EP.04 หนูเป็นผู้ใหญ่หรือยัง

“อีกนิดนะรวย เดี๋ยวพี่เก็บต้นนี้อีกต้นหนึ่งก็จะเต็มเข่งพอดี เอาไปขายทั้งทีต้องเอาไปให้คุ้มค่าน้ำมัน”

ลุงชิดพูดพลางแหงนหน้ามองมะม่วงต้นดกที่ลุงกับแม่ช่วยกันเก็บตั้งแต่บ่าย เพราะวันพรุ่งนี้ลุงจะต้องไปฉายหนังเร่อีกหมู่บ้าน แกว่าไปทั้งทีหาของติดไม้ติดมือไปขายบ้างจะดีกว่ารอคนมาซื้อตั๋วดูหนังเพียงอย่างเดียว ซึ่งแม่ก็เห็นด้วยทั้งยังแอบชื่นชมลุงให้หล่อนฟังอยู่ตลอดว่า ลุงชิดเป็นคนขยันและเป็นคนดี แม่เลือกคนไม่ผิด ซึ่งหล่อนก็เห็นด้วยตามนั้น

            “งั้นฉันกลับบ้านไปทำกับข้าวก่อนดีกว่าพี่ เดี๋ยวให้นังมืดอยู่ช่วยพี่เก็บล่ะกัน มืดถ้าเสร็จแล้วไปตามแม่นะ จะได้มาช่วยกันขน”

            “จ้ะแม่” หล่อนรับคำของแม่พลางก้มหน้าก้มตาเก็บมะม่วงที่ลุงหย่อนตะกร้อลงมาให้ใส่ตะกร้าใบใหญ่ที่โคนต้น โดยไม่สนใจอีกว่าแม่จะเดินไปแล้วหรือยัง

            ‘มืด...’

            “จ้ะลุง อ้าว! ลุงไม่เก็บมะม่วงแล้วเหรอ”

หล่อนเอ่ยถามสีหน้างงๆ เมื่อเห็นว่าพ่อเลี้ยงลงมาจากต้นมะม่วงและยืนอยู่ตรงหน้าในระยะกระชั้นชิด

            “เอ่อ... เดี๋ยวค่อยเก็บต่อ ลุงมีเรื่องอยากจะคุยกับมืด”

            หล่อนสงสัยแต่ก็ยอมให้พ่อเลี้ยงจูงมือไปที่ป่ากล้วยด้านใน และเรื่องที่ลุงอยากจะคุยด้วยก็ทำให้หล่อนก้มหน้าไม่กล้าสบสายตา

            “ว่ายังไงล่ะมืด ลุงถามว่ามืดเห็นลุงกับแม่เล่นกันทุกคืนใช่ไหม”

            หล่อนพยักหน้าน้อยๆ ไม่กล้ามองใบหน้าที่ก้มลงมาถามใกล้ๆ หัวใจเต้นตึกตักตื่นกลัวเพราะนี่คือความผิดที่หล่อนถูกจับได้ หัวสมองคิดไปไกลถึงบทลงโทษในการแอบดู และหากลุงกับแม่รู้ว่าหล่อนรู้สึกสนุกและสุขทุกครั้งที่ได้แอบดู ลุงกับแม่จะด่าจะว่าขนาดไหน แล้วเรื่องเรียนของหล่อนอีกล่ะ ลุงจะไม่ส่งหล่อนเรียนหรือเปล่า

            “แต่... แต่หนูไม่ได้ตั้งใจนะลุง หนูได้ยินเสียงแม่ร้อง หนูกลัวว่าแม่จะเป็นอะไรหรือเปล่า หนู... หนูก็เลย”

            “ลุงไม่ได้ว่าอะไรมืดเลยนะ ลุงก็แค่ถามดู คราวต่อไปลุงจะได้ระมัดระวังมากขึ้น”

ฝ่ามือของพ่อเลี้ยงลูบหัวลูบหลังไปมา แต่หล่อนกลับรู้สึกแปลกๆ ในยามที่ฝ่ามือนั้นลูบไล้ลงไปตามบั้นท้ายที่มีน้ำมีเนื้อตามวัย

            “จริงนะจ๊ะลุง ลุงไม่ได้โกรธหนูนะ แล้วหนูจะได้เรียนต่อใช่ไหม”

“จริงสิ มืดรู้ไหม นั่นน่ะมันเป็นวิธีที่จะบอกว่าเราโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ถ้าใครทำแบบนั้นได้ ก็แปลว่าโตแล้ว และถ้ามืดทำได้ ก็แปลว่ามืดโตเป็นสาวเต็มตัวแล้วน่ะสิ”

อาการขนลุกชันของลูกเลี้ยงสาวทำให้ชิดต้องยิ้มด้วยความตื่นเต้น แก่นกายแข็งปึ๋งขึ้นในทันที ยิ่งโอบกระชับยิ่งรับรู้ได้ถึงโนมเนื้อก้อนกลมขนาดเหมาะมือ ที่แกมองจากบนต้นมะม่วงลงมาเห็น มันทำให้นึกฮึกเหิมที่จะกล้า

และก็รู้ว่าลูกเลี้ยงแอบดูอยู่ทุกคืน มีหรือที่ความอยากรู้อยากเห็นจะไม่มาเยือน หากแกไม่เป็นคนสอน มันก็คงจะไปหาคนสอนให้จนได้ แล้วเรื่องอะไรล่ะที่จะพลาด

“แล้วมืดอยากรู้หรือเปล่าล่ะว่า มืดเป็นผู้ใหญ่แล้วหรือยัง”ถามหยั่งเชิงเมื่อเห็นอาการแปลกๆ ของลูกเลี้ยง

“เอ่อ... หนู... หนูไม่รู้”

“ตอนที่มืดแอบดูลุงเล่นกับแม่ มืดรู้สึก... เสียวๆ คันๆ ที่เต่าไหม”

ดวงตามีแววตกใจตวัดขึ้นมองแกก่อนจะหลุบลงต่ำด้วยความอาย ยิ่งทำให้แกกล้าพูดมากขึ้น

“ที่เต่าของมืดมันมีน้ำเหนียวๆ ออกมาหรือเปล่า” คราวนี้เด็กสาวไม่ตอบแต่พยักหน้างึกๆ ยอมรับ และในนาทีนี้ ถ้าแกยังยืนถามอยู่ก็คงไม่ได้เป็นแน่ มันต้องพิสูจน์

“งั้นลุงจะดูให้นะ ว่ามืดพอจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วหรือยัง”

ฝ่ามือหยาบเพราะกรำงานหนักประกบที่ขอบผ้านุ่งเตรียมจะรั้งปมออก แต่ต้องชะงักเพราะฝ่ามือของเด็กสาวยื้อไว้ซะก่อน

“ลุง แม่จะไม่ดุเหรอ แม่บอกว่าห้ามให้ใครเห็นเต่าของหนู จนกว่าหนูจะแต่งงาน”

“ลุงดูได้ ลุงก็เหมือนพ่อเอ็ง เป็นพ่อเป็นแม่ดูของลูกได้ แม่ไม่ดุเอ็งหรอก มาเถอะเดี๋ยวค่ำลุงจะมองไม่เห็นนะ”

            ปมผ้าถูกปลดออกปล่อยผ้านุ่งลงไปกองที่ปลายเท้า ส่งผลให้เต่านาตัวอวบปรากฏอยู่ตรงหน้าในระดับสายตาพอดิบพอดี เพราะมืดไม่ได้ใส่กางเกงใน กางเกงในจะเอาไว้ใช้ในวันไปโรงเรียนเท่านั้น

ชิดกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น เพราะแสงสลัวสีส้มนวลๆ ที่รอดผ่านริ้วใบตองลงมานั้นทำให้เห็นความสวยงามตรงหน้าได้ชัดเจน เต่านาของนังมืด ไม่ได้มืดเลยสักนิด เพราะนังมืดหรือ ‘ราตรี’ ลูกสาวของ ‘รวยริน’ นั้นได้ความสวยของแม่มาทั้งหมด ทั้งผิวก็ขาวอมชมพู ไม่ได้มืดสมชื่อ แต่ที่ถูกตั้งชื่อเล่นว่ามืดก็เพราะ ‘ราตรี’ แปลว่า ‘กลางคืน’ นั่นเอง

            “ละ... ลุงจ๊ะ เป็นยังไงบ้าง หนู... หนูพอจะเป็นผู้ใหญ่แล้วหรือยังจ๊ะ”

มืดถามเสียงสั่นประหม่า เพราะสายตาของพ่อเลี้ยงที่จ้องอยู่ที่เต่านาทำให้หล่อนรู้สึกเสียวซ่านจนต้องบดเบียดต้นขาเข้าหากันแน่น ความรู้สึกแปลกๆ แล่นกระทบจิตใจ จนขาที่ยืนแนบชิดสั่นอย่างบอกไม่ถูก