เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 14
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-04 09:19:08"ถอยออกไปนะ" มือเรียวค้ำอกแกร่งของอีกฝ่ายไว้ ไม่ให้เข้ามาใกล้มากกว่านี้
"ทำไม? คุณกลัวผมเหรอ" ชายหนุ่มสัมผัสได้ว่ามือของเธอสั่น แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าเธอคงแค่มารยา "เรากำลังคุยธุระกันอยู่ คุณอย่านอกเรื่องได้ไหม" "นอกเรื่องตรงไหน" ใบหน้าคมคายค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ซอกคอ จนหญิงสาวต้องได้ใช้แรงผลักอีกครั้ง "คุณไปกับผู้หญิงคนนั้นทั้งวัน ยังไม่อิ่มอีกหรือไง" นี่แหละคือสิ่งที่เธอไม่อยากให้เขาเข้าใกล้ เพราะรู้สึกขยะแขยง "คุณคิดถึงหน้าคนรักของคุณหน่อยสิ ถ้าเธอรู้ว่าคุณทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นเธอจะคิดยังไง" และมันก็ได้ผล เพราะเขาหยุดครู่หนึ่งจนเธอมีจังหวะผลักเขาออก ..หญิงสาวรีบวิ่งออกจากห้องไปในทันที "หึ" พอคิดได้ว่าตัวเองเผลอไปยิ้มให้กับเธอเขาก็รีบหุบมันลง เช้าวันต่อมา.. "ทำไมไม่นั่งรถคันเดียวกันเข้าบริษัท ยังไงตอนบ่ายก็จะได้ไปลองชุดแต่งงานด้วยกันอยู่แล้ว" ทัตเทพเอยขึ้นเมื่อเห็นทั้งสองกำลังจะออกจากบ้านด้วยรถคนละคัน "ค่ะ" หญิงสาวมองหน้าอีกฝ่าย อยากรู้ว่าเขามีสีหน้ายังไงเมื่อเห็นว่าเธอจะติดรถไปด้วย แต่เขาก็ไม่ว่าอะไร รถเบนซ์คันหรูค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากรั้วคฤหาสน์หลังใหญ่ ชายชราที่นั่งอยู่รถเข็นเห็นภาพนี้แล้วก็พึงพอใจมาก เพราะมันเป็นสัญญาณที่ดี "อยากให้มันตาสว่างสักที" ท่านได้แต่พูดพึมพำกับพยาบาลที่ยืนอยู่ใกล้ๆ [บริษัทเทพประทาน] "นี่งานอะไร" หญิงสาวเข้ามาในห้องก็เห็นแฟ้มเอกสารหลายแฟ้มวางอยู่บนโต๊ะทำงาน เธอก็เลยต้องได้เรียกเลขาเข้ามาถาม "โครงการใหม่ที่จะให้คุณทำค่ะ" "แต่โครงการสระบุรีฉันยังทำไม่เสร็จเลย ใครเป็นคนเอางานนี้มาให้" "ท่านรองประธานค่ะ" น้ำอิงหอบเอกสารนั้นเดินไปที่ห้องของพงษ์พิบูลย์ พอเข้ามาในห้องเธอก็วางงานพวกนั้นลงบนโต๊ะ ..พงษ์พิบูลย์ยกคิ้วขึ้นสูงเพื่อถามว่ามันคืออะไร "คุณควรเอาเอกสาร โครงการสระบุรีมาให้ฉันมากกว่า" "ผมได้แจ้งคุณแทนไปแล้วว่าโครงการนั้นผมจะทำเอง" "เรื่องนั้นฉันไม่รู้ว่าพวกคุณคุยอะไรกัน แต่ฉันไม่อนุมัติ" "คุณไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็น ในเมื่อคุณแทนเป็นคนให้ผมทำแต่เพียงผู้เดียว" ก่อนอื่นเธอต้องไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง หญิงสาวก็เลยออกมาจากห้องนั้นเพื่อไปที่ห้องของแทนคุณ ..เพราะเมื่อคืนนี้ไม่เห็นเขาพูดอะไร แกร็ก.. "เดี๋ยวก่อนค่ะ" เลขาหน้าห้องเรียกไว้ไม่ทัน เพราะน้ำอิงเปิดประตูเข้าไปก่อน "??" หึ.. ถึงว่าทำไมกล้าอนุมัติเรื่องแบบนั้น "ใครคะแทน" ผู้หญิงที่นั่งอยู่โซฟารับแขกในห้องของแทนคุณเอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้าไปหาคนที่นั่งอยู่โต๊ะทำงานแบบแสดงความเป็นเจ้าของ "ฉันขอคุยกับคุณหน่อยค่ะ" นาเดียยื่นมือไปลูบคลำไหล่ของคนที่นั่งอยู่เบาๆ "ผู้หญิงคนนี้เองเหรอคะแทน" "ออกไปรอที่ห้องของคุณก่อนเดี๋ยวผมจะตามไป" ชายหนุ่มไม่ได้ตอบนาเดีย แต่พูดกับเธอที่เพิ่งจะเข้ามา อีกนัยหนึ่งคือเขาไล่เธอให้ออกไปก่อน "ฉันจะคุยห้องนี้และตอนนี้ด้วย..ใครที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเชิญออกไปข้างนอกค่ะ" ประโยคนี้เธอจงใจพูดและก็มองไปดูผู้หญิงคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา "คิดว่าตัวเองเป็นใคร แค่ผู้หญิงบ้านนอก" นาเดียพูดด้วยใบหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม แค่นี้น้ำอิงก็รู้แล้วว่าเขาคงเอาเรื่องของเธอไปเล่าให้ผู้หญิงคนนี้ฟัง "ฉันคิดว่ายังมีอีกเรื่องที่คุณคงยังไม่รู้ ถ้ารู้คุณคงไม่วิ่งแจ้นมาหาสามีของคนอื่นแบบนี้" "เรื่องอะไร!" "วันนี้เรามีนัดลองชุดแต่งงานกัน หรือคุณอยากเป็นเพื่อนเจ้าสาวคะ ฉันจะได้ให้ไปลองชุดเพื่อนเจ้าสาวด้วยเลย" "แทน!" เรื่องนี้นาเดียไม่รู้จริงๆ พอได้รับสายจากพ่อให้มาคุยกับเขาเรื่องโครงการสระบุรี เธอก็เลยรีบมา เพราะพ่อจับได้ว่าเธอออกไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่น นาเดียก็เลยอยากให้พ่อหายโกรธ "ฉันกำลังจะเข้ามาคุยเรื่องงานแต่งของเรา คุณพอจะมีเวลาให้ว่าที่ภรรยาบ้างไหมคะ" นาเดียเอื้อมไปหยิบกระเป๋าของตัวเองแล้วเดินออกจากห้องด้วยท่าทางที่ไม่พอใจ เพราะรู้สึกเสียหน้ามาก แทนที่แทนคุณจะตามนาเดียออกไป แต่เขาไม่แม้แต่มองตาม เพราะตอนนี้สายตาของเขามองมาที่เธอ ..จนน้ำอิงรู้สึกเสียวสันหลัง เพราะเขาคงจะโกรธที่เธอประกาศตัวต่อหน้าผู้หญิงของเขาแบบนั้น "เราค่อยคุยเรื่องนี้กันที่บ้านต่อก็ได้" หญิงสาวรีบหันหลังให้แล้วเดินตรงไปที่ประตู แต่ไม่ทัน จังหวะนั้นประตูที่เธอกำลังจะเปิดกับถูกเขาผลักปิดกลับคืนไว้ "ถ้าคุณอยากจะคุยตอนนี้ก็ได้ค่ะ" น้ำอิงรีบเดินกลับมานั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของเขา "คุณพงษ์พิบูลย์บอกว่าคุณยกโครงการสระบุรีให้เขาทำ" หญิงสาวเริ่มเข้าเรื่องงาน แต่ก็พูดแบบหวาดเสียว เพราะตอนนี้คนที่เธอคุยด้วยยืนอยู่ข้างๆ ทันใดนั้นร่างของเธอก็ถูกเขากระชากให้ลุกขึ้น "โอ๊ย" นี่เขาโกรธเรามากขนาดนี้เลยเหรอ "ฉันไม่รู้นี่ว่าผู้หญิงของคุณอยู่ในห้องนี้ด้วย ฉันแค่จะเข้ามาคุย อืมมม" เสียงนั้นถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากอีกฝ่ายบดขยี้จูบลงมา ทุกครั้งเขาแค่แกล้งว่าจะจูบ แต่ครั้งนี้เขาเล่นจู่โจมจนเธอตั้งรับไม่ทัน มือที่ผลักอกเขาอยู่เริ่มหมดแรง ริมฝีปากหนาขยี้จูบพร้อมกับแทรกเรียวลิ้นเข้าไปสัมผัสในโพรงปาก ถึงแม้ว่าเธอจะต่อสู้โดยการใช้ลิ้นดัน แต่มันยิ่งเป็นการเปิดทางให้เขาดูดลิ้นเธอได้ "อืมมม" ลิ้นเรียวถูกดูดจนโผล่พ้นออกมาจากปาก กำปั้นเล็กทุบลงลำแขนอีกฝ่ายเพื่อให้เขาปล่อย เพราะตอนนี้เธอเจ็บไปทั้งปากแล้ว ยิ่งต่อสู้เขาก็ยิ่งจูบแรง หญิงสาวก็เลยหยุด พอหยุดได้ไม่นานเขาก็ปล่อย มือเรียวยกขึ้นมาเช็ดรอยจูบของเขาออก "ถ้าคุณห่วงความรู้สึกของผู้หญิงคนนั้นมาก ทำไมไม่ตามไปง้อเธอล่ะ คุณทำแบบนี้กับฉันทำไม" "ก็แค่อยากจะลองชิมดูว่าผู้หญิงคนที่กำลังจะเป็นเมียรสชาติจูบจะเป็นยังไง.. แต่ก็งั้นๆ" ขณะที่พูดสายตาคมยังคงจับจ้องที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายไม่ยอมละไปไหนบทที่เกี่ยวข้อง
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 15
เย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เทพประทาน"ทำไมลุงไม่ได้ยินเสียงรถล่ะ" ทัตเทพเห็นหลานสาวเดินเข้ามา ถ้าวันไหนได้ยินเสียงรถท่านจะให้พยาบาลพาออกไปรับ"พอดีว่าคุณแทนติดงานด่วนค่ะ อิงก็เลยนั่งรถแท็กซี่กลับมาก่อน" จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย ทั้งสองไปลองชุดแต่งงานคนละรอบด้วยซ้ำ เพราะตั้งแต่ถูกเขาจูบในห้องทำงาน เธอก็ไม่อยากเจอหน้าเขาอีก "อิงขอตัวเอาของขึ้นไปเก็บก่อนนะคะเดี๋ยวลงมา"ขึ้นมาถึงชั้นบน หญิงสาวต้องรีบเข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำ ทั้งแปรงฟันล้างหน้า ล้างตามตัวตรงที่ถูกเขาแตะเรามาทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่ มันคุ้มแล้วเหรอ กับชีวิตทั้งชีวิตที่พ่อแม่อุตส่าห์ฟูมฟัก ..แต่พอคิดถึงหน้าลุงที่นั่งรถเข็นรอแค่ความหวังให้เธอช่วย..หรือเราเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ เธอต้องรีบทำอะไรสักอย่าง จะรอให้เป็นเหยื่อเขาฝ่ายเดียวไม่ได้แล้ว เพราะอีกแค่สองวันก็ถึงวันแต่งงานพอทานข้าวเสร็จเธอก็คิดหาหนทาง ตั้งแต่มาอยู่กรุงเทพฯกับลุง ไม่ค่อยรู้จักใครเลย แม้กระทั่งที่ทำงาน เพราะเธอไม่กล้าคุยกับใครกลัวว่าจะเป็นพรรคพวกของพวกนั้น "คุณลุงนอนแล้วหรือคะ" วันนี้เธอไม่ได้พาลุงเข้านอน ปล่อยให้พยาบาลทำหน้าที่ "ใช่ค่ะเดี๋ยวกะดึกก็จะมาเฝ้าแทน""ขอบค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 16
"คุณเจ็บท้องเป็นอะไร" ได้ยินปลายสายบอกว่าเจ็บท้องมากเขาก็ถามกลับไปด้วยความเป็นห่วง"เดียไม่รู้ค่ะอยู่ดีๆ ก็เจ็บขึ้นมา เจ็บมากเลยค่ะ" เสียงนาเดียที่พูดตามสายมาเหมือนกับเจ็บทรมานมาก"คุณหายใจเข้าลึกๆ นะ ที่บ้านมีใครอยู่บ้าง" "คุณพ่อบอกว่าจะออกไปงาน..เออ.. ส่วนคุณแม่ออกไปไหนไม่รู้ค่ะยังไม่กลับเข้ามาเลย โอ๊ยย" นาเดียร้องโอดโอยออกมาแล้วสายก็ตัดไป"เดีย!?" ด้านในโรงแรม.. ที่ใช้จัดงานแต่ง"คุณแม่" หญิงสาวที่มองอยู่ว่าใครเปิดประตูเข้ามา เพราะมันใกล้ได้ฤกษ์รับตัวเจ้าสาวเข้างานแล้ว "คุณแม่มาได้ยังไงคะ" "งานแต่งลูกสาวแม่ทั้งที ทำไมแม่จะไม่มาล่ะ" "แล้วคุณพ่อล่ะคะ" หญิงสาวมองไปดูหน้าประตูก็ไม่เห็นพ่อ"พ่ออยู่กับลุงของเรา""คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ""ไม่เอานะลูกไม่ร้อง" อิงนภาตำหนิลูกเมื่อเห็นว่าน้ำตาคลอออกมา "มันไม่เป็นมงคลรู้ไหม""ก็อิงคิดถึงแม่นี่คะ""แม่ก็คิดถึงหนู หนูทำดีมากเลยนะลูกที่ดูแลคุณลุงแทนแม่" ขณะที่แม่กับลูกกำลังกอดกัน ประตูห้องก็ได้เปิดเข้ามาอีกครั้ง "เป็นยังไงบ้างเจ้าสาวสุดสวยของพ่อ""คุณพ่อ" หญิงสาวปล่อยกอดจากแม่แล้วเข้าไปกอดพ่ออีกคน"ลูกของพ่อสวยจังเลย""สวยเหมือนใครคะ" อิงนภ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 17
"อย่าบอกนะว่าเธอจะนอนทั้งชุดนี้" ชายหนุ่มขยับตัวขึ้นนั่งพิงหัวเตียง เพื่อมองดูเธอให้ถนัดตา เมื่อเห็นว่าเธอเดินมานั่งลงอีกฝั่งหนึ่งของเตียงเดียวกัน โดยที่ยังอยู่ในชุดแต่งงาน"จะใส่ชุดไหนนอนมันก็เรื่องของฉันสิ" "แล้วจะไม่อาบน้ำหรือไง""ไม่อาบ""ถ้างั้นก็เอาที่เธอสบายใจเลยแล้วกัน แต่ฉันคงนอนด้วยไม่ได้หรอกนะ คนอะไรจะไม่อาบน้ำนอน" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ลุกขึ้นทำเหมือนว่าไม่ได้ขู่ "เดี๋ยวก่อนสิคุณ" ที่เธอต้องเรียกไว้เพราะไม่อยากให้เขาออกจากห้องไป กลัวว่าพ่อกับแม่จะยังไม่เข้านอน "ก็ฉันถอดชุดไม่ได้นี่" หญิงสาวรีบหาข้ออ้างเมื่อเห็นเขาไม่คิดจะฟัง"แล้วทำไมไม่ขอความช่วยเหลือ""ถ้าฉันขอ แล้วคุณจะช่วยหรือไง" "ทำไมฉันจะไม่ช่วย" "จะรู้เหรอก็เห็นเก๊กท่าอยู่ได้" ประโยคนี้เธอพูดออกมาเพียงแค่เบาๆ ไม่หวังให้เขาได้ยินด้วย แต่อ่านแค่ปากก็รู้แล้ว"เธอรู้ไหม..ถอดชุดผู้หญิงนี่ฉันถนัดนัก" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินกลับมาหาเธอที่ยังนั่งอยู่บนเตียง จนหญิงสาวต้องรีบขยับกายเข้าไปชิดหัวเตียง "ฉะ..ฉันทำเองก็ได้" น้ำอิงรีบกระโดดลงเตียงอีกฝั่ง แต่เธอใส่ชุดที่รุ่มร่ามก็เลยเหยียบชายกระโปรงเข้าอึบ!"โอ๊ยย" "เป็นอะไรไหมนั่น"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 18
"อืมมม" น้ำอิงโน้มตัวเขาลงมายังไม่ถึงริมฝีปากเธอเลยด้วยซ้ำ แต่แทนคุณกลับแนบจูบลงมาก่อนจนเธอตกใจ ทีแรกคิดว่าเขาจะผลักออกเสียอีก ..ที่คิดแบบนั้นเพราะคนรักของเขากำลังจะเปิดประตูเข้ามา ถ้าคนนั้นเห็นต้องเป็นเรื่องแน่ แกร็ก! แอดดดด.. "คุณแทน!!" เปิดประตูเข้ามาก็เห็นภาพนั้นเลย ไม่ใช่แค่นาเดียที่เห็น เครือวัลย์เลขาหน้าห้องของเขาก็เห็นเช่นกันจังหวะนั้นน้ำอิงกำลังจะผลักเขาออก เพราะคนที่เธอตั้งใจให้เห็นก็ได้เห็นแล้ว แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย แถมยังดูดปากเธอแรงกว่าเดิม หญิงสาวจะปฏิเสธก็ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวคนของเขาจะเห็นว่าเธอไม่เต็มใจให้จูบ ทั้งสองก็เลยยืนจูบกันอยู่แบบนั้น จนนาเดียยอมถอยออกมาเพราะความอาย "ขะ.. คุณนาเดียจะกลับแล้วเหรอคะ" เครือวัลย์รีบเดินตามหลังนาเดียไป ทุกคนรู้ดีว่านาเดียคือลูกสาวของพงษ์พิบูลย์ แถมยังเป็นหญิงคนรักของแทนคุณ และเรื่องแต่งงานเมื่อวานนี้ทั่วทั้งบริษัทก็ได้รับรู้กันแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาและเธอจะสงสัยอยู่มากแต่ก็ไม่มีใครกล้าถาม ได้แค่แอบนินทากันลับหลังแบบสนุกปาก"ฉันจะอยู่ทำไม" นาเดียไม่กล้าหันไปมองเลขาของเขาเลยด้วยซ้ำ และตอนนี้ก็พยายามหายใจเข้าลึกๆ ไม่ให้ตัวเองวีนออกมาได
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 19
ยังไม่ได้ยินคำตอบจากเขาเลยด้วยซ้ำ..ว่าจะตอบผู้หญิงคนนั้นยังไงเรื่องที่ขอไปค้างด้วยที่สระบุรี แต่ประตูลิฟต์ก็ได้เปิดออกเสียก่อน ถ้ายังอยู่ตรงนั้นคงน่าสมเพชตัวเองมาก น้ำอิงก็เลยเดินออกมาปล่อยให้พวกเขาคุยกันต่อ เพราะถ้าเธออยู่ตรงนั้นเขาคงไม่กล้าคุยกับคนรักใกล้บ่ายโมงของวันเดียวกัน..หญิงสาวทานข้าวเสร็จก็กลับเข้าบริษัท เธอไม่ได้ทานข้าวในโรงอาหาร เพราะไม่อยากเป็นเป้าสายตาของคนอื่นกลับมาถึงน้ำอิงก็ตรงขึ้นไปที่ห้องทำงาน เพราะเธอไม่มีเพื่อนที่ไหนที่จะแวะคุยด้วย เข้าไปถึงก็เห็นเอกสารวางอยู่บนโต๊ะทำงานพอเปิดดูก็รู้ว่ามันคือโครงการหมู่บ้านจัดสรรที่เขาให้เธอทำเมื่อเช้านี้ ..คงไม่อยากให้เราเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับโครงการนั้นมากเลยสินะ ถึงได้เอางานนี้กลับมาให้เราทำแต่มีเหรอที่คนแบบน้ำอิงจะหยุด เพราะโครงการนั้นมันเป็นโครงการเดียวที่สามารถทำให้เขาตาสว่างได้ ว่าคนที่เขารักนักรักหนา กำลังทำอะไรอยู่ หญิงสาวยอมทำโครงการหมู่บ้านจัดสรรที่อยู่ไม่ไกลจากบริษัท เพื่อตบตาเขาและก็นายพันธุ์พิทบลูนั่น เธอได้เก็บรายละเอียดเท่าที่จะเก็บได้ ของโครงการสระบุรีไว้บ้างแล้ว ก่อนที่พวกเขาจะมาแย่งเอาเอกสารไป มันอาจจะเหนื่อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 20
"เอาไงดีเรา" นิ้วเรียวยกขึ้นมานับเสี่ยงดวงว่ามันจะตก..ขอให้เขาช่วยหรือไม่ขอดี "ขอ ไม่ขอ ขอ ไม่ขอ ..??" ยังนับไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ เขาก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา ..ผู้ชายร่างสมส่วนซิกแพคเรียงกันเป็นชั้นๆ ตามเนื้อตัวยังมีน้ำเกาะอยู่เล็กน้อย"ทำอะไร" ขณะที่ถามสายตาคมก็มองดูนิ้วที่เธอกำลังนับอยู่"ปะ..เปล่า" หญิงสาวรีบเอามือลง เมื่อสักครู่นับถึงตรงไหนแล้วเรา"อาบน้ำแล้วใช่ไหม" ผ้าเช็ดตัวอีกผืนเขาใช้มันซับผมให้แห้ง แล้วก็ทิ้งไปพร้อมกับเดินก้าวเข้ามา"อะ..อาบแล้ว" เกี่ยวอะไรกับอาบน้ำ? หญิงสาวหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ค่อยๆ เดินหลบ "..ฉันอยากขอให้คุณช่วย""ก็กำลังจะช่วยอยู่นี่ไง นอนลงสิ""ทำไมต้องนอนด้วย""ชอบท่ายืนเหรอ"ไอ้คนลามก ว่าแล้วมันไม่ได้คิดเรื่องเดียวกับเรา "คุณอย่าพูดเล่นได้ไหม ฉันอยากคุยเรื่องงาน ..คุณช่วยหาข้อมูลให้ฉันหน่อยสิ""หือ?? เธอเข้ามาหาฉันดึกๆ เพื่ออยากจะคุยเรื่องงานเนี่ยนะ" "ใช่แล้วค่ะ คุณอย่าเพิ่งว่าฉันนะถ้าฉันจะพูดอะไร""ก็ว่ามาสิ""ก่อนอื่นคุณขยับออกไปก่อนได้ไหม" หญิงสาวผลักคนร่างหนาให้ขยับออกห่าง เพราะตอนนี้เธอไม่มีที่จะหลบแล้ว เขาไม่ขยับออกแถมยังค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมา น้ำอิง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-07คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 21
อะไรกัน? ถุงยางอนามัยก็มีพกติดบ้านไว้เหรอ มันไม่ใช่ยาสามัญประจำบ้านสักหน่อย ..หญิงสาวทำได้แค่คิดอยู่ในใจ อุตส่าห์หาทางรอดแล้วน้ำอิงถึงกับหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นว่าเขาหยิบถุงยางอนามัยออกมาจากลิ้นชักหัวเตียงจริงๆ ด้วย"จะใส่ให้หรือให้ผมใส่เอง" ชายหนุ่มยกมันขึ้นเล็กน้อยบ้าไปแล้วใครจะไปกล้าใส่ถุงยางให้กับผู้ชาย เธอยังคงนอนอยู่ในท่าเดิม ถึงยังไงก็พลาดท่าไปแล้ว ปล่อยให้มันเลยตามเลยไปแล้วกันชายหนุ่มฉีกถุงยางนั้นออกแล้วก็สวมใส่เข้าไปกับท่อนเอ็นที่มันแข็งตัวเต็มที่ เขาเป็นผู้ชายเรื่องพวกนี้ปกติมาก ซื้อกินยังเคยซื้อมาแล้ว ทำไมถึงจะทำเรื่องอย่างว่ากับเธอไม่ได้"ขะ.. คุณไปปิดไฟก่อนสิ" จังหวะที่เขาพยายามจะถอดกางเกงเธอออกอีกครั้ง หญิงสาวดึงมันไว้"ปิดก็มองไม่เห็นน่ะสิ""ฉันไม่ชอบไฟสว่าง ถ้าคุณไม่ปิด.." กำลังจะขู่ว่าถ้าเขาไม่ปิดงั้นเธอไม่ให้ แต่ยังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำคนร่างสูงที่คร่อมตัวเธออยู่ก็รีบลุกขึ้นเดินไปที่ปลั๊กไฟแต๊บ! พอไฟปิดลงในห้องก็มืดสนิท เพราะไม่ได้เปิดผ้าม่านทิ้งไว้ ไฟด้านนอกก็เลยไม่ได้ส่องเข้ามา คนร่างหนาเดินตรงกลับมาที่เตียง ด้วยความชำนาญ เพราะถึงแม้มันจะมืดเขาก็รู้ว่าเตียงอยู่ตรงไห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-07คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 22
จากรีสอร์ทมาถึงไซต์งานก่อสร้างนั่งรถไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงแล้วออฟฟิศที่นี่ถูกปลูกสร้างขึ้นมาให้รองรับกับบุคลากร เพราะกว่าจะจบโครงการ และที่นี่ก็มีห้องประชุมแยกเป็นสัดส่วน จากห้องทำงานของคนที่รับผิดชอบแต่ละงาน ส่วนที่พักเที่ยงของคนงานก่อสร้างก็แยกออกไปอีก แต่ก็ไม่ได้หรูหราอะไรเพราะไม่มีห้องแอร์ให้อยู่น้ำอิงเดินตามแทนคุณเข้ามาในออฟฟิศ เธอมองไปรอบๆ ดูว่าในหน่วยงานนี้เป็นยังไงบ้าง"คุณนอร์เวย์" สายตางามไปหยุดอยู่ที่โต๊ะทำงานของสถาปนิก"อ้าวสวัสดีครับ คุณมาประชุมงานด้วยหรือครับ""ใช่ค่ะ" ขณะที่เธอคุยกับนอร์เวย์อยู่ แทนคุณก็ไม่ได้รอ เขาเดินเข้าไปในห้องประชุมก่อน เพราะตอนนี้หลายคนเข้าไปแล้ว"คุณก็จะเข้าห้องประชุมใช่ไหมคะ""ใช่ครับ""ถ้างั้นฉันเข้าไปด้วยค่ะ" ทั้งสองเดินเข้ามาพร้อมกัน แทนคุณนั่งอยู่หัวมุมโต๊ะ น้ำอิงก็เลยเดินไปนั่งข้างนอร์เวย์ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง"ผมให้ไปเช็ควัสดุที่สั่งมาไปถึงไหนแล้ว""ทางโรงงานที่เราสั่งของไป ก็ยังคงยืนยันคำเดิมครับ ว่าทางไซต์งานของเราสั่งไปแบบนั้นจริงๆ""ผมไม่แน่ใจว่าตอนที่สั่งของ..เขียนรายละเอียดชัดไหม ความผิดอาจจะตกอยู่ที่ผมก็ได้ครับ" นิกรรีบแก้ต่างให้กับตัวเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-07
บทล่าสุด
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 160 ตอนพิเศษ
พลาดรัก | CHAIYA ตอนพิเศษ 18+"อื้อ คุณจะพาฉันกลับไปอยู่ไร่จริงเหรอคะ""จริงสิ" ขณะที่พูดใบหน้าคมยังคงมัววุ่นวายอยู่กับช่วงล่างลำตัวของอีกฝ่าย"คุณพูดเหมือนง่ายเลย เรายังไม่ได้ทำเรื่อง อื้ออ อ " ก็อยากจะปล่อยให้เขาทำให้เสร็จก่อนอยู่หรอก แต่มันคาใจ"คุณขวัญตาครับ ตอนนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่ คุณช่วยให้ความสำคัญกับสิ่งที่ผมกำลังทำหน่อยสิ""กว่าคุณจะทำเสร็จ คุยกันก่อนไม่ได้หรือไงคะ""ขอครั้งหนึ่งก่อน" ว่าแล้วคนร่างหนาก็ขยับขึ้นมาพร้อมกับส่งความเป็นชายเข้าไป.."อือ เบาๆ ก่อนสิคะมันเจ็บ""ทำไมเจ็บล่ะ" ขนาดของเขาไม่ได้ใหญ่ขึ้นสักหน่อย"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เจ็บหน่วงแบบนี้มา 2-3 วันแล้ว" นี่แหละเธอถึงไม่อยากให้เขามานอนในห้องด้วย เพราะตั้งแต่ครั้งสุดท้ายเธอก็เริ่มเจ็บแบบจุกๆ"อ้อนหรือเปล่าเนี่ย""ใครจะบ้าอ้อนบอกว่าตัวเองเจ็บล่ะคะ""เดี๋ยวโดนบ่อยๆ เข้า ก็หายเจ็บเอง อ้าา ซี๊ดด" มีเหรอที่เขาจะยอมหยุด ไม่กระแทกแรงก็ได้แต่ถ้าจะไม่ให้ได้เลยเดี๋ยวเสียชื่อไชยาคนตัวเล็กควานหาที่ยึดเหนี่ยวไว้เมื่อร่างของเธอสั่นสะเทือนไปด้วยแรงที่เขาโยกไชยาเห็นว่าเธอเกร็ง วันนี้เขาก็เลยไม่ได้เปลี่ยนท่าอะไรมาก และไม่ได้อด
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 159 ตอนจบ
"ขอบพระคุณมากเลยนะคะ""จะขอบคุณทำไมก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี่ ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ของเราหรอกนะ ทางนี้เดี๋ยวแม่จะดูแลให้เอง"ในเมื่อจะทำงานแค่ไซต์งานนี้แล้วไชยาจะพาขวัญตากลับมาอยู่ไร่ เขาก็เลยถือโอกาสฝากแม่ของเธอไว้ที่นี่ ไม่ต้องไปฝากลุงของเธอแล้ว ซึ่งผู้ใหญ่ก็เห็นดีเห็นงามด้วย เด็กจะได้ไม่ห่วงหน้าพะวงหลัง"ไปถึงแล้วขวัญจะโทรมาหานะคะแม่""เดินทางปลอดภัยนะลูก ฝากดูแลน้องด้วย""ครับ"พอร่ำลากันเสร็จไชยาก็พาเธอขับรถออกมา เพราะวันหยุดยาวใกล้จะหมดลงแล้วพวกเขาต้องกลับไปเตรียมพร้อมทำงาน"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่าอยู่ที่นี่ มีแม่และก็ลุงผมคอยดูแลอยู่" เขาเห็นว่าเธอมองกระจกหลังแบบเป็นห่วง"ค่ะ" ทำไมเธอจะไม่ดีใจที่มีครอบครัวเพิ่มขึ้น และมีที่สำหรับฝากแม่ไว้ ใช้เวลาขับรถอยู่หลายชั่วโมงกว่าจะกลับมาถึงรีสอร์ทที่สระบุรี"อยากจะนอนกับเมีย""ไม่ได้ค่ะ คุณไปนอนห้องของคุณสิ""แล้วผมจะนอนหลับไหม""ห้องฉันรกฉันอยากจะเก็บห้องก่อน""ถ้างั้นคุณก็ไปนอนห้องผมสิ""ห้องคุณแตกต่างอะไรจากห้องฉันเนี่ย"ชายหนุ่มเดินหน้าบึ้งกลับมาห้องตัวเองเมื่อเธอไม่ให้ค้างคืนด้วย"ว่าไงครับคุณไชยา วันหยุดยาวได้ไปบ้านสาวสมใจไหม""
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 158
"ไหนบอกว่าจะขึ้นไปดูห้องไง" สามีเห็นว่าภรรยาพาแม่ของฝ่ายหญิงกลับลงมาอีก"ฉันคิดว่าทานข้าวก่อนแล้วค่อยขึ้นไปทีเดียวก็ได้ค่ะ..จริงไหมคะคุณ" ตอบสามีไปแบบตะกุกตะกัก"จะ..จริงค่ะ" อีกคนก็พูดไม่ต่างกัน"เป็นอะไรกันหรือเปล่า""ปะ..เปล่าค่ะ แล้วคุณจะถามทำไมเนี่ย" ว่าแล้วแม่ของไชยาก็ ชวนแม่ขวัญตาเข้าครัว แบบต่างคนต่างก็อายกันเย็นวันเดียวกันที่โต๊ะอาหาร.."เมียก็มีแล้ว ลุงว่ากลับมาช่วยงานในไร่ได้แล้วล่ะ" พ่อเลี้ยงไม่เคยบังคับให้ไชยาเรียกพ่อ ในเมื่อเขาให้สถานะเป็นลุง..พ่อเลี้ยงก็เลยเรียกตัวเองว่าลุงมาตลอด"ไม่เอาหรอกครับ ไม่เห็นสนุกตรงไหนเลย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับตักอาหารวางใส่จานให้กับเธอ โดยมีสายตาหลายคู่มองตาม"ช่างลูกเถอะค่ะคุณ จะมาพูดอะไรตอนทานข้าวคะ เกรงใจคนอื่นเขาบ้าง""ก็ได้ถ้างั้นลุงให้โอกาสใช้ชีวิตข้างนอกอีกสองปี ค่อยกลับมาช่วยลุงดูงาน""ผมยังไม่รับปากนะครับ""แล้วหนูล่ะอยากมาอยู่ไร่ไหม" พ่อเลี้ยงของไชยาก็เลยเปลี่ยนทิศทางลมใหม่"ขวัญชอบทำไร่ค่ะ"เพล้ง! ช้อนในมือของน้องนิวางลงที่จานแบบไม่ชอบใจ"เจ้าลูกคนนี้ไม่รู้จักโตสักที" ผู้เป็นพ่อได้แต่บ่นตามลูกสาวที่วิ่งขึ้นบ้านไป ทุกคนรู้ดีว่าน้องน
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 157
"คุณพาฉันกับแม่มาที่นี่ทำไมคะ" ขวัญตาถามอีกครั้งเมื่อรถวิ่งเข้ามาจอดในบ้านหลังหนึ่ง"ตามผมมาสิ เดี๋ยวคุณก็รู้" ลงรถได้ไชยาก็เปิดประตูให้กับแม่ของเธอก่อน แล้วค่อยเดินอ้อมไปเปิดให้กับเธอ"พี่ชาย"พอลงจากรถไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ไหนอยู่ดีๆ ก็วิ่งเข้ามากอดเขา และมันก็ทำให้ขวัญตาไม่พอใจเอามากๆ"พอก่อนพี่หายใจไม่ออกแล้ว""ไหนพี่บอกว่าไม่กลับบ้านไง""พี่บอกว่าให้ปล่อยก่อนไง" ว่าแล้วไชยาก็แกะมือของผู้หญิงคนที่วิ่งมากอดเขาออก "พ่อกับแม่เราล่ะ""แม่ พี่ชายมา""ใครมานะ" พอได้ยินเสียงตะโกนคนที่อยู่ด้านในก็รีบออกมา"เจ้าตัวดีนี่เอง""ไม่เจอกันตั้งนานคุณนายยังสวยอยู่เหมือนเดิมนะครับ" ว่าแล้วไชยาก็เดินเข้าไปโอบกอดคนที่เขาทัก และมันก็ทำให้ขวัญตากับแม่ยิ่งงงไปกันใหญ่ ในเมื่อเขาเรียกว่าคุณนายทำไมถึงกล้ากอด"ไหนบอกแม่ว่าไม่กลับไง""แม่?" ขวัญตาเอ่ยพูดออกมาเบาๆ"ทีแรกก็ว่าจะไม่กลับนั่นแหละครับ พอดีผมมีคนอยากมาแนะนำให้แม่รู้จัก" ว่าแล้วเขาก็หันไปมองเธอ..ขวัญตาก็เลยพนมมือขึ้นไหว้"ไหว้พระเถอะจ้า ใครเหรอลูก" พอรับไหว้เสร็จนางก็หันกลับมาถามลูกชาย"เมียผมเองครับ เธอชื่อขวัญตา""เมีย?!" ผู้หญิงที่วิ่งออกมารับเขาก่
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 156
"แม่รอนานหรือยังคะ" ขณะที่พูดกับแม่ สายตา เธอหันไปมองค้อนอีกคนที่เดินอ้อมไปฝั่งคนขับ"แม่ก็เพิ่งออกมาเหมือนกัน" นางออกมารอที่รถได้สักพักแล้ว เห็นว่าห้องของลูกปิดล็อกเงียบก็เลยไม่กล้ากวน "ทำไมไม่นั่งข้างหน้าเป็นเพื่อนแฟนเราล่ะ""อยากนั่งกับแม่มากกว่า" ว่าแล้วหญิงสาวก็มุดเข้าไปนั่งข้างๆ แม่คนที่ทำหน้าที่ขับรถหันมองกระจกเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ..และขณะที่เขาขับรถมาก็แอบมองกระจกหลังอยู่ตลอดเวลา จนคนที่ถูกมองรู้สึกอาย เพราะเธอนั่งอยู่ตรงนั้นพอดี"คุณหิวหรือยัง" นี่ก็ขับรถมาได้หลายชั่วโมงแล้ว ไชยากลัวว่าคนที่นั่งมาด้วยจะหิว"แม่หิวหรือยังคะ""ถ้าพวกเราหิวก็จอดเถอะ ถ้าพวกเรากินแม่ก็กินเหมือนกันนั่นแหละ""เดี๋ยวผมพาไปแวะร้านนี้ดีกว่าอาหารอร่อย""คุณพูดเหมือนเคยมา"ไชยาไม่ได้ตอบแค่เหลือบมองกระจกเล็กน้อย ก่อนที่จะเลี้ยวเข้าไปในร้าน"จะรับอะไรดีคะ" เด็กเสิร์ฟของร้านเอาเมนูมาให้ดู"อาหารที่นี่อะไรอร่อยคะ" ขวัญตาไม่ได้ถามเด็กเสิร์ฟหรอก แต่ถามเขาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม"เมนูอยู่กับคุณไม่ใช่เหรอ" ไชยาเริ่มเสียวสันหลัง ไม่น่าบอกเธอเลยว่าร้านนี้อาหารอร่อย"ฉันเห็นว่าคุณน่าจะเคยมาทานที่นี่แล้ว""ขะ.
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 155
"อือ..คุณ.. คุณได้ยินเสียงอะไรไหม""ได้ยินสิ..ได้ยินเสียงครางของคุณ" ชายหนุ่มผงกใบหน้าขึ้นมาจากช่วงกลางหว่างขาของอีกฝ่ายเพื่อตอบ แล้วก็โน้มลงไปใหม่อีกครั้ง"คุณช่วยจริงจังอะไรสักเรื่องหน่อยได้ไหม..พอก่อน""จะพอได้ยังไงเครื่องกำลังติดเลย" ขณะที่พูดสองนิ้วแกร่งก็ได้คลี่กลีบที่มันแนบชิดออกจากกันเพื่อเปิดทางให้กับลิ้น"อ๊อย.. เสียงเหมือนแม่พูดอะไรอยู่ข้างนอก" หญิงสาวต้องรีบเข้าเรื่องก่อนที่มันจะเตลิด เพราะเธอได้ยินเสียงแว่วเข้ามา"แม่คงจะคุยกับป้าข้างบ้านมั้ง พวกนี้ชอบสอดรู้สอดเห็น" ถึงแม้ว่าจะคุยกับเธอแต่นิ้วก็ยังคงวนอยู่ตรงปุ่ม"อื้อ คุณปล่อยฉันก่อนสิ"ไชยาก็เลยตัดใจต้องได้ปล่อยเธอออกก่อน ทั้งสองรีบหาเสื้อผ้ามาสวมใส่แล้วออกไปดูข้างนอก"มันกลับมาอีกทำไมแม่" เป็นแบบที่ขวัญตาคิดไว้ เพราะคนที่แม่พูดด้วยก็คือพ่อเลี้ยง"เอาของของคุณออกไปให้หมด" แม่ของเธอจับกระเป๋าที่เก็บไว้ส่งให้ไป แต่ดูพ่อเลี้ยงไม่อยากจะไปจากที่นี่ ใครจะอยากไปตกระกำลำบากล่ะ อยู่นี่เมียก็หาเงินเลี้ยง..ไม่มีก็ได้จากลูกเลี้ยงอีกทาง"เราอยู่กินด้วยกันมาก็หลายปีแล้ว คุณไม่เคยเห็นความดีของผมเลยหรือไง""แกเคยมีความดีอะไรกับแม่ฉัน"
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 154
เช้าวันต่อมา.."ฉันจะไปอาบน้ำ" หญิงสาวที่ร่างกายบอบช้ำเพราะเรื่องบนเตียง พยายามขยับตัวออกจากวงแขนของอีกฝ่ายไชยายอมปล่อยแบบว่าง่าย แล้วก็นอนหันหลังให้กว่าคนตัวเล็กจะพยุงตัวเองลุกขึ้นมานั่งได้ เธอหันกลับไปมองผู้ชายที่ได้ครอบครองร่างกายของเธอ เขาจะเห็นค่ามันไหม ที่คิดแบบนี้เพราะเธอยอมเขาง่ายไป เป็นแฟนกันก็ไม่ใช่หลายคนอาจจะคิดว่าผู้หญิงที่ทำงานเป็นเซฟตี้ได้ต้องแข็งแกร่ง แต่ไม่ใช่เลยเธอก็คือผู้หญิงคนหนึ่ง แค่พยายามทำตัวให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองเข้มแข็งเท่านั้นพออาบน้ำเสร็จออกมาเขาก็ยังคงนอนอยู่ในท่าเดิม"คุณตื่นได้แล้ว" มือเรียวเอื้อมไปเขย่าร่างคนที่นอนหันหลังให้เบาๆ"อืม.. ขอนอนต่ออีกหน่อย" เขาไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเลย ..แล้วเธอจะว่าอะไรได้ล่ะหญิงสาวก็เลยออกมาจากห้องคนเดียว เพราะจะไปดูว่าแม่กลับมาหรือยัง"ทำไมป่านนี้แม่ฉันถึงยังไม่กลับ""แม่หนูกลับมาแล้ว บอกว่าเพลียมากนอนอยู่ในห้อง""กลับมาแล้วเหรอ?" ถ้าแม่กลับมาทำไมไม่เรียกเราล่ะ ถึงแม้จะสงสัยอยู่มากแต่ความเป็นห่วงแม่ก็มีมากกว่า ขวัญตาก็เลยรีบเดินไปที่ห้องนอน"แม่คะ?" พอเธอเข้ามาในห้องประตูก็ถูกปิดแล้วล็อกไว้อย่างเร็ว "แกจะทำอะไร" แค่นี้ก
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 153
นิ้วเรียวหยิกลงที่หลังมือของอีกฝ่ายเพื่อให้เอามันออกมา แต่ไชยาก็ไม่ได้สะทกสะท้าน นิ้วแกร่งแทรกเข้าไปในร่องแล้วชักเข้าชักออกเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่าย"อื้อ อื้อ อ" ถึงแม้จะเสียวแต่เธอก็ยังคงพยายามห้ามเขาอยู่"ไม่ชอบนิ้วใช่ไหม เดี๋ยวจัดลิ้นให้" ในเมื่อใช้นิ้วแล้วยังไม่ได้ผลร่างหนาก็เลยขยับต่ำลงไป"ไม่" ขาเรียวชิดเข้าหากันแต่ก็ไม่ทัน เพราะใบหน้าของเขาอยู่ตรงกลางระหว่างขาแล้วจ๊วบบ เสียงนี้ดังขึ้นคนตัวเล็กดิ้นพล่านบิดสะโพกขยับหนี แต่ทำไมร่างกายกับความคิดมันถึงสวนทางกันจากที่ทำแค่ดูดตอนนี้ลิ้นหนาได้แทรกเข้าไปแทนนิ้ว"อ่ะ อ่ะ" ขวัญตาไม่คิดว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้ จากทีแรกที่ขัดแย้งกันในตัวเอง ตอนนี้มันทรยศคล้อยตามกันไปเป็นที่เรียบร้อย "อื้ออ" มือที่เคยผลักเขาออก เกิดกลับใจจับศีรษะเขากดลงเพื่อขอให้เขาลงลิ้นแรงมากกว่านี้"ซี๊ด ด ด" ชายหนุ่มยกใบหน้าขึ้นมาเล็กน้อย เพราะถ้าขืนยังอยู่ตรงนั้นได้ขาดอากาศหายใจตายแน่ ขณะที่ขึ้นมาหายใจเขาก็ไม่ได้อยู่ว่าง สองนิ้วคลี่กลีบที่แนบชิดกันให้แยกออกเพื่อจะลงลิ้นได้ถนัด"อื้อ ""ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก เดี๋ยวผัวจัดหนักให้" พอลิ้นลงไปแตะเท่านั้นแหละสะโพกงามก็เด้งรับ จ
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 152
ก๊อก.. ก๊อก.. เสียงเคาะประตูแผ่วเบา เพราะคนเคาะยังชั่งใจอยู่ว่า มันจะดีไหม มันจะดีหรือเปล่าแกร็ก~พอประตูเปิดออกทั้งสองคนก็มองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง"ในเมื่อคุณไม่ได้กลับบ้าน ไปเที่ยวบ้านฉันก็แล้วกัน" เขาจะรู้ไหมว่าเธอใช้เขาเป็นไม้กันหมา หรือเขาจะคิดว่าเธอร่านให้ท่าอะไรแบบนี้ แต่ก็ช่างเถอะจะคิดยังไงก็เรื่องของเขา พอจบไซต์นี้แล้วเธอไม่คิดจะเจอหน้าเขาอีกอยู่แล้ว เพราะจะขอย้ายไปอยู่ให้ไกลที่สุดไชยาไม่ได้พูดอะไรแค่เดินกลับเข้าไปหยิบกระเป๋า ที่ตัวเองเตรียมไว้แล้ว ออกมาล็อกประตูห้องแล้วเดินตามเธอไปที่รถ.."เดี๋ยวผมขับรถให้""ฉันขับเองได้""แล้วคุณจะมีผู้ชายติดไปด้วยทำไมล่ะ นั่งให้สบายเถอะ"หญิงสาวก็เลยปล่อยให้เขาเป็นคนขับ ..นอกจากบอกตำแหน่งบ้านที่แม่อาศัยอยู่แล้วเธอก็ไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลย อีกฝ่ายก็ไม่ได้ชวนคุยเพราะคิดว่าเธอคงจะต้องการความเงียบขับรถมาสามชั่วโมงได้ก็ถึงหมู่บ้าน.. และตอนนี้ก็ค่ำมืดมากแล้วไชยาจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านปูนชั้นเดียวเนื้อที่มีจำกัดมาก"จอดรถไว้หน้าบ้านนี้แหละ ลงมาสิ"ชายหนุ่มลงจากรถแล้วเดินไปเอากระเป๋าที่กระโปรงหลัง"พ่อว่าแล้วต้องเป็น...??.... มันเป็นใ
