LOGINShare
บทที่ 764
Last Updated:
2024-11-17 17:00:01Related chapters
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 765
เมื่อเห็นว่าเธอเข้าใจผิดว่าหยินอู้และโม่ไป๋เป็นแฟนกัน เสิ่นหยินอู้ก็ขี้เกียจเกินกว่าอธิบายอะไรเพิ่มในเวลานี้ ดังนั้นเธอจึงยอมรับไปตามน้ำ: "ฉันทะเลาะกับเขา และฉันไม่อยากเห็นหน้าเขา ดังนั้นขอร้องเถอะค่ะ ถือซะว่ามันเป็นการช่วยฉันระบายความโกรธ ได้ไหมคะ?” เสิ่นหยินอู้ก้าวไปข้างหน้าและกอดแขนของพนักงานสาวคนนั้น โดยหวังว่าเธอจะช่วยตนเองได้ เมื่อถูกเธอร้องขอเช่นนี้ พนักงานสาวก็ใจอ่อนมาก ในที่สุดเธอจึงทำได้เพียงพูดว่า "งั้น งั้นฉันไปขออนุญาตผู้จัดการก่อนนะคะ ถ้าผู้จัดการยินยอม..." “ได้ค่ะ ถ้าผู้จัดการไม่ยอม คุณโทรมาหาฉันนะคะ เดี๋ยวฉันจัดการคุยให้” พนักงานหญิงยิ้มให้เธอแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรออก เสิ่นหยินอู้ยิ้ม: "ฉันไปห้องน้ำก่อนนะคะ เสร็จแล้วเป็นยังไงบอกฉันด้วยนะคะ" "ได้ค่ะ" หลังจากเข้าไปในห้องน้ำแล้ว เสิ่นหยินอู้ก็รีบหยิบซิมการ์ดออกมาเปลี่ยน เธอไม่มีเข็มสำหรับจิ้มที่ใส่ซิม แต่โชคดีที่ในตอนที่เธอออกไปข้างนอกในวันนี้ เธอไม่ได้แต่งหน้า แต่สวมต่างหูคู่หนึ่งให้ตัวเองเพื่อเสริมลุค มันมีประโยชน์เพื่อการนี้พอดี หัวใจของเสิ่นหยินอู้เต้นรัวในขณะที่เธอกำลังเปลี่ยนซิมการ์ด และเธอก็
Last Updated : 2024-11-17คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 766
ตัวอย่างเช่นในตอนนี้ สายตาที่ฝั่งผู้ชายมองไปยังผู้หญิงนั้นดูหมดหนทางเล็กน้อย แต่ฝั่งผู้หญิงกลับเอามือกอดอกไว้ ราวกับว่าเธอไม่อยากพูดคุยอะไรกับเขาต่อ คงจะเป็นการทะเลาะกัน ผู้ชายน่าจะเป็นต้นเหตุ และในตอนนี้ก็กำลังขอโทษอยู่สินะ? วินาทีต่อมา เสิ่นหยินอู้ก็หัวเราะเยาะออกมา “นายยินดีอยู่เป็นเพื่อนฉัน แล้วฉันอยากให้นายมาอยู่เป็นเพื่อนหรอ?” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เสิ่นหยินอู้ก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่โม่ไป๋ น้ำเสียงของเธอเย็นชามาก: "นายคงไม่ได้ไม่รู้ว่านายทำอะไรลงไปใช่ไหม? นายยังคิดว่าฉันจะกินข้าวด้วยกันกับนายได้อย่างสงบสุขหรอ? งั้นฉันพูดไว้ก่อนเลย ถ้านายยังไม่ส่งฉันกลับไป จากนี้ไปฉันจะหาคนอื่นมากินข้าวด้วยกันกับฉันแทน ต่อให้จะเป็นคนแปลกหน้าตามถนน ฉันก็จะไปหามาแทนนาย” คำพูดของเธอแทงเข้าไปในหัวใจของโม่ไป๋ราวกับดาบที่คมกริบ หากพนักงานสามารถเข้าใจสิ่งที่เธอพูดได้ในเวลานี้ เธอคงคิดว่าสิ่งที่เสิ่นหยินอู้พูดนั้นรุนแรงเกินไป แต่น่าเสียดายที่พนักงานหญิงคนนั้นไม่สามารถเข้าใจได้เลย หลังจากที่เธอพูดจบ โม่ไป๋ก็ไม่พูดอะไร แต่เขากลับยืนอยู่ที่เดิมไม่ยอมไปไหน ราวกับว่าเขาไม่สบายใจเสิ่นหยินอู้เปิด
Last Updated : 2024-11-17คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 767
โม่ไป๋ยืนนิ่งและจ้องเธอเขม็ง “ไม่ต้องขนาดนั้น หยินอู้ กินข้าวด้วยได้นะ” “ไม่ ตอนนี้ฉันไม่อยากกินแล้ว” หลังจากที่เสิ่นหยินอู้พูดจบ เธอก็นอนลงบนโซฟา หลับตา ท่าทางของเธอดูเหมือนว่าเธอไม่คิดที่จะสนทนาต่อ เห็นได้ชัดว่าพนักงานหญิงคนนั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดูเหมือนว่าการสนทนาของพวกเขาจะไม่เป็นผล และตอนนี้หญิงสาวก็ไม่สนใจเขาอย่างสิ้นเชิงแล้ว แปลกจริงๆ…… ในระหว่างการสนทนา ผู้ชายคนนี้อ่อนโยนมากเลยแท้ๆ แล้วทำไมเขาถึงยังทำไม่สำเร็จล่ะ? แต่เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่อยากทานต่อ เธอจึงลุกขึ้นยืน “งั้นฉันไม่รบกวนแล้วนะคะ เชิญคุยกันตามสบายค่ะ” หลังจากพูดจบพนักงานสาวก็ทำท่ากำลังเดินออกไป “รอเดี๋ยว” โม่ไป๋หยุดเธอ จากนั้น โม่ไป๋ก็เดินไปตรงหน้าเสิ่นหยินอู้ เขามองดวงตาที่ปิดอยู่ของเธอแล้วพูดเบาๆว่า : "ขอโทษที ผมระแวงมากเกินไป ผมไม่ควรสงสัยเธอ เรื่องเมื่อกี้ผมผิดเอง ลุกขึ้นมากินข้าวได้ไหม? " น่าเสียดายที่ไม่ว่าเขาจะพูดไปมากเพียงใด และไม่ว่าน้ำเสียงของเขาจะนุ่มนวลเพียงใด เสิ่นหยินอู้ก็ยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติงราวกับศพ เธอไม่คิดที่จะสนใจเขาเลย “หยินอู้?” เสิ่นหยินอู้ยังคงนอนนิ่งอยู่ “
Last Updated : 2024-11-18คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 768
เสิ่นหยินอู้พูดแทรกเธอ “สิ่งที่ฉันจะพูดตอนนี้ เธอจำไว้ให้หมดนะ แล้วก็อย่าแทรกฉัน” เธอไม่ค่อยพูดกับชวงชวงด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นนี้ ชวงชวงจึงตระหนักได้ถึงความจริงจังของเรื่องนี้ในทันที จากนั้นก็พยักหน้าด้วยความจริงจัง "โอเค" เมื่อเธอพูดจบ เธอก็เปิดแอปบันทึกเสียงในโทรศัพท์ของเธอเพื่อป้องกันไม่ให้เธอพลาดหรือลืมสิ่งที่เสิ่นหยินอู้พูด "ฟังให้ดีนะ พิกัดของฉันในตอนนี้คือที่ประเทศM เป็นโรงแรมระดับไฮเอนด์ที่ใช้เวลาขับรถจากสนามบินที่อยู่ใกล้ๆประมาณ20นาที มีร้านสะดวกซื้อที่เปิดตลอด24ชั่วโมงอยู่สองร้านที่หน้าประตู ฉันอยู่บนชั้น16 แต่ฉันคงจะไม่ได้อยู่ที่นี่นาน มีคนเฝ้าประตูอยู่สองสามคน อาจจะต้องย้ายที่อยู่ในตอนเย็น แต่ฉันจะพยายามหาทางอยู่ที่นี่ให้ได้นานที่สุด ถ้าฉันยื้อไว้ไม่ได้แล้วถูกพาตัวไป ฉันจะหาทางติดต่อเธอไปอีกครั้ง” เมื่อได้ยินเช่นนั้น โจวชวงชวงก็สับสน เธอถูกลักพาตัวงั้นเหรอ? ในเวลานี้ เจ้านายของเธอมาหาเธอพอดี เมื่อเขาเห็นเธอคุยโทรศัพท์อยู่ เขาก็หันหลังกลับและเดินไป คิดว่าอีกเดี๋ยวค่อยกลับมาหาเธอ "เฮ้ๆๆ" โจวชวงชวงตะโกนเรียกเขาในทันที ให้เขาเดินเข้ามา เผยจ้าวเหิงซึ่งโจวชวงซว
Last Updated : 2024-11-18คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 769
กระบวนการทั้งหมดดำเนินไปเกือบหกนาที และในที่สุดเสิ่นหยินอู้ก็จัดการบัญชีเรียบร้อย ในเวลานี้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น "หยินอู้" เสียงผู้ชายที่คุ้นเคยคนหนึ่งดังขึ้น หลังจากตระหนักได้ว่าเป็นเสียงของใคร โจวชวงชวงก็แทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่มือใหญ่ของเผยจ้าวเหิงก็พุ่งเข้ามาปิดปากของเธอไว้ ดวงตาของโจวชวงชวงเบิกกว้าง เธอต้องการผลักเขาออกไป แต่เผยจ้าวเหิงจับไหล่ของเธอไว้ จากนั้นก็กระซิบที่ข้างหูของเธอ: "อย่าเพิ่งพูด" โจวชวงชวงขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ดิ้นรนอีก จากนั้นเสียงของเสิ่นหยินอู้ก็ดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง “ฉันบอกว่าอยากอยู่เงียบๆคนเดียวสักพักไม่ใช่เหรอ? ฉันหาคนมากินข้าวด้วย นายก็มายุ่ง ตอนนี้ฉันจะอาบน้ำ นายก็ยังจะมายุ่งอีกหรอ?” ในขณะที่พูด เสิ่นหยินอู้ก็วางโทรศัพท์ไว้บนชั้นวางข้างๆ พร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตัวเองและไปยืนอยู่ใต้ฝักบัว ข้างนอกเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า: "ไปอาบน้ำโอเค งั้นเธออาบน้ำก่อน ผมจะรอเธอที่ข้างนอก" เสิ่นหยินอู้มองที่ชั้นวางแล้วพูดว่า "ฉันลืมหยิบเสื้อผ้ามา นายช่วยไปหยิบเสื้อผ้าฉันจากกระเป๋าเดินทางมาให้หน่อย" "โอเค เดี๋ยวผมไปเอามาให้"
Last Updated : 2024-11-18คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 770
เผยจ้าวเหิง: "..." เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะกดเข้าไปซื้อตั๋วจริงๆ เผยจ้าวเหิงก็ยกมือขึ้นมาขวางเธอไว้อย่างพูดไม่ออก “ตอนที่คุณวู่วาม คุณจะสงบสติอารมณ์ลงก่อนแล้วใช้สมองสักหน่อยไม่ได้หรอ?” โจวชวงชวงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยกับคำพูดของเขา “คุณก็บอกว่าฉันวู่วาม แล้วฉันจะสงบสติอารมณ์ได้ยังไง?” เผยจ้าวเหิงไม่ได้เถียงกับเธอต่อ แต่กลับเปลี่ยนไปให้ความสนใจกับเรื่องนี้แทน “ไม่ต้องซื้อตั๋ว แจ้งตำรวจแทน” แจ้งตำรวจเหรอ? “ไม่ได้! อย่าแจ้งตำรวจ!” โจวชวงซวงกดมือของเขาที่กำลังจะโทรหาตำรวจเอาไว้ เผยจ้าวเหิงมองดูเธอ “คุณไม่ได้ฟังที่หยินอู้พูดเหรอ? เธอไม่ให้เราแจ้งตำรวจ” “แต่เธอถูกลักพาตัว โจวชวงชวง นี่มันผิดกฎหมายนะ” “ฉันรู้” โจวชวงชวงกัดริมฝีปากล่าง: “ใครจะไม่รู้ว่านี่มันผิดกฎหมาย แต่ห้าปีที่ผ่านมาโม่ไป๋ก็ช่วยเธอแล้วก็ดูแลเธอมาโดยตลอดนะ ตอนนี้ที่โม่ไป๋ทำแบบนี้ มันคงมีความเข้าใจผิดอะไรกันสักอย่างแน่ๆ เธอไม่ให้ฉันโทรแจ้งตำรวจ เธอคงจะมีวิธีของเธออยู่” เผยจ้าวเหิงมองเธอเงียบๆ โจวชวงชวงพูดต่อว่า: "คนเราน่ะต้องมีเมตตากันบ้าง แล้วก็ต้องให้โอกาสคนอื่นในการกลับตัวกลับใจไม่ใช่หรอ?" หลังจากสบต
Last Updated : 2024-11-18คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 771
จนกระทั่งก่อนขึ้นเครื่อง โจวชวงชวงก็ยังโทรหาฉินเย่ไม่ติดเลย “ฉันหมดคำจะพูดจริงๆ หยินอู้ชอบผู้ชายแบบนี้ไปได้ยังไง แล้วยังมาให้ฉันช่วยบอกเขา ฉันว่าถ้าเธอกับโม่ไป๋คบด้วยกัน อย่างน้อยโม่ไป๋คงไม่มีทางที่จะไม่รับโทรศัพท์” เนื่องจากในตอนนี้หยินอู้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นอันตราย อารมณ์ของโจวชวงชวงจึงซับซ้อนเป็นพิเศษ ในขณะที่โทรหาฉินเย่ เนื่องจากอีกฝ่ายไม่รับสายเลย ในตอนนี้ชวงชวงจึงแทบจะอยากดุด่าฉินเย่แบบสาดเสียเทเสีย ถึงขั้นคิดว่าเขาไม่คู่ควรกับหยินอู้ เผยจ้าวเหิงที่ทำงานด้วยกันกับเธอมาหลายปีไม่เคยเห็นเธอสติแตกขนาดนี้มาก่อน “ใจเย็นๆลงหน่อยได้ไหม อาจจะมีเหตุผลที่เขาไม่รับสาย” “เหตุผลอะไรล่ะ? โทรไปตั้งหลายครั้งแต่ไม่มีใครรับสาย ถึงจะยุ่งแค่ไหนแต่ก็คงไม่ถึงขั้นรับสายไม่ได้เลยสักครั้งเดียวหรอกนะ ผู้ชายแบบนี้เชื่อถือไม่ได้ ไม่ว่าเขาจะมีเหตุผลอะไรก็ตาม ถ้าฉันเจอหยินอู้ ฉันจะบอกเธอ”ริมฝีปากบางของเผยจ้าวเหิงขยับ เขาคิดจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุดก็ล้มเลิกความคิดนั้น ในขณะนี้ เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไร ท้ายที่สุดแล้ว คนที่ตกอยู่ในอันตรายก็เป็นถึงเพื่อนรักของเธอ ไม่ว่าเขาจะสงสารแค่ไหน เขา
Last Updated : 2024-11-19คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 772
หลังจากที่เขาจากไป เสิ่นหยินอู้ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตอนนี้เป็นไปได้สองทาง ทางหนึ่งคือโม่ไป๋ยังไม่รู้เรื่องซิมการ์ด คงจะแค่คิดว่าเธอจงใจก่อปัญหาให้เขา และจะทำจนกว่าเขาจะส่งเธอกลับจีนถึงจะหยุด อีกทางหนึ่งคือโม่ไป๋รู้เรื่องซิมการ์ดแล้ว แต่เพียงว่าเป็นเพราะเธออยู่ในห้องน้ำ เขาจึงเข้ามาไม่ได้ ท้ายที่สุดเขาก็อยู่ด้านนอก แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อว่าที่เธอบอกว่าจะแช่น้ำนั้นจะเป็นเรื่องจริง แต่เขาก็ไม่กล้าเปิดประตูเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้า แม้ว่าเขาจะตามจีบเธอมาห้าปีแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยทำอะไรที่ล้ำเส้นเลย ในด้านนี้ โม่ไป๋ก็ให้เกียรติเธอเป็นอย่างมาก คนสองคนที่เคารพให้เกียรติซึ่งกันและกันมาโดยตลอด เหตุใดจึงกลายมาเป็นเช่นนี้ได้? เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็อดไม่ได้ที่จะจุ่มหน้าของเธอลงไปในน้ำเพื่อให้หัวของเธอโล่งขึ้นมาสักนิด เธออยู่ในสภาวะที่ตึงเครียดมากมาตลอดทั้งวัน จนกระทั่งเธอติดต่อกับโจวชวงชวงได้ เธอจึงรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างยิ่ง ต่อจากนี้ คงจะมีศึกหนักทีที่กำลังจะเกิดขึ้น เนื่องจากเธอต้องยื้อเวลา เสิ่นหยินอู้แช่น้ำไปจนกระทั่งอุณหภูมิของน้ำเปลี่ยนจากร้อนเป็นเย็น แต่เธอก็ยังไม่ลุกขึ
Last Updated : 2024-11-19
Latest chapter
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 856
“ซือเหนียนคิดว่าลุงเย่มู่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมาเป็นพ่อของซือเหนียนกับเหมิงเหมิงไหม?” เขาถามว่ามีคุณสมบัติมากพอหรือไม่ ไม่ใช่ยินยอมหรือไม่ แม้ว่าเสิ่นซือเหนียนจะยังเด็ก แต่ความรู้ที่เขาได้เรียนมาก็มากมายพอสมควร ดังนั้นเขาจึงเข้าใจความหมายของคำพูดที่ฉินเย่พูดได้อย่างรวดเร็ว เขาตกตะลึงอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะพูดว่า "เอ่อ...ต้องดูว่าหม่ามี๊จะยอมหรือไม่ยอมครับ" “ลุงเย่มู่หมายความว่า ถ้าไม่เกี่ยวกับหม่ามี๊ เอาแค่ความเห็นของเหนียนเหนียนเองที่เป็นความคิดที่จากใจจริงที่สุด เหนียนเหนียนคิดว่าลุงเย่มู่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมาเป็นพ่อของเหนียนเหนียนกับเหมิงเหมิงไหม?” เสิ่นซือเหนียน: "..." "ไม่ต้องกลัว" มือใหญ่ของฉินเย่วางลงบนไหล่ของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน: "แค่พูดความจริงก็พอ" สิ่งที่ซือเหนียนต้องการจะพูดอาจทำให้ฉินเย่ไม่พอใจจริงๆ แม้ว่าลุงเย่มู่จะทำอะไรให้พวกเขามากมายในช่วงที่ผ่านมานี้ บวกกับที่ก่อนหน้านี้เขาเข้ามาดูพวกเขาในห้องไลฟ์สดเสมอ ความยิ่งใหญ่ของชื่อ 'ลุงเย่มู่เฉิน' ยังคงทรงพลังมากสำหรับเด็กน้อยสองคน ตัวอย่างเช่น คนแปลกหน้าคนหนึ่ง แม้ว่าจะเป็นพ่อแท้ๆของพวกเขา แต่หากไม่มีฉา
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 855
จากคำอธิบายของเสิ่นหยินอู้ เด็กน้อยทั้งสองเชื่อว่าตอนนี้โม่ไป๋กำลังป่วยอยู่ และจะดีขึ้นในอนาคต จนกว่าจะถึงตอนนั้น เขาจะยังคงเป็นลุงโม่ไป๋ของพวกเขา หลังจากได้รู้เรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าเด็กน้อยทั้งสองมีความสุขมาก ในเวลานี้ฉินเย่เข้ามาพอดี ทั้งสองจึงเข้าไปเกาะแกะเขา แน่นอนว่าเด็กน้อยทั้งสองยังคงเรียกเขาว่าลุงเย่มู่ เสิ่นซือเหนียนน่ะไม่เท่าไร แต่เสิ่นเหมิงเหมิงกลับไม่คิดอะไรเลย เธอถึงกับเอื้อมมือไปทางฉินเย่เพื่อที่จะให้เขาอุ้ม ฉินเย่ไม่ได้คิดอะไร เมื่อเห็นว่าเธอต้องการให้เขาอุ้ม เขาก็คุกเข่าลงไปหาเธอ เสิ่นหยินอู้เห็นเช่นนั้นจึงรีบเดินเข้าไป “เหมิงเหมิง ลุงเย่มู่ยังบาดเจ็บอยู่” เพียงประโยคเดียวมันก็ทำให้เหมิงเหมิงหยุดการกระทำของเธอลง และมองไปที่ฉินเย่อย่างว่างเปล่า จากนั้นจึงรีบดึงมือของเธอกลับมา จู่ๆเด็กสาวตัวน้อยก็หยุดพูด และถึงกับถอยหลังไปสองก้าวเพื่อเลี่ยงไม่ให้ฉินเย่แตะต้องเธอได้ การกระทำของเธอทำให้ฉินเย่ตกตะลึงเล็กน้อย หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "มันเป็นแค่แผลเล็กๆน้อยๆเอง อีกอย่าง เธอยังตัวเล็กขนาดนี้ คงไม่ทำให้แผลของผมแย่ลงหรอกมั้ง?" เ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 854
หลังจากได้ยินเช่นนั้น หลี่มู่ถิงก็พูดเสริมในทันที: "ใช่ครับ คุณหนูเสิ่น ประธานฉินพูดถูก การไม่มีข่าวอะไรเลยเป็นเรื่องที่ดีที่สุด สบายใจเถอะครับ เราจะตรวจสอบต่อไป ถ้ามีโอกาสช่วยเขาออกมา เราก็จะทำอย่างเต็มที่แน่นอน” แม้ว่าพวกเขาจะพยายามปลอบใจเธออย่างเต็มที่ แต่อารมณ์ของเสิ่นหยินอู้ก็ไม่ดีขึ้นเลย เธอเอนตัวพิงไปกับหน้าต่างและมองไปในที่ไกลๆด้วยความสงบ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆเรื่องถึงกลายมาเป็นเช่นนี้ได้ ในตอนแรกทุกคนต่างก็ยังใช้ชีวิตตามปกติของตัวเองอยู่เลยแท้ๆ แต่จู่ๆเรื่องก็กลับร้ายแรงขึ้นมาเช่นนี้“หม่ามี๊ เป็นอะไรไปหรอคะ?” เสียงของเด็กน้อยทั้งสองดังมาจากด้านหลัง ดึงเสิ่นหยินอู้ให้กลับมามีสติอีกครั้ง เมื่อเธอได้สติ เธอก็เห็นเด็กน้อยสองคนมองเธอด้วยความเป็นห่วง “เหมิงเหมิง เหนียนเหนียน”พวกเขาทั้งสองเดินเข้าไปหาเธอพร้อมๆกันและกอดเธอไว้ “หม่ามี๊คะ ช่วงนี้หม่ามี๊ดูไม่แฮปปี้เลยนะคะ” ใช่สิ เธอออกมาแล้ว แต่ทำไมเธอถึงยังไม่มีความสุขล่ะ อาจเป็นเพราะเรื่องราวยังไม่ได้คลี่คลายลงอย่างสมบูรณ์ แต่ต่อหน้าลูกๆทั้งสอง เสิ่นหยินอู้ไม่สามารถแสดงออกมาให้ชัดเจนเกินไปได้ ดังนั้นเ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 853
ฉินเย่สัญญาว่าจะไปตรวจสอบเรื่องนี้ให้เธอ รวมถึงอาการบาดเจ็บของผู้ช่วยเฉินด้วย คนของเขาสามารถจัดการเรื่องอะไรต่างๆได้อย่างรวดเร็วมาก ในวันถัดมา เสิ่นหยินอู้ก็ได้รับข่าวคราวล่าสุดของพวกโม่ไป๋ เขาก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน แต่ยังไม่มีร่องรอยของผู้ช่วยเฉินเลย “ไร้ร่องรอยงั้นเหรอ?” หลังจากที่เสิ่นหยินอู้ได้ยินเช่นนั้น เธอก็มีลางสังหรณ์แย่ๆขึ้นมาทันที เมื่อตอนที่เธอยังอยู่ที่บ้านของโม่ไป๋ ผู้ช่วยเฉินก็ไม่ได้ปรากฏตัวออกมาหลายวัน จากนั้นเมื่อเธอถามถึงเขา เขาจึงปรากฏตัวขึ้น แต่เมื่อเขาปรากฏตัว เขากลับได้รับบาดเจ็บสาหัส สิ่งสำคัญคืออาการบาดเจ็บของเขาหนักแค่ไหน เสิ่นหยินอู้ไม่สามารถรับรู้ได้เลย เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะถอดเสื้อของเขาออกมาเพื่อดูว่าเขาได้รับบาดเจ็บแค่ไหน ต่อมาเขาปล่อยเธอและพาเธอออกมา หลังจากที่เขากลับไป โม่ไป๋ก็คงจะยิ่งไม่เกรงใจเขามากขึ้น ตอนนี้... ไม่รู้เลยว่าเขาจะเป็นเช่นไร นอกจากนี้ โม่ไป๋ยังได้รับบาดเจ็บ เขาคงจะโกรธมากและระบายความโกรธทั้งหมดที่มีใส่ผู้ช่วยเฉินหรือไม่? และที่นี่คือที่ต่างประเทศ ถ้าหากว่า... เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้ เสิ่นหยินอู้ก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 852
คาดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายจะมีด้านนี้เหมือนกัน เมื่อคิดเช่นนั้น เสิ่นหยินอู้ก็หันไปมองเขา “ฉันไม่ได้อึดอัด แต่ตอนนี้คุณบาดเจ็บอยู่ คุณไม่ได้ต้องพักผ่อนเหรอ?” "อืม" ฉินเย่พยักหน้า: "ผมอยากให้คุณอยู่เป็นเพื่อนผม" เสิ่นหยินอู้ถอนหายใจ: "เมื่อคืนนี้ฉันอยู่กับคุณทั้งคืนไปแล้วไม่ใช่เหรอ?" เขาคงจะไม่ได้คิดที่จะให้เธออยู่กับเขาไปตลอดใช่ไหม? เธอยังต้องไปดูแลลูกๆ “นั่วนั่ว” เขาดึงเธอเข้ามาใกล้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา: "ผมเป็นคนป่วย ต้องการคนอยู่ด้วยในระยะยาว" เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ขัดขืน ฉินเย่ก็ดึงเธอขึ้นไปนั่งบนตักเขาแล้วเอามือพยุงไว้ที่เอวของเธอ ก่อนที่เธอจะทันได้โต้ตอบ เธอก็ตกเข้าไปในอ้อมแขนของเขาแล้ว ฉินเย่ก้มศีรษะลงและโน้มตัวเอาหน้าลงไปซุกไว้ที่ซอกคอของเธอ เขาสูดดมกลิ่นของเธอด้วยความละโมบ ลมหายใจอันร้อนรุ่มที่ออกมาทั้งหมดถูกปล่อยออกมาที่ซอกคอของเสิ่นหยินอู้ เธอรู้สึกถึงมันได้อย่างรวดเร็วและกระตุกหลายครั้ง หลังจากนั้นไม่นาน ดูเหมือนว่าฉินเย่จะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขาประทับริมฝีปากบางที่นุ่มนิ่มของเขาลงไปบนซอกคอของเธอ เมื่อเธอรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้น ในที่สุดเสิ่นหยินอ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 851
เขาคว้าโทรศัพท์ไปทั้งเครื่อง เสิ่นหยินอู้ไม่ได้จับโทรศัพท์เลย เธอไม่กล้าแย่งมันคืนมาเพราะกลัวว่าระหว่างการแย่งชิงโทรศัพท์กันจะทำให้บาดแผลของเขาฉีกกว้างขึ้น “บทลงโทษอะไรกัน? ต่อให้คุณจะพูดไม่เหมาะสม แต่ก็มันไม่เกี่ยวอะไรกับบาดแผลของคุณเลย” น่าเสียดายที่ไม่ว่าเธอจะพูดอย่างไร ฉินเย่ก็เหมือนจะไม่ได้ยินเธอ ราวกับว่าเขายินยอมที่จะรับบทลงโทษของตัวเอง เมื่อเห็นท่าทางที่นิ่งเฉยของเขา เสิ่นหยินอู้ก็พูดได้เพียงว่า: "ต่อให้คุณจะลงโทษตัวเอง แต่ก็ใช้วิธีอื่นก็ได้" วิธีอื่นเหรอ? ในที่สุดฉินเย่ก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองเธอ “แล้วคุณว่า ต้องลงโทษแบบไหนล่ะ?”เสิ่นหยินอู้คิดอย่างจริงจังอยู่สักพัก "วิธีลงโทษคุณน่ะมี แต่ไม่ใช่ตอนนี้ รอหลังจากที่แผลคุณหายดีแล้วก่อนเถอะ" “งั้นหลังจากลงโทษแล้ว คุณจะยกโทษให้ผมได้ไหม?” “เรื่องนี้ เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกทีนะ” คำพูดที่เขาพูดในวันนี้มันทำให้เธอโกรธมากจริงๆ เมื่อเห็นเช่นนั้น สายตาของฉินเย่มืดลงเล็กน้อย แต่เขากลับไม่ได้พูดอะไรอีก “เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน ฉันจะโทรตามคุณหมอมาทำแผลให้คุณใหม่” หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดฉินเย่ก็ยื่นโทรศัพท์ให้เธอหลังจ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 850
รวมถึงโม่ไป๋ด้วย การที่เขาลักพาตัวเธอไปอย่างกะทันหันก็เป็นสิ่งที่เธอคาดไม่ถึงเช่นกัน แต่สิ่งที่ฉินเย่พูดในตอนนี้ทำให้เสิ่นหยินอู้ตื่นตระหนกขึ้นมา แต่ในไม่ช้าเธอก็สงบลง “เรื่องนี้ยังไม่ได้เกิดขึ้นเลยนะ มันไม่เหมาะสมที่คุณที่จะยกตัวอย่างแบบนี้ขึ้นมา” คำตอบของเธอทำให้สายตาของฉินเย่มืดลงเล็กน้อย “เป็นเพราะผมยกตัวอย่างที่ไม่เหมาะสมหรือเพราะคุณไม่สามารถตอบคำถามของผมได้เลย หรือจะบอกว่าคำตอบของคุณก็เหมือนกับที่ผมคิดไว้” เมื่อได้ยิน เสิ่นหยินอู้ก็เม้มริมฝีปาก เธอพยายามจินตนาการถึงภาพนี้ในหัว หากฉินเย่ลักพาตัวเธอ และให้เธอกับลูกๆอยู่ด้วยกันกับเขาไปตลอดชีวิตเท่านั้น ไม่ได้ ต่อให้จะเป็นเขา แต่เธอก็รับไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นใคร ไม่ว่าพวกเขาจะสนิทสนมเพียงใด เธอก็ไม่สามารถยอมรับเรื่องที่พวกเขาทำผิดกฎหมายได้ เมื่อคิดเช่นนั้น เสิ่นหยินอู้ก็ไม่สนใจว่าคำพูดถัดไปจะทำร้ายจิตใจของฉินเย่หรือไม่ เธอพูดออกมาตรงๆ “ใช่ คุณพูดถูก ถ้าคุณลักพาตัวฉัน ฉันก็จะไม่อยู่กับคุณ” ดวงตาของฉินเย่มืดลง “แต่ในอีกความหมายหนึ่ง การที่ฉันไม่อยู่กับคุณมันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไปอยู่กับเขา ถ้าฉันจะอยู่กับคุณมัน
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 849
ฉินเย่เม้มริมฝีปาก สีหน้าไม่พอใจปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าที่หล่อเหลา ราวกับว่าเขาไม่เห็นด้วยกับคำพูดของเธอ เสิ่นหยินอู้ทำได้เพียงใช้แรงดึงมือของเธอออกมาเท่านั้น ทันใดนั้นสายตาของฉินเย่ก็แสดงความเจ็บปวดออกมาเล็กน้อย เสิ่นหยินอู้: "..." ขณะที่เธอพยายามจะเอามือออกมา เผยจ้าวเหิงก็พูดขึ้นว่า: "ประธานฉิน คุณหนูเสิ่น เราต้องรีบไปสนามบิน ขอตัวก่อนนะครับ" ทันทีที่เขาพูดจบ เผยจ้าวเหิงก็ถือโอกาสนี้จับมือของโจวชวงชวงและพาเธอออกไป "เฮ้เฮ้..." โจวชวงชวงคิดไม่ถึงว่าเขาจะจูงเธอออกไปเช่นนี้ หลังจากตอบสนองได้แล้ว เธอก็ตะโกนบอกเสิ่นหยินอู้: "หยินอู้ งั้นไว้เจอกันที่จีนนะ ฉันจะไปหาเธอหลังจากที่ฉันจัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้ว"เสิ่นหยินอู้โบกมือให้เธอ “โอเค ไว้เจอกันที่จีนนะ” โจวชวงชวงถูกเผยจ้าวเหิงพาออกไป เหลือเพียงฉินเย่กับเสิ่นหยินอู้เท่านั้นที่อยู่ ณ ตรงนั้น หลังจากเงียบไปหลายวินาที เสิ่นหยินอู้ก็อดไม่ได้ที่จะพูดกับเขาว่า: "พวกเขาไปกันแล้ว ทำไมคุณยังไม่ปล่อยมือล่ะ?" หลังจากได้ยิน ฉินเย่ก็ก้มศีรษะลงไปมองมือที่ทั้งสองจับกันอยู่ จากนั้นก็ยกมุมปากขึ้นอย่างน่ามอง “แล้วทำไมต้องปล่อยมือด้ว
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 848
ในเวลานี้หญิงสาวทั้งสองดูเศร้ามาก ดังนั้นฉินเย่จึงยืนเงียบๆอยู่ที่ประตูและไม่ได้เข้าไปรบกวนพวกเธอ หนึ่งนาที... สองนาที... จนกระทั่งห้านาทีผ่านไป ฉินเย่เลิกคิ้วอย่างเหลืออดเล็กน้อย ต้องกอดกันนานขนาดนั้นเลยเหรอ? เธอคงไม่ได้คิดจะแย่งหยินอู้ไปจากเขาจริงๆใช่ไหม? "อะแฮ่ม" เสียงกระแอมที่ดังขึ้นมาอย่างกะทันหันดึงให้ทั้งสองกลับมาจากความคิด เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เสิ่นหยินอู้จึงเงยหน้าขึ้นไปมองที่ต้นเสียงและพบว่าคนที่ทำเสียงนั้นออกมาคือฉินเย่ เขายืนอยู่ตรงนั้น สายตามองตรงมาที่พวกเธอ ท่าทางราวกับว่าเขาอยู่ที่นี่มาสักพักหนึ่งแล้ว ในเวลานี้ โจวชวงชวงรีบคลายอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว "ประธานฉิน" "อืม" ฉินเย่ก้าวไปข้างหน้าแล้วเดินเข้าไป "พวกคุณกำลังคุยอะไรกันอยู่?" แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง แต่โจวชวงชวงก็รู้สึกได้ถึงความหึงหวงที่แผ่ออกมาจากร่างกายของฉินเย่อย่างอธิบายไม่ได้ เธอรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่เธอยังคงตอบเขาด้วยความจริงใจ: "ไม่ได้พูดอะไร ฉันแค่จะไปแล้ว ก็เลยมาบอกลาเธอ" ในตอนนี้ ฉินเย่ประหลาดใจเล็กน้อย “คุณจะไปแล้วเหรอ?” อาจเป็นเพราะเธอเพิ่งได้เจอหยินอู้เมื่อคืนนี้ แต่วันนี
