ประเทศญี่ปุ่นร้านอาหาร“นายครับเราหาพวกมันสองคนเจอแล้วครับ” โชลูกน้องมือขวาของฮิเดกิศัตรูคู่แค้นของวายุกับเพลิงกัลป์ที่ยังคงตามล้างแค้นทั้งคู่ เพราะพี่ชายของเขาถูกสองพี่น้องปลิดชีวิตมันทำให้เขาไม่สามารถที่จะทำใจได้และยังคงตามล้างแค้นพวกมันมาตลอดแต่ด้วยอำนาจของเรียวอิจินายใหญ่แห่งแก๊งซาโต้ทำให้เขาไม่สามารถที่จะล้างแค้นได้สำเร็จสักที ลงมือทีไรก็มีอันต้องพัง เพราะคนของแก๊งซาโต้มาดักพวกเขาทุกทาง จนกระทั่งพวกมันหายตัวไปพวกเขาจึงออกตามหาเงียบ ๆ จนในที่สุดพวกเขาก็เจอตัวพวกมันสองพี่น้องแล้วอยู่ไม่ไกลเสียด้วยสิ“หึ เกมแล้วสินะ ในที่สุดฉันก็หาพวกแกจนเจอ ริว เร็น ซาโต้อิชิบะ”แสยะยิ้มร้ายก่อนที่จะลงมือทานมื้อเย็นพร้อมไวน์รสเลิศอย่างย่ามใจที่จะได้จัดการศัตรูคู่แค้นของเขาสักที ไม่พวกมันก็เขาที่ต้องตายกันไปข้างแค้นนี้ต่อให้เขาต้องตายเขาก็ยอม ถ้าได้กำจัดพวกมันสองพี่น้องให้หายไปจากโลกนี้ตลอดกาล“หึ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกมั้ง”ยูตะ ฮิโซกะ กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะกระดกไวน์เข้าปากจนหมดแก้วแล้วนั่งฟังโต๊ะข้าง ๆ พูดถึงบุคคลที่เขารู้จักเป็นอย่างดี เร็น และ ริว ซาโต้อิชิบะ พี่ชายที่เขารักและเคา
หน้าห้องผ่าตัด“พี่หมอขาช่วยยายของพลอยใสด้วยนะคะ” เด็กหญิงพลอยใสบอกคุณหมออย่างขอร้องอ้อนวอนก่อนที่วายุจะพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าห้องผ่าตัดไปโดยมีแก้มใสยืนลูบหลังพลอยใสอย่างปลอบโยน“คุณยายจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ” พลอยใสถามพี่สาวคนสวยก่อนที่แก้มใสจะพยักหน้ารับพร้อมกับยิ้มให้กำลังใจก่อนที่สองสาวจะนั่งลงบนเก้าอี้เพื่อรอคอยคุณยายออกมาจากห้องผ่าตัด“เด็กเอ๋ยเด็กน้อย”แก้มใสลูบไปบนหัวของพลอยใสที่ตอนนี้นอนหลับอยู่บนตักของเธอหลังจากที่ทนความง่วงไม่ไหว แก้มใสก็เลยให้เด็กน้อยหนุนนอนบนตัก แต่เธอก็ชักจะรู้สึกง่วงขึ้นมาเสียแล้วสิ ช่วงนี้เธออ่อนเพลียบ่อย ๆ แค่นั่งเรียนก็ฟุบหลับ ทานมื้อเที่ยงเสร็จก็อยากนอน อารมณ์แบบติดหมอนมากกว่าจะอยากที่จะทำอะไรแกรก แอดวายุเปิดประตูห้องผ่าตัดออกมาก็พบกับสองสาวที่นอนหลับตาพริ้มมองแล้วช่างน่าเอ็นดูยิ่งนักก่อนที่เด็กหญิงพลอยใสจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้วทำท่าจะถามวายุถึงคุณยาย แต่พี่หมอกลับยกนิ้วเรียวขึ้นแตะที่ปากเพื่อที่จะบอกให้พลอยใสไม่พูดเสียงดัง เพราะตอนนี้เมียตัวน้อยของเขากำลังนอนหลับฝันดียิ้มหวานพิงพนักเก้าอี้อยู่“คุณยายปลอดภัยแล้วพลอยใสไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ” วายุบอกส
มหาวิทยาลัย A“ไอโกะเลิกเรียนแล้วไปร้านนมปั่นกันนะ” แก้มใสควงแขนไอโกะเดินลงมาจากอาคารเรียนพร้อมกับชวนไอโกะไปกินนมปั่นที่ร้านประจำของพวกเธอด้วย“พี่แก้มจะกินเยอะเกินไปแล้วนะ ไอโกะไปเป็นเพื่อนพี่แก้มดูดนมปั่นมาสามวันติดแล้ว ดูดิกินจนมีพุงแล้วเนี่ย”ไอโกะท้วงเพื่อนรักที่ตอนนี้แก้มป่องน่ารักน่าหยิกแถมแอบมีพุงน้อย ๆ ยื่นออกมาอีกด้วย หลัง ๆ มานี้แก้มใสชอบชวนเธอกับซีนไปกินนมปั่นเกือบทุกอาทิตย์เลย เฉพาะอาทิตย์นี้ก็ฟาดไปสามวันติดเธอลดน้ำหนักไม่ทันแล้วนะ“ไอโกะอะก็พี่แก้มหิวนี่นาอยากกินนมสดปั่นหวาน ๆ ฉ่ำ ๆ ชื่นใจ”ยิ้มหวานให้ไอโกะพร้อมกับทำหน้าอ้อนเพื่อนสาวไปด้วยก่อนที่ไอโกะจะส่ายหน้าปฏิเสธ แก้มใสจ๋อยไปเลยก่อนจะเหลือบไปเห็นซีนที่กำลังนั่งรอพวกเธออยู่ที่ม้านั่งพอดี“ซีนจ๋า ซีนเพื่อนรักมาแล้วแก้มใสอยากกินนมปั่นอะแต่ไอโกะไม่ยอมพาไปซีนจ๋าไปกินเป็นเพื่อนแก้มใสทีนะ นะ นะซีนคนดี ซีนคนหล่อพ่อยอดขมองอิ่มของพี่แก้ม”พูดไม่พอยังทำท่าจะจูบแก้มซีนที่ตอนนี้ยกมือขึ้นมายันปากนุ่มนิ่มของแก้มใสเอาไว้ ไม่ได้ขยะแขยงนะครับ แต่กลัวเจอตีนพี่หมอวายุเข้าน่ะสิเล่นอะไรไม่ห่วงเพื่อนบ้างเลยนะพี่แก้ม“ไม่เอาแบบนี้ดิพี่แก้ม
“จะไปไหนคะที่รัก” น้ำเสียงหวานละมุนและสุดแสนจะอ่อนโยนตามแบบฉบับพี่หมอวายุถามแก้มใสก่อนที่หน้าสวยจะเจื่อนลงทันที รอยยิ้มเริงร่าจนหน้าบานเหมือนกระด้งค่อย ๆ หุบลงทีละนิด ๆ ก่อนที่จะเลือนหายไปในที่สุด“ไป ไป เอ่อ ไป” น้ำเสียงประหม่าด้วยความตื่นเต้นเมื่อรู้สึกว่ารอยยิ้มที่พี่หมอส่งมาให้มันแฝงไปด้วยความโมโหไม่น้อยที่สาวน้อยสายเฟียร์สแบบเธอห้าวตีนจะไปแข่งรถ“ไปไหนคะ หืม” น้ำเสียงนุ่มทุ้มยังคงหวานระรื่นหู แต่สายตาที่มองสาวน้อยแก้มใสแฝงไปด้วยประกายโทสะประดุจเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้ลามเลียไปทั่วร่างกายของเธอ“พี่หมอขาแก้มใสอยากแข่งรถค่ะ ให้แก้มใสแข่งเถอะนะคะ นะคะที่รัก” ตัดสินใจสารภาพความจริงกับพี่หมอก่อนที่จะตรงเข้ามากอดเอวของวายุเอาไว้หลวม ๆ ส่วนวายุเมื่อเจอไม้เด็ดลูกอ้อนของเมียก็ยกมือขึ้นมากอดเอวบางของแก้มใสเอาไว้เช่นกัน“หนูยังขับรถไม่เก่งเลยนะคะ เกิดหลุดโค้งเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาแล้วพี่หมอจะทำอย่างไรคะ”น้ำเสียงนุ่มละมุนยังคงถามและเตือนสติสาวน้อยแก้มใสด้วยความเป็นห่วงส่วนแก้มใสเมื่อได้ยินแบบนั้นก็หน้าหงอยลงทันที ใจเธอตอนนี้อยากขึ้นไปนั่งบนรถสวย ๆ รอแล้วแต่ในความเป็นจริงคือได้แต่ซบหน้าเนียนสวยลง
“เดี๋ยวซีนไปส่งไอโกะเอง”เมื่อทุกคนมาถึงหน้าออฟฟิศที่มีรถของวายุจอดอยู่ซีนก็อาสาเป็นคนไปส่งไอโกะเองพี่หมอวายุกับพี่แก้มจะได้ตรงกลับคอนโดเลยซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว ส่วนรถแข่งของวายุเด็กในสนามจะจัดการขับไปจอดไว้ที่โรงจอดรถของพี่เพลิงกัลป์เอง เพราะปกติวายุก็มักจะมาแข่งรถที่นี่เป็นประจำอยู่แล้ว“เอางั้นเหรอ”แก้มใสถามไอโกะที่พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วยให้ซีนไปส่งก็ดีจะได้ไม่ขัดจังหวะสวีตของสองหนุ่มสาวที่เพื่อนสาวแทบจะเขมือบพี่หมออยู่แล้วตอนนี้ ดูจากหน้าสวยที่มองหน้าพี่หมอตลอดเวลาถ้าสิงได้ก็คงไม่เหลืออะค่ะบอกเลยช่วงนี้ดูเพื่อนสาวจะหลงผัวเป็นพิเศษ ไอโกะกับซีนก็เลยไม่อยากเป็น ก ข ค ค่ะ อิอิ“อืม แบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว ไอโกะไม่อยากเป็น ก ข ค ของแก้มใสกับพี่หมอหรอก บายนะ สวัสดีค่ะพี่หมอ” บอกลาเพื่อนสาวก่อนที่จะยกมือไหว้พี่หมอวายุที่พยักหน้ารับไหว้ไอโกะกับซีนก่อนที่สองหนุ่มสาวจะเดินจูงมือกันไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันทีเหลือเพียงแก้มใสกับพี่หมอที่ยืนมองรถแล่นจากไปจนลับสายตา“กลับบ้านของเรากันค่ะที่รัก”น้ำเสียงที่ยังคงหวานละมุนอบอุ่นชวนแก้มใสกลับบ้านทำเอาในใจของแก้มใสรู้สึกตื้นตันใจขึ้
โรงพยาบาล N“คุณหมอไม่ค่อยได้พักผ่อนหรือเปล่าคะดูอิดโรยเหมือนคนไม่ได้นอนเลย”นางพยาบาลสาวถามคุณหมอวายุที่สะบัดหน้าไปมาเล็กน้อยหน้าหล่อเหลาดูไม่ค่อยสดชื่นเท่าที่ควร เพราะหลัง ๆ มานี้แก้มใสสะกิดเขาแทบจะทุกคืน สะกิดไม่พอยังจับเขากดอีกต่างหาก เมียจับกดบ่อยขนาดนี้มีหรือที่วายุจะไม่สมยอม แต่ทั้งบ่อยทั้งถี่ขนาดนี้กลายเป็นว่าเขาพักผ่อนไม่เพียงพอผิดกับเมียตัวน้อยที่สดใสและสดชื่นทุกเช้าแถมยังอารมณ์อีกต่างหาก“พอดีมีเคสผ่าตัดเยอะน่ะครับก็เลยไม่ค่อยได้พักผ่อนสักเท่าไร”ในเมื่อความจริงคือสิ่งที่ไม่สามารถพูดออกมาได้นาทีนี้สกิลการแถหน้าตายต้องเข้าแล้วแหละวายุ“อ้อ มีเคสผ่าตัดเยอะนั่นเองอย่างไรก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ”พยาบาลสาวส่งยิ้มหวานให้วายุด้วยความเป็นห่วงก่อนที่วายุจะพยักหน้ารับแล้วยื่นมือไปรับข้าวต้มหมูอาหารเช้าที่เขากำลังสั่งก่อนที่จะเดินมานั่งลงที่โต๊ะแล้วนั่งทานมื้อเช้าคนเดียวเงียบ ๆ ในขณะที่กำลังทานมื้อเช้าด้วยความเอร็ดอร่อยก็มีใครบางคนนั่งลงตรงข้ามกับเขาวายุเงยหน้าขึ้นมองก่อนที่จะสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ เพราะหน้าของกฤษฎิ์ที่ยื่นมาใกล้ ๆ ห่างกันเพียงนิดเดียวเท่านั้นหลอนฉิบหายเลยครับทุกคนถึง
มหาวิทยาลัย A“อูยย พี่แก้มไอโกะปวดท้องจังเลย” หลังจากที่ส่งงานอาจารย์เสร็จเรียบร้อยแล้วสองสาวก็เดินลงมาจากอาคารเรียนเพื่อที่จะไปช็อปต่อแต่อยู่ ๆ ไอโกะก็เกิดปวดท้องกะทันหันขึ้นมาแก้มใสถึงกับถามด้วยความสงสัยเพราะสีหน้าของเพื่อนสาวช่างดูทรมานมาก“ไอโกะปวดท้องมากไหมไปหาหมอหรือเปล่า” น้ำเสียงหวานใสถามเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง เพราะไอโกะตอนนี้คือมือหนึ่งกุมท้องด้วยความเจ็บปวด อีกมือหนึ่งเกาะราวบันไดเอาไว้แน่นอย่างคนที่เดินต่อไปไม่ไหว“ฮือ ฮือ พี่แก้มวันผู้หญิง ๆ ของไอโกะมาแน่นอนเลย” บอกเพื่อนด้วยสีหน้าที่เริ่มซีดลงพร้อมกับมือเล็กก็กุมที่ท้องน้อยเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ส่วนแก้มใสเมื่อได้ยินคำว่าคำ วันผู้หญิง ๆ ก็ถึงกับชะงักค้างไปก่อนที่คำ ๆ นี้จะผุดขึ้นมาในหัวซ้ำไปซ้ำมาวันผู้หญิง ๆ วันผู้หญิง ๆ วันผู้หญิง ๆดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะยกนิ้วขึ้นมานับวันเดือนที่เธอลืมไปเสียสนิท นี่สินะคือสิ่งที่เธอลืมไปเธอจำได้เลือนลางว่าเหมือนจะมีอะไรขาดหายไป แต่ความสุขที่มีก็ทำให้เธอลืมไปเสียสนิทใจว่าสิ่งที่หายไปนั้นคือ…ประจำเดือน!!! ที่หายไปถึงสองเดือนกว่า ๆ แล้ว ตายล่ะ แก้มใสเธอลืมไปได้อย่างไรเธ
ห้าง Sแก้มใสเลี้ยวรถเข้ามาจอดยังบริเวณลานจอดรถของห้าง S โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีรถหนึ่งคันขับตามมาติด ๆ ก่อนที่ร่างบอบบางจะลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในห้างอย่างมีความสุข ใบหน้าสวย Sexy ประดับไปด้วยรอยยิ้มกว้างไม่ยอมหุบ วันนี้แก้มใสมีความสุขจริง ๆ นะคะ เธอกำลังจะสร้างครอบครัวอบอุ่นที่มีพี่หมอเป็นหัวหน้าครอบครัว แก้มใส ลูกสาวและลูกชายตัวน้อยแค่คิดเธอก็มีความสุขมากแล้ว“เย็นนี้ต้องชวนพี่หมอมาดินเนอร์เพื่อคุกเข่าขอแต่งงานเสียแล้ว”พึมพำอยู่คนเดียวก่อนที่ขาเรียวสวยจะก้าวยาว ๆ เข้าไปในห้างด้วยรอยยิ้มกว้างที่ยังคงไม่เลือนหายไปจากใบหน้างดงามหมดจดเธอรู้สึกว่าอยากจะเก็บความสุขนี้ไว้ตราบนานเท่านั้น“ร้านไหนดีน้า” เมื่อมาถึงชั้นสามซึ่งเต็มไปด้วยร้านขายแหวนเพชรมากมายแก้มใสก็หมุนซ้ายหมุนขวาไปมาอย่างลังเลทางซ้ายก็แบรนด์ดัง ทางขวาก็หรูหราแก้มใสเลือกไม่ถูกแล้วค่ะ“อะ ขอโทษค่ะ”มัวแต่หันซ้ายหันขวาก็เผลอเดินไปชนเข้ากับใครบางคนเข้าเต็ม ๆ ก่อนที่อ้อมแขนแกร่งจะรับเด็กสาวเอาไว้ เพราะถ้าไม่รับก็คือลงไปนั่งแหมะอยู่บนพื้นแน่นอน“สาวน้อยของพี่ทำไมซุ่มซ่ามจัง”น้ำเสียงอ่อนโยนที่แสนจะคุ้นเคยทำเอาแก้มใสรีบเงยหน้าขึ้นมอ