อัลเฟรดเป็นผู้ช่วยของตระกูลซิมมอนส์มากว่า 30 ปีแล้ว และรู้จักชาร์ล็อตเป็นอย่างดี แม้ว่าชาร์ล็อตจะไม่ตอบเขาตามตรง แต่เขารู้ดีว่าชาร์ล็อตยอมแพ้แล้ว เขาถอนหายใจ “ถึงคุณจะไปที่นั่น แต่ไบรสันก็จะทำแบบเดียวกันกับครั้งที่แล้ว จะไปทำไมล่ะครับ” ชาร์ล็อตมองออกไปยังสถานที่ที่ไม่รู้จักด้วยความงุนงง ขณะที่เธอพูดว่า "อัลเฟรด ขับรถต่อไปเถอะนะคะ" อัลเฟรดไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสตาร์ทรถ ประมาณ 20 นาทีต่อมา รถก็มาถึงด้านนอกประตูวิลล่าริมชายหาดแพลตตินั่ม ประตูถูกปิดไว้ ชาร์ล็อตอดนึกถึงเรื่องเมื่อวานไม่ได้ เมื่อเธอยืนอยู่คนเดียวนอกประตูวิลล่ารอไบรสัน หลังจากที่เธอเพิ่งคลอดลูก มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในหนึ่งวันที่ผ่านมา ถึงแม้มันจะผ่านไป 20 ชั่วโมง แต่ชาร์ล็อตก็รู้สึกเหมือนมันนานเป็นทศวรรษ “คุณชาร์ล็อตครับ เราจะรอแบบนี้ต่อไปดีไหม หรือจะให้ผมขับรถชนเข้าไปดีครับ? หากเราทำให้เกิดเสียงอึกทึก ผมไม่เชื่อว่าชายใจร้ายคนนั้นจะยังเพิกเฉยต่อเราได้อยู่” อัลเฟรดกัดฟันด้วยความโกรธ วิลล่านี้เป็นเรือนหอของชาร์ล็อตและไบรสัน แต่ไบรสันได้ซื้อเต็มจำนวน ก่อนแต่งงานกับชาร์ล็อต ดังนั้นทรัพย์สินจึงอยู่ภายใต้
แกร๊ก!ด้วยเสียงโลหะที่ดังชัดเจน ไฟแช็คก็ติดขึ้นอัลเฟรดกำลังจะโยนไฟแช็คไปยังกระเป๋าเสื้อผ้า แต่ชาร์ล็อตหยุดเขาไว้ “เดี๋ยวก่อนค่ะ!”อัลเฟรดพูดว่า “คุณชาร์ล็อต คุณยังมีอะไรให้รำลึกถึงความหลัง…”แววตาของชาร์ล็อตทั้งมุ่งมั่นและเย้ยหยันขณะที่เธอตอบกลับว่า “ฉันจะทำมันเองค่ะ!”จากนั้นเธอจับไฟแช็คและโยนมันไปบนกระเป๋าเสื้อผ้ากระเป๋าเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยของมากมาย ประกอบไปด้วย รูปภาพของไบรสัน เสื้อผ้า นาฬิกา รองเท้า แผ่นรองเข่าหนึ่งคู่ที่ชาร์ล็อตได้เตรียมให้เขา ทั้งหมดเปียกชุ่มไปด้วยน้ำมัน ในตอนที่พวกมันเผยออกมายังเปลวไฟ พวกมันจึงเริ่มลุกไหม้อย่างรุนแรงในทันทีทุกอย่างที่ไบรสันได้เคยให้กับชาร์ล็อตก็อยู่ในนั้นเช่นกันของแต่ละอย่างเหล่านั้นบรรจุความทรงจำอันล้ำค่าไว้ แต่หลังจากที่ถูกเผาแล้ว ทุกอย่างก็กลายเป็นเถ้าถ่านนี่ยังเป็นสัญลักษณ์ว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อไบรสันได้กลายเป็นเถ้าถ่านไปเรียบร้อยแล้วขณะที่ชาร์ล็อตมองไปที่เปลวไฟ เธอผิดหวังในตัวเอง พร้อมกันกับน้ำตาที่พรั่งพรูลงบนใบหน้าโดยไม่รู้ตัวอย่างไรก็ตาม มันจะไม่เกิดขึ้นอีก!นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอร้องไห้ให้กับไบรสันในอีกห
“นายท่านรองไม่ได้ตามคุณไป เขาก็แค่ห่วงว่าวิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ดจะสร้างปัญหาให้คุณ เพราะงั้นเขาจึงส่งใครบางคนไปคุ้มครองคุณอย่างลับ ๆ แต่ไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องนี้แล้วตอนนี้ เพราะนายท่านรองไม่อยากเสียเวลาใด ๆ กับคุณในอนาคตอีกแล้ว”ลูคัสยื่นสัญญา ผลักมันใส่อกของชาร์ล็อตขณะที่เขากำลังพูด“นี่เป็นสัญญาก่อนสมรสที่คุณเซ็นเมื่อตอนบ่ายวานนี้ ข้อแรกของสัญญาระบุว่าคุณไม่ได้รับอนุญาตให้เกี่ยวข้องกับแฟนเก่า นายท่านรองไม่ได้ทำผิดต่อคุณ ถูกไหม?”ชาร์ล็อตมองไปที่ข้อแรกของสัญญาอย่างงุนงงบ่ายวานนี้ เธอได้ตรวจทานสัญญาก่อนที่จะเซ็นมัน ตามสัญญาแล้ว ถ้าเธอละเมิดเงื่อนไขใด ๆ แซคคารีก็สิทธิ์ที่จะยกเลิกการแต่งงานไม่ว่าเหตุผลใด ๆ ที่เธอได้พบกับไบรสัน เธอได้ละเมิดข้อแรกของสัญญาแล้ว และแซคคารีก็ไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอเลย!“ผมทำงานกับนายท่านรองมาหลายปี และสาวสวยนับไม่ถ้วนได้เสแสร้งเข้ามาเพื่อจะแต่งงานกับนายท่านรอง ผมไม่เคยเห็นเขาให้โอกาสหล่อนพวกนั้นเลย คุณเป็นคนเดียวที่เขาได้ให้โอกาส ตามที่ผมเข้าใจเรื่องนายท่านรองนะ เขาจะไม่ให้โอกาสคุณเป็นครั้งที่สาม เพราะงั้น ตอนนี้คุณควรระวังตัวเองไว้จะดีกว่านะ”“เฮ้อ!”ล
ท่าทีของแซคคารีเฉยเมย คิ้วของเขาที่ดูเหมือนกับภาพวาดน้ำหมึกยกขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขาพูดว่า “ฉันรู้”ชาร์ล็อตได้ยินเสียงสั่นในใจของเธอ“ในเมื่อนายรู้แล้ว ทำไมนายถึงทำแบบนี้กับฉันล่ะ?”แซคคารีพูดอย่างเฉยเมยว่า “ก็เพราะข้อแรกของสัญญาไง อ่านมันสิ”ลูคัสได้ให้สัญญากับชาร์ล็อตไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงหยิบมันขึ้นมา หาข้อแรกและอ่านมันออกมาเสียงดังว่า “ไม่ว่ากรณีใด ๆ ก็ตาม เธอได้รับอนุญาตให้เจอกับแฟนเก่า ถ้าเธอต้องเจอ เธอต้องได้รับคำอนุญาตจากแซคคารี คอนเนอร์”“อ่านสามคำแรกอีกครั้งสิ ทีละคำเลย”แซคคารีสั่งเธออย่างเมินเฉย เหมือนกับโองการจากราชาที่มิอาจขัดขืนได้ชาร์ล็อตรู้สึกเหมือนกับถูกเขาควบคุม “ไม่ว่า กรณี ใด ๆ ก็ตาม!”จากนั้นแซคคารีพูดว่า “แล้ว ทำไมเธอถึงถามฉันอีกว่าทำไม?”ชาร์ล็อตพูดไม่ออกไปชั่วครู่แซคคารีพูดถูก และเธอเถียงเขาไม่ได้ในตอนนั้น แซคคารียื่นร่มสีขาวให้กับเธอชาร์ล็อตจับคันร่มอย่างไม่ตั้งใจและมองไปที่เขาอย่างงุนงง “นายกำลังพยายามจะทำอะไร?”“ฉันกำลังปกป้องผิวของเธอไง” ขณะที่แซคคารีก้มลงมองไปที่ใบหน้าที่สวยและเรียบเนียนของเธอ ปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายอย่างเจ้าเล่
“...”ลูคัสกำลังจะเป็นบ้า“ขอโทษนะ คุณครับ ปล่อยผมไปเถอะนะ นายท่านรองทำเรื่องนี้ให้เห็นอย่างชัดเจนมากแล้วนะ แล้วผมก็ไม่อยากจะทำให้เขาอารมณ์เสีย”ชาร์ล็อตพูดว่า “คุณกลัวเขางั้นเหรอ?”ลูคัสไม่เถียงใครบ้างในรอธเซย์ที่จะไม่กลัวเขา?ชาร์ล็อตพูดว่า “ในเมื่อคุณกลัวเขามาก ไม่ใช่ว่าคุณกลัวว่าฉันจะพูดจาดูถูกคุณในตอนที่ฉันกลายเป็นภรรยาในอนาคตของเขาหรอกเหรอ?”ลูคัสตะลึงงันอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเขาหัวเราะและพูดว่า “คุณครับ กำลังฝันกลางวันอยู่รึไง? มันเป็นไปไม่ได้สำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างคุณและนายท่านรอง”“งั้นเหรอ?”ชาร์ล็อตเดินผ่านลูคัสไปอย่างช้า ๆ แม้ว่าใบหน้าของเธอจะเต็มไปด้วยร่องรอยของน้ำตา แววตาของเธอยังคงเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส“คุณบอกว่าแซคคารีไม่เคยให้โอกาสผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้เขา แต่เขาให้ฉันมาสองครั้งแล้ว ถ้าเขาไม่ได้สนใจในตัวฉัน เขาจะทำแบบนั้นทำไม?”ลูคัสเกาผมหยิกสีทองของตัวเอง “เรื่องทั้งหมดนี้มันเป็นอดีตไปแล้วนะ โอเค๊? นายท่านรองจะไม่ให้โอกาสคุณเป็นครั้งที่สามหรอก”“คุณรู้ได้ไง?” ชาร์ล็อตเขย่าร่มในมือ “ถ้าแซคคารีไม่มีความรู้สึกอะไรกับฉันแล้วจริง ๆ เขาจะให้ร่มนี่กับฉั
ฮาธาเวย์ กรุ๊ปคือ องค์กรขนาดใหญ่พร้อมด้วย 321 สาขาภายใต้การดูแล มันยังเป็นตำนานบทหนึ่งในโลกของธุรกิจของรอธเซย์ซีอีโอของฮาธาเวย์ กรุ๊ปคือ แซคคารี คอนเนอร์ตึกสำนักใหญ่ 100 ชั้นของกรุ๊ปตั้งอยู่ที่ใจกลางของเมืองรอธเซย์ ชาร์ล็อตถูกหยุดไว้โดยพนักงานรักษาความปลอดภัยทันทีที่เธอมาประตู “ได้โปรดแสดงบัตรผ่านของคุณด้วยครับ”ชาร์ล็อตเงยหน้าขึ้น “ฉันเป็นเพื่อนของแซคคารีค่ะ ถ้าคุณไม่อยากมีปัญหา ก็อย่าหยุดฉันไว้จะดีกว่านะ”ชาร์ล็อตทำให้พนักงานรักษาความปลอดภัยกลัวจนตัวสั่นผู้หญิงคนนี้กล้าเรียกคุณคอนเนอร์ด้วยชื่อต้น ดังนั้นพื้นเพของหล่อนคงจะไม่ธรรมดาแม้ว่าคุณคอนเนอร์มักจะเย็นชาและไม่สนใจผู้หญิง หญิงคนนี้ทั้งมีเสน่ห์และงดงาม เธออาจจะเป็นคนรักที่คุณคอนเนอร์เจออย่างลับ ๆ เขาจะมีปัญหาไหมถ้าหากเผลอไปขัดใจเธอเข้า?พนักงานรักษาความปลอดภัยลังเลที่จะปล่อยเธอเข้าไปในตอนนั้น พนักงานรักษาความปลอดภัยอีกคนก็พูดว่า “ผมก็สงสัยอยู่ว่าใครกัน ที่ไหนได้คุณชาร์ล็อต ซิมม่อนส์นี่เอง”ชาร์ล็อตรู้สึกเขินอายเล็กน้อย “คุณรู้จักฉันงั้นเหรอ?”“ใช่ครับ แน่นอนอยู่แล้วว่าผมรู้จัก คุณซิมม่อนส์ คุณเป็นที่รู้จักทั่วทั้งฮ
ชาร์ล็อตหายใจไม่ออกแล้ว เธอสงบลมหายใจให้มากเท่าที่จะทำได้และพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “นี่อาจจะไม่มีความหมายสำหรับนาย แต่มันเป็นวิธีเดียวเท่านั้นที่ฉันทำได้ พ่อของฉันกำลังจะถูกวิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ดพาไปขึ้นศาล ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแต่งงานกับนาย”อ่า…ชายคนนั้นที่มีใบหน้าที่โดดเด่น แถมมีสายตาที่ดูถูกในแววตาที่ชัดเจนของเขา “วิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ดแค่กำลังส่งพ่อของเธอเข้าคุก ถ้าเธอทำให้ฉันอารมณ์เสียละก็ ฉันจะล้างบางทั้งตระกูลซิมม่อนส์เลย”ชาร์ล็อตตัวสั่นด้วยความกลัวทุกครั้งที่เธอยืนต่อหน้าแซคคารี คอนเนอร์ เธอรู้สึกเหมือนว่าเธอเป็นแค่เรือที่อ้างว้างเพนจรท่ามกลางมหาสมุทธที่กว้างใหญ ออร่าที่เยือกเย็นและโดดเด่นดูเหมือนจะสามารถฉีกเธอออกเป็นชิ้น ๆ ตอนไหนก็ได้อย่างไรก็ตาม หล่อนก็ยังไม่ถอยความเป็นจริงก็ไม่ยอมให้เธอทำแบบนั้นเช่นกันเธอรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่สั่งสมมาตลอด 20 ปีที่ผ่านมาและมองไปที่แซคคารีอย่างแน่วแน่ “ฉันรู้ขีดจำกัดของตัวเอง ฉันไม่กล้าทำให้นายหัวเสียหรอก เพราะงั้นฉันจะไม่ทำให้นายหัวเสียอีกแล้ว แต่งงานกันเถอะนะคะ เมื่อเราแต่งงานกัน ฉันจะเป็นภรรยาที่ดีและจะไม่ทำลายข้อตกลงอีก
ร่างกายของแซคคารีแข็งทื่อ เขายืนนิ่งอย่างงุนงงอยู่ครู่หนึ่งชาร์ล็อตทุ่มสุดตัว เธอซุกเข้าไปในอ้อมแขนของแซคคารีและโอบแขนไปที่คอของเขาก่อนที่จะจูบเขาอย่างหนักหน่วงและดูดดื่มทุกคนต่างตกตะลึง การได้เห็นภาพนี้น่ากลัวยิ่งกว่าดูภาพยนต์สยองขวัญเสียอีกมันใช้เวลาอย่างน้อยสามวินาทีก่อนที่แซคคารีจะหลุดจากความงุนงงเขาผลักชาร์ล็อตอย่างแรงและบีบคอเธอด้วยมือขวาของเขา“นี่เธอ อยากตายรึไง?!”ความแข็งแรงของผู้ชายทำให้ชาร์ล็อตรู้สึกว่าคอกำลังจะหักเธอหายใจไม่ออกและส่งเสียงไม่ได้ สิ่งที่ทำให้เธอกลัวมากไปกว่านั้นคือแววตาที่ชั่วร้ายของแซคคารี เขากัดฟันขาวอย่างแรงจนมีเสียง แม้แต่ลมหายใจออกมาจากปากและจมูกของเขาก็เยือกเย็นชาร์ล็อตรู้ว่าเธอได้ยั่วโมโหสัตว์ร้ายในตัวแซคคารี คอนเนอร์แล้วเธอไม่ส่งสัยเลยว่าแซคคารีคงจะบีบคอเธอให้ตายเวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งชาร์ล็อตรู้สึกราวกับว่าวิญญาณของเธอกำลังออกจากร่างอย่างช้า ๆ และสติของเธอเริ่มจะเลือนลางขณะที่เธอคิดว่ากำลังจะตาย แซคคารีก็ปล่อยมือชาร์ล็อตเสียการทรงตัวและล้มลงบนพื้นเสียงดังโครม เธอสูดอากาศเข้าไปเฮือกใหญ่อย่างตะกละตะกราม ท้ายที่สุดเมื่อเธอฟื้นคืน
"บาดแผลทางอารมณ์ของนายท่านรองในวันนี้ค่อนข้างแย่ การดื่มน้ำอุ่นเพียงอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอที่จะบรรเทาอาการของเขาได้ เขาต้องการความสงบและเงียบ"ชาร์ล็อตดูเหมือนจะคิดได้ในทันที "ฉันไม่คิดว่าเขาจะเจ็บปวดขนาดนั้น เพียงเพราะเขาได้เจอกับแกริสันในวันนี้และทำให้นึกถึงลอร์เรน วันนี้เขาได้เจอกับลอร์เรนแล้วหรือยัง?""ลอร์เรน? ฮ่า!" ลูคัสยิ้มอย่างมีเลศนัย"นายหญิง ถ้าคุณสนุกกับการแต่งเติมความคิดแบบนี้ ทำไมไม่ลองขยายจินตนาการของคุณดูล่ะ?"ชาร์ล็อตเกือบจะสติหลุด"นายกำลังพูดอะไร?"ลูคัสหันกลับมา ส่งยิ้ม และขยิบตาให้เธอ "เอาล่ะ มีหลายคนเคยได้ยินข่าวลือว่านายท่านรองเป็นเกย์จริง ๆ ทำไมคุณไม่พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่แกริสันจะมีความรักที่แท้จริงกับนายท่านรองล่ะ? บางทีบาดแผลของเขาอาจจะถูกรบกวนอย่างมากเพราะเขารู้ว่าแกริสันหลงใหลในตัวคุณแค่ไหน?""นั่น... เป็นไปได้ยังไงกัน!?" ดวงตาของชาร์ล็อตเต็มไปด้วยความตกใจลูคัสยิ้มอย่างลึกลับ "ผมไม่รู้ คุณสามารถถามนายท่านรองได้เสมอ บางทีเขาอาจจะให้คำตอบกับคุณได้... โอ้!"เขาตะโกนขณะที่ชาร์ล็อตตบเข้าที่หัวของเขาเวลาไม่นานนัก ชาร์ล็อตก็กลับมาถึงเขตวิหารศักดิ์
ชาร์ล็อตตกตะลึง "ไม่ใช่ว่าฉันจะมีพลังวิเศษนะ ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีกสี่ปีข้างหน้า?" เธอและแกริสันมีสัญญาสิบปีระหว่างกัน ตอนนี้ก็หกปีแล้ว สัญญาจะครบกำหนดในอีกสี่ปี เธอจะแต่งงานกับเขาอย่างที่เธอพูดไว้หรือเปล่า?" แซคคารีถามด้วยสีหน้าจริงจังมาก"เฮอะ!" ชาร์ล็อตหัวเราะออกมาราวกับว่าเธอได้ยินเรื่องที่ตลกที่ใหญ่ที่สุดในโลก"ถ้านายกำลังจะพยายามเล่นตลก ก็ไม่จำเป็นต้องดูจริงจังขนาดนั้นก็ได้ จริง ๆ แล้วนายดูดีมากเลยนะเวลายิ้ม มาเถอะ ยิ้มหน่อย!"แซคคารีดูบูดบึ้งยิ่งกว่าที่เคย รูม่านตาน้ำแข็งของเขาที่จ้องมาที่เธอดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิมชาร์ล็อตเข้าใจทันทีว่าแซคคารีไม่ได้พูดเล่น ๆ กับเธอเลย!'พอได้แล้ว! เราแต่งงานกันมาเกือบสามเดือนแล้ว และฉันไม่เคยได้ยินแซคคารีพูดเรื่องตลกมาก่อน ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่าก้อนน้ำแข็งที่อยู่ในร่างกายของเขาเริ่มหลอมละลายตอนไหนกัน!'เธอส่ายศีรษะอย่างงุ่มง่าม"ถึงแม้ว่าแกริสันจะโง่เขลาพอที่จะรออยู่ที่สะพานนั้นเป็นเวลาสิบปี ฉันก็ไม่มีวันแต่งงานกับเขา ฉันบอกเรื่องนี้กับเขานับครั้งไม่ถ้วนตลอดหกปีที่ผ่านมา รวมทั้งวันนี้ด้วย แต่เขาก็ปฏิเสธที่จะฟัง มันเป็นเรื่อ
เป็นเวลาหนึ่งปีแล้วที่แซคคารีไม่เคยพบหรือติดต่อกับเขาเลย เขาคิดว่าความเย่อหยิ่งและถือตัวของแซคคารีนั้น จะทำให้แซคคารีไม่มีวันที่จะติดต่อกับเขาอีกเว้นแต่เขาจะเป็นคนเริ่มทำเช่นนั้นเอง มันทำให้เขาประหลาดใจที่แซคคารีเป็นคนทำลายกำแพงระหว่างพวกเขาเพราะเห็นแก่ชาร์ล็อต!แซคคารีช่วยพยุงแกริสันออกจากสะพานชาร์ล็อตรู้ดีถึงความสัมพันธ์ของแกริสันและแซคคารี ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใจที่พวกเขารู้จักกัน แต่สิ่งที่น่าแปลกใจนั้นก็คือ ในช่วงห้านาทีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่แซคคารีช่วยพยุงแกริสันลงมาจากสะพานแล้วเดินไปยังรถของเจมส์สัน พวกเขาไม่พูดอะไรกันเลย แท้ที่จริงแล้วพวกเขาไม่แม้แต่จะมองหน้ากันด้วยซ้ำ...ดังนั้นพวกเขาจริงเดินไปด้วยกันด้วยใบหน้าที่เย็นชาในลักษณะที่แปลกประหลาดไปตลอดทาง ราวกับภูเขาน้ำแข็งสองลูกที่มาบรรจบกันที่ด้านหนึ่งชาร์ล็อตที่ยืนอยู่ข้างพวกเขา รู้สึกราวกับว่าเธอเสี่ยงที่จะถูกแช่แข็งตายเพราะพวกเขา ดังนั้น เมื่อพวกเขาลงมาจากสะพานแล้ว เธอจึงไม่เดินไปกับพวกเขาต่อ เธอหันหลังและมุ่งหน้าไปที่รถจองแซคคารีแทน"อ่า! คุณคอนเนอร์ ผมคิดว่าคุณจะไม่มาเจอคุณลาร์สันอีกแล้ว ช่างน่าประหลาดใจเสียนี่กระไร..." เ
ชาร์ล็อตหันกลับมาและเห็นแกริสันนั่งคุกเข่าบนสะพานโดยมีมือทั้งสองข้างของเขาพยุงตัวเองไว้กับพื้น ใบหน้าของเขาซีดเผือดและหน้าผากเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ แขนและขาของเขากำลังสั่น"ดูฉันตอนนี้สิ แค่เจ็บป่วยเล็กน้อยยังทำให้ฉันดูไร้ประโยชน์ขนาดนี้เลย ฉันยังเดินตรงไม่ได้ด้วยซ้ำ อย่าช่วยฉันนะ ฉันลุกขึ้นเองได้"เขาบังคับตัวเองให้ยืนขึ้น แต่เพราะเขาเจ็บป่วยและอ่อนแอมาก เขาจึงไม่สามารถยืนขึ้นได้เลยชาร์ล็อตเม้มริมฝีปากของเธอแกริสันคือความภาคภูมิใจของโรงเรียนมัธยมของพวกเขาในอดีต ไม่เพียงแต่เขาจะเป็นนักปราชญ์ที่ไม่มีใครกล้าแตะต้องเท่านั้น แต่เขายังเป็นความภาคภูมิใจและความสุขของคุณครูสอนพละอีกด้วย และเขาเคยทำลายสถิติการวิ่งระยะไกลอีกสองสามรายงานไม่น่าแปลกใจเลยที่เจมส์สันมาขอร้องเธอให้ช่วยพูดกับเขา แกริสัน แชมป์นักวิ่งที่ตอนนี้ป่วยจนแทบจะเดินไม่ได้!"หยุดฝืนตัวเองได้แล้ว มาเถอะ"ชาร์ล็อตเดิยมาอยู่เคียงข้างเขาและยื่นมือออกมาหาเขาแกริสันประหลาดใจกับการแสดงความรู้สึกที่กระทันหันจนน่าสับสนนี้ จากนั้นเขาก็คว้ามือของชาร์ล็อตไว้อย่างรวดเร็ว"ขอบคุณ!"แกริสันที่สุขภาพดีและแข็งแรงในตอนนี้ดูเหมือนชายชรา
เนื่องจากเขาไม่ได้รับการตอบรับใด ๆ จากแซคคารี ลูคัสจึงดึงโทรศัพท์ออกมา เปิดข้อมูลมี่เขาพบ และยื่นให้แซคคารีดู"ฟังนะครับ แกริสันมอบช่อดอกไม้ให้นายหญิงคอนเนอร์ 237 ช่อ เขียนจดหมายรัก 698 ฉบับ และสารภาพความรักที่เขามีต่อเธอ 1,966 ครั้งในช่วงหนึ่งภาคการศึกษา และอาจจะมากกว่านั้นหากเราพิจารณาถึงช่วงเวลาที่ไม่มีใครรู้หรือช่วงเวลาที่ไม่สามารถติดตามได้"แซคคารียังคงอยู่ในภาวะตึงเครียด ดวงตาของเขามืดลงจนน่ากลัวลูคัสทำได้เพียงพยายามปลอบเขา"แต่ถึงอย่างนั้น นายหญิงคอนเนอร์ก็ยังไม่ไปไหน เธอเคยล้อเล่นกับเขาด้วย... โดยการขอให้เขารอเธออยู่ที่สะพาน นั่นหมายความว่าแกริสันเป็นเพียงของเล่นที่ขาดไม่ได้สำหรับเธอ" "นายพูดอะไร?" ในที่สุดแซคคารีก็พูดขึ้นลูคัสจดจ่ออยู่กับข้อมูลในโทรศัพท์ของเขาอย่างเต็มที่ เขาไม่ได้สังเกตว่าการจ้องมองของแซคคารีนั้นลดลงกลายเป็นแสงสะท้อนสันทรายที่เยือกเย็น เขายังคงอธิบายต่อไป "เอ่อ พูดตามตรงนะครับ สำหรับนายหญิงคอนเนอร์แล้ว แกริสันเป็นเหมือนพี่ชายที่คอยดูแลเธอที่มีสถานะเดียวกับทิฟฟานี่ มิลเลอร์นายหญิงคอนเนอร์ไม่สนใจเขาเลยจริง ๆ เมื่อเธอเล่นกับเขาเสร็จแล้ว เธอจะ... แอ๊ะ!"
ดังที่กล่าวไว้ ไม่ว่าชาร์ล็อตจะปฏิเสธแกริสันอย่างโหดร้ายสักกี่ครั้ง เขาก็ไม่เคยยอมแพ้และยังคงไล่ตามเธอด้วยความมุ่งมั่นเมื่อหกปีที่แล้ว โรงเรียนของพวกเขาได้จัดทัศนศึกษามาที่ "สะพานสายรุ้ง" แกริสันได้สารภาพและมอบจดมายรักให้กับชาร์ล็อตที่สะพานสายรุ้งแห่งนี้ต่อหน้านักเรียนจำนวนมากเนื่องจากไม่มีทางเลือกอื่น ชาร์ล็อตจึงชี้ไปที่ "สะพานสายรุ้ง" และพูดว่า "เอาล่ะ แกริสัน คุณบอกว่าคุณจะไม่ยอมแพ้ใช่ไหม? ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะต้องมาที่สะพานแห่งนี้ทุกวันและรอฉันสองชั่วโมง ไม่ว่าฝนจะตกหรือแดดออก ถ้าคุณสามารถรักษามันไว้ได้เป็นเวลาสิบปีโดยที่ไม่ล้มเหลว หลังจากผ่านไปสิบปี ฉันจะแต่งงานกับคุณและเป็นภรรยาของคุณ"ชาร์ล็อตเดินจากไปทันทีหลังจากนั้น และเธอก็โยนจดหมายรักที่แกริสันมอบให้เธอลงไปในแม่น้ำด้วยชาร์ล็อตรู้สึกโล่งอกที่แกริสันจะต้องยอมแพ้เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูดไป เพียงเพราะว่าเธอไม่เคยคาดหวังตั้งแต่แรก แต่แกริสันโดดเรียนทุกวันและมารอเธอที่สะพานสายรุ้ง โดยไม่คำนึงถึงสภาพอากาศ เขาทำแบบนี้มาหกปีแล้ว..."ที่นี่อากาศหนาวและชื้น และเธอค่อนข้างอ่อนแอ แค๊ก... ดังนั้นเธอควรกลับไปเดี๋ยวนี้" เสียงท
ลูคัสตัวสั่นเทาด้วยความกลัวต่อเสียงอันเคร่งขรึมของแซคคารี จากนั้นลูคัสก็สงบสติอารมณ์และยิ้มกว้างให้เขา "เอาล่ะ เอาล่ะ เพื่อความปลอดภัย ได้โปรดจิบน้ำอุ่นในแก้วนี้ไปก่อน นายท่านรอง"น้ำอุ่นหนึ่งแก้วถูกยื่นให้กับแซคคารี แต่เขาปัดมันออกไปอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาดูลุ่มลึกราวกับว่าเขาสามารถกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ได้ในขณะที่เขาคำราม "นายรีบขับรถบ้านี่ไปเดี๋ยวนี้!""ครับ!" ลูคัสตะโกนตอบรับดังลั่น'ดูเถอะ! แม้แต่ชายผู้สูงศักดิ์และมีการศึกษามากที่สุดในรอธเซย์ยังสบถหยาบคาย ทั้งคุณ นายหญิงคอนเนอร์ และคุณแกริสัน ลาร์สัน อย่าทำอะไรโง่ ๆ เลยนะ!""สะพานสายรุ้ง" เป็นสะพานคู่ขนานสองเส้นเหตุผลที่ "สะพานสายรุ้ง" เป็นที่รู้จักในชื่อสะพานสายรุ้งก็เพราะมีหมอกหนาเป็นชั้น ๆ ตลอดเวลาในพื้นกว้างระยะสองเมตรระหว่างสะพานทั้งสองที่สร้างขนานกันเหนือน้ำ เมื่ออากาศไม่ดี คนบนสะพานด้านหนึ่งจะมองไม่เห็นคนที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของสะพาน เพราะฉะนั้นช่วงที่อากาศแจ่มใสและดวงอาทิตย์ขึ้นสูงเท่านั้นที่คนบนสะพานทั้งสองฝั่งจะมองเห็นกัน ในช่วงเวลานั้น รุ้งกินน้ำจะเกิดขึ้นระหว่างสะพานสองเส้นนี้ และคู่รักที่ยืนอยู่บนสะพานทั้ง
แซคคารีเลื่อนกระจกลงชายวัยกลางคนกล่าวอย่างเร่งรีบ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล "สวัสดี คุณคอนเนอร์...""ฉันเลิกยุ่งกับเธอแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย" แซคคารีพูดตัดบทชายคนนั้นให้สั้นลง ดวงตาที่เยือกเย็นของเขานั้นไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากความแน่วแน่นและไม่แยแส"จำสิ่งที่ฉันจะพูดไว้ มิสเตอร์ฟอสเตอร์ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอในอนาคต อย่ามาหาฉันอีก""เกี่ยวกับเรื่องนั้น..." มิสเตอร์ฟอสเตอร์พูดอย่างเชื่องช้า "ผมไม่ได้มาหาคุณ คุณคอนเนอร์ ผมมาหาคุณซิมม่อนส์ต่างหาก!"ใบหน้าที่ปราณีตของแซคคารีมีความประหลาดใจเล็กน้อยลูคัสหันหน้าจากที่นั่งคนขับเพื่อมองชาร์ล็อตมิสเตอร์ฟอสเตอร์เป็นพ่อบ้านของครอบครัวลาร์สัน ในช่วงเวลาที่แซคคารียังคงอยู่กับลอร์เรน มิสเตอร์ฟอสเตอร์มักจะตามลอร์เรนไปด้วยเสมอ'เป็นไปได้ไหมว่าแม่ของแซคคารีและมิสเตอร์ฟอสเตอร์จะเป็นเพื่อนกัน?'ชาร์ล็อตมุ่ยปากอย่างกังวลและพูดว่า "คุณต้องการอะไรจากฉัน?""เป็นเพราะคุณลาร์สัน" มิสเตอร์ฟอสเตอร์ถอนหายใจขณะที่จ้องมองใบหน้าอันบอบบางของชาร์ล็อต "คุณซิมมอนส์ คุณควรรู้ว่าคุณลาร์สันเป็นคนหัวแข็งและหยิ่งเหมือ
เสียงของแซคคารีดังขึ้นที่ข้างหูของชาร์ล็อต เมื่อเธอจ้องมองไปที่ขี้เถ้าในถังโลหะอย่างเลื่อนลอยรอยยิ้มว่างเปล่าเหยียดตรงริมฝีปากของเธอขณะที่เธอพูดว่า "ไม่ ต่อให้นายไม่ได้เป็นคนเผารูปพวกนี้ให้ฉัน สุดท้ายฉันก็จะเผามันเอง..."บางทีเธออาจจะมีความรู้สึกผิดหรือเหตุผลอื่นที่ตัวเธอเองเท่านั้นที่รู้ ดังนั้นเธอจึงปกปิดมันไว้และพูดเสริมว่า "ฮ่าฮ่า ฉันไม่ได้โกหกนาย ฉันกำลังพูดจากก้นบึ้งหัวใจของฉันเลย... อ๊ะ!"ช่วงครึ่งหลังประโยคของเธอถูกตัดขาดด้วยเสียงร้องของเธอเอง เมื่อแซคคารีใช้แขนของเขาโอบรอบเอวเล็ก ๆ ของเธอราวกับเป็นเครื่องหนีบเหล็ก แล้วดึงเธอเข้าไปกอด บีบรัดร่างที่บอบบางและอ่อนนุ่มกับหน้าอกที่แข็งแกร่งเหมือนแผ่นเหล็กของเขาเมื่อลมหายใจที่เยือกเย็นและเย้ายวนของเขาห้อมล้อมเธอไปทั้งตัว สมองของเธอก็ว่างเปล่า"จำไว้นะ ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าพูดถึงข้อตกลงก่อนสมรส ว่าฉันต้องการไล่เธอออกไปจากบ้าน ฉันห้ามไม่ให้เธอพูดอีกถ้าฉันไม่ได้พูดถึงมัน"น้ำเสียงที่เยือกเย็นและมีเสน่ห์ของเขาแว่วเข้ามาในหูของเธอราวกับท่วงทำนองที่มาจากยอดของภูเขาหิมะชาร์ล็อตใช้เวลานา