EP.02 อีมืด

นิ้วมือคีบบุหรี่อัดควันสีจางเข้าสู่ปอด ก่อนจะไอแคกๆ เพราะอาการแห้งผากในลำคอ จนต้องหยิบขวดแก้วที่วางอยู่ด้านข้างเปิดและยกซดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทั้งที่ดีกรีนั้นไม่ได้บางเบาเลย แต่เพราะความเคยชินมันจึงบางเบาเสียจนบางครั้งหล่อนไม่รู้รส

ฝ่ามือกระชับขวดแก้วแนบกับอกอวบอิ่มที่ถูกขยำขยี้นับหมื่นครั้งจากผู้ชายมากหน้าหลายตา เอนศีรษะพิงซบกับพนักเก้าอี้บุนวมนุ่ม ใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่ล้างเครื่องสำอางออกจนหมดแหงนมองขึ้นสู่ท้องฟ้าอันมืดมิด หนทางกว้างไกลนั้นมืดมนไม่ต่างจากตัวหล่อน แต่ใครล่ะอยากให้ชีวิตเป็นเช่นนี้ หล่อนก็ไม่อยาก

หล่อนก็มีความต้องการที่ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่น คือต้องการแต่งงานกับคนที่เรารักและรักเรา ได้มีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกที่น่ารัก มีบ้านหลังพอประมาณให้ลูกๆ ได้วิ่งเล่น และตัวหล่อนนั่งมองสามีวิ่งหยอกล้อกับลูกอย่างสนุกสนาน

แต่นั่นมันคือ ‘ความฝัน’ ที่หล่อนฝังมันสู่ก้นบึ้งของความต้องการ ถ้าจะไม่ถูกใครสะกิดต่อมขึ้นมาซะก่อน หล่อนก็คงจะไม่หวนหามันอีก เมื่อหนทางที่หล่อนเลือกเดินก็คือความมืดมิดตรงหน้า ทางเดินที่ไร้ ‘ความรัก’

ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่สาดซัดเข้าสู่ลำคอครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้รัตติกาลหวนหาเส้นทางชีวิตที่เดินทางมาถึง ณ จุดนี้ เส้นทางก้าวเดินสู่ ‘นรก’ เริ่มต้นขึ้นเมื่อ ‘เสียงนรกสร้าง’ นั้นมาเยือนในค่ำคืนหนึ่ง ในขณะที่หล่อนเพิ่งแตกเนื้อสาว

“อูย... พี่ชิด! เบาๆ หน่อย เดี๋ยวอีมืดมันก็ตื่นขึ้นมาหรอก เบาๆ สิพี่ อุ้ย! ฉันบอกให้เบาๆ ฉันเจ็บนะ!”

เสียงของแม่ที่ดังออกมาจากอีกฟากหนึ่งของตัวบ้าน ทำให้เด็กสาวเจ้าของชื่อ ‘อีมืด’ หูผึ่งขึ้นมาทันที ความอยากรู้อยากเห็นมีมากจนทนไม่ได้ที่จะนอนฟังเฉยๆ

อาจเพราะบ้านเล็กซอมซ่อมีสมาชิกใหม่ หล่อนจึงนอนหลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืน ได้ยินเสียงอะไรนิดหน่อยก็พานจะตื่นเอาตลอด และเสียงแม่ที่ยังคงร้องโอดโอยเจ็บปวดอย่างต่อเนื่องก็ทำให้หล่อนต้องค่อยๆ แย้มเปลือกตาขึ้นมอง

อยากจะร้องถามว่าแม่เป็นอะไร เจ็บมากไหมด้วยความเป็นห่วงแต่ทุกอย่างก็ต้องเก็บเงียบเข้าสู่ลำคอ เมื่อภาพสลัวปรากฏให้พอเห็น ในยามที่ดวงตาชินกับแสงน้อยนิดที่ส่องผ่านจากไฟตามหน้าบ้าน มุ้งสีเทาบางเบาไม่อาจกั้นสายตาให้สอดรู้สิ่งที่อยากเห็นได้ หล่อนตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นแม่ถูกกระทำ

แม่ที่ไม่มีเสื้อผ้าติดกายสักชิ้น นอนร้องโอดโอยราวกับคนได้รับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส แต่กลับไม่ร้องให้ใครช่วย ได้แต่ร้องโอยๆ สลับกับซู้ดซี้ดริมฝีปากไม่ต่างจากคนกินของเผ็ดร้อน และเหนือร่างกายของแม่นั้น ‘ลุงชิด’ สามีใหม่ของแม่ ที่พากันย้ายมาอยู่ร่วมบ้านในวันนี้ กำลังทำบางสิ่ง

ลุงชิดแก้ผ้าออกหมดไม่ต่างจากชีเปลือย พร้อมกระแทกช่วงกลางลำตัวเข้าใส่สะโพกของแม่ที่อ้าออกเกี่ยวตวัดท่อนขาไว้ที่เอวของลุง ยิ่งแม่ร้อง ลุงยิ่งทำเร็วขึ้น ไม่สนใจสักนิดว่าแม่จะร้องอย่างเจ็บปวดหรือดิ้นพล่านแค่ไหน

“โอ๊ย! พี่ชิด! ฉันทนไม่ไหวแล้วพี่ ขอฉันขี่พี่บ้าง ขอฉัน...”

เสียงที่ออกจากปากของแม่ ไม่แสดงความเจ็บปวดสักนิด ซึ่งตอนนั้นแหละที่หล่อนได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของลุงชิด ราวกับว่าเวลานี้แหละที่ลุงรอคอยอยู่

ลุงชิดถอนตัวจากกึ่งกลางลำตัวของแม่ก่อนจะเป็นฝ่ายนอนแผ่หลากับฟูกตัวหนาที่แม่เย็บเองกับมือ

ลุงชิดนอนลงพร้อมอะไรบางอย่างที่โด่ขึ้นมาเป็นแท่งขนาดใหญ่กว่าข้อมือของหล่อนและยาวราวแตงกวาลูกเขื่อง หล่อนเห็นแม่ก้มลงอ้าปากอมแตงลูกเขื่องนั้นรูดขึ้นๆ ลงๆ ท่ามกลางเสียงร้องของลุงชิดบ้าง

“โอว... รวยจ๋า... โอว... พี่คิดไม่ผิดที่เลือกรวยเป็นเมีย รวยสุดยอดเลย... โอว... เอาเถอะจ้ะ พี่จะแตกอยู่แล้ว”

            ลุงชิดร้องครวญครางร้องขอให้แม่ทำอะไรบางอย่าง และแม่ก็ละริมฝีปากจากแตงกวาลูกนั้น หล่อนจ้องเขม็งในสิ่งที่แม่ทำ เพราะเรือนร่างเปล่าเปลือยของแม่ จู่ๆ ก็ขึ้นคร่อมกึ่งกลางร่างของลุง แม่กดสะโพกของแม่เข้าหาแตงกวาลูกนั้น

ฉับพลันหล่อนรู้สึกวาบลึกที่ช่องฉี่กะทันหัน รู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าแม่กด ‘เต่าตัวน้อย’ ลงที่ ‘แท่ง’ นั้น แท่งขนาดใหญ่คงจะเป็น ‘ที่ฉี่’ ของผู้ชาย เพราะหล่อนเคยเห็นของ ‘ชัย’ ลูกชายของลุงชิดนี่แหละ ก็ชัยเป็นเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกับหล่อน

แต่ก็เคยเห็นตั้งแต่เป็นเด็กๆ เพราะความอยากรู้ตามประสาว่าหล่อนนั่งฉี่แต่ชัยกลับยืนฉี่ ความอยากรู้ทำให้แลกกันดู แต่พอโตมาก็ไม่ได้ดูอีก เพราะชัยย้ายไปอยู่กับปู่ย่าตั้งแต่ที่เมียลุงชิดเสีย แต่ความสงสัยในสิ่งที่แตกต่างก็ทำให้จำมาจนถึงตอนนี้

หล่อนไม่ยักรู้ว่ามันจะใหญ่ตามตัวเมื่อผู้ชายโตขึ้น และถ้าของลุงชิดยังใหญ่ขนาดนี้ ของชัยตอนนี้ก็คงจะโตขึ้นอีกมาก นึกแล้วหล่อนก็อยากจะดูของชัยขึ้นมาทันที แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้ามันช่างเร่งเร้าให้หล่อนมองจนไม่กล้าคลาดสายตา ไม่กล้าแม้แต่จะกระดุกกระดิกร่างกาย