ตอนที่ 5 สืบ

ตอนที่ 5 สืบ

หลังจากที่ผู้เป็นพ่อและน้องสาวนอกไส้ของเขาได้เดินออกไปชายหนุ่มก็ได้นั่งทำงานต่อเงียบๆ จนกระทั่งเสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

" ขออนุญาตครับนาย " 

พอประตูห้องเปิดออกก็พบเข้ากับลูกน้องคนสนิทนั่นก็คือสมชายเขาได้ไปตามสืบเรื่องของจูนตามที่ผู้เป็นนายได้สั่งเอาไว้ตัังแต่เช้า 

" อืม ว่าไง " 

" กาแฟครับ คุณเลขาท้องเสียผมก็เลยเอามาเสิร์ฟแทน "

" ขอบคุณครับ ก็ว่าอยู่ทำไมถึงนานจัง ว่าแต่เรื่องนั้นเป็นยังไงบ้าง " 

" ครับ คุณจูนเป็นน้องคนสุดท้อง เธอมีพี่ชาย 2 คน พ่อแม่ของเธอเป็นเจ้าของไร่ส้มอยู่ต่างจังหวัด เธอเรียนจบสถาปนิกแล้วก็เปิดบริษัทร่วมหุ้นกับพี่ชายโดยมีชื่อว่า JJ ดีไซน์ กรุ๊ป ตอนนี้คุณจูนอาศัยอยู่ที่คอนโด TT ใจกลางเมืองเพียงลำพัง และที่สำคัญเธอเพิ่งเลิกกับแฟนตอนนี้เธอโสดครับผม " 

ชายหนุ่มนั่งฟังลูกน้องพูดก่อนที่เขาจะชะงักไปกับคำว่าโสด จริงๆแล้วข้อนี้เขานั้นรู้ดีกว่าใคร เพราะมันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด 

" นี่ครับเอกสารเพิ่มเติม เบอร์โทรศัพท์ รวมทั้งแผนที่บอกทางไปคอนโดของคุณจูนครับผม " 

" ไม่ต้องละเอียดขนาดนั้นก็ได้มั้งครับ " 

ชายหนุ่มรับเอกสารจากลูกน้องมาเปิดอ่านก่อนที่จะได้ยินลูกน้องพูดถึงทางไปคอนโดของหญิงสาว เขานั้นรู้สึกอยากจะเอากระดาษในมือปาใส่หน้าทันที ก็ไม่รู้ว่าลูกน้องของเขาคนนี้จะไปรู้อะไรมาบ้างแล้ว 

" เผื่อนายอยากจะไปหา แต่ผมขอเตือนไว้ก่อนว่าแฟนเก่าของเธอยังคอยตามเธออยู่ตลอดครับผม " 

ภูมิได้ยินดังนั้นก็ถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาทันทีเพราะเขาอุตส่าห์จัดการกับผู้ชายคนนั้นแล้วแท้ๆ แต่ก็ยังไม่วายที่มันจะมายุ่งกับเธออีก เห็นทีว่าเขาจะต้องจัดการขั้นเด็ดขาด

" นายครับ ผมขอถามอะไรอีกอย่าง "'

" อืม ว่า " 

" นายลืมคุณเคสได้แล้วหรอครับ "

เมื่อลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามแบบนั้นเขาก็ชงักนิ่งไป ใจจริงแล้วเขาก็ไม่รู้ว่าตกลงเขาคิดกับ เคส ภัทรินทร์ แบบไหนกันแน่ เขาแค่รู้สึกว่าเธอนั้นสวย น่ารัก อ่อนหวาน และสดใส มันจึงทำให้เขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น จะบอกว่าลืมเขาเองก็ยังไม่สามารถลืมได้ แต่จะบอกว่ารักมากมันก็ยังไม่ถึงขั้นนั้น เขาก็แค่ชอบเธอ แต่เหตุที่เขาต้องมานั่งเสียใจนั่นก็เป็นเพราะว่าเขาไม่สามารถปกป้องเธอจากคนเลวได้และคนเลวคนนั้นก็คือเซอร์เวย์อดีตเพื่อนรักของเขานั่นเอง 

ถึงแม้ว่าเขานั้นจะเคยเป็นเพื่อนรักกันมาก่อน แต่เขาก็รู้ดีว่าชายหนุ่มนั้นมีนิสัยแบบไหน นอกจากเชอรี่ก็ไม่เคยเห็นว่าเพื่อนรักเพื่อนสนิทของเขานั้นจะรักใครจริง นั่นจึงทำให้เขารู้สึกเสียใจที่ไม่อาจปกป้องดูแลหญิงสาวที่เขาตกหลุมรักได้ แต่ถ้าวันนึงเพื่อนของเขานั้นได้เปลี่ยนไป ถ้าเซอร์เวย์นั้นรักเคสจากใจจริงๆเขาก็จะยินดีเป็นอย่างยิ่ง

" แล้วพี่คิดว่าไง " 

ชายหนุ่มไม่ตอบแต่เลือกที่จะตั้งคำถามกับลูกน้องคนสนิทของเขาแทน 

" ใจจริงผมคิดว่านายไม่ได้รักคุณเคส นายก็แค่ชอบเพราะเธอน่ารัก สดใส และตอนนี้ผมก็คิดว่าคนที่จะมาเป็นตัวจริงของนายได้มาปรากฏตัวแล้วครับ " 

เขาคิดตามที่ลูกน้องคนสนิทได้เอ่ยบอก จริงอยู่ที่เขาไม่ได้รักเคสมากมายขนาดนั้นเพราะเพิ่งเจอกันได้ไม่นาน เขาก็แค่ชอบเพราะเธอน่ารัก สดใส แต่แล้วเขาก็ต้องขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง เพราะคำว่าตัวจริงที่มาปรากฏตัวเขาไม่รู้เลยว่าสมชายนั้นหมายถึงอะไร

" อะไรคือตัวจริงครับ " 

" ก็เมียในอนาคตยังไงล่ะครับนาย " 

" เมียในอนาคตอย่างนั้นหรอ พี่กำลังหมายถึงใคร " 

" ก็ คุณจูนไงครับ " 

" พี่รู้ได้ยังไงว่าคุณจูนจะมาเป็นตัวจริงของผม พี่ไปรู้อะไรมา " 

ชายหนุ่มได้ยินลูกน้องคนสนิทพูดเขาก็ชะงักนิ่งไปอีกครั้ง เพราะไม่รู้ว่าลูกน้องของเขาคนนี้ไปรู้อะไรมาถึงได้พูดอะไรแบบนี้ จริงอยู่ที่เขากับจูนนั้นได้มีอะไรกันแล้ว และเขาก็เป็นคนแรกของเธออีกด้วยถ้าพูดถึงตามหลักความเป็นจริงหญิงสาวก็คือเมียของเขาคนหนึ่ง 

" ตัวจริงหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ๆตั้งแต่ผมดูแลนายมาตั้งแต่เด็กๆจนโตถึงทุกวันนี้ ผมยังไม่เคยเห็นนายรู้สึกสนใจใครมากเท่าคุณจูน แม้กระทั่งคุณเคส ตอนนั้นนายยังไม่ได้ให้ผมไปสืบเรื่องของเธอเลยด้วยซ้ำ แต่กับคุณจูนมันไม่เหมือนกันเลยสักนิด " 

".........."

ชายหนุ่มไม่ตอบแต่เขากำลังนั่งครุ่นคิด นั่นสินะตอนเรื่องของเคสทั้งๆที่เขาอยากรู้เกี่ยวกับชีวิตของเธอแต่เขากลับเลือกที่จะไม่ตามสืบแต่พอมาเป็นจูน เวลาผ่านไปแค่ชั่วข้ามคืนเขาก็ดันให้ลูกน้องตามสืบประวัติของเธอมาจนละเอียด 

ในขณะที่เขากำลังนั่งเหม่อลอยคิดถึงหญิงสาวเมื่อคืนอยู่นั้น เสียงของลูกน้องก็ได้เอ่ยดังขึ้นทำให้เขานั้นสะดุ้งตกใจเป็นอย่างมาก 

" นายครับ นายครับ นายยยย "

" เฮ้ย พี่จะตะโกนทำไม ผมตกใจหมดเลย "

" ก็ผมเห็นนายนั่งเหม่อ ผมเรียกตั้งนานนายก็ไม่ตอบ ผมก็เลยต้องตะโกน "

" ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ "

" คิดถึงคุณจูนเหรอครับ " 

ชายหนุ่มตอบปัดไปเพราะเขาไม่อยากให้ลูกน้องคนสนิทรู้ว่าเขากำลังคิดถึงหญิงสาวอยู่ แต่ก็ดูเหมือนว่าลูกน้องของเขาคนนี้จะรู้ทัน เหมือนได้เข้ามานั่งอยู่ในใจของเขาซะอย่างนั้น

" เดี๋ยวนี้พี่สมชายรู้มากจังเลยนะครับ " 

" แน่นอนสิครับก็ผมติดตามนายมาตั้งแต่เด็กๆแล้วนี่นา จะไม่ให้ผมรู้นิสัยนายได้ยังไง " 

เขาไม่ตอบว่าเขานั้นกำลังคิดถึงหญิงสาวจริงๆอย่างที่สมชายได้เอ่ยแต่เลือกที่จะพูดเหน็บแนมผู้ได้ชื่อว่าเป็นพี่เลี้ยงและเป็นลูกน้องออกไป 

" ช่างเถอะครับ อีก 2 วันผมจะบินไปภูเก็ตรบกวนพี่สมชายช่วยจัดการเรื่องตั๋วให้ผมด้วย "

ชายหนุ่มเอ่ยตัดบทเพราะเขาไม่อยากที่จะพูดถึงเรื่องหญิงสาวอีกในตอนนี้ กลัวว่าถ้าพูดมากไปจะทำให้สมชายนั้นสงสัย ก่อนที่เขาจะเอ่ยบอกให้ลูกน้องได้จัดเตรียมตั๋วเครื่องบินสำหรับไปภูเก็ต เพราะเขายังคงต้องไปดูแลงานรีสอร์ทที่เป็นหุ้นส่วนกับเมนี่เพื่อนสนิทของ เคส ภัทรินทร์ อีกคน และอีกเหตุผลที่เขาต้องไปนั่นก็เพราะว่าเป็นห่วงหญิงสาว ถึงแม้ว่าเธอจะปฏิเสธไม่รับรักเขาก็ตามแต่ถึงยังไงเสียเขาและเธอก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน 

" ได้ครับนาย อะ เอ่อแล้วเรื่องของคุณผู้หญิงวิยะดาละครับ " 

" ยังต้องสืบต่อไปครับ ยังไงผมก็จะหาตัวการที่ทำให้แม่ของผมต้องตายมาให้ได้ เพราะผมไม่เชื่อว่ามันจะเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุเท่านั้น " 

ถึงแม้ว่างานจะรัดตัวมากแค่ไหน เขาก็ยังคงไม่ลืมที่จะต้องตามสืบให้ได้ว่าสาเหตุที่แม่ของเขาต้องตายเป็นเพราะอะไรกันแน่ ตัวเขาเองไม่เชื่อว่ามันคืออุบัติเหตุเขามั่นใจเกือบ 100% ว่าการที่แม่ของเขาตาย พรพรรณต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน แต่เป็นเพราะว่าต

อนนี้เขายังไม่สามารถหาหลักฐานมาได้มากพอก็เท่านั้นเอง

 " รับทราบครับนาย " 

………………………………