Share

บทที่ 3

วิญญาณของฉันถูกบังคับให้ตามกู้จิ่นเซินกลับบ้าน

ที่ที่เคยเป็นบ้านของฉัน แต่ตอนนี้กลับไม่มีร่องรอยใด ๆ ของฉันหลงเหลืออยู่เลย

ทุกอย่างถูกแทนด้วยของที่ไป๋เวยเวยและกู้จิ่นเซินใช้ร่วมกัน

“กลับมาแล้วเหรอคะ?” เมื่อไป๋เวยเวยเห็นว่ากู้จิ่นเซินกลับมาแล้ว จึงเดินเข้ามากอดเอวของเขาทันที

กู้จิ่นเซินกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยน ก่อนจะฝังหน้าลงกับซอกคอของเธอพร้อมหลับตาลง

ช่างรักกันหวานชื่นจริง ๆ

การกระทำที่ดูสนิทสนมและเป็นธรรมชาติแบบนี้ กู้จิ่นเซินไม่เคยทำกับฉันเลยสักครั้ง

“ยังเจ็บมืออยู่ไหม?” กู้จิ่นเซินถาม

ไป๋เวยเวยส่ายหน้ายิ้ม ๆ “ไม่เจ็บแล้ว!”

กู้จิ่นเซินมองเธอด้วยความเป็นห่วง “คุณแอบกินยาแก้ปวดอีกแล้วใช่ไหม? “

“ตอนนั้นเจียงหวยเยว่ใช้มีดแทงคุณตั้งหลายครั้ง! อาการเหล่านั้นยังหลงเหลือมาจนถึงตอนนี้อยู่เลย”

ฉันลอยอยู่กลางอากาศ ฉันอยากจะโต้แย้งว่าไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ได้เป็นคนทำ!

ทำไมแค่คำพูดใส่ร้ายที่ออกจากปากของไป๋เวยเวย เขาถึงได้ตัดสินฉันทันทีเลยล่ะ?

กู้จิ่นเซิน คุณไม่เคยเชื่อฉันเลยสักครั้ง

ก่อนที่ฉันจะคบกับกู้จิ่นเซิน ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าไป๋เวยเวยเป็นคนรักของเขา

หลังจากเรียนจบ จู่ ๆ ไป๋เวยเวยก็ตัดสินใจเลิกกับเขา แล้วไปเรียนต่อต่างประเทศกับทายาทมหาเศรษฐีคนหนึ่ง

ส่วนฉันก็ได้รู้จักกับกู้จิ่นเซินหลังจากเริ่มทำงานแล้ว

หลังจากที่เราคบกัน กู้จิ่นเซินก็ดูแลฉันเป็นอย่างดี เพื่อน ๆ ของฉันต่างบอกว่าเขาเป็นแฟนที่ดีมาก

แม้แต่ฉันเองก็ยังคิดว่าเราจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขแบบนี้ไปตลอด

แต่ในปีที่เรากำลังเตรียมจะแต่งงานกัน ไป๋เวยเวยก็กลับมา

ทำให้กู้จิ่นเซินเริ่มมีท่าทีห่างเหินในความสัมพันธ์ของพวกเรา

ฉันจำไม่ได้ว่ากู้จิ่นเซินทิ้งฉันเพื่อไปหาไป๋เวยเวยกี่ครั้ง เขาถึงขั้นเลื่อนงานแต่งของพวกเราออกไปเพราะเธอ

“คุณเลิกทำตัวเหมือนคนบ้าสักทีได้ไหม?

“ผมกับเวยเวยเป็นแค่เพื่อนกัน คุณอย่าระแวงไปทั่วแบบนี้สิ”

แต่เพื่อนที่ไหนจะให้ของขวัญกันในวันวาเลนไทน์เหรอ?

เพื่อนที่ไหนจะทิ้งคู่ชีวิตของตัวเองที่กำลังนอนอยู่บนเตียง เพียงเพราะเธอโทรมาบอกว่ากลัวเสียงฟ้าร้องเหรอ?

แล้วเพื่อนที่ไหนยอมให้เพื่อนของตัวเองเรียกเธอว่าแฟนใหม่เหรอ?

ก่อนวันแต่งงาน ฉันเห็นข้อความของไป๋เวยเวยในโทรศัพท์ของกู้จิ่นเซิน

‘ถ้าไม่มีเจียงหวยเยว่ คุณจะแต่งงานกับฉันไหม?’

เมื่อเห็นสิ่งที่กู้จิ่นเซินตอบกลับไป ทำให้ฉันตัวสั่นไปทั้งตัว

เขาตอบ ‘แต่งสิ ผมรักคุณ’

‘แต่เสี่ยวเยว่กับผมอยู่ด้วยกันมานานหลายปีแล้ว การแต่งงานกับเธอเป็นความรับผิดชอบของผม’

ที่แท้ในใจเขา ฉันเป็นเพียง ‘หน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ’ ส่วนไป๋เวยเวยเป็นคนที่เขารัก

ถึงแม้ไป๋เวยเวยจะไม่มีความรู้หรือความสามารถอะไร แต่กู้จิ่นเซินกลับใช้เส้นสายไม่น้อย เพื่อให้เธอเข้าร่วมกับทีมสำรวจทางวิทยาศาสตร์ของเรา

ครั้งนั้นเป็นการทะเลาะกันที่รุนแรงที่สุด แต่เขากลับพูดออกมาอย่างไร้ความปราณี

“เจียงหวยเยว่ คุณมันบ้า! ถ้าคุณกล้ากลั่นแกล้งเวยเวยในที่ทำงานเพียงเพราะผมกับเวยเวยเคยคบกัน งั้นเราก็อย่าแต่งงานกันเลยดีกว่า!”

วันนั้น ฉันกับกู้จิ่นเซินมีปากเสียงกันรุนแรงที่สุด

จนทำให้ฉันไม่สนใจงานแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้น และยื่นคำร้องขอเข้าร่วมทีมสำรวจแอนตาร์กติกาทันที

แต่ฉันไม่คาดคิดเลยว่าไป๋เวยเวยจะตามมาด้วย

ฉันใช้ชีวิตอยู่ในแอนตาร์กติกาได้สามสัปดาห์ ก็พบว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์

แต่เพราะไม่อยากเป็นภาระให้คนอื่น ฉันจึงปิดเรื่องนี้เอาไว้ และคิดว่าจะรอให้กลับไปก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ

แต่ไม่คิดเลยว่า ฉันจะไม่ได้กลับไปอีกเลย

เพราะความผิดพลาดของไป๋เวยเวยทำให้พวกเราทุกคนต้องติดอยู่ที่แอนตาร์กติกา

ทีมสำรวจคนอื่น ๆ ทิ้งฉันกับไป๋เวยเวยที่เป็นผู้หญิงสองคนไว้บนเรือเพื่อไปขอความช่วยเหลือ

แต่ไป๋เวยเวยกลับพยายามจะขโมยเสบียงทั้งหมดแล้วหนีไป

หลังจากที่ฉันจับได้ จึงมีปากเสียงกัน ทำให้เสบียงทั้งหมดหล่นลงไปในรอยแยกของน้ำแข็ง

“พอใจแล้วใช่ไหม! ตอนนี้ใครก็ไปไหนไม่ได้แล้ว! ทั้งหมดเป็นเพราะเธอต้องการทำร้ายฉัน!”

ในระยะไกล เรือกู้ภัยกำลังมุ่งหน้าเข้ามาช่วยพวกเรา

ไป๋เวยเวยไม่ลังเลที่จะหยิบเชือกมารัดคอฉัน

หลังจากที่ฉันหมดสติไป เธอก็ใช้มีดแทงฉันหลายครั้ง เพราะกลัวว่าจะมีใครจำฉันได้ เธอจึงกรีดหน้าฉันจนเละ

ทุก ๆ ครั้งที่มีดแทงทะลุผิวหนังของฉัน คมมีดนั้นเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็งในแอนตาร์กติกาเสียอีก

สุดท้าย เธอก็ทิ้งฉันลงไปในทะเลสาบแอนตาร์กติกา

หลังจากฉันตาย เธอก็ผลักฉันตกจากเรือ

“ขอโทษนะ เจียงหวยเยว่ เธอต้องตายเท่านั้นถึงจะสามารถปกปิดความลับของฉันไปตลอดกาลได้!”

เมื่อเธอเก็บกวาดมีดและอุปกรณ์ทุกอย่างเสร็จ เธอก็กรีดตัวเองสองสามครั้งเพื่อสร้างสถานการณ์

“ขอโทษนะ เจียงหวยเยว่ขโมยเสบียงหนีไปแล้ว...”

“เป็นความผิดของฉันเอง เป็นเพราะฉันไม่ดูแลของพวกนี้ดีๆ”

เธอโยนโทษให้ฉัน บอกว่าฉันหนีไปเพราะทำผิด

ฉันมองไป๋เวยเวยที่แสร้งทำเป็นคนไม่มีพิษไม่มีภัย ความเคียดแค้นในใจปะทุออกมา!

ทำไมฉันต้องตาย ในขณะที่ฆาตกรยังคงมีชีวิตที่ดีขนาดนี้

เธอแย่งทั้งคู่หมั้นและบ้านของฉันไป!

ไป๋เวยเวยซบอกกู้จิ่นเซิน “ไม่เป็นไรหรอก แค่ไม่กี่แผลเอง ถ้ามันทำให้คุณได้เห็นธาตุแท้ของเจียงหวยเยว่ ฉันว่ามันคุ้มนะ!”

“เพราะฉะนั้น จิ่นเซิน หลังจากที่เราแต่งงานกันแล้ว คุณไม่ต้องออกตามหาเจียงหวยเยว่อีกแล้วนะ เรื่องในอดีตก็ปล่อยให้มันเป็นอดีตไปเถอะ”

กู้จิ่นเซินมองไป๋เวยเวยด้วยแววตาอ่อนโยน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเสียดาย “ผมเห็นคุณเจ็บจนนอนไม่หลับตั้งหลายครั้ง“

“พอผมนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ผมก็อยากตามหาตัวเจียงหวยเยว่ให้เจอ แล้วให้เธอได้สัมผัสถึงความเจ็บปวดที่คุณได้รับ!”

แต่กู้จิ่นเซิน คุณทำสำเร็จแล้วนะ

ฉันถูกคุณชำแหละร่างไปแล้วไม่ใช่เหรอ?

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status