เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 6 รักแรกของเขา
บทที่เกี่ยวข้อง
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 7 รองเท้ามือสอง
“ทำไมคุณถึงไม่ปฏิบัติตามกฎ ผมจะเรียกรปภ. ถ้าคุณไม่ออกไป!” คนตรวจบัตรและชาร์ล็อตหยุดนิ่ง ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงดังมาจากที่ไหนสักแห่ง "นี่ เจ้าทึ่ม ไม่รู้จักสาวไฮโซที่เป็นที่ต้องการตัวมากที่สุดในรอธเซย์เลยเหรอ?" คนตรวจบัตรปล่อยมือที่จับแขนของชาร์ล็อตไว้ ก่อนที่เขาจะได้ยินเรื่องนี้ เขาบอกได้ตามตรงว่า แม้ว่าชาร์ล็อตจะสวมเสื้อผ้าที่โทรม แต่ใบหน้าของเธอยังดูบอบบางและงดงาม ออร่าที่เธอเปล่งออกมานั้นอ่อนโยนและสง่างามมาก เธอเป็นสาวชนชั้นสูงที่เป็นที่ต้องการตัวมากที่สุดในรอธเซย์งั้นเหรอ? เธอคือคุณหนูซิมม่อนส์เหรอ? แต่เธอเป็นผู้หญิงยากจนที่ถูกคุณฮาร์เปอร์ทิ้ง หลังจากคลอดลูกใช่ไหม? "ใส่ชื่อชาร์ล็อตในคำเชิญของฉัน แล้วให้เธอเข้ามา" เธอคือ ซาร่าห์ คอลลินส์ ลูกสาวคนโตของตระกูลคอลลินส์ ซึ่งเป็นนางแบบชั้นนำที่อาศัยอยู่ในรอธเซย์ ซาร่าห์โดดเด่น แต่ชาร์ล็อตก็ยังดูดีกว่าเธอ ผู้คนมักชอบเปรียบเทียบซาร่าห์กับชาร์ล็อตเสมอ บางคนถึงกับบอกว่าถ้าไม่มีชาร์ล็อต ซาร่าห์ก็คงจะเป็นผู้หญิงที่โด่งดังที่สุดในรอธเซย์ เหอะ! แต่ตอนนี้ตระกูลซิมม่อนส์จบสิ้นแล้ว และชาร์ล็อตก็ยังถูกไบรสันทิ้งอีกด้วย เธอยังคงเป
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 8 ไม่มีทางอื่น
ทิฟฟ์โดนทำร้ายและถูกโยนลงทะเล เมื่อเขาเจอเธอ เลือดเต็มตัวเธอไปหมด มันน่ากลัวมาก หลังจากนั้น ทิฟฟานี่ได้บอกไบรสันว่าพ่อของชาร์ล็อตได้ส่งอัลเฟรดมาทำสิ่งเหล่านั้นกับเธอ เพื่อเห็นแก่ลูกสาวของเขา ชาร์ล็อตก็รู้เรื่องนี้เหมือนกัน... เมื่อเทียบกับสิ่งเลวร้ายทั้งหมดที่ตระกูลซิมม่อนส์ทำกับทิฟฟ์ การที่ชาร์ล็อตให้ลูกกับทิฟฟ์ มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย! เขาไม่ได้รู้สึกขอบคุณเธอเลยสักนิด ต่อจากนี้ไป เขาจะมุ่งแต่ทำดีกับทิฟฟ์เท่านั้น ผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อชาร์ล็อต จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาอีกต่อไป ทันทีที่ไบรสันและทิฟฟานี่เข้าไปในลิฟต์ ผู้ชายที่ดูสง่าก็เดินลงบันไดไปยังล็อบบี้ชั้นหนึ่ง ซึ่งรายล้อมไปด้วยผู้คุ้มกัน ฝีเท้าของชายผู้นั้นเบา แต่รัศมีที่แข็งแกร่งของเขาก็ดึงดูดความสนใจในทันที “ซาร่าห์ คนที่เธอชอบมานู่นแล้ว” ธีร่า จอห์นสันเพื่อนสนิทของซาร่า ใช้นิ้วสะกิดเอวของซาร่าห์ ซาร่าห์ผู้ซึ่งให้ความสนใจกับชาร์ล็อตอยู่ เมื่อได้เห็นเขาเธอก็มีท่าทีเขินอาย และได้เปลี่ยนความสนใจไปที่ชายคนนั้นทันที แซคคารี คอนเนอร์! ผู้ชายที่ดีที่สุด ที่ผู้หญิงหลายพันคนในรอธเรย์ใฝ่ฝัน เขายังเป็นคนที่ซาร่า โคลลิ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 9 เดิมพัน
"อะไรนะ!" เกิดความโกลาหลในหมู่คนที่ลังดูอยู่ ไม่มีใครคาดคิดว่าชาร์ล็อตจะเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ แม้แต่แซคคารี คอนเนอร์เอง ชาร์ล็อตเงยหน้าขึ้นด้วยน้ำตาคลอเบ้า เธอขดมุมปาก “คราวที่แล้ว นายบอกว่าอยากให้ฉันคุกเข่าลงอ้อนวอน ฉันคิดผิดและฉันเสียใจ ตอนนี้ฉันก้คุกเข่าต่อหน้าทุกคนแล้ว” "อา..." แซคคารีไม่ได้มองชาร์ล็อตด้วยซ้ำ เขาจ้องมองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่ลึกล้ำ “เธอความจำไม่ดีเหรอ คุณซิมม่อนส์ ฉันพูดว่า แม้ว่าเธอจะมาคุกเข่าขอร้องฉัน ฉันก็จะไม่สน” เขาเดินไปข้างหน้าโดยทิ้งชาร์ล็อตไว้ข้างหลัง ในขณะนั้น ชาร์ล็อตเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง อย่างไรก็ตาม วินาทีต่อมา เธอกัดริมฝีปากล่างและยืนขึ้นด้วยความมุ่งมั่น เธอพูดเสียงดัง ขณะที่ทุกคนจ้องเขม็ง “มาพนันกัน” "โอ้ะ งั้นเหรอ?" แซคคารียิ้มมุมปากอย่างดูถูก แต่เขาก็ยังคงเดินไปข้างหน้าโดยไม่หันหลังกลับ ชาร์ล็อตเดินตามรอยเท้าของเขาและรวบรวมความกล้าทั้งหมดของเธอก่อนจะพูดว่า "คอนเนอร์ ฉันได้ยินมาว่านายแข่งรถแดร็กเก่ง และไม่มีใครสามารถเอาชนะนายได้ในรอธเซย์ ฉันอยากจะท้านาย" สิ่งนี้ทำให้เกิดความโกลาหลในหมู่คนที่ดูอยู่ ทุกคนมองชาร์ล็อต ราวกับว่าเธ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 10 แข่งแดร็ก
ชาร์ล็อตเดินออกจากเดอะเพิร์ลไปพร้อมกับแซคคารี ไม่มีใครอยากพลาดการแสดงที่น่าตื่นเต้นนี้ ทุกคนจึงตามพวกเขาไปด้วย เดิมทีเดอะเพิร์ลที่แออัด จู่ ๆ ก็ว่างเปล่า เมื่อพวกเขาจากไป บูกัตติ เวย์รอนรุ่นพิเศษสุดแพลตตินั่มของแซคคารี จอดอยู่ในที่จอดรถส่วนตัวของเขา เมื่อแซคคารีขึ้นรถ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็มองออกไปนอกหน้าต่างรถ และพูดว่า "เธอจะแข่งกับฉัน แล้วรถของเธออยู่ไหนล่ะ?" ชาร์ล็อตยังคงสงบและเธอก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย "รถฉันอยู่ที่บ้าน มันไม่ได้อยู่ที่นี่" เธอเพิ่งคลอดลูกและยังอ่อนแอมาก เพื่อมาขอร้องให้ไบรสันช่วยพ่อของเธอ เธอยืนกรานที่จะนั่งแท็กซี่มาที่นี่ “โธ่เอ้ย! เธอไม่มีแม้แต่รถด้วยซ้ำ แต่เธอมาขอท้าคุณคอนเนอร์ เธอเป็นคนโง่เง่าเต่าตุ่นหรือไง?” “นั่นเป็นการเคลื่อนไหวที่ไม่ชอบมาพากล เธอกำลังเล่นสกปรกกับคุณคอนเนอร์หรือเปล่า?” “ไม่มีทาง! ไม่มีใครกล้าเล่นกลอะไรกับคุณคอนเนอร์หรอก เธอไม่กล้าทำอย่างนั้นแน่” “ไม่จำเป็น ฉันคิดว่าชาร์ล็อต ซิมม่อนส์บ้าไปแล้ว คุณไม่ได้ยินเธอเรียกคุณคอนเนอร์ด้วยชื่อจริงที่ล็อบบี้เหรอ? แปลกที่คุณคอนเนอร์ไม่ได้ทำอะไรกับเธอเลย แต่เธอดันทำเรื่องไปไกลกว่านั้นอีก
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 11 รักษาสัญญา
เขาไม่เคยคิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะสิ้นหวังขนาดนี้ เขาหักพวงมาลัยทันที โดยไม่ได้คิดที่จะหลบรถของเธอด้วยซ้ำ มันจึงทำให้หน้ารถปัดไปอีกทาง เนื่องจากความเร็วของรถที่เร็วเกินไป ยางของบูกัตตี้ เวย์รอนของเขา จึงเสียดสีกับพื้นและเกิดประกายไฟขึ้น ขณะที่รถของเขาไถลไปกลางถนน ชาร์ล็อตเข้าเส้นชัยต่อหน้าเขา ผู้คนที่ยืนอยู่หน้าเดอะเพิร์ล พวกเขามองดูจากไกล ๆ ก็ตกตะลึงกับผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึงนี้ มันใช้เวลาอย่างน้อย 3 วินาที ก่อนที่จะมีคนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า "มัน... เป็นไปได้ยังไง ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์... เธอชนะ..." มีคนพูดอย่างเจ็บช้ำว่า "เหอะ! เธอชนะเหรอ? นั่นมันขี้โกงชัด ๆ ใช่ไหม? เธอควรจะกระดากและละอายใจบ้างนะ!" "ใช่! ถูกต้อง! แบบนี้ไม่นับ!" “แน่นอนว่าไม่นับ คุณคอนเนอร์จะไม่แต่งงานกับเธออย่างแน่นอน” ในขณะเดียวกัน แซคคารีก็เปิดประตูและลงจากรถตรงเส้นชัย ชาร์ล็อตซึ่งจอดรถมอเตอร์ไซค์ของเธอไว้ข้างถนน เธอเดินไปหาเขาแล้วหัวเราะคิกคัก “ตอนที่ฉันจะชนนาย ถ้านายไม่หลบ ฉันคงชนรถนายและได้รับบาดเจ็บสาหัส ขณะที่นายยังปลอดภัยดี และสุดท้ายนายก็จะได้ชัยชนะไปด้วย” แซคคารีหน้านิ่ง ๆ แต่ดูเหมือนว่าเขาซ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 12 เสแสร้ง
ชาร์ล็อตขี่รถมอเตอร์ไซด์สีทองกลับไปยังที่จอดรถด้านนอกเดอะเพิร์ล ซาร่าห์เดินไปหาเธอ ทำท่าทาง และสีหน้าประชดประชัน “ฉันชื่นชมเธอนะ ผู้หญิงอย่างเราจะหมดคุณค่าเพราะผ่านการแต่งงานหรือมีลูกมาแล้ว ไม่ว่าเราจะหน้าตาดีขนาดไหน มันก็เป็นไปได้ยากนะ ที่จะแต่งงานครั้งที่สอง แล้วหาได้ดีกว่าครั้งที่ผ่านมา "เธอช่างแตกต่าง ถึงเธอจะถูกไบรสันไล่ออกจากบ้าน แต่เธอก็ยังไปหาแซคคารีที่เก่งกว่าได้ เฮ้อ! ในที่สุดฉันก็คิดอะไรออกวันนี้ ตราบใดที่รองเท้าคู่หนึ่งดูดี แม้ว่ามันจะเป็นรองเท้ามือสองก็เถอะนะ แต่คนบางคนก็ยังหยิบมันขึ้นมาสวม โดยไม่คิดว่ามันจะสกปรก” กล่าวอีกนัยหนึ่ง เธอเรียกชาร์ล็อตว่าเป็นรองเท้าคู่หนึ่งที่ไบรสันเคยสวมใส่มาแล้ว... ซาร่าห์อิจฉาชาร์ล็อตเป็นผู้หญิงที่เป็นที่ต้องการตัวของสังคมมากที่สุดในรอธเซย์ สมัยก่อนซาร่าห์มักจะชอบเยาะเย้ยชาร์ล็อต ดังนั้นชาร์ล็อตจึงไม่แปลกใจเลย เธอเม้มริมฝีปากอย่างสงบ “ซาร่าห์ ฉันได้ยินคนนินทาเธอ ว่าเธอมันจอมเสแสร้ง” “นี่เธอ… พูดอะไรเหลวไหล! ฉันจริงใจมาตลอด ใครบอกว่าฉันเสแสร้ง? พวกเขาไม่มีหลักฐาน ทำไมพวกเขาใส่ร้ายฉันแบบนั้น? พวกเขา... พวกเขา… พวกเขา… พวกเขาต่างห
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 13 คนที่สำคัญที่สุด
ชาร์ล็อตเรียกแท็กซี่อยู่ตรงข้างถนน หลังจากคลอดก็ไม่ค่อยได้พักผ่อน เธอแทบจะไม่มีเรี่ยวมีแรง ทันทีที่เธอขึ้นรถ ความอ่อนล้าของเธอก็พุ่งเข้ามาเหมือนน้ำท่วม เธอนั่งลงบนเบาะรถและเผลอหลับไปทันที "ตื่น! ตื่นได้แล้ว! ถึงแล้วครับ!" คนขับรถเขย่าเธอให้เธอตื่นขึ้น เมื่อเธอลืมตาขึ้น แท็กซี่ก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว หลังจากที่ชาร์ล็อตลงจากรถ ลูคัสที่มีผมหยิกเป็นลอนเป็นสีทองอยู่เต็มหัว เดินไปหาเธอแล้วพูดว่า "ฮี่ฮี่... จำผมได้ไหม ให้ผมแนะนำตัวเองอีกรอบไหมครับ?" ชาร์ล็อตให้กำลังใจตัวเองและฝืนยิ้ม “ฉันไม่ได้เลอะเลือนขนาดนั้นซะหน่อย แซคคารีคงส่งคุณมาที่นี่สินะ” แซคคารี... เนื่องจากผู้คนมักใช้คำที่ให้เกียรติแซคคารี คอนเนอร์เมื่อต้องเรียกเขา มีเพียงไม่กี่คนที่เรียกเขาด้วยชื่อจริงของเขา เมื่อชาร์ล็อตพูดแบบนั้น ลูคัสก็รู้สึกขัด ๆ เล็กน้อย เขาเอามือจับต่างหูขนาดใหญ่ของเขา “ครับ… ครับ ใช่ครับ พรุ่งนี้คุณจะจดทะเบียนสมรสกับนายท่านรองแล้ว แต่ก่อนที่คุณจะจด ช่วยลงนามในสัญญานี้ก่อนครับ” เขาส่งสัญญาให้ชาร์ล็อต มีข้อตกลงทั้งหมด 26 ข้อในสัญญา มันเป็นข้อปฏิบัติทั้งหมด เมื่อชาร์ล็อตต้องแต่งงานกับแซคคารี
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 14 พาราไดซ์หมายเลข 3
"พาราไดซ์หมายเลข 3" ชาร์ล็อตและไบรสันอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้กับพ่อของเธอก่อนจะแต่งงานกัน เมื่อเธอมองภาพของเธอกับไบรสันบนผนังห้องนอน เธอก็คิดถึงไบรสันอีกครั้ง ชาร์ล็อตสวยและโดดเด่น เธอเป็นที่หมายปองของผู้ชายที่ยอดเยี่ยมมากมาย ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย แต่เธอมีความรู้สึกให้กับไบรสันเท่านั้น หลังจากพบกับไบรสัน เธอกำจัดสมาชิกที่เป็นเพศตรงข้ามทุกคนออกจากชีวิตของเธอ และเต็มใจที่จะเติมเต็มโลกของเธอด้วยไบรสันเท่านั้น เธอติดภาพตัวเองและไบรสันบนผนังห้อง... มีรองเท้าสำหรับไบรสันสองสามคู่อยู่ในตู้รองตลอด... และมีเสื้อผ้าสั่งตัดสำหรับเขาอยู่ในตู้เสื้อผ้าเสมอ... “คุณหนูครับ พัสดุของคุณมาถึงแล้ว” ทอม เบ็นสัน เป็นพ่อบ้านของตระกูลซิมม่อนส์ เขาวางพัสดุของเธอไว้บนโซฟา ชาร์ล็อตเปิดดูและมองไปที่สนับเข่าสีเงินที่อยู่ในห่อ น้ำตาเริ่มไหลอาบใบหน้าของเธอ ในเดือนก่อนหน้าที่ชาร์ล็อตและไบรสันจะแต่งงานกัน ไบรสันขี่มอเตอร์ไซด์วิบากเพื่อพาเธอไปปีนเขาที่ชานเมือง ระหว่างทางพวกเขาได้ประสบอุบัติเหตุ ชาร์ล็อตมีเลือดออกและรถก็ดันเสีย ไบรสันอุ้มเธอและวิ่งไปที่โรงพยาบาล ซึ่งอยู่ห่างออกไป 3 กิโลเมตร
บทล่าสุด
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 300 คำเชิญของแอนนาลิต้า
"บาดแผลทางอารมณ์ของนายท่านรองในวันนี้ค่อนข้างแย่ การดื่มน้ำอุ่นเพียงอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอที่จะบรรเทาอาการของเขาได้ เขาต้องการความสงบและเงียบ"ชาร์ล็อตดูเหมือนจะคิดได้ในทันที "ฉันไม่คิดว่าเขาจะเจ็บปวดขนาดนั้น เพียงเพราะเขาได้เจอกับแกริสันในวันนี้และทำให้นึกถึงลอร์เรน วันนี้เขาได้เจอกับลอร์เรนแล้วหรือยัง?""ลอร์เรน? ฮ่า!" ลูคัสยิ้มอย่างมีเลศนัย"นายหญิง ถ้าคุณสนุกกับการแต่งเติมความคิดแบบนี้ ทำไมไม่ลองขยายจินตนาการของคุณดูล่ะ?"ชาร์ล็อตเกือบจะสติหลุด"นายกำลังพูดอะไร?"ลูคัสหันกลับมา ส่งยิ้ม และขยิบตาให้เธอ "เอาล่ะ มีหลายคนเคยได้ยินข่าวลือว่านายท่านรองเป็นเกย์จริง ๆ ทำไมคุณไม่พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่แกริสันจะมีความรักที่แท้จริงกับนายท่านรองล่ะ? บางทีบาดแผลของเขาอาจจะถูกรบกวนอย่างมากเพราะเขารู้ว่าแกริสันหลงใหลในตัวคุณแค่ไหน?""นั่น... เป็นไปได้ยังไงกัน!?" ดวงตาของชาร์ล็อตเต็มไปด้วยความตกใจลูคัสยิ้มอย่างลึกลับ "ผมไม่รู้ คุณสามารถถามนายท่านรองได้เสมอ บางทีเขาอาจจะให้คำตอบกับคุณได้... โอ้!"เขาตะโกนขณะที่ชาร์ล็อตตบเข้าที่หัวของเขาเวลาไม่นานนัก ชาร์ล็อตก็กลับมาถึงเขตวิหารศักดิ์
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 299 ชาร์ล็อต เธอนี่มันหมอดูชัด ๆ
ชาร์ล็อตตกตะลึง "ไม่ใช่ว่าฉันจะมีพลังวิเศษนะ ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีกสี่ปีข้างหน้า?" เธอและแกริสันมีสัญญาสิบปีระหว่างกัน ตอนนี้ก็หกปีแล้ว สัญญาจะครบกำหนดในอีกสี่ปี เธอจะแต่งงานกับเขาอย่างที่เธอพูดไว้หรือเปล่า?" แซคคารีถามด้วยสีหน้าจริงจังมาก"เฮอะ!" ชาร์ล็อตหัวเราะออกมาราวกับว่าเธอได้ยินเรื่องที่ตลกที่ใหญ่ที่สุดในโลก"ถ้านายกำลังจะพยายามเล่นตลก ก็ไม่จำเป็นต้องดูจริงจังขนาดนั้นก็ได้ จริง ๆ แล้วนายดูดีมากเลยนะเวลายิ้ม มาเถอะ ยิ้มหน่อย!"แซคคารีดูบูดบึ้งยิ่งกว่าที่เคย รูม่านตาน้ำแข็งของเขาที่จ้องมาที่เธอดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิมชาร์ล็อตเข้าใจทันทีว่าแซคคารีไม่ได้พูดเล่น ๆ กับเธอเลย!'พอได้แล้ว! เราแต่งงานกันมาเกือบสามเดือนแล้ว และฉันไม่เคยได้ยินแซคคารีพูดเรื่องตลกมาก่อน ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่าก้อนน้ำแข็งที่อยู่ในร่างกายของเขาเริ่มหลอมละลายตอนไหนกัน!'เธอส่ายศีรษะอย่างงุ่มง่าม"ถึงแม้ว่าแกริสันจะโง่เขลาพอที่จะรออยู่ที่สะพานนั้นเป็นเวลาสิบปี ฉันก็ไม่มีวันแต่งงานกับเขา ฉันบอกเรื่องนี้กับเขานับครั้งไม่ถ้วนตลอดหกปีที่ผ่านมา รวมทั้งวันนี้ด้วย แต่เขาก็ปฏิเสธที่จะฟัง มันเป็นเรื่อ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 298 ความฝันหรือว่าเป็นบ้า
เป็นเวลาหนึ่งปีแล้วที่แซคคารีไม่เคยพบหรือติดต่อกับเขาเลย เขาคิดว่าความเย่อหยิ่งและถือตัวของแซคคารีนั้น จะทำให้แซคคารีไม่มีวันที่จะติดต่อกับเขาอีกเว้นแต่เขาจะเป็นคนเริ่มทำเช่นนั้นเอง มันทำให้เขาประหลาดใจที่แซคคารีเป็นคนทำลายกำแพงระหว่างพวกเขาเพราะเห็นแก่ชาร์ล็อต!แซคคารีช่วยพยุงแกริสันออกจากสะพานชาร์ล็อตรู้ดีถึงความสัมพันธ์ของแกริสันและแซคคารี ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใจที่พวกเขารู้จักกัน แต่สิ่งที่น่าแปลกใจนั้นก็คือ ในช่วงห้านาทีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่แซคคารีช่วยพยุงแกริสันลงมาจากสะพานแล้วเดินไปยังรถของเจมส์สัน พวกเขาไม่พูดอะไรกันเลย แท้ที่จริงแล้วพวกเขาไม่แม้แต่จะมองหน้ากันด้วยซ้ำ...ดังนั้นพวกเขาจริงเดินไปด้วยกันด้วยใบหน้าที่เย็นชาในลักษณะที่แปลกประหลาดไปตลอดทาง ราวกับภูเขาน้ำแข็งสองลูกที่มาบรรจบกันที่ด้านหนึ่งชาร์ล็อตที่ยืนอยู่ข้างพวกเขา รู้สึกราวกับว่าเธอเสี่ยงที่จะถูกแช่แข็งตายเพราะพวกเขา ดังนั้น เมื่อพวกเขาลงมาจากสะพานแล้ว เธอจึงไม่เดินไปกับพวกเขาต่อ เธอหันหลังและมุ่งหน้าไปที่รถจองแซคคารีแทน"อ่า! คุณคอนเนอร์ ผมคิดว่าคุณจะไม่มาเจอคุณลาร์สันอีกแล้ว ช่างน่าประหลาดใจเสียนี่กระไร..." เ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 297 ความใจดีของแซคคารี
ชาร์ล็อตหันกลับมาและเห็นแกริสันนั่งคุกเข่าบนสะพานโดยมีมือทั้งสองข้างของเขาพยุงตัวเองไว้กับพื้น ใบหน้าของเขาซีดเผือดและหน้าผากเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ แขนและขาของเขากำลังสั่น"ดูฉันตอนนี้สิ แค่เจ็บป่วยเล็กน้อยยังทำให้ฉันดูไร้ประโยชน์ขนาดนี้เลย ฉันยังเดินตรงไม่ได้ด้วยซ้ำ อย่าช่วยฉันนะ ฉันลุกขึ้นเองได้"เขาบังคับตัวเองให้ยืนขึ้น แต่เพราะเขาเจ็บป่วยและอ่อนแอมาก เขาจึงไม่สามารถยืนขึ้นได้เลยชาร์ล็อตเม้มริมฝีปากของเธอแกริสันคือความภาคภูมิใจของโรงเรียนมัธยมของพวกเขาในอดีต ไม่เพียงแต่เขาจะเป็นนักปราชญ์ที่ไม่มีใครกล้าแตะต้องเท่านั้น แต่เขายังเป็นความภาคภูมิใจและความสุขของคุณครูสอนพละอีกด้วย และเขาเคยทำลายสถิติการวิ่งระยะไกลอีกสองสามรายงานไม่น่าแปลกใจเลยที่เจมส์สันมาขอร้องเธอให้ช่วยพูดกับเขา แกริสัน แชมป์นักวิ่งที่ตอนนี้ป่วยจนแทบจะเดินไม่ได้!"หยุดฝืนตัวเองได้แล้ว มาเถอะ"ชาร์ล็อตเดิยมาอยู่เคียงข้างเขาและยื่นมือออกมาหาเขาแกริสันประหลาดใจกับการแสดงความรู้สึกที่กระทันหันจนน่าสับสนนี้ จากนั้นเขาก็คว้ามือของชาร์ล็อตไว้อย่างรวดเร็ว"ขอบคุณ!"แกริสันที่สุขภาพดีและแข็งแรงในตอนนี้ดูเหมือนชายชรา
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 296 สะพานสายรุ้ง
เนื่องจากเขาไม่ได้รับการตอบรับใด ๆ จากแซคคารี ลูคัสจึงดึงโทรศัพท์ออกมา เปิดข้อมูลมี่เขาพบ และยื่นให้แซคคารีดู"ฟังนะครับ แกริสันมอบช่อดอกไม้ให้นายหญิงคอนเนอร์ 237 ช่อ เขียนจดหมายรัก 698 ฉบับ และสารภาพความรักที่เขามีต่อเธอ 1,966 ครั้งในช่วงหนึ่งภาคการศึกษา และอาจจะมากกว่านั้นหากเราพิจารณาถึงช่วงเวลาที่ไม่มีใครรู้หรือช่วงเวลาที่ไม่สามารถติดตามได้"แซคคารียังคงอยู่ในภาวะตึงเครียด ดวงตาของเขามืดลงจนน่ากลัวลูคัสทำได้เพียงพยายามปลอบเขา"แต่ถึงอย่างนั้น นายหญิงคอนเนอร์ก็ยังไม่ไปไหน เธอเคยล้อเล่นกับเขาด้วย... โดยการขอให้เขารอเธออยู่ที่สะพาน นั่นหมายความว่าแกริสันเป็นเพียงของเล่นที่ขาดไม่ได้สำหรับเธอ" "นายพูดอะไร?" ในที่สุดแซคคารีก็พูดขึ้นลูคัสจดจ่ออยู่กับข้อมูลในโทรศัพท์ของเขาอย่างเต็มที่ เขาไม่ได้สังเกตว่าการจ้องมองของแซคคารีนั้นลดลงกลายเป็นแสงสะท้อนสันทรายที่เยือกเย็น เขายังคงอธิบายต่อไป "เอ่อ พูดตามตรงนะครับ สำหรับนายหญิงคอนเนอร์แล้ว แกริสันเป็นเหมือนพี่ชายที่คอยดูแลเธอที่มีสถานะเดียวกับทิฟฟานี่ มิลเลอร์นายหญิงคอนเนอร์ไม่สนใจเขาเลยจริง ๆ เมื่อเธอเล่นกับเขาเสร็จแล้ว เธอจะ... แอ๊ะ!"
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 295 แซคคารีอยู่ที่นี่
ดังที่กล่าวไว้ ไม่ว่าชาร์ล็อตจะปฏิเสธแกริสันอย่างโหดร้ายสักกี่ครั้ง เขาก็ไม่เคยยอมแพ้และยังคงไล่ตามเธอด้วยความมุ่งมั่นเมื่อหกปีที่แล้ว โรงเรียนของพวกเขาได้จัดทัศนศึกษามาที่ "สะพานสายรุ้ง" แกริสันได้สารภาพและมอบจดมายรักให้กับชาร์ล็อตที่สะพานสายรุ้งแห่งนี้ต่อหน้านักเรียนจำนวนมากเนื่องจากไม่มีทางเลือกอื่น ชาร์ล็อตจึงชี้ไปที่ "สะพานสายรุ้ง" และพูดว่า "เอาล่ะ แกริสัน คุณบอกว่าคุณจะไม่ยอมแพ้ใช่ไหม? ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะต้องมาที่สะพานแห่งนี้ทุกวันและรอฉันสองชั่วโมง ไม่ว่าฝนจะตกหรือแดดออก ถ้าคุณสามารถรักษามันไว้ได้เป็นเวลาสิบปีโดยที่ไม่ล้มเหลว หลังจากผ่านไปสิบปี ฉันจะแต่งงานกับคุณและเป็นภรรยาของคุณ"ชาร์ล็อตเดินจากไปทันทีหลังจากนั้น และเธอก็โยนจดหมายรักที่แกริสันมอบให้เธอลงไปในแม่น้ำด้วยชาร์ล็อตรู้สึกโล่งอกที่แกริสันจะต้องยอมแพ้เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูดไป เพียงเพราะว่าเธอไม่เคยคาดหวังตั้งแต่แรก แต่แกริสันโดดเรียนทุกวันและมารอเธอที่สะพานสายรุ้ง โดยไม่คำนึงถึงสภาพอากาศ เขาทำแบบนี้มาหกปีแล้ว..."ที่นี่อากาศหนาวและชื้น และเธอค่อนข้างอ่อนแอ แค๊ก... ดังนั้นเธอควรกลับไปเดี๋ยวนี้" เสียงท
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 294 เขาคือพี่ชายของเธอ
ลูคัสตัวสั่นเทาด้วยความกลัวต่อเสียงอันเคร่งขรึมของแซคคารี จากนั้นลูคัสก็สงบสติอารมณ์และยิ้มกว้างให้เขา "เอาล่ะ เอาล่ะ เพื่อความปลอดภัย ได้โปรดจิบน้ำอุ่นในแก้วนี้ไปก่อน นายท่านรอง"น้ำอุ่นหนึ่งแก้วถูกยื่นให้กับแซคคารี แต่เขาปัดมันออกไปอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาดูลุ่มลึกราวกับว่าเขาสามารถกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ได้ในขณะที่เขาคำราม "นายรีบขับรถบ้านี่ไปเดี๋ยวนี้!""ครับ!" ลูคัสตะโกนตอบรับดังลั่น'ดูเถอะ! แม้แต่ชายผู้สูงศักดิ์และมีการศึกษามากที่สุดในรอธเซย์ยังสบถหยาบคาย ทั้งคุณ นายหญิงคอนเนอร์ และคุณแกริสัน ลาร์สัน อย่าทำอะไรโง่ ๆ เลยนะ!""สะพานสายรุ้ง" เป็นสะพานคู่ขนานสองเส้นเหตุผลที่ "สะพานสายรุ้ง" เป็นที่รู้จักในชื่อสะพานสายรุ้งก็เพราะมีหมอกหนาเป็นชั้น ๆ ตลอดเวลาในพื้นกว้างระยะสองเมตรระหว่างสะพานทั้งสองที่สร้างขนานกันเหนือน้ำ เมื่ออากาศไม่ดี คนบนสะพานด้านหนึ่งจะมองไม่เห็นคนที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของสะพาน เพราะฉะนั้นช่วงที่อากาศแจ่มใสและดวงอาทิตย์ขึ้นสูงเท่านั้นที่คนบนสะพานทั้งสองฝั่งจะมองเห็นกัน ในช่วงเวลานั้น รุ้งกินน้ำจะเกิดขึ้นระหว่างสะพานสองเส้นนี้ และคู่รักที่ยืนอยู่บนสะพานทั้ง
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 293 แกริสัน ลาร์สัน
แซคคารีเลื่อนกระจกลงชายวัยกลางคนกล่าวอย่างเร่งรีบ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล "สวัสดี คุณคอนเนอร์...""ฉันเลิกยุ่งกับเธอแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย" แซคคารีพูดตัดบทชายคนนั้นให้สั้นลง ดวงตาที่เยือกเย็นของเขานั้นไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากความแน่วแน่นและไม่แยแส"จำสิ่งที่ฉันจะพูดไว้ มิสเตอร์ฟอสเตอร์ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอในอนาคต อย่ามาหาฉันอีก""เกี่ยวกับเรื่องนั้น..." มิสเตอร์ฟอสเตอร์พูดอย่างเชื่องช้า "ผมไม่ได้มาหาคุณ คุณคอนเนอร์ ผมมาหาคุณซิมม่อนส์ต่างหาก!"ใบหน้าที่ปราณีตของแซคคารีมีความประหลาดใจเล็กน้อยลูคัสหันหน้าจากที่นั่งคนขับเพื่อมองชาร์ล็อตมิสเตอร์ฟอสเตอร์เป็นพ่อบ้านของครอบครัวลาร์สัน ในช่วงเวลาที่แซคคารียังคงอยู่กับลอร์เรน มิสเตอร์ฟอสเตอร์มักจะตามลอร์เรนไปด้วยเสมอ'เป็นไปได้ไหมว่าแม่ของแซคคารีและมิสเตอร์ฟอสเตอร์จะเป็นเพื่อนกัน?'ชาร์ล็อตมุ่ยปากอย่างกังวลและพูดว่า "คุณต้องการอะไรจากฉัน?""เป็นเพราะคุณลาร์สัน" มิสเตอร์ฟอสเตอร์ถอนหายใจขณะที่จ้องมองใบหน้าอันบอบบางของชาร์ล็อต "คุณซิมมอนส์ คุณควรรู้ว่าคุณลาร์สันเป็นคนหัวแข็งและหยิ่งเหมือ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 292 ลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
เสียงของแซคคารีดังขึ้นที่ข้างหูของชาร์ล็อต เมื่อเธอจ้องมองไปที่ขี้เถ้าในถังโลหะอย่างเลื่อนลอยรอยยิ้มว่างเปล่าเหยียดตรงริมฝีปากของเธอขณะที่เธอพูดว่า "ไม่ ต่อให้นายไม่ได้เป็นคนเผารูปพวกนี้ให้ฉัน สุดท้ายฉันก็จะเผามันเอง..."บางทีเธออาจจะมีความรู้สึกผิดหรือเหตุผลอื่นที่ตัวเธอเองเท่านั้นที่รู้ ดังนั้นเธอจึงปกปิดมันไว้และพูดเสริมว่า "ฮ่าฮ่า ฉันไม่ได้โกหกนาย ฉันกำลังพูดจากก้นบึ้งหัวใจของฉันเลย... อ๊ะ!"ช่วงครึ่งหลังประโยคของเธอถูกตัดขาดด้วยเสียงร้องของเธอเอง เมื่อแซคคารีใช้แขนของเขาโอบรอบเอวเล็ก ๆ ของเธอราวกับเป็นเครื่องหนีบเหล็ก แล้วดึงเธอเข้าไปกอด บีบรัดร่างที่บอบบางและอ่อนนุ่มกับหน้าอกที่แข็งแกร่งเหมือนแผ่นเหล็กของเขาเมื่อลมหายใจที่เยือกเย็นและเย้ายวนของเขาห้อมล้อมเธอไปทั้งตัว สมองของเธอก็ว่างเปล่า"จำไว้นะ ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าพูดถึงข้อตกลงก่อนสมรส ว่าฉันต้องการไล่เธอออกไปจากบ้าน ฉันห้ามไม่ให้เธอพูดอีกถ้าฉันไม่ได้พูดถึงมัน"น้ำเสียงที่เยือกเย็นและมีเสน่ห์ของเขาแว่วเข้ามาในหูของเธอราวกับท่วงทำนองที่มาจากยอดของภูเขาหิมะชาร์ล็อตใช้เวลานา
