บทที่ 3 คอนเนอร์ผู้โด่งดัง

ชาร์ล็อตเริ่มตัวสั่น

เธอยังคงจำได้ว่าไบรสันขอความช่วยเหลือจากเธอในคืนวันแต่งงาน

“ไบรสัน บอกฉันที... บอกฉันทีว่าที่เธอพูดมันไม่จริง...” ชาร์ล็อตมองตาของไบรสันราวกับผู้หญิงที่กำลังจะจมน้ำ และพยายามตะเกียกตะกาย

ไบรสันพยักหน้าและพูดว่า “ชาร์ล็อต ฉันขอโทษนะ”

ชาร์ล็อตน้ำตาไหลอาบลงบนใบหน้าของเธอ มันไหลไม่ยอมหยุด

ไบรสันเป็นคนถือตัวและทะนงตน ชาร์ล็อตไม่เคยเห็นเขาละทิ้งความหยิ่งจองหองและร้องขอสิ่งใด ๆ นั่นเป็นครั้งเดียวที่ไบรสันเคยขอร้องเธอ

แต่มันกลับเป็นเพราะ เขาทำเพื่อทิฟฟานี่...

"ไบรซ์ ฉันหนาว"

เสียงของทิฟฟานี่เรียบง่ายและไพเราะ

ในขณะนั้น ชาร์ล็อตก็ร้องไห้ออกมา แม้ว่าไบรสันจะรู้สึกแย่ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาสนใจทิฟฟ์มากกว่า

เขาไม่ได้มองชาร์ล็อตเลย ในขณะที่เขาโอบแขนทิฟฟานี่ไว้

"ทิฟฟ์ ขึ้นรถกันเถอะ"

ชาร์ล็อตคงเป็นคนโง่เง่าถ้าเธอยังไม่เข้าใจว่า ความสัมพันธ์ระหว่างไบรสันกับทิฟฟานี่เป็นอย่างไร ณ จุดนี้ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังตรงเข้าไปจับประตูรถไว้

“ไบรสัน ฉันเป็นภรรยาของคุณ และฉันมีสิทธิ์ที่จะห้ามคุณไม่ให้ไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น พ่อของฉันเป็นพ่อตาของคุณ และเขาปฏิบัติต่อคุณด้วยความเกรงใจมาตลอด ถ้าไม่ใช่เพราะเขา คุณคงไม่ประสบความสำเร็จเหมือนในตอนนี้ คุณจะเนรคุณได้ยังไงกัน?!"

“เธอต้องการทำให้มันแย่ลงจริง ๆ เหรอ?” ชายผู้ซับซ้อนยังคงให้เกียรติ แม้จะโกรธก็ตาม เขายังคงควบคุมอารมณ์ไว้

“ชาร์ล็อต ตามกฎหมายแล้ว เราไม่เคยเป็นสามีภรรยากัน ยิ่งกว่านั้น เราไม่เคยนอนหรืออยู่ด้วยกันเลย จากนี้ไป เราจะเป็นแค่คนแปลกหน้ากัน”

ชาร์ล็อตรู้สึกเหมือนถูกรัดคอจนหายใจแทบไม่ออก

การที่เธอได้อยู่กับไบรสัน เธอเมินเฉยต่อการคัดค้านของพ่อ และแต่งงานกับเขาทันทีที่เธอบรรลุนิติภาวะ...

ชาร์ล็อตเชื่อว่าไบรสันจะไม่มีวันทำให้เธอผิดหวัง ดังนั้น เธอจึงไม่ได้นึกถึงเรื่องจดทะเบียนสมรสด้วยซ้ำ

เธอคิดว่างานแต่งงานมันก็มากเกินพอที่จะพิสูจน์การแต่งงานของพวกเขา และไบรสันจะคอยดูแลเธอไปตลอดกาลอย่างที่เขาได้ให้คำปฏิญาณไว้

อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยคิดว่าทะเบียนสมรสจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตเธอได้ หากไม่มีสิ่งนี้ ไบรสันก็จะทิ้งเธอราวกับว่า เขาเพียงแค่ทิ้งขยะไร้ค่าชิ้นหนึ่ง

ปัง!

ประตูรถถูกปิดอย่างแรง และรถสีดำสุดหรูก็ขับออกไป

ชาร์ล็อตยืนอยู่ที่นั่นและสูดกลิ่นฉุนของท่อไอเสียรถยนต์ น้ำตาและเลือดไหลออกมาจากจมูกและหยดลงบนรองเท้าของเธอ

“ไบรซ์ ฉันรู้สึกสงสารชาร์ล็อต เธอเพิ่งคลอดลูกให้เรา ข้างนอกอากาศมันหนาวมากนะ ไปรับเธอขึ้นรถกันไหม?” ทิฟฟานี่กะพริบตาโตเป็นประกาย ขณะที่เธอมองชาร์ล็อตในกระจกมองหลัง

ไบรสันขมวดคิ้ว ขณะที่เขาเย้ยหยัน “เหอะ คนบางคนก็ไม่สมควรได้รับความเห็นอกเห็นใจนะ”

ทิฟฟ์ไร้เดียงสาและใจดีเกินไป ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์และพ่อของเธอ วอลเตอร์ ซิมม่อนส์ ทรมานเธอจนเกือบตาย ทิฟฟานี่ไม่เพียงแค่ไม่ขุ่นเคือง แต่เธอยังรู้สึกสงสารชาร์ล็อตอีกในตอนนี้ ช่างเป็นความโชคดีจริง ๆ

ชาร์ล็อตสมควรได้รับความเห็นอกเห็นใจจากเขาไหม?

จากสิ่งที่เธอและวอลเตอร์ ซิมม่อนส์ทำกับทิฟฟ์ ไม่ว่าชาร์ล็อตจะทำอะไรก็ตาม มันก็ไม่เพียงพอที่จะชดใช้กับสิ่งที่เธอทำ!

ชาร์ล็อตทำให้ทิฟฟ์เจ็บปวดมากเกินไป เธอให้กำเนิดลูกเพื่อช่วยทิฟฟ์ก็จริง แต่นั่นก็มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย และไบรสันไม่จำเป็นต้องขอบคุณเธอสำหรับสิ่งนี้ด้วย

ทิฟฟ์ทรมานมามากพอแล้ว นับจากนี้ไป เขาจะทำทุกอย่างที่ทำได้ เพื่อปฏิบัติต่อทิฟฟ์อย่างถูกต้อง ผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อชาร์ล็อต จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาอีกต่อไป

เปรี้ยง!

เสียงฟ้าร้อง และลูกเห็บก็เริ่มตกลงมาจากก้อนเมฆ กระทบศีรษะและลำตัวของชาร์ล็อต

อย่างไรก็ตาม เธอแทบจะไม่รู้สึกอะไรเลย ขณะที่เธอจ้องไปที่รถของไบรสันอย่างว่างเปล่า ซึ่งกำลังค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกห่างจากทัศนวิสัยการมองเห็นของเธอ จิตใจของเธอเต็มไปด้วยช่วงเวลาอันสวยงามที่เธอและไบรสันได้มีร่วมกัน

ไบรสันเป็นคนที่เธอรัก และเธอจะเสียสละทุกอย่างเพื่อเขา!

แต่ทำไมเขาถึงตกหลุมรักคนอื่น?

ปี๊น!

เธอได้ยินเสียงบีบแตรมาจากที่ไหนสักแห่ง และมีแสงสว่างส่องเข้ามาในวิสัยทัศน์ของเธอ จากนั้นรถซุปเปอร์คาร์สีเงินก็พุ่งเข้าหาเธอ

ชาร์ล็อตต้องการหลีกทาง แต่เมื่อเธอก้าวไปหนึ่งก้าว เธอตระหนักว่าเธอไม่มีเรี่ยวแรงเลย และขาของเธอก็อ่อนแรง เธอเริ่มทรุดตัวลงบนพื้นแข็งที่ปกคลุมไปด้วยลูกเห็บ

แต่เธอไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างที่เธอคิด

แขนอันแข็งแรงโอบรอบเอวของชาร์ล็อตไว้ ขณะที่เธอกำลังจะทรุดตัวลงกับพื้น คน ๆ นั้นก็อุ้มเธอขึ้น

ภายใต้แสงสีเงิน ชาร์ล็อตเห็นใบหน้าอันน่าทึ่ง แม้ว่าจะเป็นท่ามกลางหิมะและลูกเห็บ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นก็ยังคงมืดมิดราวกับหยดหมึกในหิมะ รัศมีและสิ่งพิเศษของเขามันชัดเจน

ชาร์ล็อตไม่รู้ว่าช่วงเวลาที่พวกเขาสบตากัน เมื่อเธออยู่ในจุดที่ต่ำที่สุด จะกลายเป็นช่วงเวลาที่เธอจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิตที่เหลือของเธอ

ผู้ชายที่นั่งตรงคนขับมองมาที่ชาร์ล็อต ซึ่งกำลังนอนอยู่บนเบาะรถ “นายท่านรอง ท่านต้องการทำแบบนี้จริง ๆ เหรอครับ ท่านไม่รู้เหรอ ว่าท่านกำลังเล่นกับไฟอยู่?”

ใบหน้าของชายคนนั้นเย็นชาและเขาก็ยิ้มมุมปาก “พูดจบหรือยัง?”

“แต่นายท่านรองครับ คุณลาร์สันเพิ่งคลอดลูก ถ้าเธอรู้ว่าคุณอยู่กับคุณชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ เธอคงจะรู้สึกถูกหักอกนะครับ คุณแต่งงานกับใครก็ได้ แต่ทำไม ต้องเป็น...”

"ขับรถไปเถอะ" ชายคนนั้นเปลี่ยนน้ำเสียงของเขา

ผู้ชายคนนั้นแม้มปาก และไม่กล้าพูดอะไรอีก

หลังจากทำงานให้กับแซคคารี คอนเนอร์มา 6 ปี เขาเป็นคนที่รู้จักแซคคารี คอนเนอร์ดีที่สุด คุณคอนเนอร์ผู้โด่งดังได้รับตำแหน่งด้วยเหตุผลเพราะเขายึดมั่นในหลักการของตนเองอย่างเคร่งครัด

แซคคารีส่งพี่ชายของตัวเองเข้าคุก เพราะเขาทำสิ่งที่ขัดกับหลักการของเขา แซคคารีเป็นลูกคนที่สองของครอบครัว ดังนั้น ลูคัสจึงเรียกเขาว่า “นายท่านรอง” มาโดยตลอด

“แจ้งคุณวิลสันว่ายกเลิกการประชุม กลับรถ แล้วพาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้”

"โอ้! รับทราบครับ!"

โรลส์รอยซ์สีเงินเลี้ยวกลับ และวิ่งผ่านหิมะและลูกเห็บ

ชาร์ล็อตที่เหนื่อยล้า หมดแรงทันทีที่แซคคารีโอบเธอไว้ในอ้อมแขน

ภายในรถอบอุ่นเหมือนฤดูใบไม้ผลิ ลูกเห็บและเกล็ดหิมะทั้งหมดบนตัวเธอละลาย และเสื้อผ้าบาง ๆ ของเธอก็เปียกโชก เหมือนกับชั้นของผ้าโปร่งใสที่ห่อหุ้มผิวที่เรียบเนียนและละเอียดอ่อนของเธอ มันเผยให้เห็นสัดส่วนทั้งหมดของเธอ

เธอยังคงมีน้ำตาบนใบหน้า และมือของเธอก็กำแน่น ขนตาของเธอยังคงสั่นเทาราวกับว่าเธอกำลังจะจมน้ำ และกำลังตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอด

แซคคารีถอดเสื้อคลุมสีดำออก และคลุมเรือนร่างของชาร์ล็อตที่หดตัวกลมเป็นลูกบอลไว้

ทำไมเขาถึงเจอเธอ?

อาจเป็นเพราะพวกเขาถูกลิขิตให้มาเจอกัน

“ไบรสัน อย่าทิ้งฉัน!”

“ไบรสัน...”

“ไบรซ์!”

ชาร์ล็อตตื่นขึ้นด้วยเสียงกรีดร้อง หน้าผากของเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

“ตื่นแล้วเหรอ?”

น้ำเสียงอันเย็นชาแต่มีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด ที่ให้ความรู้สึกเหมือนทรายละเอียด พัดผ่านหูของเธอ

ชาร์ล็อตจ้องมองตามเสียง และเธอก็ตกตะลึงเมื่อเห็นใบหน้าที่หล่อเหลานั้น อย่างไรก็ตาม เธอสั่นทันทีเมื่อมองเข้าไปในดวงตาที่เย็นชาของเขา

นั่นคือเขา!

ผู้ชายที่เธอเจอในโรงพยาบาล เขาคือคนที่ช่วยชีวิตเธอในพายุหิมะ