่างไร

ซูหย่าทั้งโกรธ ละหงุดหงิด หลี่โม่มันพยายามแกล้งเป็นทำอวดดีหลายครั้ง เขาไม่ได้แค่ทำให้ตัวเองขายหน้า แต่ยังทำให้เธออับอายด้วย

“หลี่โม่ ไปให้พ้นซะ! ไม่ใช่เรื่องของนาย!” ซูหย่าตะโกนขู่ทั้งน้ำตา

เธอโกรธมากจริง ๆ

เวลาแบบนี้คนกระจอกอย่างหลี่โม่ยังจะแกล้งทำเป็นอวดดีอีก

หลี่โม่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วยิ้ม

แม้ว่าซูหย่าและจ้าวไห่จะไม่เชื่อหลี่โม่ แต่เขาก็ยังต้องการจะช่วย เพราะอย่างไรพวกเขาทั้งหมดก็เป็นเพื่อนร่วมงานเก่ากัน

รู้สึกผิดเหรอ?

ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น

พนักงานเสิร์ฟเลิกคิ้วขึ้น และมองหลี่โม่จากหัวจรดเท้า เธอพูดอย่างดูถูกว่า "คุณจะจ่ายแทนเหรอคะ? คุณลูกค้า ช่วยฟังให้ดีนะคะ นี่คือไวน์ลาฟิตปีค.ศ.