แชร์
บทที่ 144
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 145
ใบหน้าของกู้หยุนหลานเริ่มชา เมื่อได้ยินเรื่องนี้และพูดอย่างกังวลว่า “แม่คะ นี่แม่พูดอะไร? ทำไมถึงได้มีอคติกับหลี่โม่นัก?”ขณะพูด กู้หยุนหลานถือของเข้าไป เธอเหลือบมองหลี่โม่พร้อมส่งสายตาทำทีว่าอย่าโกรธเลยนะหวังฟางโกรธ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาอยู่กับพี่สาวคนโตในทุกวันนี้ เธอรู้สึกอึดอัดมากทุกครั้งที่ถูกล้อเลียนเรื่องหลี่โม่ทำไมเธอต้องทนกับเรื่องคนที่ไร้ประโยชน์อย่างหลี่โม่ด้วย!พูดง่าย ๆ คือ เธอไม่เคยทำดีกับหลี่โม่ เธอทั้งตวาดใส่เขา ทั้งสบถด้วยแววตาที่ดุร้าย “ดูมันสิ มองดูกี่ที ก็ทำหน้าอย่างกับคนตาย แบบนี้จะให้ฉันรับได้ยังไง?”หลังจากนั้น เธอก็พูดกับกู้หยุนหลาน “ลูกสาว ทำไมแกไม่ฟังแม่บ้าง? หลี่โม่สภาพแบบนี้ แกก็ไม่ใช่ไม่รู้ แล้วจะทนอยู่กับเขาไปทำไมกัน อยากเสียเวลาไปทั้งชีวิตเหรอ? ฟังนะ ทั้งหมดนี่เป็นนัดบอดที่แม่หามาให้ พรุ่งนี้ลองไปดู ถ้าไม่ดีจริง ๆ ฉวีเทียนไห่ก็เป็นตัวเลือกที่ดีนะ”เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหลี่โม่ก็เต้นแรงมากทีเดียว เขาแอบกำหมัด และสีหน้าของเขาก็เย็นชาเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม หวังฟางก็ไม่สนใจเลยสักนิด แถมยังพูดว่า “หยุนหลาน แกฟังฉันบ้างได้ไหม? รีบตัดความสัมพันธ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 146
เขาออมเงินห้าแสนบาทไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?เมื่อหวังฟางมองที่บัตรนั้น ใจของเธอก็กระวนกระวายเช่นกันในบัตรธนาคารของหลีโม่ใบนี้ มีอยู่ห้าแสนบาทจริง ๆ หรือ?เมื่อคิดว่าหลี่โม่ทำแบบนี้ เพื่อให้เกียรติเธอ ฉะนั้นก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่ยอมรับบัตรใบนี้เธอหยิบบัตรขึ้นมาและพูดอย่างเสแสร้งว่า “เงินจำนวนนี้ควรเป็นเงินเราอยู่แล้ว เพื่อให้เกียรติแม่ยายและพ่อตาของแก หยุนหลาน แกไม่สังเกตเลยเหรอ หลี่โม่ซื้อ หรือมอบอะไรให้แม่กับพ่อบ้างในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา? ถ้าใบนี้มีห้าแสนจริง ๆ ก็ไม่พอใช้หนี้พ่อกับแม่ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาหรอก!”พอหยิบบัตรขึ้นมา หวังฟางก็รู้สึกว่าอย่างไรมันก็ต้องเป็นของเธออยู่แล้วเมื่อถึงจุดนี้ หวังฟางคิดว่าด่าไปก็เท่านั้น เธอจึงเลือกที่จะเพิกเฉยต่อหลี่โม่ บรรยากาศภายในห้องเริ่มตึงเครียดหลี่โม่เหลือบมองแล้วพูดว่า “ผมไปทำอาหารกลางวันก่อนนะครับ”หวังฟางจ้องมองเขา โดยไม่พูดอะไร คิดอะไรอยู่พักหนึ่ง เธอหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมาและลองตรวจสอบดูว่าบัตรที่หลี่โม่มอบให้นั้นมีมูลค่าห้าแสนบาทจริง ๆ หรือไม่ถ้าโกหกล่ะก็ กลับมาจะไล่ตะเพิดให้รู้แล้วรู้รอด!นี่ทำให้หลี่โม่ที่ทำอาหารมื้อเที่ยงอย
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 147
หวังฟางงงเป็นไก่ตาแตก!แทบยืนไร้ลมหายใจและไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ !สะ… แสนล้านอย่างนั้นเหรอ?!สะอึก...หวังฟางหน้ามืด จนเป็นลมล้มลงกับพื้น เธอชักอยู่ตรงนั้น!ตอนนี้เอง ผู้คนจำนวนมากมุงดูเธอกันเพียบ“แย่แล้ว นี่โรคล้มบ้าหมูกำเริบ โทรเรียกรถพยาบาลเร็ว!”“ไปเรียกคนมาช่วยเร็ว!”“อาการนี้ไม่ค่อยรุนแรงเท่าไหร่นัก ฉันพอสังเกตได้…”ไม่นาน พนักงานธนาคารและรปภ.ก็เข้ามาช่วยประคองหวังฟางไปนั่งพัก ลมชักกำเริบแบบนี้ ต้องพาจิบน้ำเสียหน่อยในที่สุด พอหวังฟางตื่นขึ้น มือของเธอก็ยังสั่น ตาลอย และเธอก็ชี้ไปที่เครื่องกดเงินสด พร้อมกับพึมพำ “สะ… แสนล้าน”บรรดาผู้ที่เห็นเหตุการณ์ต่างตกตะลึงและมองหน้ากันในทันทีผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วเหรอ?แสนล้านอะไรกัน?ในเวลานี้ หลี่โม่และกู้หยุนหลานก็รีบเข้าไปพวกเขาได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่ธนาคาร และได้แจ้งที่อยู่ให้ทราบ“แม่คะ แม่เป็นอะไรไหม? ไม่เป็นไรแล้วนะ เดี๋ยวหนูพาแม่ไปโรงพยาบาลเอง”กู้หยุนหลานวิ่งเข้ามาและนั่งยอง ๆ ตรงหน้าหวังฟาง พร้อมกับจับมือของหล่อนด้วยความกังวลอย่างไรหวังฟางก็เป็นแม่ แม้ว่าจะทะเลาะกันบ้าง แต่สายสัมพันธ์แม่ลูกก็ยังคงแข็งแกร่งเม
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 148
“ให้ตายสิ ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม แสนล้านเหรอ?”“ป้าคนนี้ดูเหมือนจะป่วยนิด ๆ นะ เธอมีอาการประสาทหลอนหรือเปล่านะ”“ดูเหมือนจะมีอาการทางประสาทนะ ทุกคนแยกย้ายกันได้แล้ว หนูจ๊ะ ส่งแม่ของหนูไปโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุดจะดีกว่านะ ไม่น่าจะมีอะไรร้ายแรง รักษาแต่เนิ่น ๆ คงจะหายดี”ผู้คนรอบ ๆ ต่างออกความเห็น เพราะปกติแล้วพวกเขาจะไม่เชื่อเรื่องตลกที่ผู้หญิงบ้าพูดถึงเงินแสนล้านทุกคนคิดว่าหวังฟางเป็นโรคทางประสาทแม้แต่พนักงานธนาคารก็ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ จนต้องหันไปทำงานต่อหวังฝางร้อนรนและตะโกนบอกฝูงชนตรงหน้า “มันมีเงินแสนล้านจริง ๆ นะ ฉันไม่ได้โกหก บัตรใบนี้ยังอยู่ในมือของฉันอยู่เลย”หวังฟางที่ปกติดี ถูกทุกคนมองว่าเป็นโรคประสาทไปเสียแล้ว ดังนั้นเธอจึงต้องรีบปฏิเสธเมื่อเธอลุกขึ้น ก็จ้องมองไปทีละคน เธอบอกว่าเธอในบัตรนี้มีเงินอยู่แสนล้านกู้หยุนหลานปวดหัวมาก พอฟังหวังฟางพูด เธอก็พยายามเกลี้ยกล่อม “แม่คะ อย่าพูดเรื่องไร้สาระเลย กลับบ้านกันเถอะ มีเงินแสนล้านที่ไหนล่ะ แม่เข้าใจผิดแล้ว”หวังฟางปฏิเสธ สะบัดมือออกจากกู้หยุนหลาน แล้ววิ่งเหยาะ ๆ ไปที่หลี่โม่ และมองไปที่เขาอย่างกระตือรือร้น เธอพูดว่า
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 149
“คุณผู้ชายคะ กรุณารอสักครู่ ดิฉันจะติดต่อผู้จัดการให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ”หญิงสาวที่เคาน์เตอร์เพิ่งกลับมาได้สติ เธอก้มตัวโค้งคำนับทันที แล้วเดินโซเซวิ่งไปที่ห้องผู้จัดการยังไม่ทันได้เคาะประตู เธอก็พรวดเข้าไปในห้องทำงาน และตะโกนว่า “ผู้จัดการคะ เกิดเรื่องแล้วค่ะ!”เฉาเจิ้น ผู้จัดการธนาคาร กำลังพลอดรักกับคนรักของเขาในสำนักงาน และคนรักของเขาเองก็เป็นพนักงานฝากถอนประจำล็อบบี้ของธนาคารด้วยโจวเสวี่ยบุกเข้าไปโดยบังเอิญ เธอจึงรีบหันหลังและเดินจากไป “ขอโทษทีนะคะ งั้นฉันจะออกไปก่อน”ใบหน้าของเฉาเจิ้นขรึมลง และเขาบอกให้พนักงานหญิงคนดังกล่าว ออกไปรอที่โต๊ะของเขา แล้วพูดอย่างนิ่งเฉย “โจวเสวี่ย อะไรจะวุ่นวายขนาดนั้น คุณไม่รู้เหรอว่าข้อบังคับข้อที่ 13 ของพนักงานคืออะไร?”โจวเสวี่ยกลัวมาก เธอก้มศีรษะลงและกล่าวขอโทษทันทีพนักงานสาวของเขาก็สวมเสื้อผ้าเรียบร้อย จากนั้นก็เดินผ่านโจวเสวี่ยไปอย่างเหยียด ๆ “ว่ามา เกิดอะไรขึ้น?” เฉาเจิ้นดูอารมณ์เสียมาก เขาจึงสูบบุหรี่ เนื่องจากถูกขัดจังหวะ เขารู้สึกอึดอัดมากโจวเสวี่ยรีบก้าวไปข้างหน้า และพูดว่า “ผู้จัดการคะ มีลูกค้ารายใหญ่อยู่ข้างนอก และมีเงินฝากอยู่ใ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 150
เรื่องนี้ต้องปิดบังไว้ก่อน หากปล่อยให้หวังฟางและกู้หยุนหลานรู้เรื่องเงินจำนวนมหาศาลนี้ ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะอย่างแน่นอนไม่ต้องบอกว่าก็รู้ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกอย่าง ตัวตนของหลี่โม่ก็จะสร้างปัญหาตามมาได้ ถ้าถูกเปิดเผย ควรจะอธิบายอย่างไรดี?แถมตอนนี้ มีตาหลายคู่จ้องมาที่เขาราชินีมังกรจะปล่อยเขาไปง่าย ๆ ไหมนะ?สิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนั้น ล้วนเกิดจากผู้หญิงคนนั้น เธออยากให้เขาตายไปเสียหลี่โม่ต้องรับรองความปลอดภัยขอกู้หยุนหลานและลูกสาวของเขาเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเปิดเผยตัวตนในตอนนี้“รับทราบครับ ผมจะทำตามคำขอของคุณหลี่ครับ” เฉาเจิ้นพยักหน้าซ้ำ ๆ ด้วยรอยยิ้มที่เคารพและประจบสอพลอ พร้อมกล่าวว่า “คุณหลี่ครับ ถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมขอทราบเหตุผลได้ไหม?”เฉาเจิ้นอยากรู้ตัวตนของหลี่โม่จริง ๆ คนแบบนี้ ถ้าทำความรู้จักเอาไว้ ในอนาคตเขาจะกลายเป็นที่รู้จักแน่นอน!“ผู้จัดการเฉาครับ คุณไม่รู้จะดีกว่านะครับ” หลี่โม่พูดถึงขนาดนี้ เฉาเจิ้นก็ไม่ควรถามอีกต่อไปเมื่อเห็นว่าเฉาเจิ้นอึดอัดเล็กน้อย หลี่โม่ก็เข้าใจในสิ่งที่เฉาเจิ้นคิดเมื่อสองสามปีก่อน ผู้จัดการและประธานธนาคารหลายสิบคนมาที่ประตูทุกวัน ค
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 151
กู้หยุนหลานก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ เพียงแค่รู้สึกว่าเมื่อสักครู่หลี่โม่มีบางอย่างปิดบังตัวเองอยู่แน่ เนื่องจากฉากที่เกิดขึ้นในธนาคารเมื่อครู่นี้ เธอเห็นปฏิกิริยาของพนักงานตรงเคาท์เตอร์หลาย ๆ คนอย่างชัดเจน แล้วจึงไปหาผู้จัดการด้วยความตื่นตระหนก แน่นอนว่าเป็นเพราะเห็นอะไรเข้าบางอย่างถึงได้แสดงอาการตื่นตะลึงแบบนั้น! ใบหน้าเฉาเจิ้นเต็มใบด้วยความรู้สึกขอโทษ “คุณผู้หญิงกู้ มีเงินเพียงเงินห้าแสนบาทจริง ๆ ครับ ระบบมีปัญหา ผมต้องขออภัยอย่างสูงจริง ๆ ครับ ผมสัญญาเลยว่า เดี๋ยวผมจะไปเยี่ยมและไปขอโทษถึงที่ด้วยตัวเองเลยครับ” เมื่อได้ยินเช่นนี้กู้หยุนหลานก็ไม่ได้ตั้งคำถามอีกต่อไป เธอพยักหน้าก่อนจะกล่าวขอโทษแล้วเดินออกไป หลังจากที่กู้หยุนหลานออกไปแล้ว เฉาเจิ้นก็โทรหาหลี่โม่แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่เคารพ และประจบประแจง “คุณชายหลี่ คุณผู้หญิงกู้เพิ่งมาหาผม ผมพูดไปแค่สิ่งที่คุณสั่งไว้ครับ" หลี่โม่กำลังจะออกจากโรงพยาบาล เขาพยักหน้าและตอบกลับว่าเยี่ยม จากนั้นก็วางสาย สูดลมหายใจเข้าเฮือกหนึ่งแล้วหลี่โม่ก็ครุ่นคิดครู่หนึ่ง จากนั้นตัดสินใจเตรียมจองร้านอาหารสำหรับมื้อค่ำใต้แสงเทียน ถือว่าเป็นก
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 152
เดิมทีหลี่โม่อยากจะปฏิเสธ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ เมื่อเลือกที่นั่งแล้ว ทั้งสามก็นั่งลง ซูหย่ารอเป็นเวลานานก่อนที่เธอจะลุกขึ้นอย่างไม่พอใจ และพูดว่า "เหวินเหวิน เธอนั่งรอสักครู่ เดี๋ยวฉันจะไปสั่งกาแฟให้"พูดจบเธอก็จ้องไปที่หลี่โม่อย่างดูถูกเหยียดหยาม คนไร้ประโยชน์นี้ เขาช่างไม่เข้าใจมารยาทสุภาพบุรุษเลยจริง ๆ เธอลากเขาเข้ามาแล้ว เขายังไม่รู้จักที่จะไปสั่งกาแฟเองอีกเหรอ? อย่างไรก็ตาม เธอและซ่งเหวินเหวินล้วนเป็นสาวงาม แต่เขากลับนั่งอยู่ที่นั่นอย่างไม่รู้สึกรู้สา ช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยจริง ๆ เชยจริง ๆ ดูจากรสนิยมการแต่งตัวเองก็แต่งได้แย่มาก เมื่อกาแฟมาถึง ซูหย่ามองไปที่หลี่โม่ด้วยความหงุดหงิดและถามว่า "นายยังทำงานในร้านนั้นอยู่ไหม?" หลี่โม่ยิ้มและพยักหน้าตอบ “อืม ยังทำอยู่” ขณะพูดเขาก็มองไปที่ประตูและดูเหมือนจะรอใครสักคนอยู่ ซูหย่าถอนหายใจและพูดตอบอย่างยิ้ม ๆ “ฮ่าฮ่า คิดไม่ถึงว่านายจะน่าเวทนาขนาดนี้แล้วยังทำงานที่นั่นอยู่ ดูฉันสิ ฉันออกจากงานไปเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้ฉันเป็นผู้จัดการร้านสปาความงามแล้ว ถ้านายรู้สึกทำไมไหว แล้วยังอยากจะทำอยู่ มาสมัครที่ฉันได้นะ ฉันจะช่วยฝากนาย
บทล่าสุด
