LOGINShare
ฮูหยินที่4
Last Updated:
2025-03-08 23:11:12“ตาแก่นั่นคงไร้น้ำยา ดูรึยังคับแน่นอยู่เหมือนเดิม”
“หยาบคาย”สายคาดเอวมัดอีกคนติดกับแท่นนอน
รอยยิ้ม ยียวนภายใต้เแสงไฟ
“มารื้อฟื้นความหลังกัน”
แหวกชายกระโปรงออกช้าๆ กดศีรษะลงไปลิ้นอุ่นซอกซอนที่กลีบบุปผาใช้ลิ้นอุ่นวน รอบๆ กระดกลิ้นรัวเร็วตรงกลางกลีบบุปผาจนเปาหลิวดิ้นพล่าน
“ปล่อยข้านะ”
“คนตาบอดยังรู้ว่าเจ้าเองก็ติดใจรสสวาทของข้า”
“ไม่มีทาง”
ลิ้นอุ่นยังซอกซอนกระดกเลีย จนน้ำหวานจากบุปผาฉ่ำเยิ้ม
“อย่าปฏิเสธเลย เจ้าเองก็อยากให้ข้าทำแบบนี้”
กดริมฝีปากลงบนปากบางบดเบียดเร่าร้อน เปาหลิวดิ้นรนเอาตัวรอด อุตส่าห์แต่งเข้าบ้านตู้ยังหนีไปไม่พ้นคนผู้นี้
เอวหนากดลงบนกลีบบุปผาฉ่ำเยิ้มแต่คับแน่น
“เห็นไหมแค่ทีสองทีก็ยังคับแน่นเหมือนเดิม ข้าชักจะชอบเจ้าแล้วสิ ข้ายินดีทุ้มเงินซื้อตัวเจ้าจากตาแก้ตู้นั่นคืน”
“หยาบช้าไปให้พ้น ข้าเกลียดท่านท่านมันก็แค่คนมักมากปล่อยข้า”
“ไม่มีทาง ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้า ให้ข้าเชยชมอีกสักทีบางที เจ้าอาจติดใจ อย่าทำหยิ่งนัก ทองของข้าเจ้าก็ไม่ยอมรับหนีมาแต่งกับตาแก่นี่”
“ข้าเกลียดท่าน ข้าไม่มีทางจะยอมญาติดีกับท่าน ท่านทำลายข้าแล้วทำให้ข้าอับอายแล้ว สมใจท่านแล้ว ยังจะตามรังควานข้าทำไมกัน ตอนนี้ข้ามีสามีใหม่แล้วอย่าทำแบบนี้”
“ใครให้เจ้าไป ข้ายังติดใจรสสวาทเจ้า ข้าไม่ให้ไปเจ้ากล้าแต่งงานใหม่หรือ ข้าจะรังควานเจ้า หรือไม่ก็จะบอกกับตาแก่นั่นว่าข้าได้เจ้าก่อนเขา”
“ชั่วช้าที่สุด”
“ขอบคุณที่ชม ข้าไม่สนดีชั่วอยากได้ก็ต้องได้”
กดเอวกระหน่ำลงเน้นๆ จนเปาหลิวบิดกายร้องครางปากบางถูกปิดไว้เสียจากริมฝีปากอุ่น
“ขอหย่ากับตาแก่นั่นเสีย ข้าต้องการเจ้า”
ฟ่านหงเหวินเอ่ยปากกระซิบเสียงกระเส่า เร่งจังหวะรัวเร็ว
“อ่าาา ข้าชอบเจ้า ข้าต้องการเจ้าอ่าาาา”
เปาหลิวน้ำตาไหลริน ฟ่านหงเหวิน มองหยาดน้ำตาภายใต้แสงไฟ
“อย่าทำแบบนี้ข้ากำลังตั้งครรภ์ อย่าทำอีก”
ฟ่านหงเหวิน เงยหน้าขึ้นจ้องมองเปาหลิวราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน
“โกหก”
“เรื่องจริง ข้ากำลังตั้งครรภ์อย่าทำแบบนี้ได้โปรด”
ฟ่านหงเหวินแกะสายคาดเอวที่มัดเปาหลิวออก
“เจ้าท้องกับตาแก่นั่นหรือ บอกข้ามาเจ้าตั้งครรภ์กับตาแก่นั่นเช่นนั้นหรือ”
เปาหลิวหลับตาลงช้าๆ ไล่หยาดน้ำตา ดึงผ้าห่มห่มกายมิดชิด
“ไปให้พ้น ไปให้พ้นอย่ามาที่นี่อีก”
เปาหลิวคว้ามหมอนปาเข้าที่ใบหน้าของหงเหวินอย่างจัง สะอื้นอย่างหนักฟ่านหงเหวิน ถอนหายใจปีนออกจาห้องตรงช่องหน้าต่างหายไปกับความมืด เปาหลิวสะอื้นอย่างหนักทั้งเจ็บใจและโมโหที่ ถูกฟ่านหงเหวินคนชั่วนั่นรังแกซ้ำแล้วซ้ำอีก
“ข้าเกลียดท่าน เขาจะไม่มีทางรู้ว่าคนชั่วเช่นท่านเป็นพ่อของเขา”ยกมือลูบท้องเบาๆ
Related chapters
คมดอกท้อ สามีใหม่
“คุณหนูเจ้าขา คุณชายตู้ชวนซา อยากดื่มนมแล้วเจ้าค่ะ”ป้าเหยาพาร่างจ่ำม่ำเข้าในบ้านเสิ่นที่ตอนนี้ยังไม่เรียบร้อยเพราะเพิ่งจะขนของเข้ามาเปาหลิวเปิดเสื้อขึ้นให้นมทารกน้อยที่เพิ่งจะอยู่ในวัยสี่เดือนอ้วนจ่ำม่ำน่าเอ็นดู ส่งเสียงอ้อแอ้ ตากลมจ้องมองใบหน้าของเปาหลิวเปาหลิวก้มลงจุมพิตที่แก้มเบาๆ ร่างอ้วนดื่มนมอย่างหิวกระหาย“ลูกแม่” ดวงตากลมนั้นไม่อาจปฏิเสธว่าเปาหลิวหลงรักเขาตั้งแต่แรกพบ น้ำตาไหลรินเมื่อเห็นหน้าเขาในครั้งแรก ท่านตู้ร้อนรนอยู่ด้านนอก พอเห็นว่าคลอดออกมาเป็นทารกเพศชายท่านตู้ถึงกับจัดงานเลี้ยงเปิดตัวตู้ชวนซา เคยคิดว่าจะเกลียดเขาแต่เปาหลิวเมื่อเห็นดวงหน้าอ้วนป้อมก็อดที่จะหลงรักเสียไม่ได้ ใบหน้าอ้วนคิ้วดกหนาละม้ายฟ่านหงเหวินอย่างปฏิเสธไม่ได้เปาหลิวหวนคิดถึงอดีตที่มีทั้งสุขทุกข์ปะปนยิ้มให้กับความสุขแต่ความทุกข์ก็ไม่ลืมว่าเคยเกิดขึ้นก่อนจะส่งร่างอ้วนให้กับ ป้าเหยา“คุณหนูเจ้าขาท่านตู้จะแวะมาทานข้าวที่นี่วันพรุ่งนี้คุณหนูจะต้องให้เตรียมอะไรบ้าง”ป้าเหยาเอ่ยปาก“ท่านตู้ไม่ได้มากเรื่อง แค่แวะมาเล่นกับชวนซา คงคิดถึงเจ้าตัวอ้วนไม่น้อย ข้ามาอยู่ที่นี่สองวันแล้ว”“ท่านตู้ตามใจคุณหนูยิ่งนัก
Last Updated : 2025-03-08คมดอกท้อ สามีใหม่2
“ลูก แวะไปหานางที่หอนางโลมได้ ไม่จำเป็นต้องให้นางพาตัวเองมาถึงนี่ นางเองก็ไม่ได้มีอะไรที่ลูกติดใจอะไรหนักหนา แค่เพียงครั้งสองครั้งก็พอ”ซีหยินสะอื้นเบาๆ“หงเหวินจะมากไปแล้ว”“ท่านแม่ ข้าไม่รับนางในฐานะเมีย อยากจะไล่นางเสียเดี๋ยวนี้”ซีหยินหันหลังวิ่งออกจากตรงนั้น หงเยว่ส่ายหน้าไปมา“เจ้ามีหญิงที่หมายปองหรือไร หงเหวินบอกแม่มาหากเป็นเช่นนั้นข้าจะสู่ขอคนที่เจ้าหมายปองให้นางอยู่ในฐานะฮูหยินรอง อย่างน้อยนางก็น่าสงสาร”หงเหวินทำสีหน้าเรียบเฉย“ไม่มี ข้าไม่มีหญิงใดหมายปอง”ใจกลับคิดถึงเปาหลิวแต่ภาพความทรงจำที่ถูกนางปฏิเสธและเรื่องที่นางไม่เลือกเขาทั้งๆ ที่เป็นของเขาแล้วกลับไปเลือกชายชราคราวพ่อมาเป็นสามียิ่งทำให้ หงเหวินเจ็บแค้น“หรือจะให้แม่สู่ขอลูกสาวบ้านไหน”“ไม่ต้อง ข้าไม่ต้องการใครทั้งนั้น…”น้ำเสียงขาดหายไปในลำคอ มารดาถอนหายใจยาวจ้ำเท้าออกจากตรงนั้นไปยังห้องทำงาน ซีหยิน ในร่างไร้อาภรณ์ร่างเปลือยเปล่ากอดรัดจากทางด้านหลัง“ทำแบบนี้คิดว่าจะผูกใจข้าได้หรือ”“แค่คุณชายเมตตา”หงเหวินผลักร่างเล็กลงบนพื้น ไม่รอช้าบดจูบเร่าร้อน ซีหยินครางกระเส่า“เจ้ามันก็เหมาะแค่นางบำเรอ หญิงพิสุทธิ์น่าหลงใหลกว
Last Updated : 2025-03-08คมดอกท้อ สามีใหม่3
แขกทั้งหลายเข้าไปในงานกันจนหมดแล้วเปาหลิวเดินกลับออกมาในงานที่เป็นห้องกว้างจัดโต๊ะอาหารไว้เป็นชุดนั่งดื่มกินแต่ที่มุมห้องนั้น หงเหวินกลับคว้ามือบางไว้“ลืม รสสวาทกันได้ลงคอ เจ้าคลอดลูกแล้วอยากจะลองเล่นรักกันดูอีกสักครั้งไหม”“หยาบช้าที่สุดข้าเกลียดท่านที่สุด ไปให้พ้นไม่อย่างนั้นข้าจะร้องให้คนช่วย”“ฮ่าาาาจะร้องต้องร้องครางด้วยไหม”ประกบริมฝีปากกับปากบางไว้เสีย กอดรัดดันร่างบางชิดมุมห้องไว้แน่น คนที่ผ่านมาจึงไม่รู้ว่าเป็นใครด้วยร่างบางถูกบังไว้จนสิ้น“ปล่อยนะ” ขมเม้มริมฝีปากรสจูบยังติดตรึงใจไม่เปลี่ยน“อือกำลังสนุกจะปล่อยได้อย่างไร"บดเบียดริมฝีปากแน่นเปาหลิวกัดลิ้นอุ่นอย่างจัง“โอ๊ะ เจ้าอย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วข้าจะยอมแพ้ ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่”ผละออกจากร่างบางของเปาหลิวที่วิ่งแน่บเข้าไปในงานฟ่านหงเหวินสบถเบาๆบรรยากาศในงานครึกครื้น ดื่มกินกันจนพอใจ ฟ่านหงเหวินเดินโซเซไปมา ดื่มไปไม่น้อย แต่สายตาจับจ้องอยู่ที่เปาหลิวตลอดเวลาท่านตู้เดินขึ้นไปบนเวที ที่จัดไว้สำหรับนางงามมาร่ายรำและดนตรีขับกล่อม“ วันนี้วันมงคล ครบ72ปีของข้า อี้ซาเดินทางมาถึงแล้วในตอนนี้ อี้ซาขึ้นมานี่”อี้ซา ก้าวขายาวๆ
Last Updated : 2025-03-08คมดอกท้อ เสีย
เสิ่นเปาหลิวถอนหายใจผู่หยงดึงมือเปาหลิวให้ขึ้นไปนั่งบนเกี้ยว ซีหยินมองตามร่างอ้อนแอ้นของเปาหลิวไม่วางตาเปาหลิวขึ้นไปนั่งบนเกี้ยวบีบมือไปมา อากาศค่อนข้างหนาว พรุ่งนี้เช้าจึงได้กลับ ห้องที่ล็อกจากด้านในคงพอให้ป้าเหยาคิดว่าเปาหลิวอยู่ในนั้นทั้งคืน พรุ่งนี้จะต้องรีบกลับตั้งแต่รุ่งสาง กันความสังสัยเกี้ยวถูกหามลัดเลาะ ผ่านบ้านเรือนออกไปนอกย่านบ้านเรือนจนกระทั่งไปถึงสองข้างทางที่เป็นป่ารก เปาหลิวบีบมือของตัวเองที่เย็นเฉียบ บางคราความคิดก็สับสนอยากจะเลิกเสียกลางคันบอกให้เกี้ยวหันหลังกลับบางครั้งก็คิดว่ายอมๆ ไปเสียพรุ่งนี้จึงจะมีทอง มาใช้หนี้ทั้งยังเหลือทำทุนได้อีกไม่น้อย พอเลี้ยงคนบ้านเสิ่นที่ตั้งใจอยู่ช่วยกันบางส่วน คิดไปก็ยิ้มไป ก่อนที่จะเห็นแสงไฟท่ามกลางดงไผ่หนาทึบมีบ้านหลังใหญ่ซุกซ่อนอยู่ในนั้นหากมองเผินๆ คงไม่เห็นแต่เมื่อเกี้ยวหยุดลงจึงรู้ว่าบ้านหลังนี้ ใหญ่โตเพียงใด“คุณหนูพรุ่งนี้ช่วงปลายๆ ของยามอิ๋น (03.00.04.59) เกี้ยวจะมารอรับ”คนหามเกี้ยวเอ่ยปากด้วยความนอบน้อมเสิ่นเปาหลิวหยิบก้อนเงินส่งให้คนหามเกี้ยว แล้วยืนนิ่งไม่ไหวติง“คุณหนูรีบเข้าไปเถิดข้างนอกหมาป่าและงูพิษมีมากมาย ในบ้านก็อ
Last Updated : 2025-03-06คมดอกท้อ เสีย2
จะเอื้อมมือดึงแขนแต่กลับพบสายตาตำหนิของคนถือตัว เฒ่าแก่เนี๋ยที่เพิ่งจะผ่านวัยสาวไปไม่กี่ปีก็หดมือเสีย คุณชายฟ่านผู้หยิ่งทะนงจะยิ้มหัวก็ไม่ มาที่นี่เพื่อหาความสำราญกับเรือนร่างหญิงงามที่พิสุทธิ์ผุดผ่องไม่นิยมกินของเหลือเดนของใคร“เชิญคุณชาย ซีหยิน เตรียมชงชา”ดวงตาเศร้าเงยขึ้นช้าๆ มองไปยังร่างสูงที่ เคยเห็นแทบจะทุกวันแต่ไม่เคยได้เข้าใกล้ด้วยมิใช่หญิงพิสุทธิ์อย่างที่ คุณชายฟ่านต้องการหลุบตามองพื้นก้าวเดินผ่านร่างสูงที่คว้าข้อมือบางไว้“เดี๋ยว”หัวใจบางๆ รู้สึกพองโต“ข้าขอเปลี่ยนเป็นสุราอุ่น”ดวงตางอนงามเหลือบตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเแต่เพียงครู่เดียวก็ก้มหน้าดังเดิม“ได้หยินไหมเล่าซีหยิน คุณชายอยากได้สุราอุ่นเจ้าไปที่หอบ่มสุราให้เขายกสุราที่เพิ่งกลั่นเสร็จอุ่นๆ มาที่นี่”ชีหยิน ย่อกายก้าวเดินไป ฟ่านหงเหวินมองตามร่างอ้อนแอ้นอ่อนหวานนั้นจนลับตา“นางน่าสงสารเจ้าค่ะถูกขายตั้งแต่สิบสี่ ป่านนี้ยังไถ่ตัวเองไม่หมด ความจริงซีหยินนางต้องการออกไปทำการค้าเล็กๆ เลี้ยงตัว”ฟ่านหงเหวิน ทำหูทวนลมเสีย“เชิญคุณชาย”นั่งลงบนพื้นที่จัดไว้ ด้านหน้าเป็นโต๊ะตัวเตี้ย ชีหยินยกจอกสุรามาวางลงข้างๆ คุกเข่ารินสุราให้อย่า
Last Updated : 2025-03-06คมดอกท้อ เสีย3
“วันนี้ข้า เร่งรีบพรุ่งนี้จึงมีเวลามากพอ”ซีหยินก้มหน้าเขินอาย จริตจะก้านราวกับไม่เคยต้องมือชายมาก่อน หงเหวินอยากจะรั้งร่างบางมากดริมฝีปากอีกครั้งหากไม่ติดที่นางกำลังใช้ลิ้นอยู่ใบหน้าเรียบเฉยยกยิ้ม หงเหวินผู้ซึ่งไม่เคยขาดเรื่องบนแท่นนอนแม้แต่คืนเดียวแต่กระนั้นก็ไม่มีฮูหยินเพราะเขาเข็ดกับคำปฏิเสธของเสิ่นเปาหลิวในครั้งนี้ซีหยินหอมหวานถูกใจเขายิ่งนักพรุ่งนี้จึงตั้งใจเสพสมบนเรือนร่างของนางเสียให้พอ เผื่อว่าอีกสองสามวันจะได้ลิ้มรสสวาทของคุณหนูบ้านเสิ่นที่งดงามและหยิ่งทะนงคนนั้นบ้านเสิ่น“คุณหนูเจ้าขา บ้านหลังนี้คงต้องหลุดมือแน่แล้ว เงินหมื่นตำลึงจะหามาจากที่ไหนกัน”“มีเวลาอีกกี่วันป้าเหยา”“ท่านกวงบอกว่าอีกสามวันหลังจากนี้หากยังไม่นำเงินไปที่บ้านกวงเราต้องขนของออกจากบ้านเสิ่นทันที”เปาหลิวยิ้มเศร้าๆ บ้านของมารดาบ้านที่มีไออุ่นของมารดาจะปล่อยให้หลุดมือได้อย่างไร“ข้าจะหาทางนำเงินไปคืน ท่านลุงกวงหากไม่สามารถหาเงินได้ทันเปาหลิวจะลงทุนขอร้องลุงกวงดูสักครั้งป้าเหยา พยักหน้าขึ้นลงยิ้มให้กำลังใจ ในขณะเดียวกัน“กดดันนางให้ถึงที่สุด อย่าได้เห็นแก่อะไรทั้งนั้น ทำอย่างไรก็ได้ให้นางอับจนหนทาง”ร่
Last Updated : 2025-03-06คมดอกท้อ เสีย4
เสิ่นเปาหลิวเลือดขึ้นหน้า“ท่านน้าท่านกลับไปเสีย ข้าไม่ขายตัว”“โธ่คุณหนูงานง่ายดาย ได้ทองถึงสี่พันชั่งแค่นอนนิ่งๆ รอนับทองในหีบ”ยังยิ้ม ไม่ได่มีท่าที ตื่นกลัวกับโทสะของเปาหลิว“คุณหนูบอกให้เจ้ากลับไป”ป้าเหยาเอ่ยปากเสียงเข้ม ผู่หยงส่ายหน้าไปมา“ข้าอยู่ที่ หอท้อแดงหากเปลี่ยนใจภายในสามวันนี้”เสิ่นเปาหลิวหลับตาลงช้าๆ เจ็บปวดในใจ บิดาทำให้เปาหลิวไม่เหลือแม้กระทั่งศักดิ์ศรี ลุงกวงยิ้ม บางๆ“คุณหนูความจริงลุงก็อยากจะช่วย แต่ทว่าบิดาของคุณหนูติดหนี้แรมปีอ้างว่า นำเงินมาฟื้นฟูกิจการแต่กลับเอาเงินที่ยืมมาได้ไปเข้าบ่อนเสียสิ้น หนี้ของลุงจึงเป็นหนี้สูญ บ้านหลังนี้มีคนอยากได้ ขายทอดตลาดเป็นเงินไม่มากแต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลยลุงยอมขาดทุนให้ได้หนี้ที่ค้างกลับคืนมาบ้างก็พอ”ลุงกวงแวะมาถึงบ้านในทันทีที่ผ่านไป3วันเปาหลิวยิ้มเศร้าๆ“ไม่อาจผัดผ่อนได้เลยหรือไรท่านลุง ข้าสัญญาจะหาเงินมาจนครบในเวลาไม่นาน”“คุณหนูเจ้าหนี้ของลุงก็เร่งรัดมา ยิ่งบิดาของคุณหนูหนีไปแบบนี้เจ้าหนี้ก็ยิ่งร้อนใจ เอาแบบนี้ดีไหม ให้ลุงเอาไปขายเสียก่อนพอคุณหนูหาเงินได้ก็ค่อยไปซื้อคืน” รอยยิ้มยังเศร้าเหมือนเดิมไม่อาจแก้ไขหรือเปลี่ยน
Last Updated : 2025-03-06คมดอกท้อ เสีย5
ทิ้งตัวลงทาบทับร่างเล็กไว้ทั้งตัว มืออุ่นปลดแกะอาภรณ์ออกจนไม่เหลือติดกายแม้แต่ชิ้นเดียว คนที่เคยผ่านหญิงงามมาไม่น้อยเช่นขากลับรู้สึกประหม่า ใจสั่นระรัวเมื่อมองร่างเปลือยขาวผ่องเมื่อต้องแสงไฟสลัว อกอูมอวบอิ่มตั้งเด่นชูชันหงเหวินไม่พูดพล่ามทำเพลงฝังจมูกโด่งลงบนอกนุ่มหอมหวานจนอยากจะกลืนกิน ขบกัดเม็ดบัวที่ยอดอกสีชมพู เปาหลิวบิดตัวหลบหลีกแต่ไม่อาจหนี ลิ้นอุ่นลิ้มรสตั้งแต่เม็ดบัวเแข็ง ริมฝีปากขยำดูดกลืนความหอมหวานของอกอูมไล่ลงมาที่หน้าท้องเนียน มือเรียวลูบต่ำลงไปที่กลีบบุปผาแห้งผากใช้นิ้วนำทางก่อนจะ ใช้ลิ้นตวัดวนรอบๆ คอยสังเกตอาการของเปาหลิวที่พยายามบิดตัว ยิ่งนางดิ้นรนเขายิ่งกระสัน เปาหลิวหนีบขาไว้ทว่าอีกคนกับถ่างมันออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า บัดนี้เปาหลิวไร้เรี่ยวแรงจะต่อกรเพื่อที่จะซุกหน้าลงไปให้ลิ้นอุ่นได้ช่วยกระตุ้นให้บุปผา ได้ปล่อยน้ำหวานฉ่ำเยิ้มออกมา เตรียมความพร้อม“ใต้เท้าได้โปรด อย่าทำบะบะแบบนี้” หงเหวินปลดสายรัดเอวออกค่อยๆ กดเอวลงไปช้าๆ เปาหลิวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด หงเหวินกับใช้มือสองข้างดันขาเนียนให้แยกออกจากกันกดบั้นเอวลงไปเบาๆ กลัวว่าอีกคนจะเจ็บปวดมากไปกว่านี้เพราะรู้สึกถึงความคับแ
Last Updated : 2025-03-06
Latest chapter
คมดอกท้อ สามีใหม่3
แขกทั้งหลายเข้าไปในงานกันจนหมดแล้วเปาหลิวเดินกลับออกมาในงานที่เป็นห้องกว้างจัดโต๊ะอาหารไว้เป็นชุดนั่งดื่มกินแต่ที่มุมห้องนั้น หงเหวินกลับคว้ามือบางไว้“ลืม รสสวาทกันได้ลงคอ เจ้าคลอดลูกแล้วอยากจะลองเล่นรักกันดูอีกสักครั้งไหม”“หยาบช้าที่สุดข้าเกลียดท่านที่สุด ไปให้พ้นไม่อย่างนั้นข้าจะร้องให้คนช่วย”“ฮ่าาาาจะร้องต้องร้องครางด้วยไหม”ประกบริมฝีปากกับปากบางไว้เสีย กอดรัดดันร่างบางชิดมุมห้องไว้แน่น คนที่ผ่านมาจึงไม่รู้ว่าเป็นใครด้วยร่างบางถูกบังไว้จนสิ้น“ปล่อยนะ” ขมเม้มริมฝีปากรสจูบยังติดตรึงใจไม่เปลี่ยน“อือกำลังสนุกจะปล่อยได้อย่างไร"บดเบียดริมฝีปากแน่นเปาหลิวกัดลิ้นอุ่นอย่างจัง“โอ๊ะ เจ้าอย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วข้าจะยอมแพ้ ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่”ผละออกจากร่างบางของเปาหลิวที่วิ่งแน่บเข้าไปในงานฟ่านหงเหวินสบถเบาๆบรรยากาศในงานครึกครื้น ดื่มกินกันจนพอใจ ฟ่านหงเหวินเดินโซเซไปมา ดื่มไปไม่น้อย แต่สายตาจับจ้องอยู่ที่เปาหลิวตลอดเวลาท่านตู้เดินขึ้นไปบนเวที ที่จัดไว้สำหรับนางงามมาร่ายรำและดนตรีขับกล่อม“ วันนี้วันมงคล ครบ72ปีของข้า อี้ซาเดินทางมาถึงแล้วในตอนนี้ อี้ซาขึ้นมานี่”อี้ซา ก้าวขายาวๆ
คมดอกท้อ สามีใหม่2
“ลูก แวะไปหานางที่หอนางโลมได้ ไม่จำเป็นต้องให้นางพาตัวเองมาถึงนี่ นางเองก็ไม่ได้มีอะไรที่ลูกติดใจอะไรหนักหนา แค่เพียงครั้งสองครั้งก็พอ”ซีหยินสะอื้นเบาๆ“หงเหวินจะมากไปแล้ว”“ท่านแม่ ข้าไม่รับนางในฐานะเมีย อยากจะไล่นางเสียเดี๋ยวนี้”ซีหยินหันหลังวิ่งออกจากตรงนั้น หงเยว่ส่ายหน้าไปมา“เจ้ามีหญิงที่หมายปองหรือไร หงเหวินบอกแม่มาหากเป็นเช่นนั้นข้าจะสู่ขอคนที่เจ้าหมายปองให้นางอยู่ในฐานะฮูหยินรอง อย่างน้อยนางก็น่าสงสาร”หงเหวินทำสีหน้าเรียบเฉย“ไม่มี ข้าไม่มีหญิงใดหมายปอง”ใจกลับคิดถึงเปาหลิวแต่ภาพความทรงจำที่ถูกนางปฏิเสธและเรื่องที่นางไม่เลือกเขาทั้งๆ ที่เป็นของเขาแล้วกลับไปเลือกชายชราคราวพ่อมาเป็นสามียิ่งทำให้ หงเหวินเจ็บแค้น“หรือจะให้แม่สู่ขอลูกสาวบ้านไหน”“ไม่ต้อง ข้าไม่ต้องการใครทั้งนั้น…”น้ำเสียงขาดหายไปในลำคอ มารดาถอนหายใจยาวจ้ำเท้าออกจากตรงนั้นไปยังห้องทำงาน ซีหยิน ในร่างไร้อาภรณ์ร่างเปลือยเปล่ากอดรัดจากทางด้านหลัง“ทำแบบนี้คิดว่าจะผูกใจข้าได้หรือ”“แค่คุณชายเมตตา”หงเหวินผลักร่างเล็กลงบนพื้น ไม่รอช้าบดจูบเร่าร้อน ซีหยินครางกระเส่า“เจ้ามันก็เหมาะแค่นางบำเรอ หญิงพิสุทธิ์น่าหลงใหลกว
คมดอกท้อ สามีใหม่
“คุณหนูเจ้าขา คุณชายตู้ชวนซา อยากดื่มนมแล้วเจ้าค่ะ”ป้าเหยาพาร่างจ่ำม่ำเข้าในบ้านเสิ่นที่ตอนนี้ยังไม่เรียบร้อยเพราะเพิ่งจะขนของเข้ามาเปาหลิวเปิดเสื้อขึ้นให้นมทารกน้อยที่เพิ่งจะอยู่ในวัยสี่เดือนอ้วนจ่ำม่ำน่าเอ็นดู ส่งเสียงอ้อแอ้ ตากลมจ้องมองใบหน้าของเปาหลิวเปาหลิวก้มลงจุมพิตที่แก้มเบาๆ ร่างอ้วนดื่มนมอย่างหิวกระหาย“ลูกแม่” ดวงตากลมนั้นไม่อาจปฏิเสธว่าเปาหลิวหลงรักเขาตั้งแต่แรกพบ น้ำตาไหลรินเมื่อเห็นหน้าเขาในครั้งแรก ท่านตู้ร้อนรนอยู่ด้านนอก พอเห็นว่าคลอดออกมาเป็นทารกเพศชายท่านตู้ถึงกับจัดงานเลี้ยงเปิดตัวตู้ชวนซา เคยคิดว่าจะเกลียดเขาแต่เปาหลิวเมื่อเห็นดวงหน้าอ้วนป้อมก็อดที่จะหลงรักเสียไม่ได้ ใบหน้าอ้วนคิ้วดกหนาละม้ายฟ่านหงเหวินอย่างปฏิเสธไม่ได้เปาหลิวหวนคิดถึงอดีตที่มีทั้งสุขทุกข์ปะปนยิ้มให้กับความสุขแต่ความทุกข์ก็ไม่ลืมว่าเคยเกิดขึ้นก่อนจะส่งร่างอ้วนให้กับ ป้าเหยา“คุณหนูเจ้าขาท่านตู้จะแวะมาทานข้าวที่นี่วันพรุ่งนี้คุณหนูจะต้องให้เตรียมอะไรบ้าง”ป้าเหยาเอ่ยปาก“ท่านตู้ไม่ได้มากเรื่อง แค่แวะมาเล่นกับชวนซา คงคิดถึงเจ้าตัวอ้วนไม่น้อย ข้ามาอยู่ที่นี่สองวันแล้ว”“ท่านตู้ตามใจคุณหนูยิ่งนัก
คมดอกท้อ ฮูหยินที่4
“ตาแก่นั่นคงไร้น้ำยา ดูรึยังคับแน่นอยู่เหมือนเดิม”“หยาบคาย”สายคาดเอวมัดอีกคนติดกับแท่นนอนรอยยิ้ม ยียวนภายใต้เแสงไฟ“มารื้อฟื้นความหลังกัน” แหวกชายกระโปรงออกช้าๆ กดศีรษะลงไปลิ้นอุ่นซอกซอนที่กลีบบุปผาใช้ลิ้นอุ่นวน รอบๆ กระดกลิ้นรัวเร็วตรงกลางกลีบบุปผาจนเปาหลิวดิ้นพล่าน“ปล่อยข้านะ”“คนตาบอดยังรู้ว่าเจ้าเองก็ติดใจรสสวาทของข้า”“ไม่มีทาง”ลิ้นอุ่นยังซอกซอนกระดกเลีย จนน้ำหวานจากบุปผาฉ่ำเยิ้ม“อย่าปฏิเสธเลย เจ้าเองก็อยากให้ข้าทำแบบนี้”กดริมฝีปากลงบนปากบางบดเบียดเร่าร้อน เปาหลิวดิ้นรนเอาตัวรอด อุตส่าห์แต่งเข้าบ้านตู้ยังหนีไปไม่พ้นคนผู้นี้เอวหนากดลงบนกลีบบุปผาฉ่ำเยิ้มแต่คับแน่น“เห็นไหมแค่ทีสองทีก็ยังคับแน่นเหมือนเดิม ข้าชักจะชอบเจ้าแล้วสิ ข้ายินดีทุ้มเงินซื้อตัวเจ้าจากตาแก้ตู้นั่นคืน”“หยาบช้าไปให้พ้น ข้าเกลียดท่านท่านมันก็แค่คนมักมากปล่อยข้า”“ไม่มีทาง ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้า ให้ข้าเชยชมอีกสักทีบางที เจ้าอาจติดใจ อย่าทำหยิ่งนัก ทองของข้าเจ้าก็ไม่ยอมรับหนีมาแต่งกับตาแก่นี่”“ข้าเกลียดท่าน ข้าไม่มีทางจะยอมญาติดีกับท่าน ท่านทำลายข้าแล้วทำให้ข้าอับอายแล้ว สมใจท่านแล้ว ยังจะตามรังควานข้าทำไมกั
คมดอกท้อ ฮูหยินที่4
“สำเร็จหรือไม่”หงเหวินเอ่ยปากถาม ลุงกวงเบาๆ ซีหยินยกจอกน้ำชายื่นส่งให้ตรงหน้าหงเหวินรับมาจิบช้าๆ“เรียบร้อยแล้วขอรับคุณชาย”“นางจะย้ายเข้าเมื่อไหร่กัน”ถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่ภายในใจตื่นเต้นไม่น้อย“ข้าน้อยได้ยินว่า จะย้ายเข้าไปทันที”“สามีชราของนางคงเสียดายแย่ นางเองก็คงเอือมสามีชราที่ไร้น้ำยาจึงอยากจะกลับไปอยู่ที่บ้านเผื่อว่าจะ มีบุรุษโง่งมสักคนหลงเข้าไป”ซีหยินย่อกายเดินออกจากห้องไป“คุณชาย ข้าน้อยไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องทำถึงเพียงนี้ บ้านหลังนั้นราคาไม่ถูกนักคุณชายกับไม่ยอมขายมัน แต่ยกให้ฮูหยินตู้เสียเปล่าๆ ”“ท่านลุงอย่ารู้เลย ข้ามีบางอย่างต้องสะสางกับนาง”หนึ่งปีก่อน“ คุณหนูเสิ่น แต่งเข้าบ้านตู้ในตำแหน่งฮูหยินที่สี่”ฟ่านหงเหวินยิ้มหยัน แม้จะรู้สึกเสียดายรสสวาทที่ฉ่ำหวานของเปาหลิว นางกับแก้เผ็ดเขาโดยการทอดกายให้กับใต้เท้าตู้ ชายชรารุ่นราวคราวเดียวกับบิดา ไม่รับทองคำที่เขาส่งไปยังบ้านเสิ่นคนที่นำทองคำไปที่บ้านเสิ่นบอกว่าพบเพียงความว่างเปล่า ข้าวของและผู้คนหายไปจากบ้านเสิ่นไม่เหลือแม้แต่เงา ไม่นานจึงได้ข่าวนางแต่งเข้าบ้านตู้ ตาแก่ตู้นั่นดีกว่าเขาตรงไหน ลีลาบนแท่นนอนดีกว่าเขาหร
คมดอกท้อ เสีย5
ทิ้งตัวลงทาบทับร่างเล็กไว้ทั้งตัว มืออุ่นปลดแกะอาภรณ์ออกจนไม่เหลือติดกายแม้แต่ชิ้นเดียว คนที่เคยผ่านหญิงงามมาไม่น้อยเช่นขากลับรู้สึกประหม่า ใจสั่นระรัวเมื่อมองร่างเปลือยขาวผ่องเมื่อต้องแสงไฟสลัว อกอูมอวบอิ่มตั้งเด่นชูชันหงเหวินไม่พูดพล่ามทำเพลงฝังจมูกโด่งลงบนอกนุ่มหอมหวานจนอยากจะกลืนกิน ขบกัดเม็ดบัวที่ยอดอกสีชมพู เปาหลิวบิดตัวหลบหลีกแต่ไม่อาจหนี ลิ้นอุ่นลิ้มรสตั้งแต่เม็ดบัวเแข็ง ริมฝีปากขยำดูดกลืนความหอมหวานของอกอูมไล่ลงมาที่หน้าท้องเนียน มือเรียวลูบต่ำลงไปที่กลีบบุปผาแห้งผากใช้นิ้วนำทางก่อนจะ ใช้ลิ้นตวัดวนรอบๆ คอยสังเกตอาการของเปาหลิวที่พยายามบิดตัว ยิ่งนางดิ้นรนเขายิ่งกระสัน เปาหลิวหนีบขาไว้ทว่าอีกคนกับถ่างมันออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า บัดนี้เปาหลิวไร้เรี่ยวแรงจะต่อกรเพื่อที่จะซุกหน้าลงไปให้ลิ้นอุ่นได้ช่วยกระตุ้นให้บุปผา ได้ปล่อยน้ำหวานฉ่ำเยิ้มออกมา เตรียมความพร้อม“ใต้เท้าได้โปรด อย่าทำบะบะแบบนี้” หงเหวินปลดสายรัดเอวออกค่อยๆ กดเอวลงไปช้าๆ เปาหลิวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด หงเหวินกับใช้มือสองข้างดันขาเนียนให้แยกออกจากกันกดบั้นเอวลงไปเบาๆ กลัวว่าอีกคนจะเจ็บปวดมากไปกว่านี้เพราะรู้สึกถึงความคับแ
คมดอกท้อ เสีย4
เสิ่นเปาหลิวเลือดขึ้นหน้า“ท่านน้าท่านกลับไปเสีย ข้าไม่ขายตัว”“โธ่คุณหนูงานง่ายดาย ได้ทองถึงสี่พันชั่งแค่นอนนิ่งๆ รอนับทองในหีบ”ยังยิ้ม ไม่ได่มีท่าที ตื่นกลัวกับโทสะของเปาหลิว“คุณหนูบอกให้เจ้ากลับไป”ป้าเหยาเอ่ยปากเสียงเข้ม ผู่หยงส่ายหน้าไปมา“ข้าอยู่ที่ หอท้อแดงหากเปลี่ยนใจภายในสามวันนี้”เสิ่นเปาหลิวหลับตาลงช้าๆ เจ็บปวดในใจ บิดาทำให้เปาหลิวไม่เหลือแม้กระทั่งศักดิ์ศรี ลุงกวงยิ้ม บางๆ“คุณหนูความจริงลุงก็อยากจะช่วย แต่ทว่าบิดาของคุณหนูติดหนี้แรมปีอ้างว่า นำเงินมาฟื้นฟูกิจการแต่กลับเอาเงินที่ยืมมาได้ไปเข้าบ่อนเสียสิ้น หนี้ของลุงจึงเป็นหนี้สูญ บ้านหลังนี้มีคนอยากได้ ขายทอดตลาดเป็นเงินไม่มากแต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลยลุงยอมขาดทุนให้ได้หนี้ที่ค้างกลับคืนมาบ้างก็พอ”ลุงกวงแวะมาถึงบ้านในทันทีที่ผ่านไป3วันเปาหลิวยิ้มเศร้าๆ“ไม่อาจผัดผ่อนได้เลยหรือไรท่านลุง ข้าสัญญาจะหาเงินมาจนครบในเวลาไม่นาน”“คุณหนูเจ้าหนี้ของลุงก็เร่งรัดมา ยิ่งบิดาของคุณหนูหนีไปแบบนี้เจ้าหนี้ก็ยิ่งร้อนใจ เอาแบบนี้ดีไหม ให้ลุงเอาไปขายเสียก่อนพอคุณหนูหาเงินได้ก็ค่อยไปซื้อคืน” รอยยิ้มยังเศร้าเหมือนเดิมไม่อาจแก้ไขหรือเปลี่ยน
คมดอกท้อ เสีย3
“วันนี้ข้า เร่งรีบพรุ่งนี้จึงมีเวลามากพอ”ซีหยินก้มหน้าเขินอาย จริตจะก้านราวกับไม่เคยต้องมือชายมาก่อน หงเหวินอยากจะรั้งร่างบางมากดริมฝีปากอีกครั้งหากไม่ติดที่นางกำลังใช้ลิ้นอยู่ใบหน้าเรียบเฉยยกยิ้ม หงเหวินผู้ซึ่งไม่เคยขาดเรื่องบนแท่นนอนแม้แต่คืนเดียวแต่กระนั้นก็ไม่มีฮูหยินเพราะเขาเข็ดกับคำปฏิเสธของเสิ่นเปาหลิวในครั้งนี้ซีหยินหอมหวานถูกใจเขายิ่งนักพรุ่งนี้จึงตั้งใจเสพสมบนเรือนร่างของนางเสียให้พอ เผื่อว่าอีกสองสามวันจะได้ลิ้มรสสวาทของคุณหนูบ้านเสิ่นที่งดงามและหยิ่งทะนงคนนั้นบ้านเสิ่น“คุณหนูเจ้าขา บ้านหลังนี้คงต้องหลุดมือแน่แล้ว เงินหมื่นตำลึงจะหามาจากที่ไหนกัน”“มีเวลาอีกกี่วันป้าเหยา”“ท่านกวงบอกว่าอีกสามวันหลังจากนี้หากยังไม่นำเงินไปที่บ้านกวงเราต้องขนของออกจากบ้านเสิ่นทันที”เปาหลิวยิ้มเศร้าๆ บ้านของมารดาบ้านที่มีไออุ่นของมารดาจะปล่อยให้หลุดมือได้อย่างไร“ข้าจะหาทางนำเงินไปคืน ท่านลุงกวงหากไม่สามารถหาเงินได้ทันเปาหลิวจะลงทุนขอร้องลุงกวงดูสักครั้งป้าเหยา พยักหน้าขึ้นลงยิ้มให้กำลังใจ ในขณะเดียวกัน“กดดันนางให้ถึงที่สุด อย่าได้เห็นแก่อะไรทั้งนั้น ทำอย่างไรก็ได้ให้นางอับจนหนทาง”ร่
คมดอกท้อ เสีย2
จะเอื้อมมือดึงแขนแต่กลับพบสายตาตำหนิของคนถือตัว เฒ่าแก่เนี๋ยที่เพิ่งจะผ่านวัยสาวไปไม่กี่ปีก็หดมือเสีย คุณชายฟ่านผู้หยิ่งทะนงจะยิ้มหัวก็ไม่ มาที่นี่เพื่อหาความสำราญกับเรือนร่างหญิงงามที่พิสุทธิ์ผุดผ่องไม่นิยมกินของเหลือเดนของใคร“เชิญคุณชาย ซีหยิน เตรียมชงชา”ดวงตาเศร้าเงยขึ้นช้าๆ มองไปยังร่างสูงที่ เคยเห็นแทบจะทุกวันแต่ไม่เคยได้เข้าใกล้ด้วยมิใช่หญิงพิสุทธิ์อย่างที่ คุณชายฟ่านต้องการหลุบตามองพื้นก้าวเดินผ่านร่างสูงที่คว้าข้อมือบางไว้“เดี๋ยว”หัวใจบางๆ รู้สึกพองโต“ข้าขอเปลี่ยนเป็นสุราอุ่น”ดวงตางอนงามเหลือบตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเแต่เพียงครู่เดียวก็ก้มหน้าดังเดิม“ได้หยินไหมเล่าซีหยิน คุณชายอยากได้สุราอุ่นเจ้าไปที่หอบ่มสุราให้เขายกสุราที่เพิ่งกลั่นเสร็จอุ่นๆ มาที่นี่”ชีหยิน ย่อกายก้าวเดินไป ฟ่านหงเหวินมองตามร่างอ้อนแอ้นอ่อนหวานนั้นจนลับตา“นางน่าสงสารเจ้าค่ะถูกขายตั้งแต่สิบสี่ ป่านนี้ยังไถ่ตัวเองไม่หมด ความจริงซีหยินนางต้องการออกไปทำการค้าเล็กๆ เลี้ยงตัว”ฟ่านหงเหวิน ทำหูทวนลมเสีย“เชิญคุณชาย”นั่งลงบนพื้นที่จัดไว้ ด้านหน้าเป็นโต๊ะตัวเตี้ย ชีหยินยกจอกสุรามาวางลงข้างๆ คุกเข่ารินสุราให้อย่า
