บทที่ 130

หญิงสาวสะดุ้งเมื่อถูกสัมผัสด้วยจูบ ถึงแม้จะกลัวมากแต่สติสัมปะชัญญะของเธอยังอยู่ครบ

จากมีแค่ฝนกับฟ้าร้อง ตอนนี้เริ่มมีลมกระโชกแรงเพิ่มขึ้น

แต่ดูเหมือนว่าแม่กับลูกจะไม่หวาดกลัวเหมือนช่วงแรกแล้ว เพราะเธอรู้สึกปลอดภัยเมื่อมีเขาอยู่ในห้องนี้ด้วย

มือหนาตบก้นลูกชายเพียงไม่นานเขาก็หลับไป และดูเหมือนว่าแม่จะหลับไปด้วยแล้ว ทั้งสองคงจะกลัวมาก

นอร์เวย์ขยับมือออกจากศีรษะของเธอเล็กน้อย เพื่อที่จะอุ้มลูกมานอนเปล พอวางลูกลงที่เปลได้ ชายหนุ่มก็ห่มผ้าให้

ร่างหนาค่อยๆ เอนลงที่เตียงเบาๆ สายตาคมจ้องมองใบหน้าหญิงสาวที่หลับอยู่

"คุณยังอยากจะมีผมอยู่ข้างๆ ไหม" มือหนาเอื้อมไปลูบผมของเธอเบาๆ เพราะกลัวว่าจะไปกวนให้ตื่น แต่จังหวะนั้นดวงตางามค่อยๆ ลืมขึ้นมา ที่จริงเธอยังไม่หลับ

ทั้งสองมองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ปิ่นมุกก็รีบหลบสายตานั้น เธอกำลังจะหันหลังให้ แต่ถูกมือของอีกฝ่ายคว้าร่างของเธอให้หันกลับมา

เปรี้ยง! เสียงฟ้าดังลงมาอีกครั้ง คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจจนเผลอซุกใบหน้าเข้าไปกับลำตัวของอีกฝ่าย

นิ้วแกร่งจับคางเรียวให้เงยขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับแนบริมฝีปากลงไปจูบแบบจงใจ

ครั้งนี้เธอนิ่งมากไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ตอบสนอง ลิ้นหน