เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 535
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-09-21 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 536
ฉินเย่เองก็กำลังคิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน“ประธานฉิน คุณ…ไม่รู้เหรอครับ?”ตอนนี้สายตาของหลี่มู่ถิงที่มองฉินเย่เปลี่ยนแปลงไป ดูอยากที่จะพูดฉินเย่เม้มริมฝีปาก สีหน้าหมองคล้ำเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมตนถึงไม่รู้เรื่องนี้?“เก็บของ ไปเมืองเจียงเฉิง”หลี่มู่ถิงพยักหน้า “เรียบร้อยแล้ว จะออกเดินทางเมื่อไหร่ครับ?”ฉินเย่ทำหน้าขรึม “ตอนนี้”ก่อนขึ้นเครื่องบิน ฉินเย่พูดกับหลี่มู่ถิง “นายหาคนไปสืบมาว่าตอนนี้เด็กสองคนนี้อยู่ไหน สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง ขอแบบละเอียด”“ครับประธานฉิน ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย”หลังจากขึ้นเครื่องบิน ฉินเย่นั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง แต่ในตากลับว่างเปล่าไม่มีอะไรเลยไม่คิดเลยว่าเหนียนเหนียนกับเหมิงเหมิงจะมีโอกาสเป็นลูกๆ ของเขา ไม่น่าล่ะเขาถึงได้รู้สึกผูกพันกับทั้งสองคนที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!วินาทีนี้ ความเจ็บปวด หรือทรมานใดๆ พลันจางหายไปหมดแล้วสำหรับฉินเย่หลี่มู่ถิงนั่งข้างๆ เขาพร้อมสมุดจดบันทึกเล่มหนึ่ง จากนั้นกล่าวเสียงต่ำว่า “ประธานฉิน ผมสั่งให้คนไปสืบดูแล้ว จะรู้ผลในคืนนี้ ไม่ก็พรุ่งนี้เลย”“อืม”หลี่มู่ถิงมองฉินเย่แวบหนึ่ง แล้วละสายตา จนถึงตอน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-21คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 537
เมื่อครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง เฉียวลี่ซือก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีก แต่เปลี่ยนเป็นถามว่าตอนนี้เสิ่นหยินอู้พี้กอยู่ที่ไหน“อยู่บ้านที่โม่ไป๋เตรียมไว้ให้ตอนแรกน่ะ แน่นอนว่าฉันจ่ายค่าเช่าด้วย”ที่เสริมประโยคหลังเข้าไป เพราะกลัวว่าเฉียวลี่ซือจะเข้าใจผิดเป็นไปตามคาด เฉียวลี่ซือได้ยินดังนั้น ก็สะท้านตกใจเล็กน้อย“จ่ายค่าเช่า? โม่ไป๋จะรับค่าเช่าจากเธอเหรอ?”“ถ้าเขาไม่รับ ฉันก็ไม่อยู่”เฉียวลี่ซืออึ้งอยู่พักหนึ่ง จากนั้นพูดยิ้มๆ “เยี่ยมจริงๆ เขาก็ทำอะไรเธอไม่ได้ ทำได้แค่รับเงินจากเธอแล้ว”เฉินหยินอู้ยิ้ม แต่ไม่พูดอะไรต่อ“แต่ว่า เธอกีดกันเขามากเกินไปไหม? เขาดีกับเธอมากเลยนะ เธอไม่พิจารณาดูหน่อยจริงๆ เหรอ?”“ลี่ซือ เพราะว่าเขาดีกับฉันจริงๆ ฉันก็เลยคบกับเขาไม่ได้ไง ไม่อย่างนั้นฉันจะทำร้ายเขา และไม่เป็นผลดีกับเขาด้วย”เฉียวลี่ซือส่ายศีรษะ“เฮ้อ ฉันไม่เข้าใจพวกเธอเลยจริงๆ แต่เธอตัดสินใจเอาเองก็พอแล้วล่ะ”พูดคุยกับเธออยู่พักหนึ่ง เวลาก็ไม่เช้าแล้ว เสิ่นหยินอู้จึงพาเด็กทั้งสองคนกลับบ้านตอนกลับ เฉียวลี่ซืพูดขึ้น “พรุ่งนี้จะให้ฉันช่วยดูแลเด็กๆ อีกไหม?”“ไม่ต้องแล้ว ฉันหมดธุระแล้วน่ะ พรุ่งนี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-21คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 538
เขาพูดชื่อโรงเรียนแห่งหนึ่งออกมา หลี่มู่ถิงก็รีบเปิดแผนที่ดูทันที“เจอแล้วครับ อยู่แถวบริษัทคุณเสิ่นครับ”ฉินเย่กวาดมองแวบหนึ่งหลี่มู่ถิงชี้ไปที่แผนที่“บริษัทของคุณเสิ่นอยู่ตรงนี้ โรงเรียนอยู่ตรงนี้ครับ”ฉินเย่มองแผนที่ในโทรศัพท์ เขานึกถึงเด็กน่ารักทั้งสองคน แล้วนึกถึงดวงตาและคิ้วที่คล้ายกับตนถึงขีดสุดนั่นแล้ว ก็ไม่ได้พูดอะไรผ่านไปนาน เขาถึงจะละสายตา“ขึ้นไปกันเถอะ”-วันรุ่งขึ้นตอนที่เสิ่นหยินอู้พาเด็กทั้งสองคนไปโรงเรียน เธอไม่ทันสังเกตเลยว่ามีรถสีดำสนิท ไม่ว่าจะเป็นตัวรถหรือหน้าต่างรถก็ตามคันหนึ่งจอดอยู่ระแวกหน้าโรงเรียน เพราะว่ารถที่มาส่งลูกๆ เยอะมาก ดังนั้นเสิ่นหยินอู้จึงไม่ได้สังเกตเลยทำได้เพียงมองดูเด็กทั้งสองคนเดินเข้าไปจากหน้าประตูโรงเรียน แล้วอำลาตนเสิ่นหยินอู้ย่อตัวลง รู้สึกว่าเด็กทั้งสองคนจุ๊บเข้าที่แก้มของตนคนละฝั่ง“บ๊ายบายครับ/ค่ะหม่ามี๊”“รีบเข้าไปเถอะ”เสิ่นหยินอู้ผลักกระเป๋าน้อยของทั้งสองคนให้เข้าไปข้างในหลังจากที่พวกเขาเข้าไปแล้ว เสิ่นหยินอู้ถึงจะลุกขึ้น แล้วเตรียมตัวกลับขณะที่ผ่านรถสีดำนั้น จู่ๆ เสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกถึงบางอย่าง เธอหยุดฝีเท้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-21คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 539
ผู้อำนวยการโรงเรียนออกมาต้อนรับฉินเย่ด้วยตัวเองความจริงตอนที่รู้ว่าฉินเย่จะมาโรงเรียนของพวกเขา ผู้อำนวยการโรงเรียนก็รู้สึกอึ้งเหมือนกันฉินเย่ที่เป็นผู้สำเร็จในทางธุรกิจ เขาเองก็รู้จัก แต่การที่เขาบอกว่าจะมาเยี่ยมชมบรรยากาศของโรงเรียนนั้น เขาอึ้งเหมือนกันเพราะเขาไม่ได้รับข่าวที่บอกว่าฉินเย่แต่งงาน หรือมีลูกแล้วเลยนี่หลังจากที่เขาพูดความสงสัยนี้ออกมา ภรรยาของเขากลับบอกว่า “คุณจะสนใจว่าคนอื่นเขาจะมีลูกหรือไม่มีลูกทำไม คนอื่นเขาอาจจะเตรียมตัวไว้ก่อนก็ได้ คนรวยเขาชอบเตรียมตัวล่วงหน้า ไม่ต้องไปคิดเยอะหรอก คนอื่นเขาก็แค่มาเยี่ยมชมดูเฉยๆ คุณแค่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก็พอ”เมื่อได้ยินคำพูดของภรรยาแล้ว ผู้อำนวยการสวีก็ยิ้มต้อนรับฉินเย่ แล้วพาเขาเดินชมรอบโรงเรียน“สภาพแวดล้อมรอบๆ โรงเรียนของเราไม่เลวเลย หากอนาคตประธานฉินมีลูก สามารถพิจารณาโรงเรียนของเราดูได้นะครับ”น่าเสียดายที่ไม่ว่าเขาจะพูดยังไง สีหน้าของฉินเย่ก็ยังคงนิ่งขรึมราวกับไม่สะทกสะท้านอะไรเลยผู้อำนวยการพาคนเดินไปทางห้องเรียนขณะนี้ยังไม่ถึงเวลาเรียน เด็กๆ หลายคนเพิ่งมาถึงห้องเรียน บางคนก็ยังมาไม่ถึง“ตอนนี้เป็นช่วงอัธยาศ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-22คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 540
“ไอ้แก่ ดูซิว่าเด็กๆ เหมือนประธานฉินจากฉินซื่อกรุ๊ปไหม?”ได้ยินดังนั้น ผู้อำนวยการสวีก็มองเขาอย่างน่าสนใจ ตอนที่ไม่พูดถึงว่าไปอย่าง แต่พอถูกเขาพูดถึง เขาก็รู้สึกคล้ายกันมาก“เหมือนมากจริงๆ”“หรือจะเป็นลูกของประธานฉิน?”“ไร้สาระ เขาจะมีลูกเหรอ? แค่แต่งงานของยังไม่เคยเลย”“ก็จริง ก่อนหน้านี้มีเหตุการณ์ที่พาลูกไปศัลยกรรม เพื่อแทรกเข้าตระกูลฉินไม่ใช่เหรอ? แต่ก็ไม่สำเร็จ ยิ่งไปกว่านั้นบนโลกนี้มีคนหน้าคล้ายก็ไม่แปลก อาจจะไม่ใช่สายเลือดของเขาก็ได้”ผู้อำนวยการสวีฟังเสียงบ่นจากภรรยาอยู่ข้างๆ แล้วอดมองหน้าจอแวบหนึ่งไม่ได้ เขาคิดในใจ ‘นี่ไม่เหมือนกับพวกที่ไปศัลยกรรมจริงๆ นะ นี่มันเหมือนจริงๆ’แน่นอนว่า คำพูดแบบนี้ เขาไม่กล้าพูดต่อหน้าฉินเย่อยู่แล้ว ตอนนี้ฉินเย่มองเด็กสองคนนี้อยู่นิ่งๆ สงสัยคงจะคิดเหมือนตนแหละมั้ง?ฉินเย่มองเด็กสองคนไม่ละสายตา จากนั้นก็เดินเข้าไป“ประธานฉิน”ผู้อำนวยการสวีเห็นดังนั้น ก็คิดจะเดินเข้าไป แต่กลับถูกหลี่มู่ถิงห้ามเอาไว้“ผู้อำนวยการสวี ประธานฉินของเราคงอยากเข้าไปทักทายเด็กสองคนเฉยๆ น่ะ คุณคงไม่ได้จะห้ามเรื่องนี้ด้วยหรอกมั้ง?”“แต่ว่า…” ผู้อำนวยการสวีทำหน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-22คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 541
“คุณลุงอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?”เพราะครั้งก่อนที่เจอกันอยู่บนเครื่องบิน แถมหลังจากกลับมาแล้ว ก็ไม่เจอกันนานแล้ว จู่ๆ ก็มาเจอฉินเย่ที่นี่ เสิ่นเหมิงเหมิงจึงแปลกใจเล็กน้อยฉินเย้ได้ยินเสียงเล็กๆ อ่อนๆ แล้ว ริมฝีปากพลันโค้งขึ้นอย่างอดไม่ได้แค่ฟังก็รู้ว่าเด็กคนนี้ได้รับความเอ็นดูมากแน่ๆ แถมยังขี้อ้อนด้วยเหมือนตอนอยู่ในไลฟ์ไม่มีผิด เป็นเด็กมีชีวิตชีวา“มาเยี่ยมชมโรงเรียนน่ะ ไม่คิดว่าจะได้เจอพวกหนูสองคนที่นี่”สายตาของฉินเย่มองไปที่เสิ่นซือเหนียนแวบหนึ่งเขาไม่ได้ขี้อ้อน และไม่ทำตัวเป็นมิตรเท่าเสิ่นเหมิงเหมิง ถึงขนาดตอนที่เขาย่อตัวนั่งลง เด็กหนุ่มคนนี้ยังทำท่าเหมือนป้องกันตัวขึ้นมา ทั้งยังจับมือของเด็กผู้หญิงเป็นครั้งคราวด้วยนี่เป็นการป้องกันตัวจากเขาแต่ฉินเย่กลับไม่โกรธ กลับกันยังรู้สึกชื่นชมเสิ่นซือเหนียน“เอ๋? คุณลุงสุดหล่อมาเยี่ยมชมโรงเรียนเหรอคะ? คุณลุงแต่งงานรึยังคะ? มีลูกหรือยัง?”เสิ่นเหมิงเหมิงเป็นเด็กขี้สงสัยอย่างเห็นได้ชัด โยนคำถามออกมาไม่หยุดฉินเย่เลิกคิ้วขึ้น ยังคิดไม่ออกว่าจะตอบอย่างไรดีหลังจากนั้น เขาก็มองไปที่เสิ่นซื่อเหนียนที่ทำตัวระมัดระวังว่า “อย่าเรียกคุณลุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-22คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 542
“ดีเลยๆ”ผู้อำนวยการสวีที่ยืนห่างออกไปเห็นพวกเขา ‘พูดคุยกันสนุกสนาน’ ความสงสัยในใจก็ยิ่งเพิ่มพูน แล้วหันไปมองหลี่มู่ถิง จากนั้นถามออกไปว่า“ผู้ช่วยหลี่ พวกเขาเป็นอะไรกันเหรอครับ?”หลี่มู่ถิงยิ้มแย้ม แล้วไม่ยอมบอก“ลองเดาดูสิ?”ผู้อำนวยการสวี “…”เขาจะกล้าเดาได้ยังไง?-เพราะคุยกันไม่สอดคล้องกัน บวกกับเด็กๆ ต้องเข้าเรียนแล้ว ดังนั้นฉินเย่จึงทำได้เพียงอยู่ต่อยี่สิบนาทีแล้วกลับเมื่อกลับมาถึงรถ เห็นได้ชัดว่าเขาอารมณ์ดีมากหลี่มู่ถิงเห็นดังนั้น ก็ใช้โอกาสนี้ยื่นแก้วเก็นความร้อนให้เขา “ประธานฉิน วันนี้อากาศหนาว ดื่มน้ำอุ่นสักหน่อยครับ”ฉินเย่อารมณ์ดีอยู่ จึงรับแก้วจากหลี่มู่ถิงมา แล้วดื่มไปสองอึกสิ่งที่อยู่ในแก้วเก็บความร้อนเป็นผลข้าวโอ๊ตบวกนมสดที่หลี่มู่ถิงชงให้เขา ตอนนี้อุ่นกำลังพอดี ช่วยเพิ่มความอบอุ่นได้มากหลี่มู่ถิงมองดูเขา อาจเป็นเพราะอารมณ์ดีอยู่ ก็เลยดื่มไปหลายอึกถึงจะคืนแก้วให้เขา“ประธานฉิน ดื่มอีกสักหน่อยไหมครับ บำรุงร่างกายหน่อย เพราะตอนนี้คุณ…ไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว”ได้ยินดังนั้น มือที่ถือแก้วของฉินเย่พลันชะงัก ดวงตาทรงยาวของเขาหลุบลงราวกับเชื่อฟังคำพูดของหลี่มู่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-22คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 543
ตอนเย็น เสิ่นหยินอู้ไปรับเด็กทั้งสองคนเลิกเรียนตามเวลาหลังจากที่รับพวกเขาแล้ว ตอนที่ออกจากโรงเรียน เสิ่นหยินอู้ก้เห็นรถสีดำคันนั้นอีกรถสีดำคันนั้นเลื่อนตำแหน่งแล้ว แต่ยังคงจอดนิ่งเหมือนเดิมบางที อาจเป็นรถของผู้ปกครองก็ได้ เธออาจคิดมาไปเองช่วงนี้ยุ่งๆ เธอไม่มีเวลาซื้อรถ แต่สองสามวันนี้เธอเสียเวลาเดินทางมามากแล้ว เสิ่นหยินอู้รู้สึกว่าตนควรซื้อรถสักคันแล้วไม่อย่างนั้นต้องรับส่งเด็กๆ ทุกวันไม่ค่อยสะดวกนักหลังจากกลับไปถึง เสิ่นหยินอู้ก็เริ่มหารถเพราะว่าหลังจากนี้ลูกๆ ต้องใช้เงินเยอะ อีกอย่างรถก้เป็นแค่ยานพาหนะ ดังนั้นเสิ่นหยินอู้จึงไม่คิดจะซื้อรถที่แพงมาก คิดไว้ให้อยู่ราวๆ สองแสนก็พอเธอดูรถเร็วมาก ไม่นานก็เจอรุ่นที่ราคาสูงกว่าหน่อย ตัดสินใจซื้อพรุ่งนี้เลยเมื่อถึงเวลานอน เสิ่นหยินอู้ก็เร่งให้ทั้งสองคนเข้านอน ทั้งสองคนเชื่อฟังมาก ต่างคนต่างกลับเข้าห้องนอนเสิ่นหยินอู้เดินไปตรงริมหน้าต่าง กำลังจะปิดม่าน ทว่าหางตาของเธอกลับพบรถสีดำคันหนึ่งจอดอยู่ เหมือนคันที่อยู่หน้าโรงเรียนไม่มีผิดดังนั้น เสิ่นหยินอู้จึงชะงัก แล้วขมวดคิ้วขึ้นเบาๆเป็นเพราะกลางคืนพร่ามัว หรือเพราะเธอตาฝาดก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-23
บทล่าสุด
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 872
แต่ในไม่ช้า สายตาของฉินเย่ก็เปลี่ยนไปเพราะเขาเห็นฉากหลังด้านหลังของเธอ “คุณอยู่บ้านเหรอ?” เสิ่นหยินอู้เห็นเขามองฉากหลังที่อยู่ด้านหลัง ไม่รู้ด้วยเหตุใด เธอก็รู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย อาจเป็นเพราะเธอไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอให้อภัยเขาเร็วขนาดนี้ และเธอก็รู้สึกไม่เต็มใจอยู่เสมอ แม้ว่าทั้งสองจะเข้าใจผิดกันในตอนแรก แต่เขาก็ทำร้ายเธอจริงๆ แม้ว่าเธออยากอยู่กับเขา แต่เธอไม่ได้ต้องการให้อภัยเขาเร็วขนาดนี้ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ตอบอะไร อีกทั้งยังลดสายตาลงต่ำ สายตาของฉินเย่มืดลงเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักถึงสิ่งที่เธอกำลังคิดได้ จึงเปลี่ยนหัวข้อ “เหมิงเหมิงกับเหนียนเหนียนนอนแล้วหรอ?” เมื่อได้ยินหัวข้ออื่น เสิ่นหยินอู้ก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดว่า "น่าจะหลับไปแล้วนะ คืนนี้พวกเขานอนกับ... " เมื่อเธอพูดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็ชะงักไปอีกครั้ง ฉินเย่อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วจึงพูดต่อจากคำพูดของเธอ “ตอนนี้เหมิงเหมิงกับเหนียนเหนียนอยู่กับพ่อแม่งั้นเหรอ?”เสิ่นหยินอู้พยักหน้า “อืม พวกผู้ใหญ่ชอบพวกเขามาก” อาจเป็นเพราะเมื่อครู่นี้ที่เสิ่นหยินอู้เงียบไปถึงสองครั้งและลังเลที่จะพูด บรรยากาศ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 871
เสิ่นหยินอู้ตกใจกับเรื่องที่ตระกูลฉินจะย้ายจากหนานเฉิงไปยังเจียงเฉิง ขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกถึงการได้รับความเคารพอย่างมาก แต่เธอก็ถามคุณแม่ฉินในขณะที่เธอจะตัดสินใจ “ต้นตระกูลฉินอยู่ที่หนานเฉิงไม่ใช่หรอคะ? ถ้าย้ายไปที่เจียงเฉิงมันจะ…” “กำลังพูดเรื่องอะไรจ๊ะเนี่ย พ่อกับแม่แก่มากแล้ว คนที่เราห่วงก็มีแค่ลูกๆนี่แหละจ๊ะ ตอนนี้เรามีหลานเพิ่มมาอีกสองคน แน่นอนว่าหนูคือคนที่สำคัญที่สุด ไม่ต้องพูดถึงเราสองคนสามีภรรยาเลย เราอยู่ที่ไหนมันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอจ๊ะ? สภาพแวดล้อมในเจียงเฉิงเหมาะสมกว่าที่นี่อีก หนูเปิดบริษัทอยู่ที่นั่นไม่ใช่เหรอ? ถึงตอนนั้นถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็แค่ถามพ่อ ตั้งใจทำงานให้ดี ส่วนเรื่องเด็กๆน่ะไม่ต้องห่วงเลย มีพ่อกับแม่อยู่ เดี๋ยวเราจะช่วยหนูเลี้ยงพวกเขาให้อ้วนท้วนสมบูรณ์ไปเลย” หลังจากนั้น คุณแม่ฉินก็ไม่ได้คุยอะไรกับเธอเพิ่ม เธอยุ่งอยู่กับการพาเด็กๆไปที่ห้องและปรึกษาหารือกับคุณพ่อฉินเรื่องการย้ายที่อยู่ของครอบครัว ระหว่างทางกลับห้อง เสิ่นหยินอู้ยังคงคิดถึงเรื่องนี้อยู่ตลอด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่บริษัทในตอนนี้ของเธอเพิ่งเปิดเลย แม้ว่าบริษัทของเธอจะเริ่มพัฒนาขึ้นมาแล
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 870
เมื่อนึกถึงเรื่องที่เขายังอยู่ที่ต่างประเทศและร่างกายยังได้รับบาดเจ็บ รอยยิ้มบนริมฝีปากของเสิ่นหยินอู้ก็จางหายไปเล็กน้อย “เอาล่ะ อย่าเพิ่งไปคิดมากเรื่องอื่นเลย นั่งเครื่องบินมาทั้งวัน หิวแย่แล้วใช่ไหม? อาหารในครัวน่าจะใกล้ทำเสร็จแล้ว อีกเดี๋ยวก็ไม่ต้องคิดอะไรสักพักแล้วก็กินข้าวให้อร่อยนะ มีอะไรไว้ค่อยคุยต่อพรุ่งนี้แล้วกันนะ" อาหารเย็นหลากหลายมากและมีแต่สิ่งที่เธอคุ้นเคย ซึ่งแตกต่างจากที่กินที่ต่างประเทศโดยสิ้นเชิง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ... รสชาติของอาหารต่างก็เป็นรสชาติที่คุ้นเคยทั้งนั้น... เสิ่นหยินอู้อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองคุณแม่และคุณพ่อฉิน แม้ว่าเธอจะแก้ปมในใจได้แล้ว แต่เธอก็ยังไม่มีความมั่นใจเพราะเธอหายไปเป็นเวลานานมาก เธอพูดขึ้นมาอย่างขวยเขินและยากลำบากว่า: "พ่อคะ แม่คะ หลายปีมานี้พ่อครัวของบ้านนี้ไม่ได้เปลี่ยนเลยเหรอคะ?" คุณแม่ฉินมองดูเธออย่างอ่อนโยน “ไม่ได้เปลี่ยนเลยจ๊ะ เขาอยู่กับตระกูลฉินมาหลายปีแล้ว และเราก็ชินกับรสชาติอาหารที่เขาทำมานานแล้ว ทำไมเหรอ กินไปนิดเดียวก็รู้แล้วเหรอจ๊ะ?” “ใช่ค่ะ มันเป็นรสชาติที่น่าคิดถึงมาก” มันเป็นอาหารเธอคุ้นเคย และแม้กระทั
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 869
ระหว่างทางกลับบ้าน เธอไม่ได้พูดอะไร คุณแม่ฉินกลับเอาใจใส่เธอเป็นพิเศษ เธอจับมือหยินอู้และลังเลเหมือนจะพูดอะไรอยู่หลายครั้ง นอกจากคุณแม่ฉิน เสิ่นหยินอู้ก็ลังเลที่จะพูดเช่นกันเพราะเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร หรือเรียกคุณแม่ฉินอย่างไร แม้ว่าเด็กทั้งสองจะเรียกพวกเขาว่าปู่กับย่า แต่เธอกลับไม่สามารถเรียกคุณแม่ฉินว่าแม่ได้ ท้ายที่สุด...มันก็ผ่านมาห้าปีแล้ว ห้าปี ช่างเป็นตัวเลขที่เนิ่นนานเสียจริง อาจเป็นเพราะสายตาที่สื่อออกมาหรือไม่ก็การแสดงออกของเธอ แม่ฉินจึงรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอยื่นมือออกไปจับปรอยผมของเธอเบาๆและนำมันไปทัดที่หลังหู จากนั้นก็พูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน “เด็กดี หลายปีมานี้คงลำบากมามากเลยสินะ” ประโยคเดียวนี้ทำให้เสิ่นหยินอู้อดไม่ได้ที่จะตาแดงขึ้นมา เธอคิดไว้ก่อนแล้วว่าคุณแม่ฉินจะพูดอะไร แต่เธอไม่ได้คิดเลยว่าสิ่งที่คุณแม่ฉินจะพูดนั้นจะเป็นประโยคนี้ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกลำบากใจที่ได้ยิน มีความน้อยใจมากมายอยู่ในที่เธอไม่อาจพูดออกมาได้ ความรู้สึกใกล้ชิดกับคนที่เป็นญาติผู้ใหญ่เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เธอมีความฝันที่จะมีแม่ หรือผู้ปกค
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 868
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเธอก็ยังไม่เร่งรีบ เสิ่นหยินอู้กับฉินเย่ซึ่งแต่งงานกันแล้วในเวลานั้นคงจะมีความคิดของตัวเองในแบบของคนหนุ่มสาว พวกเขาในฐานะผู้ใหญ่ก็ไม่ควรเข้าไปยุ่งมากเกินไป เช่นเดียวกับตอนที่เธอยังเด็ก การตั้งท้องฉินเย่ขึ้นมาก็เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดเช่นกัน เดิมทีเธอต้องการใช้เวลากับสามีของเธอในโลกของพวกเขาสองคนให้นานกว่านี้ และคุณนายฉินก็ไม่ได้กดดันเธอ ดังนั้นเธอจึงอยู่ในโลกที่หวานชื่นของพวกเธอสองคนกับสามี และแล้ว...เธอก็ท้องโดยไม่ได้ตั้งใจเธอเองก็เป็นเช่นนี้ ดังนั้นแล้วเธอจึงไม่ต้องการเร่งหยินอู้กับฉินเย่ ใครจะรู้ว่าต่อมาพวกเขาจะหย่าร้างกัน และหยินอู้ก็จากไปในที่ไกลแสนไกล ต่อมาก็มีคนมาล้อเธอเรื่องหลานมากขึ้น ในเวลานั้นคุณแม่ฉินยิ้มเล็กน้อยและขี้เกียจเกินกว่าจะตอบโต้อะไร เธอเพียงแค่ยุติสัญญาระหว่างบริษัททั้งสองหลังจากที่กลับไป เธอทำให้อีกฝ่ายตกใจจนแทบจะหัวใจวาย ในคืนนั้นอีกฝ่ายมาหาเธอและร้องไห้โดยบอกว่าเขาผิดไปแล้ว ขอให้ตระกูลฉินปล่อยเขาไป หลังจากไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาหลายปี คุณแม่ฉินก็ไม่ได้หวังอะไรมากนัก แต่ตอนนี้... เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้ คุณแม่ฉินก็อดไม่ได้ที่จะย่อต
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 867
จากระยะไกล คุณแม่ฉินสามารถมองเห็นเสิ่นหยินอู้และลูกๆทั้งสองได้ เด็กๆที่อยู่ข้างๆเธอเป็นเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง และพวกเขาก็ดูมีหน้าตาที่คล้ายกันมากเพราะเป็นฝาแฝดกัน เธอตกใจมากเมื่อหลี่มู่ถิงโทรหาเธอก่อนหน้านี้ “ลูกเหรอ? เป็นลูกของฉินเย่กับหยินอู้หรอ?” "ครับคุณผู้หญิง" “นี่...หยินอู้มีลูกกับฉินเย่จริงๆเหรอ? อายุเท่าไรแล้ว?” เมื่อหลี่มู่ถิงบอกเธอว่าเด็กสองคนอายุห้าขวบและเป็นฝาแฝดหญิงชาย คุณแม่ฉินก็แทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ เนื่องจากท่าทางที่ไม่สนใจใครของฉินเย่ก่อนหน้านี้ บวกกับการที่หยินอู้ไม่ต้องการที่จะมาเจอพวกเขาอีก คุณแม่ฉินจึงคิดว่าฉินเย่คงจะไม่มีคู่ครองอีกแล้วในชีวิตนี้ และเธอคงไม่มีโอกาสที่ได้อุ้มหลานๆแล้ว เรื่องนี้ทำให้เธอต้องเตรียมใจอยู่เป็นเวลานาน คุณแม่ฉินโน้มน้าวตัวเองอย่างยากลำบากว่าหากเธอไม่มีหลานก็ช่างมันไปเถอะ สำหรับลูกชายของเธอ ไม่ว่าเขาจะมีลูกหรือไม่ นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรกังวล ฉินเย่ไม่ได้กังวล แล้วเธอจะกังวลอะไรล่ะ? เธอไม่คิดว่าเรื่องเหนือความคาดหมายจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เธอยังกังวลว่าเธอจะไม่มีหลานอยู่เลย แต่ผ่านไปไม่เท่าไรก
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 866
“ตอนคุณคิดบัญชีกับเขา ผมไปขวางคุณเมื่อไร? นับตั้งแต่ที่คุณแต่งงานเข้ามาในตระกูลฉิน คุณไม่ได้เป็นคนที่มีอำนาจตัดสินใจทุกอย่างมาโดยตลอดหรอกเหรอ?” หลังจากคิดอยู่สักพัก ฉินซวีโก้วก็รู้สึกว่าที่เขาพูดนั้นสมเหตุสมผล เธอเม้มริมฝีปากและไม่พูดอะไรอีก นับตั้งแต่หยินอู้หย่ากับฉินเย่และจากไป นิสัยของคุณแม่ฉินก็เปลี่ยนไปมาก บวกกับการจากไปของคุณนายฉินก็ทำให้อารมณ์ของเธอไม่ได้อ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อน เธอไม่อดทนกับลูกชายเหมือนเมื่อก่อน เพราะเธอรู้สึกว่าการจากไปของหยินอู้จะต้องหนีไม่พ้นเรื่องลูกชายของเธออย่างแน่นอน ท้ายที่สุดแล้ว พวกเธอทั้งคู่ก็เป็นผู้หญิงที่แต่งงานกันแล้วเหมือนกัน หากผู้หญิงยังต้องการจะจากไป แสดงว่าปัญหาจะต้องอยู่ที่ผู้ชาย ไม่เช่นนั้นก็คงจะเป็นผู้หญิงที่เปลี่ยนใจ แต่เธอเห็นหยินอู้เติบโตมาตั้งแต่เธอยังเด็ก และเธอก็เข้าใจอารมณ์ของหยินอู้ได้อย่างลึกซึ้ง ในความคิดของคุณแม่ฉิน เด็กคนนั้นไม่มีทางจะทำอะไรที่เป็นผลร้ายแรงต่อเรื่องการแต่งงานอย่างแน่นอน ดังนั้นความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวก็คือการที่ลูกชายของเธอทำอะไรสักอย่างผิด เมื่อลูกชายทำผิด แม่ก็ต้องรับผิดชอบด้วยเพราะเธอสอนลูกไม
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 865
หลังจากลงจากเครื่องบินแล้ว หลี่มู่ถิงยังคงยุ่งอยู่กับการเข็นกระเป๋าเดินทางให้เธอ เสิ่นหยินอู้เพียงแค่พาลูกๆสองคนเดินไปข้างหน้าเท่านั้น อาจเพราะกังวลว่าเรื่องลักพาตัวเธอครั้งก่อนจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ดังนั้นจึงมีบอดี้การ์ดร่างสูงกำยำหลายคนเดินขนาบข้างเธอ บอดี้การ์ดแทบจะล้อมอยู่รอบๆข้างกายเธอ ด้านหน้าหนึ่งคน หลังหนึ่งคน ซ้ายหนึ่งคน หนึ่งขวาคน จากมุมมองของคนนอก เธอกับลูกๆสองคนของเธอจะต้องปลอดภัยเต็มร้อย ถ้าใครคิดที่จะทำอะไรกับเธอ คงไม่ได้แม้แต่จะคิด หลี่มู่ถิงเข็นกระเป๋าเดินทางเดินตามหลังเธอไป เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงทางออกแล้ว เขาจึงพูดเตือนออกมา: "คุณหนูเสิ่น คุณผู้หญิงฉินกับคนอื่นๆกำลังรออยู่ที่ทางออก เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้วครับ" เมื่อเขาเตือนเธอ เสิ่นหยินอู้ก็พยักหน้า "อืม" จากนั้นเธอก็ก้มลงและกระซิบบอกเด็กน้อยทั้งสอง: "เหมิงเหมิง เหนียนเหนียน ได้ยินแล้วใช่ไหม? อีกเดี๋ยวก็จะได้เจอคุณปู่กับคุณย่าแล้วนะ จำได้ไหมว่าหม่ามี๊บอกพวกหนูตอนที่อยู่บนเครื่องบินว่าอะไร?" "จำได้ค่า" “ไม่ต้องห่วงค่ะหม่ามี๊ เหมิงเหมิงกับพี่ชายมีมารยาทให้มากที่สุดค่ะ” เด็กน้อยสองคนทำให้เธอมั่นใจได้อย่
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 864
"ดีใจค่ะ" เสิ่นเหมิงเหมิงเอื้อมมือออกไปด้วยความดีใจและคิดจะเข้าไปกอดเธอ แต่นี่เป็นบนเครื่องบิน และทั้งคู่ก็คาดเข็มขัดนิรภัยอยู่ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถกอดหยินอู้ได้เสิ่นหยินอู้ทำได้เพียงยื่นมือออกมาให้เหมิงเหมิงจับมือเธอเพื่อแสดงความดีใจออกมา “หม่ามี๊คะ แล้วลุงเย่มู่รู้หรือเปล่า?”เขารู้หรือเปล่าเหรอ? มุมปากของเสิ่นหยินอู้โค้งขึ้น สีหน้าของเธออ่อนโยนขึ้น เดี๋ยวพอกลับถึงจีนเขาก็คงจะรู้เองแหละ "เดี๋ยวก็รู้แล้วจ๊ะ" “หม่ามี๊คะ แล้วคุณปู่กับย่าเข้ากับคนง่ายไหมคะ? พวกเขาเป็นพ่อกับแม่ของลุงเย่มู่หรอคะ?” “ใช่แล้ว พวกเขาเป็นพ่อกับแม่ของลุงเย่มู่ พวกเขาอ่อนโยนมาก แล้วก็เข้ากับคนง่าย ไม่ต้องห่วง พวกเขาคือ…” หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เสิ่นหยินอู้ก็พูดว่า "พวกเขาคือปู่กับย่าแท้ๆของลูก" หลังจากได้ยิน ดวงตาของเหมิงเหมิงก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ “ปู่กับย่าเหรอคะ?” "อืม" เสิ่นหยินอู้ลูบหัวของเหมิงเหมิงและมองไปที่เสิ่นซือเหนียน: "เหนียนเหนียนกับเหมิงเหมิง ลูกเข้าใจสิ่งที่หม่ามี๊พูดไหม? ลุงเย่มู่เป็นพ่อแท้ๆของลูก" เสิ่นซือเหนียนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เป็นการบอกว่าเขาเข้าใจ อย่าง
