บทที่ 553

เมื่อโกรธ เหตุผลของผู้คนมักจะถูกแทนที่ด้วยอารมณ์

แม้แต่ฉินเย่ก็ไม่มีข้อยกเว้นหากพูดถึงผู้หญิงที่เขารัก

แต่ทันทีที่หลี่มู่ถิงพูดประโยคนั้นไป เขาก็คิดได้

ความโกรธดับลงในทันที

เขาลดสายตาลง ปกปิดอารมณ์ที่แสดงผ่านดวงตาสีดำของเขา

ใช่สิ เขามีสิทธิ์อะไรที่จะโกรธล่ะ?

เป็นอย่างที่ผู้ช่วยของเขาบอกจริงๆ ห้าปีผ่านไปแล้ว และเขาควรจะดีใจที่เธอยังไม่ได้แต่งงาน ดังนั้นเขาจึงมีโอกาสที่จะนัดเธอออกมา ไม่จำเป็นต้องสนใจว่าอยู่ในสถานะไหน ตราบใดที่ชายคนนั้นไม่ใช่คนอื่น

เมื่อคิดเช่นนี้ ฉินเย่ก็กวาดสายตาไปมองหลี่มู่ถิง

“ก็ได้ ผมคิดไม่ถึงว่าคุณจะมีประโยชน์มากขนาดนี้”

"ใช่ไหมล่ะครับ?" หลี่มู่ถิงเห็นเขาเชยชม จึงถามถึงรางวัลทันที: "ประธานฉิน งั้นปีนี้คุณช่วยเพิ่มเงินเดือนให้ผมได้ไหมครับ?"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินเย่ก็หัวเราะเยาะ

"ไว้ค่อยคุย"

“คุณทำเรื่องที่ผมบอกให้ไปทำเสร็จหรือยัง?”

“เสร็จแล้วครับ พวกเขาบอกว่าจะย้ายไปในตอนเย็น พรุ่งนี้เราค่อยไปลูกของพวกเขา แต่ว่า... ประธานฉิน คุณจะแกล้งทำเป็นว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของคุณต่อหน้าเด็กๆทั้งสองคนเหรอครับ ผมเกรงว่าแบบนี้มันไม่ค่อยดีหรอกนะครับ”

"ไม่