ตอนที่ 17 บอกรัก Nc+ริมฝีปากของทั้งสองประกบเข้าหากันอีกครั้ง ทั้งสองจูบตอบกัน ฝ่ามือใหญ่เลื่อนมาประคองอยู่ที่เต้าอวบอิ่มสวย เขาเคล้นคลึงอยู่อย่างนั้นสักครู่ หนักมือบ้าง เบามือบ้าง แล้วแต่อารมณ์จะพาไปเขาจับเธอนอนตะแคงแล้วจูบซับลงมาที่หัวไหล่มนอย่างแผ่วเบา ทันใดนั้นตะขอบราเซียที่ด้านหลังของเธอก็หลุดออก อิทธิพลค่อยๆดึงมันออกไปให้พ้นจากเรือนร่างสวยของเธอทันทีเขาพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง ถอดเสื้อตัวที่สวมใส่อยู่ออก แล้วลงไปทาบทับอยู่กับเรือนร่างบอบบางตรงหน้าอีกครั้งฝ่ามือใหญ่รีบประคองเต้าสวยเอาไว้ เขาลูบไล้บีบขยำมันเล่นอย่างมันมือ ส่วนอีกเต้าถูกริมฝีปากหยักครอบครองไม่ยอมปล่อย เขาดูดเม้มจนหญิงสาวใต้ล่าง เนื้อตัวสั่นสะท้านร้อนฉ่า“อ้า...” ริมฝีปากและฝ่ามือใหญ่หยอกเย้าอยู่ที่เนินเนื้ออวบอิ่มของเธอจนพอใจ จากนั้นเขาจึงค่อยๆเลื่อนริมฝีปากต่ำลงมาเรื่อยๆ พรมจูบอยู่ที่หน้าท้องแบนราบไร้ไขมันส่วนเกินอย่างแผ่วเบา ทุกอย่างที่เขาทำกับร่างกายของเธอ เธอยอมรับเลยว่า...เธอชอบ!กางเกงขาสั้นที่เธอสวมใส่อยู่ ถูกเขาปลดตะขอออกจากกัน จากนั้นทั้งสองชิ้นที่เหลือก็ค่อยๆหลุดออกไปจากเรียวขาสวยด้วยฝีมือของเขา จนร่างกาย
ตอนที่ 18 ช่วงเวลาดีๆยามเย็นแดดร่มลมตก มัทนาสวมชุดสายเดี่ยวกระโปรงยาวสีขาว เธอปล่อยผมยาวสลวยถึงกลางหลัง เดินจับมือเคียงคู่อยู่กับอิทธิพลแฟนของเธอ เดินเล่นไปตามชายหาด ท่ามกลางบรรยากาศของคลื่นทะเลที่พัดเข้าฝั่งถูกกระทบผิว จนเกิดเป็นความเย็นสบายสดชื่นการมาพักผ่อนของอิทธิพลในครั้งนี้ ช่างเป็นช่วงเวลาที่แสนจะมีความสุขที่สุดในชีวิตของเขาเลยก็ว่าได้ การได้เดินเคียงคู่ไปกับหญิงสาวที่เขารัก มองดูดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า สำหรับเขามันอาจจะดูเหงาไปสักหน่อย แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ตะวันขึ้นในเช้าวันใหม่ก็สดชื่นเหมือนเดิมแล้วเขามองว่าตะวันก็เหมือนชีวิต มีขึ้นมีลง เมื่อก่อนชีวิตของเขาเหมือนดวงอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน รู้สึกเหงาอยู่บ่อยๆ แต่จากนี้ต่อไปเขามีคนที่รักเดินอยู่เคียงข้างแล้ว ชีวิตของเขาต่อไปนี้จะเหมือนดวงอาทิตย์ขึ้นในทุกๆวัน “ยิ้มอะไรคะ” ฝ่ามือของทั้งสองจับกันไว้หลวมๆ พากันเดินเล่นไปตามชายหาดยามเย็น ผืนทรายนุ่มๆเดินไปเรื่อยๆด้วยเท้าเปล่า สายตามองออกไปเบื้องหน้า อิทธิพลกำลังคิดถึงอนาคตต่อจากนี้...“พี่มีความสุข” อิทธิพลชวนหญิงสาวนั่งลงบนผืนทรายแล้วมองออกไปที่ท้องทะเลกว้าง เห็นดวงอาทิตย์กำลังจะ
ตอนที่ 19 เซอร์ไพรส์เมื่อเวลาผ่านไป อิทธิพลกับมัทนายังคงใช้ชีวิตร่วมกันอย่างดีในทุกๆวัน ทั้งสองต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ดูแลซึ่งกันและกันเป็นอย่างดี“ไอ้แว่น...มึงเคยไปที่บริษัทพี่อิทหรือยัง” วันนี้เป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ ช่วงบ่ายไม่มีเรียน มดจึงมีความคิดอยากชวนเพื่อนไปเที่ยวหาอิทธิพลเพื่อฆ่าเวลาตามประสาคนขี้เกียจกลับบ้าน“ยัง...ทำไมเหรอ” สำหรับมัทนาเธออยู่กับเขาทุกวัน นอนด้วยกันทุกคืน แค่นี้เธอก็มีความสุขมากแล้ว“วันนี้ช่วงบ่ายไม่มีเรียนไปเซอร์ไพรส์พี่อิทที่บริษัทกันมั้ย” มดชวน...อยากหาคนเลี้ยงข้าวกลางวันสักมื้อ“เขาทำงาน กูไม่อยากรบกวน” อีกเดี๋ยวก็จะได้เจอหน้ากันแล้ว มัทนาจึงไม่เห็นถึงความจำเป็นที่จะต้องไป“พี่อิทไม่ว่ามึงหรอกน่า ไม่นะๆ” มดคะยั้นคะยอ“ไปก็ไป...”“ไอ้น้ำ ไอ้ฟ้า ไปมั้ย” มดหันไปถามเพื่อนอีกสองคนที่กำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ใกล้ๆ“กูมีนัดแล้ว...” น้ำ“กูก็มีนัดแล้วเหมือนกัน พวกมึงไปกันเถอะ” ฟ้า“ถ้างั้นแยกย้ายกันตรงนี้นะ ไปไอ้แว่นจะเที่ยงแล้ว กูจะไปหาคนเลี้ยงข้าวสักหน่อย” มดลุกขึ้นจากโต๊ะที่กำลังนั่งกันอยู่ แล้วเดินไปที่รถ โดยมีมัทนาเดินตามไปด้วยติดๆ ทั้งสองพากันขึ้นรถ
ตอนที่ 20 เข้าใจ(ถูก)ผิดอิทธิพลขับรถตามรันไปจนถึงร้านอาหารที่ได้นัดกันเอาไว้ เมื่อมาถึงก็เจอรุจนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขาสั่งอาหารไว้เต็มโต๊ะรอทั้งสองคนที่กำลังเดินเข้ามา“เฮ้ยเพื่อน...”“สวัสดี...นั่งๆ” ทักทายกันตามประสาเพื่อนรักเสร็จ จึงพากันนั่งลงที่โต๊ะ อิทธิพลหยิบช้อนเริ่มตักอาหารตรงหน้าเข้าปาก“ให้รันไปตามกูถึงที่บริษัท มันก็ต้องแบบนี้สิวะ” อิทธิพลหมายถึงอาหารตรงหน้าที่เพื่อนสั่งไว้รอ“ไม่พอสั่งเพิ่มอีกได้ มื้อนี้กูเลี้ยง” รุจเอาใจเพื่อนเต็มที่ “มีเรื่องให้กูช่วยล่ะสิ” อิทธิพลเงยหน้าขึ้นมาจากอาหารตรงหน้า มองหน้าเพื่อนกับหน้าน้องสาวนิ่งๆ'ไหนบอกว่าจะจัดการเองไง' อิทธิพลคิดในใจ“ใช่แล้ว...อิทเพื่อนรัก กินก่อนๆ เดี๋ยวค่อยคุยธุระ”ที่จริงก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรใหญ่โตนักหรอก ก็อย่างที่รู้ๆกัน ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่ด้วยกันตรงนี้ เธอคือคู่หมั้นของอิทธิพล ซึ่งผู้ใหญ่ก็ยังคงมีความหวังที่จะให้ลงเอยกันอยู่ แต่เธอกับรุจดันมารักกันเข้า ซึ่งตอนนี้เธอก็ได้ตั้งท้องอ่อนๆแล้วด้วย“รันอยากให้พี่อิท ไปช่วยยืนยันกับผู้ใหญ่ว่าเราสองคนไม่ได้มีความรู้สึกแบบนั้นต่อกัน เรื่องหมั้นก็จะได้ยกเลิกไปค่ะ” ร
ตอนที่ 21 เมียหาย ทางด้านอิทธิพล หลังจากทานอาหารมื้อกลางวันเสร็จ ทั้งสามจึงรีบพากันไปจัดการเรื่องถอนหมั้น โดยอธิบายให้ผู้ใหญ่รับทราบและขอโทษที่ไม่สามารถทำตามที่ผู้ใหญ่ต้องการได้ ทั้งสองบ้านรับทราบเข้าใจ หลังจากอธิบายเสร็จก็ต้องอยู่พูดคุยกับผู้ใหญ่ก่อนจะกลับเลยก็ไม่ได้ กว่าจะเสร็จทั้งสองบ้านก็มืดพอดีอิทธิพลขับรถกลับมาถึงคอนโดก็ประมาณสามทุ่มกว่าๆ เขารีบสาวเท้าเดินขึ้นห้อง คิดถึงคนที่รออยู่ใจจะขาด“ก๊อกๆๆ” ไม่มีเสียงตอบรับ แถมยังเงียบ เวลานี้มัทนาน่าจะยังไม่หลับ เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงลองเคาะประตูดูอีกครั้ง เพราะปกติเวลาเขาเคาะเธอก็มักจะรีบเดินมาเปิดประตูให้เสมอ“ก๊อกๆๆ” แต่ก็ยังเงียบเหมือนเดิม เขาจึงใช้คีย์การ์ดเปิดเข้าไป ตอนแรกคิดว่าเธออาจจะอยู่ในห้องน้ำก็เป็นได้ แต่พอเปิดเข้าไปปรากฏว่าห้องมืดสนิท เขากดสวิตช์เปิดไฟ ทันใดนั้นภายในห้องก็สว่างขึ้นมาทันที“มาย...มาย...น้องมาย” เขาเดินหาเธอรอบห้องแต่ก็ไม่เจอ ในใจเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดี“หรือจะอยู่ห้องโน้น” เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงหยิบคีย์การ์ดห้องข้างๆแล้วรีบไปเปิดห้องนั้นทันที“มาย...” ภายในห้องมืดสนิท ในใจเริ่มสั่น อยู่ๆหัวใจก็เริ่มรู้สึก
ตอนที่ 22 ตามอิทธิพลขับรถกลับมาถึงคอนโดได้ในเวลาที่ไม่นานมากนัก เพราะเวลาช่วงนี้บนท้องถนนรถเริ่มโล่งแล้ว รถไม่ติดเหมือนตอนขาไปเมื่อเข้ามาถึงในห้อง สิ่งแรกที่เขาทำคือชาร์จแบตมือถือ แล้วเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ น้ำเย็นๆที่ไหลออกมาจากฝักบัวไม่สามารถทำให้อาการร้อนใจของเขาเย็นลงได้เลยออกมาจากห้องน้ำ สิ่งแรกที่เขารู้สึกคือ ห้องกว้างแต่กลับรู้สึกอึดอัดใจ สายตากวาดมองไปรอบๆห้อง เมื่อก่อนเคยมีคนอยู่ด้วยกันแต่ตอนนี้ไม่มี รู้สึกเหงาขึ้นมาอย่างจับใจ เมื่อล้มตัวนอนลงในใจคิดถึง คิดถึงมาก ไม่รู้ว่าดึกป่านนี้แล้ว เธอจะหลับไปหรือยังเสียงสะอื้นที่ได้ยินมันยังคงอยู่ในหัวของเขา แค่เพียงหลับตาลง เสียงสะอื้นของเธอที่เขาได้ยินมันทำให้เขานอนไม่หลับ ไม่ว่าจะข่มตานานแค่ไหนก็ไม่ยอมหลับสักที แต่ดีที่เขายังรู้ว่าเธอปลอดภัย ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงต้องเป็นบ้าตายแน่ๆเช้าวันรุ่งขึ้นอิทธิพลลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เขาเผลอหลับไป เมื่อรู้สึกตัวจึงรีบลุกขึ้นหยิบมือถือดูเวลา ปรากฏว่าเวลานี้สายมากแล้ว เขารีบสลัดผ้าห่มออกจากตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปบนท้องถนนในวันหยุด รถก็ยังคงติดเหมือนเดิม เขาขับรถมาถึงอพาร์ทเม้นท์ที่มดเ
ตอนที่ 23 ปรับความเข้าใจรุจเดินออกไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้านให้เพื่อนเข้ามา ทันทีที่อิทธิพลเจอหน้าเพื่อน คำถามแรกก็คงหนีไม่พ้นคนที่กำลังตามหาอยู่“มายอยู่ที่นี่มั้ย”“ไม่ได้มา เธอกลับบ้านไปแล้ว” อิทธิพลพยักหน้ารับทราบ“มึงรู้เรื่องทั้งหมดแล้วใช่มั้ย”“คร่าวๆน่ะ”“ไอ้มดล่ะ”“กำลังโทรศัพท์อยู่ด้านใน ป่ะเข้าบ้านก่อน” ทั้งสองหนุ่มพากันเดินเข้าบ้าน ตรงไปหามดที่กำลังโทรศัพท์หามัทนาอยู่“โทรติดมั้ย” รุจเอ่ยถามน้องสาว“ติดแต่ไม่มีคนรับ พี่อิทเรื่องที่หนูด่าพี่เมื่อวานหนูขอโทษ อย่าโกรธหนูเลยนะ” ทีอย่างนี้ทำมาเป็นพูดดี!“เล่ามาให้หมด รู้เรื่องทั้งหมดมาได้ยังไง” ที่เขาไม่คิดจะเล่าเรื่องหมั้นให้มัทนาฟังเพราะไม่อยากให้เธอคิดมาก มัทนาเป็นคนขี้กลัวและคิดมาก เขาไม่ต้องการให้เธอไม่สบายใจ“คือเมื่อวาน...” มดเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ที่บริษัทไปจนถึงร้านอาหาร ในแบบคร่าวๆแต่ก็ได้ใจความสมบูรณ์ดี“รันเป็นพี่สาวมาย...โอ้โหโลกกลมจริงๆ” รุจเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อ ซึ่งเรื่องนี้แม้แต่รุจเองก็ยังไม่รู้“ก็เพราะแบบนี้แหละ ไอ้แว่นมันก็เลยมั่นใจว่าเรื่องหมั้นเป็นเรื่องจริง ใครจะไปคิดว่ารักสามคนของพวกพี่
ตอนที่ 24 สายตาผู้ใหญ่การอธิบายเรื่องราวทั้งหมดจบลงด้วยดี ทุกคนลุกเดินออกไปจากตรงบริเวณที่อิทธิพลกับมัทนานั่งกันอยู่ เพื่อปล่อยให้ทั้งสองคนพูดคุยกันตามลำพังรันกับมดเข้าไปช่วยคุณแม่ทำกับข้าวด้านในครัว ส่วนรุจเดินไปคุยอยู่กับคุณพ่อ ซึ่งตอนนี้ท่านกำลังนั่งดูปลาหางนกยูงในอ่างบัวที่ท่านเลี้ยงไว้ดูเล่น“ทีหลังห้ามหนีพี่มาแบบนี้อีกเด็ดขาด รู้มั้ยว่าพี่แทบเป็นบ้า” ตอนยังไม่รู้ว่าเธออยู่ไหนเขากลัวสารพัด กลัวเธอจะเป็นอันตราย แต่พอรู้ว่าอยู่กับมด ใจชื้นขึ้นมาหน่อย แต่เสียงร้องไห้ เสียงสะอื้นที่เขาได้ยิน มันทำให้เขาแทบคลั่งหนักกว่าเดิม“...........” มัทนาพยักหน้ารับทราบ“ขอโทษค่ะ” เธอดีใจมากที่รู้ว่าในใจของพี่อิทยังมีเธออยู่เหมือนเดิม“มายมีอะไรสงสัยหรืออยากรู้เกี่ยวกับพี่อีกมั้ย” เธอส่ายหน้าช้าๆให้เป็นคำตอบ แต่ในใจยังคงอยากรู้เรื่องแหวนที่เขาซื้อวันนั้น ตกลงเขาซื้อให้ใครแล้วให้ไปหรือยัง?“ถ้ามายมีเรื่องสงสัย ถามพี่ได้เลยนะ อย่าคิดไปเองเด็ดขาด” เธอพยักหน้าให้เขาอีกครั้ง...ได้รู้ความจริงวันนี้ เธอก็ดีใจมากแล้ว“เรานั่งอยู่ด้วยกันสองต่อสองนานแล้ว พี่เกรงใจคุณพ่อกับคุณแม่ เราออกไปหาพวกเขากันดีกว่า