เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 768
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-18 17:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 769
กระบวนการทั้งหมดดำเนินไปเกือบหกนาที และในที่สุดเสิ่นหยินอู้ก็จัดการบัญชีเรียบร้อย ในเวลานี้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น "หยินอู้" เสียงผู้ชายที่คุ้นเคยคนหนึ่งดังขึ้น หลังจากตระหนักได้ว่าเป็นเสียงของใคร โจวชวงชวงก็แทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่มือใหญ่ของเผยจ้าวเหิงก็พุ่งเข้ามาปิดปากของเธอไว้ ดวงตาของโจวชวงชวงเบิกกว้าง เธอต้องการผลักเขาออกไป แต่เผยจ้าวเหิงจับไหล่ของเธอไว้ จากนั้นก็กระซิบที่ข้างหูของเธอ: "อย่าเพิ่งพูด" โจวชวงชวงขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ดิ้นรนอีก จากนั้นเสียงของเสิ่นหยินอู้ก็ดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง “ฉันบอกว่าอยากอยู่เงียบๆคนเดียวสักพักไม่ใช่เหรอ? ฉันหาคนมากินข้าวด้วย นายก็มายุ่ง ตอนนี้ฉันจะอาบน้ำ นายก็ยังจะมายุ่งอีกหรอ?” ในขณะที่พูด เสิ่นหยินอู้ก็วางโทรศัพท์ไว้บนชั้นวางข้างๆ พร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตัวเองและไปยืนอยู่ใต้ฝักบัว ข้างนอกเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า: "ไปอาบน้ำโอเค งั้นเธออาบน้ำก่อน ผมจะรอเธอที่ข้างนอก" เสิ่นหยินอู้มองที่ชั้นวางแล้วพูดว่า "ฉันลืมหยิบเสื้อผ้ามา นายช่วยไปหยิบเสื้อผ้าฉันจากกระเป๋าเดินทางมาให้หน่อย" "โอเค เดี๋ยวผมไปเอามาให้"
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 770
เผยจ้าวเหิง: "..." เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะกดเข้าไปซื้อตั๋วจริงๆ เผยจ้าวเหิงก็ยกมือขึ้นมาขวางเธอไว้อย่างพูดไม่ออก “ตอนที่คุณวู่วาม คุณจะสงบสติอารมณ์ลงก่อนแล้วใช้สมองสักหน่อยไม่ได้หรอ?” โจวชวงชวงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยกับคำพูดของเขา “คุณก็บอกว่าฉันวู่วาม แล้วฉันจะสงบสติอารมณ์ได้ยังไง?” เผยจ้าวเหิงไม่ได้เถียงกับเธอต่อ แต่กลับเปลี่ยนไปให้ความสนใจกับเรื่องนี้แทน “ไม่ต้องซื้อตั๋ว แจ้งตำรวจแทน” แจ้งตำรวจเหรอ? “ไม่ได้! อย่าแจ้งตำรวจ!” โจวชวงซวงกดมือของเขาที่กำลังจะโทรหาตำรวจเอาไว้ เผยจ้าวเหิงมองดูเธอ “คุณไม่ได้ฟังที่หยินอู้พูดเหรอ? เธอไม่ให้เราแจ้งตำรวจ” “แต่เธอถูกลักพาตัว โจวชวงชวง นี่มันผิดกฎหมายนะ” “ฉันรู้” โจวชวงชวงกัดริมฝีปากล่าง: “ใครจะไม่รู้ว่านี่มันผิดกฎหมาย แต่ห้าปีที่ผ่านมาโม่ไป๋ก็ช่วยเธอแล้วก็ดูแลเธอมาโดยตลอดนะ ตอนนี้ที่โม่ไป๋ทำแบบนี้ มันคงมีความเข้าใจผิดอะไรกันสักอย่างแน่ๆ เธอไม่ให้ฉันโทรแจ้งตำรวจ เธอคงจะมีวิธีของเธออยู่” เผยจ้าวเหิงมองเธอเงียบๆ โจวชวงชวงพูดต่อว่า: "คนเราน่ะต้องมีเมตตากันบ้าง แล้วก็ต้องให้โอกาสคนอื่นในการกลับตัวกลับใจไม่ใช่หรอ?" หลังจากสบต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 771
จนกระทั่งก่อนขึ้นเครื่อง โจวชวงชวงก็ยังโทรหาฉินเย่ไม่ติดเลย “ฉันหมดคำจะพูดจริงๆ หยินอู้ชอบผู้ชายแบบนี้ไปได้ยังไง แล้วยังมาให้ฉันช่วยบอกเขา ฉันว่าถ้าเธอกับโม่ไป๋คบด้วยกัน อย่างน้อยโม่ไป๋คงไม่มีทางที่จะไม่รับโทรศัพท์” เนื่องจากในตอนนี้หยินอู้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นอันตราย อารมณ์ของโจวชวงชวงจึงซับซ้อนเป็นพิเศษ ในขณะที่โทรหาฉินเย่ เนื่องจากอีกฝ่ายไม่รับสายเลย ในตอนนี้ชวงชวงจึงแทบจะอยากดุด่าฉินเย่แบบสาดเสียเทเสีย ถึงขั้นคิดว่าเขาไม่คู่ควรกับหยินอู้ เผยจ้าวเหิงที่ทำงานด้วยกันกับเธอมาหลายปีไม่เคยเห็นเธอสติแตกขนาดนี้มาก่อน “ใจเย็นๆลงหน่อยได้ไหม อาจจะมีเหตุผลที่เขาไม่รับสาย” “เหตุผลอะไรล่ะ? โทรไปตั้งหลายครั้งแต่ไม่มีใครรับสาย ถึงจะยุ่งแค่ไหนแต่ก็คงไม่ถึงขั้นรับสายไม่ได้เลยสักครั้งเดียวหรอกนะ ผู้ชายแบบนี้เชื่อถือไม่ได้ ไม่ว่าเขาจะมีเหตุผลอะไรก็ตาม ถ้าฉันเจอหยินอู้ ฉันจะบอกเธอ”ริมฝีปากบางของเผยจ้าวเหิงขยับ เขาคิดจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุดก็ล้มเลิกความคิดนั้น ในขณะนี้ เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไร ท้ายที่สุดแล้ว คนที่ตกอยู่ในอันตรายก็เป็นถึงเพื่อนรักของเธอ ไม่ว่าเขาจะสงสารแค่ไหน เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-19คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 772
หลังจากที่เขาจากไป เสิ่นหยินอู้ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตอนนี้เป็นไปได้สองทาง ทางหนึ่งคือโม่ไป๋ยังไม่รู้เรื่องซิมการ์ด คงจะแค่คิดว่าเธอจงใจก่อปัญหาให้เขา และจะทำจนกว่าเขาจะส่งเธอกลับจีนถึงจะหยุด อีกทางหนึ่งคือโม่ไป๋รู้เรื่องซิมการ์ดแล้ว แต่เพียงว่าเป็นเพราะเธออยู่ในห้องน้ำ เขาจึงเข้ามาไม่ได้ ท้ายที่สุดเขาก็อยู่ด้านนอก แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อว่าที่เธอบอกว่าจะแช่น้ำนั้นจะเป็นเรื่องจริง แต่เขาก็ไม่กล้าเปิดประตูเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้า แม้ว่าเขาจะตามจีบเธอมาห้าปีแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยทำอะไรที่ล้ำเส้นเลย ในด้านนี้ โม่ไป๋ก็ให้เกียรติเธอเป็นอย่างมาก คนสองคนที่เคารพให้เกียรติซึ่งกันและกันมาโดยตลอด เหตุใดจึงกลายมาเป็นเช่นนี้ได้? เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็อดไม่ได้ที่จะจุ่มหน้าของเธอลงไปในน้ำเพื่อให้หัวของเธอโล่งขึ้นมาสักนิด เธออยู่ในสภาวะที่ตึงเครียดมากมาตลอดทั้งวัน จนกระทั่งเธอติดต่อกับโจวชวงชวงได้ เธอจึงรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างยิ่ง ต่อจากนี้ คงจะมีศึกหนักทีที่กำลังจะเกิดขึ้น เนื่องจากเธอต้องยื้อเวลา เสิ่นหยินอู้แช่น้ำไปจนกระทั่งอุณหภูมิของน้ำเปลี่ยนจากร้อนเป็นเย็น แต่เธอก็ยังไม่ลุกขึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-19คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 773
หลังจากที่เสิ่นหยินอู้เป่าผมเสร็จแล้ว เธอก็นอนพักผ่อน อาจเป็นเพราะฤทธิ์ยาในร่างกายเธอยังไม่หมด เมื่อเธอนอนลงจึงผลอยหลับไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอได้สติ เธอก็ได้ยินบทสนทนาเล็กๆน้อยๆดังมาจากด้านนอก “ประธานโม่ คุณหนูเสิ่นยังไม่ตื่นเหรอครับ?” "อืม" “แต่รถของเราพร้อมแล้ว เราต้องออกเดินทางกันแล้วนะครับ” โม่ไป๋มองไปยังประตูห้องที่ปิดอยู่และเม้มริมฝีปากบาง: "เธอเหนื่อย ให้เธอนอนอีกสักพักเถอะ" “แต่ประธานโม่…” ผู้ช่วยเฉินดูเหมือนลังเลเล็กน้อย แต่จู่ๆเสียงของโม่ไป๋กลับเย็นชาขึ้นมา “ผมบอกว่าให้เธอนอนอีกสักพัก ไม่เข้าใจเหรอ? ต้องให้ผมพูดซ้ำไหม?” จู่ๆเขาก็โมโห ผู้ช่วยเฉินก็คาดไม่ถึงเหมือนกัน เขาจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก และทำได้เพียงพยักหน้า "เข้าใจแล้วครับ" ผู้ช่วยเฉินเดินออกไป พูดกับคนที่อยู่ข้างนอกไม่กี่ประโยค จากนั้นจึงเฝ้าอยู่ด้านนอก ในความเป็นจริง เขาต้องการจะเตือนโม่ไป๋ว่าพวกเขาอยู่ที่นี่นานเกินไปแล้ว และคุณหนูเสิ่นก็ได้พบกับคนอื่นในระหว่างนี้ คนเหล่านั้นไม่ใช่คนของพวกเขา ซึ่งมันควบคุมได้ยาก ถ้าเกิดปัญหาใหญ่ขึ้น มันจะจัดการยาก แม้ว่าเขาจะคิดว่าโม่ไป๋บ้า แต่เรื่องทุกอย่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-19คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 774
ขณะเสิ่นหยินอู้เปิดประตูออกไป เสียงประตูก็ดังขึ้น พวกเขาหันกลับมาและสบตาเข้ากับเธอภาพตรงหน้านี้ทำให้หัวใจของเสิ่นหยินอู้แทบจะสลาย เธอรีบพุ่งเข้าไปด้านหน้าแล้วถามว่า "พวกคุณทำอะไรกับลูกๆของฉัน?" ผู้ช่วยเฉินไม่คาดไม่ถึงว่าเสิ่นหยินอู้จะเห็นเขาในขณะที่เขากำลังทำอะไรเช่นนี้ เดิมทีเขารอเธอมาเกือบสองชั่วโมง เธอก็ยังไม่ตื่น ดังนั้นเขาจึงคิดที่จะพาเด็กๆทั้งสองคนออกจากห้องไปก่อน เมื่อเสิ่นหยินอู้ตื่นขึ้นมา แม้ว่าเธอจะไม่ยินยอมที่จะไป แต่เพื่อเด็กๆแล้ว เธอก็จะทำได้เพียงต้องจำใจออกไปกับพวกเขาอย่างโดยดี คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะตื่นมาในเวลานี้ “คุณหนูเสิ่น คุณกำลังเข้าใจผิด... คุณฟังผมอธิบายก่อน” “เข้าใจผิดเหรอ? เข้าใจผิดแบบไหนกันที่ทำให้คุณต้องแอบเข้ามาพาลูกๆของฉันออกไป?” ขณะที่พูด เสิ่นหยินอู้ก็ก้าวไปข้างหน้าและคว้าลูกหนึ่งคนในนั้นมา จากนั้นจึงเดินไปที่ด้านหน้าอีกคนหนึ่ง: "พาลูกของฉันกลับไปที่เดิม!" ชายคนนั้นมองผู้ช่วยเฉินด้วยความลังเล เมื่อเห็นผู้ช่วยเฉินพยักหน้า เขาก็วางเสิ่นซือเหนียนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขากลับลงไปบนเตียง เสิ่นหยินอู้อุ้มลูกไว้และถอยกลับไป จากนั้นจึงไล่เขาออกไป ผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-19คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 775
หลังจากที่เสิ่นหยินอู้พาเด็กน้อยสองคนกลับเข้าไปในห้อง เธอก็ล็อคประตูห้อง เธอรู้ดีว่าเธอคงจะไม่สามารถอยู่ที่นี่ต่อได้เป็นเวลานาน เมื่อเห็นวิธีที่ผู้ช่วยเฉินทำเมื่อครู่นี้ เรื่องซิมการ์ดคงแดงขึ้นมาแล้ว แต่แค่เขายังไม่ได้พูดออกมาให้ชัดเจนก็เท่านั้น แต่หลังจากผ่านปัญหาเมื่อครู่นี้มา เด็กน้อยทั้งสองก็ตื่นขึ้นแล้ว พวกเขาขยี้ตาแล้วมองเธอ “หม่ามี๊ เมื่อกี้พวกหม่ามี๊คุยอะไรกันหรอคะ?” เสิ่นหยินอู้ลูบหัวของเธอเบาๆ : "ตื่นแล้วเหรอ? หิวไหม อีกเดี๋ยวลุงโม่ไป๋มา เราค่อยให้เขาช่วยหาร้านไอศกรีมแบบที่มีที่จีนให้นะ โอเคไหม?" ในตอนแรกพวกเขาทั้งสองไม่ได้คิดถึงไอศกรีม แต่เมื่อเสิ่นหยินอู้พูดถึงมันขึ้นมา ความตะกละในท้องของเด็กน้อยก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาในทันที "ได้ค่า" ไม่นานหลังจากที่เธอพูดจบ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น “หยินอู้” เสียงของโม่ไป๋ดังขึ้นจากที่ด้านนอกประตู จากนั้นเขาก็เปิดประตูและเดินเข้ามา “ลุงโม่ไป๋” เนื่องจากเธอยังคงคิดถึงเรื่องการกิน เสิ่นเหมิงเหมิงจึงประจบประแจงเป็นพิเศษ ทันทีที่เธอเห็นโม่ไป๋ เธอก็อ้าแขนออกเพื่อจะกอดเขาทันที โม่ไป๋ก้าวไปข้างหน้าและอุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขนของเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 776
โม่ไป๋ยืนอยู่เงียบๆ อาจเป็นเพราะสามารถรับรู้ได้ถึงอารมณ์ของเสิ่นหยินอู้ที่คิดจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างตรงไปตรงมากับเขา เขาเม้มริมฝีปากบางเล็กน้อยแล้วมองเสิ่นหยินอู้ด้วยสายตาที่หมดหวังเป็นอย่างมาก “แล้วถ้าไม่ส่งกลับไปล่ะ?” เสิ่นหยินอู้กระตุกริมฝีปากด้วยความเย้ยหยัน: "ถ้าไม่ งั้นจากนี้ไปเราก็ไม่ใช่เพื่อนกันอีก แล้วก็... นายจะทำให้เด็กๆทั้งสองผิดหวัง" เสิ่นซือเหนียนค่อนข้างเข้าใจอะไรง่าย เขาเพียงได้ยินเสิ่นหยินอู้พูด แล้วก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มอีก แต่เหมิงเหมิงสดใสอยู่ไม่นิ่ง และยังขี้สงสัยเป็นอย่างมาก หลังจากได้ยินเธอพูดเช่นนี้ สมองเล็กๆของเธอก็เต็มไปด้วยความสงสัย “ลุงโม่ไป๋ทะเลาะกับหม่ามี๊เหรอคะ? อย่าทะเลาะกันสิคะ เหมิงเหมิงกลัว” เสียงที่นุ่มนวลของเด็กสาวตัวเล็กๆแทรกซึมเข้าไปในก้นบึ้งหัวใจของโม่ไป๋ราวกับสายไหม ความดื้อรั้นในส่วนลึกของจิตใจโม่ไป๋ก็อ่อนลงเล็กน้อย “วางเหมิงเหมิงลงแล้วให้เธอกลับมาหาฉัน” ในขณะที่โม่ไป๋กำลังจะปลอบเด็กสาวตัวน้อย จู่ๆเสิ่นหยินอู้กลับเรียกร้องความต้องการของเธอจากโม่ไป๋ ในขณะนี้ มือของโม่ไป๋ยังคงวางอยู่บนหลังของเด็กสาวตัวน้อย เขาพูดเบาๆว่า : "หยิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20
บทล่าสุด
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 858
แม้ว่าในที่สุดเขาก็พบเธอ แต่ใครจะกล้ารับประกันกับสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นได้? "พอได้แล้ว" เมื่อเห็นเธอกัดริมฝีปากล่างและคิดจะพูดอะไรอื่นอีก ฉินเย่ก็เอามือใหญ่โอบไปที่เอวบางของเธอ "ไม่ต้องคิดแล้ว ในเมื่อผมเลือกที่จะอยู่ นั่นก็หมายความว่าผมมั่นใจ" “แต่... เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรทำตั้งแต่แรกนะ” “นั่วนั่ว” ฉินเย่เรียกชื่อเธอด้วยเสียงแผ่วเบา “การจะทำอะไรสักอย่างน่ะ ไม่มีคำว่าควรหรือไม่ควร มีแต่เต็มหรือไม่เต็มใจเท่านั้นแหละ” “ถ้าคุณรู้สึกเสียใจกับเรื่องที่ผมจะอยู่ที่นี่จริงๆ งั้นหลังจากที่ผมกลับไปที่จีนแล้วก็ลองคิดเรื่องที่จะเปลี่ยนสถานะให้ผมดูดีกว่าไหม?” เสิ่นหยินอู้เข้าใจในทันทีว่าเขาหมายถึงเรื่องการเรียกชื่อ เขาต้องการให้เด็กทั้งสองหยุดเรียกเขาว่าลุงเย่มู่และเรียกเขาว่าพ่อแทน หรือจะบอกว่า ที่เขาทำมามากขนาดนั้นก็เพียงเพื่อความปรารถนาเล็กๆน้อยๆเช่นนี้งั้นหรอ? เมื่อเธอคิดได้เช่นนั้น เสิ่นหยินอู้ก็นิ่งไป แล้วพูดว่า "คุณจะไม่บอกพวกเขางั้นหรอ?" ริมฝีปากของฉินเย่โค้งขึ้นเล็กน้อย เขาไม่ได้ตอบกลับคำพูดของเธอ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดเบาๆว่า: "ครั้งนี้ ผมจะไม่ไปเจอพวกเข
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 857
คำพูดทางจิตวิทยาเช่นนี้... ถ้าเขาบอกว่าเขาชอบลุงโม่ไป๋มากกว่า ถึงตอนนั้น... เมื่อคิดเช่นนั้น เสิ่นซือเหนียนก็พูดว่า: "ลุงโม่ไป๋อยู่กับพวกเรามานานกว่า" เมื่อได้ยิน ฉินเย่ก็กลั้นหายใจ "ถ้างั้น……" “แต่ลุงเย่มู่มาดูไลฟ์สดของเราบ่อยๆแล้วก็ให้รางวัลเราตลอดเลยด้วย” คำพูดประโยคหลังทำให้หัวใจที่กำลังจมดิ่งลงไปของฉินเย่ลอยกลับขึ้นมาอีกครั้ง เดิมทีเขาคิดว่าตามความคิดของซือเหนียน เขาคงจะหมดโอกาสแล้ว แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าคำพูดของซือเหนียนจะเปลี่ยนไป ซึ่งมันไม่ต่างกับเป็นการทำให้หัวใจของฉินเย่ลุกเป็นไฟ "แล้วไงต่อ?" ฉินเย่ยังคงรู้สึกประหม่ามากในขณะที่เขาถามคำถามนี้ออกมา เขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะสนใจความคิดของเด็กคนหนึ่งมากขนาดนี้ เพราะกลัวว่าเด็กคนนี้จะไม่เลือกเขาแต่ไปเลือกคนอื่นแทน "ก็……"เสิ่นซือเหนียนจงใจพูดเสียงยาว เมื่อเห็นว่าการหายใจของฉินเย่ดูเหมือนจะติดๆขัดๆขึ้นมา เขาก็คิดว่ามันค่อนข้างน่าขันเล็กน้อย เขาจงใจเอียงศีรษะแล้วพูดว่า: "ลุงเย่มู่กับลุงโม่ไป๋เสมอกันครับ" เสมอกัน? ฉินเย่ตกตะลึง “เสมอกันงั้นเหรอ?” “ลุงเย่มู่ หรือว่าลุงคิดว่าลุงจะแพ้ลุงโม่ไป๋เหรอครั
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 856
“ซือเหนียนคิดว่าลุงเย่มู่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมาเป็นพ่อของซือเหนียนกับเหมิงเหมิงไหม?” เขาถามว่ามีคุณสมบัติมากพอหรือไม่ ไม่ใช่ยินยอมหรือไม่ แม้ว่าเสิ่นซือเหนียนจะยังเด็ก แต่ความรู้ที่เขาได้เรียนมาก็มากมายพอสมควร ดังนั้นเขาจึงเข้าใจความหมายของคำพูดที่ฉินเย่พูดได้อย่างรวดเร็ว เขาตกตะลึงอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะพูดว่า "เอ่อ...ต้องดูว่าหม่ามี๊จะยอมหรือไม่ยอมครับ" “ลุงเย่มู่หมายความว่า ถ้าไม่เกี่ยวกับหม่ามี๊ เอาแค่ความเห็นของเหนียนเหนียนเองที่เป็นความคิดที่จากใจจริงที่สุด เหนียนเหนียนคิดว่าลุงเย่มู่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมาเป็นพ่อของเหนียนเหนียนกับเหมิงเหมิงไหม?” เสิ่นซือเหนียน: "..." "ไม่ต้องกลัว" มือใหญ่ของฉินเย่วางลงบนไหล่ของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน: "แค่พูดความจริงก็พอ" สิ่งที่ซือเหนียนต้องการจะพูดอาจทำให้ฉินเย่ไม่พอใจจริงๆ แม้ว่าลุงเย่มู่จะทำอะไรให้พวกเขามากมายในช่วงที่ผ่านมานี้ บวกกับที่ก่อนหน้านี้เขาเข้ามาดูพวกเขาในห้องไลฟ์สดเสมอ ความยิ่งใหญ่ของชื่อ 'ลุงเย่มู่เฉิน' ยังคงทรงพลังมากสำหรับเด็กน้อยสองคน ตัวอย่างเช่น คนแปลกหน้าคนหนึ่ง แม้ว่าจะเป็นพ่อแท้ๆของพวกเขา แต่หากไม่มีฉา
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 855
จากคำอธิบายของเสิ่นหยินอู้ เด็กน้อยทั้งสองเชื่อว่าตอนนี้โม่ไป๋กำลังป่วยอยู่ และจะดีขึ้นในอนาคต จนกว่าจะถึงตอนนั้น เขาจะยังคงเป็นลุงโม่ไป๋ของพวกเขา หลังจากได้รู้เรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าเด็กน้อยทั้งสองมีความสุขมาก ในเวลานี้ฉินเย่เข้ามาพอดี ทั้งสองจึงเข้าไปเกาะแกะเขา แน่นอนว่าเด็กน้อยทั้งสองยังคงเรียกเขาว่าลุงเย่มู่ เสิ่นซือเหนียนน่ะไม่เท่าไร แต่เสิ่นเหมิงเหมิงกลับไม่คิดอะไรเลย เธอถึงกับเอื้อมมือไปทางฉินเย่เพื่อที่จะให้เขาอุ้ม ฉินเย่ไม่ได้คิดอะไร เมื่อเห็นว่าเธอต้องการให้เขาอุ้ม เขาก็คุกเข่าลงไปหาเธอ เสิ่นหยินอู้เห็นเช่นนั้นจึงรีบเดินเข้าไป “เหมิงเหมิง ลุงเย่มู่ยังบาดเจ็บอยู่” เพียงประโยคเดียวมันก็ทำให้เหมิงเหมิงหยุดการกระทำของเธอลง และมองไปที่ฉินเย่อย่างว่างเปล่า จากนั้นจึงรีบดึงมือของเธอกลับมา จู่ๆเด็กสาวตัวน้อยก็หยุดพูด และถึงกับถอยหลังไปสองก้าวเพื่อเลี่ยงไม่ให้ฉินเย่แตะต้องเธอได้ การกระทำของเธอทำให้ฉินเย่ตกตะลึงเล็กน้อย หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "มันเป็นแค่แผลเล็กๆน้อยๆเอง อีกอย่าง เธอยังตัวเล็กขนาดนี้ คงไม่ทำให้แผลของผมแย่ลงหรอกมั้ง?" เ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 854
หลังจากได้ยินเช่นนั้น หลี่มู่ถิงก็พูดเสริมในทันที: "ใช่ครับ คุณหนูเสิ่น ประธานฉินพูดถูก การไม่มีข่าวอะไรเลยเป็นเรื่องที่ดีที่สุด สบายใจเถอะครับ เราจะตรวจสอบต่อไป ถ้ามีโอกาสช่วยเขาออกมา เราก็จะทำอย่างเต็มที่แน่นอน” แม้ว่าพวกเขาจะพยายามปลอบใจเธออย่างเต็มที่ แต่อารมณ์ของเสิ่นหยินอู้ก็ไม่ดีขึ้นเลย เธอเอนตัวพิงไปกับหน้าต่างและมองไปในที่ไกลๆด้วยความสงบ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆเรื่องถึงกลายมาเป็นเช่นนี้ได้ ในตอนแรกทุกคนต่างก็ยังใช้ชีวิตตามปกติของตัวเองอยู่เลยแท้ๆ แต่จู่ๆเรื่องก็กลับร้ายแรงขึ้นมาเช่นนี้“หม่ามี๊ เป็นอะไรไปหรอคะ?” เสียงของเด็กน้อยทั้งสองดังมาจากด้านหลัง ดึงเสิ่นหยินอู้ให้กลับมามีสติอีกครั้ง เมื่อเธอได้สติ เธอก็เห็นเด็กน้อยสองคนมองเธอด้วยความเป็นห่วง “เหมิงเหมิง เหนียนเหนียน”พวกเขาทั้งสองเดินเข้าไปหาเธอพร้อมๆกันและกอดเธอไว้ “หม่ามี๊คะ ช่วงนี้หม่ามี๊ดูไม่แฮปปี้เลยนะคะ” ใช่สิ เธอออกมาแล้ว แต่ทำไมเธอถึงยังไม่มีความสุขล่ะ อาจเป็นเพราะเรื่องราวยังไม่ได้คลี่คลายลงอย่างสมบูรณ์ แต่ต่อหน้าลูกๆทั้งสอง เสิ่นหยินอู้ไม่สามารถแสดงออกมาให้ชัดเจนเกินไปได้ ดังนั้นเ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 853
ฉินเย่สัญญาว่าจะไปตรวจสอบเรื่องนี้ให้เธอ รวมถึงอาการบาดเจ็บของผู้ช่วยเฉินด้วย คนของเขาสามารถจัดการเรื่องอะไรต่างๆได้อย่างรวดเร็วมาก ในวันถัดมา เสิ่นหยินอู้ก็ได้รับข่าวคราวล่าสุดของพวกโม่ไป๋ เขาก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน แต่ยังไม่มีร่องรอยของผู้ช่วยเฉินเลย “ไร้ร่องรอยงั้นเหรอ?” หลังจากที่เสิ่นหยินอู้ได้ยินเช่นนั้น เธอก็มีลางสังหรณ์แย่ๆขึ้นมาทันที เมื่อตอนที่เธอยังอยู่ที่บ้านของโม่ไป๋ ผู้ช่วยเฉินก็ไม่ได้ปรากฏตัวออกมาหลายวัน จากนั้นเมื่อเธอถามถึงเขา เขาจึงปรากฏตัวขึ้น แต่เมื่อเขาปรากฏตัว เขากลับได้รับบาดเจ็บสาหัส สิ่งสำคัญคืออาการบาดเจ็บของเขาหนักแค่ไหน เสิ่นหยินอู้ไม่สามารถรับรู้ได้เลย เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะถอดเสื้อของเขาออกมาเพื่อดูว่าเขาได้รับบาดเจ็บแค่ไหน ต่อมาเขาปล่อยเธอและพาเธอออกมา หลังจากที่เขากลับไป โม่ไป๋ก็คงจะยิ่งไม่เกรงใจเขามากขึ้น ตอนนี้... ไม่รู้เลยว่าเขาจะเป็นเช่นไร นอกจากนี้ โม่ไป๋ยังได้รับบาดเจ็บ เขาคงจะโกรธมากและระบายความโกรธทั้งหมดที่มีใส่ผู้ช่วยเฉินหรือไม่? และที่นี่คือที่ต่างประเทศ ถ้าหากว่า... เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้ เสิ่นหยินอู้ก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 852
คาดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายจะมีด้านนี้เหมือนกัน เมื่อคิดเช่นนั้น เสิ่นหยินอู้ก็หันไปมองเขา “ฉันไม่ได้อึดอัด แต่ตอนนี้คุณบาดเจ็บอยู่ คุณไม่ได้ต้องพักผ่อนเหรอ?” "อืม" ฉินเย่พยักหน้า: "ผมอยากให้คุณอยู่เป็นเพื่อนผม" เสิ่นหยินอู้ถอนหายใจ: "เมื่อคืนนี้ฉันอยู่กับคุณทั้งคืนไปแล้วไม่ใช่เหรอ?" เขาคงจะไม่ได้คิดที่จะให้เธออยู่กับเขาไปตลอดใช่ไหม? เธอยังต้องไปดูแลลูกๆ “นั่วนั่ว” เขาดึงเธอเข้ามาใกล้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา: "ผมเป็นคนป่วย ต้องการคนอยู่ด้วยในระยะยาว" เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ขัดขืน ฉินเย่ก็ดึงเธอขึ้นไปนั่งบนตักเขาแล้วเอามือพยุงไว้ที่เอวของเธอ ก่อนที่เธอจะทันได้โต้ตอบ เธอก็ตกเข้าไปในอ้อมแขนของเขาแล้ว ฉินเย่ก้มศีรษะลงและโน้มตัวเอาหน้าลงไปซุกไว้ที่ซอกคอของเธอ เขาสูดดมกลิ่นของเธอด้วยความละโมบ ลมหายใจอันร้อนรุ่มที่ออกมาทั้งหมดถูกปล่อยออกมาที่ซอกคอของเสิ่นหยินอู้ เธอรู้สึกถึงมันได้อย่างรวดเร็วและกระตุกหลายครั้ง หลังจากนั้นไม่นาน ดูเหมือนว่าฉินเย่จะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขาประทับริมฝีปากบางที่นุ่มนิ่มของเขาลงไปบนซอกคอของเธอ เมื่อเธอรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้น ในที่สุดเสิ่นหยินอ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 851
เขาคว้าโทรศัพท์ไปทั้งเครื่อง เสิ่นหยินอู้ไม่ได้จับโทรศัพท์เลย เธอไม่กล้าแย่งมันคืนมาเพราะกลัวว่าระหว่างการแย่งชิงโทรศัพท์กันจะทำให้บาดแผลของเขาฉีกกว้างขึ้น “บทลงโทษอะไรกัน? ต่อให้คุณจะพูดไม่เหมาะสม แต่ก็มันไม่เกี่ยวอะไรกับบาดแผลของคุณเลย” น่าเสียดายที่ไม่ว่าเธอจะพูดอย่างไร ฉินเย่ก็เหมือนจะไม่ได้ยินเธอ ราวกับว่าเขายินยอมที่จะรับบทลงโทษของตัวเอง เมื่อเห็นท่าทางที่นิ่งเฉยของเขา เสิ่นหยินอู้ก็พูดได้เพียงว่า: "ต่อให้คุณจะลงโทษตัวเอง แต่ก็ใช้วิธีอื่นก็ได้" วิธีอื่นเหรอ? ในที่สุดฉินเย่ก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองเธอ “แล้วคุณว่า ต้องลงโทษแบบไหนล่ะ?”เสิ่นหยินอู้คิดอย่างจริงจังอยู่สักพัก "วิธีลงโทษคุณน่ะมี แต่ไม่ใช่ตอนนี้ รอหลังจากที่แผลคุณหายดีแล้วก่อนเถอะ" “งั้นหลังจากลงโทษแล้ว คุณจะยกโทษให้ผมได้ไหม?” “เรื่องนี้ เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกทีนะ” คำพูดที่เขาพูดในวันนี้มันทำให้เธอโกรธมากจริงๆ เมื่อเห็นเช่นนั้น สายตาของฉินเย่มืดลงเล็กน้อย แต่เขากลับไม่ได้พูดอะไรอีก “เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน ฉันจะโทรตามคุณหมอมาทำแผลให้คุณใหม่” หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดฉินเย่ก็ยื่นโทรศัพท์ให้เธอหลังจ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 850
รวมถึงโม่ไป๋ด้วย การที่เขาลักพาตัวเธอไปอย่างกะทันหันก็เป็นสิ่งที่เธอคาดไม่ถึงเช่นกัน แต่สิ่งที่ฉินเย่พูดในตอนนี้ทำให้เสิ่นหยินอู้ตื่นตระหนกขึ้นมา แต่ในไม่ช้าเธอก็สงบลง “เรื่องนี้ยังไม่ได้เกิดขึ้นเลยนะ มันไม่เหมาะสมที่คุณที่จะยกตัวอย่างแบบนี้ขึ้นมา” คำตอบของเธอทำให้สายตาของฉินเย่มืดลงเล็กน้อย “เป็นเพราะผมยกตัวอย่างที่ไม่เหมาะสมหรือเพราะคุณไม่สามารถตอบคำถามของผมได้เลย หรือจะบอกว่าคำตอบของคุณก็เหมือนกับที่ผมคิดไว้” เมื่อได้ยิน เสิ่นหยินอู้ก็เม้มริมฝีปาก เธอพยายามจินตนาการถึงภาพนี้ในหัว หากฉินเย่ลักพาตัวเธอ และให้เธอกับลูกๆอยู่ด้วยกันกับเขาไปตลอดชีวิตเท่านั้น ไม่ได้ ต่อให้จะเป็นเขา แต่เธอก็รับไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นใคร ไม่ว่าพวกเขาจะสนิทสนมเพียงใด เธอก็ไม่สามารถยอมรับเรื่องที่พวกเขาทำผิดกฎหมายได้ เมื่อคิดเช่นนั้น เสิ่นหยินอู้ก็ไม่สนใจว่าคำพูดถัดไปจะทำร้ายจิตใจของฉินเย่หรือไม่ เธอพูดออกมาตรงๆ “ใช่ คุณพูดถูก ถ้าคุณลักพาตัวฉัน ฉันก็จะไม่อยู่กับคุณ” ดวงตาของฉินเย่มืดลง “แต่ในอีกความหมายหนึ่ง การที่ฉันไม่อยู่กับคุณมันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไปอยู่กับเขา ถ้าฉันจะอยู่กับคุณมัน
