ตอนที่ 7 เชอรี่นางร้าย

ตอนที่ 7 นางร้ายเชอรี่

อีกด้าน

#ภูมิ

หลังจากที่ผมคุยกับพี่สมชายเสร็จผมก็นั่งทำงานไปสักพักแต่ในใจผมมันว้าวุ่นเป็นอย่างมาก เอาแต่คิดถึงเรื่องเมื่อคืนผมไม่รอช้าจัดการหยิบโทรศัพท์กดเบอร์โทรหาคุณจูนทันที แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือเธอกดรับสายและพอเธอรู้ว่าเป็นผม เธอก็ไม่พูดอะไรแถมยังกดตัดสายผมทิ้งทันที ผมก็โทรแล้วโทรเล่าเป็น 11 สายเธอก็ไม่ยอมรับอีกเลยจนกระทั่งสายที่ 12 ผมกำลังจะกดโทรแต่แล้วพี่สมชายก็ดันเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง ด้วยท่าทีสีหน้าตื่นตะหนกตกใจเป็นอย่างมาก 

" นายครับ " 

" มีอะไรหรอครับพี่สมชายทำหน้าตื่นเต้นเชียว " 

ผมอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวก็พี่เขาทำหน้าตื่นเต้นจริงๆเหมือนใครกำลังจะฆ่ากันตายอย่างไงอย่างงั้น

" คะ คือเรื่องคุณเชอรี่ที่ให้ติดตาม ตอนนี้เธอรู้แล้วครับว่าคุณเคสกับคุณเซอร์เวย์อยู่ที่ภูเก็ตเธอได้ให้ลูกน้องจัดการเตรียมตั๋วเครื่องบินและกำลังจะบินไปที่ภูเก็ตครับ " 

" OK งั้นพี่สมชายช่วยเลื่อนเที่ยวบินให้ผมด้วยผมจะเดินทางไปภูเก็ตตอนนีั " 

เมื่อผมได้ยินที่พี่สมชายพูดผมก็เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่เขาถึงได้มีสีหน้าที่ตื่นตระหนกตกใจขนาดนั้น ก็เพราะว่านี่มันเป็นเรื่องใหญ่มากๆ ผมได้ให้พี่สมชายคอยให้ลูกน้องติดตามดูพฤติกรรมของเชอรี่มาตลอด 1 เดือนแต่ก็ยังไม่พบความผิดปกติใดใดจนกระทั่งมาวันนี้

เธอรู้แล้วว่าคุณเคสอยู่ที่ภูเก็ตกับไอ้เซอร์เวย์อดีตเพื่อนรักของผม และนั่นบ่งบอกว่าคุณเคสกำลังตกอยู่ในอันตรายเพราะผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่จะร้ายแล้ว เธอยังสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อสิ่งที่เธอต้องการ นั่นจึงทำให้ผมรู้สึกหวั่นใจเป็นอย่างมาก 

ชายหนุ่มสลัดความคิดทั้งหมดที่มีเดิมทีเขาต้องการที่จะโทรหาหญิงสาวคนที่ได้นอนร่วมเตียงกับเขาเมื่อคืนนี้ แต่ตอนนี้มีเรื่องสำคัญมากกว่านั้น เขาจะต้องรีบไปจัดการให้เร็วที่สุด นั่นก็คือไปจัดการกับเชอรี่ผู้หญิงที่เคยทำให้เขาต้องผิดใจกับอดีตเพื่อนรักเพื่อนสนิทอย่างเซอร์เวย์ เขาจะไม่ยอมให้เชอรี่มาทำลายความสุขของเคสได้อีกเด็ดขาด ถึงแม้ว่าเคส ภัทรรินทร์ จะปฏิเสธไม่รับรักเขาก็ตาม แต่ในฐานะเพื่อนคนหนึ่งเขาไม่อาจที่จะปล่อยเรื่องนี้ไว้ได้ ชายหนุ่มยินดีและเต็มใจที่จะทำ

" นายครับเที่ยวบินวันนี้เต็มหมดแล้วครับ เร็วสุดได้เป็นพรุ่งนี้ตอนช่วงตี 5 ครับ " 

ผมให้พี่สมชายทำการเลื่อนเที่ยวบินให้เร็วขึ้นจากเดิมคืออีก 2 วันข้างหน้าที่ผมจะต้องบินไปภูเก็ต แต่เมื่อมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้ผมจึงจำเป็นที่จะต้องไปวันนี้ แต่แล้วพี่สมชายก็ดันมาบอกว่าตั๋วเครื่องบินที่ผมสามารถจองได้นั่นก็คือพรุ่งนี้เช้าตอนช่วงตี 5 เพราะเที่ยวบินของวันนี้ทั้งหมดได้เต็มเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจเพราะผมเปลี่ยนเที่ยวบินกะทันหันเองนั่นจึงทำให้ไม่สามารถจองได้ในช่วงเวลานั้นๆ ผมก็หวังว่าช่วงเวลาก่อนที่ผมจะไปถึงเชอรี่คงยังไปไม่ถึงไหนหรือถ้าเธอไปถึงแล้ว และได้เจอกับคุณเคสผมก็หวังว่าไอ้เซอร์เวย์มันคงจะไม่ปล่อยให้เชอรี่ทำอะไรเมียกับลูกของมันเด็ดขาด 

" ครับพรุ่งนี้ก็ได้ หวังว่าเชอรี่คงจะไม่ไปถึงก่อนผม " 

หลังจากพูดจบชายหนุ่มก็รีบจัดการเอกสารที่กองอยู่บนโต๊ะให้เสร็จเรียบร้อย เขาต้องรีบเคลียร์งานทั้งหมดที่มี เพราะจะต้องเดินทางไปภูเก็ตในวันพรุ่งนี้ และคงต้องอยู่ที่นั่นอีกหลายวันคงไม่ได้กลับมากรุงเทพ 

ช่วงเช้าของอีกวัน

05:00 น. 

ตอนนี้ผมก็กำลังอยู่บนเครื่องบินในใจร้อนลุ่มเป็นอย่างมากรู้สึกกระวนกระวายแปลกๆ เพราะสายสืบที่ผมส่งไปเฝ้าเชอรี่ไว้ได้รายงานมาว่าตอนนี้เธอได้ขึ้นเครื่องบินไปแล้วกับคนติดตามอีก 2-3 คน ซึ่งเครื่องบินของเธอออกก่อนหน้าผมไปได้ไม่นาน ผมจัดการโทรหาเบอร์ไอ้เซอร์เวย์แต่แล้วก็ปรากฏว่าไม่สามารถติดต่อได้ผมนี่แม่งโคตรโมโหเลยไม่รู้ว่าสัญญาณไม่ดีหรือแบตโทรศัพท์มันหมด 

2 ชั่วโมงผ่านไป 

ภูเก็ต

ไม่นานผมก็มาถึงภูเก็ตจนได้ ผมไม่รอช้าหลังลงจากเครื่องบินผมก็รีบนั่งรถต่อไปที่รีสอร์ทที่ผมเป็นหุ้นส่วนทันที แต่แล้วผมก็เจอเข้ากับไอ้คิมและไอ้วอร์ม เหมือนมันกำลังจะไปที่ไหนสักแห่งผมจึงได้เดินเข้าไปหามัน

" ไอ้คิม ไอ้วอร์ม " 

" อ้าวไอ้ภูมิ เป็นเxีัยไรทำหน้าเหมือนมีคนตาย " 

พลั๊ว 

" ตบกูทำไมไอ้วอร์ม " 

" ก็มึงปากเสีย "

ผมเดินเข้ามาทักพวกมัน 2 คนแต่แล้วไอ้คิมมันก็ดันปากเสียจนทำให้โดนไอ้วอร์มตบเข้าไปที่หัวอย่างจัง ก็จริงอย่างที่ไอ้วอร์มมันพูดครับไอ้คิมมันเป็นคนปากเสีย ปากหมา มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ชอบพูดอะไรไม่เข้าเรื่องอยู่เลื่อย

" พวกมึงอย่าเพิ่งทะเลาะกัน กูมีเรื่องสำคัญจะบอก " 

" เรื่อง/เรื่อง " 

คิมและวอร์มเอ่ยพูดพร้อมกันเพราะเขาต้องการจะรู้ว่าเรื่องสำคัญที่ภูมิหมายถึงนั่นคือเรื่องอะไร ดูจากสีหน้าของเพื่อนแล้วมีท่าทางที่ตื่นตะหนกตกใจเป็นอย่างมาก 

" พวกมึงเห็นเชอรี่ไหม กูตามเชอรี่มาจากกรุงเทพฯตอนนี้เชอรี่อยู่ที่นี่กูไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณเคสหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆเธอมีลูกน้องอีก 2-3 คนตามมาด้วย กูว่าการมาที่นี่ของเธอมันต้องไม่ดีสำหรับคุณเคสและไอ้เวย์แน่นอน " 

" เxี้ยยัยเชอรี่นี่กัดไม่ปล่อยจริงๆ มันจะเอาไอ้เวย์ให้ได้เลยใช่ไหมวะ " 

เป็นเสียงของคิมที่เอ่ยพูดหลังจากที่ฟังเรื่องราวที่ภูมิเล่ามาทั้งหมด เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเชอรี่จะยังไม่ยอมปล่อยเซอร์เวย์ไป เพราะตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมาก็ไม่มีทีท่าว่าเธอนั้นจะมาตามตอแยอะไรกับเพื่อนของเขาเลยแม้แต่น้อย  

" พวกมึงกูว่ารีบไปหาไอ้เวร์กับคุณเคสกันเถอะ " 

เป็นเสียงของวอร์มที่เอ่ยพูดบ้างเพราะตอนนี้สิ่งสำคัญนั่นก็คือไปหาเซอร์เวย์และเคสให้เร็วที่สุด ไม่ว่าจะเกิดอะไรอย่างน้อยก็ยังมีพวกเขาอีก 3 คนที่ยังคอยช่วยเหลือได้

" เออปะ " 

ผมไอ้คิมและไอ้วอร์มขับรถออกมาจากรีสอร์ทตลอดทางผมเอาแต่ภาวนาขอให้เชอรี่ยังไม่เจอตัวคุณเคส ตอนนี้ผมมีความรู้สึกตะหงิดใจยังไงก็ไม่รู้ พวกผมขับรถออกมาใกล้จะถึงบ้านพัก แต่แล้วผมก็ต้องตกใจเพราะอยู่ๆก็เห็นรถของไอ้เซอร์เวย์มันจอดอยู่ข้างทางริมชายหาดผมไม่รอช้า รีบหักพวงมาลัยจอดรถขนานข้างๆกับรถของมันทันที ก่อนที่ผมจะลงไปถามว่าทำไมมันถึงมาอยู่ตรงนี้คนเดียว

" ไอ้เวย์ มึงออกมาทำไม แล้วคุณเคสละ " 

" ถามหาเมียกูทำไม " 

" มันใช่เวลาไหมไอ้เวย์ ตอนนี้คุณเคสตกอยู่ในอันตราย " 

ใช่ครับมันใช่เวลาที่มันจะมาหึง หวง ไหมเนี่ยจริงอยู่ที่ผมชอบคุณเคสแต่ในเมื่อเธอไม่ชอบผม ผมเองก็ต้องตัดใจทุกวันนี้เราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น เมื่อเพื่อนมีปัญหาและเดือดร้อนเพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนอยู่แล้วไหมครับ 

" มึงฟังกูนะเมื่อเช้ากูเห็นเชอรี่กับลูกน้องอีก 2-3 คนอยู่แถวรีสอร์ท ก่อนที่รถของเธอจะขับออกไป กูไม่รู้ว่าขับไปไหนแต่ที่แน่ๆพวกมันต้องออกตามล่าหาตัวคุณเคสแน่นอน "

พอผมพูดจบมันก็มีสีหน้าที่ตกใจเป็นอย่างมากผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง แล้วทำไมมันถึงปล่อยให้คุณเคสอยู่คนเดียวตามลำพัง

" เคสอยู่บ้าน ไปพวกมึง " 

#สำหรับใครที่อยากรู้ว่าเชอรี่เป็นใครเกี่ยวอะไรกับภูมิและทำไมต้องตามไปทำร้ายเคสไปติดตามได้ในเรื่องของ เมียตีทะเบียน นะคะ อัพจบเรียบร้อย รับรองว่าสนุก ครบรส ไม่ผิดหวังแน่นอนจ้า